به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « enigma » در نشریات گروه « هنر و معماری »

  • محمد رحیمیان شیرمرد
    معناباختگی، به مثابه ی مهم ترین خصلت زیبایی شناختی آثار ساموئل بکت و آن چه تئاتر ابسورد نامیده می شود، شیوه ای از مواجهه ی آثار هنری مدرنیستی با اضمحلال و فروپاشی معنا و وضعیت ناشی از بحران مدرنیته است. این آثار از طریق نفی معنا و به عبارتی با رویکرد نفی گرایانه، که از فرم و شیوه ی مواجهه ی اثر با مسائل خود ناشی می شود، در جهت بیان بیان ناپذیری امر ناممکن تلاش می کنند. این مقاله می کوشد از منظر زیباییشناسی آدورنویی و در چارچوب رهیافت های وی در خصوص اثر هنری، نشان دهد که معناباختگی در آثار نمایشی بکت، نه تنها ضرورتی فلسفی و هنری است، بلکه به عنوان خصلت اجتناب ناپذیر فرم این آثار، حاصل معماگونگی آن ها است. بر همین اساس، دیالکتیک نهفته در بطن اثر هنری به مثابه ی معما، آن را مستعد تفسیر می سازد، اما اثر به همان اندازه که مشتاق بروز و ظهور محتوای حقیقی خود است به همان میزان هم از این امر پرهیز می کند و با نفی هرگونه تفسیری در ابهام و گنگ بودگی بیش تر فروم یرود. در تقابل با این کنش تفسیرگریز اثر هنری، تفسیر می کوشد با پیش گیری از گسست عناصر اثر و غلبه بر تعین ناپذیری آن ها خود را از بطن اثر نمایان سازد و با ظهور از ورای محاق معما، بر ابهام و عبث نمایی آن چیره شود. اما واضح است که در این دیالکتیک سلبی آنچه همواره غایب خواهد ماند معنای معمای اثر است.
    کلید واژگان: بکت, آدورنو, تئاترابسورد, معناباختگی, مدرنیته, مدرنیسم, امر ناممکن, اثر هنری, معما, تفسیر, دیالکتیک}
    Muhammad Rahimian Shirmard
    Meaninglessness، as the most important aesthetic character of the works of Samuel Beckett and Theatre of the Absurd، is a way by means of which the modernistic works of art try to confront the annihilation of meaning and crisis of modernity. Trying to deny the meaning while utilizing a negative approach، which in turn arises from the way they deal with their inner problems، these works can be seen as endeavors for expressing the ineffability of the impossible. In this article it would be discussed، in an Adornoian aesthetical framework، that the meaninglessness in Beckett’s plays is not only a philosophical and artistic necessity، but also comes from the inevitable enigmas of these works. Accordingly، the hidden dialectics of these works which makes them some sort of puzzle، exposes them to multiple interpretation. Yet، while displaying the works potential interpretations، this characteristic at the same time negates any interpretation and، by causing more ambiguity in the work، shows the shortcomings of any attempt for unveiling the meaning. In opposition to this characteristic of the work of art، the interpretation tries to overcome the indeterminacy of the works’ elements and make itself clear and visible through unveiling the work’s enigma، ambiguity، and absurdity. However، what always remains absent in this negative dialectics is the meaning of the work’s enigma.
    Keywords: Beckett, Adorno, Theatre of the Absurd, modernity, modernism, the impossible, work of art, enigma}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال