جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "استئوپورزیس" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی استئوپورزیس در مقالات مجلات علمی

انتخاب همه

ارتباط بین غلظت سرمی RANKL با استئوپورزیس در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور

فاطمه جعفری، ازیتا آذر کیوان، داود بشاش، علی اکبر خادم معبودی، محسن حمیدپور*

نشریه کومش، سال بیست و یکم شماره 1 (پیاپی 73، زمستان 1397)، صص 150 -154

هدف
پوکی استخوان یکی از مهم ترین عوارض دیررس در بیماران تالاسمیک می باشد. افزایش فعالیت استئوکلاست ها، که غلظت سرمی RANKL (Receptor activator of nuclear factor kappa-Β ligand) را افزایش می دهند، می تواند نقش مهمی در ایجاد استئوپورز در این بیماران داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین غلظت سرمی RANKL با استئو پورزیس در بیماران بتاتالاسمی ماژور بود.
مواد و روش ها
52فرد (زن و مرد) مبتلا به بتا تالاسمی ماژور که پس از تعیین میزان سختی استخوان آن ها با روشDEXA، استئوپورزیس بودن آن ها محرز شد، به عنوان بیمار و 22 فرد تالاسمی مینورکه فاقد پوکی استخوان بودند، به عنوان کنترل انتخاب شدند. 6 میلی لیتر خون وریدی برای انجام آزمایش هماتولوژیک و اندازه گیری غلظت سرمی RANKL گرفته شد.
یافته ها
میانگین تراکم استخوان بیماران به ترتیب برای استخوان های فمور 3/0±57/0 و مهره ها11/0±69/0 بود. پارامترهای هماتولوژیک در بیماران کاهش معناداری نسبت به افراد کنترل نشان دادند. میزانRANKL در بیمارانpg/ml4/198 و در افراد کنترلpg/ml35/112 بود که رابطه معنی داری بین کاهش میزان تراکم استخوان وافزایش میزانRANKL سرم بیماران مشاهده شد (02/0P<).
نتیجه گیری
فعالیت بیش از حد پروتئینRANKL در بیماران تالاسمیک می تواند منجر به پوکی استخوان می شود و می تواند به عنوان یک بیومارکر برای تشخیص زود هنگام پوکی استخوان مورد توجه قرار گیرد.

کلید واژگان: بتاتالاسمی ماژور, استئوپورزیس, RANKL, پارامترهای هماتولوژیک

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Correlation between serum levels of RANKL with osteoporosis in patients with beta thalassemia major

Fatemeh Jafari, Azita Azarkeivan, Davod Bashash, Ali Akbar Khadem Maboodi, Mohsen Hamidpour *

Koomesh, Volume:21 Issue: 1, 2019, PP 150 -154

Introduction
Osteoporosis is a major problem in patients with B-thalassemia major. Osteoclasts hyperactivity, which increases serum levels of receptor activator of nuclear factor kappa-Β ligand (RANKL), plays an important role in the pathogenesis of osteoporosis in these patients. The aim of this study was to study the relationship between serum levels of RANKL and osteoporosis in patients with beta thalassemia major.
Materials and Methods
52 patients with beta thalassemia major and 22 people with thalassemia minor without any osteoporosis symptoms as controls were entered the study. Six ml of peripheral blood was obtained for hematologic and serum RANKL measurements.
Results
The mean of bone mineral density in patients were 0.57 ± 0.3 and 0.69 ± 0.11 in femur and vertebra, respectively. There were significant differences between hematologic parameters of patients and controls. The mean of patient’s serum RANKL level was 198.4pg/mL and in controls was 112.25pg/mL. There was a correlation between decrease of femur BMD (p<0.02) and increase of RANKL level.
Conclusion
Our findings demonstrate that increases of serum levels of RANKL in patients with beta thalassemia major may lead to the osteoporosis, and thus, the detection of RANKL, could be usful for early diagnosis of osteoporosis.

Keywords: B- Thalassemia Major, Osteoporosis, Hematologic Parameters, RANKL

Abstract View Paper Regular Article Original: Persian
مقایسه میزان شیوع استئوپروزیس در مبتلایان به آسم بدنبال مصدومیت شیمیایی با سولفور موستارد و در مبتلایان به آسم غیر شیمیایی

خسرو آگین، علیرضا رجایی، مهرداد محرابی

مجله پژوهش علوم سلامت و نظامی، سال دوم شماره 4 (پیاپی 8، زمستان 1383)، ص 419

سابقه وهدف
مصدومین شیمیایی که در تماس با گاز جنگی سولفور موستارد قرار گرف ته اند جمعیت بزرگی از جامعه جوان ایران را تشکیل می دهند که بعلت عوارض تماس با این گاز در معرض ابتلا به آسم، فیبروزمنتشرریه،برونشیت شیمیایی،بیمارهای پوستی وعوارض چشمی قرار دارند. و قسمت مهمی از درمان آنان با استفاده از ترکیبات کورتیکو استروئید انجام می گردد.
مقایسه میزان استئوپوروزیس در گروه مصدومین شیمیایی مبتلا به آسم با افراد آسماتیک با هدف تعیین میزان وشدت ابتلا به استئوپورزیس در نواحی آناتومیک مختلف در گروه مواجهه با گاز سولفور موستارد انجام شد.
مواد وروش ها
این مطالعه از نوع شاهد-مورد می باشد که برروی 200 نفر شامل مصدومین شیمیایی مبتلا به آسم و100 نفر افراد اسماتیک غیر شیمیایی در سال 1381 در بیمارستان لقمان انجام شد.افراد داوطلب پس از انتخاب اولیه مورد معاینات دوره ای منظم قرارگرفتند.افرادشاهد نیز به طور متوالی از درمانگاه انتخاب شدند.معیار ورود وحذف در هر دو گروه بیماران یکسان انجام شد.داده های جمع آوری شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته ها
بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری در محدوده استئوپنی و استئو پورزیس وجود دارد(5%> p). رابطه معنی دار بین سن و عوارض مشاهده نشد. بیشترین میزان تغییرات 65%در ستون مهره ها رویت شد. در گیری هیپ در گروه مصدومین بسیار شدیدتر بود (5%).
نتیجه گیری
عارضه استئوپورزیس در مصدومین شیمییایی وجود دارد. و شدت ناتوانی های فیزیکی آنان با توجه به ناتوانی های دیررس ناشی از تماس با سولفورموستارد در طول زمان بیماری افزوده خواهدشد. شایان ذکر است که برنامه پیشگیری از عوارض برای این جمعیت جوان ضروری است.

کلید واژگان: آسم, استئوپورزیس, سولفور موستارد, کورتیکواستروئید

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

نکته

نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "استئوپورزیس" در نشریات گروه "پزشکی"