به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "آمپی سیلین" در نشریات گروه "پزشکی"

  • مریم سادات مهربخش بندی، لیلا اسدپور*، افشین پوراحمد
    زمینه و هدف
    مقاومت به درمان آنتی بیوتیکی به ویژه در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین یکی از نگرانی های عمده بهداشت عمومی در سراسر جهان است. مطالعه حاضر به سنتز نانوذرات سلنیوم، بررسی اثر ضد میکروبی و امکان استفاده از آن به عنوان نانوحامل آمپی سیلین می پردازد.
    مواد و روش کار
    نانوذرات سلنیوم به روش احیای شیمیایی سدیم سلنیت به وسیله اسیدآمینه ال - سیستئین سنتز شد. بارگذاری اتصال آمپی سیلین در سطح نانوذرات سلنیوم با اضافه کردن تدریجی آنتی بیوتیک به محلول نانوذرات و هم زدن مداوم انجام شد. سپس این اتصال با استفاده از طیف سنجی UV-Vis، پراش اشعه x و میکروسکوپ الکترونی روبشی تحت بررسی قرار گرفت. اثر ضد باکتری نانوذره حاصل و نانوذره بارگذاری شده با آنتی بیوتیک در برابر سویه استاندارد استافیلوکوکوس اورئوس و 10 سویه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین به روش دیسک دیفیوژن و MIC به روش براث ماکرودایلوشن بررسی شد.
    یافته ها
    اتصال آنتی بیوتیک در سطح نانوذرات سبب افزایش اثر ضد میکروبی آن ها نسبت به حالت عادی شد. کمترین غلظت مهارکننده رشد سویه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس در نانوذره سلنیوم بین 62/5-7/8، فرم آزاد آمپی سیلین 250-62/5 و آمپی سیلین متصل به نانوذرات 62/5-7/8 میکروگرم بر میلی لیتر بود. این مقادیر در مورد سویه استاندارد استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب 7/8، 31/2 و 3/9 میکروگرم بر میلی لیتر بود. اتصال آمپی سیلین در سطح نانوذرات سلنیوم سبب بهبود کمترین غلظت مهارکننده رشد استافیلوکوکوس اورئوس های مقاوم به متی سیلین شد.
    نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده، تاییدکننده فعالیت ضد میکروبی نانوذرات سلنیوم است. افزایش فعالیت ضد میکروبی آنتی بیوتیک بارگذاری شده در سطح این ذرات، امکان استفاده از این آنتی بیوتیک ها را در درمان عفونت های سخت درمان افزایش می دهد.
    کلید واژگان: نانوذرات سلنیم, اثر ضد میکروبی, استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین, آمپی سیلین
    Maryam Alsadat Mehrbakhsh Bandari, Leila Asadpour Dr *, Afshin Pourahmad Dr
    Background And Aims
    Drug resistance, particularly methicillin resistant in Staphylococcus aureus strain is a major worldwide public health concern. The present study aimed to synthetize selenium nanoparticles, investigate its antibacterial effect and its ability to be used as ampicillin nanocarrier.
    Materials And Methods
    Selenium nanoparticles were synthetized via chemical regeneration of sodium selenite by L-systein amino acid. Loading of ampicillin on the surface of selenium nanoparticles was done by gradual addition of antibiotic to nanoparticle solution and continuous shaking. Then this attachment was investigated by using UV-Vis spectroscopy, XRD and scanning electron microscope. Antibacterial properties of produced selenium nanoparticles and antibiotic loaded selenium nanoparticles against standard strain of S. aureus and 10 methicillin resistant S. aureus strains were tested by disc diffusion method. Minimum inhibitory concentration (MIC) of bacterial growth was determined by broth macrodilution method.
    Results
    The produced selenium nanoparticles showed antibacterial effect against all strains of S. aureus. Loading of ampicillin on the surface of selenium nanoparticles enhanced the antimicrobial activity of this drug. The mean MIC of selenium nanoparticles against S. aureus strains ranged between 7.8-62.5 µg/mL free form of ampicillin between 62.5- 250 and ampicillin bound to nanoparticles was 7.8-7.8 μg / mL. These values for standard strain of Staphylococcus aureus strains were 7.8, 31.2 and 3.9 μg / mL, respectively. Loading of ampicillin on the surface of selenium nanoparticles enhanced the MIC against methicillin resistant S. aureus.
    Conclusions
    The obtained results confirmed antibacterial activity of selenium nanoparticles. Enhancing the antibacterial activity of antibiotics loaded on the surface of nanoparticles, increases the possibility of application of these drugs especially for the elimination of hard-to-heal infective diseases.
    Keywords: Selenium Nanoparticles (Se NPs), Antibacterial Activity, Methicillin Resistant S. aureus, Ampicillin
  • فاطمه تیموری، ویدا پسرکلو، حسین غفوریان، مرتضی کاشفی الاصل *
    مقدمه
    آنتی بیوتیک ها جزء آلاینده های مهم محیط های آبی به شمار می روند. در مطالعه حاضر کارایی فرایند اکسیداسیون پیشرفته فنتون برای حذف آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین و آمپی سیلین مورد بررسی قرار گرفت.
    روش بررسی
    این تحقیق در مقیاس آزمایشگاهی و به صورت ناپیوسته در یکی از بیمارستان های نظامی انجام شد. میزان اکسیژن مورد نیاز شیمیایی (COD) و بیوشیمیایی (BOD) فاضلاب، جامدات معلق مایع مخلوط (MLSS) و جامدات معلق فرار مایع مخلوط (MLVSS)، در فصل زمستان و تابستان و بهار و همچنین عملکرد فرایند لجن فعال و اکسیداسیون فنتون در حذف BOD، COD و آنتی بیوتیک آمپی سیلین و سیپروفلوکساسین مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر تغییرات pH، پراکسید هیدروژن و Fe2+ بر کارایی حذف آنتی بیوتیک ها در فرایند فنتون نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که COD ورودی به تصفیه خانه در فصل زمستان و تابستان دارای کیفیت مشابهی بود. بیشترین BOD در اواخر فصل زمستان و کمترین میزان آن در اوایل فصل بهار بود. بیشترین راندمان حذف آنتی بیوتیک آمپی سیلین با 66% توسط فرایند لجن فعال در اوایل فصل بهار مشاهده شد. راندمان حذف برای آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین تا حدودی برابر با آمپی سیلین بود. راندمان حذف آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین و آمپی سیلین توسط فرایند فنتون به ترتیب برابر 82% و 80% بود. شرایط بهینه برای هرکدام از پارامترها تعیین شد.در فرایند فنتون، pH بهینه برابر 5/3، غلظت Fe2+ و پراکسید هیدروژن به ترتیب برابر 7/0 و 45/0 میلی مول بر لیتر و زمان ماند 1 ساعت تعیین شد. نسبت بهینه H2O2/Fe2+ برابر 64/0 به دست آمد.
    بحث و نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که فرایند فنتون، فرایند مناسبی در حذف آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین و آمپی سیلین از فاضلاب است.
    کلید واژگان: بیمارستان, آنتی بیوتیک, آمپی سیلین, سیپروفلوکساسین
    F. Teymoori, V. Pesarakloo, H. Ghafourian, M. Kashefiol Asl *
    Background
    Antibiotics are one of the most important pollutants of the aqueous environments. In this study, the efficiency of Fenton advanced oxidation process to remove the antibiotics (ciprofloxacin and ampicillin) was investigated.
    Materials And Methods
    This study was performed discontinuously in laboratory scale on the wastewater of one a military hospital. The values of chemical oxygen demand (COD), biochemical oxygen demand (BOD) of wastewater, mixed liquor suspended solids (MLSS), and mixed liquor volatile suspended solids (MLVSS) were measured in summer, winter and spring. Also, efficiency of activated sludge process and Fenton oxidation for removal of BOD, COD, ciprofloxacin, and ampicillin was investigated. Effects of changes of pH, hydrogen peroxide and Fe (II) in efficiency of antibiotics removal in Fenton process were evaluated.
    Results
    The results showed that the input COD of the wastewater had similar values in the winter and summer. The maximum and minimum concentration of BOD was in late winter and early spring, respectively. The maximum efficiency for elimination of ampicillin antibiotic with 66% was achieved by activated sludge process in early spring. Removal efficacy for ciprofloxacin antibiotics was partially equal to ampicillin. The efficacy of Fenton process for ciprofloxacin and ampicillin removal was 82% and 80%, respectively. The optimum conditions for all parameters were determined. In the Fenton process, the optimum pH was 3.5, Fe (II) and hydrogen peroxide concentrations were 0.7 and 0.45 mmol/L respectively, and retention time was determined one hour. The optimum ratio of H2O2 / Fe (II) was obtained 0.64.
    Conclusion
    The results of this study showed that the Fenton process is a suitable process for removal of ciprofloxacin and ampicillin antibiotics from wastewater.
    Keywords: Hospital, Antibiotic, Ampicillin, Ciprofloxacin
  • محمد مهدی سلطان دلال *، محمد کاظم شریفی یزدی، سعید واحدی
    زمینه
    بیماری های روده ای سالانه سبب مرگ بسیاری از کودکان زیر 5 سال می شوند و گونه های یرسینیا یکی از عوامل ایجادکننده اسهال در کودکان هستند. وجود سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها از مشکلات درمانی این گروه از باکتری هاست.
    هدف
    مطالعه به منظور تعیین میزان حساسیت و حداقل غلظت مهارکنندگی یرسینیا نسبت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تجربی در سال 1393 بر روی 50 سوش یرسینیا شامل 39 سوش جدا شده از منابع مختلف انسانی، محیطی و غذایی ایران و 11 سوش انستیتو پاستور پاریس در دمای 27 درجه سانتی گراد انجام شد. تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی رشد بر روی سه آنتی بیوتیک آمپی سیلین، سفازولین و سفوتاکسیم با استفاده از روش تهیه رقت در لوله انجام و داده ها براساس نتایج سوش های شاهد بررسی شد.
    یافته ها
    در بین سه آنتی بیوتیک مورد مطالعه پایین ترین حداقل غلظت مهارکنندگی %50 و %90 برای سفوتاکسیم به دست آمد (حداقل غلظت مهارکنندگی %50، کم تر یا مساوی با 0/125 میکروگرم بر میلی لیتر و حداقل غلظت مهارکنندگی %90، کم تر یا مساوی 0/5 میکروگرم بر میلی لیتر). تمامی گونه ها (%100) نسبت به آمپی سیلین مقاومت نشان دادند و درمورد سفازولین نیز حساسیت بسیار کمی دیده شد.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته ها، به نظر می رسد آنتی بیوتیک سفوتاکسیم در مقایسه با سفازولین و آمپی سیلین، علیه گونه های یرسینیا موثرتر است.
    کلید واژگان: یرسینیا, بتالاکتام, حداقل غلظت مهارکنندگی, آمپی سیلین, سفازولین, سفوتاکسیم
    Mm. Soltan Dallal*, Mk. Sharifi Yazdi, S. Vahedi
    Background
    Diarrhea is one of the most important causes of children mortality in developing countries. Gastroenteritis causes mortality in children younger than five years old annually. The presence of antibiotics resistance species among these bacteria are major health problems.
    Objective
    This study aimed to determine the antibiotic susceptibility and MIC50%, MIC90% of Yersinia to three beta-lactam antibiotics.
    Methods
    This experimental study was determined sensitivity of different species of Yersinia to three beta-lactam antibiotics (Ampicillin-Cefazolin-Cefotaxime). In total 50 species (39 from different human sources, environments, foods and 11 from Pasteur institutions in Paris) were used. Minimum inhibitory concentration (MIC) was carried out by serial dilution method.
    Findings: Among three tested antibiotics, the lowest MIC 50%, MIC 90% were obtained for Cefotaxime (≥0.125μg/ml and 0.5μg/ml). All the tested species showed resistance to Ampicillin and very low sensitivity toward Cefazolin.
    Conclusion
    The results showed that Cefotaxime was more effective against Yersinia species in compared to Ampicillin and Cefazolin.
    Keywords: Yersinia spp, Beta lactam, minimum inhibitory concentration (MIC), Ampicillin, Cefazolin, Cefotaxime
  • علی جوادی، مهدی رستمی راد*، محمدرضا زندمنفرد، فریبا دستجانی فراهانی، اعظم حیدرپور، محمد خدادادمطلق
    زمینه و هدف

    سودوموناس آئروژینوزا یک باکتری گرم منفی و پاتوژن فرصت طلب مهم با فاکتورهای ویرولانس فراوان است. این باکتری از پاتوژن های مشترک در عفونت های بیمارستانی، به خصوص در بیماران مبتلا به سیستیک فیبروزیس می باشد، همچنین از مکانیسم های مهم در بقای این پاتوژن در بیماری ریه می توان به تولید بیوفیلم اشاره کرد. این مطالعه با هدف تعیین غلظت های sub-MIC دو آنتی بیوتیک آمپی سیلین و جنتامایسین به همراه فرم کونژوگه با نانوطلا در برابر تشکیل بیوفیلم در سویه موکوئیدی پسودوموناس آئروژینوزا انجام شد.

    روش بررسی

    در این مطالعه، ابتدا نانوذرات طلا به وسیله تری سیترات سدیم به روش احیای شیمیایی سنتز شد، سپس شکل و اندازه نانوذرات طلا به وسیله میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) تعیین گردید. کونژوگاسیون نانوذرات طلا با آنتی بیوتیک های جنتامایسین و آمپی سیلین از طریق مخلوط کردن آنها با هم صورت گرفت. تست تاثیر ترکیبات بر روی تشکیل بیوفیلم نیز به روش میکروپلیت انجام شد.

    یافته ها

    در این بررسی اندازه تقریبی نانوذرات، 10 نانومتر تعیین شد. در تصویر الکترونی (در حالت کونژوگه)، تجمع نانوذرات مشاهده گردید. همچنین نانوذرات طلا کونژوگه با داروها، تاثیر بهتری نسبت به حالت آزاد داروها بر روی بیوفیلم داشت.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج این مطالعه، نانوذرات طلا با افزایش تجمع دارو در اطراف خود باعث تاثیر مهاری بهتر دارو بر روی تشکیل بیوفیلم نسبت به حالت آزاد داروها می شود.

    کلید واژگان: سودوموناس آئروژینوزا, نانوذرات, آمپی سیلین, جنتامایسین ها, فعالیت ضدبیوفیلمی
    Ali Javadi, Mehdi Rostamirad, Mohammad Reza Zand Monfared, Fariba Dastjani Farahani, Azam Heidarpour, Mohammad Khodadad Motlagh
    Background And Objectives

    Pseudomonas aeruginosais a gram-negative bacterium and an opportunistic pathogen with several virulence factors. This bacterium is one of the common pathogens in nosocomial infections, particularly in patients with cystic fibrosis. Also, one of the important mechanisms of the survival of this pathogen in the pulmonary disease is biofilm formation. This study was conducted with the purpose of determining the sub-MIC concentrations of two antibiotics, ampicillin and gentamicin, along with the form conjugated with gold nanoparticles on the formation of biofilms in mucoid strain of Pseudomonas aeruginosa.

    Methods

    In this study, gold nanoparticles were synthesized using trisodium citrate in a chemical reduction method, then the shape and size of gold nanoparticles were determined by transmission electron microscopy (TEM).Conjugation of gold nanoparticles with ampicillin and gentamicin antibiotics was performed by mixing them together. To test the effect of compound son biofilm formation, micro plate method was performed.

    Results

    In this study, approximate size of nanoparticles was determined to be 10nm. In electronic image (in conjugated form), accumulation of nanoparticles was observed in the image. Also, gold nanoparticles conjugated with the drugs, had better effect on biofilm formation compared to free form of the drugs.

    Conclusion

    According to the results of this study, gold nanoparticles by increasing the concentration of drug around themselves result in better inhibitory effect of drug on the biofilm formation compared to the free form of drug.

    Keywords: Pseudomonas aeruginosa, Nanoparticles, Ampicillin, Gentamicins, Antibiofilm activity
  • حسن بسکابادی، نفیسه ثقفی، علی نجفی
    مقدمه
    پارگی زودرس کیسه آب می تواند مشکلات جدی برای مادر، جنین و نوزاد به همراه داشته باشد. تعیین نوع آنتی بیوتیک مصرفی در مادر دچار این مشکل با توجه به عوامل شایع کلونیزاسیون واژینال مادر متغیر می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر سفوتاکسیم در مقابل آمپی سیلین بر روی بروز عفونت نوزادی ناشی از پارگی زودرس کیسه آب انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 91-1389 بر روی 200 زن مبتلا به پارگی زودرس کیسه آب که نیاز به آنتی بیوتیک داشتند در بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شد. افراد به صورت تصادفی در دو گروه A (درمان معمول با آمپی سیلین) و B(سفوتاکسیم) قرار گرفتند. وضعیت مادر و جنین تا تولد و سپس نوزاد در بخش نوزادان یا بخش مراقبت های ویژه نوزادان تا ترخیص یا فوت کنترل شد. وضعیت نوزاد متولد شده از نظر تعداد گلبول سفید، پلاکت، ESR، CRP، کشت خون، وضعیت مایع مغزی نخایی، کشت مایع مغزی نخایی و میزان مرگ و میر در دو گروه ثبت و مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/14) و آزمون های کای دو، تی مستقل و من- ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    دو گروه از نظر میانگین مدت پارگی کیسه آب تا زمان زایمان (78/0=p)، تعداد دفعات بارداری (46/0=p)، سن بارداری (150/0=p)، وزن نوزاد (147/0=p) و جنس نوزاد (431/0=p) همگن بودند. عفونت قطعی (034/0=p)، ESR بالا (003/0=p)، CRP مثبت (049/0=p)، نیاز به بستری (001/0=p) و مرگ نوزاد (05/0>p) در گروه نوزادان دریافت کننده آمپی سیلین بیشتر بود.
    نتیجه گیری
    خطر بروز عفونت در نوزادان مادران دچار پارگی زودرس کیسه آب دریافت کننده سفوتاکسیم به طور واضحی کمتر از مادران دریافت کننده آمپی سیلین می باشد.
    کلید واژگان: آمپی سیلین, پارگی زودرس کیسه آب, سفوتاکسیم, عفونت, نوزاد
    Introduction
    Premature rupture of membranes (PROM) may have serious problems for mother، fetus and baby. Determining antibiotic use is various in mothers with these problems due to common causes of maternal vaginal colonization. The aim of this study was comparing the efficacy of cefotaxime and ampicillin on neonatal infection after premature rupture of membranes.
    Methods
    This clinical trial was conducted on 200 women with premature rupture of membranes who required to use antibiotics in Ghaem hospital، Mashhad، Iran in 2010-2012. Women were divided randomly into two groups: group A received conventional therapy (ampicillin) and group B received cefotaxime. Status of mothers and her fetus until birth and neonates in neonatal ward or neonatal intensive care unit (NICU) until discharge or death was controlled. White blood cell and platelet count، erythrocytes sedimentation rat (ESR)، C-reactive protein (CRP)، blood cultures، cytology of cerebral spinal fluid، cerebral spinal fluid culture and mortality rates were compared in neonates of both groups. All statistical analyses were performed using SPSS software version 14. 5 and chi-square، t-test and Mann-Whitney tests. P value less than 0. 05 was considered significant.
    Results
    The mean length of PROM until delivery (p=0. 78)، parity (p=0. 46)، gestational age (p=0. 150)، birth weight (0. 147) and sex (p=0. 431) were homogeneous between two groups. Definite infection (p=0. 034)، high ESR (p=0. 003)، CRP positive (p=0. 049)، require hospitalization (p=0. 001) and mortality (p<0. 05) was higher in neonates who received ampicillin.
    Conclusion
    The risk of neonatal infection in mothers with PROM who receive cefotaxime is clearly less than mothers who receive ampicillin.
    Keywords: Ampicillin, Cefotaxime, Fetal Membranes, Premature Rupture, Infant, Newborn, Infection
  • هاجر صفاری خوزانی، مهناز حیدری، محمد مهدی امین*، بی بی فاطمه نبوی
    مقدمه

    درصد بالایی از آنتی بیوتیک ها که توسط انسان ها و حیوان ها مصرف می شوند پس از تاثیر گذاری همراه سایر ضایعات از بدن دفع می شوند. این ترکیبات با ورود به فاضلاب، می توانند فرایند تصفیه بی هوازی را مختل کنند. در این مطالعه، رفتار بازدارندگی دو آنتی بیوتیک آمپی سیلین و جنتامایسین بر فعالیت متان سازی ویژه بیومس بی هوازی (SMA: Specific Methanogenic Activity) مورد بررسی قرار گرفت.

    روش ها

    18 آزمون به روش ناپیوسته در ویال های شیشه ای mL120 صورت گرفتند که 37 درصد از حجم هر ویال به بیومس، 40 درصد سوبستره و 23 درصد به تجمع بیوگار اختصاص یافت. هر تست 2520 روز به طول انجامید. متان تولید شده به وسیله جایگزینی گاز با محلول 2 نرمال KOH به عنوان جاذب CO2اندازه گیری شد. اسید های چرب مانند استیک، پروپیونیک، بوتیریک اسید به عنوان سوبستره کمکی استفاده گردید.

    یافته ها

    در این مطالعه در غلظت های 200، 500 و mg/L 1000 آمپی سیلین، متان سازی ویژه تجمعی به ترتیب 25، 35 و 46 برای پروپیونیک، 66، 101 و 154 برای استیک و 198، 140 و mL/g VSS. d 245 برای بوتیریک به دست آمد. همچنین در غلظت های 100، 500 و mg/L 1000 جنتامایسین تولید متان سازی ویژه تجمعی به ترتیب 54، 72 و 71 برای پروپیونیک، 141، 204 و 257 برای استیک، 139، 74 و mL/g VSS. d 5/85 برای بوتیریک به دست آمد.

    نتیجه گیری

    آمپی سیلین در غلظت های مشابه نسبت به جنتامایسین اثر بازدارندگی بیشتری بر بیومس بی هوازی دارد. همچنین، پروپیونیک نسبت به استیک و بوتیریک اسید بازدارنده تر است.

    کلید واژگان: آنتی بیوتیک, آمپی سیلین, جنتامایسین, اسید چرب فرار, فعالیت متان سازی ویژهSMA: Specific) Methanogenic Activity)
    Hajar Saffari Khouzani, Mahnaz Heidari, Mohammad Mehdi Amin, Bibi Fatemeh Nabavi
    Background

    The high percentage of consumed antibiotics by humans and animals is excreted with other residues from the body after its performance. By entering these compounds to the wastewater, they can disrupt the anaerobic treatment process. In this study, deterrent behavior of two Ampicillin and Gentamicin antibiotics are investigated on specific methanogenic activity (SMA) of anaerobic biomass.

    Methods

    A total of 18 SMA (Specific Methanogenic Activity) tests were done using 120-mLvials in batch mode. In each vial 40%, 37% and 23% (v/v) of substrate, biomass and biogas were placed respectively. Each test lasted in range of 20 to 25 days. Produced methane was measured by gas replacement with 2N KOH solution as CO2 absorbent. Three Volatile fatty acids (VFAs) including Acetic, Propionic, and Butyric acids were used as co-substrate.

    Findings

    In this study, in the concentrations of 200, 500 and 1000 mg/L of Ampicillin, the cumulative SMA were 25, 35, and 46 ml CH4/g VSS.d for Propionic acid, 66, 101, and 154 CH4/g VSS.d for Acetic acid and 198,140, and 245 CH4/g VSS.d for Butyric acid, respectively. Also, in the concentrations of 100, 500 and 1000 mg/L of Gentamicin the cumulative SMA were 54, 72, and 71 mL CH4/g VSS.d for Propionic acid, 141, 204, and 257 mL CH4/g VSS.d for Acetic acid, and 139, 74, and 85.5 mL CH4/g VSS.d for Butyric acid, respectively.

    Conclusion

    At the same concentrations, Ampicillin has more deterrence effect on anaerobic biomass than Gentamicin. On VFAs, the deterrence of Propionic acid is greater than Acetic and Butyric acids.

  • سیداصغر هوایی، مرتضی ستاری، مژگان عشاقی، عبدالرزاق هاشمی شهرکی
    زمینه و اهداف
    غلظت های کمتر از توقف دهنده رشد (Sub-MIC) به غلظت زیر MIC گفته می شود که می تواند باعث القاء تغییرات مورفولوژیکی، تغییر در میزان بیان فاکتور های ویرولانس و خصوصیات بیوشیمیایی گردد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرSub-MIC دو آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین و آمپی سیلین بر روی فعالیت همولیتیکی باکتری اشریشیاکلی بود.
    روش بررسی
    دو ایزوله کلینیکی باکتری اشریشیاکلی که دارای بیشترین فعالیت همولیتیکی در بین ایزوله ها بودند انتخاب شدند، سپسMIC دو آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین و آمپی سیلین به روی آنها تعیین شد و سپس غلظت های MIC و Sub-MIC (8/1، 4/1، 2/1) دو آنتی بیوتیک فوق به روی فعالیت همولیتیکی دو ایزوله بررسی گردید.
    یافته ها
    در مقایسه با لوله کنترل در مورد آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین، مشخص شد که در غلظت هایMIC و Sub-MIC (8 / 1، 4 ∕ 1، 2 ∕ 1) کاهش معنی داری در میزان فعالیت همولیتیکی مشاهده می شود و هرچه غلظت آنتی بیوتیک کمتر می شد، میزان فعالیت همولیتیکی بیشتر می گردید. در مقایسه با لوله کنترل در مورد آمپی سیلین، در غلظت های مختلف آنتی بیوتیک تغییر محسوسی در کاهش میزان فعالیت همولیتیکی مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه مشخص گردید که غلظت هایSub-MIC آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین میزان تولید همولیزین را در باکتری اشریشیاکلی کاهش می دهد ولی آمپی سیلین به روی فعالیت همولیتیکی دو ایزوله اشریشیاکلی مورد بررسی تاثیری
    کلید واژگان: اشریشیاکلی, فعالیت همولیتیکی, سیپروفلوکساسین, آمپی سیلین, کمترین غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC), غلظت کمتر از Sub, MIC) MIC)
    Havaei S. A, Satari M., Oshaghi M., Hashemi Shahraki A.
    Background And Objectives
    Sub-minimum inhibitory concentration (S - MIC) can induce changes in morphology, virulence factors and biochemical properties of bacterial pathogens. The goal of this study is to determine the Sub-MIC effect of ciprofloxacin and ampicillin on the haemotytic activity of E. coli.
    Material And Methods
    Two clinical isolates of E. coli with high heamolytic activity was selected. Changes in haemolytic activity of the isolates was assessed after exposing them to MIC and Sub-MIC of ciprofloxacin and ampicillin.
    Results
    Ciprofloxacin decreased haemolytic activity at 1/2, 1/4 and 1/8 Sub-Mic, whereas ampicillin showed no effect on haemolytic activity.
    Conclusion
    We conclude that Sub-MIC concentrations of ciprofloxacin decreased the haemolytic activity of E. coli, wherease ampicillin had no such effect.
    Keywords: E. coli, Haemolytic activity, Ampicillin, Ciprofloxacin
  • نیره خادم، لیلی حفیظی، محبوبه شیرازی
    هدف
    پیلونفریت حاد یکی از شایع ترین علل بستری زنان باردار می باشد و آمپی سیلین مدتها به عنوان درمان اولیه در این زمینه استفاده شده است، اما اکنون مکررا با ایجاد سوشهای مقاوم باکتری ها نسبت به این آنتی بیوتیک رو به رو هستیم و هدف از این مطالعه تعیین میزان مقاومت دارویی به آمپی سیلین وریدی در بیماران مبتلا به پیلونفریت حاد بارداری بود.
    روش کار
    این مطالعه بر روی 74 زن باردار که در مدت یک سال (79-1378) در بخش زنان بیمارستان امام رضا (ع) شهرستان مشهد با تشخیص پیلونفریت حاد بستری شده بودند انجام شد. برای تمام بیماران آمپی سیلین وریدی با دوز یک گرم هر 6 ساعت پس از انجام تجزیه و کشت ادرار تجویز شد. پاسخ بالینی پس از 72 ساعت بررسی شد و با نتایج اولین کشت ادرار مقایسه گردید.
    یافته ها
    شایع ترین عامل بیماری زا (ژرم پاتوژن) E.coli بود. (79.4 درصد). در بررسی آزمایشگاهی کشت و آنتی بیوگرام 88.2 درصد مقاومت به آمپی سیلین وجود داشت ولی در بررسی بالینی 43.2 درصد بیماران به آمپی سیلین مقاوم بودند. میزان مقاومت آزمایشگاهی و بالینی در این مطالعه اختلاف معنی دار داشتند (p=0.03).
    نتیجه گیری
    همانند سایر مطالعات و البته با تاکید بیشتر می توان نتیجه گرفت که آمپی سیلین به تنهایی جهت درمان تجربی پیلونفریت حاد بارداری مناسب نبوده و کافی نیست و در صورت مصرف می بایست یک آمینوگلیکوزید را با آن همراه کرد.
    کلید واژگان: آمپی سیلین, پیلونفریت حاد, بارداری, مقاومت آزمایشگاهی, مقاومت بالینی, مقاومت باکتریال
  • مقایسه تاثیر آمپی سیلین یک دوز و هفت روزه در زنهای حامله مبتلا به باکتریوری بدون علامت
    جعفر نصوحی، لادن آجری
    سابقه و هدف
    با توجه به استقبال از آنتی بیوتیک یک دوز در درمان باکتریوری بی علامت و عوارض شناخته شده درمان طولانی مدت به ویژه در حاملگی و عدم اطلاع از تاثیر آمپی سیلین یک دوز که یک داروی متداول در درمان عفونت های ادراری است، این تحقیق به منظور مقایسه تاثیر آمپی سیلین یک دوز و هفت روزه بر روی مراجعین حامله به بیمارستان شهداء تجریش در سال 80 انجام شد.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش کارآزمایی بالینی بر روی تعداد 89 زن حامله که با روش استاندارد باکتریوری بدون علامت در آنها نشان داده شد، انجام گرفت. در گروه مورد (45 نفر) آمپی سیلین خوراکی 3 گرم (6 عدد کپسول 500 میلی گرمی) در یک نوبت و در گروه شاهد (44 نفر) آمپی سیلین به مدت هفت روز هر 6 ساعت 500 میلی گرم تجویز گردید. تاثیر درمان با موارد مقاوم به درمان و عود بررسی و با استفاده از آمار مناسب مورد قضاوت قرار گرفت.
    یافته ها
    بیماران دو گروه از لحاظ سن، سن حاملگی و مرتبه زایمانی مشابه بودند. پاسخ به درمان در گروه یک دوز 8/77% و در گروه هفت روزه 1/84% بود(NS). میزان عود در گروه ها به ترتیب 8/17% و 1/9% بود (NS).
    نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد آمپی سیلین یک دوز مشابه درمان هفت روزه عمل کرده است و لذا به کارگیری درمان تک دوز را توصیه می کنیم.
    کلید واژگان: حاملگی, باکتویوری, آمپی سیلین
  • محمدحسن مصحفی، شهلا منصوری، مهدیه سلاجقه
    بتالاکتامازها آنزیم هایی هستند که سبب غیرفعال کردن آنتی بیوتیک های گروه بتالاکتام می گردند و یکی از مهمترین عوامل مقاومت نسبت به این داروها می باشند. جدیدا سویه هایی از باکتری های مختلف گزارش شده اند که فاقد آنزیم بتالاکتاماز بوده و لیکن نسبت به پنی سیلین ها مقاومند. در این تحقیق تولید بتالاکتاماز در 150 نمونه اشریشیاکلی مقاوم به آمپیسیلین با روش یدومتری بررسی شد. دو نمونه که یکی از عفونت ادراری و دیگری از مدفوع جدا شده بودند, علاوه بر مقاومت نسبت به آمپی سیلین، نسبت به ترکیب آموکسی سیلین کلاولانیک اسید نیز مقاوم بوده و قادر به تولید آنزیم بتالاکتاماز نبودند. حداقل غلظت مهارکنندگی از رشد (MIC) آمپی سیلین که با روش رقیق سازی در آگار انجام شد, برای این دو سویه بالاتر از 512 میکروگرم بر میلی لیتر بود. وجود اشریشیاکلی مقاوم به آمپی سیلین و مقاوم به مهار کنندة بتالاکتاماز اولین مورد گزارش چنین سویه هایی در ایران است.
    کلید واژگان: بتا کتاماز, اشریشیا کلی, آمپی سیلین
  • مقایسه تاثیر ضد میکروبی آمپی سیلین و اسانس آویشن شیرازی
    ایرج رسولی، محمدباقر رضایی
    اسانس اندام هوایی آویشن شیرازی (Zataria multiflora) با روش تقطیر با بخار استخراج و تاثیر ضدمیکروبی آن علیه E.coli و S.aureus با روش دیسک پلیت ناحیه مهار کننده رشد باکتری در رقتهای 1، 1.2، 1.4، 1.8، 1.16، 1.32 و 1.64 و اسانس در چهار مرحله زمانی تازه، یک، دو و سه ماهه پس از استخراج ارزیابی شد. همچنین اثر سوسپانسیون در برابر سوسپانسیون E.coliو S.aureusبا تراکم باکتریایی 105،106، و107 در هر میلی لیتر قرار گرفتند تا حداقل غلظتهای مهار کنندگی(MIC) و کشندگی(MBC) آنها تعیین شود. تاثیر ضدمیکروبی آمپی سیلین نیز با همان روش های فوق بررسی و نتایج با آویشن مقایسه شد. اسانس تازه آویشن شیرازی در رقت 1.8 و قطر 30 و 22 میلی متری هاله ممانعت رشد به ترتیب در برابر E.coli و S.aureus ایجاد کرد. آمپی سیلین در رقت μ g/ml 4 با قطر 11 میلی متری هاله ممانعت رشد در خصوص E.coli و در رقت μ g/ml 6 با قطر 23 میلیمتری در برابرS.aureus خاصیت باکتری سیدال داشت. در رقتهای باکتریسیدال، زمان میکروب کشی اسانس کوتاهتر از آمپی سیلین بود. با عنایت به محدودیتهای روزافزون استفاده از مواد شیمیایی ضد میکروبی ناشی از گسترش مقاومت دارویی به نظر می رسد روغنهای فرار منابع ضدمیکروبی بهتری در حفظ مواد خوراکی و کنترل بیماری های انسانی باشند.
    کلید واژگان: آویشن شیرازی, ضدمیکروب, آمپی سیلین, روغن های اسانسی, E, coli و S, aureus
  • محمدحسین فلاح زاده*، محمد کریمی

    با توجه به تغییرات قابل ملاحظه که در تشخیص و درمان پریتونیت به وجود آمده است و با عنایت به تعداد زیاد بیماران مبتلا به پریتونیت اولیه مراجعه کننده به بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز، این تحقیق به منظور بررسی عوامل مستعد کننده و پیش آگهی در بیماری پریتونیت اولیه کودکان طی سال های 71-1361 انجام گرفت پژوهش حاضر با روش توصیفی (Descriptive) بر روی کودکان 1 ماهه تا 14 ساله که طی سال های 71 - 1361 با تشخیص پریتونیت اولیه در بخشهای کودکان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز بستری شده اند، صورت پذیرفت. بیماران از لحاظ سن، جنس، بیماری زمینه ای، علایم بیماری و یافته های آزمایشگاهی بررسی گردیدند. یافته های حاصل با استفاده از روش های آمار توصیفی مورد قضاوت آماری قرار گرفت. 65 مورد پریتونیت اولیه در 50 بیمار طی مدت ده سال تشخیص داده شد. نسبت پسران به دختران 1/6 و میانگین سنی افراد مورد بررسی 3/4±7/75 سال بود، شایعترین گروه مبتلا (41 درصد) در گروه سنی 6-3 سال قرار داشتند، یافته های مهم بالینی عبارت بودند از: دل درد، تب، برآمدگی شکم و درد شکم، افزایش تعداد گلبول های سفید همراه با افزایش نسبی نوتروفیل ها کمک بسیار موثری در تشخیص بود ارتباط ضعیفی بین رنگ آمیز گرم از مایع صفاق و کشت آن با کشت ادرار و خون مشاهده گردید و در بیش از نیمی از بیماران کشت مایع صفاق منفی بود. تقریبا در همه بیماران بیماری زمینه ای (سندرم نفروتیک، بیماریهای کبدی یا عفونت ادراری مشخص شد ولی پریتوییت اولیه در بیماران مبتلا به سندرم نفروتیک در زمانی که در حال مصرف پردنیزولون نبودند، بسیار غیر معمول بود. اشریشیاکلی شایعترین میکروارگانیسم جدا گردیده از مایع صفاقی (46 درصد) می باشد. ترکیب آمپی سیلین و جنتامایسین در 97 درصد بیماران به مدت 4 تا 18 روز (متوسط 2/6±9/2روز) با پاسخ سریع و بسیار خوب مصرف شده بود و در هیچ مورد مرگ به دلیل عفونت مشاهده نگردید.

    کلید واژگان: پریتونیت اولیه, سندرم نفروتیک, بیماریهای کبدی, آمپی سیلین, جنتامایسین
    Mohammad Hossein Fallahzadeh*, Mohammad Karimi

    Considering the great advances regarding the diagnosis and treatment of peritonitis and with respect to the prevalence of patients with primary peritonitis referred to hospitals affiliated to Shiraz university of Medical sciences, this study was performed to evaluate the predisposing and prognostic factors of this condition in children during the years 1982-1992 The descriptive protocol of this study was performed on 1 month to 14 years old children with a diagnosis of primary peritonitis in children wards of Shiraz University of Medical Science from 1982 to 1992. The patients were studied for age, gender, background illness and laboratory findings. The results were statistically analyzed by the related descriptive methods. 65 cases of primary peritonitis were identified in 50 patients during 1 O years. The ratio of boys to girls was 1.6 and the average age was 7.75 ± 3.4. The most common affected group (41%) was the age group 3-6 years. The most significant clinical findings were fever, abdominal pain and abdominal distension, and stomachache. In addition increased number of leukocytes and neutrophilia were helpful in its diagnosis. A weak relationship was found for Gram staining of peritoneal fluid and its culture and blood and urine culture. In more than half of the patients, the culture result for peritoneal fluid was negative. Almost in all patients there existed a background illness (nephrotic syndrome, hepatic disorders and/or urinary tract infection), but in those patients with nephrotic syndrome consuming prednisolone, primary peritonitis was unusual. Escherechia coli ( 46%) was the most common microorganism isolated from peritoneal fluid. Combination of ampicillin and gentamicin was very effective in 97% of cases consumed for a period of 4 to 18 days (an average of 9.2 ± 2.6 days) and in none of the cases, no mortality was reported as a result of infection.

    Keywords: Primary Peritonitis, Nephrotic Syndrome, Hepatic Disorders, Ampicillin, Gentamicin
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال