به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "بور" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی بور در مقالات مجلات علمی
  • زهرا خاموردی، ابراهیم یارمحمدی، عباس فرمانی، سلمان خزایی، زینب محمدی*
    سابقه و هدف

     درمان‌های غیرتهاجمی برای رمینرالیزاسیون مینای دندان ترجیح داده می‌شوند که برای انجام این کار می‌توان از نانوکامپوزیت‌های فلزی استفاده کرد. هدف این مطالعه بررسی اثر نانوکامپوزیت‌های بور داپ‌شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان روی ریزسختی مینای دندان دمینرالیزه‌شده است.

    مواد و روش‌‌ها: 

    در این مطالعه آزمایشگاهی، نانوکامپوزیت‌های بور داپ‌شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان به روش sol-gel ساخته شد. 45 دندان پرمولر سالم انسانی انتخاب و به دو نیمه باکالی و لینگوالی تقسیم شد. سیکل دمینرالیزاسیون نمونه‌ها برای مدت 14 روز انجام شد تا سطح مینای دندان دمینرالیزه شود. سپس نمونه‌ها به‌‌طور تصادفی به سه گروه مساوی بر اساس کاربرد مواد رمینرالیزه‌کننده تقسیم شدند؛ گروه 1: نانوکامپوزیت‌های هیدروکسی آپاتیت–کیتوسان؛ گروه 2: نانوکامپوزیت‌های بور داپ‌شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت–کیتوسان و گروه 3: گروه کنترل بدون نانوکامپوزیت. نانوکامپوزیت‌ها در طول 28 روز (2 بار در روز) روی سطح دندان‌ها اعمال شدند. ریزسختی نمونه‌ها با استفاده از تست ویکرز در سه نقطه انجام شد. برای تحلیل آماری داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 و آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه و توکی استفاده شد (0/05=α). مورفولوژی سطحی گروه‌ها با استفاده از SEM بررسی شد.

    یافته‌ ها:

     بین سه گروه مطالعه‌شده تفاوت آماری معناداری وجود داشت (0/001>P). بیشترین میانگین در گروه نانوکامپوزیت‌های بور داپ‌شده بر سطح هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان (368/12) و سپس در گروه نانوکامپوزیت‌های هیدروکسی آپاتیت-کیتوسان (342/62) مشاهده شد. کمترین میانگین نیز مربوط به گروه کنترل (267/53) بود. مقایسه دوبه‌دوی گروه‌ها نشان داد بین گروه‌های 1 و 2، 1 و 3 و گروه 2 و 3 تفاوت آماری معناداری وجود دارد (0/05>P).

    نتیجه‌گیری:

     هر دو ترکیب HApC و B@HApC باعث بهبود رمینرالیزاسیون و افزایش ریزسختی مینای دندان می‌شود، اما این افزایش در حضور ترکیب حاوی بور بیشتر بود.

    کلید واژگان: بور, رمینرالیزاسیون دندان, ریزسختی, کیتوسان, نانوهیدروکسی آپاتیت
    Zahra Khamverdi, Ebrahim Yarmohammadi, Abbas Farmani, Salman Khazaee, Zeinab Mohammadi *
    Background and Objective

     Noninvasive treatments are preferred for tooth enamel remineralization, and metal nanocomposites could be used for this purpose. The present study investigated the effect of boron nanocomposites doped on the hydroxyapatite-chitosan surface on the microhardness of demineralized tooth enamel.

    Materials and Methods

     In this laboratory study, boron nanocomposites doped on the hydroxyapatite-chitosan surface were made by the sol-gel method. A total of 45 healthy human teeth were selected and divided into buccal and lingual halves. The demineralization cycle of the samples was performed for 14 days to demineralize the tooth enamel surface. The samples were randomly divided into three equal groups based on the use of remineralizing materials, G1:hydroxyapatite-chitosan nanocomposites; G2:boron nanocomposites doped on the hydroxyapatite-chitosan surface, and G3:control group without nanocomposite. Nanocomposites were applied on the surface of the teeth for 28 days (twice a day). The microhardness of the samples was performed by the Vickers test at three points. The SPSS software (version 19), one-way analysis of variance, and Tukey's test were used for statistical analysis of the data (α=0.05). The surface morphology of the groups was examined by SEM[A1] .

    Results

     There was a statistically significant difference between the three studied groups (P<0.001). The highest mean was first observed in the G2(368.12) and then in the G1(342.62). Moreover, the lowest mean was related to the control group(267.53). Pair-by-pair comparison of groups showed that there was a significant statistical difference between groups 1 and 2, 1 and 3 as well as 2 and 3 (P<0.05).

    Conclusion

     Both HApC and B@HApC compounds improve remineralization and increase the microhardness of tooth enamel; however, this increase was greater in the presence of a boron-containing compound.

    Keywords: Boron, Chitosan, Microhardness, Nanohydroxyapatite, Tooth Remineralization
  • طاهره زارعی محمودآبادی، علی اصغر ابراهیمی، محمدحسن احرامپوش، هادی اسلامی*
    زمینه و هدف

    عنصر بور به طور گسترده در مواد اولیه و فاضلاب صنایع کاشی یافت می شود و حذف آن از محیط های آبی بسیار پیچیده است. این مطالعه با هدف تعیین حذف بور از فاضلاب صنعت کاشی و سرامیک با استفاده از فرآیند انعقاد و لخته سازی به همراه جذب سطحی انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    این مطالعه از نوع آزمایشگاهی بود. در ابتدا برای فرآیند انعقاد پارامترهای pH بین 5 تا 11، غلظت های 150 تا 450 میلی گرم بر لیتر پلی آلومینیوم کلراید (Poly-aluminum chloride) و غلظت های  5/0 تا 5/2 میلی گرم بر لیتر  پلیمرهای آنیونی و کاتیونی مورد بررسی قرار گرفت. سپس در فرآیند جذب، تاثیر مقادیر مختلف pH (2تا 7) در زمان های تماس 5 تا 20 دقیقه آزمایش شد. در نهایت داده ها با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون آنالیز گردید.

    یافته ها

    نتایج نشان داد، که درصد حذف بور توسط پلی آلومینیوم کلراید در pH بهینه برابر 8 و غلظت 400 میلی گرم بر لیتر، 7/35 درصد بدست آمد و در ترکیب با 5/1 و 5/2 میلی گرم بر لیتر پلیمر آنیونی و کاتیونی راندمان حذف 2/54 درصد (از 35 به 16 میلی گرم بر لیتر) مشاهده شد. سپس در فرایند جذب با pH بهینه برابر 5 و زمان تماس 15 دقیقه، راندمان حذف 50 درصد (از 16 به 8 میلی گرم بر لیتر) بدست آمد. بررسی ایزوترم ها در فرایند جذب نشان داد، جذب بور از ایزوترم Freundlich و سنتیک درجه اول پیروی می کند.

    نتیجه گیری: 

    با توجه به نتایج حاصله، فرآیند تلفیقی انعقاد و لخته سازی با جذب، می تواند به عنوان یک فرآیند موثر در حذف بور معرفی شود.

    کلید واژگان: انعقاد, لخته سازی, جذب سطحی, بور, فاضلاب صنعتی
    T. Zarei Mahmudabadi, A.A Ebrahimi, M.H. Ehrampoush, H. Eslami*
    Background and Objectives

    Boron is widely found in raw materials and wastewater of the tile industry and its removal from aquatic environments is very complex. The aim of this study was to remove boron from wastewater of ceramic tile industry using coagulation and flocculation-adsorption process.

    Materials and Methods

    This was an experimental study. Initially, for the coagulation process, pH parameters between 5 to 11, concentrations of 150 to 450 mg/L of poly-aluminum chloride (PAC) and concentrations of 0.5 to 2.5 mg/L of anionic and cationic polymers were examined. Then, in the adsorption process, the effect of pH between 2 to 7 at contact times of 5 to 20 min was investigated. Finally, the data were analyzed using Pearson’s correlation test.

    Results

    The results showed that the percentage of boron removal by poly-aluminum chloride at the optimum pH equal 8 and the concentration of 400 mg/L was 35.7% and in combination with 1.5 and 2.5 mg/L anionic and cationic polymer, removal efficiency of 54.2 % (from 35 to 16 mg/L) was observed. Then, in the adsorption process with an optimum pH equal 5 and contact time of 15 minutes, removal efficiency of 50% (from 16 to 8 mg/L) was obtained. Examination of isotherms in the adsorption process showed that boron adsorption follows the Freundlich isotherm and first-degree kinetics.

    Conclusion

    According to the results, the combined process of coagulation and flocculation with adsorption can be introduced as an effective process in boron removal.

    Keywords: Coagulation, Flocculation, Adsorption, Boron, Industrial wastewater
  • مسعود باقری، غلامرضا کاکا *، همایون صدرایی، محمود مفید، سعید رضایی، محمدرضا نقیئ
    سابقه و هدف
    استئوآرتریت شایع ترین اختلال مفصلی در جوامع امروزی است. بور به عنوان عنصری مکمل می تواند از تاثیر موثر کلسیم، منیزیم و ویتامین D در بدن حمایت کند. هدف از این تحقیق بررسی اثر بور بر ترمیم غضروف مفصل آسیب دیده زانو در موش صحرایی می باشد.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق تعداد 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد Sprague Dawley که به طور تصادفی به پنج گروه مساوی تقسیم شدند: گروه شاهد بدون هیچ مداخله ای، گروه شم میزان 50 میکرولیتر سالین در داخل فضای مفصل زانوی راست تزریق شد، گروه مونو سدیم استات (MIA) مقدار mg3 جهت ایجاد آسیب غضروف مفصلی تزریق شد، گروه درمان با بور از هفته سوم بعد از تزریق MIA و گروه پیشگیری با بور از روز اول تزریق MIA میزان mg/kg 15 بور را روزانه در آب خوراکی دریافت کردند. بعد از هفت هفته از تزریق حیوانات کشته شده و پس از فیکساسیون و دکلسیفیکاسیون مقاطع 5 میکرونی تهیه و تحت رنگ آمیزی Safranin O + Fast Green قرار گرفتند. میزان آسیب و درمان غضروف مفصلی بر اساس سیستم درجه بندی منکین (Modified Mankin’s grading system) بر اساس مقدار رنگ پذیری غضروف مفصلی، ساختار، تعداد و کلونی کندروسیت ها در غضروف بود بررسی شد.
    یافته ها
    میزان رنگ پذیری غضروف مفصلی، ساختار، تعداد و کلونی کندروسیت ها در غضروف مفصلی گروه MIA و هر دو گروه درمان و پیشگیری در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافته بود که نشان دهنده آسیب غضروف مفصلی بود. اما این متغیرها در گروه های درمان و پیشگیری به صورت معناداری نسبت به گروه MIA افزایش یافته است (P<0.05).
    نتیجه گیری
    بور علاوه بر کاهش اثرات زیان بار و مخرب MIA بر روی غضروف مفصلی، تاثیر درمانی خوبی در جلوگیری از تخریب غضروف مفصلی در مدل استئوآرتریت نشان داده است
    کلید واژگان: التهاب استخوان و مفصل, بور, غضروف مفصلی, موش های صحرایی
    Masoud Baqeri, Gholamreza Kaka *, Homayoon Sadraie, Mahmood Mofid, Saeed Rezaei, Mohammad Reza Naghii
    Introduction
    Osteoarthritis is the most common joint disorder in modern societies. Elemental boron supplementation can support the influential effect of calcium, magnesium and vitamin D in the body. In that regard, the purpose of this study was to investigate the effect of boron on damaged knee joint cartilage in rats.
    Materials And Methods
    In this study 30 adult Sprague Dawley male rats were randomly divided into five groups: Control group with no intervention, Sham group with 50 ml saline (vehicle) injection into the right knee joint space, Mono- sodium acetate (MIA) group with 3 mg MIA injection into articular space, prophylactic group with 3 mg MIA injection into articular space and 15 mg/kg boron in drinking water, receiving daily from the first day of injection and therapeutic group with 3 mg MIA injection into articular space and 15 mg/kg boron in drinking water, receiving daily from the third week after injection. Seven weeks after injections, the animals were killed, right knee joint were fixated, decalcified and processed. Five micrometer articular slides were stained with Safranin O + Fast Green. Articular cartilage injuries were assessed in accordance with the Modified Mankin's grading system based on the rate of articular cartilage staining and the number of chondrocyte colonies in the articular cartilage.
    Results
    Articular cartilage staining, mean number of chondrocyte colonies and cartilage chondrocytes in MIA, therapeutic and prophylactic groups significantly reduced in compare to control. On the other hand, the degree of articular cartilage staining, mean number of chondrocyte colonies and cartilage chondrocytes were significantly increased in both therapeutic and prophylactic groups in compare to MIA group (P<0.05).
    Conclusion
    In the present study, boron could greatly reduce the effects of MIA and prevent cartilage damage. It also showed a good therapeutic effect in preventing the destruction of cartilage in this osteoarthritis model.
    Keywords: Osteoarthritis, Boron, Articular cartilage, Rats
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال