به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « سندرم ترک مرفین » در نشریات گروه « پزشکی »

  • بهزاد آزادبخت، عباس صارمی*، مجتبی خانسوز
    مقدمه

    اثرات ورزش بر بافت کلیه در سندرم ترک، مبهم و نامشخص است. در این مطالعه، اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتیین سیتوکروم C، کاسپاز 8 و کاسپاز 3  در بافت کلیه موش های صحرایی دیابتی و دیابتی همراه با سندرم ترک مورد بررسی قرار گرفت.

    روش ها

    از 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در این مطالعه تجربی استفاده شد. بعد از القاء دیابت موش های صحرایی به صورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند. شامل : کنترل دیابت (D)، دیابت مرفین (D.M)، دیابت + تمرین استقامتی (D.ET)، دیابت مرفین + تمرین استقامتی (D.M.ET). سپس در گروه های معتاد ، جهت وابستگی به مرفین از روش خوراکی استفاده شد. گروه های تمرین 8 هفته پروتکل تمرین استقامتی را اجرا نمودند. در پایان مطالعه هم G موش های صحرایی بیهوش، تشریح و کلیه آنها جدا و در دمای 70- درجه جهت بررسی های بعدی نگه داری شدند. سطوح پروتیین شاخص های این مطالعه توسط کیت های الایزا اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون آنوای یک راهه و تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0P≤ تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج این مطالعه کاهش معنی دار سطوح پروتیین کاسپاز 3 در گروه های D.ET, (P=0.000)D.M.ET (P=0.000) و سیتوکروم C در گروه های D.ET, (P=0.000) D.M.ET (P=0.000) در مقایسه با گروه D را نشان داد (05/0≥P). همچنین سطوح پروتیین کاسپاز 8 نیز در گروه D.M.ET (P= 0.015) در مقایسه با گروه D و گروه D.M.ET (P= 0.038) در مقایسه با گروه D.M کاهش معنی داری را نشان داد (05/0≥P).

    نتیجه گیری

    تمرین استقامتی احتمالا می تواند بر میزان کاهش آپوپتوز بافت کلیه موش های صحرایی دیابتی و دیابتی سندرم ترک اثر مثبت و محافظتی داشته باشد.

    کلید واژگان: تمرین استقامتی, آپوپتوز, بافت کلیه, دیابت, سندرم ترک مرفین}
    Behzad Azadbakht, Abbas Saremi*, Mojtaba Khansooz
    Background

    The effects of exercise on kidney tissue in withdrawal syndrome are unclear. In this study, the effect of 8 weeks of endurance training on the protein levels of cytochrome C, caspase 8 and caspase 3 in the kidney tissue of diabetic and diabetic rats with withdrawal syndrome was investigated.

    Methods

    32 male Wistar rats were used in this experimental study. After the induction of diabetes, the rats were randomly divided into 4 groups of 8. Including: diabetes control (D), morphine diabetes (D.M), diabetes + endurance training (D.ET), morphine diabetes+endurance training (D.M.ET). Then, in addicted groups, the oral method was used for morphine dependence. The training groups performed 8 weeks of endurance training protocol. At the end of the study, all rats were anesthetized, dissected and their kidneys were separated and kept at -70 degrees for further investigations. Protein levels of the indicators of this study were measured by ELISA kits. Data were analyzed using one-way ANOVA and Tukey's post hoc test at a significance level of P≤0.05.

    Results

    The results of this study showed a significant decrease in caspase 3 protein levels in D.ET (P=0.000), D.M.ET (P=0.000) and cytochrome C levels in D.ET (P=0.000), D.M.ET (P=0.000) groups in Comparison with group D. Also, caspase 8 protein levels in D.M.ET group (P=0.015) compared to D group and D.M.ET group (P=0.038) compared to D.M group showed a significant decrease (P≥0.05).

    Conclusion

    Endurance training can probably have a positive and protective effect on the reduction of kidney tissue apoptosis in diabetic and diabetic withdrawal syndrome rats.

    Keywords: Endurance Training, Apoptosis, Kidney Tissue, Diabetes, Morphine Withdrawal Syndrome}
  • محمد صوفی آبادی، محمدحسین اسماعیلی، هاشم حق دوست یزدی، حسن اژدری زرمهری
    زمینه و هدف
    سیستم گلوتامینرژیک در بروز علایم سندرم ترک اعتیاد به مرفین نقش داشته و منیزیم دارای اثر مهاری بر گیرنده های NMDA گلوتامانی می باشد. در این تحقیق، اثر تزریق منیزیم بر علایم سندرم ترک مرفین در موش صحرایی نر و ماده مورد بررسی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی از 48 موش صحرایی نر و ماده بالغ با وزن حدود 200 الی 250 گرم استفاده شد. ابتدا موش ها به 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه های مورد مطالعه عبارت بودند از دو گروه کنترل نر و ماده و چهار گروه متشکل از رت های نر و ماده که منیزیم سولفات با دوز 150 یا 300Mg/kg/ ip دریافت کردند. همه گروه ها به روش خوراکی (مرفین 4/0 Mg/ml به همراه ساکارز 3 درصد به مدت 21 روز) معتاد شدند. در هنگام آزمون به حیوانات منیزیم یا سرم نمکی تزریق شد و پس از نیم ساعت هم نالوکسان تزریق گردید. سپس علایم سندرم ترک مورد مشاهده و ثبت قرار گرفت. نتایج حاصله از گروه ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آنالیز واریانس و آزمون های تعقیبی مقایسه گردید و 05/0

    یافته ها
    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تزریق منیزیم با دوز 150 میلی گرم/کیلو، علایم مهم سندرم ترک را در موش های صحرایی نر]پرش 96/62 درصد (14/1± 5/2)، روی دو پا ایستادن 4/45 درصد (45/1± 62/6)[و در موش های صحرایی ماده معتاد]پرش 75/77 درصد (54/0±25/1)، صعود 51/24 درصد (65/1±87/8)، ایستادن 57/52 درصد (26/1±75/5)[به طور معناداری کاهش داد. همچنین منیزیم با دوز 300 میلی گرم/کیلو نیز این علایم را در موش های صحرایی نر] پرش 03/87 درصد (66/1±75/6)، صعود 34/34 درصد (27/1±87/12)، ایستادن 12/56 درصد (72/1±125/12) [و ماده] پرش 43/84 درصد (25/0±875/0)، صعود 17/36 درصد (08/1±5/7)، ایستادن 07/69 درصد (64/0±75/3)[را به طور چشمگیری کاهش بخشید. تجویز منیزیم در هر دو دوز موجب تخفیف معنادار بسیاری از علایم ترک شد و میزان تاثیر آن در هر دو جنس تقریبا مشابه بود.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که تجویز منیزیم به هنگام ترک مصرف مرفین قادر است تا حد قابل ملاحظه ای علایم سندرم ترک را در موش های صحرایی کاهش دهد.
    کلید واژگان: منیزیم سولفات, مرفین, سندرم ترک مرفین, موش صحرایی}
    Mohammad Sofiabadi, Mohammadhossein Esmaeili, Hashem Haghdoost Yazdy, Hasan Ajdari Zarmehri
    Background and
    Purpose
    Glutamatergic system has a role on morphine withdrawal sign, and magnesium has inhibitory effect on the NMDA receptors of glutamatergic system. The present study aimed to determine the effects of magnesium injection on morphine withdrawal signs in male and female rats.
    Materials And Methods
    In this experimental study, 48 Male and female rats (200-250 gr) were used. The animals divided into 6 equal groups: two male and female control groups received normal saline; two male and female groups receiving magnesium sulfate 150 mg/kg; and the last two groups receiving magnesium sulfate 300 mg/kg. All groups received 3% sucrose in tap water with morphine 0.4mg/ml (for 21 days) to become addicted. In the end of 21st day, NS or magnesium administrated 30 min before naloxone (2mg/kg) and then withdrawal signs evaluated for next 30 min. The obtained data were analyzed in SPSS using ANOVA and complementary tests with p<0.05 as significant.
    Results
    The results of this study showed that the injection of magnesium in dose of 150 mg/kg could significantly reduce many withdrawal symptoms in male addicted rats [Jumping 62.96% (2.5± 1.14), standing 45.4% (6.62 ±1.45)] and in female addicted rats [Jumping 77.75% (1.25 ±0.54), climbing 24.51% (8.87 ± 1.65), standing 52.57% (5.57 ± 1.26)]. The injection of magnesium with dose of 300 mg/kg also reduced dramatically withdrawal symptoms in male rats [Jumping 87.03% (6.75 ± 1.66), climbing 34.34% (12.87 ± 1.27), standing 56.12% (12.125 ± 1.27)] and female rats [Jumping 84.43% (0.875 ± 0.25), climbing 36.17% (7.5 ± 1.08), standing 69.07 % (3.75 ± 0.64)]. The administration of magnesium in both doses caused a significant reduction of most withdrawal symptoms, and its effect on both sexes was almost similar.
    Conclusions
    It seems that the injection of magnesium during morphine withdrawal can considerably reduce the symptoms of withdrawal syndrome in rats.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال