جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "residential adaption" در نشریات گروه "هنر و معماری"
-
هدف
با شیوع پاندمی و افزایش در خانه مانی، تعادل سکونتی پیشین که میان ساکنان و مسکن برقرار بود، دچار اختلال شد. خانه ها که پیش تر تنها در ساعات محدودی از شبانه روز مورد استفاده قرار می گرفتند، اکنون باید پاسخگوی نیازهای متنوع ساکنان به طور 24 ساعته باشند. این وضعیت نواقصی را در سازگاری سکونتی آشکار کرد که پیش از این پنهان بودند. تحقیق کیفی حاضر با هدف تکامل سازگاری سکونتی طی در خانه مانی، به مطالعه تجربه ساکنان در این وضعیت، پرداخته است.
روش پژوهش:
داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 14 معمار و متخصص در سه مقطع زمانی پاندمی (ابتدا، اوج و انتهای پاندمی) جمع آوری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار مکس کیودا و روش تحلیل مضمون در دو مرحله کدگذاری باز و محوری انجام شد.
یافته ها:
روایی یافته ها نیز با پرسشنامه تحلیل سلسله مراتبی تایید شد. سازوکارهای سازگاری ساکنان در دو دسته اصلی «جلوگیری از شیوع بیماری» و «تسهیل سکونت طی درخانه مانی» تقسیم شده اند. در دسته اول، «طلب سلسله مراتب فضایی»، « جانمایی و سیرکولاسیون مجدد فضاها» و «افزایش اهمیت فضاهای خدماتی» مطرح شدند. از میان این موارد، «طلب سلسله مراتب فضایی» با کسب61 درصد فراوانی ارجاع در داده های کیفی اولیه و 49 درصد اهمیت نسبی در بازبینی مجدد پس از پاندمی، بیشترین فراوانی و اهمیت را در داده ها داشت. در دسته دوم، سازوکارهای «جایگزینی شهر در خانه»، «انسانی ترشدن مسکن»، «طلب فضاهای باز وسیع (تخلخل)»، «بهره از فناوری»، «حساسیت به جزئیات» و «طلب انعطاف پذیری» برجسته شدند. «طلب انعطاف پذیری» در این دسته با26 درصد فراوانی ارجاع در داده ها بیش از 32 درصد اهمیت نسبی در بازبینی مجدد، بیشترین اهمیت را داشته و پس از آن « طلب فضاهای باز و وسیع» با فراوانی 5/25 درصد در داده ها و کسب حدود 29 درصد اهمیت نسبی، قرار گرفت.
نتیجه گیریروایت حاصل از فرایند مطالعه در دو دسته سلبی و ایجابی ارائه شده است. در سازوکارهای سلبی، شاهد شکل گیری الگویی رفتاری فضایی در خانه ها میان سه مضمون هستیم: ساکنان در ابتدا با ایجاد «سلسله مراتب بهداشتی» و مانع سعی در انسداد ورود اقلام و افراد آلوده دارند و در صورت عدم توفیق با «بهبود جانمایی و سیرکولاسیون» و هدایت و نظافت آلودگی در «خدماتی ها» از شیوع بیماری جلوگیری کرده اند. همچنین در دسته ایجابی«جایگزینی شهر در خانه»، «انسانی ترشدن مسکن» و «حساسیت به جزئیات» در رابطه ای طولی اغلب منجر به «طلب فضاهای باز وسیع (تخلخل)» و«طلب انعطاف پذیری» بیشتر شده اند. تمایل بیشتر به «بهره از فناوری» اغلب به منظور جبران ضعف های خانه در انعطاف پذیری و وسعت، رخ داده است.
کلید واژگان: در خانه مانی, همه گیری, سازوکارهای سازگاری سکونتی, تحلیل مضمون, تحلیل سلسله مراتبObjectiveThe COVID-19 home confinement orders disrupted the traditional balance of residential use, as dwellings that were previously occupied for limited hours had to accommodate a broader range of daily activities. This shift exposed incompatibilities within traditional residential dynamics. This study aims to explore these dynamics and contribute to the development of residential adaptability in similar future scenarios.
MethodGiven the extended study period on residential living during home confinement and the need for an inductive approach grounded in residents' lived experiences, this study adopted a qualitative methodology. Data were collected through semi-structured interviews with a homogeneous sample of 14 architects and specialists active during the confinement phases. Thematic analysis was conducted using MAXQDA software, involving open and axial coding to identify key themes. To ensure reliability, content validity was assessed through an analytical hierarchy process (AHP), which confirmed and prioritized the qualitative themes in alignment with the research objectives.
ResultsResidents' adaptation mechanisms during home confinement were driven by two primary objectives "preventing the spread of disease" (preventive) and "facilitating habitation" (facilitative). The preventive category includes "spatial hierarchy need," "spatial layout and circulation reconfiguration," and "increased significance of service areas," with "spatial hierarchy need" being the most prominent, referenced in 61% of the initial qualitative data and holding 49% relative importance in post-pandemic analysis. The facilitative category comprises six groups: "replacing the city within the home," "humanizing the dwelling," "need for expansive open spaces," "technology utilization," "sensitivity to details," and "flexibility need." Among these, "flexibility need" emerged as the most critical, with a 26% frequency in the data and over 32% relative importance in subsequent analysis, followed by the "need for expansive open spaces," which had a 25.5% frequency and about 29% relative importance.
ConclusionsThe study's narrative is divided into two categories: preventive and facilitative. The preventive mechanism reveals a behavioral-spatial pattern encompassing three key themes: establishing a "hygienic hierarchy," "improving spatial layout and circulation," and implementing "cleaning and containment" measures to block contamination. The facilitative mechanism includes themes such as "replacing the city within the home," "humanizing the dwelling," and "sensitivity to details," which sequentially led to an increased "need for expansive open spaces" and "greater flexibility." Additionally, the growing use of "technology" helped mitigate the limitations of the home in terms of flexibility and space.
Keywords: Home Confinement, Pandemic, Residential Adaption, Mechanisms, Thematic Analysis, Hierarchical Analysis
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.