جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "phenomenology of place" در نشریات گروه "هنر و معماری"
-
مطالعه فضای معماری در سینما امکان بررسی مکان را فراتر از نقش کالبدی آن در سطوح متعدد اجتماعی، فرهنگی، فلسفی و روانشناسانه فراهم آورده است. موضوعی که در این بستر مطالعاتی حا ئز اهمیت است، پرداختن به ارتباط شخصیت ها به مثابه کاربران فضا و مضمون فیلم با مکان است که می تواند ابعاد و ویژگی های مختلف مکان را در نسبت با درون مایه اثر، واکنش کاراکترها و تجارب ادراکی آنان آزماید و دلالت های معنایی مکان را از طریق خوانش موضوع فیلم و ارتباط سوژه با مکان نتیجه گیرد. پژوهش در نظر دارد تا در همین رابطه دلالت های معنایی مکان را در فیلم «طعم گیلاس» عباس کیارستمی در ارتباط با مضمون فیلم و شخصیت اصلی اثر بررسی کند. فرض بر این است که معنای مکان در فیلم «طعم گیلاس» در قرابت با مضمون فیلم و درونیات کاراکتر قرار دارد و از کارکردی دوگانه در بازتاب تمایل شخصیت به پیوند با زندگی یا جدایی از آن برخوردار می باشد. بر اساس محتوای نمونه مورد بررسی و مطالعه مکان در ارتباط با کاراکتر، چارچوب نظری پژوهش بر پایه دیدگاه پدیدارشناسانه مارتین هایدگر بنا شده و در روش تحقیق نیز به دلیل لزوم تفسیرهای معنایی و هم چنین تمرکز بر ارتباط شخصیت با مکان و تجربه آن به روش پدیدارشناسی عمل شده است. نتیجه پژوهش بیانگر آن است که ویژگی های کالبدی، محیطی، عملکردی و روایی مکان در فیلم «طعم گیلاس» تمهیدی برای بازتاب درونیات کاراکتر و مضمون فیلم می باشند که می توانند از یک سو به جدایی شخصیت از زندگی و بی اعتبار شدن و بی معنایی جهان برای او صورت عینی ببخشند و از سوی دیگر تردید در تصمیم به نابودی و حتی تغییر نگرش او به بازگشت به زندگی، معنادار کردن جهان برای خویشتن و تمایل به ارتباط با محیط پیرامون و دیگران را در ساختار مکان ادراک پذیر سازند و این گونه در قرابت با محتوای دو گانه اثر در جدال میان مرگ و زندگی مشارکتی اثرگذار داشته باشند.
کلید واژگان: پدیدارشناسی مکان, معنای مکان, طعم گیلاس, عباس کیارستمی.The exploration of architectural space within the context of cinema allows for an examination of a place that extends beyond its mere physical factors, delving into its multifaceted social, cultural, philosophical, and psychological aspects. In the relationship between architecture and cinema, the emphasis shifts from the practical functions of architecture to the conceptual aspects of place and the interaction between the human (character) and his environment, thus uncovering the profound relationship between the art forms of architecture and cinema that transcends superficial aesthetic and physical evaluations. A crucial element within this study is the analysis of the relationship between characters, as users of place, and the narrative setting of the film with the place. This analysis can test the various dimensions and qualities of place as they relate to the content of the film, the character's reactions, and his sensory experiences, ultimately conclude meaning implications of place through the reading of the subject of the film and the relationship between the subject (character) and the place. Within this framework, the research seeks to delve into the meaning of place in "Taste of Cherry" by Abbas Kiarostami, with a focus on narrative content of the film and central character. The central inquiry is how the meaning implications of place is manifested in this particular case study. In response to this question, It is assumed that the meaning implications of place in "Taste of Cherry" is intrinsically linked to the film's narrative and the character's internal musings, reflection of his relationship with existence and mortality, and serving a dual purpose in illustrating the character's leaning towards either an embrace of life or a detachment from it. Considering the focus of the inquiry, which emphasizes the significance of delving into the character's internal reflections and his experiential engagement with the space and place constructs within the film, the research must delve into the subject of space and place through interpretive-hermeneutic methodologies. Within this framework, Martin Heidegger's phenomenological discourse emerges as a fitting paradigm, as it aligns with the research's thematic interest in the character's space and place experiences and his introspective relationship between his environment and surroundings. Furthermore, the philosophical concepts Heidegger espouses resonate with the contents of Abbas Kiarostami's "Taste of Cherry", a film that grapples with the contemplations of life, existence, and the counterpoint of death and nothingness. The current investigation adopts a qualitative approach, employing phenomenological methodology. In light of the research hypothesis, the meaningful factors of place are posited as dependent variables, while the interplay between the characteristics of place and the narrative content, as well as the character's situation, are deemed independent variables. These variables will be scrutinized in the case study analysis to substantiate the direct relationship between the physical, environmental, functional, and narrative factors- encompassing both verbal and non-verbal character interactions with place in "Taste of Cherry" and the meanings they convey. The compilation of research findings was derived from an examination of relevant literature, a meticulous viewing of the case study sample, and a review of written or audio-recorded interviews with the director about the subject of the research. The result of the research indicates that a direct and profound correlation between the physical factors (form, composition, materials, components and architectural elements of the place), environmental factors (landscape, site, ambient sound, color, light, objects), functional factors (type and use of the place and the activities performed in it), and narrative factors (character's behaviors and interactions with place) of the locations scrutinized in "Taste of Cherry" and the inherent meaning of these places within the film. These factors reflection the character's internal musings and the film's overarching narrative. On one hand, they can manifest the character's disengagement from life and the diminishment of the world's value and purpose in his eyes. Conversely, they can provoke a reconsideration of the impulse towards self-annihilation, fostering a shift in perspective that accepts a return to life, imbues the world with personal meaning, and encourages a connection with the environment and others. In this way, it can be said that the features of the locations in the "Taste of Cherry" are significantly related to the dual content of the work, contributing to representation the struggle between life and death.
Keywords: Phenomenology Of Place, Meaning Of Place, Taste Of Cherry, Abbas Kiarostami -
حضور معماری در سینما در ابعاد مختلفی چون ساختار روایی تا مشخصه های تکنیکی اثر قابل درک است. این نوشتار تجربه معنادار مکان را در میان مشخصه های تکنیکی سینمای یاسوجیرو ازو در «داستان توکیو» جست وجو و به دلیل محوریت «تجربه معنادار مکان» و برداشت ادراکی از نحوه نمایش آن، در چارچوب نگرش پدیدارشناسی بر پایه اندیشه مارتین هایدگر عمل می کند. فرض آن است که تجربه معنادار مکان در مشخصه های تکنیکی «داستان توکیو» در انطباق با مولفه های منتج از نگرش پدیدارشناسانه هایدگر به مکان قرار دارد که به موجب آن چگونگی شکل گیری این تطابق به عنوان پرسش تحقیق مطرح می باشد. پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و به روش پدیدارشناسی انجام شده است. نتیجه بیانگر آن است که در مشخصه های تکنیکی «داستان توکیو» از آنجا که مکان به واسطه تثبیت و ماندگاری در حافظه، توانایی در برانگیختن تخیل و امکان تامل آدمی بر موقعیتش، تجربه ادراکی متنوع، ادراک حسی و بی واسطه، ارتباط با آدمی و فعالیت های او، توجه به جنبه احساسی تجربه، ادراک در بستر محیطی گسترده و توجه به عناصر و اجزای محیط پیرامون، گسترش ارتباطات فضایی میان درون و بیرون، تعامل با دیگران، تعریف حدومرز برای مکان و ارتباط با بستر اجتماعی و فرهنگی خود ادراک پذیر شده است، در قرابت با نگرش پدیدارشناسانه هایدگر به مکان قرار دارد.
کلید واژگان: پدیدارشناسی مکان, مارتین هایدگر, یاسوجیرو ازو, داستان توکیو, مکانThis article examines the meaningful experience and perception of place among the technical characteristics of Yasujiro Ozu's cinema in "Tokyo Story" and works in the framework of Martin Heidegger's phenomenological approach due to the centrality of "meaningful experience of place." It is assumed that the meaningful experience of place in the technical characteristics of "Tokyo Story" is in accordance with the resulting components of Heidegger's phenomenological approach to place. As a result, the formation of this correspondence is raised as the research question. The current research is a qualitative type and is carried out by phenomenological method due to the importance of experiencing the place. Data have been collected based on reading books, observing the examined sample, and drawing a sketch of the understanding of the spatial relationships of the movie locations.The result indicates that in Ozu's mise-en-scene style, features such as repetition in the design of the graphic pattern of the backgrounds, repetition in the display of key locations, selecting nature in accordance with the mood of the characters, precision in the use of objects, uniform, and focused lighting, emphasizing the movement of the characters and creating spatial depth have caused the place to be defined based on Heidegger's phenomenological approach by fixing the place in the memory, evoking the imagination and allowing the characters to reflect on their position, perception in a broad environmental context concerning the elements and components of the surrounding environment. Furthermore, in mise-en-scene style, by expanding spatial connections between inside and outside, giving identity to places regarding social, cultural, and environmental contexts, defining limits, paying attention to the emotional aspect of the experience, perception of place in the context of daily life and human activities, direct experience of place, the variety of perceptual experience, and the possibility of interaction with others, the phenomenological approach to the place is adapted. In cinematographic features (low camera height and long take), considering the variety of perceptual experiences in viewing the place due to the low height of the camera, the perception of the place in the context of a comprehensive environment, the possibility of tactility experience, and fixing the location in the memory through the long take, the connection with the phenomenological components of the place is inferred. In the film editing style (shot-to-shot relationship by the establishing shots), by defining the place through the elements and details of the surrounding environment, man and his activities, the expansion of spatial communication between inside and outside, and the possibility of fixing and perpetuating the place in the memory, linking with the phenomenological discourse becomes obvious. Lastly, film sound (environmental sounds specific to each place and sounds outside the frame) with the possibility of perceiving the place in the auditory sensory experience, the experience of the place regarding the surrounding environment, the expansion of spatial communication between inside and outside, stimulating the imagination of the audience to visualize the spatial reference of the sound and the estimation of the size and scale of space, justifies the affinity with Heidegger's phenomenological approach to place.
Keywords: Phenomenology of Place, Martin Heidegger, Yasujirō Ozu, Tokyo Story, place -
تجربه فضا و مکان معماری در سینما در ابعاد مختلفی صورت می گیرد. این تجربه درزمینه ی مشخصه های تکنیکی فیلم به سبب صورت عینیت پذیر آن ها بیشتر موضوع بررسی قرار گرفته است؛ اما بعد دیگری هم وجود دارد که در آن مکان در ساختار متن فیلم نامه با رجوع به توضیحات صحنه و محتوای گفت وگوی شخصیت ها تجربه می شود. در چنین بستری فارغ از قواعد تکنیکی و محدودیت های آن در تبدیل کلمات به تصاویر سینمایی، ویژگی های مکان ها و مناسبات کاراکترها با آن ها، در قالب کلمات، آزادانه و عمیق تر توصیف و برجسته می شود. در همین راستا، پژوهش حاضر به بررسی روایت مکان در فیلم نامه «داستان توکیو» پرداخته و به سبب محوریت تجربه مکان، اهمیت رابطه ی سوژه (انسان) و نیز مضمون روایت درخصوص اثرات مدرنیته بر زندگی و روابط آدمی، خوانشی پدیدارشناسانه از مکان را با تکیه بر اندیشه مارتین هایدگر مدنظر قرار می دهد. هدف آن است تا از مولفه های معماری اثرگذار بر نحوه ی روایت مکان در فیلم نامه «داستان توکیو» برداشتی پدیدارشناسانه ارایه شود، سپس از راه چنین تفسیری مناسبات سوژه با مکان تبیین شود. به دلیل اهمیت نحوه ی توصیف و تجربه مکان، این پژوهش به روش پدیدارشناسی انجام و در بررسی فیلم نامه نیز از روش تحلیل محتوای متن استفاده شده است. نتیجه، بیان گر آن است که در خوانش پدیدارشناسانه از مولفه های کالبدی و غیرکالبدی در توصیف مکان، ویژگی های آن در ارتباط با محیط پیرامون و بستر و زمینه ی قرارگیری اش، زندگی روزمره، فرد و کار و فعالیت های او، اتمسفر طبیعی مکان، تجربه ی بی واسطه و ادراک حسی شنیداری آشکار می شود. در نسبت سوژه با مکان نیز مناسبات متفاوتی چون احساس سکنی گزیدن یا بی خانمانی؛ وابستگی عاطفی (نزدیکی) یا دوری، ناسازگاری و بیگانگی نسبت به مکان؛ تامل بر وضعیت سکونت، تلاش برای تثبیت مکان در تجربه و پیوند درونیات، عواطف، احساسات و خاطرات کاراکترها با مکان قابل درک است. افزون براین، یافته های پژوهش بیان گر آن هستند که مکان ها می توانند به صورت مستقل در تناسب با محتوای روایت مبنی بر تاثیرات مدرنیزه شدن بر فروپاشی روابط خانوادگی نقش داشته و بازتاب این گسست باشند.کلید واژگان: پدیدارشناسی مکان, سوژه و مکان, مارتین هایدگر, فیلم نامه, داستان توکیوThe experience of architectural space and place in cinema takes place in different dimensions. The technical characteristics of the film have been the subject of more research since they are more objective. Nevertheless, there is another dimension in which the experience of a place is reflected in the screenplay's structure through the scene's description and the characters' dialogue. In such a context, regardless of the technical norms and limitations of converting words into cinematic images, the characteristics of places and the relationships between characters and those places are freely and profoundly described and emphasized through words. This research examines the narration of place in the screenplay of “Tokyo Story” by Yasujirō Ozu and Kogo Noda. Because of the centrality of the experience of place, the significance of the subject's (Man) relationship with it, and the narrative's focus on the effects of modernity on human life and relationships, a phenomenological interpretation of place based on Martin Heidegger's philosophy is considered. This article aims to provide a phenomenological comprehension of the architectural elements that influence how the place is narrated in the “Tokyo Story” screenplay and then explain the subject's relationship with the place based on this interpretation. Since it was significant to know how to describe and experience the place, the research was conducted using the phenomenological method, and the screenplay review was also performed using the text content analysis method.In the phenomenological understanding of physical and non-physical components in the description of a place, its characteristics are revealed regarding the surrounding environment and the context of its placement, daily life, people and their work and activities, the natural atmosphere of the place, direct experience, and auditory sensory perception. In the relationship between the subject and the place, also different relations, such as the feeling of dwelling or homelessness; emotional dependence or distance, incompatibility, and alienation towards place; reflecting upon the state of dwelling, attempting to establish the place in the experience, and connecting the inner feelings, emotions, feelings, and memories of the characters with the place are all understandable. Beyond these, the findings of the research show that places can play a role independently in accordance with the content of the narrative regarding the effects of modernization on the disintegration of family relationships and reflect this break.Keywords: Phenomenology of Place, Subject, Place, Martin Heidegger, Screenplay, Tokyo Story
-
مسئله عبور از توصیفات صوری و ظاهری بناهای تاریخی و نیل به فهم ماهیت تام آنها با هدف حفظ و تداوم ارزشهای فرهنگی در دوران کنونی، یکی از مهمترین مسایل پیش روی محققان در حوزه معماری و شهرسازی ایرانی-اسلامی است. ازآنجاکه هر بنای ساختهشده نحوی از تجسد جهانبینی و اندیشههای سازندگان آن است و نیز استعارهای است از اطوار بودن آنان در جهان، درک صحیح از بنا میتواند بازتولید هویت تاریخی را در دوران کنونی میسر سازد. هدف از این پژوهش تحلیل بنای آرامگاه شاه نعمت الله ولی مبتنی بر این مفروض است که دلالتهای هستیشناختی عناصر بهمثابه نشانههای معنادار از ساختار رابطه میان آنها قابل تبیین است و میتوان از این طریق در مسیر پایداری ارزشها در معماری امروز گام برداشت. در پژوهش حاضر، مبانی فلسفی تحقیق تفسیری و رویکرد تحقیق، کیفی و روش تحقیق، پدیدارشناختی است. درتحلیل تجربه فضا و نسبت آن با شهر سه مفروض زیر مورد بررسی قرار گرفت: 1. سلسلهمراتب روابط فضایی از فضای شهری تا گنبدخانه موجب ایجاد حس معنویت در افراد میشود. 2. حضور عناصر و انحا حضور عناصر چهارگانه در فضاهای متوالی بر ادراک کاربران از فضا بهمثابه مکان مقدس تاثیرگذار است. 3. حضور عناصر چهارگانه بهمثابه نشانههای معنادار در فضا موجب افزایش حس مکان و تعلق خاطر زایران میشود. برای آزمون فرضیات بالا از طریق تحلیل تجربه زیسته افراد در فضا پرسشنامهای با 20 واگویه تنظیم و در میان 85 نفر از زایران و متخصصان توزیع شد. تحلیل دادهها نشان میدهد که نحوه و میزان حضور عناصر چهارگانه در صحنهای متوالی بنای آرامگاه شاه نعمتالله ولی، رابطه معناداری با ادراک معانی عرفانی و سفرهای روحانی سالک در ذهن مخاطبان فضا دارد و منجر میشود تا افراد با حضور در هر صحن کیفیت ادراکی متفاوتی را تجربه کنند و هرآن برای رسیدن به ملجا و زیارت آمادگی بیشتر یابد.
کلید واژگان: معماری آرامگاهی, مکان قدسی, پدیدارشناسی مکان, معماری اسلامی, عناصر چهارگانهOne of the most crucial issues encountering researchers who are concerned with preserving and perpetuating cultural values in the present era in the field of Iranian-Islamic architecture and urban planning is the issue of overcoming formal and physical descriptions and gaining a deep understanding of the nature and essence of the buildings. Since every building is a form of embodiment of ideas and worldviews of its builders and is additionally a metaphor of their existence in the world, a correct understanding of the building can enable the reproduction of historical identity in the present era. The purpose of this study is to analyze the structure of the tomb of Shah Nematollah Vali based on these assumptions that the ontological implications of the elements can be explained as meaningful signs of the structure of their interrelationship. In the present study, the philosophical foundation of research is interpretivism; the research approach is qualitative, and the analysis method is phenomenological. In analyzing the experience of space and the relationship between the building and the city, the following three assumptions were examined: 1. The hierarchy of spatial relations from the urban space to the dome creates a sense of spirituality in individuals. 2. The presence of four Classic Elements in successive spaces affects users’ perception of space as a sacred one. 3. The presence of four Classic Elements as meaningful signs in the space increases the sense of place in pilgrims. To examine the above assumptions by analyzing the lived experience of people in the building, a questionnaire with 20 questions was prepared and distributed among 85 pilgrims and specialists. Data analysis shows that the manner and extent of the presence of four Classic Elements in consecutive scenes of the shrine of Shah Nematollah Vali, has a significant relationship with the perception of mystical meanings and spiritual journeys in the minds of the people and leads them to experience a different perceptual quality in each courtyard. And be more prepared to reach the shrine and pilgrimage at any moment.
Keywords: Persian Architecture, Sacred Place, Phenomenology of Place, Islamic Architecture, ClassicElements -
رویکرد پدیدارشناسی به دلیل پذیرفتن انسجام، یکپارچگی و تقسیم ناپذیری تجربه انسان و همچنین پذیرفتن این حقیقت که معانی تعریف شده توسط خواسته های انسان در مرکز تجارب ما قرار دارند. و آن چه اهمیت پیدا می کند، پدیده مکان است. مکان، هویت مند، رابطه مند و دارای تاریخ است. بر این اساس،نامکان محدوده ای است تهی از هویت و تاریخ و تحقق آن درون فضاهایی همسان شکل می گیرد.
این پژوهش،کیفی، توصیفی، تحلیلی؛ با استفاده از تکنیک کتابخانه ای گرداوری شده است. اهمیت این پژوهش بر این است که رادی در نمایشنامه های خود به مفهوم مکان، اشاره دارد. او به یک باره داشتن احساس تعلق به آن را می آزماید، و شخصیت های آثارش را در رویارویی با آن ها قرار می دهد. هدف این پژوهش تفکیک و یافتن فضا ها و مکان ها و نامکان های موجود در نمایشنامه های "شب روی سنگفرش خیس" ، "پلکان" ؛ و تفکیک آن ها و نتیجه گیری در تاثیر مکان و نامکان بر فرد و نحوه واکنش فرد به آن ها و یافتن روح مکان و پی بردن داشتن حس تعلق به مکان در شخصیت های «آن ها» می باشد،. پژوهشی که در این زمینه پیشگام است.کلید واژگان: پدیدارشناسی, مکان, نامکان, اکبر رادی, شب روی سنگفرش خیس, پلکانThe techniques used in this article, qualitative, descriptive, analytical and data collection methods were used libraries. In this study, in addition to explaining the phenomenological perspectives concerning place and non-place, Akbar Radi’s viewpoint towards them are also taken into consideration. Among the contemporary playwrights of Iran, Akbar Radi’s views are much close to the phenomenology of place. The importance of this study is due to the fact that Radi repeatedly refers to the concept of place in his plays. A deep, exquisite, and new view towards place can be found across the works of Radi. He not only examines the sense of belonging to place, but also make his characters to encounter with it. Radi knows the spirit of the place, he is aware of sense of place due to walking in fog and a wet pavement. He is aware of the wind whisper and the sense of being in the forest and fog. Furthermore, he has been much successful in conveying the sense of place in his works, up to the point that his work are full of the meaning of place, and such places become easily believable to us. The purpose of this study is to find spaces, places as well as non-places in two plays of Radi, i.e. "Night on the Wet Pavement" and "Stairs"; to classify them; to understand the impact of place and non-place on the individual and the individual's reactions to them; to find the spirit of the place as well as to reveal the existence of a sense of belonging to place in Radi's characters. This is a pioneer research in this field of studyKeywords: Phenomenology, Place, Non-place, Akbar Radi, Night on the Wet Pavement, Stairs -
پژوهش حاضر با اعمال رویکرد پدیدارشناسی، در بررسی و تحلیل «مکان»های موجود در نمایشنامه گزارش خواب نوشته محمد رضاییراد و قراردادن آن به عنوان چهارچوب نظری، سعی در آزمودن و ارزیابی توان این دیدگاه، به عنوان رویکردی کاربردی و نه صرفا نظری، برای تحلیل متون نمایشی و روایی دارد. برای رسیدن به این مهم، ارزیابی نمونه مطالعاتی یادشده بر پایه آراء یکی از فیلسوفان پدیدارشناس فرانسوی-گاستن باشلار- در کتاب بوطیقای فضا انجام میشود. روش کار، تعیین وگزینش شاخصهای بنیادی و کلیدی باشلار در بوطیقای فضا (مکان، فضا، مکانفضاها، مکانکاوی، نقاط اتصال و نهایتا خانهخوانی) بوده و سپس، تحلیل پدیدارشناسانه آنها به شکلی همزمان، در گزارش خواب انجام میشود. بر این اساس، پژوهشگران در گام نخست، فرضیه اصلی پژوهش را، با پاسخ به یک پرسش اصلی پیرامون کاربردی بودن تعاریف و آراء باشلار در روش نامتعارف «خانهخوانی» وی –در نمایشنامه مورد بررسی- ارزیابی کرده و سپس با طرح دو پرسش دیگر، مهمترین شاخصها و سنجه های ممیز این رویکرد تحلیلی را در مواردی چون اشیا، مرزها، سیالیت زمان و جهانهای گوناگون نمونه های مطالعاتی واکاوی میکنند. از نتایج پژوهش میتوان به مطابقت آراء باشلار و شیوه ترسیم، بیان و بهکارگیری خانه و متعلقات آن (شامل افراد و اشیاء) توسط نویسنده-محمد رضاییراد- اشاره کرد. همچنین، همخوانی و همسانی در ساختاربندی روایی، نشانهگذاری و مکانسازی اثر، بیانگر تایید آراء باشلار در شیوه پدیدارشناسی تخیلی بوده و همچنین گویای توان رویکردهای پدیدارشناختی برای آزمودن و تحلیل متون دراماتیک و روایی است.کلید واژگان: پدیدارشناسی مکان, گزارش خواب, گاستن باشلار, محمد رضایی راد, ادبیات نمایشی, نمایشنامهThis study applied the phenomenological approach and the analysis of "place" in a play "Gozaresh-e Khab" by Mohammad Rezaei Rad. With this approach as a theoretical framework to the test and evaluation of view, as not merely a theoretical and practical approach to the analysis of dramatic texts. To achieve this goal, the evaluation of the above-mentioned case studies based on the ideas of Gaston Bachelard in The Poetics of space. Methods to determine the selection of indicators and key fundamental Bachelard (location, space, space mining and the house reading) and then, at the same time they are being phenomenological analysis, the play. Based on this, researchers at an early stage, the main hypothesis of the study, to answer a key question about the application of the definitions and views of Bachelard in an unusual way "home reading" he -In the play-evaluation and then play with two the other question, the most important indicators and audit measures in this analytical approach, such as objects, borders, multiple world time and fluidity of study samples are analyzed. The results can be summarized thus: Bachelard's ideas and methods of analysis, expression and the use of the house and its accessories (including people and objects) by the author plays. Also, compatibility and consistency in narrative structure, markup and places of work, confirmed the imaginative ideas of Bachelard in the way of phenomenology and phenomenological approaches to testing and analysis also suggests the dramatic and narrative texts.Keywords: phenomenology of place, Mohammad Rezaei Rad, Gaston Bachelard, Play analysis, Iranian drama
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.