جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "داروهای محرک تخمک گذاری" در نشریات گروه "پزشکی"

امروزه استفاده از داروهای محرک تخمک گذاری نظیر GnRHx (PMSG/HCG) برای القا تحریک زیاد تخمدانی و بدست آوردن اووسیت بیشتر در پروتکل فنون باروری کمکی بسیار معمول است. مطالعات و تجارب اخیرا نشان داده است که میزان موفقیت لانه گزینی در سیکل های تحریکی، کمتر از سیکل های طبیعی است. به نظر می رسد که استفاده از داروهای محرک تخمک گذاری روی داروهای فوق الذکر روی پذیرش آندومتر رحمی اثر می گذارند.
فرا ساختمان بافت های آندومتر (اپی تلیوم لومینال) با بیوپسی هایی از آندومتر موش های ماده(N=30) که تحت تیمار با داروهای محرک تخمک گذاری[Pregnant Monoposal Serum Gonadotropine = GnRHx (PMSG/HCG)] (بعنوان گروه تحت مطالعه) و موش های ماده ای که هیچ دارویی دریافت نکرده بودند (بعنوان گروه کنترل) مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات کمی و کیفی بر روی میکروگراف های الکترونی انجام شدند. یافته های مورفولوژیک بر اساس سه ویژگی ساختمانی شامل سیستم کانال هسته ای، میتوکندری های بزرگ و واکوئل های گلیکوژنی و بعلاوه سیستم پینوپودها و یوکروماتین هسته ارزیابی شدند.
بررسی کیفی نشان داد که سلول های اپی تلیوم لومینال آندومتر فعالتر بوده و دارای ترشحات فراوانتری نسبت به گروه کنترل بودند. همچنین یافته های کمی نشانگر آن بود که نسبت های حجمی هسته، میتوکندری، شبکه آندوپلاسمیک خشن و گلیکوژن به سلول و یوکروکاتین به هسته تفاوت معنی داری به نسبت گروه کنترل از خود نشان دادند (P<0.05).
بررسی های مورفولوژیک و مورفومتریک نشان می دهند که استفاده از داروهای محرک تخمک گذاری سبب فعالیت ترشحی بیشتر سلول های اپی تلیوم لومینال می گردند.

داروهای محرک تخمک گزاری همچونHCG، HMG، GnRHaبه صورت پروتکل طولانی مدت به طور شایعی برای تحریک تخمک گزاری و به دست آوردن تعداد بیشتر تخمک در سیکل هایART استفاده می شود. مطالعات و تجربیات اخیر نشان داده است که میزان لانه گزینی موفق در سیکل های تحریکی، کمتر از سیکل های طبیعی می باشد. با توجه به نقش مهمی که اندومتر در پذیرش و لانه گزینی جنین دارد، در بررسی حاضر اثرات احتمالی استفاده از پروتکل استاندارد طولانی مدت تحریک تخمک گزاری بر فراساختمان اپی تلیوم لومینال و غددی در روز بیستم سیکل قاعدگی (LH+6) (زمان پنجره لانه گزینی) بررسی شده است.
بافت اندومتر از دو گروه کنترل و تحت مطالعه مراجعه کننده به مرکز ناباروری بیمارستان الزهراء دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی تبریز در طی سال های 82-80 در روز LH+6 با استفاده از کاتتر پایپل از فوندوس رحم دریافت شد. گروه کنترل (n=5) زنان بارور طبیعی بودند که داروی محرک تخمک گزاری دریافت نکرده بودند و گروه مطالعه (n=10) زنانی نابارور بودند که به دلیل مشکل همسر تحت درمان با پروتکل استاندارد طولانی مدت تحریک تخمک گزاری بودند که جنین در این زوجین تشکیل نشده بود. پس از آماده سازی نمونه برای میکروسکوپ نوری و الکترونی، عکسبرداری از نمونه ها انجام شد و مطالعات کمی و کیفی (مورفولوژیک و مورفومتریک) انجام شد و نتایج حاصله با استفاده از روش آماری Unpaired Student T test مقایسه گردید.
نتایج به دست آمده وجود سیستم کانال های هسته ای (NCS)، میتوکندری های غول پیکر و واکوئل های کلیگوژن را در هر دو گروه نشان داد. آنالیز ها نشان داد که نسبت های حجمی ارگانل ها در اپی تلیوم لومینال و غددی از جمله یوکروماتین به هسته، RER به سلول و میتوکندری به سلول در گروه مطالعه نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش داشت (p<0.05) که نشانه فعال بودن این سلول ها نسبت به سلول های گروه کنترل می باشد.
از نتایج فوق می توان استنباط کرد که داروهای فوق تکامل طبیعی اندومتر را در فاز میانی لوتئال که مقارن با زمان کاشته شدن جنین می باشد به هم زده و باعث کاهش میزان لانه گزینی خواهند شد. لذا انجام ART بدون استفاده از داروهای محرک تخمک گزاری می تواند میزان لانه گزینی موفق را افزایش دهد.