به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "ریواستیگمین" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی ریواستیگمین در مقالات مجلات علمی
  • محمد خلج کندری، سمیرا امیری، محمد علی حسینپور فیضی، فرزام شیخ زاده
    مقدمه
    مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که کندر در روند افزایش یادگیری و تقویت حافظه موثر است. یکی از اختلالات مهم شناختی درگیرکننده حافظه بیماری آلزایمر می باشد. همچنین افزایش بیان ژن پیش ساز آمیلوئید (App) به آلزایمر می انجامد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر مصرف خوراکی عصاره آبی کندر با داروی ریواستیگمین بر بیان ژن پیش ساز آمیلوئید (App) در هیپوکمپ رت های تیمار شده با AlCl3 انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    بدین منظور 24 راس رت نر بالغ با محدوده وزنی 30±220 گرم به طور تصادفی در چهار گروه (6n=) تقسیم شدند و به مدت 120 روز مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمار گروه ها به صورت، گروه یک کنترل (آب مقطر)، گروه دوم به عنوان گروه مدل آلزایمر روزانه یک میلی لیتر ماده شیمیایی AlCl3 با دوز mg/kg 20، گروه سوم به مدت دو ماه AlCl3 با همان دوز و دو ماه دیگر عصاره آبی کندر با دوز mg/kg 200، گروه چهارم مجددا به مدت دو ماه AlCl3 با همان دوز و دو ماه دیگر ریواستیگمین mg/kg 0/3 دریافت نمودند. پس از پایان دوره تیمار، عملکرد حافظه فضایی و یادگیری حیوانات توسط ماز آبی موریس به مدت 6 روز متوالی ارزیابی شد. سپس بافت هیپوکمپ آن ها جداسازی و در دمای 80- درجه نگهداری گردید. RNA ی تام با استفاده از کیت RNX-Plus استخراج گردید و میزان بیان ژن App به روش نیمه کمی (Semi-Quantitative) موردبررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج حاصل از ماز آبی موریس نشان داد که مصرف AlCl3 باعث از بین رفتن یادگیری در رت ها شده است ولی تجویز عصاره آبی کندر و یا ریواستیگمین باعث بهبود نسبی یادگیری در رت های مدل می شود. بررسی میزان بیان نسبی App در گروه های مختلف نشان داد که مصرف AlCl3 افزایش معنی داری در بیان App القاء می کند. مقایسه اثر تیمار با عصاره آبی و داروی ریواستیگمین در رت های مدل حاکی از آن است که عصاره آبی کندر می تواند باعث کاهش بیان ژن App در مقایسه با داروی ریواستیگمین شود.
    نتیجه گیری
    مصرف AlCl3 باعث آسیب یادگیری و عملکرد حافظه فضایی در رت ها می شود و تجویز عصاره آبی کندر و یا ریواستیگمین می تواند آن بهبود بخشد. همچنین عصاره آبی کندر می تواند افزایش بیان القاء شده App توسط AlCl3 را کاهش دهد.
    کلید واژگان: App, آلزایمر, کندر, ریواستیگمین
    Mohammad Khalaj, Kondori, Smira Amiri, Mohammad Ali Hosseinpour Feizi, Farzam Shaikhzadeh, Hesari
    Background
    Laboratory Studies show that Olibanum boosts the process of learning and memory. Alzheimer’ disease is one of the important cognitive abnormalities which affect memory. Moreover, increased expression of amyloid precursor protein (App) results in Alzheimer’ disease. This study with the aim of comparing the effects of Olibanum aqueous extract and rivastigmin on the expression of App gene in rats that are treated by AlCl3.
    Materials And Methods
    24 adult male rats with a weight range of 220±30 gr. were randomly divided into 4 groups (n=6) and treated for 120 days. Treating group are as follow: Group no. 1 as control, group no. 2 as Alzheimer's model, group no. 3 as Olibanum treated, group 4 as rivastegmin teated were received 1 ml of distilled water, AlCl3 20mg/kg, AlCl3 (20 mg/kg) for 60 days and then AlCl3 with the same dose plus aqueous extract of Olibanum (200 mg/kg) for another 60 days and, AlCl3 (20 mg/kg) for 60 days and then AlCl3 with the same dose plus rivastigmin (0.3 mg/kg) for another 60 days, respectively. Then, learning and spatial memory performance of the rats were examined in 6 successive days with Morris-Water-Maze. After behavioral tests, hippocampus of the rats was separated and isolated in –80 degree centigrade. Total RNA was extracted by using RNX-plus solution. Finally, the expression of App gene was examined by semi-quantitative RT-PCR.
    Results
    Results obtained from Morris-Water-Maze showed that AlCl3 impairs memory performance in rats while treatments with rivastigmin or aqueous extract of Olibanum improves learning in rats model. The App gene expression analysis revealed that this gene unregulate significantly by utilizing AlCl3. Comparing the effects of rivastigmin and aqueous extract of Olibanum showed that Olibanum but not rivastigmin decreases the expression of App.
    Conclusion
    AlCl3 treatment can impair learning and spatial memory in rats while Olibanum or rivastigmin might improve their performance. Moreover, Olibanum impedes AlCl3-induced App up-regulation.
    Keywords: APP, Alzheimer, Olibanum, rivastigmin
  • امیرعباس جهانیان، امید رضایی*، فربد فدایی، آزاده یراقچی
    هدف
    هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی داروی ریواستیگمین بر کاهش نشانه های حرکت پریشی دیررس (دیسکینزی تاردیو) در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیای دریافت کننده داروهای ضدروان پریشی بود.
    روش
    40 بیمار مرد مبتلا به اسکیزوفرنیا با نشانه های حرکت پریشی دیررس (بر اساس ملاک های DSM-IV-TR) که در مرکز روانپزشکی رازی بستری شده بودند و در یک ماه پیش از مطالعه از نظر روانی در شرایط پایداری به سر می بردند، با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند و یک گروه دارونما و گروه دیگر ریواستیگمین دریافت کردند. در آغاز بررسی و همچنین پس از سپری شدن هشت هفته، نشانه های حرکتی بیماران با مقیاس حرکات غیرارادی نابهنجار (AIMS) بررسی شد. تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس صورت گرفت.
    یافته ها
    یافته ها نشان داد میان نمره های پس آزمون دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0 p<).
    نتیجه گیری
    ریواستیگمین بر کاهش نشانه های حرکت پریشی دیررس در بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا موثر است.
    کلید واژگان: حرکت پریشی دیررس, ریواستیگمین, اسکیزوفرنیا, مقیاس حرکات غیرارادی نابهنجار
    Amir Abbas Jahanian, Omid Rezaei *, Farbod Fadai, Azadeh Yaraghchi
    Objectives
    The aim of this study was to examine the effectiveness of rivastigmine on reducing tardive dyskinesia (TD) symptoms in patients with schizophrenia receiving antipsychotic treatment.
    Method
    Forty male patients with schizophrenia and tardive dyskinesia symptoms [based on the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th. ed., Text Revision (DSM- IV-TR) criteria] hospitalized in Razi Psychiatric Hospital with a stable mental status within a month prior to the study were selected using convenience sampling. The subjects were randomly divided into two groups each with 20 individuals; one group received placebo and the other rivastigmine. At the beginning of the study and after eight weeks, severity of symptoms of TD was assessed by Abnormal Involuntary Movement Scale (AIMS). Data analysis was done by analysis of covariance.
    Results
    There were significant difference between posttest mean scores of the two groups (p<0.05).
    Conclusions
    Rivastigmine is effective in reducing TD symptoms in patients with schizophrenia.
    Keywords: tardive dyskinesia, rivastigmine, schizophrenia, Abnormal Involuntary Movement Scale
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال