جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "انسولین درمانی" در نشریات گروه "پزشکی"
-
مقدمهبیماری دیابت یک بیماری شایع و یکی از بزرگترین مشکلات بهداشتی کشور می باشد. این بیماران علاوه بر مسائل جسمی، ازمشکلات روحی- روانی نیز رنج می برد که اختلال در تصویر ذهنی از بدن یکی از برجسته ترین آن مشکلات است. مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی تصویر ذهنی از خود در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تحت درمان با داروی خوراکی با بیماران تحت درمان با انسولین می باشد.روش هااین مطالعه از نوع توصیفی مقایسه ای است که به صورت مقطعی در سال 1394 با جامعه ی آماری شامل بیماران دیابتی نوع دو تحت پوشش مرکز دیابت شهرستان آران و بیدگل انجام شد. حجم نمونه 168 نفر، که از طریق نمونه گیری به روش تصادفی ساده انتخاب و از نظز سن وجنس همتا شده اند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه ی اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه ی چندبعدی نگرش فرد در مورد تصویر بدنی خود (MBSRQ) دارای پایای73/ جمع آوری گردیده و با استفاده از آزمون های آماری کای دو و t مستقل و فیشر و من ویتنی با نرم افزار SPSS 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هایافته های پژوهش حاکی از آنند که دو گروه از لحاظ توزیع جنسیت کاملا مشابه بوده و تفاوت آماری معناداری بین آن ها مشاهده نشد (05/0نتیجه گیریبه طور کلی میانگین تصویر ذهنی در بیماران تحت درمان با داروی خوراکی نسبت به بیماران تحت درمان با انسولین بیشتر نبود.از آنجا که یکی از تاثیرات منفی دیابت بر روی بیماران، اختلالات روانی می باشد لذا انتظار می رود جهت بهبود وضعیت روانی این بیماران و ارتقاء وضعیت سلامت و کنترل بیماری در این مبتلایان، از یافته های پژوهش پیش رو بتوان استفاده نمود.کلید واژگان: دیابت, تصویر ذهنی از خود, داروی خوراکی دیابت, انسولین درمانیBackgroundDiabetes is a common disease and one of the biggest health problems in the country. These patients, in addition to physical problems, also suffered from mental problems which the disorder of body image is one of the most prominent problems. This study compared mental image of patients with type 2 diabetes treated with oral medication and those with insulin.MethodsThis study was conducted in a descriptive-analytic way in 1394. The study population included patients with type II diabetes are treated in diabetes center of Aran and Bidgol in 1394. A sample of 168 people was randomly chosen. Needed data was collected by demographic and multi-dimensional questionnaire using a person's attitude about their body image (MBSRQ) Dry reliable 0.73 and were analyzed with SPSS 22 software by using independent t tests, chi-square and Mann-Whitney and FisherResultsBase on the duration of disease, the most common was among patients with oral treatment (82.1 percent) and treated with insulin (58.3 per cent) of less than 10 years. Average rating of orientation to fit oral treatment was for patients with 41.79 and 40.15 for insulin therapy, in health assessment section for patients with 17.58 oral treatment and 16.71 for insulin. State of disease trends was in 63/1 percent of patients with moderate oral treatment and 46.4 percent with severe insulin treatment. Independent t test results showed a significant difference between the scores of two patients in the above sections (PConclusionGenerally, average mental image in patients treated with oral medication was not more than patients treated with insulin. Because one of the negative effects of diabetes on patients is psychiatric disorder, therefore, to improve the mental state of these patients and improve health and to control disease in these patients, research findings is expected to be the use.Keywords: Type 2 Diabetic_Self-Body Image_Oral Drug_Insulin Therapy
-
مقدمهنیاز به دریافت انسولین در بین بیماران دیابتی نوع دو در مرحله ای که بیماری آن ها با سایر درمان ها قابل کنترل نباشد، امری حیاتی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی باورهای مرتبط با عدم پذیرش انسولین در بین بیماران دیابتی نوع دوم با بهره گیری از مدل اعتقاد بهداشتی انجام گردید.روش هااین مطالعه توصیفی– مقطعی بر روی 400 نفر از بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت شهر کرمانشاه انجام پذیرفت. بیماران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه ای که مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک و سازه های مدل اعتقاد بهداشتی (محقق ساخته) بود از طریق مصاحبه با بیماران تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و با آزمون های آماری (ضریب همبستگی پیرسون، من ویتنی و کورسکال والیس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هاشرکت کنندگان به ترتیب 95/66، 7/60، 95/59، 97/51، 04/68، 74/74 درصد نمرات قابل اکتساب برای حساسیت درک شده، شدت درک شده، خودکارآمدی، منافع درک شده، راهنمای عمل و موانع درک شده را بدست آوردند. نتایج نشان داد که باورهای حساسیت، شدت و خودکارآمدی درک شده بیماران دیابتی(نوع دو) نیازمند به انسولین در سطح متوسطی بود ودر مقابل موانع موجود برای پذیرش درمان با انسولین در آنها بیشتر بود.نتیجه گیریتهیه و تدوین بسته های آموزشی مناسب در راستای ارتقاء سطح آگاهی و خودکارآمدی و رفع موانع مرتبط با پذیرش انسولین در بیماران دیابتی ضروری است.کلید واژگان: انسولین درمانی, دیابت نوع دو, مدل اعتقاد بهداشتیBackgroundThe aim of this study was to investigate the Belief related to Rejection of Insulin injection among type 2 diabetic patients based on Health Belief Model (HBM).MethodsThis cross-sectional study was carried out on 400 diabetic patients referred to Kermanshah Diabetes Research Center who were recruited with available sampling method. The participants completed a self-administered questionnaire including demographic characteristics, and HBM construct. Data was analyzed by SPSS-16 using coefficient correlation, Mann-Whitney, Kruskal-Wallis statistics.ResultsThe maximum scores of Participants in perceived susceptibility, perceived severity, self-efficacy, perceived benefits, perceived barriers, cues to action was 66/95%, 60/7%, 59/95%, 51/97%, 68/04%, 74/74%respectively. Results showed that, in diabetic patients (II) require insulin level Susceptibility, severity and perceived benefits were intermediate, and the barriers to acceptance of insulin therapy were more.ConclusionPreparing training packages for promoting knowledge and self-efficacy and removing related berries of insulin therapy acceptance in diabetic patients are necessary.Keywords: Insulin Therapy, Diabetes II, Health Belief Model
-
مقدمه و هدفبیماری دیابت ملیتوس یکی از شایعترین بیماری های آندوکرین در دنیا می باشد. استفاده از انسولین در جهت کنترل قند خون از اهمیت ویژه ای برخوردار است وخود مراقبتی مرتبط با انسولین درمانی، یعنی آگاهی از نحوه کاربرد این دارو مهمترین اقدام خود مراقبتی در این دسته از بیماران می باشد، لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان رعایت خود مراقبتی انسولین درمانی در بیماران دیابتی نوع یک مراجعه کننده به کلینیک دیابت زاهدان انجام گرفت.مواد و روش هااین پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است که برروی 80 نفر بیمار مبتلا به دیابت نوع یک صورت گرفت. نمونه ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گرد آوری داده های مربوط به مشخصات فردی ومیزان آگاهی بیماران از پرسشنامه و داده های مربوط به مهارت وعملکرد بیماران از انسولین درمانی از برگه مشاهده استفاده شده است. داده های مربوط به پرسشنامه با مصاحبه وداده های مربوط به برگه مشاهده با مشاهده عملکرد ومهارت بیماران در تزریق انسولین به یک مدل انسانی گرد آوری گردیده است. ازآمار توصیفی وتحلیلی برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. میزان خود مراقبتی (آگاهی ومهارت) بیماران بدین صورت تعریف شد که امتیاز 16 تا 20 آگاهی مطلوب، امتیاز 10 تا 15 آگاهی متوسط وامتیاز 0 تا 9آگاهی ضعیف در نظرگرفته شد و امتیاز 12 تا 15 عملکرد مطلوب، امتیاز 8 تا 11 عملکرد متوسط وامتیاز 0 تا 8 عملکرد ضعیف در نظرگرفته شد.یافته هانتایج نشان دادکه 23/75 درصد واحدهای مورد پژوهش از آگاهی مطلو ب، 63/75 درصد از آگاهی متوسط و 12/5 درصد از آگاهی ضعیف بر خوردار بودند و در زمینه عملکرد 71/25 درصد واحدهای مورد پژوهشاز عملکرد مطلوب، 23/5 درصد از عملکرد متوسط و 12/5 درصد از عملکرد ضعیف بر خوردار بودند. بین هیچ یک از مشخصات فردی و میزان آگاهی وعملکرد واحدهای مورد پژوهش در زمینه نحوه استفاده از انسولین ارتباط معنی دار آماری بدست نیامد.بحث و نتیجه گیریبا توجه به اهمیت خود مراقبتی در مورد انسولین درمانی که پایه واساس درمان دیابت نوع یک می باشد وبا توجه به اینکه اکثر افراد مورد مطالعه از آگاهی متوسطی در زمینه نحوه استفاده ازانسولین برخوردار بودند، لذا به مراکز تحقیقات دیابت وسایر موسساتی که با بیماران دیابتی سروکار دارند پیشنهاد می شود که آموزش بیماران را در اولویت قرار دهند وآگاهی ومهارت آن ها را در خصوص کاربرد صحیح انسولین، شناخت وپیشگیری از عوارض آن تا حد مطلوبی افزایش دهند.
کلید واژگان: انسولین درمانی, خود مراقبتی, دیابت نوع یکIntroductionDiabetes mellitus is one of the most common endocrine diseases worldwide. The use of insulin has special significance in order to control blood sugar. Self-care insulin therapy is associated with knowledge of how to apply insulin. That is the most important action in self-care by these patients. So, this study was conducted to determine self-care insulin injection in adults with type1 diabetes who were referred to Zahedan diabetes clinic.Methodlogy: This study was of descriptive –analytical type, carried out on 80 adults with type 1 diabetes. A questionnaire was used for collecting demographic data and patient's knowledge and a checklist was used for the practice of self-care insulin therapy. Data were compared using descriptive and analytic statistics. Self- care (knowledge and practice) patients were defined so that favorable knowledge: score 16-20, Average knowledge: 10-15, Poor knowledge: 0-9 and favorable practice: 12- 15, average practice: 8-11, poor practice: 0-8.ResultsThe participants’ favorable knowledge was 23.75%, while the average knowledge was 63.75% and poor knowledge was 12.5%. In addition, 71.25% have favorable practice, 23.5% have average practice and 12.5% have poor practice. There were no significant statistical difference between demographic data and the cause's knowledge and performance, considering the usage of insulin.ConclusionRegarding the self-care important are for the treatment of diabetes and the fact that most patients in this study had average knowledge of insulin injection, we recommend that research centers of diabetes should pay attention to knowledge about diabetes.Keywords: Insulin therapy_Self_care_Type 1 diabetes -
مقدمه و هدفدیابت شایع ترین بیماری غیرواگیر در کشور است که در حال حاضر 3 تا 5 درصد یعنی معادل 2 تا 5/ 3 میلیون نفر از جمعیت کل کشور را مبتلا کرده است. طبق اعلام سازمان های ذی ربط جهانی در هر 10 ثانیه، دو نفر به دیابت مبتلا می شوند و یک نفر نیز از این بیماری فوت می کند. این بیماری با توجه به عوارض مزمنی که ایجاد می کند بار مالی زیادی برای سیستم بهداشت و درمان دارد. پرستاران نقش مهمی در انجام دستورات دارویی دارند و عدم آگاهی آنان از روش های انسولین درمانی موجب صدمه به بیمار خواهد شد. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی پرستاران از انسولین درمانی انجام می شود.مواد و روش هااین مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی بود که در آن جامعه مورد مطالعه بصورت مبتنی بر هدف انتخاب و با مراجعه به بیمارستان امیرالمومنین علی(ع) و بیمارستان امام خمینی (ره) داده ها جمع آوری گردید. ابزار گردآوری پرسشنامه شامل بخش اول خصوصیات فردی بخش دوم پرسشنامه درباره انسولین درمانی بود و یک پمفلت آموزشی در اختیار آنان قرار گرفت و 2 ماه بعد مجدد پرسشنامه به آنان داده شد. سپس اطلاعات جمع آوری شد ودر نهایت آنالیز داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام گردید.یافته هانتایج نشان داد که اکثریت واحدهای مورد پژوهش (47%) در سنین 30-26 سال بودند. 66% واحدهای مورد پژوهش زن بودند. نتایج حاکی از آن بود که نمره آگاهی افراد مورد بررسی بعد از آموزش بطور معنی داری بیشتر از قبل می باشد. (P=0.0001)بحث و نتیجه گیریپرستار به عنوان یکی از ارکان کادر درمانی، بیشترین مراقبت و تماس را با بیمار داشته و مسئول مستقیم تزریق انسولین می باشد. لذا باید این دارو را کاملا«شناخته و از نحوه نگهداری، تزریق و دیگر نکات لازم آگاهی داشته باشد. لذا گذراندن دوره آموزش در بدو شروع به کار به خصوص در بخش هایی که بیماران دیابتی بستری می باشند، احساس می شود.
کلید واژگان: آگاهی پرستاران, انسولین درمانی, بیمار دیابتیIntroductionDiabetes is the most prevalent non communicable disease in Iran which counts 3 to 5 percent i. e.، 2 to 5. 3 million people out of the whole population are stricken by the disease. According to the international organizations، concerned with diabetes، every ten seconds، two persons are diagnosed having diabetes and one succumbs. Considering the chronic adverse effects caused by the diabetes، huge economic burdens are imposed on the care and health system. Nurses play a very important role in fulfilling the medical prescriptions and their unawareness about insulin therapy would result in severe injuries to the patients. So، this study aimed at investigating the level of nurses'' awareness about insulin therapy.MethodologyThis study was of semi experimental type، in which the population of the study is chosen intentionally. The samples were gathered from Amir-al-momenin and Imam khomini hospitals. The tools included a questionnaire which was divided into two parts. The first part was about the demographic information and the second part constituted 23 questions about insulin therapy then educational pamphlet was given the nurses and two months later، it was resubmitted. The data were gathered and finally it was analyzed by descriptive and deductive statistics.ResultsThe results showed that the most of cases studied (47%) were between 26 to 30. Besides، most of them were female (66%). The results also showed that the awareness rate was sufficiently higher after the education (p=0. 0001).ConclusionThe nurse as one of the main members of the treatment team has the highest contingence and care to the patients، who is directly responsible for injection of insulin. Thus، he/she should recognize the medicine fully and be aware of its maintenance، injection and other essential notes، completely. So، education in the initial phases especially in the diabetes wards is highly needed.Keywords: Education, Insulin therapy, Knowledge, Nurses -
مقدمهطبق پیش بینی سازمان بهداشت جهانی در 2010 در جهان بیش از 250میلیون نفر مبتلا به دیابت می باشند، که احتمالا تا 20 سال آینده (2030میلادی) با 50% افزایش، دو برابر خواهد شد. عدم درمان مناسب دیابت منجر به عوارض بسیار خطرناکی خواهد شد. یکی از درمان های اصلی دیابت، درمان دارویی خصوصا درمان با انسولین می باشد. متاسفانه عدم پذیرش درمان با انسولین یکی از چالش های حاضر در امر درمان و کنترل دیابت می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی عوامل موثر بر عدم پذیرش انسولین درمانی توسط بیماران دیابتی می باشد.روش هااین مطالعه از نوع توصیفی - مقطعی بود. محیط پژوهش بخش غدد بیمارستان امام رضا (ع) مشهد بود. نمونه مطالعه را 80 بیمار بستری (در دسترس) تشکیل می دادند. پس از بیان روش و اهداف مطالعه و کسب رضایت آگاهانه، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، و پرسشنامه عدم پزیرش انسولین تکمیل گردید. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوا و پایایی این پرسشنامه با استفاده از روش آزمون - آزمون مجدد (90/0=r) مورد تایید قرار گرفت.یافته هاشنیدن تجربیات دیگران، شرایط سخت نگهداری انسولین و وابسته شدن به خانواده بیشترین عوامل (8/38%) در عدم پذیرش انسولین از سوی بیماران معرفی شدند. کمترین عوامل (5%) مربوط به ترس از مرگ ناگهانی و ترس از کمیاب شدن انسولین بود. آزمون من ویتنی نشان داد که بین جنس و عدم پذیرش انسولین و بین محل سکونت و عدم پذیرش انسولین اختلاف آماری معنی داری (050/0P<) وجود داشت.نتیجه گیریبا توجه به اهمیت انسولین در درمان بیماری دیابت و کاهش عوارض بیماری، و با توجه به نتایج حاصل از پژوهش توصیه می شود تا قبل از اقدام به تجویز انسولین کلاس های آموزشی برای بیماران و خانواده هایشان گذاشته شود.
کلید واژگان: عدم پذیرش, انسولین درمانی, دیابت, بیماران دیابتی -
مقدمهیکی از عمده ترین نگرانی ها در کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 کنترل گلایسمی است. هدف این مطالعه تعیین چگونگی کنترل گلایسمی در ارتباط با رژیم غذایی و برنامه انسولین درمانی در بیماران دیابتی نوع 1 است.روش هادر مطالعه توصیفی - مقطعی حاضر،85 کودک دیابتی نوع یک عضو انجمن دیابت ایران با میانگین سنی 2±2/14 سال مورد بررسی قرارگرفتند. برای بیماران یادآمد24 ساعته خوراک برای 3 روز تکمیل شد. جهت بررسی وضعیت کنترل گلایسمی از شاخص هموگلوبین گلیکوزیله استفاده شد.یافته هامیانگین درصد هموگلوبین گلیکوزیله افراد شرکت کننده در این پژوهش 9/1 ± 1/8 درصد بود. اکثر بیماران (57%) کنترل مطلوبی روی سطوح قند خون خود نداشتند. بین سطوح HbA1C و تعداد وعده های غذایی (02/0(P=، دفعات پایش قند خون در روز (004/0(P= و سطح تحصیلات مادر (003/0(P= ارتباط معکوس معنی دار مشاهده شد. بین دفعات مراجعه به پزشک (01/0 = (P، دفعات بستری شدن در بیمارستان در سال گذشته (002/0 = (P، و بعد خانوار (001/0(P= با سطوح HbA1C ارتباط معنی دار بود.نتیجه گیریبا توجه به کنترل نامناسب گلایسمی در اکثر بیماران دیابتی نوع 1 مورد بررسی، لزوم تبیین راهکارهای موثر درمانی و تغذیه ای در این بیماران ضروری به نظر می رسد.
کلید واژگان: کنترل گلایسمی, HbA1C, برنامه غذایی, انسولین درمانی, دیابتی نوع 1 -
مقدمهدیابت، بیماری مزمنی است که مدیریت آن نیازمند مراقبت و درمان چند محوری است. برای تعداد زیادی از بیماران، انسولین درمانی یکی از مهم ترین بخش های مراقبت از دیابت می باشد؛ اما برخی از آنها تمایلی به استفاده از انسولین ندارند که این خود منجر به وخیم تر شدن وضعیت بیماری و بروز زودرس عوارض آن می شود. شناسایی عواملی که سبب می گردند بیماران نسبت به انسولین درمانی نظر مساعدی نداشته باشند، گامی در جهت برنامه ریزی برای رفع آنها است. هدف از انجام مطالعه کیفی حاضر، بررسی علل عدم تمایل بیماران دیابتی به انسولین درمانی می باشد.روش هامطالعه حاضر یک پژوهش کیفی است که به استفاده از رویکرد نظریه زمینه ای (گراندد تئوری) انجام شده است. نمونه ها به تعداد 64 نفر از مراکز دیابت بیمارستان های دانشگاه های علوم پزشکی شهرهای تهران، تبریز، مشهد و رشت با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در طول 12 ماه زمان مطالعه، کلیه اصول اخلاق پژوهشی رعایت شده و داده ها از طریق مصاحبه بدون ساختار در چارچوب رویکرد نظریه زمینه ای جمع آوری و با روش Glaser تجزیه و تحلیل شدند.یافته هانتایج بررسی داده، مشخص کرد عوامل موثر در عدم تمایل بیماران به انسولین درمانی در 5 طبقه ترس از تزریق انسولین، ایجاد محدودیت، باورهای منفی، عدم آموزش و عدم توانایی دسته بندی می شوند.نتیجه گیریبا در نظر گرفتن ماهیت علل موثر در عدم تمایل بیماران به انسولین درمانی، به نظر می رسد عوامل روانشناختی در شکل گیری آنها نقش داشته و از این جهت بیماران نیازمند دریافت خدماتی هستند که با رویکردی روانشناسانه به این مهم می پردازد. آموزش صحیح و کافی و به دنبال آن افزایش آگاهی می تواند به رفع مشکل موجود کمک نماید.
کلید واژگان: دیابت, انسولین, تزریق, انسولین درمانی, پایبندی به درمان -
مقایسه عوارض بارداری در دو گروه تحت درمان با رژیم و انسولین در مبتلایان به دیابت بارداریمطالعات اندکی در زمینه عوارض مادری، جنینی و نوزادی ناشی از دیابت حاملگی در کشورهای آسیایی انجام شده است. به نظر می رسد به دلیل مراقبت های ضعیف پزشکی و آگاهی کم بیماران، عوارض در مقایسه با کشورهای غربی بیشتر باشد.
در یک غربالگری عمومی از تعداد 1310 زن باردار مراجعه کننده از مطب های خصوصی و 8 مرکز بهداشتی درمانی شهر شاهرود به درمانگاه فاطمیه، تعداد 63 نفر مبتلا به دیابت حاملگی شناسایی و تحت نظر مجری طرح در درمانگاه فاطمیه شاهرود، متخصص زنان و زیمان، متخصص داخلی، کارشناس تغذیه و پرستار ویژه دیابت در درمانگاه تخصصی صدری قرار گرفتند. قند سرم ناشتا و 2 ساعت پس از غذا به طور هفتگی و با روش گلوگز اکسیداز در آزمایشگاه بیمارستان فاطمیه شاهرود اندازه گیری می شد. در صورت تنظیم نبودن قند خون، بیماران به منظور آموزش و شروع درمان با انسولین در بخش داخلی بستری شدند.
از تعداد 63 مورد دیابت حاملگی، 50 نفر(%79) با رژیم و 13 نفر (%21) با رژیم و انسولین تحت درمان قرار گرفتند. زنان تحت درمان با انسولین مسن تر و چاق تر بودند و تعداد حاملگی در آنها بالاتر بود، هم چنین ختم حاملگی در آنها زودتر و سطح قند خون بالاتری در دوران بارداری داشتند. میزان عوامل خطر گلوکوزوری در دوران بارداری، سن بالای 30 سال، چاقی (شاخص توده بدنی ≥ 30 کیلوگرم بر متر مربع)، سابقه ماکروزومی و هم چنین قند ناشتای بالا در آزمایش تحمل گلوکز، تشخیص دیابت قبل از هفته 12 بارداری، میزان عارضه هیدر آمنیوس (P<0.01, %33.3)، مرده زایی (P<0.001, %33.3)، پرهاکلامپسی (P<0.05,%25) و هیپوگلیسمی نوزادی (P<0.001,%58.3) در گروه تحت درمان با انسولین بیشتر از گروه رژیم درمانی بود. غربالگری دیابت در هر دو گروه با 75 گرم گلوکز خوراکی حداقل پس از گذشت 8-6 هفته بعد از زایمان انجام و سه گروه سالم، اختلال تحمل گلوکز و مبتلا به دیابت آشکار مشخص شدند. کلیه 8 نفر مبتلا به دیابت آشکار، در دوران بارداری تحت درمان با انسولین بودند.
بیشتر بودن عوارض در گروه تحت درمان با انسولین را می توان به بالا بودن قند خون در دوران بارداری نسبت داد، لذا به افزایش سطح آگاهی این بیماران در رعایت دقیق رژیم غذایی، تزریق منظم انسولین، هم چنین استفاده از دستگاه گلوکومتر به منظور کنترل روزانه قند خون در این گروه از بیماران تاکید می گردد. از طرفی باید به عوامل خطر دیابت بارداری از جمله گلوکوزوری، سن بالای 30 سال، چاقی و سابقه ماکروزومی هم چنین تشخیص دیابت حاملگی در ابتدای بارداری و بالا بودن قند خون ناشتا در آزمون تشخیصی با 100 گرم گلوکز، به عنوان عوامل پیشگویی کننده در نیاز به دریافت انسولین توجه نمود.
کلید واژگان: دیابت حاملگی, رژیم, انسولین درمانی, عوارض بارداری -
سابقه و هدفانسولین مهم ترین داروی کنترل کننده دیابت نوع یک(IDDM) است و خود مراقبتی مرتبط با انسولین درمانی، یعنی آگاهی از نحوه کاربرد این دارو مهم ترین اقدام مراقبتی دراین دسته از بیماران می باشد؛ لذا این مطالعه با هدف شناسایی میزان رعایت خودمراقبتی مرتبط با انسولین درمانی توسط بیماران مبتلا به دیابت نوعI انجام گرفت.مواد و روش هااین پژوهش به روش توصیفی روی139 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع I صورت گرفت. نمونه ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. برای گردآوری داده های مربوط به مشخصات ویژه و میزان آگاهی بیماران از یک پرسشنامه و داده های مربوط به مهارت و عملکرد بیماران از انسولین درمانی، از یک برگه مشاهده استفاده شد. به این ترتیب که داده های پژوهش با استفاده از مشاهده مستقیم، نمایش عملکرد و مصاحبه گردآوری و در برگه مشاهده و پرسشنامه ثبت می گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون کای دو و ضریب همبستگی پیرسون با 5% = α استفاده شد. میزان خودمراقبتی (آگاهی و مهارت) بیماران بدین صورت تعریف شدکه امتیاز 39-0 نشانه آگاهی یا مهارت در حد ضعیف، امتیاز 65-40 درحد متوسط و امتیاز بیش از 66 در حد خوب است.یافته هامیزان آگاهی 6/98% بیماران در مورد نحوه کاربرد انسولین درحدمتوسط بود و 2/71% آنها در مورد عوارض انسولین درمانی نیز آگاهی متوسطی داشته و 1/28% دارای آگاهی ضعیف بودند به طورکلی8/87% بیماران آگاهی متوسط و بقیه نیز آگاهی ضعیفی در مورد نحوه کاربرد انسولین و عوارض آن داشتند. 3/81% بیماران مهارت و عملکرد خوبی در موردتزریق انسولین و 18% عملکردی متوسط داشتند. همبستگی معناداری میان این متغیر و سن (008/0 = P، 409/0-= r) و مدت ابتلا به دیابت (032/0= P، 341/0-=r) مشاهده شد.
بحث: با توجه به اهمیت خودمراقبتی در مورد انسولین درمانی که پایه و اساس درمان دیابت نوع I می باشد و با توجه به درصد متوسط بودن آگاهی بیماران می توان به مراکز تحقیقات دیابت و سایردست اندرکارانی که با بیماران دیابتی سروکاردارند، پیشنهاد نمود که آموزش بیماران را در اولویت قرار دهند و آگاهی و مهارت آن ها را درخصوص کاربردصحیح انسولین، شناخت و پیشگیری ازعوارض آن تاحدمطلوبی افزایش دهند.کلید واژگان: خودمراقبتی, آگاهی, عملکرد, انسولین درمانی, دیابت نوع I, کرمانشاه
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.