جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "کاشی هفت رنگ" در نشریات گروه "هنر و معماری"
-
فصلنامه اثر، پیاپی 103 (زمستان 1402)، صص 554 -567
مسجد به عنوان یکی از نمادهای مهم فرهنگی- اجتماعی در ایران تحت تاثیر نگرش های حکومتی، با تغییرات متنوعی در ساختار و تزیینات روبه رو شده است. از مساجد مهم زندیه در شیراز مسجد وکیل است که با تزیینات کاشی هفت رنگ و معرق آراسته شده و برخی تزیینات کاشی هفت رنگ آن در دوره قاجار مرمت شده است. هدف، بررسی جایگاه سنت های محلی زندیه در مرمت کاشی هفت رنگ مسجد در دوره قاجار است و به دنبال پاسخ به این سوال که آیا دیدگاه فرهنگی دوره قاجار در مرمت تاثیری داشته و یا همان سنت های محلی زندیه دنبال شده است. روش پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی و پیمایشی است. نتایج بیان می دارد که نقوش در کاشی هفت رنگ در دوران زند تحت تاثیر دیدگاه قومی- ایلیاتی زندیه و برخی سنت های دوره صفویه طراحی شده و با سادگی و آراستگی همراه است که طرح ها به صورت تجریدی و انتزاعی ترسیم شده اند اما در تعمیرات صورت گرفته در دوره قاجار در مسجد وکیل که عمدتا در دوره ناصرالدین شاه و فتحعلی شاه انجام پذیرفته است دیده می شود که طرح و رنگ در برخی بخش ها تغییر یافته و از نقوشی مانند گلدانی، پرنده و منظره پردازی و رنگ صورتی در مرمت ها استفاده شده است. نقوشی که در دوران زندیه مرسوم نبوده و در مسجد استفاده نشده است. بنابراین می توان گفت تفاوت تاثیر دیدگاه تغییر یافته قاجاریه در مرمت های صورت پذیرفته وجود دارد و پایبندی به سنت های محلی دوره زندیه در مرمت های دوران قاجار کمتر دیده می شود.
کلید واژگان: مرمت, زندیه, قاجار, مسجد وکیل, کاشی هفت رنگAthar Journal, Volume:44 Issue: 103, 2024, PP 554 -567The mosque is one of the important socio-cultural symbols in the Islamic Iran. One of the important mosques is Vakil mosques, where different designs have been used in the decoration of Haft Rang (seven-colored) tiles. The purpose is to investigate the impact of changes in socio-cultural perspectives of governments on the design of Haft Rang tile. What effect the socio-cultural perspective has had on the design of mosque designs and what is the nature of design changes in the Haft Rang tiles in these mosques? The research method is descriptive-analytical. The results show that the patterns in the seven-colored tile during the Zand period are influenced by the Zandi Ethnic-Illyrian view and are associated with simplicity and beauty. These patterns are drawn in an abstract way and have less variety in terms of design and color. In contrast, the designs in the Qajar period are influenced by the westernize perspective and are very colorful and rich, reflecting nature realistically. Repairs made in the Qajar period introduced this type of design and color to the Vakil Mosque, causing changes in the structure of Haft Rang tile designs. Therefore, it can be said that the difference in socio-cultural attitudes in different eras will have an important impact on changing artistic perspective.
Keywords: Restoration, Zand, Qajar, Vakil Mosque, Haft Rang Tile -
کاشی نگاران شیراز در عصر پهلوی، نقش مهمی در حفظ سنت های قاجاری و مرمت بناهای تاریخی در آن دوره داشتند. از آن میان محمدباقر جهانمیری (1262-1338ه.ش) معروف به «حاجی محمدباقر نقاش» یا «حاج باقر»، کاشی نگار، شیشه نگار، گچ نگار و مرمتگر نقاشی های دیواری عصر پهلوی است که میراث نقاشی روی کاشی را زنده نگهداشت و تا آخرین لحظه زندگی هم چنان در پی حفظ این میراث بود. آثار وی به سبب چیره دستی در نقاشی و هم زمان آشنایی کامل با فنون کاشی سازی در روزگار خود ممتاز بود، با این حال این آثار کم تر مورد مطالعه و دسته بندی قرار گرفته اند. هدف پژوهش کنونی شناسایی آثار و تحلیل کاشی های رقم دار او و ارایه دسته بندی اولیه ای از آثار وی جهت مطالعات تطبیقی با دیگر هنرمندان است. این پژوهش می کوشد به این پرسش ها پاسخ دهد: حیات هنری محمدباقر جهانمیری به چند دوره قابل تقسیم است؟ حامیان، همکاران و شاگردان وی چه کسانی بوده اند؟ و دسته بندی آثار و انگاره های حاکم بر آن ها کدامند؟ روش پژوهش، تفسیری-تاریخی، مبتنی بر توصیف و تحلیل داده هاست. داده ها از منابع کتابخانه ای گرد آمده اند و بخش مهمی از مستندات، حاصل کار میدانی و عکاسی است. نتایج نشان می دهد که کاشی نگاره های محمدباقر جهانمیری را می توان در شش گروه شامل «گل و مرغ سازی»، «باستان گرایی»، «شمایل نگاری و چهره پردازی»، «فرنگی سازی»، «خیالی نگاری» و «کتیبه نگاری» جای داد که در کل چهار انگاره را به عنوان انگاره های حاکم بر آثار مطرح می سازند: «انگاره های فرنگی» (در طراحی عمارت ها، چشم اندازها و منظره های فرنگی)، «انگاره های مذهبی» (در شمایل نگاری روایت ها و شخصیت های مذهبی شیعی)، «انگاره های ایران باستان» (در طراحی صحنه ها و فیگورهایی از دوران هخامنشی و ساسانی) و «انگاره های برگرفته از نقاشی ایرانی» (در طراحی گل ومرغ و نقوش گیاهی).
کلید واژگان: کاشی نگاران, کاشی هفت رنگ, محمدباقر جهانمیری, پهلوی اول, شیرازIntroductionTile Painters artists in Shīrāz played an essential role in preserving Qājār traditions and restoring historical buildings during the Pahlavi era. Among them, Moḩammad Bāqer Jahānmiri (1883-1959), known as "Hāji Moḩammad Bāqer-e-Naqāsh" or "Hāji Bāqer," a tile painter, stained glass artist, stucco artist, and mural conservationist of the Pahlavi era in Shīrāz, kept the legacy of the tile Painting alive and worked tirelessly to preserve it until the very end of his life. His works stood out due to his skill in painting and his complete familiarity with ceramic techniques during his time. However, these works have been less studied and categorized. One of the reasons for this is the small number of his works with figures, and another is the shade of tile painters such as Mirzā Abd al-Razzāq Kashipaz (1867-1937 or 38).
Research MethodThe current research deals with the "interpretive-historical strategy" and an analytical approach to describe, recognize, and study the works and life of Moḩammad Bāqer Jahānmiri, and its final goal is to reach a "monograph." Parts of the necessary data are collected from library sources, and an essential part of the documentation is the result of fieldwork and photography that produced first-hand data and had no previous traces in the research. Since the reference to unsigned tiles reduces the accuracy of the results, only signed tiles have been used as the basis for analysis and classification, and the presentation of samples without signs or those attributed to him has been avoided. Undoubtedly, some signed tiles may be kept in private buildings or personal collections; therefore, access to them was impossible in this research. The research questions are as follows: (a) at what intervals can Jahānmiri's artistic life be divided? (b) Who were his supporters, colleagues, and students? (c) What are the categories of his works and the prevalent themes?
Research FindingsThe artistic life of Moḩammad Bāqer can be divided into three general periods: the first period is the "Qājār period," the second period is the "Rezā Shāh Pahlavi" and the third period is "the Moḩammad Rezā Shāh Pahlavi period." Unfortunately, an essential part of the painter Haji Moḩammad Bāqer's artistic life was spent in the turmoil caused by the Persian Constitutional Revolution (1905-1911), the First World War (1914-1918), and the Tremendous Iranian Famine (1917-1919). The names of the masters and workshops he gained experience during the first period of his artistic life have not been mentioned, but it seems that the beginning of his artistic life must be in the era of Muzaffar al-Din Shāh. But so far, no significant works of him related to the Qājār period have been found, and there is no document of his collaboration with any tile workshops in that period. The Rezā Shāh Pahlavi era is the second period of Moḩammad Bāqer's artistic life. This short period (1925-1941/ 16 years) can be considered the time when many of his important works were created with Qājār's theme and were less affected by the social and political developments of the time. His employers and supporters in this period were folks and wealthy people who owned public buildings. The third period of Moḩammad Bāqer's artistic life is the Moḩammad Rezā Shāh Pahlavi period. This period is from 1925 until he died in 1959 (18 years). In these days and ages, most of his activities are to carry out essential orders, primarily government employers. The signed works identified by Moḩammad Bāqer Jahānmiri so far, and I observed them from close inspection or documentation, include 14 works that belong to the second and third periods of his artistic life during the Pahlavi era. Signed items can be classified into 5 groups in terms of location:a) Works in residential buildings: Sa'dat and Towhidi houses and tiles on the front of an unspecified house in Shīrāz;b) Works in religious buildings: Vakil Mosque, Jame Atiq Mosque, Siyavshān Mosque, Imamzāde Seyyed Tajuddin Qarib, Imamzade Ibrahim and Aghā Bābā Khān School;c) Works in commercial buildings: Haj Naser Korhani bazaar;d) The works in the monuments: Qorān Gate and Sa'di Tomb;e) The works in health and treatment buildings: Jawanmardi bath and the entrance of Namāzi hospital.Compared to masters such as Mirzā Abd al-Razzāq, his signed method shows that Jahānmiri used his name in many cases in a small, simple, and uncomplicated way. This issue can represent his humble and blushing character.
ConclusionIn this research, 14 of his signed tiles have been identified, which include a variety of residential, religious, commercial, and memorial buildings. Most of his works with figures from religious buildings and monuments are placed at the end of his life. The available evidence shows that Jahānmiri did not collaborate with any other tile painter except Karim Faqfouri, and there is no indication of the number of other painters who worked under him in his works. However, plaster painters and tile painters were trained in his workshop, some of which are known in the oral history of Shirāz artists. The classification of his signed tiles shows that these works can be placed in 6 groups, including "floral and bird motif (Gol-o-Morgh)," "Antiquity," "Iconography & portraiture," "Europeanized motives," "Imaginary painting," and "Tile-Epigraphy." Flower and bird tiles and floral motifs can be seen in almost all works and periods of his artistic life. The analysis of the theme of his tile paintings, in general, suggests four ideas as the ideas governing the works. These cases include "Europeanized motifs" (in the design of buildings, landscapes, and Western sceneries), "Religious motifs" (in the portraits of religious narratives and Shi'ite figures), "Ancient Iranian motifs" (in the design of scenes and figures from the Achaemenid and Sassanid dynasties), and "Motifs derived from Iranian painting" (in the design of floral and bird motifs and plant patterns). Further studies can validate and verify other tiles attributed to Jahānmiri based on the design and artistic features governing his works with figures, which hopefully would be noticed by others.
Keywords: Tile painters, Seven-color Tiles (Haft Rang), Moḩammad Bāqer Jahānmiri, Pahlavi, Shīrāz -
تحولات سیاسی و اجتماعی ایران و جهان در اوایل سده سیزدهم هجری قمری موجب تغییر و تحول فرهنگی، اجتماعی و هنری در ایران شد و گرایش درباریان قاجار و برخی روشن فکران و هنرمندان به فرهنگ غربی زمینه ساز رواج بعضی معیارها و هنجارهای اروپائیان در ایران گردید و شیوه های سنتی فرهنگ و هنر را تحت تاثیر قرار داد. تاثیرپذیری از هنر غرب در نگارگری محسوس تر است؛ زیرا آثار و نشانه های تغییر در آثار به جا مانده قابل مشاهده و مقایسه است. نماد آن دگرگونی و تغییر کاخ گلستان در تهران است و در مقیاسی کوچک تر صحن جدید حرم مطهر امام رضا (ع) در مشهد نیز تجلی گاه دگردیسی نگارگری ایران در آن دوران محسوب می شود. صحن جدید در سال 1233ق به دستور فتحعلی شاه قاجار ساخته شد و تزیینات آن بعدها اجرا گردید. این تزیینات که عمدتا به شیوه هفت رنگ بر سطح کاشی های خشتی نقش می بست، به لحاظ ماهیت و کیفیت مصالح و موضوع نقوش با گذشته متفاوت بود و در عین گرایش به غرب و رویگردانی از سنت های گذشته با نوعی سهل انگاری و بی دقتی و انحطاط همراه بود. جنبه های مفهومی و عارفانه نقش ها و رنگ ها نادیده گرفته می شد و طبیعت گرایی محض در ترسیم نقش ها فرصت اندیشیدن و تفسیر و تاویل را از بیننده می گرفت و اصولا نقش ها و نگاره ها پرسش بی پاسخی را باقی نمی گذاشت. رنگ های آبی و لاجوردی که در گذشته نماد آب و آسمان بودند و در آن مکان مقدس مفهوم عمیق معنوی داشتند، جای خود را به رنگ های زرد و قرمز و فیروزه ای دادند که فقط می توانستند زرق و برق ظاهری داشته باشند. در این مقاله زمینه ها و علت های این تغییرات و نقش ها و نگاره های صحن جدید را مرور خواهیم کرد.
کلید واژگان: حرم مطهر, صحن جدید, نگارگری, کاشی هفت رنگ, تزیینات معماری, عصر قاجارThe socio-economic developments in Iran and the world in the early 19th century CE which paved the way for cultural, social and artistic transformations in Iran on the one hand and the Qajar courtiers, some artisans and enlightened people’s inclination towards western art and culture which set the stage for the popularity of some European criteria and norms in this country on the other, had a profound impact on Iran’s traditional styles of culture and art. The influence of western art on the Persian miniature painting is more tangible because the traces of change in the extant Qajar works of art are more visible and comparable. The two characteristic examples for the metamorphosis of the Persian miniature painting in Qajar Period are the Gulistān Palace in Tehran and, on a smaller scale, the New Courtyard of the Shrine of Imam Reza in Mashhad. The New Court was constructed on the orders of Fatḥ ͑Ali Shah in AH 1233/1817-18 CE and the decorations, mostly Iranian haft rang (Persian: seven colours) tiles, were added later. These decorations, which were different from the ones applied in the past in terms of their essence, material quality and motifs, indicated ineptitude, negligence and decline despite the artists’ divergence from the past traditions and their inclination toward the West. The conceptual and mystical aspects of the motifs and colors are neglected and the sheer naturalism represented in the tiles’ images makes the viewer miss the opportunity to conceive, comment and interpret them. The predominant colors of blue and lajvardina, which used to symbolize water and sky and represent in-depth spiritual concepts in this sacred place, were replaced with garish colors of yellow, red and turquoise. This article examines the backgrounds and the reasons behind this transformation in the motifs and patterns of the New Courtyard tilework.
Keywords: The Holy Shrine Of Imam Reza, The New Courtyard, The Persian Miniature Painting, Haft Rang (Persian: Seven Colours) Tiles, Architectural Decorations, The Qajar Period -
حمام چهارفصل اراک یکی از زیباترین آثار تزیینات کاشی کاری ایران در دوره قاجار است. این حمام به واسطه تنوع نقوش، به ویژه در کاشی کاری های سربینه1، به لحاظ طرح و مضامین نگاره ها اثری منحصربه فرد به شمار می رود. طرح ها و نگاره های این حمام می تواند تصویری گویا از خصوصیات هنرهای تزیینی دوران قاجار و باورها و فرهنگ آن زمان ارایه دهد. بدین ترتیب می توان با بررسی این نقوش، پشتوانه های فرهنگی آن ها را تبیین نمود. نمونه مورد بررسی از جمله بناهای باارزشی است که کمتر مورد نظر پژوهشگران واقع شده و علاوه بر معناشناسی نگاره های قاجاری، معرفی این بنا از اهداف پژوهش حاضر است. نگرش کلی حاکم بر پژوهش حاضر از نوع تفسیری بوده و راهبرد آن موردپژوهی است، روش پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات آن کتابخانه ای و مشاهدات میدانی است. مورد پژوهش به طور خاص تزیینات سربینه مردانه حمام چهارفصل اراک و نقوش به کاررفته از آن شامل نقوش هندسی، گیاهی، جانوری و انسانی می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد نقوش و تزیینات به کاررفته دارای چهار سطح معنی شامل تصویرسازی تقلیدی (از مناظر و کارت پستال های غربی)، مضامین سیاسی، مفاهیم اساطیری و معانی مذهبی می شود.
کلید واژگان: حمام چهارفصل, کاشی هفت رنگ, کاشی کاری قاجاری, نمادهاThe Chāhārfasl (Four Seasons) Bathhouse is considered as one of the most beautiful historic places with glorious tiles from the Qajar dynasty, Iran. This bathhouse is unique for its diverse artistic patterns, particularly in its apodyterium. The tile patterns and motifs of this bathhouse are a testimony to the past rich culture and art of the Islamic world, which in the absence of written documents would play a considerable role in depicting Qajar artistic taste. On the other hand, such traditional patterns reflect the beliefs and culture of the people. Therefore, an analysis of subjects and concepts of the mentioned patterns of these tiles can help us extend our understanding of Iranian architecture and art in the recent centuries. The shortage of academic studies on the architecture and art of Arak is a matter emphasizing the importance of carrying out a detailed investigation into its historic sites and places, most specifically the Chāhārfasl Bathhouse. It should also be noted that no specific study has ever been undertaken on the themes of this bathhouse’s ornaments. Considering this issue and the need to know more on art and culture connections, we proceeded to study the themes and subjects of the tiles in the bathhouse’s apodyterium. This study is based on analytical-descriptive methodology conducted by the means of field and desk research. The motifs studied here could be categorized as: sun, spiral icons, human soldiers, lion and dragon, lion and cow, birds, owl, flower and vase, landscapes and arabesque and khata’i. Results of the study indicate that these icons, patterns and designs are not just decorative, but they derive inspirations from epic, historic, religious, political and western figures.
Keywords: Chāhārfasl Bathhouse, Polychrome Tiles, Qajar Tile-work, Symbols -
کاشی های هفت رنگ قاجاری نمود بارزی از هویت تصویری هنر این دوره را به نمایش می گذارد که از نظر سبک و سیاق هنری تفاوت های عمده ای با دوران قبل از خود دارد. کاشی نگاران شیرازی در این دوره مطابق با فرهنگ عامیانه، کاشی هایی با ویژگی های خاص تولید کردند و مکتب کاشی نگاری شیراز را بنا نهادند .این مقاله به بررسی یک هلالی ستون دار مزین به کاشی نگاره کتیبه دار در حراجی بونامز لندن می پردازد و می کوشد با توجه به اسناد موجود و نیز مقایسه و تطبیق ویژگی های مشترک این اثر با آثار مشابه هم دوره در کاشی نگاره های شیراز از جمله درمانگاه نمازی، خانه صالحی و خانه عطروش مسئله انتساب زمانی، مکانی و هویت کاشی نگار آن را روشن سازد .تحقیق حاضر به روش تحقیق تحلیلی و تطبیقی با گردآوری اطلاعات بر پایه مطالعات میدانی و کتابخانه ای انجام یافته است .نتایج به دست آمده از یافته های پژوهش حاضر بیانگر این است که اثر مورد بررسی به لحاظ موضوعات، نقش مایه ها، رنگ بندی و شیوه رنگ گذاری ویژگی های معناداری با کاشی نگاره های مکان های مذکور دارد که مبین تعلق آن به مکتب کاشی نگاری شیراز در اواخر دوره قاجار است. همچنین بررسی کتیبه های این اثر و کتیبه های موجود دراین مکان ها روشن می سازد که هنرمند این اثر استاد ابراهیم کاشی نگاری بوده است که در شیراز فعالیت داشته و دوران حیات وی معاصر با میرزا عبدالرزاق؛ مهم ترین کاشی پز مکتب کاشی نگاری شیراز در اواخر دوره قاجار بوده است.
کلید واژگان: دوره قاجار, کاشی هفت رنگ, مکتب کاشی نگاری شیراز, استاد ابراهیم, میرزا عبدالرزاقThe polychrome tile work of the Qajar era reveals the identical illustration, which has a different artistic style comparing to former eras. Shiraz tile makers of this period provide polychrome tiles with specific features according to costumes and public folklore and established Shiraz school of painted tile work. This article concentrates on the decorated tile work of an archway at the London art auction, Bonhams.Analyzing and comparing it with the other similar tile works of Shiraz from the Namazi Clinic and Salehi and Atrvash historical houses are carried out, attempting to work out the chronological, spatial and the artist assignments of this archway based on the available documents. The method use in this article is comparative-analytical method and the data has been gathered via field observations and literature review. The following results indicate that this archway is related to the tile works of the investigated places in Shiraz, both in style and subject and shares common motifs which shows that this archway belongs to Shiraz’s school of tile work in late Qajar period. Also survey inscription of this archway and the other available inscriptions of the investigated places reveals that Ostad Ebrahim was a tile maker from Shiraz during late Qajar era, was contemporary with Mirza Abdolrazaq, one of the famous tile makers of Shiraz school of tile work. Tiling is an art that is of high importance and importance in Iranian architecture. Almost all of the buildings that are considered masterpieces of Iranian architecture have a great deal of beauty and splendor from their beautiful tiles adorned with a variety of motifs. Tiles in Iran have a long history and have varied in artistic style in different regions and periods. The industry was of particular interest during the Qajar era and underwent major changes in decoration, coloration and patterning techniques. Seven-color tiles that have been installed on Iranian buildings from the late Safavid to the Qajar period are a new movement that has displayed a distinctive identity of Qajar visual art. Despite the general similarities in style and style, the tiles of this period have their own characteristics in different areas (Tehran, Shiraz and Isfahan). Many of the Qajar-era pictorial tiles, like many other artworks, have been sold at antique auctions since leaving Iran and are on display in museums and personal collections. The subject of this article is the introduction and examination of a crescent-shaped crescent to seven-color tile with subjects such as Solomon's Tomb, flower and chicken images and images of women leaving Iran and its current location is a London art auction called Bonams. In this study, according to the existing documents and also comparing and matching common decorative features, patterns, colors and inscriptions of this work with similar works in Shiraz tiles (Salehi House, Atroush House, Namazi Clinic and Vakil Mosque) The issue of the timing, location, as well as the identity of the creator of this work should be clarified. The method of this study is analytical-comparative and the method of data collection is based on library studies as well as field studies.
Keywords: Qajar era, polychrome tile, Shiraz’s school of painted tile work, Ostad Ebrahim, Mirza Abdolrazaq -
فصلنامه نگره، پیاپی 46 (تابستان 1397)، صص 61 -73
کاشی های هفت رنگ قاجاری نمود بارزی از هویت تصویری هنر این دوره را به نمایش می گذارد که از نظر سبک و سیاق هنری تفاوت های عمده ای با دوران قبل از خود دارد. از این میان، کاشی نگاران شیرازی در این دوره مطابق با فرهنگ عامیانه، کاشی هایی با ویژگی های خاص تولید کردند و سبک کاشی نگاری شیراز را بنا نهادند.
این مقاله به بررسی یک دروازه مزین به کاشی نگاره کتیبه دار در حراجی بونامز لندن می پردازد و می کوشد با توجه به اسناد موجود و نیز مقایسه و تطبیق ویژگی های مشترک این اثر با آثار مشابه هم دوره در کاشی نگاره های شیراز از جمله درمانگاه نمازی، خانه صالحی و خانه عطروش علاوه بر بازشناسی ویژگی های شاخص سبک کاشی نگاری شیراز، مسئله انتساب زمانی، مکانی و هویت کاشی نگار آن را نیز روشن سازد.
تحقیق حاضر به روش تحلیلی تطبیقی و گردآوری اطلاعات بر پایه مطالعات میدانی و کتابخانه ای انجام یافته است.
نتایج به دست آمده از یافته های پژوهش حاضر بیانگر این است که اثر مورد بررسی به لحاظ موضوعات، نقش مایه ها، رنگ بندی و شیوه رنگ گذاری ویژگی های معناداری با کاشی نگاره های مکان های مذکور دارد که مبین تعلق آن به مکتب کاشی نگاری شیراز در اواخر دوره قاجار است. همچنین بررسی کتیبه های این اثر و کتیبه های موجود در مکان های مذکور روشن می سازد که هنرمند این اثر همان ابراهیم بن فریدون است که آثار امضا دار آن در درمانگاه نمازی و مسجد وکیل وجود دارد و حیات وی معاصر با مشهدی ابوطالب معمار و میرزا عبدالرزاق؛ مهم ترین کاشی پز شیراز در اواخر دوره قاجار بوده است.کلید واژگان: دوره قاجار, کاشی هفت رنگ, مکتب کاشی نگاری شیراز, استاد ابراهیم, میرزا عبدالرزاق
Tilework decoration has an importance role as an art in Iran's architecture. Almost all Iran's architectural masterpieces have taken advantage of glorious tilework that are beautifully painted. The polychrome tilework of the Qajar period reveals the pictorial identity of its era which has a different artistic style comparing to earlier periods. In spite of some similarities in artistic style, the decorative tiles of this era have their own characteristics in each region (Tehran, Isfahan, and Shiraz). Shiraz’s tile makers of this period provided particular polychrome tiles with specific features according to costumes and folkloric culture and established the Shiraz school of tiling. The enormous use of polychrome tiles with various subjects decorating both inside and outside of nonreligious buildings, especially residential buildings, is an important character of Shiraz tilework in the Qajar era. The themes of this tiles revitalize national-religious, cultural and traditional desires. These themes which are the combination of Shahnameh’s tales within folk narratives and sacred fictions, famous male and female portraits in European costumes, and flowers and birds known as Gol-O-Morgh are painted in naturalistic style. Another characteristic of Shiraz tiles is the use of bright and lighthearted colours such as pink, purple, brown, yellow, green, white and blue, however it must be noted that pink is more prominent than other colours .The composition, colours, motifs and painting style of these tiles are repetitive in most of the buildings of this period.
Just like the rest of Iranian art pieces that have been smuggled from Iran, the tile works of the Qajar era have been sold in antique auctions and are kept in personal and public collections and museums out of Iran .This article studies an archway decorated with inscriptive polychrome tiles which was located in an art auction house: Bonhams, London. Paintings of this archway depict Solomon's kingdom, birds and flowers, Gol-O-Morgh motifs, separate frames of Qajar women and young couples. The visual impact of this archway is very similar to the tile decorations of the rest of the buildings in shiraz during the Qajar era and the two inscriptions below this archway’s pillars demonstrate this piece was made by master Ebrahim’s factory and ordered by Haji Abdolmohamad.This article concentrates on the tilework of this archway, comparing its common features with the other contemporaneous similar tileworks in Shiraz such as that of Namazi clinic, Salehi and Atrvash historic houses as well as clarifying the time, place and the identity of the artist attributed to this archway, in addition to recognizing the specific features of the Shiraz school tiling based on available documents.The method of this article is comparative-analytical and data has been gathered via field study and library research.
The following results of this article represent that this archway is related to tileworks of the mentioned places in Shiraz in terms of themes, motifs, colour palette and colouring method which elucidate that the archway belongs to the Shiraz school of tiling in the late Qajar period. Also examination of the inscriptions of this archway and other available inscriptions in the mentioned places, clarifies that the artist of this tilework is Ebrahim Ibn Fereydoon whose signed works exist in Namazi clinic and Vakil masque and that he was a tile maker from Shiraz during the late Qajar era and he was contemporaneous with "Mashhadi Abootaleb" the architect and "Mirza Abdolrazaq", one of the most famous tile makers of Shiraz in the late Qajar era. Despite previous researches on Qajar tiles, due to the wide geographic extent and large numbers, these tiles have a great deal of research potential in different aspects of technical and decorative styles. Field and documentary studies on artworks outside Iran's borders are necessary for the sake of understanding the origin of artistic identity and the preservation of cultural valuesKeywords: Qajar Era, Polychrome Tile, Shiraz School of Tiling, Ostad Ebrahim, Mirza Abdolrazaq
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.