جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « آزمون عملکردی » در نشریات گروه « پزشکی »
-
سابقه و هدف
تغییر در راستای مطلوب ستون فقرات کمری میتواند بر عملکرد افراد اثرگذار باشد و اصلاح این تغییرات نامطلوب ممکن است بتواند این تغییرات را بهبود ببخشد. لذا هدف تحقیق حاضر، بررسی اثربخشی 8 هفته تمرینات اصلاحی بر نمرات آزمون عملکردی تارارا در مردان غیر ورزشکار مبتلا به ناهنجاری لوردوز افزایش یافته کمری بود.
روش بررسیتحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. در پژوهش حاضر 26 مرد 18 الی 25 سال شهرستان تهران دارای ناهنجاری لوردوز افزایش‌یافته کمری (بزرگتر و یا مساوی 51 درجه)، به صورت هدفمند به عنوان نمونه‌های پژوهش انتخاب شدند. در ادامه نمونه‌ها به صورت تصادفی در قالب دو گروه تقسیم شدند(تمرین: 13 نفر، کنترل: 13 نفر). زاویه لوردوز کمری با استفاده از خطکش منعطف، عملکرد حرکتی از طریق آزمون عملکردی تارارا در دو مرحله‌ی پیش‌آزمون و پس‌آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی تغییرات درون‌گروهی از آزمون آماری تی همبسته و ویلکاکسون و به منظور مقایسه تفاوت‌های بین‌گروهی از آزمون آماری تی مستقل و یومن-ویتنی استفاده شد.
یافته هانتایج این پژوهش نشان داد که تمرینات اصلاحی تاثیر مثبت و معناداری را بر آزمونهای اسکوات کامل، اسکوات تک‌پا، داگ به سمت پایین، پرش، تست پایداری اندام فوقانی زنجیره حرکتی بسته (CKCUEST)، آزمون تعادل Y اندام تحتانی، لی‌لی سه گانه، استقامت کمری، پلانک طرفی ابداکشن، پلانک طرفی اداکشن، نوردیک همسترینگ، لانچ پهلو، لانچ رو به رو و بالا بردن فعال پا داشته است. (P <0.05).
نتیجه گیریبا توجه به نتایج به دست آمده از یافته‌های این پژوهش، نتیجه می‌گیریم که انجام تمرینات اصلاحی در بهبود عملکرد حرکتی در افراد مبتلا ناهنجاری لوردوز افزایش یافته کمری مفید است.
کلید واژگان: لوردوز افزایش یافته کمری, ثبات مرکزی, آزمون عملکردی, آزمون عملکردی تارارا}Background and ObjectivesChanges in the optimal alignments of the lumbar spine can affect function, and correcting these adverse changes may improve function. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of 8 weeks of corrective exercises on the Tarara functional test scores in non-athlete men with lumbar hyperlordosis.
Materials and MethodsIn the present study, 26 men aged 18 to 25 years in Tehran city with lumbar hyperlordosis (greater than or equal to 51 degrees) were purposefully selected as study samples. Then the samples were randomly divided into two groups (experimental: 13 N, control: 13 N). The lumbar lordosis angle was assessed using a flexible ruler and movement function through Tarara functional tests scores were evaluated in two stages, pre-test, and post-test. The paired sample t-test and Wilcoxon test were used to examine the within-group changes and the independent sample t-test and Mann Whitney - u test was used to compare the between-group differences.
ResultsThe results of this study showed that the corrective exercises group had significantly better performance in full Scott, one-legged Scott, downward dog, jump, Closed Kinetic Chain Upper Extremity Stability Test (CKCUEST), lower limb Y balance test, Triple hop for distance, Lumbar Endurance, side plank abduction, Side Plank Adduction, Nordic hamstring, Lateral Lunge for Distance, In-Line Lunge for Distance and Straight Leg Raise (P <0.05).
ConclusionBased on the results of this study, we conclude that corrective exercises are useful in improving movement function in people with lumbar hyperlordosis.
Keywords: Tarara functional tests scores, Core stability, lumbar hyperlordosis, musculoskeletal disorders} -
مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال چهل و دوم شماره 6 (پیاپی 150، بهمن و اسفند 1399)، صص 692 -700زمینه
فضانوردان و افرادی که در شرایط کم جاذبه هستند، با چالش‌های عصبی مواجه‌اند، از طرفی تمرین تناوبی شدید عاملی موثر در تقویت دستگاه عصبی معرفی شده است. از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید در شرایط میکروگراویتی بر پروتئین پایه میلین تخریب شده مغزی (dgen-MBP) موش‌های صحرایی نر سالم است.
روش بررسیمطالعه حاضر از نوع بنیادی است، که 30 سر موش صحرایی نر با میانگین وزن 7/5±2/189گرم، به شکل تصادفی به 5 گروه کنترل پایه (6 سر)، تعلیق (6 سر)، کنترلHIIT (6 سر)، HIIT (6 سر) و تعلیق HIIT(6 سر)، تقسیم شدند. گروه‌های تمرین، HIIT را روی تردمیل اجرا می‌کردند که زمان فعالیت 30 ثانیه با سرعت 29 متر بر دقیقه و زمان استراحت 1دقیقه با سرعت 13 متر بر دقیقه تا بروز خستگی انجام می‌شد. موش‌های صحرایی 48 ساعت بعد ازآخرین جلسه تمرینی، تحت شرایط بیهوشی کشته شدند و برای ارزیابی داده‌های مربوط به dgen-MBP از کیت الایزا استفاده شد. همچنین از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه (One-way ANOVA) برای مقایسه بین گروهی و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه گروه کنترل پایه و دیگر گروه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها:نتایج تحلیل واریانس یکطرفه معنی‌داری بین گروهی در متغیرهای آزمون عملکردی و dgen-MBP را نشان داد (P≤0.05). که در این بین گروهHIIT بالاترین میزان پیشرفت را متغیر آزمون عملکردی (5/38 متر بر دقیقه) و در گروه تعلیق HIITنیز بیشترین میزان مربوط به dgen-MBP(5/21 نانوگرم بر میلی‌لیتر) را نسبت به گروه کنترل پایه نشان دادند.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج و با احتیاط کامل می‌توان به افرادی که در شرایط میکروگرویتی هستند پیشنهاد کرد که با تمرین HIIT در مدت زمان حداقل 6 هفته، می‌توانند به‌دلیل افزایش میزان dgen-MBP، سطح سلامتی و عصبی خود را افزایش داده، همچنین زمان رسیدن به خستگی را بیشتر کنند.
کلید واژگان: پروتئین پایه میلین تخریب شده (dgen-MBP), تمرین تناوبی با شدت بالا, میکروگروایتی شبیه سازی شده, آزمون عملکردی}BackgroundAstronauts and those in microgravity (MG) conditions are faced with neuromuscular challenges. On the other hand, high intensity interval training (HIIT) have been introduced as an effective factor in strengthening the nervous system. Therefore, the purpose of this study was to investigate the effect of six weeks of high intensity interval training under simulated microgravity condition on brain degenerating myelin basic protein (dgen-MBP) level in healthy male rats.
Metohds:This experimental study was conducted on 30 male rats with an average weight of 189.2 ± 5.7 grams. They were randomly divided into 5 groups: Base line (n=6), MG control (n=6), HIIT control (n=6), HIIT (n=6) and MG & HIIT (n=6). The training groups performed the HIIT on a treadmill, with 30 seconds running time of 29 m/min and a 1 minute rest time of 13 m/s to until the fatigue. Rats were killed 48 hours after the last training session and an ELISA kit was used to evaluate the data related to dgen-MBP.
ResultsThe results of one-way ANOVA showed a significant difference between the groups in the functional test variables and dgen-MBP (P≤0.05). In the meantime, the MG & HIIT group showed the highest amount of dgen-MBP compared to the control group.
ConclusionIt seems that people who are in a microgravity situation, by applying HIIT training for at least 6 weeks, can increase their dgen-MBP levels, improve their health and nerves, and increase the time to fatigue.
Keywords: Degenerating myelin basic protein (dgen-MBP), High intensity interval training (HIIT), Simulated microgravity, Functional test} -
مقدمهسالمندی مرحله ای از سیر طبیعی زندگی انسان است که استئوآرتریت در آن بیشتر به چشم می خورد. این مطالعه به منظور تعیین اثر فعالیت در آب و مقایسه آن با تمرین تراباند بر کاربردی ترین آزمون های عملکردی در مردان سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام گرفت.مواد و روش هاجامعه آماری، مردان سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو بود که به روش تصادفی ساده و از نمونه های در دسترس، تعداد 36 نفر به صورت تصادفی به سه گروه 12 نفری (تراباند، فعالیت در آب و کنترل) تقسیم شدند. آزمودنی ها در دو گروه تراباند و فعالیت در آب به مدت 6 هفته، 4 جلسه در هفته برنامه های تمرینی مربوط به گروه خود را اجرا نمودند. برای اندازه گیری آزمون های عملکردی از سه آزمون عملکردی استفاده گردید. برای بررسی نتایج از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تی زوجی استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS، در سطح معنی داری 5 درصد 05/0≤α مورد تحلیل قرار گرفت.نتایجنتایج تحقیق حاضر درخصوص شاخص های عملکردی (بالارفتن از پله، 30 ثانیه نشست و برخاست و 8 فوت راه رفتن)، بین گروه های تراباند و فعالیت در آب با گروه کنترل اختلاف معنی دار بود (05/0=P). همچنین مقایسه درون گروهی در گروه تراباند و فعالیت در آب در متغیرهای اندازه گیری شده، اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0=P).نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که شش هفته تمرین تراباند و فعالیت در آب می تواند سبب بهبود در آزمون های عملکردی مردان سالمند مبتلا به استئوآرتریت زانو شود.کلید واژگان: آزمون عملکردی, فعالیت در آب, تمرین تراباند, استئوآرتریت زانو}IntroductionAging is a normal stage of human life which osteoarthritis is more often seen in it. The aim of the study was to investigate the effect of aquatic training and compare it with Traband training on the most widely used functional tests in old men with knee osteoarthritis.MethodsThe population of the study included all the elderly men with knee osteoarthritis, among which, 36 individuals who randomly divided into three groups of 12 (Traband, Aquatic exercises, and control). The subjects in both groups of Traband and Aquatic exercises performed their group-specific training programs for 6 weeks with a sequence of 4 sessions per week. Three functional tests were used for measuring functional tests. One-way variance analysis test and paired t-test were used for results. A significant level of 0.05 was considered.ResultsResults showed that there are significant differences (P=0.05) between functional tests (stair-climb test, 30 second chair stand, and 8 foot time up and go) between groups (Traband and Aquatic exercises). In addition, in intragroup comparison of the groups (Traband and Aquatic exercises), a significant difference was observed for the measured variables (P=0.05).ConclusionThe results of this study showed that six weeks Traband and Aquatic exercises can be considered as effective on improving functional tests in old men with knee osteoarthritis.Keywords: Functional test, Aquatic training, Traband training, Knee osteoarthritis}
-
مقدمه و اهداف یکی از شایع ترین آسیب های ورزشی، پارگی رباط صلیبی قدامی است. علی رغم صرف هزینه های بسیار برای جراحی بازسازی این رباط همچنان نرخ بازگشت به سطح پیش از آسیب در میان این بیماران پایین است. یکی از موانع بازگشت به سطح پیش از آسیب، ترس از حرکت یا آسیب مجدد (کینزیوفوبیا) در این بیماران است. هدف مطالعه ی حاضر، اندازه گیری کینزیوفوبیا قبل و بعد از انجام آزمون های عملکردی در بیماران با نقص رباط صلیبی قدامی و مقایسه آن با افراد سالم است.
مواد و روش ها مطالعه ی پیش رو تحلیلی- مقطعی بر روی 16 بیمار مبتلا به پارگی کامل رباط صلیبی قدامی که مدت زمان سپری شده از آسیب آنها بین 3ماه تا 2سال بود و تحت مداوای فیزیوتراپی قرار گرفته بودند و 16 فرد سالم انجام شد. شاخص های قرینگی نمره آزمون های عملکردی پرش متقاطع، زمان پرش شش متر و نمره های کینزیوفوبیا جمع آوری شدند. بیماران (16n=) به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، یک گروه (8n=) پیش از انجام آزمون های عملکردی، «گروه یک»، و یک گروه (8n=) پس از انجام آزمون های عملکردی، «گروه دو». شرکت کنندگان تحقیق حاضر، پرسش نامه مقیاس ترس از حرکت تمپا (TSK-17) را دریافت و تکمیل کردند. از پرسش نامه TSK-17 برای سنجش کینزیوفوبیا استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس جهت مقایسه TSK-17 و سایر اندازه های بالینی بین گروه ها انجام شد.
یافته ها مقایسه ی سطح کینزیوفوبیا بین «گروه یک» و «گروه دو» تفاوت معناداری را نشان داد (004/0p=). در عین حال سطح کینزیوفوبیای گروه سالم با «گروه دو» تفاوت آماری معناداری نداشت. نمره آزمون های عملکردی بین سه گروه تفاوت معنا داری نداشت. همچنین سطح فعالیت و زمان سپری شده از آسیب بین دو گروه بیماران تفاوت معناداری نداشت.
نتیجه گیری باتوجه به یافته ها، می توان گفت انجام آزمون های عملکردی توسط بیماران با نقص رباط صلیبی قدامی می تواند در کاهش میزان کینزیوفوبیا به عنوان یک مانع مهم برای بازگشت به سطح پیش از آسیب موثر باشد. به نظر می رسد این کاهش نتیجه آگاهی بیشتر بیمار از وضعیت عملکردی و توانایی های خویش باشد.کلید واژگان: ترس از حرکت, آسیب مجدد, پارگی کامل رباط صلیبی قدامی, آزمون عملکردی}Background And AimOne of the most common sport injuries is Anterior Cruciate Ligament (ACL) rupture. Despite high amounts of expentiduture on ACL reconstruction, the rate of return to Pre-Injury Level (RTP) is low. One of the hindrances to RTP is fear of movement/re-injury (kinesiophobia) in the patients. The purpose of the present study was to measure kinesiophobia levels before and after doing functional tests in ACL deficient (ACLD) patients and to compare it with those of the healthy participants.Materials And MethodsA cross-sectional research was carried out on 16 ACLD patients with injury during the past 3 months to 2 years who had taken physical therapy treatment and 16 healthy participants. Cross over hop, six-meter timed hop score indexes, and kinesiophobia scores were compiled. Patients (n=16) were randomly divided into two groups: one group (n=8) took the Tampa Scale of Kinesiophobia (TSK-17) questionnaire before functional tests (group one) and the other (n=8) took and filled it after functional tests (group two). TSK-17 was used to measure kinesiophobia. An analysis of variance was run to compare TSK-17 and other clinical measures between groups.ResultsComparison of kinesiophobia level between groups one and two showed a significant difference (p=0/004). However, no statistically significant difference was found between group control and group two. Scores of functional tests between the three groups revealed no significant differences either. In addition, no significant difference was found between activity level and injury time past between the two groups of patients.ConclusionIt can be cocluded that doing functional tests by ACLD patients could be effective to decrease kinesiophobia as an important hinderance to return to pre-injury level. It seems that this reduction is the result of patients more recognition of her/his abilities and functional status.Keywords: Fear of movement, re, injury, Anterior Cruciate Ligament Deficient, Functional test} -
هدفبررسی تکرارپذیری آزمونهای عصبی شناختی و عملکردی در ورزشکاران با و بدون بی ثباتی عملکردی مچ پاروشدر این مطالعه متدولوژیک، بیست ورزشکار با بی ثباتی عملکردی یکطرفه مچ پا(سن برحسب سال58/2±40/23, قد بر حسب متر 11/0±77/1 وزن بر حسب کیلوگرم 18/13±00/67) و بیست ورزشکار بدون آسیب دیدگی (سن برحسب سال72/2±05/23, قد بر حسب متر 13/0±77/1 وزن بر حسب کیلوگرم 21/12±35/66) که از لحاظ جنس، نوع و سطح ورزش، سن، اندام غالب، قد و وزن جور شده بودند و در سوپرلیگ کرج عضو بودند، بررسی شدند. آزمونهای عملکردی شامل the Star Excursion Balance Test (SEBT), figure-of-8, side, square and single hop tests. بودند. عملکرد عصبی شناختی از طریق Deary-Liewald reaction task (DLRT) که شامل زمان عکس العمل ساده و انتخابی و میزان خطاست، بررسی شد.نتایجتفاوت معننی داری بین دو گروه از لحاظ سن(p = .641)، وزن(p = .872)، قد (p = .989) و طول مدت فعالیت بدنی (p =0.94) وجود نداشت.در کل تکرارپذیری در سطح بالا و خیلی بالا مشخص شد و محدوده ICC 99/0-74/0، 99/0-91/0 و محدوده خطای معیار اندازه گیری 69/0-03/0، 03/0-00/0 به ترتیب برای آزمون های hop و SEBT بوده و برای آزمون عصبی شناختی محدوده ICC 96/0-78/0 و محدوده خطای معیار اندازه گیری 77/23-24/0 بوده است.
استنتاج: در این مطالعه تکرارپذیری آزمون های عملکردی بالا و خیلی بالا بود. به نظر می رسد SEBT آزمونی تکرارپذیر و کاربردی برای استفاده در ارزیابی های بالینی و تحقیقاتی است. هرچند تکرارپذیری آرمون های hop به انداره آزمون SEBT نبوده اما بنظر می رسد آزمون های hop نیز ابزاری تکرارپذیر برای بررسی عملکرد داینامیک در بیماران با بی ثباتی عملکردی مچ پا می باشند. نتایج نشان می دهند که DLRT تکرارپذیری قابل قبولی برای اندازه گیری عملکرد عصبی شناختی در بیماران با بی ثباتی عملکردی مچ پا دارد.کلید واژگان: آزمون عملکردی, آزمون عصبی شناختی, بی ثباتی عملکردی مچ پا}PurposeTo assess the reliability of neurocognitive and functional performance tests in athletes with and without functional ankle instability (FAI).MethodsIn this methodological study, 20 athletes with unilateral functional ankle instability (mean age [SD]: 23.40[2.58] y; mean height[SD]: 1.77[0.11] m; mean weight[SD]: 67.00[13.18] kg) and 20 uninjured athletes (mean age[SD]: 23.05[2.72] y; mean height: 1.77[0.13] m; mean weight: 66.35[12.21] kg) matched by sex, sports type and level, age, limb dominance, height, and weight were sampled by convenient method from Karaj volleyball and basketball super league members. Functional performance tests (FPTs) included the star excursion balance test (SEBT), figure-of-8, side, square, and single hop tests. Neurocognitive function was assessed with the Deary-Liewald reaction task (DLRT) including simple and choice reaction times and error rate. The intraclass correlation coefficient (ICC) and standard error of measurement (SEM) tests were calculated using SPSS software version 16.ResultsThere were no statistically significant differences between 2 groups with regard to age (P=0.641), weight (P=0.872), height (P=0.989), and duration of physical activity (P=0.94). Generally, high to very high level of reliability were determined with ICC ranging from 0.74 to 0.99, and 0.91 to 0.99 and SEM ranging from 0.03 to 0.69, and 0.00 to 0.03 for hop tests and SEBT, respectively. Furthermore, ICC values ranged from 0.78 to 0.96 and SEM values from 0.24 to 23.77 for neurocognitive test.ConclusionReliability of the FPTs was found to be high to very high in this study. SEBT seems to be a highly reliable and applicable test to use in clinical and research practice. Although not as reliable as the SEBT, hop test seems also to be a reliable tool to assess the dynamic performance of patients with FAI. The results suggest that DLRT has an acceptable reliability for the measurement of neurocognitive function in patients with FAIKeywords: Functional ankle instability, Star excursion balance test, Hop test, Neurocognitive test, Reliability} -
زمینه و هدفورزشکاران گروه های مختلف ورزشی جهت انجام مهارت های مختص به رشته ی خود به تعادل دینامیک اندام تحتانی نیاز دارند.سوالی که می تواند مطرح شود این است که آیا ورزشکاران رشته های مختلف ورزشی از لحاظ تعادل دینامیک اندام تحتانی با یکدیگر تفاوتی دارند؟ این مطالعه با هدف مقایسه ی تعادل دینامیک اندام تحتانی با استفاده از آزمون های عملکردی در ورزشکاران فوتبالیست، هندبالیست و تکواندو کار انجام شد.روش بررسی30 ورزشکار مرد سالم از 3 رشته ی ورزشی فوتبال، هندبال و تکواندو (هر کدام 10 نفر)با میانگین سنی 06/0 ± 83/23 سال در این مطالعه شرکت داشتند. مقایسه ی تعادل دینامیک اندام تحتانی توسط چهار آزمون دوی رفت و برگشت سریع (shuttle run:SR)، پرش به شکل 8 (figure of 8 hop:FEH)، پرش از سمتی به سمت دیگر (side to side hop:SSH) و پرش چابکانه (agility hop:AH) انجام شد و از نرم افزار آماری SPSS نسخه 19جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد.یافته هامیانگین نمره ی آزمون های SR، FEH و AH در تکواندو کارها نسبت به فوتبالیست ها و هندبالیست ها بیشتر بود(به ترتیب 26/0 ± 11/7، 09/1 ± 86/9 و 31/1 ± 2/9). فوتبالیست ها در آزمون SSH بالاترین نمره را نسبت به تکواندوکاران و هندبالیست ها کسب کردند (84/0 ± 52/7) و هندبالیست ها در آزمون FEH نسبت به فوتبالیست ها نمره ی بالاتر و نسبت به تکواندوکاران نمره ی پایین تری را کسب کردند (94/0 ± 59/9).درمقایسه بین گروه های ورزشی تنها درنمرات آزمون های SR و AH تفاوت معنی داری مشاهده شد (به ترتیب03/0 p= و 01/0 p=).نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که تعادل دینامیک اندام تحتانی در ورزشکاران رشته های ورزشی تکواندو،هندبال و فوتبال میتواند متفاوت باشد و به نظر می رسد فوتبالیست ها و هندبالیست ها نسبت به تکواندوکاران به سرعت و چابکی بیشتری جهت انجام مهارت هایشان نیاز دارند. این مسئله در طراحی تمرینات اختصاصی ورزشکاران باید مورد توجه قرار گیرد.
کلید واژگان: آزمون عملکردی, فوتبالیست, هندبالیست, تکواندوکار}Background And AimAthletes from different sport fields are needed to lower extremity dynamic balance for their specific skills. The question can be raised is whether athletes from different sport fields are different in lower extremity dynamic balance? The aim of this study was to compare the dynamic balance of lower extremity of football، handball and taekwondo athletes with functional tests.Material And MethodsTen football، 10 handball، and 10 taekwondo healthy male athletes with the mean age of 23. 83±0. 06 years participated voluntarily in this study. The lower extremity dynamic balance was assessed by Shuttle Run test (SR)، figure of 8 Hop test (FEH)، Side to Side Hop test (SSH) and Agility Hop test (AH). All analyses were conducted using SPSS version 19.ResultsThe scores of SR، FEH and AH tests were higher in taekwondo players compared to football and handball players (7. 11± 0. 26، 9. 86±1. 09 and 9. 2 ±1. 31، respectively). Football players gained the highest score in SSH test (7. 52±0. 84). The FEH test score in handball players was higher than football players (9. 59±0. 94). Statistical analysis showed significant differences between three groups on two tests (SR P=0/03 and AH P=0/01).ConclusionThis study showed that lower extremity function of athletes from different fields of sport may be different. It seems that football and handball players need more agility and speed than taekwondo players for doing their own skills. This issue should be considered in designing the sport specific training protocol for athletes.Keywords: Functional test, Football, Handball, Taekwondo} -
بررسی رابطه بین قدرت اسکوات ایزوکینتیک تک پا و پرش عمودی در افراد با جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامیزمینه و هدفجهت برنامه ریزی توانبخشی در افراد با جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامی، بررسی قدرت و عملکرد اندام تحتانی آنها و مقایسه آن با سمت سالم از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. با توجه به نقش قدرت در اجرای آزمون پرش عمودی و زنجیره بسته بودن آن، تا کنون شواهد علمی کافی برای بررسی ارتباط آن با قدرت در زنجیره بسته در افراد با جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامی وجود نداشته است. اهدا ف این تحقیق شامل: 1-بررسی ارتباط بین اسکوات تک پا ایزوکینتیکی و پرش عمودی تک پا در افراد سالم و بیماران با جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامی. 2- مقایسه قدرت اسکوات و پرش عمودی بین پای مبتلا و سالم بیماران با جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامی.روش بررسی22 بیمار با جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامی که 6 ماه از جراحی آنها گذشته بود و 16 مرد سالم در این مطالعه شرکت کردند. قدرت اسکوات ایزوکینتیک خطی با سرعت cm/sec 25.4 و عملکرد آزمون پرش عمودی آنها مورد بررسی قرار گرفت.یافته هاتفاوت دو طرفه معنی داری در آزمون پرش عمودی و قدرت ایزوکینتیک اسکوات در افراد با جراحی دیده شد 0.05 P≤. در پای مبتلا بین آزمون پرش عمودی و قدرت اسکوات رابطه ضعیفی (0.425r=) وجود داشته است و هیچگونه رابطه ای در پای سالم و افراد سالم دیده نشد.نتیجه گیرینتایج این آزمون نشان داد که رابطه ای بین آزمون اسکوات ایزوکینتیکی و پرش عمودی وجود نداشته. بنابرین برای ارزیابی این بیماران باید هر دو آزمون پرش عمودی و قدرت اسکوات به طور جداگانه مورد ارزیابی قرار گیرد به علت اینکه قدرت با عملکرد فیزیکی فرد رابطه قوی نداشته است. ایزوکینتیک زنجیره بسته باید برای بررسی قدرت و پرش عمودی برای تعیین سطح عملکرد افراد باید استفاده شود.
کلید واژگان: آزمون عملکردی, ایزوکینتیک زنجیره بسته, رباط متقاطع قدامی}Background And AimFor the rehabilitation program of the anterior cruciate ligament reconstructed patients (ACLR) strength and functional assessment and comparing with the uninvolved side is in great importance. Strength plays an important role in performing vertical jump moreover. It is performed in closed kinetic chain. Despite this importance, no information exists regarding the relationship on peak force of linear isokinetic and vertical jump score. The purposes of this study were1- To determine correlation between isokinetic squat and vertical jump in healthy and ACLR patients. 2- Comparing the peak force and vertical jump between the involved and uninvolved side of the ACLR patients.Materials And MethodsTwenty two ACLR patients with 6 months post-surgery and 16 healthy men participated in this study. Their isokinetic squat strength at the testing velocity of 25.4 cm/sec and vertical jump was measured.ResultsACLR patient's peak force and vertical jump were significantly different between the involved and uninvolved side P≤0.05. The findings showed low relationship)r=0.425) at the involved side between the vertical jump and peak force of squat, however, there was no relationship in the uninvolved side and the control group.ConclusionFindings of this study indicate no relationship between vertical jump and peak force of squat. Both testing methods should be used since strength not always correlate strongly with physical performance. Closed kinetic chain isokinetic testing should be used for testing lower extremity strength, while vertical jump should be used to determine performance levels. -
امروزه در توان بخشی نوین آسیب های ارتوپدی اندام تحتانی، از روش دویدن به عقب به عنوان یک روش موثر در بهبود کنترل عصبی عضلانی اندام در حین انجام فعالیت های عملکردی و ورزشی یاد می شود. با این حال نیاز به مقایسه این روش با روش مرسوم دویدن به جلو به لحاظ تاثیر آنها بر کارآیی عملکردی اندام تحتانی احساس می گردد. هدف از انجام این کارآزمایی بالینی تصادفی مقایسه تاثیر دو روش تمرینی دویدن به جلو و دویدن به عقب روی برخی از آزمون های عملکردی اندام تحتانی بوده است. یک نمونه 30 نفری از مردان سالم و جوان به روش احتمالی ساده انتخاب، و به روش تصادفی منظم به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. برای یک گروه به مدت شش هفته، هر هفته سه جلسه و 15 دقیقه در هر جلسه با سرعت انتخابی دویدن به جلو، و برای گروه دیگر دقیقا با همان حجم تمرین، دویدن به عقب انجام شد. آزمون عملکردی شامل پرش عمودی، پرش طول روی یک پا، زمان جهش متوالی روی یک پا در مسافت شش متری، و دویدن رفت و برگشت سریع بودند که در چهار مرحله به فواصل زمانی دو هفته ای انجام و نتایج حاصله در هر گروه با آزمون آماری t زوج، و بین دو گروه با آزمون آماری t مستقل تجزیه و تحلیل شد. داده های حاصل، نمایانگر بهبود معنی دار تمامی آزمون ها در هر گروه و همچنین نبودن اختلاف معنی دار بین پیشرفت دو گروه پس از شش هفته بودند. بر اساس این پژوهش دو روش تمرینی دویدن به جلو و عقب به یک میزان در افزایش توانایی های عملکردی اندام تحتانی موثر هستند، و هر دو می توانند درصورت نبودن ممنوعیت، در توان بخشی فعال عملکردی اندام تحتانی متعاقب آسیب های ارتوپدی و ورزشی، مورد استفاده قرار گیرند.
کلید واژگان: دویدن به جلو, دویدن به عقب, آزمون عملکردی, اندام تحتانی, پرش طول, پرش ارتفاع, تعادل استاتیک, توان بی هوازی}One of the effective way to treat and control the neuromuscular organs from injuries of lower limbs in the exercise of backward running. The present research has been set up to determine the effectiveness of this sport and comparing it with forward walking. The aim of this clinical trial is to differentiate between the effectiveness of these two sports on the functional performance tests of lower limbs. To carry out this study 30 normal male has been divided in two groups, in group one forward walking is carried out three 15 minutes session per week for six weeks, and backwards walking has been arranged for group 2 on the same condition. The functional performance tests in this study were vertical jump, single leg hop jump for the distance of 6 meters, in forward and backward running. The findings from this study indicate that there is not meaningful improvement during the six weeks within the 2 different sports. On the basis of these results the 2 procedures of running forward and backward have got the same effect on the increasing the functional performance of lower limbs and both sports can be used active functional rehabilitation.
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.