به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « موسیقی اسلامی ایرانی » در نشریات گروه « هنر و معماری »

  • پویا سرایی
    شاید بنیادی ترین وجه مشترک سه منظربنیادین: اثر هنری، هنرمند و مخاطب، هم گرایی آنان در ابراز این قاعده کلی است که “هنر، بیان است”. منش بیانی ذاتی هنر، دربرخی از ادوار و در گستره های فرهنگی متفاوت، می تواند معطوف به “بیانگری” نیز باشد؛ مانند موسیقی اپرا که به طور خودآگاه، بازنمای واقعیت و یا موسیقی رمانتیک سده 19 م که فرانمای احساسات مولف آن است. این منش “بیانگری” موسیقی درتلقی بسیاری از متفکران، آنگاه که موسیقی به یک نام، نامیده یا با شعر و یا تصویری همراه می شود، بیش از پیش نمود می یابد. این نوع خودآگاه بیان درهم نهادی با بیان همیشگی هنر است. در این مقاله، نخست بنیان بیان و بیانگری در زیبایی شناسی موسیقی به روش توصیفی، مورد مطالعه واقع می گردد. سپس متغیرهای توصیفی فوق الذکر، در حوزه هنرهای تجسمی و در ادامه، ضمن معرفی دو مفهوم بیان سوبژکتیو و بیان ابژکتیو، امکان گذار و تعامل این دو مفهوم در موسیقی مورد بحث قرارمی گیرد. سپس با در نظر گرفتن نسبت بیان ابژکتیو سوبژکتیو و در ادامه طرح مفهوم تجانس اقناع کننده، چالش این گذار در بیان موسیقی اسلامی ایرانی بررسی خواهد شد. در انتها، از سویی نتیجه می شود: الف) فراریت ومنش زمانمند موسیقی، همواره باعث می شود که موسیقی در زمان تلاقی با سایر هنرهای تجسمی، بیش از آنها، منش بیانگری سوبژکتیو به خود گرفته و بیانگر نیت یا قصدی باشد. ب) موسیقی اسلامی ایرانی نمی تواند مصداقی از نظریه بیانگری موسیقی باشد، بلکه به عکس، در تقابل با آن است.
    کلید واژگان: بیان, بازنمایی, زیبایی شناسی, هنرهای زیبا, موسیقی اسلامی ایرانی}
    Pouya Soraee
    Perhaps, the main common aspect in three fundamental perspectives, namely that of art work, artist and audience, is their united convergence in expressing this general axiom: “The Art is Expression”. This essential “Expressive” dignity in many ages and in various cultures can be diverted to “Expressionism”. For example, Opera Music was the conscious representation of reality, or Romantic Music in the 19th century, was generally a transparent explanation of composer’s emotions. According to many thinkers, Expressionism in music occurs when the music is entitled with optional name or accompanied with poems or images. This abstracted meaning of Expression (Expressionism) is related with General meaning of Expression. This Paper, will first present the ontological study of “Expression” and “Expressionism” foundation in music based on descriptive approach. Then, the mentioned descriptive variables are being described in visual Arts. For earning a more exact study, two new terms of “Subjective Expression” and “Objective Expression” are generated by the author and possible interaction between these two terms in fine arts is being argued. Moreover, the subject of transition of expression will be described in music and the author will offer new survey about “Satisfying Parity” in musical cognitions. Consequently, it is concluded that the music is more talented than other arts in transforming and devolving the “objective expression” and “subjective expression” to each other. This might be concluded that, due to volatile- synchronic essence of music, it is different from other visual art.
    Keywords: Expression, Representation, Aesthetics, Fine Art, Irano, Islamic Music}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال