جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « لرز بعد از بیهوشی » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مقدمهمطالعه ی حاضر با هدف تعیین اثر مقایسه ای داروهای دگزامتازون، اندانسترون و کتامین وریدی در پیش گیری از لرز، در خانم های تحت سزارین با بیهوشی عمومی انجام شد.روش هااین مطالعه ی کارآزمایی بالینی دو سو کور، از نوع مطالعات شاهددار تصادفی شده بود. 160 بیمار با American Society of Anesthesiologists (ASA) درجات I و II کاندیدای سزارین تحت بیهوشی عمومی به چهار گروه دریافت کننده ی اندانسترون، دگزامتازون، کتامین و دارونما تقسیم شدند. حجم نمونه ی مورد نیاز این مطالعه با استفاده از فرمول برآورد حجم نمونه جهت مقایسه ی نسبت ها به تعداد 40 بیمار در هر گروه برآورد شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ANOVA، جداول فراوانی و آزمون 2χ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. 050/0 > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته هامیزان درجات لرز تنها در 4 دوره (بدو ورود و دقایق 10، 20 و 70 ریکاوری) بین چهار گروه تفاوت معنی داری داشت (050/0 > P). میزان درجات لرز بدو ورود و دقایق 10، 20 و 70 ریکاوری در گروه شاهد بیشتر از سایر گروه ها بود (درصد بدون لرز در گروه های دیگر بیشتر از گروه شاهد بود)، اما بین میزان درجات لرز گروه های دارویی دگزامتازون، اندانسترون و کتامین وریدی، تفاوت معنی داری وجود نداشت (050/0 < P).نتیجه گیریتجویز داروهای دگزامتازون، اندانسترون و کتامین وریدی در پیش گیری از لرز تاثیر یکسانی داشته است.کلید واژگان: لرز پس از بیهوشی, اندانسترون, دگزامتازون, کتامین}BackgroundThis study aimed to compare the effect of intravenous dexamethasone, ondansetron, and ketamine in preventing postoperative shivering in patients undergoing cesarean section under general anesthesia.MethodsA random, double-blind clinical trial was carried out on 160 patients with class I or II of American Society of Anesthesiologists (ASA) scale, undergoing cesarean with general anesthesia. They were divided into four groups of patients receiving ondansetron, dexamethasone, ketamine, and placebo. Applying the formula, the sample size consisted of 40 patients in each group. Data were analyzed using analysis of variance (ANOVA), frequency table, and chi-square test at the significant level of P less than 0.05.
Findings: There was a significant difference in the level of shivering at four times of entering recovery, and 10th, 20th, and 70th minutes in recovery between the four groups (P 0.050 for all).ConclusionPrescribing dexamethasone, ondansetron, and ketamine was equally effective in preventing postoperative shivering.Keywords: Postoperative, Shivering, Dexamethasone, Ondansetron, Ketamine} -
مقدمهلرز، عارضه ی شایع بعد از بیهوشی است و می تواند موجب بروز مشکلات عدیده ای برای بیماران گردد. شیوع لرز پس از بیهوشی 5 تا 65 درصد است و بیماران آن را یکی از علل مهم ناراحتی پس از عمل گزارش می کنند. لرز می تواند پیامدهای نامطلوبی مثل افزایش مصرف اکسیژن بدن و افزایش برون ده قلبی نیز ایجاد کند. پتیدین یک داروی موثر در درمان لرز است اما در برخی بیماران، دارای ممنوعیت مصرف می باشد. در این مطالعه سعی کردیم تا با مقایسه ی اثر دارویی پتیدین با کتامین، الفنتانیل و سوفنتانیل مورد مصرف در حین بیهوشی در درمان لرز بعد از بیهوشی، جایگزین مناسبی برای پتیدین در مواقعی که مصرف آن ممنوع است، پیدا کنیم.روش هادر این کارآزمایی بالینی دو سوکور، 160 بیمار 20 تا 65 ساله ی کاندیدای اعمال جراحی مختلف با استفاده از نرم افزار کامپیوتری Random Allocation در پنج گروه مساوی مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران در این 5 گروه، پتیدین، کتامین، الفنتانیل، سوفنتانیل و دارونما 30 دقیقه قبل از پایان جراحی دریافت کردند. متغیرهای مربوط به خصوصیات و اطلاعات عمل جراحی و بیهوشی بیماران نیز ثبت گردید. دمای مرکزی بدن بیماران نیز در مرحله قبل از عمل حین عمل و در اتاق ریکاوری اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون Crossly و شدت لرز پس از عمل به روش تقسیم بندی لرز اندازه گیری شد. آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات و آزمون همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد.یافته هاپنج گروه مورد مطالعه از نظر سن، جنس، قد، وزن و وضعیت فیزیکی بر اساس طبقه بندی (ASA (American Society of Anesthesiologists تفاوت معنی داری نداشتند. بروز لرز در ریکاوری در 18 نفر از بیماران مشاهده گردید که شامل 2 نفر از گروه کتامین، 2 نفر از گروه پتیدین، 4 نفر از گروه الفنتانیل، 3 نفر از گروه سوفنتانیل و 7 نفر از گروه دارونما بود؛ طبق آزمون دقیق Fisher، تفاوت معنی داری بین 5 گروه مشاهده نشد (34/ 0 = P).نتیجه گیریبا توجه به نتایج به دست آمده، می توان در موارد ممنوعیت مصرف پتیدین، از مسکن های مخدر کوتاه اثر همچون الفنتانیل و سوفنتانیل و یا داروهای هوشبری، مانند کتامین، جهت درمان لرز پس از بیهوشی عمومی استفاده کرد ولی بالطبع، تاثیر آن ها همانند پتیدین نخواهد بود.
کلید واژگان: الفنتانیل, سوفنتانیل, کتامین, پتیدین, لرز بعد از بیهوشی}BackgroundRecent studies have shown that anesthetic drugs can cause postoperative shivering. The incidence of postanesthetic shivering varies between 5 and 65% and patients report it as one of the leading causes of discomfort after operation. It may also induce a variety of physiological consequences such as increased O2 consumption and cardiac output. The effect of alfentanil, sufentanil and ketamine on prevention or decrease of postanesthetic shivering is not still clear. This study was performed to find out a suitable alternative for pethidine in prevention of postanesthetic shivering.MethodsIn this randomized double-blind prospective study, 160 patients were classified into five equal groups according to drugs used for prevention of postoperative shivering after general anesthesia. Alfentanil, sufentanil, ketamine and pethidine groups received the drugs 30 minutes before the end of surgery and were compared with placebo (control group). The primary outcome measures were the incidence and severity of postoperative shivering.FindingsThe five groups were were not different regarding age, gender, height, weight and the physical status class based on the American Society of Anesthesiologists score. In recovery room, postoperative shivering was seen in 18 patients, 2 in ketamine, 2 in pethidine, 4 in alfentanil, 3 in sufentanil and 7 in placebo group. Fisher’s exact test showed no statistically difference between the groups (P = 0.34).ConclusionsIntravenous infusion of alfentanil, sufentanil and ketamine 30 minutes before the end of surgery effectively reduced the occurrence and severity of postoperative shivering after the general anesthesia, without significant side effects but not as well as pethidine.Keywords: Postoperative shivering, Alfentanil, Sufentanil, Ketamine, Pethidine} -
زمینه و هدفیکی از شایع ترین مشکلات پس از بیهوشی عمومی لرز می باشد. مپریدین داروی انتخابی برای درمان لرز بوده، در پیشگیری از لرز نیز موثر است. اما عوارض جانبی پرخطری دارد. اندانسترون دارویی موثر اما فاقد عارضه ی پرخطر می باشد. این پژوهش با هدف مقایسه ی مپریدین و اندانسترون با یکدیگر و با دارونما در پیشگیری از لرز پس از بیهوشی انجام شد.روش بررسیدر این کارآزمایی بالینی تصادفی بیماران به سه گروه 35 نفره تقسیم شدند. بعد از دریافت پیش دارو و بلافاصله قبل از القای بیهوشی Sao2 (اشباع اکسیژن شریانی) با پالس اکسیمتر ثبت شده، به بیماران گروه O اندانسترون 4 میلی گرم، گروه M مپریدپن 25 میلی گرم و گروه C نرمال سالین 2 میلی گرم به صورت مستقیم داخل وریدی تزریق شد. همه بیماران به روش مشابه ای تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته و بلافاصله بعد از خروج لوله تراشه به صورت awake به ریکاوری منتقل شدند. در دقایق 5 و 15 پس از ورود به ریکاوری Sao2 با پالس اکسی متر و نیز لرز بر اساس سیستم درجه بندی مشابه ای مورد بررسی و ثبت قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از آنالیز واریانس (آزمون های کای مربع؛ ANOVA و زیرآزمون Tukey) استفاده شد.یافته هافراوانی لرز در دقایق 5 و 15در دو گروه M وO معادل هم و کمتر از گروه کنترل بود (P<0/05). همچنین Sao2 در گروه O در دقایق 5 و 15 پس از بیهوشی افت نکرد؛ حال آن که در گروه های M و C کاهش اندکی را نشان داد.نتیجه گیریچنین استنباط می گردد که 4 میلی گرم اندانسترون معادل 25 میلی گرم مپریدین داخل وریدی بلافاصله قبل از القای بیهوشی در کاهش لرز پس از بیهوشی موثر می باشد. همچنین با اندانسترون هیچ گونه کاهشی در Sao2 رخ نمی دهد. بنابراین به کار بردن اندانسترون به جای مپریدین جهت پیشگیری از لرز پس از بیهوشی مطلوب می باشد.
کلید واژگان: لرز پس از بیهوشی, اندانسترون, مپریدین}Background And ObjectiveShivering is one of the most common problems after general anesthesia. Meperidine is the drug of choice to treat and prevent shivering, but it has dangerous side effects, particularly cardio respiratory depression. Ondansetron is another effective drug that has no dangerous side effects. The aim of this study was to compare Ondansetron and Meperidine with each other, and with placebo to prevent post anesthetic shivering.Materials And MethodsIn this clinical trial, patients were randomly divided into three groups of 35. After injecting premedication, and immediately before induction of anesthesia, SaO2 Pulse oximetry was recorded. Patients in group O received Ondansetron 4mg IV, patients in group M received Meperidine 25mg IV, and patients in control (C) group received Saline 2ml IV. Similar method of general anesthesia was performed to all patients, and following awake extubation all were immediately transferred to recovery room. Within minutes 5 and 15 and after entrance to the recovery room, SaO2 was measured with Pulse oxymetry, and shivering was evaluated and recorded on the basis of a similar grading system. We used ANOVA, K-Square, and Tukey subtest to analyze the data.ResultsAmount of shivering within minutes 5 and 15 after anesthesia was equal in groups O and M, and it was less than group C (P<0.05). In group O, the SaO2 did not drop during minutes 5 and 15 after anesthesia, while there was a slight reduction in groups M and C.ConclusionIt is concluded that Ondansetron 4mg IV, and Meperidine 25mg IV immediately before induction of anesthesia are equally effective to reduce post anesthetic shivering. Also, Ondansetron does not reduce SaO2. So, using Ondansetron instead of Meperidine is effective to prevent the post anesthetic shivering, especially in patients with cardio respiratory depression.Keywords: Post anesthetic shivering, Meperidine, Ondansetron} -
زمینه و هدفلرز بعد از بیهوشی باعث افزایش نیاز بدن به اکسیژن تا حد 500%، افزایش درد بعد از عمل، طولانی شدن ریکاوری، افزایش تهوع -استفراغ، بالا رفتن فشار خون، افزایش فشار چشم و مغز میشود. مپریدین از پرکاربردترین داروها در درمان و پیشگیری از آن است ولی دارای عوارض شناخته شده مخدرها است. با هدف یافتن درمان موثر با عوارض جانبی کمتر، این مطالعه به مقایسه اثر درمانی دو داروی اندانسترون و مپریدین در درمان لرز بعد از بیهوشی پرداخت.مواد و روش کاردر این کار آزمائی بالینی تصادفی سه سوکور تعداد 206 بیمار در 3 گروه مساوی مورد مطالعه قرار گرفتند. روش آنالیز آماری تست کای دو و آزمون تی زوجی بود. همه بیماران در همان گروهی که بر اساس تصادفی سازی قرار گرفته بودند آنالیز شدند (Intention to treat). کلیه تحلیل های آماری در نرم افزار SPSS 18 انجام گردید.یافته هاتفاوت معنیدار آماری از نظر پاسخ به درمان در سه گروه مشاهده شد و در گروه مپریدین تعداد درمان شده ها بیشتر بود (001/0 P<). همچنین افرادی که با مپریدین درمان شدند به طور معنی داری از 50 درصد بیشتر بودند، در حالی که افرادی که با اندانسترون درمان شدند با 50% تفاوت معنی دار آماری نشان ندادند و در بیماران درمان شده با دارونما این تعداد به طور معنی داری از 50 درصد کمتر بود.نتیجه گیریهر چند مپریدین در درمان لرز بعد از بیهوشی موثرتر از اندانسترون است، ولی با توجه به تفاوت معنی دار مشاهده شده اندانسترون نسبت به دارو نما، اندانسترون نیز می تواند در مواردی که کنتراندیکاسیون استفاده از مپریدین وجود دارد، یک درمان مناسب باشد.
کلید واژگان: لرز بعد از بیهوشی, درمان, اندانسترون, مپریدین}Backgrounds andObjectivespost anesthesia shivering increases the oxygen requirement up to 500%، post operative pain، post operative nausea and vomiting، blood pressure، intra –ocular pressure، intracranial pressure، and prolongs recovery stay. Meperidine is one of the most useful drugs for treatment and prevention of this condition but would lead to common side effects of opioids. Addressing an effective drug with less adverse reactions، we compared the therapeutic effects of Ondansetron and Meperidine. Methods and Materials: This randomized triple blind placebo controlled clinical trial examined 206 patients were divided into three groups. Statistical analysis was done using paired T-test. All patients were analyzed in the group as they were randomized (Intension to treat). All statistical analysis performed in SPSS-18 software.ResultsThe difference between three groups was significant in particular treated patients with meperidine group (P<0. 001). The number mepredine group was significantly more than 50%while the number of patients treated with Ondansetron was 50% and showed no significant difference. The number of patients treated with placebo was significantly lesser than 50%.ConclusionsMeperidine is more effective than Ondansetron in treatment of post anesthesia shivering notwithstanding، ondansetron is an appropriate therapy in some conditions.Keywords: Post anesthesia shivering, therapy, Ondansetron, Meperidine} -
زمینه و هدفبا توجه به اهمیت لرز بعد از عمل، مطالعات مختلفی در رابطه با درمان آن انجام شده است که نتایج متناقضی داشته اند. این مطالعه با هدف مقایسه اثر بخشی دوگزاپرام، پتدین و دارونما در درمان لرز بعد از عمل طراحی شده است.روش بررسیدر این مطالعه مداخله ای دوسوکور 60 بیمار که بدنبال بیهوشی عمومی در بخش ریکاوری لرز داشتند، با هدف اولیه قطع لرز، به صورت تصادفی به سه گروه نرمال سالین، پتدین (25 میلی گرم) و دوگزاپرام (mg/kg 5/1) تقسیم شدند. القا و نگهداری بیهوشی در کلیه بیماران مشابه بود.یافته هالرز در 95% بیماران گروه پتدین و 65% از بیماران گروه دوگزاپرام قطع شد (05/0p<). 100% بیمارانی که سالین نرمال (پلاسبو) دریافت کرده بودند همچنان لرز داشتند (05/0p<).نتیجه گیریپتدین در درمان لرز بعد از عمل در مقایسه با دوگزاپرام و سالین نرمال مؤثرتر است.
کلید واژگان: لرز بعد از بیهوشی, دوگزاپرام, پتدین}Background And AimConsidering the importance of post operative shivering several different studies had been performed for its treatment which revealed controversial results. The aim of this study was to compare the effect of pethidine and doxapram on the treatment of shivering following general anaesthesia.Materials And MethodsIn this randomized double blind clinical trial 60 patients with post operative shivering in recovery room were assigned randomly into 3 groups: normal saline, pethidine (25mg), and doxapram (1.5mg/kg). Induction and maintenance of anesthesia were the same in the three groups.ResultsShivering was treated in 95%, and 65% of pethidine and doxapram groups respectively (P<0.05). But shivering continued in 100% of the patients in normal saline group (P<0.05).ConclusionPethidine is more effective than doxapram and normal saline in the treatment of post operative shivering. -
سابقه و هدفشیوع لرز پس از بیهوشی 5 تا 65 درصد است و بیماران آن را یکی از علل مهم ناراحتی پس از عمل گزارش می کنند. لرز می تواند پیامدهای نامطلوبی مثل افزایش مصرف اکسیژن و برون ده قلبی نیز ایجاد کند. این مطالعه با هدف تعیین شیوع لرز پس از بیهوشی در اعمال جراحی زنان انجام شد و متغیرهای بالینی مرتبط با شیوع آن نیز گزارش گردید.مواد و روش هادر این مطالعه توصیفی شیوع لرز پس از بیهوشی در 448 بیمار زن که در سال 1384 و در طول یک دوره 7 ماهه در بیمارستان جواهری تهران تحت بیهوشی عمومی، نخاعی یا تسکینی مورد اعمال جراحی زنان قرار گرفتند، بررسی شد. متغیرهای مربوط به خصوصیات و اطلاعات عمل جراحی و بیهوشی بیماران نیز ثبت گردید. دمای مرکزی بدن بیماران نیز در مرحله قبل از عمل و در اتاق ریکاوری اندازه گیری شد.یافته هادر کل 83 بیمار(5/18 درصد) پس از بیهوشی دچار لرز شدند. بروز لرز در اعمال جراحی کوچک در مقایسه با اعمال جراحی بزرگ و متوسط و در روش بیهوشی تسکینی در مقایسه با روش های بیهوشی عمومی و نخاعی به طور معنی داری کمتر بود. در حالی که داروهای هالوتان و N2Ô که جهت نگهداری بیهوشی عمومی و داروهای آتروپین وپروستیگمین که جهت برگشت دادن شلی عضلانی تجویز شدند و نیز تزریق حجم بالاتر کریستالوییدهای وریدی در حین عمل با افزایش شیوع لرز همراه بودند.استنتاجنتایج نشان داد که به ترتیب اهمیت، داروی نگهدارنده بیهوشی هالوتان، تزریق حجم بالاتر کریستالوییدهای وریدی در حین عمل و روش بیهوشی نخاعی خطر شیوع لرز پس از بیهوشی را در اعمال جراحی زنان افزایش دادند، در حالی که هیپوترمی ارتباطی با بروز لرز نداشت.
کلید واژگان: لرز پس از بیهوشی, زنان, روش بیهوشی, جراحی, هیپوترمی}Background andPurposeThe incidence of postanesthesia shivering varies between 5 and 65 % and patients report it as one of the leading cause of discomfort after operation. Ït may also induce a variety of physiological consequences such as increased oxygen consumption and cardiac output. This study was performed to find out the incidence of postanesthesia shivering in women and to report the influence of several clinical variables on its incidence.Materials And MethodsThis prospective observational study was carried out on 448 female patients who underwent gynecologic operations under general، regional or sedation anesthesia techniques at Tehran Javaheri hospital over a period of 7 months in 2005. The incidence of postanesthesia shivering was assessed in these patients. Âlso، several clinical variables including patients’ demographics، surgical and anesthetic data as well as preoperative and postoperative core temperatures were recorded.ResultsÔf 448 women، 83 (18. 5%) experienced shivering. The minor versus major and moderate operations، as well as the conscious sedation versus general and spinal anesthesia techniques significantly reduced the incidence of postanesthesia shivering. While the use of halothane and N2Ô for maintanance of general anesthesia، and intravenous administration of atropine and prostigmine to antagonize the muscle relaxants، as well as the intraoperative administration of larger volumes of intravenous crystalloid solutions were associated with increased postanesthesia shivering. Çonclusion: The use of halothane for maintenance of general anesthesia، the intraoperative administration of larger crystalloid volumes and applying spinal anesthesia technique، increase the risk of postanesthesia shivering، while no correlation was found between hypothermia and the occurrence of shivering. -
زمینه و هدفلرز پس از بیهوشی عارضه ی شایع پس از عمل است. اثر نسبی مداخلات درمانی در پیشگیری از این عارضه نامعلوم است. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر تجویز ترامادول یک میلی گرم به ازای هر کیلو گرم قبل از القای بیهوشی عمومی در پیشگیری از لرز پس از عمل بود.روش بررسیمطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی، دوسوکور و دارونما-کنترل، انجام شد. 60 بیمار با وضعیت فیزیکی I یا II درجه بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا که تحت جراحی های شکمی انتخابی زنان با بیهوشی عمومی بودند، مورد بررسی قرارگرفتند. قبل از القای بیهوشی عمومی در 30 بیمار (گروه مطالعه) یک دوز ترامادول وریدی (یک میلی گرم به ازای هر کیلو گرم) و در 30 بیمار دیگر (گروه دارونما) سالین 9/0 درصد تجویز شد.یافته هادر گروه مطالعه 3 بیمار (10 درصد) و در گروه دارونما 17 بیمار (66/56 درصد)، لرز پس از بیهوشی داشتند (0001/0P<). شیوع درد در مرحله ی بلافاصله بعد از عمل در گروه دارونما به طور معنی دار ی بیشتر بود (به ترتیب 90 درصد در مقایسه با 33/23 درصد بیماران) (0001/0P<). اختلاف معنی داری از نظر شیوع عوارض جانبی بعد از عمل بین دو گروه نبود.نتیجه گیریاین مطالعه استفاده از ترامادول به میزان یک میلی گرم به ازای هر کیلو گرم قبل از القای بیهوشی را در پیشگیری از لرز پس از بیهوشی حمایت می کند.
کلید واژگان: لرز پس از بیهوشی, تجویز قبل از عمل, ترامادول, عوارض جانبی}Background And ObjectiveShivering is a common post anesthetic complication. The relative efficacy of pharmacologic interventions used for the treatment of postoperative shivering is not well understood. The aim of this study was to evaluate the effect of administration of a 1mg/kg single dose Tramadol to induction of anesthesia in order to prevent post-anesthetic shivering.Materials And MethodsIn this randomized, double-blind and placebo-controlled clinical trial, 60 patients which were classified based on American Association of Anesthesiologists (ASA) to physical status I or II selected for elective abdominal gynecologic surgeries by general anesthesia (GA). Before induction of anesthesia, 30 patients (study group), recieved a single dose of 1 mg/kg intravenous Tramadol, and the other 30 patients (placebo group) recieved 0.9% saline.Results3 patients (10%) of the study group and 17 patients (56.66%) of the placebo group experienced post anesthesia shivering (P<0.0001). Incidence of pain in the immediate postoperative period was significantly higher in the placebo group (90% vs 23.33% of patients respectively P<0.0001). No significant difference was observed in the incidence of postoperative adverse effects between the two groups.ConclusionThis study supports administration of single dose of 1 mg/kg Tramadol, prior to induction of general anesthesia in prevention of postanesthetic shivering.Keywords: Post, anesthetic shivering, Preoperative administration, Tramadol, Side effects} -
زمینه و هدفلرز پس از بیهوشی، یک عارضه شایع بیهوشی امروز است. با توجه به این نکته که مدت تجویز داروهای بیهوشی با میزان بروز لرز پس از بیهوشی مرتبط دانسته شده است، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مدت زمان بیهوشی بر میزان بروز لرز پس از بیهوشی بود.روش بررسیاین مطالعه به صورت دو سوکور بر روی 60 بیمار 50-20 سال با ASA کلاس I(American society of anesthesia) انجام گرفت. بیماران براساس مدت زمان بیهوشی در سه گروه تقسیم گردیدند. در گروه 1، مدت زمان بیهوشی کمتر از یک ساعت بود، در گروه 2، مدت زمان بیهوشی 3-1 ساعت بود و در گروه 3، این زمان، 5-3 ساعت بود. میزان بروز لرز پس از بیهوشی در بیماران مورد مطالعه در خاتمه عمل جراحی، مشخص و ثبت گردید. پروتکل بیهوشی در بیماران هر سه گروه یکسان بود. نتایج حاصل با استفاده از آزمون آماری Chi-square و شاخص Cramer''s V مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هامشخص شد که مدت زمان بیهوشی با بروز لرز پس از بیهوشی ارتباط دارد؛ این ارتباط هنگامی وجود دارد که مدت زمان بیهوشی بیش تر از 3 ساعت بطول انجامد.نتیجه گیریافزایش مدت زمان بیهوشی بیش از 3 ساعت، یکی از دلایل افزایش بروز لرز پس از بیهوشی است.
کلید واژگان: 1, بیهوشی عمومی 2, داروهای هوشبر استنشاقی 3, لرز پس از بیهوشی}Background and AimPostanethesia shivering is a common complication of modern anesthesia. With due attention to this point that duration of administration of anesthetic drugs is related to the occurrence of post anesthetic shivering, we studied the effect of duration of anesthesia on the appearance of post anesthesia shivering. Patients andMethodsThis double-blind study was performed on 60 patients aged between 20-50 years and ASA class I. Based on duration of anesthesia patients were divided in three groups: In group(1) duration of anesthesia was less than one hour group(2) between 1-3 hours and group(3) between 3-5 hours the amount of post anesthesia shivering was detected at the end of surgery. The anesthesia protocol was similar in the three groups. The results were analysed with chi-square test and Cramer Vi index.ResultsBased on our results there was a clear relationship between duration of anesthesia and appearance of post anesthesia shivering. This association becomes more apparent when duration of anesthesia is more than three hours.ConclusionIncrease in duration of anesthesia to more than three hours is a cause for increase in post anesthesia shivering.Keywords: 1) General Anesthesia 2) Inhaled Anesthetic Drugs 3) Post Anesthesia Shivering} -
سابقه و هدفلرز پس از بیهوشی تجربه ای آزار دهنده بوده و علاوه بر اینکه ممکن است خاطره ای ناخوشایند از بیهوشی برای بیمار بر جا بگذارد، می تواند عوارض متابولیک قابل توجهی نیز ایجاد کند. این مطالعه برای جلب نظر متخصصان بیهوشی ایران به لرز پس از عمل انجام شده است.مواد و روش هادر یک مطالعه توصیفی و مقطعی آینده نگر شیوع لرز پس از بیهوشی به مدت 11 ماه در 1150 بیمار کلاس 1 تا 3 ASA اتاق عمل بیمارستان دکتر مسیح دانشوری، که یک مرکز جراحی قفسه سینه است، بررسی شد. در کنار آن عوامل احتمالی موثر در بروز لرز پس از بیهوشی نیز مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته هابر اساس یافته های این تحقیق %17.9 بیماران پس از بیهوشی دچار لرز شدند. شیوع لرز در زنان، بالغین جوان و در اعمال جراحی انجام شده تحت بیهوشی عمومی و در افرادی که قبل از بیهوشی مرفین و هیدروکورتیزون عضلانی دریافت داشتند بیشتر بود.نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که 5 عامل سن، روش بیهوشی، جنس، انجام عمل جراحی در مقایسه با اقدامات تشخیصی درمانی و طول عمل، احتمال بروز لرز پس از بیهوشی را افزایش می دهند.
کلید واژگان: لرز پس از بیهوشی, روش های بیهوشی, جراحی, اقدامات تشخیصی درمانی} -
مقدمهلرز از عوارض نسبتا شایع بیهوشی است که میزان مصرف اکسیژن را تا 100% افزایش داده و برای بیماران پر خطر بالقوه خطرناک است. مطالعه حاضر اثر ترامادول، پتیدین و شبه دارو را بر روی پیشگیری از وقوع لرز بعد از بیهوشی بررسی نموده است.مواد و روش هادر این مطالعه بالینی تصادفی شده دو سوکور 120 خانم حامله A S A یک و دو که بصورت انتخابی برای انجام سزارین مراجعه کرده بودند بصورت تصادفی به سه گروه 40 نفره پتیدین (p)، ترامادول (T) و شبه دارو (N) تقسیم شدند. القا و نگهداری بیهوشی در سه گروه مشابه بود. در پایان عمل جراحی برای بیماران گروه های T، P و N به ترتیب1 mg/kg ترامادول، 0.5 mg/kgپتیدین و ml 2 سالین نرمال بصورت وریدی تزریق شد. زمان خارج کردن لوله تراشه، زمان ریکاوری از بیهوشی (زمان انجام کارهای دقیق به پیشنهاد)، درخواست مسکن و وقوع لرز در بیماران در چک لیست ثبت شد. اطلاعات گردآوری شده با نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از تستهای آماری Chi-square و T test تجزیه و تحلیل گردید.یافته هازمان لازم برای خارج کردن لوله تراشه و باز کردن چشم ها به درخواست پزشک، انجام کارهای معمولی و دقیق در سه گروه اختلاف معنی داری نداشت. وقوع لرز بعد از بیهوشی و نیز درخواست مسکن در گروه های پتیدین (5% و 35%) و ترامادول (5% و 5/32%) مشابه و بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل (40% و 5/67%) بود (05/>p).نتیجه گیرینتایج مطالعه ما نشانگر آن بود که هم ترامادول و هم پتیدین از وقوع لرز بعد از بیهوشی پیشگیری می کنند. همزمان درخواست مسکن در اطاق ریکاوری را نیز کاهش داده و بر روی سرعت ریکاوری از بیهوشی نیز تاثیر منفی ندارند. ما استفاده پروفیلاکسی از پتیدین یا ترامادول را برای پیشگیری از لرز بعد از بیهوشی پیشنهاد می کنیم.
کلید واژگان: لرز بعد از بیهوشی, ترامادول, پتیدین, پروفیلاکسی}Introductionone of the relatively common complications of anesthesia is shivering which increases the oxygen demand about 100%. This is potentially dangerous for high risk patients. This study evaluated the effect of tramadol, petedine and placebo on preventing post anesthetic shivering.Material And MethodsIn this double blind study 120 ASA I, II parturient women scheduled for elective caesarian section, divided randomly into petidine (P), Tramadol (T) and placebo (C) groups. Induction and maintenance of anesthesia were the same for three groups. At the end of every operation 1 mg/kg tramadol, 0.5 mg/kg petedine and 2 ml normal saline were injected intravenously for T, P and C group patients respectively. The time of every event, i.e. extubation, recovery from anesthesia (doing sharp action), analgesic request in recovery room and shivering was recorded.Resultsthe time required for every event i.e. extubation of patient, opening the eyes with command and doing ordinary and sharp acts were the same in three groups. Incidence of shivering and the rate of analgesic request were the same in P(5%&35%) and T(5%&32.5%) groups which were significantly lower than C(40%&67.5%) group (P<0.05).Conclusionthe results of our study revealed that tramadol and petedine prevent post anesthetic shivering and decrease the need for analgesics in recovery room. They have no effects on recovery time. We recommend prophylactic use of tramadol or petidine to prevent the post anesthetic shivering. -
لرز پس از بیهوشی عمومی به دلیل، افزایش مصرف اکسیژن تا 600 %، ایجاد کشیدگی در محل برش جراحی، افزایش فشار داخل چشم و مغز، نیاز به توجه و درمان دارد. استفاده از گرم کردن سطحی پوست و دارو در درمان لرز پس از عمل مطرح می باشند. مپریدین یک داروی موثر در درمان لرز است اما در برخی بیماران از جمله مصرف کنندگان MAO- I (Mono Amino oxidase inhibitor) دارای ممنوعیت مصرف است. لذا در این مطالعه سعی شده است تا با مقایسه اثر دارویی مپریدین با متادون در درمان لرز بعد از بیهوشی، جایگزین مناسبی برای مپریدین در مواقعی که مصرف آن ممنوع است پیدا کنیم. در این مطالعه که بصورت کارآزمایی بالینی صورت گرفت، 50 بیمار به روش غیراحتمالی آسان انتخاب و با راندومیزاسیون در 2 گروه متادون و مپریدین قرار داده شدند. در گروه مپریدین 25 میلی گرم دارو به ازای 70 کیلوگرم وزن بیمار بصورت داخل وریدی و در گروه متادون 5/2 میلی گرم به ازای 70 کیلوگرم وزن بدن بصورت رقیق شده داخل وریدی استفاده شد و اثرات آنها در درمان لرز بعد از بیهوشی عمومی در ریکاوری بررسی گردید. میانگین سنی در گروه مپریدین 76/33 سال و در گروه متادون 4/34 سال بود. میانگین دمای اگزیلاری در گروه مپریدین 1/36 و در گروه متادون 08/36 بود که تفاوت معنی داری نداشت (05/0 P>). در گروه مپریدین در 84% موارد بهبودی لرز تا 150 ثانیه پس از تزریق دیده شد و در گروه متادون در 64% موارد بهبود لرز طی این مدت مشاهده گردید که با هم تفاوت معنی دار آماری نداشتند. (05/0 P>). در گروه مپریدین اغلب بیماران در 30 ثانیه اول، لرز آنها بهبود یافت و در گروه متادون این اثر در 60 ثانیه اول پس از مصرف دارو دیده شد. اختلاف بهبودی در این 2 گروه از نظر آماری معنی دار نبود (05/0 P>). با توجه به نتایج بدست آمده می توان در موارد ممنوعیت مصرف مپریدین از متادون جهت درمان لرز پس از بیهوشی عمومی استفاده کرد.
کلید واژگان: مپریدین, متادون, لرز پس از بیهوشی}Post anesthesia shivering induces a number of complications, which causes a variety of therapeutic approaches. Meperidine has been used as a drug of choice for the treatment of the complications in some patients while it is forbidden for some (e.g. those who use M.A.O inhibitors). In a randomized clinical trial 50 cases were selected and divided randomly in two groups, the first group received 25 mg meperidine (I.V) while the second group received methadone 2.5 mg/ 70kg (I.V) The anti- shivering effects were compared in the recovery room. The first group had a mean age of 33.76 years and second group 34.4 years. The mepridine group had a mean axillary temperature of 36.1 degrees ˚C while the second group had a mean of 36.08 degrees centigrade (P.value > 0.05) Also, the two group had shivering relief 84%, and respectively. The meperidine group had shivering relief after 30 seconds and the methadone group after 60 seconds, but these differences were not statistically significant (P.value > 0.05). The above results suggest similar anti- shivering effects for the two drugs and so, the two drugs could be used interchangeably.Keywords: Meperidine, Methadone, Post anesthetic Shivering} -
در این مطالعه تجربی، مقایسه ای بین اثر کلرپرومازین و پتیدین در درمان لرز بعد از بیهوشی عمومی انجام شد. تعداد 68 بیمار که دچار لرز بعد از عمل بیهوشی شده بودند بصورت تصادفی به دو گروه A (n=34) و B (n=34) تقسیم شدند. در گروه A کلرپرومازین (0.15 mg/kg Iv) و در گروه B پتیدین (0.4 mg/kg Iv) تزریق شد.پس از 15 دقیقه، لرز 26 بیمار در گروه کلرپرومازین (%76.4) و 30 بیمار در گروه پتیدین (%88.2) قطع شد. آزمون آماری نشان داد که از نظر پاسخ به درمان بین دو گروه اختلاف معنی دار وجود ندارد (P=1.16) و می توان به نتیجه رسید که کلرپرومازین نیز در درمان لرز بعد از بیهوشی می تواند موثر باشد.
کلید واژگان: ایران, زنجان, دانشگاه علوم پزشکی, لرز بعد از بیهوشی, پتیدین, کلرپرومازین}
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.