به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه

دکاپپتیل

در نشریات گروه پزشکی
تکرار جستجوی کلیدواژه دکاپپتیل در مقالات مجلات علمی
  • نوشین مدبر*، مریم رحیمی، شهناز احمدی
    مقدمه

    درمان رایج میوم های رحمی که توسط اکثر پزشک ها به کار گرفته می شود، هیسترکتومی و میومکتومی می باشد. با توجه به اینکه استفاده از دکاپپتیل، لتروزول و کابرگولین دکاپپتیل، لتروزول و کابرگولین به صورت تنها برای درمان میوم های رحمی مورد ارزیابی قرار نگرفته است، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی استفاده از این داروها در درمان بیماری لیومیوم رحم انجام شد.

    روش کار

    این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال های 1400 و 1401 بر روی 75 بیمار مبتلا به میوم رحمی مراجعه کننده به درمانگاه ژنیکولوژی بیمارستان اکبرآبادی تهران انجام شد. بیماران به سه گروه 25 نفره تقسیم شدند. به گروه اول لتروزول به میزان 5/2 میلی گرم روزانه، به گروه دوم کابرگولین به میزان 5/0 میلی گرم هفتگی و به بیماران گروه سوم آگونیست های GnRH داده شد. میزان هموگلوبین و الگوی خون ریزی قاعدگی به ترتیب از طریق آزمایش شمارش کامل سلول های خونی و مصاحبه با بیماران به دست آمد و در نهایت سایز میوم و تغییرات آن از طریق سونوگرافی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های کای دو، من ویتنی، کروسکال والیس و آزمون های تعقیبی بونفرونی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

    یافته ها

    میانگین هموگلوبین در گروه دریافت کننده کابرگولین در مقایسه با دو گروه دیگر بیشتر بود که از نظر آماری معنادار بود (001/0=p). از نظر بروز عوارض ناشی از مصرف داروها، گرگرفتگی در گروه دریافت کننده دکاپپتیل، درد عضلانی در گروه دریافت کننده لتروزول، سردرد، تهوع و بی اشتهایی در گروه دریافت کننده کابرگولین در مقایسه با سایر گروه ها بیشتر بود که این اختلاف ها از نظر آماری معنادار نبود (8/0=p). همچنین تفاوت معناداری از نظر الگوی خون ریزی قاعدگی و کاهش سایز میوم بین سه گروه وجود داشت (01/0=p).

    نتیجه گیری

    استفاده از کابرگولین در مقایسه با سایر داروها، نتایج بهتری در درمان بیماران از نظر کاهش سایز میوم و افزایش هموگلوبین داشته است.

    کلید واژگان: دکاپپتیل، کابرگولین، لتروزول، میوم های رحمی
    Noushin Modabber *, Maryam Rahimi, Shahnaz Ahmadi
    Introduction

    The common treatment for uterine myomas used by most physicians is hysterectomy and myomectomy. Given that the use of decapeptyl, letrozole, and cabergoline has not been evaluated as a single agent for the treatment of uterine myomas, the present study was conducted with aim to evaluate the use of these drugs in the treatment of uterine leiomyoma.

    Methods

    This randomized clinical trial study was conducted in 2021-2022 on 75 patients with uterine myoma referred to the Gynecology Clinic of Akbarabadi Hospital, Tehran. The patients were divided into three groups (n=25 per group). The first group was given letrozole at a dose of 2.5 mg daily, the second group was given cabergoline at a dose of 0.5 mg weekly, and the third group was given GnRH agonists. The hemoglobin levels and menstrual bleeding patterns were obtained through complete blood cell count and interviews with the patients, respectively, and finally the size of the myoma and its changes were examined through ultrasound. Data were analyzed using SPSS software (version 22) and Chi-square, Mann-Whitney, Kruskal-Wallis, and Bonferroni post hoc tests. P<0.05 was considered significant.

    Results

    The mean hemoglobin in the group receiving cabergoline was higher compared to the other two groups, which was statistically significant (p=0.001). In terms of drug-related complications, hot flashes were more common in the group receiving decapeptyl, muscle pain was higher in the group receiving letrozole, and headache, nausea, and anorexia were higher in the group receiving cabergoline compared to the other groups, which were no statistically significant (p=0.8). There was also a significant difference among the three groups in menstrual bleeding pattern and reduction in myoma size (p=0.01).

    Conclusion

    Using cabergoline compared to other drugs has better results in the treatment of patients in terms of reducing the size of myoma and increasing hemoglobin.

    Keywords: Cabergoline, Decapeptil, Letrozole, Uterine Myomas
  • افسانه نیاکانی، فرح فرخی، شاپور حسن زاده*
    مقدمه
    هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) یک هورمون کلیدی تولیدمثلی می باشد. آنالوگ های GnRH به طور وسیعی در برنامه های لقاح آزمایشگاهی و در مقابله با اثرات سوء ناشی از درمان سرطان های وابسته به هورمون های جنسی که توسط عوامل موجود در مواد شیمی-درمانی بروز می-نمایند، مورد استفاده قرار می گیرد.
    هدف
    هدف از انجام این مطالعه، بررسی و ارزیابی اثرات استفاده از سیکلوفسفامید و دکاپپتیل (آنالوگ GnRH) بر روی هیستومورفومتری، هیستوشیمی بافت بیضه همچنین عیار هورمون های گنادوتروپیکی وگنادی در موش سفید کوچک آزمایشگاهی بود.
    مواد و روش ها
    برای این مطالعه 24 عدد موش سفید آزمایشگاهی از گونه Balb/C با متوسط وزن 3±20گرم انتخاب شدند. موش ها به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول، توسط 65 میلی گرم سیکلوفسفامید به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند، گروه دوم دکاپپتیل را به میزان 0/05 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند، گروه سوم ابتدا با دکاپپتیل و سپس پس از 10 روز با سیکلوفسفامید با همان مقدار قبلی درمان شدند، گروه کنترل به میزان حجم داروهای مورد استفاده در گروه های قبلی آب مقطر استریل دریافت کردند. در راستای ارزیابی تغییرات بافت بیضه موش نمونه های بافتی تهیه و سپس با رنگ آمیزی های هموتوکسیلین-ائوزین، PAS،Oil-Red-O رنگ آمیزی شدند.
    نتایج
    بررسی های این مطالعه نشان داد که تزریق داخل بطنی داروی شیمی درمانی سیکلوفسفامید موجب تغییرات هیستومورفولوژیکی در بافت بیضه می-گردد. تزریق دکاپپتیل همراه با سیکلوفسفامید در مقایسه تغییرات ملایمی را ایجاد کرده بود. نتایج استریولوژیکی ما تغییرات قابل ملاحظه ای (0/05>p) در قطر لوله های منی ساز، عیار اسپرماتوژنز، همچنین میزان تمایز لوله ای در بین گروه های تجربی و کنترل را نشان دادند. مضافا یافته های مورفومتریک ما ثابت کردند که تفاوت های قابل ملاحظه ای در ضخامت بافت پوششی و تعداد لایه های سلولی لوله های منی ساز در بین گروه های درمان شده با دکاپپتیل و سیکلوفسفامید وجود دارند. در گروهی که موش ها سیکلوفسفامید را به تنهایی دریافت کرده بودند میزان هورمون LH کاهش یافته بود درحالی که آن هایی که دکاپپتیل را به همراه سیکلوفسفامید دریافت کرده بودند گرچه سطوح هورمون های LH وFSH در آن ها کاهش یافته بود اما سطح تستوسترون افزایش داشت.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که آنالوگ GnRH یعنی دکاپپتیل بافت بیضه را در مقابل اثرات تخریبی سیکلوفسفامید محافظت می نماید.
    کلید واژگان: سیکلوفسفامید، دکاپپتیل، بیضه موش
    Afsaneh Niakani, Farah Farrokhi, Shapour Hasanzadeh*
    Background
    Gonadotropin-releasing hormone (GnRH) is a reproductive key hormone. The GnRH analogues are widely used in in vitro fertilization and treatment of sex hormone-depended cancers induced by the materials used in chemotherapeutic agents.
    Objective
    The aim of this study is to evaluate the effects of cyclophosphamide and decapeptyl (analogues of GnRH) on histomorphometry and stereology of testicular tissue as well as gonadotropic and gonadal hormones indices in mice.
    Materials And Methods
    For this study, 24 adult male Balb/C strain mice were divided in four groups; first, cyclophosphamide (65 mg/kg/body weight (BW)), second, decapeptyl (0.05 mg/kg/BW), third, decapeptyl at first, and after 10 days of cyclophosphamide injection, and control group was received same volume of sterile saline. In order to evaluate the tissue changes in testes of the mice, sections were prepared and stained with Hematoxylin-Eosine, Periodic Acid Schief''s (PAS) and Oil-Red-O staining techniques.
    Results
    The cyclophosphamide causes histomorphologic changes in the testicular tissue; whereas such changes by decapeptyl were comparatively mild. The morphometric results revealed significant reduction in diameters of seminiferous tubules (p=0.02), and the stereological results confirmed significant differences in spermatogenesis (SI) as well as rate of tubal differentiation (TDI) indices between experimental and control groups (p=0.001). In addition, the morphometric findings proved that, there are significant decrease (p=0.001) in thicknesses of epithelia and stereologic result revealed reduction in number of cell layers in both decapeptyl and chemotherapy groups, but the decrements of these parameters were significant (p=0.02) in later group. In groups that had received cyclophosphamide, and decapeptyl alone, the LH and testosterone levels were decreased significantly (p=0.03), whereas in those that had received decapeptyl along with cyclophosphamide, the LH and FSH levels showed a decline but the level of testosterone increased.
    Conclusion
    These results demonstrated that, analogue of GnRH i.e., decapeptyl protect morphologic, morphometric, and stereologic alterations of the testes tissue, as well as gonadotropic and gonadal hormonal changes preceding cyclophosphamide treatment in male mice.
    Keywords: Cyclophosphamide, Decapeptyl, Testis, FSH, LH, Testosterone, Mice
  • مریم افتخار، الهام رحمانی، فرناز محمدیان
    مقدمه

     آگونیست GnRH برای تحریک تخمک گذاری در سیکل های IVF به کار می رود که این دارو فواید بسیاری دارد.

    هدف

     هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دو آگونیست GnRH کوتاه و طولانی اثر در پروتکل IVF است.

    مواد و روش ها

     در یک مطالعه آینده نگر تصادفی، صد زن به طور تصادفی در دو گروه وارد سیکل IVF شده اند. در گروه اول بیماران یک دوز 1/87 میلی گرم تریپتورلین را در میانه فاز لوتیال دریافت کردند و در گروه دوم دکاپپتیل با دوز 0/1 میلی گرم در روز از وسط فاز لوتیال شروع شد. سپس نتایج حاملگی در سیکل IVF بین دو گروه مقایسه گردید.

    نتایج

     تفاوت آماری مشخصی بین میزان اووسیت های به دست آمده از دو گروه (0/545=p)، میزان لقاح (0/876=p)، میزان لانه گزینی (0/716=p) و میزان حاملگی(0/727=p) وجود نداشته است.

    نتیجه گیری

     با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه، دو پروتکل آگونیست GnRH طولانی اثر با نصف دوز و آگونیست GnRH کوتاه اثر هیچ برتری نسبت به هم در نتایج IVF ندارند.

    کلید واژگان: ناباروری، آگونیست In vitro fertilization، GnRH، نتایج حاملگی، دکاپپتیل
    Maryam Eftekhar, Elham Rahmani, Farnaz Mohammadian
    Background

    Gonadotrophin-releasing hormone (GnRH) agonist is used for controlling ovarian stimulation in assisted reproductive technology (ART) cycles which has some benefits.

    Objective

    To compare the efficacy of two different formulations of GnRH agonist: short-acting and long-acting, for ART protocols.

    Materials And Methods

    In a prospective randomized study, one hundred women who underwent ART cycles were randomly divided into two groups. In group I, the patients received one single injection of 1.87 mg Triptorelin in previous mid-luteal phase. In group II, Decapeptyl 0.1 mg per day started from previous mid-luteal phase. Pregnancy outcome in in vitro fertilization (IVF) cycle was compared between two groups.

    Results

    There were no statistically significant differences in the number of retrieved oocyte (p=0.545), fertilization (p=0.876), implantation (p=0.716) and pregnancy rate (p=0.727) between the two groups.

    Conclusion

    There were not any advantages in IVF outcome between half-dose long-acting and short-acting GnRH agonist groups in ART cycle.

    Keywords: Infertility, GnRH agonist, In vitro fertilization, Pregnancy outcome, Decapeptyl
  • افسانه نیاکانی، فرح فرخی، امیر توکمه چی
    مقدمه
    هورمون گنادوتروپین (GnRH یا Gonadotropin release hormone) اولین هورمون کلیدی تولید مثل است. امروزه از آنالوگ های GnRH به طور گسترده ای در لقاح آزمایشگاهی و درمان سرطان های وابسته به هورمون های جنسی ناشی از مواد شیمی درمانی استفاده می شود. به همین منظور در تحقیق حاضر تاثیر دکاپپتیل که یک آنالوگ GnRH است، بر نورون های ناحیه ی هیپوکامپ موش سوری نر بررسی شد.
    روش ها
    در مطالعه ی حاضر از 24 سر موش سوری نر با وزن متوسط 5 ± 30 گرم پس از سازش با شرایط آزمایشگاهی استفاده شد. موش ها به چهار گروه تقسیم شدند. تیمار اول سیکلوفسفامید با دوز 65 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و تیمار دوم دکاپپتیل با دوز 05/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. درموش های تیمار سوم ابتدا دکاپپتیل و پس از 10 روز سیکلوفسفامید با همان دوزها به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در گروه شاهد فقط سرم فیزیولوژی استریل به روش مشابه تزریق گردید. یک ماه پس از تزریق، همه ی موش ها به روش آسان کشی، کشته شدند و سپس مغز و ناحیه ی هیپوکمپ آن ها جدا گردید و پس از تثبیت در فرمالین، از آن ها مقاطع بافتی تهیه شد. پس از رنگ آمیزی با هماتوکسیلن و ائوزین و پاس با میکروسکوپ نوری ساختمان بافتی هیپوکامپ مورد مطالعه قرار گرفت.
    یافته ها
    نورون های ناحیه های DG (Dentate Gyrus)، CA1 و CA3 در ناحیه ی هیپوکمپ موش ها دچار تغییرات بافتی شد. در موش های شیمی درمانی شده بیش از 60 درصد نورون های ناحیه های DG، CA3 و CA1 دچار نکروز شده بودند، در حالی که در موش های تیمار شده با دکاپپتیل نکروز نورون ها کمتر مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج مطالعه ی حاضر می توان نتیجه گرفت که دکاپپتیل ضد آسیب نورونی ناحیه ی هیپوکمپ در حیوانات شیمی درمانی شده اثر محافظتی دارد.
    کلید واژگان: موش سوری، سیکلوفسفامید، دکاپپتیل، شیمی درمانی، نورون های هیپوکامپ
    Afsaneh Niakani, Farah Farokhi, Amir Tukmechi
    Background
    Gonadotropin hormone (GnRH) is the first reproductive key hormone. Today, GnRH analogues are widely used in in-vitro fertilization and treatment of sex hormone-dependent cancers induced by the materials used in chemotherapy. Therefore, the aim of the present study was to evaluate the effects of Decapeptyl (an analogue of GnRH) on neurons of hippocampus area in male mice.
    Methods
    In this study, 24 male mice with a mean weight of 30 g were used. After the mice were adapted to the experimental conditions, they were divided into four groups. The first group was injected with intraperitoneal (ip) cyclophosphamide (65 mg/kg of body weight). The second group was injected with Decapeptyl (0.05 mg/kg of body weight). The third group was first treated with Decapeptyl for 10 days and then injected with ip cyclophosphamide with the same dose. In the control group, only sterile saline was injected using the same method. After a month, the mice were killed. The hippocampus area was separated from the brain and after being fixed in formalin 10%, tissue sections were prepared and stained with eosin, hematoxylin, and periodic acid-Schiff (PAS) for microscopic studies.
    Findings
    The results showed that DG, CA1, and CA3 areas of hippocampal neurons had some tissue changes. In mice that had received chemotherapy, more than 60% of the neurons in DG, CA1, and CA3 areas were necrotic, but there were a few neuronal necrotic in mice treated with Decapeptyl.
    Conclusion
    The results of this study suggested that Decapeptyl has a supporting effect on hippocampal neuronal (hippocampus area neurons) damage in animals that received chemotherapeutic agents.
    Keywords: Mice, Cyclophosphamide, Decapeptyl, Chemotherapy, Hippocampal neurons
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال