جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « آماستیگوت » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مقدمه
لیشمانیوز جلدی (سالک) توسط گونه های مختلف لیشمانیا ایجاد می شود. ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان به عنوان خط اول درمان سالک، همراه با محدودیت ها و عوارض جانبی می باشند. استفاده از داروهای گیاهی به دلیل سمیت و هزینه کمتر-کارایی و دسترسی بیشتر مورد توجه قرار دارند.
هدفهدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره هیدروالکلی ریشه شیرین بیان و گلیسیریزیک اسید بر پروماستیگوت ها و آماستیگوت های لیشمانیا ماژور می باشد.
روش بررسیعصاره هیدروالکلی ریشه شیرین بیان، گلیسیریزیک اسید یا گلوکانتیم در دوزهای مختلف همراه با پروماستیگوت لیشمانیا ماژور در دمای 26 درجه سانتی گراد در پلیت کشت سلول به مدت 24 و 48 ساعت انکوبه و درصد بقا پروماستیگوت ها به روش MTT بررسی شد. سپس دوزهای مشخص از عصاره هیدروالکلی ریشه شیرین بیان، گلیسیریزیک اسید یا گلوکانتیم به کشت ماکروفاژهای آلوده به انگل لیشمانیا ماژور اضافه و بعد از 24 ساعت میانگین تعداد آماستیگوت ها در ماکروفاژها محاسبه شد.
نتایجنتایج حاصل از درصد بقا پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیاماژور نشان داد که IC50 عصاره هیدروالکلی ریشه شیرین بیان، گلیسیریزیک اسید و گلوکانتیم بر پروماستیگوت به ترتیب 018/0 ± 1250، 017/0±3000 و 043/0±50 میکروگرم در میلی لیتر بعد از 24 ساعت و 016/0 ± 017/0، 1000/0 ± 3000 و 009/0 ± 25 میکروگرم در میلی لیتر بعد از 48 ساعت می باشد. همچنین IC50 عصاره ریشه، گلیسیریزیک اسید و گلوکانتیم بر آماستیگوت لیشمانیا ماژور به ترتیب 500، 1000 و 25 میکروگرم در میلی لیتر برآورد شد.
نتیجه گیریعصاره هیدروالکلی ریشه شیرین بیان و گلیسیریزیک اسید دارای اثر کشندگی بر پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی است.
کلید واژگان: شیرین بیان, برون تنی, پروماستیگوت, آماستیگوت, گلیسیریزیک اسید, لیشمانیا ماژور}BackgroundCutaneous leishmaniasis by different species of Leishmania. Pentavalen antimonials as a first line drug for treatment of cutaneous leishmaniasis have several limitations and side effects. Natural products are more considered due to their less toxicity and cost, more efficient, safety and readily available antileishmania agents.
ObjectiveThe aim of this study was to explore the effect of hydroalcoholic extract of Glycyrrhiza glabra (licorice) roots and its main component glycyrrhizic acid on promastigote and amastigote of L. major.
MethodsDifferent dosages of hydroalcoholic extract of licorice root, glycyrrhizic acid and Glucantime with promastigote of L. major were incubated at 26 °C for 24 and 48 hours then the percentages of alive promastigotes were measured by MTT assay. The antiamastigote effects of these drugs was examined by microscopic counting of the number of amastigotes in macrophages 24 hours after treating the parasite infected macrophages with them. Promastigote and infected macrophages without any treatment was used as negative controls.
ResultsThe IC50 values of hydroalcoholic extracts of licorice root, glycyrrhizic acid and Glucantime on promastigote of L. major was 1250 ± 0.018, 3000 ± 0.017 and 50 ± 0.043 μg/ml after 24 hours, and 1000 ± 0.016, 3000 ± 0.017 and 25 ± 0.009 μg/ml after 48 hours, respectively. The IC50 values of the licorice root extract, glycyrrhizic acid and Glucantime on amostigate was 500, 1000 and 25 μg/ml, respectively.
ConclusionHydroalcoholic extract of licorice root and glycyrrhizic acid had cytotoxic effects on promastigotes and amastigotes of L. major.
Keywords: Glycyrrhiza glabra, Glycyrrhizic acid, In vitro, Leishmania major, Promastigote, Amastigote} -
نشریه گیاهان دارویی، پیاپی 58 (بهار 1395)، صص 182 -188
-
سابقه و هدفترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموآن داروی رایج لیشمانیوز هستند. علاوه بر عوارض جانبی، عود و مقاومت دارویی از مشکلات اصلی این داروهاست. زالزالک دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد باکتریایی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ضد لیشمانیایی عصاره میوه زالزالک در شرایط آزمایشگاهی می باشد.مواد و روش هادر این مطالعه تجربی عصاره زالزالک با غلظت های مختلف به پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور افزوده شد. بعد از گذشت 24، 48 و 72 ساعت، میزان کشندگی با دو روش شمارش مستقیم و روش رنگ سنجی MTT بررسی شد. هم چنین، عصاره زالزالک به ماکروفاژ آلوده به آماستیگوت انگل افزوده شد و پس از گذشت 24 و 48 ساعت، میانگین تعداد آماستیگوت در ماکروفاژ آلوده محاسبه گردید.نتایجمیزان کشندگی بیشترین و کمترین غلظت (μg/ml 60 و 0/5) به ترتیب بعد از گذشت 24 ساعت، 31/86 و 27/93 درصد، بعد از 48 ساعت، 20/11 و 20/94 درصد و بعد از 72 ساعت، 35/19 و 55/14 درصد بود. IC50 بعد از 24 ساعت، μg/ml 49/13 به دست آمد. میانگین تعداد آماستیگوت در هر ماکروفاژ پس از 24 ساعت در گروه های کنترل، زالزالک با غلظت های μg/ml 1 و 10 و 100 به ترتیب 3/91، 1/97، 1/76 و 1/78 محاسبه گردید.نتیجه گیرینتایج نشان داد که اگرچه عصاره میوه زالزالک اثر کشندگی چندانی بر پروماسیتگوت ندارد ولی تا حدودی مانع از تکثیر آماسیتگوت در داخل ماکروفاژ می شود.کلید واژگان: زالزالک, لیشمانیا ماژور, پروماستیگوت, آماستیگوت}Feyz, Volume:20 Issue: 1, 2016, PP 11 -15BackgroundPentavalent antimonate compounds are the routine drugs for leishmaniasis. Apart from side effects, relapse and drug resistance are among the main problems of these compounds. Hawthorn has antioxidant and antibacterial effects. The aim of present study was to determine the anti-leishmanial effect of hawthorn fruit extract in vitro.Materials And MethodsIn this experimental study different doses of hawthorn fruit extract was added to Leishmania major promastigotes. Cytotoxicity was investigated by both direct counting and MTT assay after 24, 48 and 72 hours. In addition, hawthorn extract was added to amastigote-infected macrophages and then the mean of amastigote per macrophage was counted after 24 and 48 hours. Data were analyzed using one-way ANOVA.ResultsThe cytotoxicity of the highest and lowest concentration of the extract (60 µg/ml and 0.5 µg/ml) after 24, 48 and 72 hours was 31.86%, 27.93%; 20.11%, 20.94%; and 35.19%, 55.14%, respectively. After 24 hours the IC50 was 49.13 μg/ml; the mean number of amastigote per macrophage in Control and Plant extract-treated groups (1, 10 and 100 μg/ml) were: 3.91; (1.97, 1.76 and 1.78), respectively.ConclusionThe results showed that hawthorn fruit extract has no significant cytotoxic effect on promastigotes. However, to some extent it can inhibit the proliferation of amastiogtes inside macrophages.Keywords: Hawthorn, Leishmania major, Promastigote, Amastigote}
-
هدفسالک یا لیشمانیوز جلدی،یکی از بیماری های اندمیک در برخی از نقاط ایران است. استفاده از ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتی به عنوان خط اول درمان، با محدودیت ها وعوارض جانبی متعددی گزارش شده است. ازاین رو همواره تلاش برای یافتن روش های درمانی جدید و ثر مورد نظر است.درپژوهش حاضر، تاثیرگیاه بومادران که ازگیاهان بومی کشور می باشد بررشد پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش کاراین مطالعه تجربی در سال 1391 در دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. اسانس گیاه بومادران زرد به روش تقطیر با بخار تهیه و آنالیز اسانس توسط دستگاه گازکروماتوگراف متصل به طیف نگار جرمی انجام شد. سپس اثر غلظت های 10%، 15%، 25% و 50% اسانس گیاه بومادران درشرایط برون تنی روی رشد پروماستیگوت و ماکروفاژ آلوده به آماستیگوت لیشمانیا ماژور مورد بررسی قرار گرفت. اثر بخشی اسانس گیاه بر روی پروماستیگوت و آماستیگوت انگل با استفاده از روش شمارش مستقیم و نیز آزمون MTT سنجیده شد در همه آزمونها چاهک حاوی محیط کشت و انگل بدون افزودن دارو به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. و نتایج با استفاده از از آزمون ANOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.نتایجنتایج حاصل ازآزمون MTTنشان داد که24،48و72 ساعت پس از کشت انگل،تعداد پروماستیگوتها در گروه های کنترل با گروه های تیمار شده با غلظت های 10%، 15%، 25% و 50% اسانس گیاه بومادران دارای اختلاف معنی دار (Pکلید واژگان: بومادران زرد, لیشمانیا ماژور, پروماستیگوت, آماستیگوت, MTT}ObjectiveCutaneous leishmaniasis is an endemic disease in some parts of Iran.Using Pentavalent antimony compounds as first line treatment have been reported are associated with limitations and several adverse complications. So, attempt to find a new and effective compound has been under consideration.In the present study,the effect of Achillea biebersteinii Afanas that is a native plant in Iran against Leishmania major promastigote and amastigote growth in vitro condition was investigated.MethodsThis experimental study was carried out in Tarbiat Modares University at 1392.The essential oil ofAchillea biebersteinii Afan plan textracted by steam distillation method and was analysis by gas chromatography mass spectrograph. Then effect of different concentrations of 10%, 15%, 25% and 50% of the oil on growth of promastigotes stage of Leishmania and infected macrophages contain amastigote were evaluated in vitro conditions. Effectiveness of theoil on promastigotes and amastigote was assessed by direct counting and MTT assay. In all of tests, each well of plate containing culture media and parasites without drug was considered as control group.The data was statistically nalyzed with ANOVAtest.ResultThe MTT results indicated significant differences among the number of parasites in control and case groups treated with10%, 15%, 25% and 50% of the oil within 24, 48 and 72 h after culture.The concentration of 50% of the oil killed 66% of the macrophages contain amastigotes after 72 h.ConclusionAchillea biebersteinii Afanoilis found to be effective in killing Leishmania major promastigotes and infected macrophages contain amastigotes.So, we propose to study the extract in vivo for treatment of cutaneous leishmaniasis lesions.Keywords: Achillea biebersteinii Afan, Leishmania major, promastigote, amastigote, MTT}
-
سابقه و هدفبا توجه به شیوع لیشمانیوز در مناطق مختلف جهان و ایران و نظر به اینکه ترکیبات پنج ظرفیتی آنتی موان برای درمان بیماری دارای عوارض جانبی متعددی می باشد، استفاده از گیاهان دارویی مورد تاکید قرار گرفته است. این تحقیق به منظور تعیین تاثیر عصاره گیاه دارویی سیر بر روی آماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی (In vitro) ودرون تنی In vivo) (به روش رنگ سنجی انجام گرفت.روش بررسیدر این مطالعه تجربی، لیشمانیا ماژور((Leishmania major سویه استاندارد به محیط کشتRPMI- 1640 حاوی 10% سرم جنین گاوی(FCS) و آنتی بیوتیک منتقل و در دمای 2±25 درجه سانتی گراد کشت داده شد. سپس در مرحله ثابت رشد تاثیر غلظت های مختلف عصاره گیاهی سیر در مقایسه با داروی کنترل تارتارامتیک بر روی آماستیگوت های لیشمانیا ماژور در دو شرایط درون تنی و برون تنی با استفاده از روش رنگ سنجی MTT، مورد بررسی قرار گرفت که شرایط درون تنی با استفاده از کشت ماکروفاژی ایجاد شد. سپس میزان جذب نوری (Optical Density) رنگ حاصله از احیا نمک تترازولیوم (MTT) به محصول رنگی فورمازان توسط انگل، بوسیله دستگاه الیزا ریدر (ELISA reader) سنجیده شد و مقدار IC 50 محاسبه گردید.یافته هانتایج حاصل از جذب نوری و IC50 نشان داد که غلظت μg/ml 6/4 عصاره سیر در مقایسه با داروی کنترل در شرایط درون تنی نسبت به غلظت μg/ml 4/11در زمان 48 ساعت در شرایط برون تنی باعث مهار رشد آماستیگوت های لیشمانیا ماژور گردید.نتیجه گیریعصاره سیر بر روی آماستیگوت های لیشمانیا ماژور اثرات ضد لیشمانیایی مطلوبی دارد، آزمایشات بیشتری جهت ارزیابی این عصاره بر روی انگل لیشمانیا در مدل حیوانی و انسان های داوطلب را توصیه می نماید.
کلید واژگان: آماستیگوت, لیشمانیا ماژور, ماکروفاژ, روش MTT}BackgroundIn respect to leishmaniasis prevalence in different regions of Iran and world and also several side effects of pentavalent antimony for treatment of the disease, using of medicinal plants have been recently taken into attention. The aim of this study was to evaluate the effect of garlic plant extract on L. major amastigotes in vivo and in vitro by means of colorimetric assay.Materials And MethodsL.major (MRHO/IR/75/ER) were transferred to RPMI-1640 medium, supplemented with 10% fetal calf serum (FCS) and antibiotics then grown at 25±2°C. In plateau phase of parasite growth, effect of different concentrations of garlic plant extract in comparison to control drug, tartar emetic, on L.major amastigotes were assessed by means of MTT assay in vivo and in vitro. The optical density (OD) due to reduction of the tetrazolium salt MTT (3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyl tetrazolium bromide) to a colored product formazan by the parasite was measured by ELISA reader and the IC50 values (50% inhibitory concentrations) were further measured. All experiments were repeated in triplicate.ResultsGained data from OD and IC50 showed that concentrations of 4.6 µg/ml and 11.4 µg/ml of garlic extract in comparison to control drug after incubation of 48 hours in vivo and in vitro respectively have inhibitory effect on amastigotes of L.major.ConclusionIn respect to profound anti-leishmania effect of garlic medicinal plant on L.major, further experiments are required to evaluate the effect of this extract on Leishmania parasite in animal models and voluntary individuals.Keywords: Amastigote, L.Major, Garlic, MTT assay} -
سابقه و هدفدرمان لیشمانیازیس جلدی با ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتی به عنوان داروی اصلی محدودیت ها، عوارض جانبی و خطر عود مجدد را در پی دارد. به همین دلیل یافتن داروهای جدید و موثر واجد ارزش و اهمیت بالایی است. در پژوهش حاضر اثربخشی داروی تاموکسیفن بر روی رشد پروماستیگوت ها و آماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی سنجیده شده است.مواد و روش هادر این مطالعه تجربی، تاثیر غلظت های مختلف 1، 50،20،10،5 میکروگرم بر میلی لیتر تاموکسیفن در سه زمان 24، 48 و 72 ساعت بر پروماستیگوت ها و آماستیگوت های لیشمانیا ارزیابی شد و با استفاده از شمارش انگل،IC50 محاسبه گردید. درصد زنده بودن انگل پس از تاثیر تاموکسیفن با روش MTT) 3-(4،5-dimethylthiazol-2-yl)-2،5-diphenyltetrazolium bromide) تعیین شد.نتایجپس از گذشت 24، 48 و72 ساعت از کشت انگل شمارش تعداد انگل نشان داد که در حضور غلظت های مختلف تاموکسیفن با گذشت زمان تعداد پروماستیگوت ها و آماستیگوت ها کاهش یافت. 24 ساعت پس از کشت، تعداد انگل در گروه کنترل 106×1/07 در هر میلی لیتر و این تعداد در غلظت های 1 و 50 میکروگرم تاموکسیفن به ترتیب 106×0/95 و 106×0/06 شمارش شد. IC50 تاموکسیفن μg/ml 2/64 محاسبه گردید.نتیجه گیریتاموکسیفن دارای اثرات ضد لیشمانیایی در شرایط برون تنی است، لذا تحقیقات بیشتر در زمینه تاثیرات تاموکسیفن در مدل های حیوانی پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: لیشمانیا ماژور, آماستیگوت, پروماستیگوت, تاموکسیفن}Feyz, Volume:19 Issue: 1, 2015, PP 54 -59BackgroundTreatment of cutaneous leishmaniasis with pentavalent antimony compounds, as an established drug, may have limitations, side effects and recurrence risk. For this reason, finding new and effective drugs is of great importance. In the present study, the effect of tamoxifen on the growth of Leishmania major promastigotes and amastigotes was evaluated in vitro.Materials And MethodsIn this experimental study, the effect of different concentrations (1, 5, 10, 20 and 50 μg/ml) of tamoxifen on Leishmania promastigotes and amastigotes were evaluated in three different times (24, 48 and 72h) and the inhibitory concentration 50 (IC50) was calculated by counting of the parasites. The MTT (3-[4, 5-dimethylthiazol-2-yl]-2, 5 biphenyltetrazolium bromide) assay was used to determine the percentage of live promastigotes and amastigotes after adding tamoxifen.ResultsThe number of promastigotes and amastigotes were declined in the presence of various concentrations of tamoxifen after 24, 48 and 72 hours of culturing. Twenty-four hours after culturing, the number of parasites was 1.07×106 per ml in the control group and the parasite numbers in the concentrations of 1 and 50 μg/ml tamoxifen were 0.95×106 and 0.06×106, respectively. The IC50 value of tamoxifen was 2.64μg/ml.ConclusionTamoxifen has antileishmanial effects in vitro; thus, more researches on the effect of tamoxifen in animal models are suggested.Keywords: Leishmania major, Amastigote, Promastigote, Tamoxifen} -
مقدمه و هدف
لیشمانیا تک یاخته ای ازخانواده تریپانوزوماتیده ازرده سارکوماستیگوفورا می باشدکه دارای دو مرحله ی قابل تشخیص در چرخه ی زندگی خود است. فرم پروماستیگوت، فلاژل دار و متحرک بوده و در روده پشه خاکی ناقل تکثیر می یابد. فرم آماستیگوت، غیر متحرک بوده و در داخل ماکروفاژهای میزبان پستاندار مستقر می گردد. یکی از راه های مبارزه موثر با یک میکروارگانیسم، شناسایی آنتی ژن های هدف اختصاصی آن می باشد. همچنین تولید واکسن های کارآمد متضمن تعیین هویت و تولید و تخلیص ایمونوژن های مصونیت بخش است. هدف از انجام این مطالعه، یافتن محتوی پروتئینی آماستیگوت و پروماستیگوت، شناسایی پروتئین های هر مرحله از انگل، مقایسه این یافته ها و دستیابی به تفاوت ها و شباهت های آنها با یکدیگر بوده است.
روش کاراین مطالعه یک مطالعه مقطعی بوده و برای نیل به اهداف از پیش تعیین شده، نمونه L.major (MRHO/IR/75/ER) از موش های Balb/c از قبل آلوده شده به محیط کشت NNN اصلاح شده و سپس به محیط مایع کشت سلولی RPMI-1640 انتقال داده شد. برای تهیه اشکال آماستیگوت از محیطRPMI-1640 با PH 5/5 در دمای c° 37 و حضور 5% Co2 استفاده شد. الکتروفورز به روش سدیم دودسیل سولفات (SDS-PAGE) انجام گردید و اوزان ملکولی باندهای حاصل از دو آنتی ژن مقایسه گردید.
نتایجباندهای مشترک میان هر دو فرم، باندهای با وزن ملکولی130تا110، 96، 94، 90، 80، 65، 63، 50، 36و 19کیلو دالتون بودند. باندهای مختص پروماستیگوت، باندهای با وزن ملکولی 22،28،46کیلودالتون بود. همچنین باندهای 12 و 35 کیلودالتونی فقط در فرم آماستیگوت دیده شد.
نتیجه نهایی: با توجه به نتایج مطالعه حاضر انگل لیشمانیا در مراحل پروماستیگوت و آماستیگوت واجد پروتئین های اختصاصی همان مرحله است. طبق تحقیقات انجام شده آماستیگوت های اکسنیک و بافتی مشابه هستند در نتیجه با تکیه بر آنتی ژن های اختصاصی هر مرحله، می توان در جهت طراحی و تهیه واکسن و داروهای موثر برضد انگل گام برداشتکلید واژگان: آماستیگوت, پروماستیگوت, دودسیل سولفات سدیم, لیشمانیا ماژور}Introduction &
ObjectiveLeishmania is a protozoan of the trypanosomatidae family. This pro-tozoan has two stages in its life cycle, promastigote form in sand flies and amastigote form in macrophage of mammalian hosts. The purpose of this study was identification and compari-son of proteins of Leishmania amastigote and promastigote stages.
Materials and MethodsThe present study is a cross sectional study of two forms of Leishmania major. To culture promastigotes, L.major (MRHO/IR/75/ER) from previously infected Balb/c mice was transferred to modified N.N.N medium with overlay of liquid BHI and then transferred to RPMI-1640 at 26oc ± 1 for mass production. After isolation and growth, pro-mastigotes were transferred to liquid cell culture medium RPMI-1640 with pH 5.5 and incu-bated at 5% CO2 at 37oc for 72 hours until promastigote to amastigote transformation. Elec-trophoresis was performed with SDS-PAGE method to find and compare the molecular weight of the antigens of two stages.
ResultsThe molecular weights of the bands observed in both forms were as follows: 19, 36, 50, 63, 65, 80, 90, 94, 96, 110- 130 KDa. The proteins in the surface of only promastigote were 22, 28 and 46 KDa and special proteins in the surface of amastigote were 12 and 32 KDa.
ConclusionAccording to this study Leishmania parasite has stage specific proteins. Various studies have shown that axenic amastigotes and tissue amastigotes are similar in their protein content. Therefore, based on stage specific proteins, effective drugs and vaccines can be de-signed against leishmaniasis.
Keywords: Amastigote, Leishmania major, Promastigote, Sodium Dodecyl Sulfate} -
سابقه و هدف
لیشمانیوزیس جلدی از مشکلات عمده سلامت در بسیاری از کشورها است. کانتاریدین جزو ترکیبات ترپنوئیدی است که در سوسک های خانواده Meloidae و Oedomeridae وجود داشته و ماده ایی تاول زاست. در طب سنتی کانتاریدین برای درمان زگیل به کار رفته است. هدف از این مطالعه تعیین اثر سایتوتوکسیک کانتاریدین بر بقای پروماستیگوت و ماکروفاژ آلوده به انگل لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی می باشد.
مواد و روش هاتحقیق حاضر با طراحی تجربی و با دوز 106 انگل در میلی لیتر و 105 ماکروفاژ آلوده به انگل صورت گرفت. اثر کانتاریدین با غلظت های 5/0 تا 50 میکروگرم در میلی لیتر، بر بقای پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژوز در شرایط برون تنی پس از گذشت 72 و 48، 24 ساعت، با روش MTT تعیین شد.
نتایجکانتاریدین با غلظتμg/mL 50 وμg/mL 5/0 پس از 72 ساعت در پروماستیگوت ها به ترتیب 86/49 درصد و 26/14 درصد کشندگی داد. میزان کشندگی کانتاریدین با غلظتμg/mL 50 پس از 72 ساعت در ماکروفاژ آلوده به لیشمانیا ماژور 97/29 درصد و کانتاریدین با غلظت μg/mL 5/0، 33/2 درصد بود. درصد کشندگی کانتاریدین با غلظتμg/mL 50 وμg/mL 5/0 پس از 72 ساعت در ماکروفاژهای غیرآلوده به ترتیب، 86/22 و 23/15 بود.
نتیجه گیریکانتاریدین بر روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور و ماکروفاژهای آلوده به انگل اثر کشندگی دارد. توصیه می شود که تحقیقات بیشتری در شرایط درون تنی جهت بررسی اثربخشی این ترکیب شیمیایی انجام شود.
کلید واژگان: کانتاریدین, لیشمانیا ماژور, پروماستیگوت, آماستیگوت, سایتوتوکسیک}BackgroundLeishmaniasis is one of the major public health problems in many countries. Cantharidin, a type of terpenoid and a potent vesicant found in the Meloidae and Oedemeridae beetle families, has been used to treat wart in traditional medicine. This study was carried out to examine the cytotoxic effect of cantharidin on the survival of promastigote and macrophage infected with Leishmania major in vitro.
Materials And MethodsThis experimental study was performed on promastigote and infected macrophages (106 and 105 parasites/mL, respectively). The effect of cantharidin (0.5 -50 µg/mL) on Leishmania major promastigote and amastigote survival in vitro was determined using the 3-(4,5-Dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide (MTT) assay after 24, 48 and 72h.
ResultsResults showed that the cytotoxicity rate of cantharidin with concentrations of 50µg/mL and 0.5µg/mL in the promastigote, infected and non-infected macrophages after 72h were 49.86% and 14.26%; 29.97% and 2.33%; 22.86% and 15.23%, respectively.
ConclusionCantharidin has a cytotoxic effect on the promastigote and macrophages infected with Leishmania major. However, further studies are recommended to investigate the efficacy of this compound in vivo.
Keywords: Cantharidin, Leishmania major, Promastigote, Amastigote, Cytotoxic} -
تاثیر تغییرات ph و حرارت در محیط کشت اکسنیک اماستیگونهای انگل لیشمانیامقدمهفرم تاژکدار یا پروماستیگوت انگل لیشمانیا که عامل بیماری لیشمانیوز می باشد از طریق نیش پشه خاکی آلوده به میزبان مهره دار از جمله انسان منتقل شده و در داخل سلولهای بیگانه خوار تک هسته ای به فرم غیر متحرک و بدون تاژک اماستیگوت تبدیل می گردد. کشت و تکثیر پروماستیگوتهای انگل لیشمانیا در محیطهای کشت نیمه جامد و دوفازی انجام می شوند منتهی با توجه به تفاوتهای متابولیکی، بیوشیمیایی، آنزیمی و غیره که این اماستیگوت دارد، یافتن راه آسانی برای دسترسی به اشکال اماستیگوت که شکل مربوط به بدن انسان است از نظر کنترل موفقیت آمیز آلودگی حاصل از ارگانیسم و به خصوص طراحی روش های جدید درمانی مفید می باشد.روش هاابتدا (ER/75/IR/MRHO)L. major از موشهای c/Balb از قبل آلوده شده از طریق اتوپسی موشها و تلقیح غدد لنفاوی آنها به داخل محیط کشتN.N.N اصلاح شده جدا شد. سپس اشکال پروماستیگوت انگل به فلاسکهای حاوی محیط کشت سلولیRPMI 1640 باpH، 2/7 کامل شده با 20% FCS و دمای نگهداری 25 ̊C انتقال داده شد تا انگلها به تولید انبوه برسند. محیط کشتهای RPMI 1640با شرایط pHهای 5/3، 5/4 و 5/5 (1/0±) تهیه شد و تعداد 5×106/ml انگل در چند سری از محیط کشتهای فوق بررسی شد. تمامی محیطها ابتدا به مدت 24 ساعت در دمای 26±1 ̊c و سپس در دماهای 28 ̊c، 32 ̊c و 37 ̊c جهت رشد و تکثیر اینکوبه گردید.نتایجپس از گذشت مدت زمان لازم مناسب ترین محیط از نظر بیشترین میزان بازده اماستیگوت در محیط کشتی که 72 ساعت قبل در 26±1 ̊c اینکوبه بوده است با pH5/5 و دمای 37 مشاهده گردید (P<0.05). تا زمان خارج نمودن محیط کشتی ها از درجه حرارت اینکوباسیون حضور اماستیگوتها درمحیط کشت قابل مشاهده بود.
بحث: پس از 72 ساعت اینکوبه بودن در 26±1 ̊c، پروماستیگوتها به فاز متاسیکلیک که همان فاز عفونی زا است وارد شده و با شرایط pH و درجه حرارت تغییر فرم پروماستیگوتها به اشکال اماستیگوت آغاز می گردد. وجود درصد بالایی از اشکال متاسیکلیک به عنوان یک عامل مهم برای تغییر کل موفقیت آمیز پروماستیگوت به اماستیگوت تحت شرایط آکسنیک لازم است. همچنین به دنبال شوک حرارتی اشکال پروماستیگوت با میزان درصد بالایی به فرم اماستیگوت تغییر حالت می یابند و رشد خوب اماستیگوت در pH5/5 نشان دهنده اسیدوفیل بودن فرم اماستیگوت لیشمانیا می باشد.
کلید واژگان: پروماستیگوت, آماستیگوت, آکسنیک, کشت, لیشمانیا}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.