جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « سندرم آشرمن » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مقدمه
چسبندگی داخل رحمی وضعیتی است که می تواند منجر به نازایی، آمنوره و سقط مکرر در بیمار شده و درمان این بیماران معمولا با چالش های زیادی همراه است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو دوز مختلف استروژن در پیشگیری از عود چسبندگی بعد از لیز هیستروسکوپیک در سندرم آشرمن انجام شد.
روش کاراین مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده همراه با گروه کنترل، بین سال های 1396 تا 1400 بر روی 30 بیمار مبتلا به سندرم آشرمن متوسط و شدید در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شد. بیماران تحت عمل هیستروسکوپی برای حذف چسبندگی قرار گرفتند. برای تمام بیماران پس از عمل، بالون داخل رحمی گذاشته شد و سپس تحت درمان با استروژن به مدت 30 روز و مدروکسی پروژسترون 10 میلی گرم روزانه در 10 روز آخر قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه استروژن 5/2 میلی گرم و 5 میلی گرم روزانه قرار گرفتند. پس از اتمام دوره درمان، با هیستروسکوپی مجدد، وضعیت کاویته رحم بررسی و وضعیت پاسخ به درمان از نظر بازگشت چسبندگی و شدت آن در دو گروه با هم مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 26) و آزمون های شاپیرو ویلک و یو من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته هاشایع ترین علت آشرمن در گروه 5/2 میلی گرم، کورتاژ (60%) و در گروه 5 میلی گرم، اعمال جراحی دیگر (60%) بود. دو گروه از نظر متغیرهای مخدوشگر شامل سن، علت بروز آشرمن و شدت چسبندگی اختلاف آماری معناداری نداشتند (714/0=p). در بررسی پاسخ به درمان، از نظر شدت چسبندگی در هیستروسکوپی مجدد (858/0=p) و پاسخ به درمان (714/0=p) بین دو گروه اختلاف آماری معناداری وجود نداشت.
نتیجه گیریبرای پیشگیری از عود چسبندگی داخل رحمی (سندرم آشرمن) بعد از لیز هیستروسکوپیک چسبندگی، دوز 5/2 میلی گرم استروژن گونژوکه به اندازه دوز 5 میلی گرم استروژن کارآمد بود.
کلید واژگان: چسبندگی رحم, سندرم آشرمن, هیستروسکوپی حذف چسبندگی}IntroductionIntrauterine adhesion is a condition that can lead to infertility, amenorrhea, repeated abortion in the patient, and the treatment of these patients is usually associated with many challenges. The present study was performed with aim to compare the effect of two different doses of estrogen to prevent the recurrence of adhesions after hysteroscopic lysis in Asherman's syndrome.
MethodsThis randomized controlled clinical trial study was performed on 30 patients with moderate and severe Asherman's syndrome in Imam Reza Hospital of Mashhad, 2017-2021. Patients underwent hysteroscopy to remove adhesions. For all patients, an intrauterine balloon was placed after the operation and then they were treated with estrogen for 30 days and medroxyprogesterone 10 mg daily for the last 10 days. Patients were randomly assigned to two groups of estrogen 2.5 mg and 5 mg daily. After the end of the treatment period, with hysteroscopy again, the state of the uterine cavity was checked and the response to the treatment was compared in terms of the return of adhesions and its intensity in the two groups. Data were analyzed using SPSS software (version 26) and Shapiro-Wilk and Mann-Whitney U statistical tests. P<0.05 was considered statistically significant.
ResultsThe most common cause of Asherman in the 2.5 mg group was curettage (60%) and in the 5 mg group, other surgeries (60%). The two groups had no statistically significant difference in terms of confounding variables including age, cause of Asherman's disease and severity of adhesions (p=0.714). In examining the response to treatment, there was no statistically significant difference between the two groups in terms of adhesion severity in repeated hysteroscopy (p=0.858) and response to treatment (p=0.714).
ConclusionFor the prevention of recurrence of intrauterine adhesions (Asherman's syndrome) after hysteroscopic lysis of adhesions, the dose of 2.5 mg of Conjugated estrogen was as effective as the dose of 5 mg of estrogen.
Keywords: Asherman Syndrome, Hystroscopy Adhisolysis, Uterine Adhesion} -
مقدمه
سندرم آشرمن (AS) یک اختلال اکتسابی و مقاوم به درمان در زنان است که در حال حاضر روش های درمانی آن محدود و غیرموثر است. درمان های مبتنی بر سلول های بنیادی اخیرا به روشی جدید برای درمان آسیب های بافتی و فیبروز تبدیل شده است. امروزه سلول درمانی به عنوان یک استراتژی جدید برای بازسازی و مدیریت اختلالات آندومتر مانند سندرم آشرمن پیشنهاد شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی خلاصه ای از پژوهش هایی که نقش کلیدی سلول درمانی را در درمان اختلالات و چسبندگی های داخل رحمی نشان داده اند، انجام شد.
روش کاردر این مقاله مروری مقالات مرتبط با نقش سلول های بنیادی در پیشگیری و درمان چسبندگی های داخل رحمی در پایگاه های اطلاعاتی از جمله ISI، Google scholar، PubMed، Scopus و SID با استفاده از کلمات کلیدی Asherman's syndrome، Intrauterine adhesions، Stem cell therapy بدون در نظر گرفتن بازه زمانی مورد جستجو قرار گرفتند. در پایان کار، داده های ورودی به صورت کیفی بررسی و تحلیل شدند.
یافته هامطالعات بررسی شده، پیوند سلول های بنیادی مختلف از منابع متنوع از جمله مغز استخوان، بافت چربی، مایع آمنیوتیک، جفت و خون قاعدگی را نشان می دهند که در منطقه آندومتر رحم سبب بازسازی آندومتر و بازگردانی قدرت باروری در سندرم آشرمن می شوند. مطالعات صورت گرفته نشان داده اند که پیوند سلول های BMSC و MenSC، نه تنها در مطالعات حیوانی، بلکه در مطالعات بالینی نیز منجر به بازسازی و شکل گیری ساختار بافتی آندومتر آسیب دیده شده است. در مدل های پیش بالینی نیز سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی (ASC)، سلول های بنیادی مشتق از مایع آمنیون (AFSC) و سلول های بنیادی مشتق از جفت (PSC)، توانسته اند از طریق افزایش ضخامت اپی تلیال و کاهش میزان ترشح و رسوب کلاژن، نقش موثری را در بازسازی و تقویت آندومتر رحم داشته باشند.
نتیجه گیریاستفاده از سلول های بنیادی می تواند نقش مهمی در بازسازی و شکل گیری بافت آندومتر رحم داشته باشد و می تواند در پیشگیری و درمان چسبندگی های داخل رحمی موثر واقع شود.
کلید واژگان: چسبندگی داخل رحم, سلول بنیادی, سندرم آشرمن}IntroductionAsherman's syndrome (AS) is an acquired and refractory disorder in women whose treatments are currently limited and ineffective. Stem cell-based therapies have recently become a new way to treat tissue damage and fibrosis. Cell therapy is now proposed as a new strategy for the reconstruction and management of endometrial disorders such as Asherman syndrome. The present study was performed aimed to review a summary of research showing the key role of cell therapy in the treatment of intrauterine disorders and adhesions.
MethodsIn this review article, the articles related to the role of stem cells in the prevention and treatment of intrauterine adhesions were searched in databases of ISI, Google scholar, PubMed, Scopus and SID using the keywords of Asherman's syndrome, Intrauterine adhesions, and Stem cell therapy without time limitation. At the end, the input data were qualitatively analyzed.
ResultsStudies show that stem cell transplants come from a variety of sources, including bone marrow (BMCS), adipose tissue (ASC), amniotic fluid (AFSC), placenta (PSC), and menstrual blood (MenSC) that regenerates the uterine endometrium and restores fertility in Asherman syndrome. Studies have shown that transplantation of BMSCs and MenSCs, not only in animal studies but also in clinical studies, has led to the regeneration and formation of damaged endometrial tissue structure. In preclinical models, Adipose tissue-derived stem cells (ASCs), amniotic fluid-derived stem cells (AFSCs) and placenta-derived stem cells (PSCs) have been able to play an effective role in regenerating and strengthening the uterine endometrium by increasing epithelial thickness and reducing collagen secretion and deposition.
ConclusionUse of stem cells can play an important role in the regeneration and formation of endometrial tissue of the uterus and thus has beneficial effects in prevention and treatment of intrauterine adhesions.
Keywords: Asherman syndrome, Intra uterine adhesion, Stem cell} -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال نوزدهم شماره 4 (پیاپی 135، Apr 2021)، صص 339 -346مقدمه
چسبندگی ناشی از اعمال جراحی داخل رحمی مانند رزکشن سپتوم با آسیب آندومتر می توانند خطر ابتلا به سندرم آشرمن را افزایش دهد. اساس درمان این سندرم بازیابی آندومتریوم تخریب شده و ایجاد حالت فیزیولوژیک مناسب برای حاملگی است.
هدفاین مطالعه با هدف بررسی تاثیر تزریق داخل رحمی هیالورونیک اسید در پیشگیری از سندرم آشرمن در زنان تحت میومکتومی و رزکشن سپتوم طراحی شد.
مواد و روش هادر این کارآزمایی بالینی تصادفی، 65 زن کاندید رزکشن سپتوم در دوگروهCase (31 نفر) و کنترل (34 نفر) وارد مطالعه شدند. بعد از انجام رزکشن سپتوم بوسیله رزکتوسکوپ در گروه مداخله یک سی سی ژل هیالورونیک اسید و در گروه کنترل یک سی سی محلول نرمال سالین به عنوان پلاسبو بلافاصله بعد از عمل جراحی در داخل حفره رحم تزریق شد. دو ماه بعد از مداخله بروز سندرم آشرمن و چسبندگی های داخل رحمی در شرکت کنندگان از نظر نتایج هیستروسکوپی و الگوی قاعدگی بررسی و بر اساس معیارهای American Society for Reproductive Medicine طبقه بندی شدند.
نتایجمیزان بروز سندرم آشرمن در گروه کنترل بالاتر از گروه مداخله بود (012/0 =p). در گروه مداخله تنها چهار نفر نوع ضعیف چسبندگی را نشان دادند و بقیه بیماران فاقد سندرم آشرمن بودند. در حالی که در گروه کنترل، تنها 19 نفر فاقد چسبندگی بودند و 12 نفر نوع ضعیف تا شدید سندرم را نشان دادند.
نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که هیالورونیک اسید می تواند خطر بروز سندرم آشرمن را در بیماران با عمل جراحی رزکشن سپتوم با آسیب آندومتر به طور معنی داری کاهش دهد.
کلید واژگان: سندرم آشرمن, سپتوم, هیالورونیک اسید, رزکشن سپتوم}BackgroundAdhesion due to intrauterine surgery such as septal resection associated with damaged endometrium can increase the risk of Ashermanchr('39')s syndrome. The main goal of treatment in this syndrome is to repair the damaged endometrium for creating a physiological pregnancy.
ObjectiveTo investigate the effect of intrauterine injection of hyaluronic acid on the prevention of Ashermanchr('39')s syndrome in women undergoing uterine septum resection.
Materials and MethodsIn this double-blind randomized clinical trial, 65 women undergoing the uterine septum resection were divided into two groups; the case group (n = 34) and the control group (n = 31). Immediately after the septal resection with a resectoscope, 1cc of hyaluronic acid gel in the case group and 1cc normal saline solution as a placebo in the control group was injected into the uterine cavity. After two months, existence of intrauterine adhesions in the both groups was examined by the hysteroscope and assessment of menstrual patterns, according to the American Society for Reproductive Medicine criteria.
ResultsOur results showed that after intervention, the incidence of Ashermanchr('39')s syndrome in the control group was higher than the case group (p = 0.012). In the case group, only four women had poor adhesion (Ashermanchr('39')s syndrome) at the end of the study, while the rest of them were free of any adhesions in the uterine cavity. In the control group, however, only 19 were free of intrauterine adhesions and 12 had mild symptoms.
ConclusionThe results of the study exhibited the hyaluronic acid capacity to reduce the risk of Ashermanchr('39')s syndrome in women with endometrial damage following a septal resection surgery.
Keywords: Asherman's syndrome, Septum, Uterine, Hyaluronic acid, Resection} -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال هجدهم شماره 2 (پیاپی 121، Feb 2020)، صص 113 -120مقدمه
سندروم آشرمن (AS) یک اختلال نادر باروری است که به علت آندومتریت تهاجمی و یا کورتاژ مکرر سبب تخریب آندومتر می شود.
هدفمطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) در کاهش میزان عود چسبندگی داخل رحمی پس از هیستروسکوپی انجام شد.
مواد و روش هادر مطالعه کنترل شده غیر تصادفی، زنان 20 تا 45 ساله مبتلا به سندرم آشرمن تشخیص داده شده با سونو هیستروگرافی، سونوگرافی 3D، هیستروسکوپی و uterosalpingography در دوره زمانی بین ماه مه 2018 تا سپتامبر 2018 مورد مطالعه قرار گرفتند. 30 بیمار در دو گروه مورد و کنترل تقسیم شدند. پس از هیستروسکوپی، کاتتر فولی در دو گروه وارد حفره رحمی شد. پس از دو روز کاتتر فولی خارج شد و یک میلی لیتر PRP به داخل حفره رحم در گروه مورد تلقیح شد و هیچ تلقیح در گروه کنترل اعمال نشد. گروه های مورد مطالعه 8 تا 10 هفته پس از مداخله به منظور ارزیابی چسبندگی داخل رحمی با استفاده از نمره ASRM مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه در مرکز ثبت کارآزمایی بالینی ایران تحت کد IRCT20110509006420N17 ثبت شد.
نتایجنتایج ما نشان داد که در الگوی قاعدگی هر دو گروه مورد مطالعه قبل و بعد از درمان اختلاف معنی داری وجود ندارد. همچنین مرحله چسبندگی داخل رحمی هر دو گروه مورد مطالعه قبل و بعد از درمان مشابه بود. مدت زمان خونریزی قاعدگی هر دو گروه مورد مطالعه قبل و بعد از درمان نیز مشابه بود.
نتیجه گیریپلاسمای غنی ازپلاکت نمی تواند الگوی قاعدگی را کاهش دهد و چسبندگی داخل رحمی پس از جراحی را که به وسیله هیستروسکوپی بررسی می شود، را کاهش دهد.
کلید واژگان: سندرم آشرمن, پلاسمای غنی از پلاکت, میزان باروری}BackgroundAsherman’s syndrome (AS) is a rare reproductive abnormality, resulting in endometrial collapse due to aggressive or recurrent endometritis and/or curettage.
ObjectiveWe aimed to assess the effectiveness of using platelet-rich plasma (PRP) to lower the recurrence rate of intrauterine adhesions (IUAs) following hysteroscopy.
Materials and MethodsIn this non-randomized clinical trial, women aged 20-45 years with AS diagnosed by sonohysterography, 3D sonography, hysteroscopy, or uterosalpingography between May 2018 and September 2018 were included. Participants (n = 30) were divided into case and control groups. Following hysteroscopic adhesiolysis, a Foley catheter was placed into the uterine cavity in all women. After two days, the catheter was removed, and 1-mL PRP was injected into the uterine cavity of women in the PRP (case) group, while the control received no PRP. All controls and subjects underwent diagnostic hysteroscopy 8-10 weeks following the intervention to assess the IUAs according to the American Society for Reproductive Medicine scoring system.
ResultsOur results did not reveal any significant difference in the menstrual pattern of either the control or test groups before or after treatment (p = 0.2). Moreover, the IUA stage in both studied groups before and after treatment was similar (p = 0.2). The duration of menstrual bleeding in both studied groups before and after treatment was also similar.
ConclusionPRP cannot change the menstrual pattern or development of postsurgical AS, as evaluated by follow-up hysteroscopy.
Keywords: Asherman’s syndrome, Platelet-rich plasma, Pregnancy rate} -
مقدمه
سندرم آشرمن (چسبندگی رحمی) به علت آسیب لایه آندومتر رحم ایجاد می شود که معمولا به دنبال اعمال جراحی رحمی مانند کورتاژ و میومکتومی ایجاد می شود و در بارداری بعدی ممکن است شانس برخی عوارض مامایی مانند سقط، پلاسنتا پرویا و آکرتا افزایش یابد.
معرفی بیماردر این مطالعه بیماری گزارش می شود که به دنبال یک بار سزارین بدون عارضه، دچار آمنوره گردید. بیمار پس از درمان با هیستروسکوپی در 3 نوبت، به طور خودبه خود باردار شد. در بارداری بعدی، دچار چسبندگی شدید جفت به میومتر گردید که منجر به خونریزی شدید و هیسترکتومی شد.
نتیجه گیریسندرم آشرمن ممکن است به دنبال یک سزارین بدون عارضه به وجود آید و شانس عوارض مامایی را در بارداری بعدی افزایش دهد.
کلید واژگان: جفت اکرتا, سزارین, سندرم آشرمن, هیستروسکوپی}IntroductionAsherman syndrome (uterine adhesion) occurs due to injuries to the basal layer of endometrium that is usually caused following surgeries of uterine such as curettage and myomectomy. In the next pregnancy, obstetrical complications such as abortion, placenta pravia and acreta may be increased.
Case presentationIn this study, a case of amenorrhea after one uncomplicated caesarean section is reported. She had spontaneous pregnancy after treatment with three times histroscopy. In the next pregnancy, she developed severe adhesion to the myometrium, resulting in severe hemorrhage and hysterectomy.
ConclusionAshman syndrome may be caused following an uncomplicated cesarean section and may increase the chance of obstetrical complications in next pregnancy.
Keywords: Asherman syndrome, Cesarean section, Hysteroscopy, placenta acreta} -
نقش سونوهیستروگرافی و تزریق نرمال سالین با فشار جهت درمان موارد خفیف و متوسط سندروم آشرمنهدفبررسی نقش سونوهیستروگرافی و تزریق نرمال سالین با فشار به عنوان یک روش درمانی جهت آزاد کردن چسبندگی های داخل رحمی در موارد خفیف و متوس سندرم آشرمن.روش مطالعهاین مطالعه یک مطالعه بالینی بدون گروه کنترل می باشد که در بیماران مبتلا به نازایی ثانویه و هیپومنوره در بیمارستان شریعتی تهران در سال 1381 انجام شد. بیمارانیکه شواهد نقص پرشدگی در هیستروسالپنوگرافی داشته و با هیستروسکوپی چسبندگی های داخل رحمی آنان تایید شده بود پس از کسب رضایت نامه تحت سونوهیستروگرافی قرار می گرفتند. با تزریق 200-cc 250 نرمال سالین به درون حفره رحم از طریق ایجاد افزایش فشار داخل رحم تخریب مکانیکی، آزاد سازی چسبندگی های صورت گرفت. پس از آن سوند فولی شماره 14 به مدت یک هفته به طور ثابت داخل رحم گذاشته می شد و درمان با قرص استروژن کونژوگه 2.5 mg در روز و مدروکسی پروژسترون 10 d برای 10 روز آخر ماه بمدت دو ماه ادامه می یافت. هیستروسالپنگوگرافی (HSG) کنترل پس از 8 هفته انجام شد.
هدف مورد نظر، برگشت حفره رحمی به حالت نرمال بود. سن متوسط بیماران 29 سال و طول مدت خونریزی قاعدگی در همه بیماران بطور متوسط 3 روز بود. از لحاظ گستردگی چسبندگی داخل رحمی بر اساس معیار March و همکاران، 7 بیمار مبتلا به فرم خفیف و 2 مورد مبتلا به نوع متوسط سندرم بودند.یافته هادر 5 بیمار از 7 بیمار مبتلا به فرم خفیف و در یک بیمار مبتلا به فرم متوسط آزاد شدن چسبندگی ها به طور موفق صورت گرفت و در هیستروسالپنوگرافی، نقص پرشدگی مشاهده نشد ولی در 2 بیمار مبتلا به فرم خفیف و یک بیمار مبتلا به فرم متوسط نیاز به تکرار سونوهیستروگرافی و تزریق مایع با فشار شد که در این موارد نیز HSG کنترل پس از 2 ماه بهبودی کامل را نشان داد. هیچ عارضه مهمی در ضمن عمل و پس از عمل و در پیگیری بیماران مشاهده نشد.نتیجه گیریروش سونوهیستروگرافی و تزریق نرمال سالین با فشار یک روش مطمئن و ایده آل جهت درمان سرپایی موارد خفیف و متوسط سندرم آشرمن است که در مراکزی که دسترسی به هیستروسکوپی محدود است می تواند یک روش مناسب جهت درمان باشد.
کلید واژگان: سندرم آشرمن, هیستروگرافی, چسبندگی داخل رحمی}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.