به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « سندروم ترک مورفین » در نشریات گروه « پزشکی »

  • مهلا ملادیزاوندی، مهدی صابری، غلامرضا پورحیدری، مهدی مشهدی اکبربوجار*
    زمینه و هدف

    شواهد حاکی از اثرات مفید پلی فنول های گیاه بادرنجبویه درکنترل سندروم محرومیت از مورفین است. اثرات رزمارینیک اسید به عنوان یکی ازفعال ترین اجزاء زیستی گیاه بادرنجبویه تاکنون به تنهایی درزمینه سندروم محرومیت اپیوئیدها مطالعه نشده و بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی اثر رزمارینیک اسید براین سندروم در یک مدل حیوانی انجام شد.

    روش کار

    جهت القای وابستگی، مورفین سه بار درروز (به ترتیب با دوزهای 50، 50 و 75 میلی گرم برکیلوگرم) به مدت 3 روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. درروز چهارم بعداز مورفین، جهت القای سندروم ترک، نالوکسون تجویزشد. دوزهای مختلف استاندارد رزمارینیک اسید (5، 10 و 20 میلی گرم برکیلوگرم) به عنوان تیمارهای فعال، کلونیدین و سالین (کنترل منفی) در گروه های مختلف و مجزای 8تایی، 30 دقیقه قبل از نالوکسون تزریق شدند. سطوح اضطراب، تحریک پذیری وآستانه تحمل پذیری درد به ترتیب توسط آزمون های ماز بعلاوه ای شکل، میدان باز و صفحه داغ پس از تزریق نالوکسون بررسی شدند.

    یافته ها

    کلونیدین و رزمارینیک اسید با دوز 20 توانستند به شکل معنی داری میزان حضور موش در بازوی باز ماز بعلاوه ای شکل را افزایش دهد
    (0/001 < p). تحریک پذیری و فعالیت حرکتی درموش مبتلا به سندروم ترک درگروه های دریافت کننده 10 و 20 رزمارینیک اسید و کلونیدین به طور معنی داری کاهش و آستانه حس درد افزایش پیدا کرد (0/05 < p) و تفاوت معنی داری میان گروه رزمارینیک اسید 20 و کلونیدین نبود.

    نتیجه گیری

    این نتایج به وضوح نشان می دهد که دوزهای متوسط به بالای رزمارینیک اسید (<10میلی‎گرم برکیلوگرم) در سرکوب بروز سندروم ترک مورفین به اندازه کلونیدین موثر است و می تواند به عنوان کاندیدی در کارآزمایی های بالینی آینده مورد بررسی قرار گیرد.

    کلید واژگان: رزمارینیک اسید, سندروم ترک مورفین, صفحه داغ, ماز بعلاوه ای شکل, میدان باز}
    Mahla Molladizavandi, Mehdi Saberi, Gholamreza Poorheidari, Mahdi Mashhadi Akbar Boojar*
    Background and aim

     Evidence indicates the beneficial effects of Lemon balm polyphenols in controlling morphine withdrawal syndrome. The effects of Rosmarinic acid, as one of the most active biological components of this plant, have not been studied in the field of opioid withdrawal syndrome, and therefore, this study was conducted with the aim of investigating the effect of Rosmarinic acid on this syndrome in an animal model. 

    Methods

     To induce dependence, morphine was injected intraperitoneally three times a day (with doses of 50, 50, and 75 mg/kg respectively) for 3 days. On the fourth day after morphine, naloxone was administered to induce the withdrawal syndrome. Different doses of Rosmarinic acid (5, 10, and 20 mg/kg) as active treatments, clonidine, and saline (negative control) were injected in different and separate groups (n = 8), 30 minutes before naloxone. The levels of anxiety, irritability, and pain tolerance threshold were evaluated by elevated plus maze (EPM), open field, and hot plate tests after naloxone injection.

    Results

     Clonidine and Rosmarinic acid with a dose of 20 could significantly increase the presence of mice in the open arm of the EPM (p < 0.001). The excitability and motor activity in mice with withdrawal syndrome in the groups receiving 10 and 20 Rosmarinic acid and clonidine significantly decreased and the pain threshold increased (p < 0.05), and there was no significant difference between the Rosmarinic acid 20 and clonidine groups.

    Conclusion

     These results clearly show that moderate to high doses of Rosmarinic acid (>10 mg/kg) are as effective as clonidine in suppressing the occurrence of morphine withdrawal syndrome and can be considered as a candidate in future clinical trials.

    Keywords: Rosmarinic acid, Morphine withdrawal syndrome, Hot plate, Open field, Elevated plus maze}
  • کتایون صحرانشین، عباس صارمی*، محمد ملکی پویا
    مقدمه

    ورزش یک رویه درمانی در افراد معتاد است، هر چند سازوکارهای فیزیولوژیک آن به خوبی روشن نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی بر سطوح فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و اندوستاتین در بافت قلب موش های صحرایی نر همراه با سندروم ترک مورفین بود.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی از 32 سر موش صحرایی نر استفاده شد که به صورت تصادفی در 4 گروه 8 تایی: کنترل سالم (HC)، تمرین استقامتی (ET)، کنترل مورفین (CM) و مورفین+ تمرین استقامتی (M.ET) تقسیم شدند. دو گروه ترک مورفین توسط مورفین سولفات 4/0 میلی گرم/میلی لیتر به مدت 21 روز معتاد شدند. گروه های تمرین 8 هفته دویدن روی نوارگردان را اجرا نمودند. در پایان مطالعه همه موش ها کشته و بافت قلب آنها خارج گردید. سطوح پروتیین شاخص های این مطالعه توسط کیت های الایزا اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون تحلیل واریانس یک طرفه آنالیز شدند.

    یافته ها

    نتایج این مطالعه به طور معنی دار کاهش سطوح VEGF (001/0<p) و افزایش ES (001/0<p) را در گروه مورفین در مقایسه با گروه کنترل سالم نشان داد. همچنین افزایش سطوح VEGF (014/0 (p= و کاهش ES (026/0=P) در گروه مورفین تمرین در مقایسه با گروه کنترل مورفین تفاوت معنی داری را نشان می دهد.

    بحث و نتیجه گیری

    تمرین استقامتی ممکن است در جلوگیری از تغییرات منفی در پارامترهای آنژیوژنز و متابولیکی مربوط به مورفین مفید باشد که در بازتوانی افراد معتاد باید در نظر گرفته شود.

    کلید واژگان: تمرین استقامتی, آنژیوژنز, بافت قلب, سندروم ترک مورفین}
    Katayoon Sahraneshin, Abbas Saremi*, Mohammad Malekipouya
    Background

    Exercise is a therapeutic procedure for addicts; however, its physiological mechanisms are not well understood. This study aimed to investigate the effect of eight weeks of endurance training on the levels of vascular endothelial growth factor and endostatin in the heart tissue of male rats with morphine withdrawal syndrome.

    Materials and Methods

    This experimental study was conducted on 32 male rats randomly divided into four groups of eight: healthy control (HC), endurance training (ET), morphine control (CM), and morphine+endurance training (M.ET). Two morphine withdrawal groups were addicted to 0.4 mg/ml morphine sulfate for 21 days. The exercise groups performed eight weeks of treadmill running. At the end of the study, all rats were killed, and their heart tissue was removed. Protein levels of the indicators in this study were measured by ELISA kits. The data were analyzed by Tukey’s one-way ANOVA test.

    Results

    The results of this study showed a significant decrease in VEGF levels (P<0.001) and a significant increase in ES (P<0.001) in the MC, compared to the HC. In addition, the increase in VEGF levels (P=0.014) and the decrease in ES (P=0.026) in the M.ET showed a significant difference, compared to the MC.

    Conclusion

    Endurance training may be useful in preventing negative changes in angiogenesis and metabolic parameters related to morphine, which should be considered in the rehabilitation of addicts.

    Keywords: Angiogenesis, Cardiac tissue, Endurance exercise, Morphine withdrawal syndrome}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال