به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "استرس کرونا" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی استرس کرونا در مقالات مجلات علمی
  • رسول ارشادی فرد*، شیرین احمدی
    مقدمه

    همه گیری کووید- 19 بزرگ ترین همه گیری ویروس کرونای تهاجمی در جمعیت انسانی در قرن بیست و یکم است.

    هدف

    پژوهش حاضر با هدف تعیین الگوی روابط ساختاری پیش بینی استرس کرونا بر اساس اجتناب تجربی با میانجیگری استحکام روانی در دانشجویان تربیت بدنی انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    این مطالعه از نوع توصیفی بود و جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 1400 تشکیل داد. از این جامعه، نمونه ای به حجم 170 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسش نامه های استرس کرونا، استحکام روانی و اجتناب تجربی پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای smart pls 3 تحلیل شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد استحکام روانی و اجتناب تجربی بر استرس کرونا اثر مستقیم و معنی داری دارد، همچنین اثر غیرمستقیم اجتناب تجربی با میانجیگری استحکام روانی تائید شد.

    نتیجه گیری

    به طور کلی با توجه به نتایج مطالعه حاضر برای به حداقل رساندن تاثیر منفی اجتناب تجربی و افزایش تاثیر مثبت استحکام روانی بر سلامت بیماران، لازم است که روانشناسان سلامت آموزش کنترل واکنش های هیجانی کروناویروس را در برنامه خود قرار دهند.

    کلید واژگان: اجتناب تجربی, استحکام روانی, استرس کرونا
    Rasul Ershadifard*, Shirin Ahmadi
    Introduction

    The COVID-19 pandemic is the most significant outbreak of a virulent coronavirus in the 21st century.

    Objective

    This study aimed to explore the structural relationships predicting COVID-19 Stress through experiential avoidance, mediated by Mental Strength, among Physical Education students.

    Materials and Methods

    A descriptive study was conducted on all physical education students at Mohaghegh Ardabili University in 2021. A sample of 170 individuals was chosen using convenience sampling and assessed using COVID-19 stress, mental strength, and experiential avoidance questionnaires. Data analysis was performed using structural equation modeling with smart pls3 software.

    Results

    Findings indicated that mental strength and experiential avoidance directly and significantly influence COVID-19 stress, with experiential voidance showing an indirect effect mediated by mental strength.

    Conclusion

    The study suggests that to mitigate the adverse impact of experiential avoidance and enhance the positive influence of mental strength on individuals’ health, health psychologists should incorporate training on managing emotional responses to the coronavirus into their programs

    Keywords: COVID-19 Stress, Experimental Avoidance, Mental Strength
  • پریناز بنیسی*
    مقدمه و هدف

    اپیدمی و پاندمی کرونا (کووید-19) باعث استرس فراوان و افت مهارت های ارتباطی در میان گروه های مختلف ازجمله دانشجویان پزشکی شد. درنتیجه، هدف این پژوهش تعیین تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر مولفه های استرس کرونا در دانشجویان واحد علوم پزشکی بود.

    روش کار

    این مطالعه ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر شیوه اجرا، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. از میان اعضای جامعه، 170 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی با کمک قرعه کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش چهار جلسه 120 دقیقه ای به مدت یک ماه تحت آموزش مهارت های ارتباطی قرار گرفت و گروه کنترل در این مدت آموزشی ندید و در لیست انتظار برای آموزش ماند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی و «مقیاس استرس کرونا» (Corona Stress Scale) بود. روایی محتوایی با نظر متخصصان تایید و پایایی به روش همسانی درونی از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. داده ها با آزمون های خی دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل ازنظر هیچ یک از متغیرهای جنسیت (496/0 = P, 46/0 =χ2) و میانگین سنی (135/0= P,49/1- =t) تفاوت معنی داری نداشتند. همچنین دیگر نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی باعث کاهش حالت های روانی استرس کرونا (001/0 = P, 06/1518 =F)، حالت های جسمانی استرس کرونا (001/0 = P, 35/2197 =F) و رفتارهای مرتبط با استرس کرونا (001/0 = P, 10/1220 =F) در دانشجویان پزشکی شد.

    نتیجه گیری

    آموزش مهارت های ارتباطی بر کاهش مولفه های استرس کرونا در دانشجویان پزشکی موثر بود. بنابراین، برای کاهش استرس کرونا می توان از روش آموزش مهارت های ارتباطی در کنار سایر روش های آموزشی موثر استفاده کرد.

    کلید واژگان: استرس کرونا, دانشجویان علوم پزشکی, مهارت های ارتباطی
    Parenaz Banisi*
    Introduction and purpose

    The coronavirus pandemic (Covid-19) caused severe stress and decreased communication skills among various groups, including medical students. Therefore, this study aimed to determine the effect of communication skills training on the components of corona stress in students of medical sciences.

    Methods

    This study was applied in terms of purpose and followed a quasi-experimental design with a pretest-posttest and a control group. The research population included students of the Islamic Azad University of Tehran, Medical Sciences Branch, in the 2021-2022 academic years. A total of 170 students were selected as the sample by simple random sampling and were randomly divided into two equal groups through a draw. The experimental group received four 120-min sessions of communication skills training for one month, and the control group did not receive any training during this period and remained on the waiting list for training. The research tools included a demographic characteristics questionnaire and the “Corona Stress Scale”. The content validity was confirmed by experts’ opinions, and the reliability was calculated by internal consistency using Cronbach’s alpha coefficient. Data were analyzed using tests of chi-squared, independent sample t-test, and multivariate analysis of covariance in the SPSS software (version 26).

    Results

    The results showed that the experimental and control groups did not significantly differ in any variables of gender (χ2=0.46, P=0.496) and mean age (t=-1.49, P=0.135). In addition, it was found that communication skills training reduced corona stress psychological states (F=1518.06, P=0.001), corona stress physical states (F=2197.35, P=0.001), and corona stress-related behaviors (F=1220.10, P=0.001) in medical students.

    Conclusion

    Communication skills training was effective in reducing the components of corona stress in medical students. Therefore, to reduce corona stress, communication skills training can be used, along with other effective training methods.

    Keywords: Communication skills, Corona stress, Medical sciences students
  • صدیقه رستمی، حمزه اکبری*، حسن عبدالله زاده
    زمینه و هدف

    رفتارهای خودمراقبتی شایع ترین پاسخ رفتاری پیشگیری کننده از استرس ناشی از بحران ویروس کرونا در بیماران دیابتی است. لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی و آموزش فعال سازی رفتاری بر خودمراقبتی و استرس کرونا در بیماران دیابتی انجام گرفت.   

    روش کار

    روش تحقیق در این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک دیابت ونوشه شهرستان قایمشهر در سال 1400-1399 بود. از بین آنها تعداد 45 بیمار مبتلا به دیابت بر اساس ملاک های ورود و خروج و به شیوه نمونه گیری در دسترس گزینش شده و به صورت تصادفی در سه گروه (15 نفری) آموزش مهارت های مثبت اندیشی، آموزش فعال سازی رفتاری و گروه کنترل گمارده شدند. گروه آزمایشی اول تحت آموزش مهارت های مثبت اندیشی در 6 جلسه غیرحضوری 60 دقیقه ای قرار گرفتند؛ گروه آزمایشی دوم فعال سازی رفتاری را در 8 جلسه غیرحضوری 70 دقیقه ای آموزش دیدند؛ و گروه کنترل در فهرست انتظار بودند. ابزار پژوهش شامل مقیاس استرس کرونا (CSS-18) و مقیاس کوتاه فعالیت های خودمراقبتی دیابت (SDSCA) بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرنی در نرم افزار SPSS22  تجزیه و تحلیل شدند.

    نتایج

    نتایج نشان داد بین گروه های آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی دار وجود داشت و هر دو مداخله مهارت های مثبت اندیشی و آموزش فعال سازی رفتاری باعث کاهش استرس کرونا (73/15=F) و افزایش خودمراقبتی (17/16=F) بیماران دیابتی شده و تاثیر این مداخلات درمانی در مرحله پیگیری نیز پایدار بوده است (p <0.05). همچنین، نتایج آزمون تعقیبی بن فرنی حاکی از آن بود که میزان اثربخشی مداخله مهارت های مثبت اندیشی بر بهبود استرس کرونا (02/9 =IJ) بیشتر از فعال سازی رفتاری بود؛ و میزان اثربخشی مداخله فعال سازی رفتاری بر بهبود خودمراقبتی (93/12 =IJ) بیشتر از مهارت های مثبت اندیشی بود (p <0.05).  

    نتیجه گیری

    با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که مداخلات مهارت های مثبت اندیشی و آموزش فعال سازی رفتاری می توانند برای بهبود خودمراقبتی و استرس کرونا در بیماران دیابتی کارآمد باشند، و توصیه می گردد که درمانگران و مشاوران در راستای بهبود خودمراقبتی و استرس کرونا بیماران مبتلا در کنار سایر مداخلات درمانی از این شیوه ها استفاده کنند.

    کلید واژگان: مهارت های مثبت اندیشی, فعال سازی رفتاری, خودمراقبتی, استرس کرونا
    Sedigheh Rostami, Hamzeh Akbari*, Hassan Abdollahzadeh
    Background and Aim

    Self-care behaviors are the most common behavioral response in attempts to prevent corona stress in patients with diabetes. Therefore, this study aimed to compare the effectiveness of positive thinking skills training and behavioral activation therapy on self-care and corona stress in patients with diabetes mellitus.

    Materials and Methods

    This was a semi-experimental study using a pretest-posttest and follow-up design with experimental and control groups. The statistical population included all the diabetic patients referring to the Vanoshe Diabetes Clinic in Qaemshahr city, Iran in 2020-2021, from among whom 45 patients were selected by accessible sampling technic based on the inclusion and exclusion criteria and randomly divided into three 15-member groups, namely,  positive thinking skills training, behavioral activation therapy and a control group. The first and second experimental groups received positive thinking skills training in six 60-minute virtual sessions and behavioral activation therapy training in eight 70-minute virtual sessions, respectively, and the control group was in the waiting list. Data were collected using the Corona Stress Scale "CSS-18" and the Summery of Diabetes Self-Care Activities "SDSCA" and analyzed using the repeated measures of variance analysis and the Bonferroni post hoc test with SPSS-22.

    Results

    The findings revealed that there was a significant difference between the two experimental groups and the control group. Both the positive thinking skills training and behavioral activation therapy interventions reduced corona stress (F= 15.73) and increased self-care (F= 16.17) in the patients, and the effects of the interventions in the follow-up phase were found to be continuing (p <0.05). In addition, the results of Bonferroni post hoc test showed that positive thinking skills raining was more effective than behavioral activation therapy on corona stress reduction (IJ= 9.02), while as regards self-care the behavioral activation therapy (IJ= 12.93) was more effective (p <0.05).

    Conclusion

    Based on the findings it can be concluded that positive thinking skills training and behavioral activation therapy interventions can be effective in improving self-care and corona stress reduction among diabetic patients. It is recommended that therapists and counselors use, in addition to other treatment methods, these therapies to improve the self-care and corona stress reduction in diabetic patients.

    Keywords: Positive Thinking Skills, Behavioral Activation Therapy, Self-Care, Corona Stress
  • برزو امیرپور، روح الله احتشام پور
    زمینه و اهداف

     ایده نوظهور سبک زندگی تحصیلی سلامت محور که رایج ترین شاخص های رفتاری در مواجهه با چالش های تحصیلی را نشان می دهد، اخیرا در مرکز پژوهش های روانشناسان سلامت قرارگرفته است. پژوهش حاضر با هدف طراحی و آزمون مدلی مرتبط با پیشایندها و پیامدهای استرس کرونا بر اساس سبک زندگی تحصیلی سلامت محور در دانش آموزان، اجرا شد.

    مواد و روش ها

     پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازلحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه دهم شهرستان اسلام آباد غرب در سال تحصیلی 1401-1400 شامل 888 نفر بود که از آن میان، تعداد 268 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استرس کرونا رفتارهای سبک زندگی تحصیلی ارتقاء دهنده و بازدارنده سلامت تحصیلی استفاده شد.تحلیل داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزیی، Smart-PLS3.3 و نرم افزار  SPSS27صورت گرفت. رعایت ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل اجرای مطالعه درنظر گرفته شد.

    یافته ها

     نتایج پژوهش نشان داد که خوش بینی تحصیلی، مشغولیت تحصیلی و تاب آوری تحصیلی اثر معنی داری بر استرس کرونا در دانش آموزان دارند و استرس کرونا نیز پیامد معنی داری بر درماندگی آموخته شده، اهمال کاری تحصیلی و اجتناب از تلاش در دانش آموزان دارد.

    نتیجه گیری

     بر اساس یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود که رفتارهای تسهیل کننده سبک زندگی تحصیلی سلامت محور در موقعیت های بحرانی جهت حفظ رغبت و عملکرد مطلوب تحصیلی دانش آموزان مورد توجه واقع شود.

    کلید واژگان: استرس کرونا, سبک زندگی تحصیلی سلامت محور, دانش آموزان
    Borzoo Amirpour, Rohollah Ehteshampour
    Background and Aims

    The emerging idea of a health-oriented academic lifestyle, which shows the most common behavioral indicators in facing academic challenges and is adapted from theories of achievement motivation, has recently been at the center of health psychologists' research in the academic field. Hence, the present research was carried out with the aim of designing and testing a model related to the antecedents and consequences of the stress Corona based on the health-oriented academic lifestyle in students.

    Materials and Methods

     This applied research had a descriptive, correlational design. The statistical population of the study was comprised of all the 10th grade male students of the Islamabad-Gharb city in the academic year of 2021-2022, (N= 888). The Cochran formula was used to determine the sample size (n=268) and the sample was drawn via cluster random sampling method. To collect data, Corona Stress Scale (CSS-18) According to Iranian Lifestyle (Salimi et al., 2018) and the promoting and preventing educational health academic lifestyle behavior questionnaire (Salehzadeh et al., 2018) were used. In order to analyze the data, structural equation modeling with the partial least squares method, Smart-PLS 3.3 and SPSS 27 software was used.

    Results

    The results of the research showed that academic optimism, academic engagement, and academic resilience have a significant effect on corona stress on students and corona stress has a significant effect on learned helplessness, Academic procrastination and on students' avoidance of work. Also, the proposed research model is supported by empirical data.

    Conclusion

    In general, based on the findings of the research, it can be stated that it is necessary to prepare for the management of the antecedents and consequences of critical and unpredictable conditions such as the coronavirus in the academic process of students.

    Keywords: Corona stress, Health-oriented academic lifestyle, Students
  • پریناز بنیسی، زهره خوش گفتار*، سارا شهبازی
    مقدمه

    پاندمی کووید-19 یا کرونا باعث اضطراب و استرس فراوانی در بین همه دانشجویان به ویژه دانشجویان پزشکی شده است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر اضطراب و استرس کرونا در دانشجویان واحد علوم پزشکی انجام شد.

    روش کار

    این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. نمونه پژوهش 170 نفر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی با کمک قرعه کشی در دو گروه 85 نفری شامل گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 4 جلسه 90 دقیقه ای به مدت یک ماه تحت آموزش مهارت های ارتباطی قرار گرفت و گروه کنترل در این مدت آموزشی ندید و در لیست انتظار برای آموزش ماند. ابزارهای پژوهش فرم اطلاعات جمعیت شناختی، سیاهه اضطراب و مقیاس استرس کرونا بود. داده ها با آزمون های کای اسکویر، تی مستقل و تحلیل کوواریانس تک متغیری در نرم افزار SPSS-26 تحلیل شدند.

    یافته ها

    یافته های آزمون های کای اسکویر و تی مستقل نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر جنسیت و میانگین سنی تفاوت معنی داری نداشتند (0/05P>). همچنین، یافته های آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی باعث کاهش اضطراب و استرس کرونا در دانشجویان پزشکی شد (0/001P<).

    نتیجه گیری

    نتایج حاکی از نقش موثر آموزش مهارت های ارتباطی بر کاهش اضطراب و استرس کرونا در دانشجویان پزشکی بود. بنابراین، متخصصان سلامت می توانند از روش آموزش مهارت های ارتباطی در کنار سایر روش های آموزشی موثر برای بهبود ویژگی های روانشناختی مرتبط با کرونا استفاده کنند.

    کلید واژگان: مهارت های ارتباطی, اضطراب, استرس کرونا, دانشجویان پزشکی
    Parenaz Banisi, Zohreh Khoshgoftar*, Sara Shahbazi
    Introduction

    The covid-19 pandemic has caused a lot of anxiety and stress among all students, especially medical students. Therefore, the current research was conducted with the aim of determining the effect of communication skills training on the anxiety and stress of Covid-19 in students of medical sciences unit.

    Methodology

    This was a semi-experimental study with a pre-test-post-test design with a control group. The research population was the students of Islamic Azad University, Medical Sciences branch, Tehran, in the academic year of 2021-2022. The sample of the research was 170 students who were selected by simple random sampling method and replaced randomly using lottery in two groups of 85 people including experimental and control groups. The experimental group received 4 sessions of 90 minutes for a month under communication skills training, and the control group did not receive training during this period and remained on the waiting list for training. The research tools were demographic information form, anxiety inventory and corona stress scale. The data were analyzed with chi-square, independent t tests and univariate analysis of covariance in SPSS-26 software.

    Results

    The results of chi-square and independent t tests showed that the experimental and control groups did not differ significantly in terms of gender and average age (P>0.05). Also, the findings of the univariate covariance analysis test showed that communication skills training reduced the anxiety and stress of corona in medical students (P<0.001).

    Conclusion

    The results indicated the effective role of communication skills training in reducing the anxiety and stress of Corona in medical students. Therefore, health professionals can use the communication skills training method along with other effective training methods to improve the psychological characteristics related to Corona

    Keywords: communication skills, anxiety, corona stress, medical students
  • مینو میری*، مجتبی فیروزی نژاد، محبوبه ملکی، محمد خسروی طناک
    مقدمه

    استرس کرونا می تواند یک عامل آسیب پذیر برای سایر اختلالات روان شناختی در جامعه باشد، ازاین رو مطالعه حاضر باهدف نقش سرمایه معنوی و ذهن آگاهی در پیش بینی استرس کرونا در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان انجام شد.

    روش ها

    پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه فرهنگیان بیرجند در سال تحصیلی 1401-1400 بودند؛ که از افراد واجد شرایط تعداد 242 نفر به شیوه نمونه گیری غیر احتمالی مبتنی بر وب انتخاب شدند و به پرسش نامه های سرمایه معنوی گل پرور و همکاران (1394)، ذهن آگاهی چادویک و همکاران (2008) و استرس کرونا متناسب با سبک زندگی ایرانی سلیمی (1399) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد.

    یافته ها: 

    نتایج نشان داد رابطه سرمایه معنوی با استرس کرونا منفی و معنادار (01/0p<،585/0- =r)، رابطه ذهن آگاهی با استرس کرونا منفی و معنادار (01/0p<،4569/0- =r) بود. داد مولفه های سرمایه معنوی، 2/34 درصد و ذهن آگاهی، 9/19 درصد از واریانس استرس کرونا را تبیین می کنند

    نتیجه گیری: 

    نتایج پژوهش اهمیت متغیرهای مذکور را در متوجه متصدیان نظام آموزشی کشور را می رساند، لذا برنامه ریزی در راستای ارتقای توانمندی های فردی، اجتماعی و معنوی از ضروریات اصلی پژوهش حاضر هست

    کلید واژگان: سرمایه معنوی, ذهن آگاهی, استرس کرونا, دانشجویان
    Minoo Miri*, Mojtaba Firuzinezhad, Mahboobeh Maleki, Mohammad Khosravitanak
    Background and Objectives

    The stress related to Coronavirus disease 2019 (COVID-19) can be a risk factor for other psychological disorders in society. The present study aims to investigate the role of spiritual capital and mindfulness in predicting COVID-19-related stress in college students.

    Methods

    This is a descriptive-correlational study. The study population consist of all male and female students of Farhangian University in Birjand, Iran during 2021-2022. Of these, 242 eligible students were selected using a web-based non-probabilistic sampling method. They completed the Spiritual Capital Scale of Golparvar et al. (2015), the Southampton Mindfulness Questionnaire of Chadwick et al. (2008), and the Corona Stress Scale of Salimi (2015). For data analysis, Pearson’s correlation test and multiple regression analysis were used in SPSS software, version 22. The significance level was set at 0.05.

    Results

    The relationship between spiritual capital and COVID-19-related stress (r=-0.585, P<0.01), and between mindfulness and COVID-19-related stress (r=-0.4569, P<0.01) was negative and significant. The spiritual capital explained 34.2% of the variance and the mindfulness explained 19.9% of the variance in COVID-19-related stress.

    Conclusion

    Spiritual capital and mindfulness can predict the COVID-19-related stress among college students. This indicates the need for planning to improve individual, social, and spiritual

    Keywords: Spiritual capital, Mindfulness, COVID-19, Stress
  • بهزاد سلمانی*، جعفر حسنی، زهرا زنجانی
    زمینه و هدف

    به دلیل شباهت برخی از علایم اختلال پانیک (PD) و بیماری کرونا، مبتلایان به این اختلال نیز همانند مبتلایان به اختلال وسواس فکری عملی (OCD) نسبت به پیامدهای منفی همه گیری آسیب پذیر هستند. با وجود این، مطالعات قبلی چندان به اثرات کرونا روی این اختلال نپرداخته اند. با توجه به اهمیت مکانیسم های شناختی در هر دو اختلال، به خصوص بررسی اثرات شناختی کرونا کلیدی است. هدف از مطالعه ی حاضر، مقایسه ی مبتلایان به اختلال وسواس فکری عملی (OCD) و اختلال پانیک (PD) برحسب باورهای وسواسی و استرس کرونا دو سال پس از آغاز همه گیری است.

    مواد و روش ها:

    در یک طرح علی مقایسه ای، 127 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و بعد از مصاحبه ی بالینی، به گروه های اختلال وسواس فکری عملی (OCD؛ 42 نفر)، اختلال پانیک (PD؛40 نفر) و گروه غیربالینی (45 نفر) تقسیم شدند و به پرسش نامه ی باورهای وسواسی (OBQ-44) مقیاس استرس کرونا و پرسش نامه ی سلامت بیمار (PHQ-9) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA)، تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) و آزمون تعقیبی شفه تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها:

     بین نمرات دو گروه بالینی در هیچ یک از باورهای وسواسی تفاوت معناداری وجود نداشت. در مولفه ی پیامدهای اجتماعی/ اقتصادی و استرس تروماتیک از مولفه های استرس کرونا، بین گروه های بالینی و غیربالینی تفاوتی وجود نداشت. با وجود این، مبتلایان به اختلال وسواس فکری عملی (OCD) در بیگانه هراسی و مبتلایان به اختلال پانیک (PD) در چک کردن های وسواسی و اطمینان خواهی، نمرات به طور معنادار بیش تری نسبت به دو گروه دیگر دریافت کردند. حتی دو سال پس از آغاز همه گیری، گروه های بالینی بیش تر از جمعیت غیربالینی، نگران خطر و آلودگی مرتبط با کرونا بودند.

    نتیجه گیری: 

    باورهای وسواسی در مبتلایان به اختلال پانیک (PD) طی دوره ی همه گیری قابل مقایسه با مبتلایان به اختلال وسواس فکری عملی (OCD) است. همچنین، مبتلایان به اختلال پانیک (PD) بیش تر از مبتلایان به اختلال وسواس فکری عملی (OCD) و گروه غیربالینی درگیر چک کردن های وسواسی و اطمینان خواهی می شوند که می تواند هزینه های زیادی را بر نظام درمانی طی دوره ی همه گیری تحمیل کند.

    کلید واژگان: اختلال وسواس فکری عملی, اختلال پانیک, باورهای وسواسی, استرس کرونا, همه گیری
    Behzad Salmani*, Jafar Hasani, Zahra Zanjani
    Aim and Background

    Because of the similarity between some signs of panic disorder (PD) and COVID-19, individuals with PD like individuals with obsessive-compulsive disorder (OCD) are vulnerable to negative outcomes of the pandemic. However, previous studies did not adequately address the impacts of COVID-19 on this disorder. Regarding the importance of cognitive mechanisms for both disorders, examining the cognitive impacts of COVID-19 is especially critical. The study aims to compare individuals with obsessive-compulsive disorder (OCD), panic disorder (PD), and nonclinical samples in terms of obsessive beliefs and COVID-19 stress, two years after the beginning of the pandemic.

    Methods and Materials:

     In a survey, 127 individuals were recruited through purposive sampling. After being taken for the clinical interview, they were divided into OCD (n=42), PD (n=40), and nonclinical (n=45) groups. Participants responded to the Obsessive Beliefs Questionnaire (OBQ-44), COVID-19 Stress Scale, and Patient Health Questionnaire (PHQ-9). Data were analyzed by one-way analysis of variance (ANOVA), multivariate analysis of variance (MANOVA), and Scheffe posthoc tests.

    Findings

    There were no significant differences between clinical groups based on any obsessive beliefs. In terms of socioeconomic outcomes and traumatic stress components of COVID-19 stress, there were no significant differences between clinical and nonclinical groups. However, individuals with OCD and PD obtained meaningfully higher scores in xenophobia and obsessive checking/ reassurance-seeking components, respectively, than other groups. Even two years after the beginning of the pandemic, clinical groups were significantly more concerned about the danger and contamination of COVID-19 than the nonclinical group.

    Conclusions

    Obsessive beliefs in individuals with PD are comparable to individuals with OCD during the pandemic. Also, individuals with PD engaged more in obsessive checking/ reassurance-seeking than individuals with OCD and the nonclinical group; it could burden extensive costs for the therapeutic system during the pandemic.

    Keywords: obsessive-compulsive disorder, panic disorder, obsessive beliefs, COVID-19 stress, COVID-19 pandemic
  • ابوالقاسم یعقوبی، اکبر عروتی موفق، ندا صفری*
    مقدمه

    شیوع کرونا و شکل گیری گونه های جهش یافته آن سبب استرس و نگرانی در جوامع شده است. ترس و اضطراب ناشی از ابتلا به بیماری کرونا مخرب بوده و می تواند منجر به ناهنجاری های روحی و روانی در افراد شود. هدف مطالعه حاضر، پیش بینی استرس ناشی از کرونا براساس راهبردهای مقابله با استرس، کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی در بین پرستاران شهر کرمانشاه بود.

    روش کار

    روش این پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه پرستاران شهر کرمانشاه در فروردین 1400 تشکیل دادند. تعداد 200 نفر با روش نمونه گیری داوطلبانه، از طریق پاسخ دهی آنلاین به پرسشنامه ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس استرس کرونا (سلیمی و همکاران، 1399)، پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس (لازاروس و فولکمن، 1998)، نسخه کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (2004) و مقیاس بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چندمتغیره به روش همزمان و به کمک نرم افزار SPSS-22 انجام شد.

    یافته ها

    نتایج همبستگی نشان داد که استرس با راهبرد مقابله ای هیجان مدار رابطه مثبت و با راهبردمقابله ای مسیله مدار، کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی رابطه منفی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که قوی ترین متغیر پیش بینی کننده استرس کرونا مقابله هیجان مدار با ضریب بتا= 854/0 بود و با این وجود تمامی متغیرها سهم معناداری در معادله رگرسیون داشتند.

    نتیجه گیری

    نتایج این پژوهش نشان داد که به کارگیری راهبرد مقابله ای مسیله مدار و داشتن زندگی با کیفیت و بهزیستی روانشناختی می تواند با استرس ناشی از کرونا ارتباط منفی داشته باشد. از این رو با استفاده از راهبردها و مداخلات متمرکز بر افزایش سطوح کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی می توان جهت کاهش استرس پرستاران گام برداشت.

    کلید واژگان: استرس کرونا, راهبردمقابله ای, کیفیت زندگی, بهزیستی روانشناختی, پرستاران
    Abolghasem Yaghoobi, Akbar Orvati Movafagh, Neda Safari*
    Introduction

    The prevalence of coronavirus and the formation of its mutant species has caused stress and anxiety in communities. Fear and anxiety caused by coronavirus are destructive and can lead to mental disorders in people. The aim of this study was to predict corona stress based on coping strategies with stress, quality of life and psychological well-being among nurses in Kermanshah.

    Methods

    The method of this research was descriptive-correlation. The statistical population consisted of all nurses in Kermanshah in April 1400. A total of 200 people were selected as a statistical sample by voluntary sampling through online response to questionnaires. In this study, Corona stress scale (Salimi et al., 1399), stress coping strategies questionnaire (Lazarus and Folkman, 1998), short version of the World Health Organization quality of life questionnaire (2004) and psychological well-being scale (Reef, 1989) were used. . Data analysis was performed using multivariate regression simultaneously with the help of SPSS-22 software.

    Results

    The correlation results showed that stress has a positive relationship with emotion-oriented coping strategy and a negative relationship with problem-oriented coping strategy, quality of life and psychological well-being. The results of regression analysis showed that the strongest predictor of corona stress was emotion-oriented coping with Beta = 0.854, and yet all variables had a significant share in the regression equation.

    Conclusion

    The results of this study showed that the application of problem-oriented coping strategy and high quality of life and psychological well-being can be associated with a reduction in coronary stress. Therefore, by using strategies and interventions focused on increasing the levels of quality of life and psychological well-being, steps can be taken to reduce nurses' stress

    Keywords: Corona stress, Coping Strategy, Quality of life, Psychological Well-being, Nurses
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال