جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « تکامل جنین » در نشریات گروه « پزشکی »
-
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال هفدهم شماره 9 (پیاپی 116، Sep 2019)، صص 621 -628مقدمه
اسید نیکوتینیک (نیاسین) یک ماده اصلاح گر چربی با طیف گسترده می باشد که خاصیت آنتی اکسیدانی دارد و تولید پراکسیداسیون چربی را کاهش می دهد.
هدفهدف از مطالعه حاضر بررسی بلوغ آزمایشگاهی، مقاومت به سرما، تکامل رویان و همچنین بررسی سطح مالون دی آلدیید، سطح اکسیدان کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل تخمک گاو پس از بلوغ در محیط حاوی غلظت های مختلف نیاسین می باشد.
موارد و روش هاکمپلکس های تخمک- کومولوس نابالغ گاو پس از جمع آوری در محیط کشت TCM-199 به همراه غلظت های صفر، 100، 200 و 400 میکرومولار نیاسین در شرایط استاندارد کشت داده شدند. بعد از 24 ساعت میزان بلوغ هسته ای ارزیابی شد و غلظت مناسب نیاسین انتخاب شد. در مرحله بعد کمپلکس های تخمک- کومولوس در دو گروه غلظت صفر و 400 میکرومولار کشت داده شدند و از نظر نرخ تکامل رویانی مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین کمپلکس های تخمک- کومولوس بالغ در هر دو گروه با روش استاندارد انجماد شیشه ای فریز شدند و پس از یخ گشایی دو مرحله ای از نظر تکامل رویانی مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین سطح مالون دی آلدیید، سطح اکسیدان کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در تخمک ها بالغ شده در هر دو گروه مقایسه شدند.
نتایجنتایج مطالعه حاضر نشان داد که، اگرچه نیاسین با غلظت 400 میکرومولار باعث افزایش میزان بلوغ آزمایشگاهی تخمک می شود (3/5±6/87)، ولی نرخ تکامل رویان تا مرحله بلاستوسیست را نتوانست بهبود بخشد. پس از انجماد، نرخ کلیواژ و تولید بلاستوسیست در گروه کشت داده شده در حضور نیاسین بالاتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 7/2±6/53 و 6/1±6/10 در مقابل 1/4±2/46 و 4/2±3/6). همچنین افزودن نیاسین به محیط کشت تخمک باعث کاهش سطح مالون دی آلدیید پس از بلوغ شد.
نتیجه گیرینیاسین باعث بهبود کیفیت رویان های تولید شده در آزمایشگاه می شود و مقاومت تخمک گاو را نسبت به انجماد افزایش می دهد.
کلید واژگان: انجماد شیشه ای, تخمک, تکامل جنین, گاو, نیاسین}BackgroundNicotinic acid (niacin) is a broad-spectrum lipid-modifying agent that has potent antioxidant properties and reduces the production of lipid peroxidation.
ObjectiveThe purpose of the present study was to investigate the maturation, embryo development and cryo-tolerance merit, and levels of malondialdehyde (MDA), total oxidant status, and total antioxidant capacity following the supplementation of bovine oocytes maturation medium with different concentrations of niacin.
Materials and MethodsImmature cumulus-oocyte complexes were cultured in tissue culture medium-199 maturation media supplemented with 0, 100, 200, and 400 µM niacin under a standard in vitro culture condition. After 24 hr of culture, the nuclear maturation rate was assessed. Then, two groups of immature cumulus-oocyte complexes were cultured in TCM-199 either with or without 400 µM niacin and evaluated for embryo development. Also, matured cumulus-oocyte complexes in both groups were frozen using a standard vitrification procedure. After vitrification, oocytes were warmed in two steps and evaluated for embryo development. In addition, the level of total antioxidant capacity, total oxidant status, and MDA were measured.
ResultsThe results indicated that although the treatment with 400 µM niacin increased in vitro nuclear maturation (87.6±5.3), it did not improved the embryo development to the blastocyst stage. Higher cleavage and blastocyst rates were observed in vitrified oocytes that were cultured with supplemented 400 µM niacin compared to the control group (without niacin) (53.6±2.7 and 10.6±1.6 vs. 46.2±4.1 and 6.3±2.4, respectively). Also, the addition of 400 μM niacin to the maturation media could decrease MDA levels after maturation.
ConclusionNiacin could improve the quality of in vitro embryo production (IVP) embryos and tolerance of bovine oocytes to vitrification.
Keywords: Bovine, Embryonic development, Niacin, Oocytes, Vitrification} -
زمینه و هدفکشت جنین روی ماتریژل، یکی از روش های مناسب بررسی تکامل جنین در محیط آزمایشگاه می باشد. البته به کارگیری محیط های متفاوت کشت همراه با آن و همچنین تفاوت در مراحل تکاملی جنین، می تواند منجر به پدید آمدن نتایج متفاوتی در مطالعات شود. از آنجایی که استفاده از ماتریژل در مورد تمام گونه ها و در مراحل مختلف تکاملی جنین مورد بررسی قرار نگرفته است، مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر ماتریژل بر روند تکاملی بلاستوسیست های جمع آوری شده موش صورت گرفت.مواد و روش هابه موش های ماده نژاد NMRI هورمون های hMG و hCG برای تحریک تخمک گذاری تزریق شد. سپس موش های ماده با موش های نر از همان نژاد جفت گیری نمودند. بلاستوسیست های حاصل، به دو گروه 150 عددی برای گروه آزمایش و گروه 134 عددی برای گروه کنترل تقسیم شدند. بلاستوسیستها به مدت 48 ساعت در محیط کشت M16 دارایBSA به میزان 4 mg/mlکشت داده شدند و با بلاستوسیست های کشت شده در ماتریژل همراه با محیط مشابه(M16+4 mg/ml BSA) مقایسه شدند. روند تکاملی هر 24 ساعت تا 48 ساعت مطالعه شد. نتایج حاصل با استفاده از آزمون c2 و نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.نتایجبعد از گذشت 24 ساعت از کشت، درصد بلاستوسیست های گروه آزمایش که به مرحله بلاستوسیست های جوانه زده مرحله اول رسیدند (74%)، در مقایسه با گروه کنترل (2/52%)، به طور معنی داری (p<0.05) بیشتر بود اما درصد بلاستوسیست های فراگمنته در گروه کنترل 9/11% بود که تفاوت معنی داری (p<0.05)، با گروه آزمایش (2%) داشت. بعد از 48 ساعت از کشت 41% از بلاستوسیست های کشت داده شده در گروه کنترل، به مرحله بلاستوسیست های جوانه زده مرحله اول پیشرفت نمودند و این میزان بالاتر از درصد بلاستوسیست های این مرحله در گروه آزمایش بود (p<0.05). همچنین درصد بلاستوسیست های جوانه زده مرحله دوم، در گروه آزمایش بعد از 48 ساعت (78%)، با اختلاف معنی دار (p<0.05)، نسبت به گروه کنترل (59%) بالاتر بود.نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که بلاستوسیست های کشت داده شده بر روی ماتریژل همراه با محیط کشت غنی شده M16 حاوی (4 mg/ml) BSA در مقایسه با بلاستوسیست هایی که در محیطM16 حاوی (4 mg/ml) BSA کشت داده شدند، تکامل و رشد بیشتری دارند. بررسی فراساختمانی جنین ها و یا بررسی های ایمونوسیتوشیمیایی در تکمیل یافته های این مطالعه پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: بلاستوسیست, محیط کشت, ماتریژل, تکامل جنین, موش آزمایشگاهی} -
استفاده از کشت همزمان سلول های اپی تلیال لوله رحم با جنین، یکی از راه های تسهیل بررسی تکامل جنین در محیط آزمایشگاه می باشد؛ ولی فقدان محیطی مناسب برای تکامل جنین و سلولهای اپی تلیال لوله رحم از مشکلات این روش است. در این مطالعه اثرات محیط های مختلف کشت بر روی سلولهای اپی تلیال لوله رحم و تکامل جنین بررسی شده است. سلولهای لوله رحم از 19 زن زیر 40 سال با سابقه باروری و بدون داشتن ضایعه پاتولوژیک لوله رحم به طریق هیسترکتومی کامل شکمی تهیه گردید. سلولهای غنی از اپی تلیال لوله رحم به صورت آنزیمی و مکانیکی تهیه و در سه محیط کشت DMEM/F12، RPMI-1640 و Ham''s F10 کشت داده شدند. پس از 4 بار پاساژ سلولی، سلول ها به مدت 7 روز بر روی پلاستیک و ماتری ژل به منظور تهیه سلول های پولاریزه کشت داده شدند. قابلیت حیات و مرگ سلول ها در طی پاساژهای سلولی و بعد از آن به وسیله رنگ آمیزی حیاتی نوترال رد و تریپان بلو بررسی گردید. به علاوه 117، 45، 48 جنین اضافی 8-4 سلولی انسان به ترتیب در محیط های Ham''s F10، RPMI- 1640،DMEM/F12 به مدت 120 ساعت کشت داده شد و مورفولوژی آنها هر 24 ساعت بررسی گردید. قابلیت حیات سلول ها در طی کشت اولیه و پاساژ سلولی در محیط 100% DMEM/F12 بود که در مقایسه با (95%) RPMI-1640 و (93%) Ham F10 معنی دار بود (P<0.05)؛ ولی پس از پاساژ سلولی تفاوت معنی داری بین محیط های مختلف دیده نشد. درصد جنین هایی که در محیط Ham''s F10 به مرحله مورولا رسیده بودند 4/79% بود که در مقایسه با (86/8%) RPMI-1640 و (62/5%) DMEM/F12 به طور معنی داری بیشتر بود (P<0.05). از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که محیط DMEM/F12 درطی پاساژ و تکثیر سلولهای لوله رحمی نسبت به محیطهای Ham''s F10 و PRMI-1640 ارجحیت دارد؛ ولی بعد از پاساژ سلولی و در مرحله کشت همزمان، سلول های لوله رحمی با جنین، محیط Hams F10 نسبت به محیط های دیگر مناسب تر می باشد.
کلید واژگان: لوله رحم, هم کشتی, تکامل جنین, انسان و محیط های کشت}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.