جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "اوندانسترون" در نشریات گروه "پزشکی"
-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و هفتم شماره 11 (پیاپی 227، بهمن 1398)، صص 685 -690زمینه و هدف
تهوع و استفراغ در دوره پس از عمل به عنوان یکی از شایع ترین شکایات بیماران پس از عمل جراحی استرابیسم مطرح شده است. هدف از انجام پژوهش کنونی اثربخشی تجویز آتروپین در مقایسه با اوندانسترون بر فراوانی بروز تهوع و استفراغ پس از عمل و مدت اقامت در ریکاوری در بیماران تحت عمل جراحی استرابیسم بود.
روش بررسیاین مطالعه از نوع مورد-شاهدی بود که از اسفند 1397 تا اردیبهشت 1398 در بیمارستان فارابی تهران انجام شد. در این مطالعه 90 بیمار 3 تا 30 ساله به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. پس از القای بیهوشی یک گروه از بیماران پلاسبو در نظر گرفته شده و برای یک گروه آتروپین وریدی با دوز kg 30/µg و گروه سوم اوندانسترون وریدی با دوز mg/kg 0/1 تجویز شد. میزان تهوع و استفراغ پس از عمل، مدت اقامت در ریکاوری و رضایتمندی پرستاران ریکاوری از بیماران مربوط به گروه ها مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته ها:
تجویز آتروپین و اوندانسترون به طور چشمگیری موجب کاهش فراوانی بروز تهوع و استفراغ در ریکاوری شد. از نظر میزان بروز تهوع و استفراغ بین گروه آتروپین و اوندانسترون تفاوت چشمگیری مشاهده نشد. با تجویز آتروپین و اوندانسترون مدت زمان اقامت بیماران در ریکاوری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. رضایتمندی پرستاران ریکاوری دو گروه آتروپین و اوندانسترون نیز نسبت به گروه کنترل بالاتر بود.
نتیجه گیری:
تجویز آتروپین به اندازه اوندانسترون در کاهش بروز تهوع و استفراغ پس از عمل و مدت اقامت بیماران در ریکاوری پس از عمل جراحی استرابیسم موثر بود.
کلید واژگان: آتروپین, پژوهش های مورد شاهدی, اوندانسترون, جراحی های چشم, تهوع و استفراغ پس از عملBackgroundNausea and vomiting is one of the most common complications after the strabismus surgery. In this study, we evaluated the efficacy of atropine versus ondansetron administration on the incidence of postoperative nausea and vomiting and duration of recovery stay in patients undergoing this procedure.
MethodsIn this case-control study, 90 patients between 3 to 30 years old who were candidates for elective strabismus surgery in Farabi Eye Hospital, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran, from February to April 2019, were randomly divided into three groups (placebo, ondansetron and atropine group). Patients who had taken hypnotic drugs while entering the operating room were excluded. In all patients, after arriving into the operating room and installation of standard monitoring equipment and peripheral vein implantation, anesthesia was induced by receiving 0.05 mg/kg midazolam, fentanyl 1 μg/kg and propofol 2.5 mg/kg. After induction of anesthesia, placebo group was compared with ondansetron group and atropine group that received 0.1 mg/kg ondansetron and 30 µg/kg atropine, respectively. The rate of postoperative nausea and vomiting, duration of recovery stay and satisfaction of recovery nurses were recorded and compared between groups.
ResultsThere was no statistically significant difference between the three groups in terms of mean age, weight, and gender. It seems that group matching is appropriate and there are no confounding factors for demographic variables. Administration of atropine and ondansetron significantly reduces the incidence of nausea and vomiting postoperatively and in recovery. There was no significant difference in the incidence of nausea and vomiting between the atropine and ondansetron groups. Duration of recovery stay was decreased after ondansetron and atropine administration versus control group. Postoperative laryngospasm and bronchospasm were not observed in any of the three groups after surgery and at the time of recovery. The satisfaction of recovery nurses in both atropine and ondansetron groups were higher than control group.
ConclusionIt seems that the administration of atropine as much as ondansetron can be effective in reducing the incidence of postoperative nausea and vomiting and the length of recovery stay in patients who undergoing strabismus surgery.
Keywords: atropine, case-control studies, ondansetron, ophthalmologic surgical procedures, postoperative nausea, vomiting -
زمینه و هدفتهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی یک حالت آزار دهنده می باشد به طوری که میزان شیوع تهوع استفراغ بعد از درصد بوده است. از آنجایی که داروی دگزامتازون و متوکلوپرامید داروهایی در دسترس و ارزان بوده و عوارض اندکی 10-30اعمال جراحی برای بیماران ایجاد میکند و اندانسترون نیز دارویی مناسب و باکارایی بالا جهت رفع تهوع و استفراغ در بیماران می باشد، از این رو در این مطالعه به مقایسه اثرات دو ترکیب دگزامتازون و اوندانسترون با دگزامتازون و متوکلوپرامید بر تهوع و استفراغ و نیز لرز در بیماران کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک می پردازیم.مواد و روش هامطالعه حاضر به روش کارآزمایی بالینی تصادفی و دو سویه کور می باشد. پس از اخذ رضایت از بیماران جهت ورود به مطالعه، بیمار با استفاده از روش نمونه گیری آسان و روش بلوک های تصادفی به دو گروه تقسیم بندی شدند. گروه اول دریافت کننده ترکیب 88 دگزامتازون و اوندانسترون و گروه دوم نیز دریافت کننده ترکیب دگزامتازون و متوکلوپرامید بودند. فرد تزریق کننده از نوع داروی تزریقی آگاهی نداشت. همچنین روش بیهوشی و داروهای مورد استفاده برای بیهوشی برای هر دو گروه یکسان بود. پس از عمل جراحی، پرسشگر غیر مطلع از ساعت) از بیماران درباره داشتن حالت تهوع و استفراغ و لرز، سوال نموده و تمام پاسخ ها 24 و 12 ،6 ،1 ساعت (در فواصل 24داروی دریافتی، تا شده و به تحلیل داده ها پرداختیم. SPSS v20 در چک لیست مربوط به هر فرد درج شد. در نهایت تمامی یافته ها وارد برنامه آنالیز آماری بیمار در قالب دو گروه، تقسیم بندی شدند. گروه اول گروه دریافت کننده ترکیب دگزامتازون و اوندانسترون 88یافته هامطالعه اطلاعات سال بود. 42/16 ،D+M سال و در گروه 41/07 ،D+O و گروه دوم دریافت کننده دگزامتازون و متوکلوپرامید بودند. میانگین سنی در گروه نتایج مطالعه حاضر نشان داد که داروی اندانسترون همراه با دگزامتازون در مقایسه با داروی متوکلوپرامید همراه با دگزامتازون سبب کاهش غیر معنی دار تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی کله سیستکتومی به روش لاپاراسکوپی گردید. همچنین هیچ یک از بیماران دو گروه لرز را نشان ندادند.نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که ترکیب اندانسترون همراه با دگزامتازون نتوانست میزان بروز تهوع و استفراغ را پس از جراحی نسبت به ترکیب دگزامتازون و متوکلوپرامید به صورت معنی داری کاهش دهد. همچنین در هیچ یک از بیماران دو گروه لرز دیده نشد.کلید واژگان: دگزامتازون, اوندانسترون, متوکلوپرامید, تهوع, استفراغ, لرز, لاپاروسکوپیکAims andBackgroundPostoperative nausea and vomiting is a distressing situation with a prevalence of 10 - 30%. As dexamethasone and metoclopramide are inexpensive drugs and cause little complications, and ondasetron in turn is a good and high quality drug for relieving patients ftom nausea and vomiting, we compared the effect of dexamethasone and metoclopramide versus dexamethasone and ondasetron on nausea - vomiting and shivering in patients undergoing laparoscopic cholecystectomy, in the study.Materials And MethodsThe present study is a randomized, double - blind clinical trial. After obtaining consent from pations, study was performed on 88 patients allocated with sampling and blocking method. The first group received the combination of dexamethasone and ondasetron, and the second group received the combination of dexamethasone and metoclopramide. The anesthetist injecting drugs,was unaware of the type of injectable medicine. The anesthetic method and the drugs used for anesthesia were the same in both groups. After the operation, the questionair asked questions about nausea - vomiting and shivering for up to 24 hours (at intervals of 1 - 6 -12 and 24 hours), and all the answers were recorded for each participant. Finally all findings were analyzed statistically using spss version 20.
Findings: In this study 88 patients were divided into 2 groups. the first group received the combination of dexamethasone and ondasetron, and the second group received combination of dexamethasone and metoclopramide. the mean average age in the D group was 41.07 years and in the D group was 42.16 years. The result of this study showed that there was insignificant decrease in nausea and vomiting after laparoscopic cholecystectomy;also none of the patients in the study groups showed any shivering.ConclusionThe result of this study showed that the combination of ondasetron and dexamethasone could not significantly reduce the incidance of post operative nausea and vomiting compared to combination of dexamethasone and metoclopramide. No patients in the study groups had shivering.Keywords: dexamethasone, ondasetron, metoclopramide, nausea, vomiting, shivering, laparoscopic -
زمینه و اهدافتهوع و استفراغ عارضه ای است که پس از بیهوشی و جراحی دیده می شود. بیمارانی که تحت جراحی های گوش میانی قرار می گیرند در معرض خطر بالاتری از تهوع و استفراغ هستند. این عارضه می تواند نتایج اعمال گوش میانی را برهم زند. داروهای مختلفی جهت جلوگیری و درمان تهوع و استفراغ در بیماران کاندیدای جراحی های گوش میانی تحت بررسی قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه مقایسه اوندانسترون و دگزامتازون وریدی در این زمینه است.مواد و روش هادر یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، 219 کاندیدای جراحی گوش میانی به طور تصادفی در سه گروه P، D، O در مرکز آموزشی – درمانی امام رضا (ع) تبریز بررسی گردیدند. پیش از القاء بیهوشی در بیماران گروه O، اوندانسترون (4 میلی گرم وریدی)، در بیماران گروه D، دگزامتازون (8 میلی گرم وریدی) و در گروه P، پلاسبو تجویز شد. میزان بروز تهوع و استفراغ و نیز شدت آن براساس سیستم امتیازدهی Bellville طی 24 ساعت اول پس از جراحی تعیین و بین سه گروه مقایسه شد.یافته هاطی ساعت 8-2 و 16-8 پس از عمل، میزان تهوع و استفراغ در گروه پلاسبو به طور معنی داری بیشتر بود (001/0>(p. نتایج مشابهی در زمینه شدت تهوع و استفراغ ثبت شد.نتیجه گیریاوندانسترون و دگزامتازون وریدی هر دو نسبت به دارونما جهت کنترل تهوع و استفراغ پس از عمل گوش میانی مؤثر هستند. دگزامتازون به طور معنی داری بهتر از اوندانسترون است.
کلید واژگان: تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی, اوندانسترون, دگزامتازون, گوش میانی, عوارضBackground And ObjectivesPostoperative nausea and vomiting (PONV) is frequent adverse event of anesthesia and surgery. Patients after middle ear surgeries are in greater risk of PONV. Likewise، this complication may destroy results of reconstruction and anatomical alignments. Numerous antiemetics have been studied for the prevention and treatment of PONV in patients scheduled for middle ear surgeries. This study aimed at comparing intravenous ondansetron and dexamethasone in this regard.Materials And MethodsIn a double-blind randomized clinical trial، 219 candidates of middle ear surgery were randomized in three groups; O، D and P and studied in Tabriz Imam Reza Hospital. Patients in group O received ondansetron (4 mg، IV)، in group D received dexamethasone (8 mg، IV)، and in group P placebo prior to induction of anesthesia. Incidence of PONV، as well as its severity (according to Beilville scoring system) was documented during 24 hours after surgery and compared between the three groups.ResultsDuring 2-8 and 8-16 hours after operation، the incidence of PONV was significantly higher in group P (P<0. 001). Similar results were documented regarding the severity of PONV.ConclusionIntravenous ondansetron and dexamethasone are both more effective than placebo in controlling the PONV after middle ear surgeries. Dexamethasone is significantly more effective than ondansetron in preventing the PONV. -
مقدمهتهوع و استفراغ دوران حاملگی در پنجاه تا نود درصد زنان دیده می شود که شکل خفیف تا متوسط آن در سه ماهه ی اول بارداری در اغلب بیماران با اطمینان دادن به بیمار قابل درمان است. در عین حال، در موارد شدید دارو درمانی جهت کاهش تهوع و استفراغ اجتناب ناپذیر است. اوندانسترون به عنوان دارویی موثر در کاهش تهوع و استفراغ یکی از درمان هایی است که به تازگی برای درمان تهوع بارداری پیشنهاد شده است. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه ی اثربخشی دو داروی آندانسترون و متوکلوپرامید در درمان تهوع بارداری انجام شد.روش هااین مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که در سال 1389 در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان انجام گرفت و طی آن 70 زن بارداری که برای مراقبت های دوران بارداری به درمانگاه های بیمارستان مراجعه کرده، دارای علایم تهوع و استفراغ شدید در سه ماهه ی اول بارداری بودند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 35 نفری تقسیم شدند. گروه اول با تجویز قرص متوکلوپرامید و گروه دوم با تجویز آندانسترون به مدت 3 هفته تحت درمان قرار گرفتند. دفعات تهوع و استفراغ بارداری و عوارض دارویی قبل از شروع مداخله، سه روز، یک هفته، دو هفته و سه هفته بعد از درمان در دو گروه مذکور مورد بررسی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده توسط آزمون های 2χ، آزمون دقیق فیشر و Student-t تجزیه و تحلیل شدند.یافته هانتایج به دست آمده نشان داد که روند تغییرات تهوع در طول مدت درمان، بین دو گروه تفاوت معنی دار نداشت (27/0 = P) ولی تعداد دفعات استفراغ در گروه اوندانسترون به طور معنی داری کمتر شد (04/0 =P).نتیجه گیریداروی آندونسترون دارای تاثیر بهتری در کنترل تهوع و استفراغ دوران بارداری بوده و در صورت پذیرش بیمار و بی خطر بودن این دارو در بارداری، می توان از آن جهت کنترل تهوع و استفراغ های دوران بارداری استفاده نمود.
کلید واژگان: اوندانسترون, متوکلوپرامید, تهوع و استفراغ بارداریBackgroundNausea and vomiting of pregnancy (NVP) are seen in 50-90% of pregnancies. Mild to moderate NVP in the first trimester of pregnancy in most patients can be cured by ensuring them. However, in severe cases medical therapy to reduce nausea and vomiting is inevitable. Ondansetron as a drug effective in reducing nausea and vomiting is one of the therapies for the treatment of NVP that recently has been proposed. This study compared the effectiveness of Ondansetron and Metoclopramide in the treatment of NVPMethodsIn a clinical trial study 70 pregnant women with NVP were selected in Sahid Beheshti hospital in 2010 and randomly divided in 2 groups. The first group administered oral administration of Metoclopramide and the second group were treated by Ondansetron for 3 weeks. The daily frequency of nausea and vomiting and medication side effects were studied before starting the intervention and three days, a week, two weeks and three weeks after treatment in the two groups. Data analysis was done by χ2, Fisher exact test and Student t–test.FindingThe results showed that there was not a significant difference between groups on the trend of change of nausea during treatment (P = 0.27) but the number of vomiting in Ondansetron group was significantly lower than other group (P = 0.04).ConclusionOndansetron have more favorable effect in controlling NVP. If the patient accept and this drug is safe in pregnancy, it can be used to control NVP during pregnancy.
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.