به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « اکسیدتیتانیوم » در نشریات گروه « پزشکی »

  • کاظم ندافی، محمدرضا زارع، مسعود یونسیان، محمود علی محمدی، نوشین راستکاری، سیدنجات موسوی
    زمینه و هدف
    در این تحقیق سمیت نانوذرات اکسید روی (ZnO) و اکسید تیتانیوم (TiO2) به عنوان دو نوع از پرکاربردترین نانوذرات مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این مطالعه می تواند به وضع استانداردها و قوانین زیست محیطی نانوذرات کمک کند.
    روش بررسی
    غلظت های مختلف از دو نانوذره ZnO و TiO2 به محیط کشت های نوترینت آگار اضافه شد. سپس باکتری های اشرشیا کلی و استافیلوکوک اورئوس با تعداد مشخص به محیط کشت اضافه شدند و میزان بازدارندگی رشد در مقایسه با نمونه شاهد تعیین شد. اطلاعات حاصل به کمک نرم افزار SPSS ver 16.0 و آزمون استاندارد پروبیت، آنالیز شده و غلظت موثر 50 درصد(EC50) و غلظت بدون اثر بازدارنده (NOEC) در ارتباط با دو نوع نانوذره تعیین گردید.
    یافته ها
    طبق آزمایشات، EC50 24 ساعته نانو ZnO، با استفاده از ا. کلای و ا. اورئوس به ترتیب mg/L 47/5 و mg/L 38/2 به دست آمد. EC50 24 ساعته نانوذرات TiO2 با استفاده از ا. کلای و ا. اورئوس نیز به ترتیب mg/L 5366 و mg/L 3471 محاسبه شد. همچنین برای نانوذرات ZnO غلظت بدون اثر بازدارنده (NOEC) با استفاده از ا. کلای و ا. اورئوس به ترتیب 15/1 و mg/L 28/3 و برای نانوذرات اکسید تیتانیوم غلظت بدون اثر بازدارنده با استفاده از ا. کلای و ا. اورئوس به ترتیب 1937 و 1184 محاسبه شد.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که سمیت حاد نانوذرات اکسید روی به مراتب بیشتر از سمیت حاد نانوذرات اکسید تیتانیوم است. مقایسه نتایج این مطالعه با معیارهای ارایه شده توسط EPA نیز نشان می دهد که از نظر سمیت حاد، نانوذرات اکسید روی در رده مواد با سمیت متوسط و نانوذرات اکسید تیتانیوم در رده موادی که عملا غیر سمی هستند قرار می گیرد. بنابراین پیشنهاد حدود مجاز مواجهه و وضع استانداردهای دفع محیطی نانوذرات اکسیدروی از نظر سمیت حاد در مقایسه با نانوذرات اکسید تیتانیوم نیازمند مراقبت بیشتری است.
    کلید واژگان: نانوذرات, اکسیدروی, اکسیدتیتانیوم, سمیت, آزمون زیستی, اشرشیا کلی, استافیلوکوک اورئوس}
    Naddafi K., Zare M.R., Younesian M., Rastkari N., Alimohammadi M., Mousavi N
    Background And Objectives
    This study was conducted to investigate the toxicity of Titanium Oxide (TiO2) and Zinc Oxide (ZnO) nanoparticles as two of most widely used nanoparticles. The result of this study can help to designing environmental standard and legislations for nanoparticles.
    Materials And Methods
    Different concentrations of nano ZnO and TiO2 nanoparticles were added to nutrient Agar culture media. Then, definite numbers of Escherichia coli and Staphylococcus aureus bacteria were added to culture media and inhibition of these bacteria growth was measured in comparison to controls. Obtained data were analyzed to determine nanoparticles’ EC50 and NOEC (No Observed Effect Concentration) using SPSS ver.16 and Probit standard test.
    Results
    24-hours EC50 of nano ZnO using E. coli and S. aureus determined to be 5.47 mg/L and 2.38 mg/L respectively. In addition, 24-hours EC50 of nano TiO2 using E. coli and S. aureus determined to be 5366 mg/L and 3471 mg/L respectively. In the case of ZnO nanoparticles, no observed effect concentration determined to be 1.15 and 3.28 mg/L for E. coli and S. aureus respectively and in the case of TiO2 nanoparticles no observed effect level determined to be 1937 and 1184 mg/L for E. coli and S. aureus respectively.
    Conclusion
    This study showed that acute toxicity of nano ZnO is by farmore than that of nano TiO2. Regarding the EPA acute toxicity criteria, nano ZnO is categorized as moderately toxic and nano TiO2 is categorized as practically non toxic. Hence, regarding the acute toxicity, in recommending exposure criteria and environmental disposal standards, compared to nano TiO2, nano ZnO requires more attention.
  • محمدرضا زارع، کاظم ندافی
    زمینه و هدف
    خواص ویژه و منحصر به فرد نانوذرات، خطرات احتمالی منحصر به فردی نیز به دنبال خواهد داشت. به علاوه این مواد در شرایط مختلف ممکن است سمیت های مختلفی داشته باشند، لذا در این تحقیق به بررسی سمیت نانوذراتTiO2 و Fe-doped TiO2 (Fe:TiO2) در دوحالت تماس یافته با فنل و بدون تماس با فنل پرداخته شده است.
    روش کار
    ابتدا محلول استوک نانومواد مورد بررسی ساخته شده و با فنل مواجهه داده شد. پس از تهیه غلظت های مختلف از محلول استوک، دافنیا مگنا با نانومواد مواجهه یافته و مواجهه نیافته با فنل تماس داده شد. میزان مرگ دافنی ها با استفاده از مدل پروبیت در نرم افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شد و LC50، NOEC و غلظتی که در آن 100% مرگ و میر رخ می دهد در زمانهای 12 تا 96 ساعت پس از تماس محاسبه گردید.
    نتایج
    طبق نتایج به دست آمده، LC50 48 ساعته TiO2 و Fe:TiO2 در حالت بدون مواجهه با فنل به ترتیب 2705 و بیش از mg/l 15000و در حالت تماس با فنل، به ترتیب 414 وmg/l 1258 محاسبه شد. NOEC 48 ساعته در مورد نانوذرات TiO2 مواجهه یافته و مواجهه نیافته با فنل به ترتیب 41و mg/l 1253و در مورد Fe:TiO2 به ترتیب 789 و بیش از mg/l15000 بدست آمد. همچنین غلظت 100% مرگ و میر 48 ساعته در مورد نانوذرات TiO2 مواجهه یافته و مواجهه نیافته با فنل به ترتیب بیش از 1090و بیش از mg/l 1253و در مورد Fe:TiO2 به ترتیب بیش از 2108 و بیش از mg/l15000 بدست آمد.
    نتیجه گیری
    با توجه به LC50 48 ساعته این مطالعه نشان داد که سمیت نانو Fe:TiO2 و نانوTiO2 به علت مواجهه با فنل به ترتیب بیش از 12 برابر و 5/6 برابر افزایش می یابد. اما به طور کلی با توجه به شاخص LC50 در حالتهای مختلف می توان گفت سمیت نانوFe:TiO2 که از خواص کاتالیستی بهتری نیز برخوردار می باشد، در مقایسه با نانوTiO2 کمتر می باشد. بنابراین در کاربردهای مختلف باید استفاده از آن به جای TiO2 خالص مورد بررسی قرار گیرد زیرا این ماده خطر کمتری را برای محیط زیست در بر خواهد داشت.
    کلید واژگان: اکسیدتیتانیوم, نانوذرات, فنل, سمیت, آزمون زیستی}
    M. R Zare_K. Naddafi
    Background And Aim
    Specific and unique characteristics of nanoparticles may entail specific and unique hazards. In addition, they may also exhibit toxicity under certain conditions. This study was conducted to investigate the toxicity of phenol-exposed and phenol-unexposed nano-TiO2 and nano-Fe/TiO2 particles.
    Materials And Methods
    Stock solutions of the afore-mentioned nanoparticles were prepared at different concentrations and a sample of each was exposed to phenol. This was followed by exposing Daphnia Magna to the phenol- and non-phenol-exposed nanoparticles. LC50, NOEC and the concentrations at which mortality rates were 100% were determined 12 to 96 hours after exposure, while for the determination of the mortality rate of Daphnia the Probit model in SPSS version16 software was used.
    Results
    The results revealed that (1). The 48-hr LC50 values for phenol-unexposed nano-TiO2 and nano-Fe/TiO2 particles were 2705 and over 15000 mg/m3, respectively. The corresponding values for the phenol-exposed samples were 414 and 1253. (2). The 48-hr NOEC values for the phenol-exposed TiO2 and FeTiO2 were 41 and 789, respectively, the corresponding values for unexposed samples being 1253 and over 15000 mg/m3. (3). In addition, the 48-hr 100% mortality rates for phenol-unexposed nano-TiO2 and nano-Fe/TiO2 particles were, respectively, 1253 and over 15000 mg/m3, while for the phenol-exposed samples the corresponding rates were 1090 and over 2108.
    Conclusion
    With regard to 48-hr LC50, the findings show that the toxicity of both nano-Fe: TiO2 and TiO2 increases as a result of exposure to phenol, the increase being 12-fold for the former and 6.5-fold for the latter. In general, however, based on LC50, it can be said that the toxicity of Fe:TiO2 nanoparticles, which has better catalytic characteristics, is lower in comparison to TiO2 nanoparticles. Thus, using Fe:TiO2 in preference to pure TiO2 should be investigated further, as it will be less hazardous to the environment.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال