جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « تعامل والد- فرزند » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مقدمه
عقب ماندگی ذهنی در کودکان منبع تنیدگی برای خانواده و مراقب است که می تواند به اختلال قابل ملاحظه در عملکرد اجتماعی - شغلی و آسیب به کیفیت زندگی مراقبین شود. این مطالعه با هدف مقایسه اثربخشی آموزش تاب آوری مثبت گرا و آموزش مبتنی بر ذهنی سازی در بهبود خود تنظیمی هیجانی و تعامل والد- فرزند در مادران کودکان کم توان ذهنی انجام شد.
روش کارروش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر در برگیرنده کلیه مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهر تبریز در سال 1401 بود. از بین افراد جامعه آماری، 45 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به روش تصادفی در سه گروه (هر گروه 15 نفر) گمارش شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان (2010) و پرسشنامه تعامل والد - فرزند پیانتا (1994) بود. آموزش تاب آوری مثبت گرا و آموزش مبتنی بر ذهنی سازی در 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شدند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.v21 و آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی حداقل تفاوت معنادار انجام شد.
یافته هانتایج پژوهش نشان داد آموزش تاب آوری مثبت گرا بر خودتنظیمی هیجانی (391/2=MD؛ 014/0=P) و تعامل والد- فرزند (683/4=MD؛ 026/0=P) تاثیر دارد. همچنین، آموزش مبتنی بر ذهنی سازی نیز بر خودتنظیمی هیجانی (257/4=MD؛ 001/0=P) و تعامل والد- فرزند (955/9=MD؛ 001/0=P) اثربخش بود. مقایسه اثربخشی مداخله ها نیز مبین آن بود به غیر از خودتنظیمی هیجانی (05/0P).
نتیجه گیریبا توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود آموزش مبتنی بر ذهنی سازی در اولویت برنامه های مداخله ای برای بهبود سلامت روانی مادران کودکان کم توان ذهنی قرار گیرد.
کلید واژگان: تاب آوری, ذهنی سازی, خود تنظیمی, تعامل والد- فرزند, مادران, کم توانی ذهنی}IntroductionMental retardation in children is a source of stress for the family and caregivers, which can lead to significant impairment in social-occupational functioning and damage to the caregivers' quality of life. This study aimed to compare the effectiveness of positive resilience training and metalization-based training in improving emotional self-regulation and parent-child interactions in mothers of children with intellectual disabilities.
MethodThe study population included all mothers of children with intellectual disabilities in Tabriz in 2022. Out of the study population, 45 individuals were selected using purposive sampling method and randomly assigned to three groups (15 individuals per group). The data collection tools included the the Emotion Self-Regulation Questionnaire by Hofmann and Kashdan (2010), and the Parent-Child Interaction Questionnaire by Pianta (1994). Positive resilience training and metalization-based training were implemented in 8 sessions, each lasting 90 minutes. Data analysis was done using SPSS.v21 software and multivariate covariance analysis and post hoc test of least significant difference.
ResultsThe results showed that positive resilience training has an effect on emotional self-regulation (MD=2.391; P=0.014) and parent-child interaction (MD=4.683; P=0.026). Also, metalization-based training was effective on emotional self-regulation (MD=4.257; P=0.001) and parent-child interaction (MD=9.955; P=0.001). The comparison of the effectiveness of the interventions also showed that, apart from emotional self-regulation (P<0.05), metalization-based training in the parent-child interaction was more effective compared to positive resilience training (P<0.05).
ConclusionsBased on the results of this study, it is recommended to prioritize metalization-based training in intervention programs aimed at improving the mental health of mothers of children with intellectual disabilities.
Keywords: resilience, self-regulation, parent-child interaction, mothers, intellectual disabilities} -
مقدمه
این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری مثبت گرا در بهبود خود تنظیمی هیجانی، پریشانی روان شناختی و تعامل والد- فرزند در مادران کودکان کم توان ذهنی انجام شد.
روش بررسیابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ارزیابی پریشانی روانشناختی کسلر (1992)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان (2010) و پرسشنامه تعامل والد - فرزند پیانتا (1994) بود. آموزش تاب آوری مثبت گرا در 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شدند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.v21 و آزمون های تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر در برگیرنده کلیه مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهر تبریز در سال 1401 بود. از بین افراد جامعه آماری، 45 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به روش تصادفی در سه گروه (هر گروه 15 نفر) گمارش شدند.
یافته ها :
نتایج پژوهش نشان داد آموزش تاب آوری مثبت گرا بر نمره کلی خودتنظیمی هیجانی و مولفه های پنهان کاری و سازش اثربخش است. افزون بر این، اثربخشی این مداخله بر پریشانی روان شناختی نیز معنادار شده است. همچنین، نتایج بیانگر آن بود آموزش تاب آوری مثبت گرا بر متغیر رابطه مثبت کلی و مولفه های نزدیکی و وابستگی تاثیر معناداری دارد.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود آموزش تاب آوری مثبت گرا در اولویت برنامه های مداخله ای برای بهبود سلامت روانی مادران کودکان کم توان ذهنی قرار گیرد.
کلید واژگان: تاب آوری مثبت گرا, خود تنظیمی هیجانی, پریشانی روان شناختی, تعامل والد- فرزند, مادران, کم توانی ذهنی}Tolooe Behdasht, Volume:22 Issue: 5, 2024, PP 89 -106IntroductionThis study aims to investigate the effect of positive resilience training on improving emotional self-regulation, psychological distress, and parent-child interactions in mothers of children with intellectual disabilities.
MethodsData collection tools included Kessler Psychological Distress Scale (1992), Emotion Self-Regulation Questionnaire by Hofmann and Kashdan (2010), and Parent-Child Interaction Questionnaire by Pianta (1994). Positive resilience training was implemented in 8 sessions, each lasting 90 minutes. Data analysis was done using SPSS.v21 software and univariate and multivariate analysis of covariance tests. 30 individuals were selected using purposive sampling method who were randomly assigned to two groups (15 individuals per group).
ResultsThe results showed that positive resilience training was effective on the overall score of emotional self-regulation and the components of concealment and compromise. In addition, the effectiveness of this intervention on psychological distress had also been significant. Also, the results showed that positive resilience training had a significant effect on general positive relationship and the components of closeness and dependence.
ConclusionBased on the results of this study, it is recommended to prioritize positive resilience training in intervention programs aimed at improving mental health of the mothers of children with intellectual disabilities.
Keywords: Positive Resilience, Emotional Self-Regulation, Psychological Distress, Parent-Child Interaction, Mothers, Intellectual Disability}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.