جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « تمرینات فیزیکی » در نشریات گروه « پزشکی »
-
اهدافجانبازان بدلیل مواجهه با حوادث استرس زای جنگ، با مشکلات جسمی و روانی زیادی روبرو می شوند که این امر می تواند بطور جدی کیفیت زندگی جانباز را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از درمانهای غیردارویی که می تواند در بهبود کیفیت زندگی این جانبازان نقش داشته باشد، تمرینات فیزیکی و ورزشی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه ورزشی گروهی بر کیفیت زندگی جانبازان با تشخیص اختلال استرس پس از سانحه می باشد.روش هادراین مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور، کیفیت زندگی 30 جانباز با تشخیص اختلال استرس پس از سانحه از جامعه در دسترس در یکی از بیمارستانهای شهر اهواز در2 گروه 15 نفره ارزیابی شد. برنامه درمانی شامل برنامه ورزشی گروهی بود که به مدت 12 هفته، هر هفته 2 جلسه و هر جلسه به مدت 40 دقیقه در گروه آزمون صورت گرفت. ارزیابی توسط پرسشنامه استاندارد SF36، قبل، بعد و یک ماه پس از اتمام مداخلات صورت گرفت.یافته هاآنالیز اطلاعات نشان دهنده اختلاف معنادار آماری درگروه آزمون نسبت به گروه کنترل در جلسه پس از درمان در مقیاس روانی کیفیت زندگی (P=0.031)، مقیاس جسمی کیفیت زندگی(P<0.01) و همچنین میانگین کل نمرات(P=0.012) بود.نتیجه گیریتمرینات فیزیکی و فعالیتهای ورزشی گروهی هوازی می تواند به بهبود کیفیت زندگی جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در حیطه های سلامت جسمی و روانی کمک کند.
کلید واژگان: کیفیت زندگی, جانبازان, اختلال استرس پس از سانحه, تمرینات فیزیکی}IntroductionWar veterans have different physical and mental problems due to exposure to variety of traumatic events and stressors and these problems effect their quality of life. One of the nonmedical treatment that can improve their quality of life is exercise and physical activities. Aim of the present study was to determine the effect of group exercise program on quality of life in war veterans with post-traumatic stress disorder (PTSD). Method & Materials: In this single blinded, controlled trial, quality of life of a convenience sample size of war veterans with PTSD (n=30) in a hospital in Ahwaz city was measured in 2 equal groups. Treatment protocol consisted of group exercise program occurred 45 minutes a day, 2 days a week for 12 weeks. Measures were conducted pre, post and 3 months after the treatment period by 36-item Short Form Health Survey.ResultData analysis was indicative of significant difference in experimental group compared to control group in mental scale of quality of life (P=0.031), physical scale of quality of life (P<0.01) and total score (P=0.012).ConclusionGroup exercise program can improve quality of life in war veterans with PTSD.Keywords: Quality of life, war veterans, post, traumatic stress disorder, physical exercise} -
اهدافهدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان بروز آسیب های فیزیکی و عوامل ایجادکننده آنها حین دوره تمرینات آمادگی جسمانی در نیروهای نظامی تحت آموزش بود.
روش هادر این پژوهش توصیفی گذشته نگر با روش سرشماری، 5559 نیروی رسمی که طی سه سال آموزشی (شهریور 1383 تا شهریور 1386) در سه پادگان آموزشی دوره آموزش نظامی را گذرانده بودند، به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات توسط پرسش نامه محقق ساخته از پرونده ها و مستندات موجود براساس سیستم طبقه بندی بیماری ها جمع آوری، کدگذاری و توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته هابیشترین میزان وقوع مربوط به آسیب های اسکلتی- عضلانی (2/96%) و شایع ترین نوع آسیب اسکلتی- عضلانی آسیب های سطحی (1/42%) بود. همچنین بیشترین ناحیه آسیب دیده در مصدومان، اندام تحتانی در ناحیه مچ پا (6/27%) بود. بیشترین آسیب ها در سالن ورزشی (8/23%) رخ داده بود. میزان شیوع کل آسیب های مورد نظر حین تمرینات نظامی به ترتیب، سال اول (9/4%)، سال دوم (5/2%) و سال سوم (2/3%) بود. شایع ترین علت وقوع آسیب حین دوره آموزش نظامی، لغزیدن یا زمین خوردن (5/33%) حین فعالیت های آموزشی بود.نتیجه گیریمهم ترین علت مراجعه به درمانگاه و شایع ترین نوع آسیب های فیزیکی در نیروهای نظامی حین تمرینات نظامی آسیب های اسکلتی- عضلانی است. پیشگیری اولین گام برای کاهش حوادث ترومایی محسوب می شود.کلید واژگان: آسیب, تمرینات فیزیکی, نیروهای نظامی, همه گیری شناسی}AimsThis study was conducted to assess the prevalence rate and causes of physical injuries among trainee personnel during the physical fitness practices course.MethodsIn this retrospective-descriptive study, 5559 formal personnel who were trained in the three educational garrisons during the last three educational years (September 2005 to September 2007) were selected by census method and were analyzed as the sample of this study. Using a researcher-made questionnaire from the present records and documents based on diseases classification system, the data were collected, codified and finally analyzed by SPSS 15 software.ResultsMost of injuries were musculoskeletal injuries (96.2%) and the most common type of injuries was superficial injuries (42.1%). The most often injured body area was the ankle and foot area (27.6%). Most injuries had been happened in sport hall (23.8%). The prevalence rate of given injuries during military training were the first (4.9%), second(2.5%) and third(3.2%) years. the most common causes of injury during the military training were slipping or falling during training activities (33.5%).ConclusionMusculoskeletal injuries were the major cause of referring to clinic and the most prevalence type of physical injuries in military personnel during the military trainings. Prevention is considered as the first step toward reducing the traumatic events. -
سابقه و هدفورزش مستمر و منظم باعث حفظ تعادل و هم آهنگی، بهبودی خواب و عمر طولانی میشود. پزشکان متخصص ورزش توصیه میکنند هفتهای 2 مرتبه به مدت 30 تا 40 دقیقه در هوای آزاد بدنسازی یا مقاوم سازی انجام شود. در این مطالعه، تاثیر تمرینات ورزشی فیزیکی و ایروبیک بر سندرم پیش از قاعدگی بررسی شد.روش بررسیدر این کارآزمایی بالینی شاهددار، زنانی که به ورزشگاه بانوان در شیراز جهت انجام تمرینات فیزیکی و ایروبیک مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتدا به 700 نفر از افراد واجد شرایط، فرم تعیین سندرم پیش از قاعدگی داده شد. سپس به آنان قبل و طی 3 سیکل بعد از تمرینات ورزشی پرسشنامهای داده شد. از این تعداد، در کل به 18 نفر تمرینات فیزیکی و به 19 نفر تمرینات ایروبیک داده شد. 20 نفر در گروه شاهد قرار گرفتند. داده ها توسط آمار توصیفی و استنباطی و آزمون آماری اندازهگیری مکرر نتایج تحلیل شدند.یافته هادر هر دو گروه ورزشی، تفاوت معنی داری در میزان علائم سندرم پیش از قاعدگی در ماه های متفاوت دیده شد (P<001/0). بین بروز علائم سندرم پیش از قاعدگی در دو گروه ورزش ایروبیک و تمرینات فیزیکی اختلاف معنی داری وجود نداشت (NS).نتیجه گیریبا توجه به آنکه ورزش در مقایسه با درمان دارویی بدون عارضه جانبی و فاقد هر گونه خطری میباشد، بهتر است که زنان را به ورزش بدنسازی جهت کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی تشویق نمود.
کلید واژگان: سندرم پیش از قاعدگی, تمرینات ایروبیک, تمرینات فیزیکی}Medical Science Journal of Islamic Azad Univesity Tehran Medical Branch, Volume:18 Issue: 3, 2008, P 177BackgroundExercise is a well known valuable factor in the field of mental health and survival. Physicians recommend 2 times exercises for 30-40 minutes per week. In this study the effects of aerobic and physical exercises on the PMS were compared.Materials And MethodsThe data of this controlled clinical trial were collected by PMS questionnaire through personal interview, observations and measurements with 57 women (18 physical exercises, 19 aerobic exercises and 20 controls) for 3 months. The results were analyzed by descriptive and inferential statistics and repeated measurements.ResultsThe results showed significant decrease in PMS in different months in exercise group (p<0.001). The comparison between aerobic and physical exercises showed no significant difference (p>0.05).ConclusionIt is concluded that exercise is more effective than medical therapy for PMS symptoms and have no side effects.
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.