جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "رویکرد sahrmann" در نشریات گروه "پزشکی"
جستجوی رویکرد sahrmann در مقالات مجلات علمی
-
سابقه و هدفسندروم درد پاتلوفمورال شایعترین منشاء درد قدامی زانو می باشد که معمولا طی بالا و پایین رفتن از پله ها، چمپاتمه زدن، نشستن طولانی مدت و زانو زدن یات دویدن اتفاق می افتد. این مطالعه به منظور مقایسه «فیزیوتراپی سنتی به تنهایی» و «فیزیوتراپی سنتی توام با تمرین درمانی مبتنی بر رویکرد Sahrmann» بر بهبود سندورم پاتلوفمورال انجام شد.مواد و روش هااین مطالعه مداخله ای بر روی 30 بیمار مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال با سن 50-20 سال انجام شد. افراد به دو «گروه فیزیوتراپی سنتی» و «گروه درمانی Sahrmann» تقسیم شدند. در گروه فیزیوتراپی سنتی، از روش های تحریک الکتریکی سطحی، کیسه گرم، اولتراسوند و تمرینات تقویتی و کششی زانو استفاده شد. در گروه درمانی Sahrmann، علاوه بر فیزیوتراپی سنتی، از نواربندی خلفی ضربدری ران، تقویت و تمرینات عملکردی هیپ نیز استفاده شد. مداخلات در هر دو گروه به مدت 6 هفته اعمال شد. قبل و بلافاصله بعد از درمان، پرسشنامه کیفیت سطح زندگی (KOOS)، شدت درد زانو و حس مفصل زانو اندازه گیری و مقایسه شدند.یافته هادر هر دو گروه، متغیرهای شدت درد، مقیاس KOOS و حس وضعیت زانو در پایان هفته ششم به طور معنی داری بهبود یافتند(0/05p<). در گروه فیزیوتراپی سنتی میانگین شدت درد از 7/23±54/53 میلی متر به 5/11±37/80 میلی متر، میانکین نمره پرسشنامه KOOS از 6/12±95/93 به 6/23±73/26و میانگین خطای بازسازی وضعیت زانو از 1/57±4/98 درجه به 1/15±2/82 درجه کاهش یافتند همچنین در گروه درمانی Sahrmann و در پایان هفته ششم میانگین شدت درد از 7/75±59/93میلی متر به 5/36±40/2 میلی متر، میانگین نمره پرسشنامه KOOS از 10/94±95/73 به 7/87±71/4 و میانگین خطای بازسازی وضعیت زانو 9/1±6/18 درجه به 1/11±2/99 درجه کاهش یافتند.نتیجه گیریبر اساس نتایج این مطالعه استفاده از رویکرد درمان Sahrmann، نسبت به فیزیوتراپی سنتی، اثرات بیشتری در بهبود درد، حس وضعیت زانو و افزایش کیفیت زندگی مبتلایان به سندرم درد پاتلوفمورال ندارد.کلید واژگان: سندروم درد پاتلوفمورال, فیزیوتراپی, رویکرد Sahrmann, یافته های بالینیBackground And ObjectiveRotational impairment of the knee (excessive adduction and internal rotation of the hip during weight-bearing activities) and hip muscles weakness have been proposed as one of the risk factors of PFPS. The effects of correction of these impairments, which are not related directly to patella-femoral joint, have not been studied up to now. The aim of this study was to compare the effects of conventional physiotherapy alone and combined conventional physiotherapy with exercise therapy based on Sahrmann approach in patients with PFPS.MethodsIn this randomized controlled clinical trial, 30 patients with PFPS (aged 20-50) were participated. The participants were divided into two groups: "traditional physiotherapy group" and Sahrmann treatment group. In both groups, interventions were applied for 6 weeks. Patients in traditional physiotherapy group only received TENS, hot packs, ultrasound, and knee exercise therapy. But in Sahrmann treatment group, in addition to traditional physiotherapy, posterior X taping, hip muscle strengthening and functional training was used. Before and immediately after the end of 6th week, quality of life variables (using questionnaires KOOS), pain (using the Visual Analogue Scale), and position sense of the knee were measured.
FINDINGS: All of the variables including pain, KOOS scale and position sense of the knee were significantly improved in both groups (p0.05).ConclusionEssentially, using of Sahrmann approach including posterior X taping on thigh, strengthening of hip abductor, extensor and lateral rotators muscles, compared to conventional physiotherapy, was not result in more effective improvement in patients with PFPS.Keywords: Patellofemoral Pain Syndrome, Physiotherapy, Sahrmann Approach, Clinical Findings
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.