جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "انستیتو کانسر" در نشریات گروه "پزشکی"
جستجوی انستیتو کانسر در مقالات مجلات علمی
-
سابقه و هدفسرطان معده یکی از شایع ترین سرطان ها در جهان است که علی رغم پیشرفت های صورت گرفته در زمینه درمان، میزان بقای آن ها پایین است. عوامل مختلفی ممکن است بر عود پس از درمان تاثیرگذار باشد. هدف این مطالعه بررسی بقا و تعیین عوامل مرتبط با این بیماران بود.مواد و روش هامطالعه بر روی 93 بیمار مبتلا به سرطان معده که از تاریخ 1/1/1382 تا 29/12/1386 به انستیتوکانسر بیمارستان امام خمینی مراجعه کرده و پس از درمان دارای عود بودند انجام گرفت. طول عمر از زمان عود تا مرگ یا پایان مطالعه (1/7/88) بر حسب ماه محاسبه شد. اثر جنس، سن تشخیص، محل درگیری، نوع درمان، درجه تمایز یافتگی تومور، متاستاز، مرحله بیماری بر بقای این بیماران تعیین شد.یافته هااز 93 بیمار دارای عود، 74 نفر (6/79 درصد) مرد بودند. 45 (4/48 درصد) بیمار تا پایان مطالعه فوت شدند. میانگین زمان تشخیص تا عود برابر 7/11 ± 7/15 ماه و نیمی از بیماران تا 11ماه پس از درمان دارای عود بودند. میانگین و میانه ی بقای پس از عود به ترتیب 5/14 و 9 ماه بود و احتمال بقای یک ساله، دوساله و سه ساله به ترتیب 42/0، 19/0 و 13/0 بوده است. نتایج نشان داد که متغیرهای سن تشخیص، مرحله بیماری، رادیوتراپی و درجه تمایزیافتگی تومور بر بقا معنی دار شدند (05/0 p<).نتیجه گیری: با توجه به این که بیش از نیمی از عودها در سال اول بعد از درمان رخ می دهد لذا مراجعه ماهانه بیماران در تشخیص به موقع ضروری است.
کلید واژگان: سرطان معده, بقای بعد از عود, انستیتو کانسر, مدل کاکسIntroductionGastric cancer (GC) is one of the most common cancers in the world. Despite of improvements in cancer treatment, survival rate of these patients is low. There are various factors that influence on the recurrence. The aim of this study was to assess the survival of the gastric cancer patients with relapse and determine the related risk factors.Materials And MethodsA total of 93 gastric cancer patients with relapse who entered from 21 March 2003 to 21 March 2007 to the cancer institute of Imam Khomeini Hospital (Tehran) were surveyed in this study. The survival time was considered monthly from the time of cancer diagnosis up to death or end of study. The effect of various risk factors such as gender, diagnosis age, tumor site, pathologic stage of disease, type of treatment, degree of differentiation on survival patients after relapse are considered in this study.ResultFrom 93 patients with relapse, 79.6% were men. 48.4% of patients were died during their follow up. The mean age from diagnosis to relapse was 15.7 ± 11.7 and half of the patients experienced relapse 11 months after the treatment. Survival mean and median were 14.5 and 9 months respectively. One, three and five year survival of the patients was 0.42, 0.19 and 0.13 respectively. Pathologic stage, age at diagnosis, degree of differentiation and using radiography were significantly related to the survival.ConclusionsHalf of the patients experienced relapse in the first year following their treatment. Thus, monthly referral of patients is necessary for timely diagnosis. -
سابقه و هدفنظر به شیوع سرطان کبدی اولیه و اپیدمیولوژی متفاوت آن در کشورهای مختلف و عدم اطلاع از وضعیت آن در کشور و به منظور تعیین موارد سرطان کبدی اولیه، این تحقیق روی موارد گزارش شده در دو مرکز مبارزه با بیماری های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و انستیتو کانسر، به دانشگاه علوم پزشکی تهران طی سال های 1379-1365 انجام گرفته است.مواد و روش هاتحقیق با طراحی مطالعه داده های موجود انجام شد. با مراجعه به مراکز مورد بررسی کلیه موارد سرطان ثبت شده و نوع سرطان کبدی اولیه از موارد دیگر جدا و مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر پرونده سن، جنس، نوع پاتولوژی و سال گزارش استخراج و به یک فرم اطلاعاتی منتقل شده و با آمارهای توصیفی و تحلیلی مورد قضاوت قرار گرفت و نیز رتبه این سرطان نسبت به کل موارد سرطانی تعیین شد.یافته هاطی این مدت تنها درباره پنج سال اطلاعات کامل وجود داشت که جمعا 55912 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند که 655 مورد (1.17%) آن را سرطان کبدی اولیه تشکیل می داد. نسبت جنسی مرد به زن 1.5 به 1 بود. برای هر مورد سرطان کبدی اولیه، 85 مورد از سایر سرطان ها وجود داشت.نتیجه گیریاقلام ثبت شده نمی توانند نشانگر موارد سرطان کبدی در داخل کشور و حتی در مراکز مورد بررسی باشند. با توجه به اهمیت این نوع مطالعات برقراری یک نظام جامع و پویا برای ثبت موارد واقعی سرطان در کشور درخواست می گردد.
کلید واژگان: سرطان کبدی اولیه, مرکز مبارزه با بیماریها, انستیتو کانسر, ایران -
بررسی آماری موارد استئوسارکوم فکین در انستیتو کانسر ایران و بیمارستان طالقانی در سالهای 1370 الی 1379سابقه و هدفاستئوسارکوم یکی از شایعترین تومورهای استخوان است که موارد متعدد آن در فکین هم گزارش شده اند. هدف از این مطالعه بررسی موارد استئوسارکوم فکین طی ده سال (79-1370) در دو مرکز از مراکز شایع مراجعه این بیماران در تهران یعنی انستیتو کانسر ایران و بیمارستان طالقانی می باشد.مواد و روش هااین تحقیق از نوع توصیفی گذشته نگر می باشد و با استفاده از فرم اطلاعاتی جهت ثبت داده ها انجام گرفت.یافته هادر مجموع 42 مورد استئوسارکوم فکین در طی این ده سال به این دو مرکز مراجعه کرده بودند که 24 نفر از آنها مذکر (57.1%) و 18 نفر مونث (42.9%) بودند. میانگین سنی این افراد 31.64 سال بود. نسبت ابتلای فک بالا به پایین 1.05:1 بود. اکثر موارد (75%) از نظر هیستولوژیک در طبقه کندروبلاستیک قرار می گرفتند. متاسفانه 42.6% موارد در هنگام جراحی بطور کامل برداشته نشده بودند. قابل توجه است که در 30.8% موارد تشخیص پاتولوژی اولیه نادرست بوده است. 48.1% موارد دچار عود موضعی شدند. 70% جراحی های انجام شده در نوبت اول از نوع رادیکال بودند. 40.7% افراد تحت پرتودرمانی و 66.7% هم تحت شیمی درمانی قرار گرفته بودند. میانگین میزان آلکالین فسفاتاز سرم 245.07 بود.نتیجه گیریدر کل، در این مدت زمانی، موارد فکی حدود 16% ابتلای کل بدن را تشکیل می دادند. میانگین سنی در آنها بطور معنی داری با انواع غیر فکی تفاوت داشت و همچنین درصد موارد کندروبلاستیک در آنها بطور معنی داری بالاتر بود.
کلید واژگان: استئوسارکوم, فک, انستیتو کانسر, بیمارستان طالقانیStatistical survey of Osteosarcoma of the jaws in the patients referred to Iran Cancer Institute and Taleghani Hospital during 1370 - 1379AimThe present study aims to report osteosarcomas of the maxillofacial area between 1991 and 2000 in two important referral centers of Tehran: Cancer institute of Iran and Taleghani hospital. Method & Material: All relevant data were recorded from files of patients with a final diagnosis of osteosarcoma and registered in a descriptive manner in prepared data sheets.ResultsAmong the 42 cases of maxillofacial osteosarcoma, 24 (57.1%) were male and the remaining 18 (42.9%) were female. Their average age was 34.1 years. Maxilla to mandible ratio of involvement was 1.05. Swelling was the main chief complaint (88.5%) and 96.3% of the cases could be categorized as conventional. Most of them (75%) were chondroblastic histologically. A total of 212 cases of osteosarcoma other than in jaws had been registered during the same period. They were 18.81 years old on average and comprised 144 males (68.2%) and 67 females (31.8%). Histologically, they were chiefly chondroblastic (35.3%).ConclusionIn general, jaw involvement constituted 16% of the whole body involvement. The mean age was significantly higher in tumors of the jaws and they also showed a significantly higher percentage of involvement by the chondroblastic subtype.
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.