جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « nishapur pottery » در نشریات گروه « هنر و معماری »
-
در پژوهش پیش رو، پیکره نگاری مجموعه 25 سفالینه نیشابور در سده های سوم و چهارم هجری/نهم و دهم میلادی که 38 پیکره انسانی بر آن تصویر شده است، از منظر صوری و معنایی بررسی شده اند. این کار به هدف بررسی و شناسایی جایگاه این آثار در تاریخ هنرهای تصویری ایران انجام شده است. در پیکره نگاره های سفال نگاره های نیشابور، به ترتیب شمار پیکره های نشسته چهارزانو، ایستاده و سوار بیش از دیگر حالت هاست و دو حالت نشسته بر تخت و حالت پیکره در حال کنش یا کنشگر کمترین شمار را دارند. تناسبات انسانی نیز در پیکره های نشسته چهارزانو و سوار بر اسب نزدیک و بزرگ تر از طبیعی است که نشان از اهمیت و جایگاه شخصیت هایی که در این حالت تصویر می شوند، دارد. این در حالی است که در حالت های دیگر، پیکره ها کوتاه تر و در برخی موارد کاملا کوتوله تصویر می شوند که با توجه به پرسپکتیو مقامی در هنر ایران کاملا معنادار می نماید. در بررسی روش ترسیمی با توجه به فراوانی تمام رخ نمایی و پیشینه آن در هنر ایران که از آن شخصیت های مهم و والاجایگاه بوده است، نشان دهنده اهمیت شخصیت های فرضی یا دیدگاه هنرمندان آن بوده و یافته های پیشین درباره تناسبات را تایید می کند. از نظر جنسیت پردازی نیز باید گفت اشاره کرد که نمی توان درباره جنسیت پیکره ها، استناد قطعی جز در دو یا سه مورد نمایش ویژگی های جنسیتی داشت و بررسی همپارتیان و خزایی دراین باره چندان راهگشا نیست. در ادامه در شناسایی و بررسی نشانه های تصویری ازجمله پوشش رداگونه، منگوله آویزان اسب ها، جام یا قدح یا صراحی در دستان پیکره ها، ساقه گل در این سفال نگاره ها و رابطه معنایی آن با هنر ایران باستان و صدر اسلام پرداخته شده است. جام، ساقه گل و حالت دست پیکره ها در گرفتن آن نمادی از بیور فره (ده هزار فر یا فره بسیار)، پوشش رداگونه بر مفهوم فرهمندی و پیروزی و منگوله آویزان اسب ها نیز بر فرهمندی و پیروزی یا تبار باشکوه خانوادگی در پیوند با شهریار اشاره دارد؛ بدین گونه درون مایه های اصلی این سفال نگاره ها رزم، بزم، شهریار و درباریان، قهرمان/پهلوان است. در مجموع در این سفال نگاره ها بسیاری از درون مایه های هنر ایران باستان، به ویژه ساسانی، دیده می شود بنابراین سفال نگاره های نیشابور نشان دهنده تداومی در درون مایه های هنری و پیکره نگاری ایران در سده های سوم و چهارم هجری است.
کلید واژگان: هنر سامانی, سفالینه های نیشابور, پیکره نگاری}dy, 25 samples of Nishapur pottery from 9th and 10th Centuries AD with 38 human figures depicted on them have been investigated in terms of form and content. This study aims to examine the figural representations on buff wares in order to pinpoint its position in the history of Iranian pictorial arts. First of all, an initial classification of the themes and posture of body and formal proportions was performed. In reviewing the method of drawing, with regard to the greater number of figures depicted frontal aspects, significance of the depicted characters or worldviews of their artists was demonstrated. In terms of gender, it should also be mentioned that it is not possible to estimate the sex of the figures except in two or three cases. In an Iconographic study on these artworks, presence of elements such as capelike collar, flying tassels and holding flowers stems and goblet in hands of figures on these ceramics indicate a significant relationship with the art of ancient Persia and early Islam. The goblets or cups, flowers and the hand modes of the figures symbolize 10 thousand Farr(Aura)s; the capelike collar refer to concept of triumph ,and the flying tassel refer to the magnificent family of the character. All in all, the main theme of the decorations are fight, Feast, Prince and his court and Hero. Altogether, these decorations representing the meaningful elements of ancient Iran, as mentioned above, indicate the continuity of themes with a centrality of perfection and victory. So, we can see continuity in themes and figural representation in Iran art through the 9 th and 10 th centuries.
Keywords: Samanid Art, Nishapur Pottery, figurative art} -
هنرهای کاربردی از مهم ترین آثار به جای مانده ی تمدن کهن ایران است. این آثار موضوع مطالعه و پژوهش رشته های مختلفی بوده و از جنبه های گوناگونی به آن ها پرداخته شده است. تحلیل های انجام شده در برخی از رویکردهای پژوهشی، ابعاد مختلف این آثار را به طور مستقل و یا نهایتا در بستر دوره ی تاریخی ای که آثار در آن پدید آمده اند مورد بررسی قرار می دهند. از این دست، شاهد پژوهش هایی هستیم که در آن ها غالبا به دسته بندی فرم، تکنیک ساخت، نقوش (هندسی، حیوانی، گیاهی و...) و ابعاد دیگر آثار اکتفا شده و ماهیت، معنا و هستی واقعی این آثار ارزشمند، مغفول و آشکار نشده باقی مانده است. متفکران حوزه ی بینامتنیت با ارائه ی تلقی جدیدی از مفهوم متن، این دستاورد را عرضه داشتند که هیچ متنی خودبسنده نیست و هر متن در آن واحد، هم بینامتنی از متون پیشین و هم بینامتنی برای متون پسین خواهد بود. با گسترش مفهوم متن، نوشتار (نشانه های زبان شناسیک) تنها مصداق متن نبوده و هر پدیده ی تاویل پذیری را می توان به مثابه ی متن در نظر گرفت. از این رو هر پدیده ی دارای ماهیت متنی را با بکارگیری روش های خوانش متن، می توان مورد خوانش قرار داد.
سوالی که مطرح می شود این است که رویکرد بینامتنیت را چگونه می توان برای خوانش و تحلیل هنرهای کاربردی مورد استفاده قرار داد؟
در این مقاله برای پرداختن به این مسئله و پاسخ به سوال پژوهش، نقوش سفال های نیشابور مورد مطالعه ی موردی قرار گرفته است. باتوجه به اینکه بینامتنیت در نزد متفکران مختلف و دوره های گوناگون تعابیر متفاوتی داشته، در این مقاله به طور خاص از تعبیر بینامتنیت نزد ژولیا کریستوا و رولان بارت بهره برده شده است. این پژوهش نشان داد که رویکرد بینامتنیت می تواند به عنوان یک بستر نظری و به مثابه امکانی جدید در پژوهش های هنری برای تعمق بیشتر در مسئله و بالابردن دقت نظر فلسفی در حل آن مثمر ثمر واقع گردد.کلید واژگان: بینامتنیت, هنرهای کاربردی, نقوش تزیینی سفال, سفال های نیشابور, هنر بین النهرین}Applied arts are the most important works of ancient Iran civilization. These works are the subject of researches from different aspects.
The analysis have done in some of the research approaches, examined different aspects of the works independent or at least in the context of the historical period in which the works were created.
Typically in most researches, the form is categorized or techniques, motifs (geometric, animals, plants, etc.) and other aspects of the works of art are sufficient studied. And the nature, meaning and the real existence of the works, may be neglected and remains undetected.
Theories in the field of intertextuality, have been providing a new understanding of the text, which conveys that, that no text is self-sufficient, and each text at the same time will be an intertextual concept of previous texts and next texts. With the expansion of the concept, text (linguistic signs) is not the only applicable text and interpretable phenomenon but also can be considered as text. Therefore every phenomenon of the text can be read by using methods of intertextuality.
The question of this paper is: how intertextuality approach can be used for reading and analyzing of applied arts? In this paper to answer the research question, Nishapur pottery designs are considered as the case study of research.
Since intertextuality is being a famous concept among different scholars, and because in different periods, it has different interpretations, in this paper Julia Kristeva and Roland Barthes theories are the fundamentals for analysis.
This study showed that the intertextuality approach can be used as a theoretical basis and a new possibility for art researches in order to gain further more accurate results.Keywords: intertextuality, Applied Arts, Pottery decorative motifs, Nishapur Pottery, Mesopotamian art} -
با رونق جاده ی ابریشم در اوایل اسلام، هنر سفالگری مناطق مختلف ایران و بخصوص شمال و شمال شرق تحت تاثیر صادرات سفالینه هایی از چین قرار گرفت. در این زمان رایج ترین شیوه ی تزیین لعاب در آن کشور، شیوه ی «سانسای» بود. لعاب سانسای از طریق این راه بازرگانی به ایران وارد شده و هنرمندان ایرانی به تقلید از این شیوه پرداختند. در این تکنیک که در ایران به نام لعاب پاشیده معروف شد، ابتدا سطح سفالینه ها را با گلابه ای سفید رنگ می پوشاندند، سپس این سطح با نقطه گذاری و تاش های رنگی که از اکسید های مس، آهن و کبالت تشکیل شده بود، رنگ آمیزی می گشت. این نقاط رنگی پس از ذوب در کوره خطوط و شکل های نامنظم اما درعین حال زیبا بوجود می آوردند.هم در ایران و هم در چین این روش به تنهایی و گاه به همراه روش های دیگر به کار می رفت. با این تفاوت که در چین انواع تکنیک نقش برجسته با سانسای همراه بود. اما در ایران این تکنیک در ابتدا اگرچه با تقلید صرف از شیوه ی هنرمندان چینی و به صورت ساده انجام می گرفت اما به مرور با نوآوری هایی همراه گشت. از آن جمله می توان به استفاده هم زمان از تکنیک اسگرافیتو یا نقش کنده بر روی سطح سفالینه قبل از لعاب کاری و همچنین همراه شدن خط کوفی به تقلید سفالینه های سامرا با این تکنیک اشاره کرد.کلید واژگان: لعاب پاشیده, سفال نیشابور, سانسای چین, تانگ}With the development of the Silk Road in Early Islam, the pottery art of northern and north-eastern parts of Iran were affected by imported Chinese pottery. At that time, the most common way of glaze decoration in China was a method called Sancai which found its way to Iran through this business route and became a source of imitation for Iranian artists. In this technique, known as glaze, the surface of the pottery was first covered with white color mud or clay, which was then painted by punctuation and colorful Touches of oxides of copper, iron and cobalt. After melting in a furnace, these colorful dots made beautiful irregular lines and shapes. This method was used independently and sometimes in combination with other methods both in Iran and China. WhileSancai was accompanied by a variety of embossed motif techniques in China, the Iranian practice of the imported Chinese style gradually evolved into an innovative manner after early imitations of Chinese artists. The simultaneous use of Sgraffito technique, carvings on the surface of the pottery before glaze work and the use of Kufic script in an imitation of Samarra pottery are among these innovative techniques.Keywords: Sprinkled Glaze, China Sancai, Nishapur Pottery, Tang}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.