جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "spatial integration" در نشریات گروه "هنر و معماری"
-
فرآیند نوسازی به شیوه ی غربی که در دوره پهلوی اول در برخی زمینه ها آغاز شده بود، در دوره ی پهلوی دوم نیز ادامه یافت و دگرگونی های عمده ای در عرصه های اجتماعی و فرهنگی جامعه بر جای گذاشت. نفوذ فرهنگ غربی و تحولات ناشی از آن تاثیرات انکار ناپذیری در عرصه معماری به جا گذاشت و از آنجایی که مسکن، بستری برای زندگی و به صورت روزمره با انسان در ارتباط می باشد، منعکس کننده بیش ترین تاثیرات فرهنگی در کالبد است. هدف از این پژوهش، شناسایی و چگونگی تاثیر مولفه های نوگرایی سبک زندگی در پیوستگی فضایی معماری خانه های مسکونی تهران در دوره پهلوی دوم است. سوال اصلی که برای این پژوهش مطرح می شود این است که با توجه به تحول در سبک زندگی، مولفه های نوگرایی سبک زندگی چگونه بر پیوستگی فضایی تاثیرگذارند؟ همچنین این سوالات نیز مطرح می شود که در خانه های متحول شده با فضاهای نوظهور و تغییر الگوهای روابط فضایی، چه فضاهایی عامل ایجاد پیوستگی در میان فضاها هستند؟ حضور افراد خدمه در خانه، چه تاثیری بر پیوستگی فضایی دارد؟ روش تحقیق از ترکیب دو روش، تاریخی-تفسیری و توصیفی-تحلیلی می باشد که با توجه به موضوع، در ابتدا جهت تعیین مولفه های نوگرایی سبک زندگی بر اساس نظرات اندیشمندان، از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و همچنین جهت شناسایی مصداق های عینی، مولفه های نوگرایی در دوران پهلوی دوم، با نگاه گذار از سنت به تجدد از روش تحقیق تفسیری-تاریخی استفاده شده است. جهت بررسی و مطالعه نمونه های موردی با استفاده از تکنیک نحوفضا، از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است. در این پژوهش خانه های برونگرایی که در سال های حکومت پهلوی دوم ساخته شده اند به عنوان نمونه های مطالعاتی انتخاب شده اند و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و اسنادی بوده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از ابزار نمودار توجیهی تکنیک نحوفضا استفاده شده است و در انتها، استدلال و نتیجه گیری به صورت استدلال استنتاجی می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که از میان مولفه های نوگرایی سبک زندگی، مولفه های انسان، طبیعت، معماری (تعاملات) و جایگاه اجتماعی، مولفه های تاثیرگذار بر تغییر موقعیت و کارکرد فضاها در خانه هستند که می توانند باعث تغییر در پیوستگی فضایی شوند. در میان فضاهای اصلی داخلی، سالن پذیرایی، سالن غذاخوری و نشیمن و در میان فضاهای خارجی ایوان وحیاط موجب پیوستگی فضایی از نظر بصری و ساختاری شده اند. همچنین حضور و اسکان افراد خدمه در برخی از نمونه ها، باعث افزایش پیوستگی فضایی، شده است. بنابراین ساختار اجتماعی بر روی الگوی سکونت، سلسله مراتب و همچنین بر شکل کالبدی معماری تاثیر می گذارد. لذا هر گونه برنامه ریزی و طراحی معماری نیازمند شناخت خصوصیات فرهنگی و اجتماعی است.
کلید واژگان: سبک زندگی, پیوستگی فضایی, خانه های برونگرا, دوره پهلوی دوم, نحوفضاThe process of western-style modernization that started in the first Pahlavi period in some areas continued in the second Pahlavi period and left major changes in the social and cultural fields of the society. The influence of western culture and the developments resulting from it left undeniable effects in the field of architecture, and since housing is a platform for life and is in daily contact with humans, it reflects the most cultural influences in the body. The purpose of this research is to identify and how the components of lifestyle modernization affect the architectural spatial Integration of residential houses in Tehran during the second Pahlavi period. The main question that is raised for this research is that according to the transformation in lifestyle, how do the components of lifestyle modernization affect spatial Integration? Also, in line with the main question, these questions are also raised that in houses that have been transformed with emerging spaces and changing patterns of spatial relationships, what spaces are the cause of creating continuity among spaces? What is the effect of the presence of crew members in the house on spatial Integration? In order to get the answers to the questions, a combination of 2 research methods, historical-interpretive and descriptive-analytical, has been used, which according to the subject, initially to determine the components of lifestyle modernization based on the opinions of thinkers, from the descriptive-analytical research method and also In order to identify the concrete examples, the components of modernization in the second Pahlavi era, with a view of the transition from tradition to modernity, the interpretive-historical research method has been used. Also, descriptive-analytical research method has been used in order to investigate and study case examples, using syntax-space technique. It is necessary to explain that the extraversion houses that were built during the years of the Pahlavi II regime were selected as study samples. Data and information were collected in the form of library and documents, and for data analysis, the explanatory diagram tool was used. The space syntax technique is used and in the end, the argument and conclusion is in the form of inferential reasoning. The results of this research show that among the components of lifestyle modernization, the components of human, nature, architecture (interactions) and social status are the components that influence the change in the location and function of spaces in the home, which can cause a change in spatial Integration. It can also be said that among the main interior spaces, the Living, Dining room and Family, and among the exterior spaces, the veranda and the courtyard, have created spatial continuity visually and structurally. It was also found in the studies that the presence and accommodation of crew members in some samples has increased the spatial Integration.
Keywords: Lifestyle, spatial Integration, Extravagant Houses Second Pahlavi Period, Space Syntax -
In recent years, polycentric urban areas have become widespread as a spatial reality, analytical framework, and normative approach. While most researchers are focused on the structure of these regions and the assumptions such as economic competitiveness, territorial cohesion, and environmental sustainability; understanding the potential of planning in such areas is yet limited because planning in polycentric urban systems is relatively in a new scale which is based on new strategic goals. This paper studied the problem from the planning perspective and focused first on the role and necessity of the regional approach in developing polycentric urban areas. Then, by accepting this essential, a framework waspresented to apply a regional approach in these areas, i.e., the central Mazandaran urban complex, emphasizing the three dimensions of spatial-functional integration,institutional capacity, and culture-identity as a planning prerequisite. The results revealed despite the potential of complementary relations and everyday culture in this region, the immaturity of public organizations and institutions, and the lack of legal boundaries for the urban complex, the urban complex of central Mazandaran is a product of competition between cities rather than being the result of cooperative relations.Keywords: Mazandaran, polycentric region, regional capacity, Regional Planning, spatial Integration
-
International Journal of Architectural Engineering & Urban Planning, Volume:31 Issue: 4, Oct 2021, P 2
The main aim of the current paper is to shed light on space syntax theory and criticize its origins and fundamental thoughts.
In order to criticize the space syntax theory, this paper provides computational models of three residential layouts in the city of Tehran, Iran. The main question is how far space syntax theory is able to predict the movement and behavioral patterns of residents in a residential layout in Tehran. In other words, this research explores whether space syntax computational models can cover the behavioral patterns or there are gaps. The hypothesis is that although the configuration of settlements is the primary foundation to natural movements, it demands behavioral settings theory to interpret the behavioral-movement patterns. Comparing the Depth Map models with observations reveals that the configuration of residential layouts has a causal relation with the formation of spatial-physical structure. The integration analysis, based on the space syntax methodological–conceptual framework, is able to predict the general movement patterns of the residents. But when it comes to the behavioral patterns, the synomorphy between physics and behavior can perform a more accurate prediction. The behavioral settings theory by Roger Barker has developed the synomorphy in order to find the adaptations between physical environments and behaviors. The research findings nonetheless support the theoretical understanding that the urban environment’s spatial configuration provides a fundamental condition for the movement patterns but barely can offer a good interpretation for the micro-level behaviors by the residents.Keywords: Spatial configuration, Spatial integration, Space syntax, Spatial-physical, Residential layouts, Neighborhoods -
مجله صفه، پیاپی 88 (بهار 1399)، صص 59 -76
در این پژوهش ویژگی های فرهنگی ای شناسایی می شود که در هر جامعه ای باید پیش شرط مطالعات نحو فضا قرار گیرد. هدف از آن سنجش و ارزیابی نتایج نظریه نحو فضا با استفاده از یک مدل تجربی است. برای این منظور، سه کوی مسکونی، که هر سه در دوره پهلوی دوم شکل گرفته اند، به صورت هدفمند از میان کوی های متعدد برگزیده شده است. مدل نظری نحو فضا را بر روی آن ها اعمال می گردد و سپس، با استفاده از مدل تجربی که در مطالعات میدانی پژوهشگر شکل گرفته است، به سنجش و ارزیابی مدل نظری نحو فضا پرداخته می شود. فرضیه اصلی پژوهش این است که واقعیت بیرونی رخدادها با مدل نظری نحو فضا تطابق ندارد و برای تطابق آن با نتایج تجربی می توان از نظریه قرارگاه های رفتاری راجر بارکر بهره گرفت. برای شکل دهی به مدل نظری نحو فضا، توسط نرم افزار دپت مپ، با استفاده از نقشه های خطی، مدل ارتباط میان فضاها و اتصالات فضاها به یکدیگر به صورت یک طیف رنگی ترسیم می شود. از سوی دیگر، به منظور شکل دهی به مدل تجربی از روش مشاهده مستقیم استفاده می شود. در این خصوص، نمونه های موردی پژوهش کوی های نارمک، یوسف آباد، و شهرک غرب هستند، نگارنده اول در دوره های چهارماهه در میان مردم آن مناطق اقامت داشته و نتیجه مشاهدات مستقیم و تجربیات خود را ثبت کرده که در این پژوهش از آن ها استفاده شده است. بر اساس نظریات راجر بارکر، از میان مشاهدات روزمره، قرارگاه های رفتاری به تمایز مشخص می شوند. درنهایت از تطابق مدل نظری نحو فضا و مدل روان شناسی بوم شناختی، خلا های نظریه نحو فضا نمایان می شود. نتیجه اینکه، فرهنگ جامعه ساکن در نوع استفاده از نحو فضا نمی تواند نادیده گرفته شود. ویژگی های فرهنگی الگوهای رفتاری حرکت را تغییر می دهد و تغییر الگوهای رفتاری حرکتی به معنی تغییر مبانی اولیه ای است که نحو فضا بر آن بنا شده است. بنا بر این واقعیت های بیرونی تعاملات اجتماعی قابل مشاهده در کوی های مسکونی برآیندی از نظریه نحو فضا و نظریه قرارگاه های رفتاری هستند و هر یک بدون دیگری ناقص است و تنها گویای بخشی از واقعیت بیرونی است.
کلید واژگان: جانمایی, طرح بندی, محیط های مسکونی, نحو فضا, قرارگاه های رفتاری, چیدمان فضا, سینومورفی, همساختیSoffeh, Volume:30 Issue: 88, 2020, PP 59 -76Designing settlements and their formation patterns has always been one of the controversial topics in the field of architecture and planning, but it is the implications of these patterns on forming spatial structures in residential layouts which is the focal point of this research. The main aim of the current paper is to scrutinise Space Syntax theory and criticise its origins and fundamental thoughts. In order to do so, the paper uses computational models of three residential settings in Tehran, Iran. The main question is how deeply is Space Syntax able to predict movements and behavioural patterns of residents in a residential layout. In other words, this research explores whether Space Syntax computational models can fully cover behavioural patterns or does it leave gaps. The hypothesis is that although the configuration of settlements is the basis for movements, it demands Behavioural Settings theory to interpret the behavioural-movement patterns. In order to answer the main question, three relevant residential layouts have been chosen in Tehran: Narmak, Yousef Abad, and Shahrak-e Gharb. Moreover, current situation of these communities in terms of private, semi-private, and public spaces were modelled in the Depth Map software, which is developed by Space Syntax Research Group at UCL. Afterwards, these settings were observed during a four-months period. The subsequent comparison between the results obtained from Depth Map models and observations reveals the gaps between Space Syntax theory and the reality. It reveals that the configuration of residential layouts` has a causal relation with the formation of spatial-physical structure. The integration analysis, based on the Space Syntax methodological-conceptual framework is able to predict the general movement patterns of residents, but when it comes to behavioural patterns, the synomorphy between physics and behaviour can perform a more accurate prediction. The behavioural settings theory by Roger Barker has developed the synomorphy in order to find the adaptations between physical environments and behaviours. Obtained results indicate that spatial-physical structures in the neighbourhoods correspond mainly with the intensity of the behavioural-movement patterns but much less with the shape of their spatial integration. The empirical findings can be considered innovative in light of the fact that Space Syntax studies dealing with ecological psychology in cities are rare and a completely fresh theoretical ground. The research findings nonetheless support the theoretical understanding that the urban environment’s spatial configuration provides a fundamental condition for the movement patterns but barely can offer a good interpretation for the micro level behaviours by the residents.
Keywords: Spatial configuration, spatial integration, Space Syntax, spatial-physical, residential layouts, neighbourhoods -
با نگاهی به پژوهشهای اندکی که معماری ایران را از منظر فضایی مورد مطالعه قرار داده اند با گوناگونی تعابیر به کار رفته، همچون «شفافیت، گشایش، بی مرزی، سیالیت، پیوستگی، سبکی و تداوم» روبرو می گردیم. حال آنکه به نظر می رسد؛ در بسیاری موارد، دارای هم پوشانی مفهومی هستند و این موضوع، درک مخاطبین را از مفاهیم عرضه شده دشوار می سازند.
پژوهش حاضر پس از مروری بر آرای صاحب نظران درباره ویژگی های فضایی معماری ایران و جمع بندی مفاهیم ارایه شده، با بهره گیری از راهبرد استدلال منطقی، نشان می دهد که بخشی از مهمترین مفاهیم مرتبط با ویژگی های فضایی معماری ایران، ذیل مفهومی فراگیر با عنوان «پیوستگی فضایی»، قابل سازمان دهی هستند. در این راستا ابتدا به تبیین و ساختاربخشی به مفاهیم مورد نظر پرداخته شده است و پس از آن، با به کارگیری ابزارهای تحلیلی، این مفاهیم، بر روی نمونه های شاخصی از مساجد ایران، به آزمون گذاشته شده است.
یافته های حاصل از این پژوهش نشانگر آن است که پس از شکل گیری مساجد چهار ایوانی در قرن پنجم، مفهوم پیوستگی فضایی، به سه شکل اصلی که با نام «پیوستگی بصری»، «پیوستگی ساختاری» و «پیوستگی ساختاری- بصری» از آنها یاد شده است؛ به طور مستمر و در روندی رو به رشد قابل رهگیری است.کلید واژگان: پیوستگی فضا, شفافیت, گشایش, تداوم, مسجدThe genesis and development of Iranian Mosques during the history, is an ideal context to study the process of spatial changes in Iranian architecture. The turning point of the Iranian mosque progress is the transforming of simple Arabic Mosques to four-Iwan mosque in the Seljuk dynasty era at the first of the 11th century. After the time, Iranian architecture, focused on refinement and development the Iranian mosque type. Through their innovation, they succeeded to achieve a diverse and integrated spatial system. We frequently face some special terms such as transparency, expansion, fluidity, continuity and legerity, while reviewing some studies on spatial features of Iranian traditional architecture. These terms seem to be mostly overlapped in concept, which itself cause to misunderstand the differences. In the article after reviewing existing theories about spatial features of Iranian traditional architecture, through application of logical reasoning strategy, we concluded that all the terms can be organized under a pervasive concept which called as spatial integration in this paper. In the research to achieve a better perception of the Iranian architects approach to organize the space, first of all, we tried to organize and explain the concepts of the mentioned terms. Then, the terms were examined through analyzing a number of Iranian ancient mosques using analytic tools. The incorporation of Iwan and Dome into the simple Arabic mosques, in 11th century, led to the rupture of the open space of bedchamber, it also led to some functional conflicts for the prayers. The results obtained of this study showed that after the transition, architects to resolve problem, constantly follow the concept of spatial integration. It shall be divided to three main derivatives, visual integration, structural integration and visual-structural integration: - Visual Integration (Spatial transparency): Developing of visual connections between different spaces, through fading the mass around the spaces.
- Structural integration (Spatial continuity): Gradual conversion of a space to another space or Walking inside the spaces without facing any barrier.
-Visual-structural integration (Expansion): Retreating of walls and creating new spaces around a spatial core, full fading of spatial borders and maximum combination two spaces.
The paper also demonstrates despite of some viewpoints, the progress of Iranian traditional architecture never stopped in the different historical periods. In this way, spatial creativity during the Qajar period, at the end of tradition, situated in higher level compare to the past. This study also showed that how architectures can access a continuous and integrated space by innovating new spatial combinations.Keywords: Spatial integration, transparency, Expansion, Continuity, Iranian mosque -
در نظریه های شهرسازی، مزایای زیادی برای کاربست رویکرد ساختاری یاد شده است. با این حال، در حرفه برای تعیین ساخت اصلی از روش های ذهنی-شهودی (و نه عینی) بهره گرفته شده و عمدتا معادل شبکه معابر اصلی و کاربری های عمومی اطراف دانسته می شود. از آنجا که ساختار مفهومی ذهنی که در آن نحوه ترکیب اجزا با یکدیگر به گونه ای که یک کل ایجاد شود، دانسته شده، در این تحقیق قصد بر آن است که برای استخراج ساختار ذهنی مردم از بافت، سازوکاری عینی تدوین شود. بر این اساس این تحقیق در پی پاسخ گویی به این سئوال است کدام عناصر و تحلیل عینی تاثیر بیشتری در تبیین ساختارهای موجود در نقشه های شناختی را دارند؟ در این راستا نقشه های شناختی مردم از طریق ترسیم های کروکی و مصاحبه جمع آوری و ساختار موجود در آن در سه بعد کالبدی، عملکردی و معنایی استخراج شد. تحلیل ارزش های مکانی مرتبط با شبکه معابر و کاربری زمین در سیستم اطلاعات جغرافیایی و کیفیت ها و روابط فضایی با استفاده از تحلیل چیدمان فضایی صورت گرفت. هم پیوندی فضایی بین ساختارهای ذهنی نقشه های شناختی از یک سو و تحلیل های عینی معابر، کاربری ها و چیدمان فضایی از دیگر سو نشان داد که تحلیل«عمق محوری1» بهترین تبیین کننده بعد کالبدی ساختار ذهنی (Correlation = 0.72361، Sig. <0.001)، تحلیل «عمق متوسط فضای محدب2» بهترین تبیین کننده بعد عملکردی (Correlation = 0.66973، Sig. <0.001) و تحلیل «هم پیوندی3 فضای محدب» بهترین تبیین کننده بعد معنایی (Correlation = 0.44744، Sig. <0.001) است. بر این اساس نتیجه گیری می شود که برای تبیین ساختار نقشه های شناختی مردم می توان از تحلیل های عینی بافت های شهری موجود استفاده کرد. برخلاف تئوری های موجود، این مقاله نشان داد که الگوی قطعه بندی و کاربری زمین نمی توانند به صورت معنی داری ساختار نقشه های شناختی را تبیین کنند؛ در حالی که تحلیل های فضایی از بالاترین میزان تبیین ساختار نقشه های شناختی برخوردارند. شبکه معابر اصلی نیز در انطباق با تئوری موجود، همچنان تبیین کننده مناسبی برای هر سه بعد ساختار ذهنی نقشه های شناختی است.کلید واژگان: ساختار, نقشه ذهنی, تحلیل عینی بافت, هم پیوندی فضایی, بافت تاریخیBagh-e Nazar, Volume:14 Issue: 54, 2017, PP 33 -46Theories of urban development have mentioned many advantages for using a structural approach. However, intuitive (and not objective) methods have been used to determine the main structure, which is essentially considered equivalent to the main passage network and public utilities. Since the mental conceptual structure is considered in a way that its components are combined to gether as a whole, the present study aims to develop an objective mechanism for extracting the mental structure of people about texture. Accordingly, this research seeks to answer the question that which elements and objective analysis have a greater impact on the explanation of the existing structures in the cognitive maps. In this regard, cognitive maps of people were collected through drawings and interviews, and the structure was extracted in three physical, functional and semantic dimensions. The analysis of the spatial values associated with the network of passages and land use in the geographic information system as well as the spatial qualities and relationships were carried out using spatial analysis. Spatial integration between the mental structures of cognitive maps, on the one hand, and the objective analysis of passages, land uses and spatial layout, on the other hand,showed that "axial depth" analysis explains the physical dimension of mental structure (Correlation = 0.72361, Sig.Keywords: Structure, Mental map, Objective analysis of texture, Spatial integration, historical texture
-
یکی از مشکلات اساسی در مناطق تاریخی شهرهای ایران عدم انطباق با طرح های توسعه شهری معاصر می باشد. این مشکل در هسته تاریخی شمال شهر اصفهان به دلیل عدم شناخت ساختار و شکل شهر منجر به حذف تدریجی ساختار قدیمی شهر و تحمیل ساختار شبکه ای جدید در پی احداث خیابان های صلیبی شده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر طرح های توسعه شهری معاصر بر ساختار فضایی هسته تاریخی شمال شهر اصفهان، به بررسی و تحلیل ساختار شهر اصفهان در چهار دوره مهم تحولات کالبدی به روش چیدمان فضا پرداخته است. این روش به عنوان یک رویکرد جدید، ساختار و پیکره بندی فضایی را در شهرها به صورتی روشمند مورد بررسی قرار می دهد. از آنجاییکه تغییرات ارزش همپیوندی با مفهوم انسجام ساختاری در ارتباط است، این متغیر (ارزش همپیوندی) به عنوان مهمترین مفهوم در این روش به منظور بررسی انسجام و هماهنگی ساختار منطقه تاریخی شهر اصفهان و ارزیابی ارزش و اهمیت راسته های تاریخی بافت قدیم مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش روشن شد که مداخلات شهرسازانه در دوره اخیر در نبود رویکردی زمینه گرا و بدون شناخت زمینه های کالبدی موجود، منجر به انزوای ساختاری فضایی بافت های تاریخی شده اند. از طرفی طرح های نوسازی، بهسازی در حال اجرا، به دلیل عدم توجه به ساختار فضایی بافت تاریخی و با رویکردی صرفا پوسته ای و کمی، نتوانسته اند در رفع مشکلات ساختاری کالبدی این منطقه تاریخی و ارزشمند تاثیر بسزایی داشته باشند.
One of the fundamental problems in the historical areas of Iranian cities is related with their incompatibility with contemporary urban projects and new developments. Owning to inattention to the old city structure in the historical core of the north of Isfahan، the new developments have imposed a new one that is in discordance with the old part of the city. This problem has led to progressive deterioration and obliteration of the historical areas including all architectural and urban elements like Atiq Square and Jāmeh mosque. This research aims at identifying the effect of contemporary urban developments- particularly the Haussmanniannet work imposed on the city، that is، on the spatial structure of historical area of the city. To achieve the mentioned goal، the structure of the city has been analyzed over four critical historical periods: the first period، Seljuqs; the second period: Safavids; the third period: Pahlavi dynasty and fourth period: contemporary development and reconstruction of Atiq Square and surrounding area. In this study the Jāmeh mosque and Atiq square have been considered as integral components of the old city which have important role in the evolution of the city structure. As principal notions of this research، the relationship between “Spatial cohesion” and “integration” constitutes the main body of paper. Being a new approach، this method surveys the urban structure and spatial configuration in the old city. Considering the importance of the variations of “integration value” and its correlation with the concept of “structural cohesion”، this variable (integration value) has been taken into account as the main notion to evaluate the modification of the new development projects with old city structure. The “Space Syntax” technique has been used to measure the “integration value” in different scales. The integration value has also been calculated and compared on five principal axes surrounding Atiq Square including Jamaleh، Bazar، Joubareh، Dardash and Harounieh. Therefore، the concept of “spatial integration” of historical core of Isfahan has been analyzed through the above-mentioned approach in collaboration with Space Syntax. The results showed that contemporary development، recent urban projects and other interventions have not been successfully adapted due to neglecting the historical and socio-spatial contexts of the city. Concerning the “integration value”، the average value of integration on all axes has considerably increased. Moreover، the findings showed that (in the city scale)، the recent project of reconstruction of Atiq square has led to a better integration value of surrounding axes in comparison with Pahlavi development projects. In the local scale، the demolition of Atiq square because of haussmannian development of Pahlavi period has significant impact on deterioration of spatial cohesion. In spite of better integration on urban scale، the local integration of historical axes has decreased. The lack of integration has intensified the disintegration of local network and، thus، the urban area. The immediate consequence was the isolation of main architectural and urban elements such as Jāmeh mosque or Ali mosque which are both، for the time being، close to the rehabilitated Atiq square. Another result of this isolation was the considerable and growing social problems such as insecurity، poverty and social segregation.Keywords: Structure, Space Syntax, Integration value, Spatial integration, Historical area
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.