به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "سیمواستاتین" در نشریات گروه "پزشکی"

  • زمینه و هدف

    مصرف بیش از حد غذاهای پرکالری نه تنها باعث چاقی و اختلالات متابولیک می شود، بلکه برخی از فعالیت های سیستم عصبی مانند فرآیندهای شناختی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر رژیم غذایی کافه تریا از پس از شیرگیری تا نوجوانی بر عملکرد شناختی موش صحرایی انجام شد.

    روش ها

    موش های باردار ویستار از روز زایمان تا 20 روز پس از زایمان با رژیم غذایی طبیعی و آب تغذیه شدند. سپس فرزندان نر به یکی از سه گروه تقسیم شدند: رژیم غذایی کافه تریا(سوسیس، کیک، کوکی کشمشی، هویج، شکلات شیری سفید و شیر کاکایو) (CAF)، رژیم غذایی کافه تریا با سیمواستاتین (CAF-S) و گروه کنترل (CTRL). پس از اتمام درمان ها، عملکرد شناختی موش ها با استفاده از آزمون ماز آبی موریس مورد ارزیابی قرار گرفت.

    یافته ها

    گروه CAF نسبت به دو گروه دیگر کاهش یادگیری را نشان داد و برای یافتن سکوی پنهان در تمام روزهای آزمایش زمان بیشتری طول کشید (0.001 ≥ p). گروه CAF-S که سیمواستاتین را با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت کردند، زمان قابل توجهی کوتاه تری برای یافتن پلت فرم پنهان در مقایسه با گروه CAF داشتند (0.05 ≥ p). در طول مرحله یادآوری حافظه پس از برداشتن پلت فرم، گروه CAF-S زمان کمتری را در ربع هدف در مقایسه با گروه های CTRL و CAF-S سپری کرد (0.05 ≥ p).

    نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه نشان می دهد که رژیم غذایی کافه تریا منجر به کاهش یادگیری و حافظه بلند مدت در موش ها می شود. این تاثیر احتمالا به دلیل محتوای چربی بالا در رژیم غذایی کافه تریا است. با این حال، سیمواستاتین از این کاهش در موش هایی که از رژیم غذایی کافه تریا تغذیه می کردند جلوگیری کرد. این یافته ها نشان می دهند که مداخلاتی که مسیرهای متابولیک تحت تاثیر رژیم غذایی کافه تریا را هدف قرار می دهند، ممکن است مزایای درمانی بالقوه ای برای اختلالات شناختی داشته باشند.

    کلید واژگان: رژیم غذایی کافه تریا, عملکرد شناختی, یادگیری, حافظه, سیمواستاتین
    Nilufar Khanjani, Hamid Sepehri*
    Background

    Overconsumption of high-calorie foods not only causes obesity and metabolic disorders but also affects some activities of the nervous system, such as cognitive processes. The present study aimed to investigate the effect of a cafeteria diet from post-weaning to adolescence on the cognitive performance of rats.

    Methods

    Pregnant Wistar rats were fed a normal diet and water from the day of delivery to 20 days postpartum. Male offspring were then assigned to one of 3 groups: a cafeteria diet (sausages, cakes, raisin cookies, carrots, white milk chocolate, and chocolate milk) (CAF), a cafeteria diet with simvastatin (CAF-S), or a control group (CTRL). After the treatments were completed, the cognitive performance of the rats was evaluated using the Morris water maze test.

    Results

    The CAF group showed reduced learning compared to the other two groups, and they took longer to find the hidden platform on all days of the experiment (P ≤ 0.001). The CAF-S group, which received simvastatin at a dose of 50 mg/kg, had a significantly shorter time to find the hidden platform compared to the CAF group (P ≤ 0.05). During the memory recall phase, after removing the platform, the CAF-S group spent less time in the target quadrant compared to the CTRL and CAF-S groups (P ≤ 0.05).

    Conclusion

    The results indicated that the cafeteria diet decreased the rats' learning and long-term memory. This effect is likely due to the high-fat content in the cafeteria diet. However, simvastatin prevented this decrease in the rats fed a cafeteria diet. These findings suggest that interventions targeting the metabolic pathways affected by a cafeteria diet may have potential therapeutic benefits for cognitive disorders.

    Keywords: Diet, Learning, Memory, Simvastatin, Cognitive performance
  • ناهید ابوطالب، مهدیه مهراب محسنی، مریم ناصرالاسلامی *
    زمینه

    ایسکمی قلبی علت اصلی مرگ ومیر بوده و استاتین ها آن را بهبود می بخشند. هدف از این مطالعه افزایش اثربخشی سیمواستاتین نیوزومه شده است.

    روش کار

    تعداد 25 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 5 گروه کنترل، ایسکمی (القا شده با LAD بسته شده)، ایسکمی قلبی دریافت کننده نیوزوم، ایسکمی قلبی دریافت کننده سیمواستاتین و دریافت کننده سیمواستاتین نیوزومه شده تقسیم شدند. یک ماه پس از تزریق دارو، از بافت قلب گروه های مورد مطالعه، پس از استخراج RNA، cDNA تولید و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی آزمون ریل تایم PCR انجام شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. برای بررسی تاثیر مداخلات از تحلیل واریانس و سپس از آزمون تعقیبی توکی برای بررسی وجود تفاوت معنادار 0/05>P بین گروه های کنترل، گروه های مداخله و سایر گروه ها استفاده شد.

    یافته ها

    آپوپتوز و اتوفاژی در گروه ایسکمی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت 0/05>P . در گروه سیمواستاتین نیوزومه شده در مقایسه با گروه سیمواستاتین، آپوپتوز و اتوفاژی کاهش معناداری یافتند 0/05>P . همچنین در گروه های سیمواستاتین نیوزومه شده و سیمواستاتین در مقایسه با گروه ایسکمی، آپوپتوز و اتوفاژی کاهش معناداری یافت 0/05>P .

    نتیجه گیری

    سیمواستاتین داروی موثر در بهبود ایسکمی قلبی است اما مشکل اصلی در استفاده از سیمواستاتین ناپایداری و تجزیه پذیری آن است و استفاده از شکل نیوزومه آن این مشکل را حل می کند.

    پیامدهای عملی

    سیمواستاتین نیوزومه شده در مقایسه با سیمواستاتین در کاهش آسیب ایسکمی قلبی موثرتر است.

    کلید واژگان: ریپرفیوژن, سیمواستاتین, نیوزوم, ایسکمی, آپوپتوز, اتوفاژی
    Nahid Aboutaleb, Mahdieh Mehrab Mohseni, Maryam Naseroleslami *
    Background

    Cardiac ischemia is the major cause of morbidity and mortality which can be increased by Statins. This study aimed to increase the effectiveness of simvastatin in the form of niosomes.

    Methods

    In this study, 25 male Wistar rats were divided into 5 groups: control, ischemia (induced by closed LAD), ischemia receiving nano-niosomes, ischemia receiving simvastatin, and ischemia receiving simvastatin-loaded nano-niosomes. One month after the drug injection, RNA was extracted from the heart tissue of the studied groups, cDNA was synthesized, and a real-time PCR test was performed using specific primers. SPSS 21.0 software was used for statistical analysis. Analysis of variance was used to investigate the effect of the interventions, and Tukey's post hoc test was used to investigate a significant difference (P<0.05) between the control groups and other groups as well as between intervention groups.

    Results

    Apoptosis and autophagy increased significantly in the ischemia group compared to the control group (P<0.05). In the simvastatin-loaded nano-niosomes group, compared to the simvastatin group, apoptosis and autophagy showed a significant decrease (P<0.05), and also in both simvastatin-loaded nano-niosomes and simvastatin group, compared to the control group, apoptosis and autophagy showed a significant decrease. (P<0.05).

    Conclusion

    Simvastatin is an effective drug in the recovery of cardiac ischemia, but the main problem in using simvastatin is its instability and degradability, and the use of its niosomes form solves this problem properly.

    Practical Implications

    Simvastatin‑loaded nano‑niosomes is more effective in reducing heart ischemia damage compared to simvastatin.

    Keywords: Reperfusion, Simvastatin, Niosomes, Ischemia, Apoptosis, Autophagy
  • مهتاب محمدزاده، احمد اصغری*، شاهین حسن پور
    زمینه و هدف

    هدف اصلی این پژوهش، مطالعه ی اثر سیمواستاتین روی تحمل درد و ارزیابی آنتاگونیست ها به دنبال آسیب عصب سیاتیک در موش صحرایی بود.

    روش کار

    این تحقیق طی 2 مرحله آزمایشی بر روی 85 موش صحرایی نر بالغ و محدوده ی وزنی 180-200 گرم، استفاده شد. تمامی حیوانات قبل از جراحی از نظر سلامت حرکتی ارزیابی شده و سپس تمامی موش ها با تزریق داخل صفاقی داروهای کتامین هیدروکلراید (mg/kg60) و زایلازین (mg/kg10) بیهوش شدند و پس از اسکراب و آماده سازی اولیه پای راست حیوانات، آن ها را به پهلوی چپ حالت گماری کرده و برشی در پوست خلفی-خارجی ناحیه رانی پای چپ داده شد. عضلات و فاسیا را به آرامی کنار زده و پس از در معرض دید قرار گرفتن عصب سیاتیک، با استفاده از هموستات ریز عصب سیاتیک تحت فشار به مدت 60 ثانیه قرار گرفت. به منظور ردیابی، محل آسیب را با بخیه زدن نزدیک ترین عضله به محل له شدگی با استفاده از نخ بخیه (0-5) سیلک غیرقابل جذب نشانه گذاری کرده و سپس عضلات را کنار هم گذاشته و بافت زیرجلد و پوست به ترتیب با استفاده از نخ ویکریل (0-4) و نایلون (0- 3) به روش ساده سرتاسری و تکی ساده بخیه شد. در آزمون فرمالین، سیمواستاتین، (mg/kg2، 4 و 8) یا مورفین (mg/kg5) به موش ها تزریق شد. در موش ها تزریق همزمان سیمواستاتین (mg/kg8) + نالوکسان (mg/kg2) یا سپروهپتادین (mg/kg 4)، سایمیتیدین (mg/kg12.5)، انجام شد. سپس تست فرمالین صورت گرفت و زمان لیسیدن اندازه گیری شد. حیوانات به 4 گروه تقسیم شدند: گروه 1: آسیب عصبی بدون درمان، گروه 2و3 و4 گروه های درمان با سیمواستاتین بود. موش های گروه 2 (با دوز  mgkg 2) و گروه 3 (با دوزmgkg 4) و گروه 4 (با دوزmgkg 8) تحت درمان با سیواستاتین قرار گرفتند. در هر گروه 5 سر موش قرار گرفت که در دو بازه ی زمانی 2 و 4 هفته مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل آماری داده های حاصله با استفاده از نرم افزار IBM SPSS Statistics 26  (SPSS25)، انجام شد.

    یافته ها

    یافته های توصیفی متغیرهای موردمطالعه، شامل شاخص هایی از قبیل میانگین، انحراف معیار، خطای استاندارد و... محاسبه و گزارش گردید.

    نتیجه گیری

    براساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد که سیمواستاتین با دز mg/kg 8 در کاهش زمان عکس العمل درد در گروه تحت درمان تاثیر دارد.

    کلید واژگان: سیمواستاتین, کاهش زمان تحمل درد, موش صحرایی
    Mahtab Mohammadzadeh, Ahmad Asghari*, Shahin Hasanpour
    Background & Aims

    Pain is divided into two main types, fast and slow. Pain receptors are composed of free nerve endings and use two separate pathways to transmit pain signals to the CNS. Sharp pain signals are produced by mechanical and thermal pain stimuli. These signals are transmitted to the spinal cord by peripheral nerves through Aδ fibers at a speed of 3-15 m/s. On the contrary, slow and chronic pain signals are mainly produced by chemical pain stimuli, but sometimes stable mechanical or thermal stimuli can also produce these signals. These signals are transmitted to the spinal cord by C-type fibers at a speed of 0.5 to 2 m/s (1).The mechanisms of neuropathic pain are not fully known, but the mechanisms proposed in the pathogenesis of this pain include the role of glial cells as supporting cells of the central nervous system, changes in sodium and potassium voltage-dependent channels, afferents adjacent to the neuron. It is damaged. Different neural pathways are affected differently. Therefore, identification of these pathways is important in determining the analgesic and medicinal mechanisms from physiological aspects. Although there are many studies in this field, one of the existing problems is the rate of recovery and return of nerve activity after injury. The results of researchers' research have brought relatively acceptable results, which were not without problems. In the present research, due to the high incidence of peripheral nerve injuries caused by blows and fractures in humans and animals, efforts will be made to find a drug or drug combination to accelerate the healing process of damaged nerves following experimental sciatic nerve injury in the rat animal model. Therefore, the present study will be conducted in order to investigate the analgesic effects of simvastatin and its neurophysiological interaction with the involved systems following experimental sciatic nerve ligation in rats.

    Methods

    This research was used in 2 experimental phases on 85 adult male rats weighing 180-200 grams. These animals were transferred to the laboratory animal breeding and maintenance center of the veterinary school and were kept in standard mouse cages under standard conditions. All animals were evaluated for motor health before surgery, and then all mice were anesthetized by intraperitoneal injection of ketamine hydrochloride (60 mg/kg) and xylazine (10 mg/kg), and after scrubbing and initial leg preparation The animals were placed on their left side and an incision was made in the posterior-external skin of the thigh area of ​​the left leg. The muscles and fascia were gently removed and after exposing the sciatic nerve, the sciatic nerve was compressed for 60 seconds using a micro hemostat. In order to trace, the injury site is marked by suturing the muscle closest to the crush site using non-absorbable silk suture (0-5) and then the muscles are placed together and the subcutaneous tissue and skin are The sequence was stitched using vicryl thread (0-4) and nylon (0-3) in a simple all round and single stitch method. Then formalin test was done and licking time was measured. The animals were divided into 4 groups: group 1: nerve damage without treatment, group 2, 3 and 4 were treated with simvastatin. Mice in group 2 (with a dose of 2 mg/kg), group 3 (with a dose of 4 mg/kg) and group 4 (with a dose of 8 mg/kg) were treated with Sivastatin. There were 5 mice in each group and they were evaluated in two time intervals of 2 and 4 weeks.

    Results

    As seen in Figure 1, the injection of morphine (5 mg/kg) significantly reduced the pain time caused by the formalin test compared to the control group (P<0.05). The level of 4 and 8 mg/kg simvastatin significantly decreased the pain time caused by the formalin test compared to the control group (P<0.05).According to the results of the statistical analysis of repeated measurements of one factor, the summary of the analysis of variance of the changes in the duration of the animal's response to the stimulating effects of formalin affected by the effective dose (8 mg/kg) of simvastatin compared to naloxone during the acute and chronic phases is presented in Figure 2.Naloxone injection (2 mg/kg) had no effect on pain time caused by formalin test compared to the control group (P>0.05). The level of 8 mg/kg simvastatin significantly decreased the pain time caused by the formalin test compared to the control group (P<0.05). The combined injection of naloxone plus simvastatin significantly reduced the analgesic effects of simvastatin compared to the simvastatin alone group (P<0.05).According to the results of the statistical analysis of the repeated measurements of one factor, the summary of the analysis of variance of the changes in the duration of the animal's response to the stimulating effects of formalin affected by the effective dose (8 mg/kg) of simvastatin compared to speroheptadine during the acute and chronic phases is presented in Figure 3.According to the results of the statistical analysis of the repeated measurements of one factor, the summary of the analysis of variance of the changes in the duration of the animal's response to the stimulating effects of formalin affected by the effective dose (8 mg/kg) of simvastatin compared to cimetidine during the acute and chronic phases is presented in graph No. 4 .

    Conclusion

    The aim of this study is the analgesic effects of simvastatin following experimental sciatic nerve ligation in rats. According to the obtained results, it was determined that the analgesic effects of simvastatin are dose-dependent and the findings of this test show that the effective dose (8 mg/kg) of simvastatin alone has been able to create a significant effect in reducing the painful effects of formalin in animals. It has also caused a significant decrease in the response time to formalin pain stimulus in animals. Antagonists naloxone, cyproheptadine and cimetidine were able to inhibit the analgesic effects in acute and chronic phase. Simvastatin activates the PI3K/AKt pathway and increases neurogenesis through BDNF and (Vascular endothelial growth factor) (12). Simvastatin increases the phosphorylation and expression of BDNF and VEGF gene in (Dentate gyrus) DG. As a result, cell proliferation increases and differentiation occurs in the DG area and brain recovery increases (14). Therefore, simvastatin may cause gene expression of growth factors, production of protein kinases, and subsequent induction of neurogenesis in the DG of the hippocampus, increasing dendritic branches through the activation of AKt through the signaling pathway (15). The effects of simvastatin on ischemia-reperfusion injury of the sciatic nerve in adult rats, as a result, administration of simvastatin before ischemia shows protective properties in nerve re-injury and improves blood supply again (16).

    Keywords: Simvastatin, Reduction of Pain Tolerance Time, Rats
  • مینا جعفری، ویدا حجتی*، مهدی خاکساری، غلامحسین واعظی
    هدف

    قرارگیری در معرض اتانول به عنوان یک نوروتراتوژن در دوره تکوین اثرات مخربی بر سیستم عصبی مرکزی دارد و باعث اختلالات عصبی در بزرگسالی است این اختلالات با آپوپتوز در مناطقی از مغز مانند هیپوکامپ, با فعال شدن آبشار اکسیداتیو- التهابی و سطح بالای دژنراسیون عصبی مرتبط است. سیمواستاتین که به عنوان دارو برای درمان هیپرکلسترومی استفاده می شود, می تواند از سد خونی مغزی عبور کرده و آثار نوروپروتکتیو آن در چندین بیماری سیستم عصبی مورد تایید قرار گرفته است. هدف این پژوهش، ارزیابی فعالیت های محافظتی سیمواستاتین بر روی اختلالات حافظه و نکروز سلول های عصبی در هیپوکامپ موش صحرایی با قرار گرفتن در معرض الکل پس از تولد بود.

    مواد و روش ها

     نوزادان نر موش 27/5 گرم در کیلوگرم اتانول محلول در شیر خشک را از طریق گاواژ در روزهای 10-2 بعد از تولد دریافت کردند. هم چنین 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم سیمواستاتین را به شکل زیر جلدی در روزهای 10-2 بعد از تولد دریافت کردند. اختلالات حافظه شناختی 36 روز پس از تولد از روش تشخیص شیء جدید ارزیابی شد و سپس میزان سلول های نکروز شده از طریق رنگ آمیزی نیسل بررسی شد.

    یافته ها

     داده های رفتاری نشان داد که در گروه های تیمار شده با سیمواستاتین حافظه تشخیص شیء جدید نسبت به گروه اتانول افزایش یافته (01/0>P). بعلاوه در گروه اتانول افزایش مرگ سلولی در ناحیه CA1 هیپوکامپ مشاهده گردید که تیمار با سیمواستاتین کاهش معنی داری در میزان سلول های نکروتیک  نشان داد (01/0>P).

    نتیجه گیری

     این مطالعه نشان داد که سیمواستاتین اثر محافظتی بر نقایص عصبی مرتبط با الکل دارد،هرچند که تحقیقات بیش تر در آینده مورد نیاز است.

    کلید واژگان: سیمواستاتین, اتانول, حافظه, مرگ سلولی, هیپوکامپ
    Mina Jafari, Vida Hojati*, Mehdi Khaksari, Gholamhassan Vaezi
    Introduction

    Exposure to ethanol as a neurotratogen in the developmental period has destructive effects on the central nervous system and causes neurological disorders in adulthood. These disorders are associated with apoptosis in areas of the brain such as the hippocampus, by activating the oxidative-inflammatory cascade and high levels of nerve degeneration. Simvastatin, used as a drug to treat hypercholesterolemia, can cross the blood-brain barrier and its neuroprotective effects have been confirmed in several diseases of the nervous system. This study aimed to evaluate the protective activities of simvastatin on memory disorders and nerve cell necrosis in the rat hippocampus by postnatal alcohol exposure.

    Materials and Methods

    Male rat infants received 5.27 g / kg milk powder soluble ethanol on days 2-10 after birth by gavage. They also received 10 and 20 mg/kg of simvastatin on days 2-10 after birth subcutaneously. Cognitive memory abnormalities were assessed 36 days after birth by the new object detection and then, the number of necrotic cells was assessed by nissl staining.

    Results

    Behavioral data showed that in the groups treated with simvastatin, the new object recognition memory increased compared to the ethanol group (P<0.01). In addition, in the ethanol group, an increase in cell death was observed in the CA1 region of the hippocampus, and treatment with simvastatin showed a significant decrease in the number of necrotic cells (P<0.01).

    Conclusion

    This study showed that simvastatin has a protective effect on alcohol-related neurological defects, although more research is needed in the future.

    Keywords: Simvastatin, Ethanol, Memory, Cell Death, Hippocampus
  • سینا کوهستانی، محمد شکرزاده*، شقایق آقاجان شاکری، شقایق شکرزاده
    سابقه و هدف

    ونلافاکسین(Venlafaxine) یک داروی ضد افسردگی از خانواده مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین(SNRIs) می باشد. مطالعات اخیر مکانیسم های متعددی پیرامون سمیت سلولی ناشی از ونلافاکسین را یافته اند، که ازجمله آن می توان به کاهش دفاع آنتی اکسیدانی بدن با کاهش میزان گلوتاتیون داخل سلولی و افزایش میزان ذرات فعال اکسیژن (ROS) و در نهایت ایجاد استرس اکسیداتیو اشاره کرد. این مطالعه قصد دارد تا اثرات محافظتی داروی سیمواستاتین (Simvastatin) را در برابر سمیت سلولی و استرس اکسیداتیو ناشی از ونلافاکسین در رده سلولی فیبروبلاست لثه مورد سنجش قرار دهد.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی کشت سلولی، فاکتور سمیت سلولی (IC50)، استرس اکسیداتیو (میزان ROS) ناشی از ونلافاکسین به عنوان مدل سایتوتوکسیک بررسی شد. پس از به دست آوردن غلظت اپتیمم سمی ونلافاکسین در غلظت 400 μM، اثرات محافظتی سیمواستاتین در غلظت های (50، 100، 150 و200 μM) در همه تست ها به صورت
    pre-treatment به همراه ونلافاکسین بررسی شد.

    یافته ها

    سیمواستاتین در غلظت های100 و 150 و 200 میکرومولار تفاوت معناداری با ونلافاکسین در زنده مانی سلول های فیبروبلاست لثه داشت(0/05>P) و (0/01>P). هم چنین سیمواستاتین با کاهش سطح ذرات فعال اکسیژن در دو غلظت 150 و 200 میکرومولار اثرات ونلافاکسین را به طور معنی داری کاهش داد (0/01>P).

    استنتاج

    با توجه به نتایج مطالعه حاضر، سیمواستاتین از رده سلولی فیبروبلاست لثه در برابر استرس اکسیداتیو و سمیت سلولی ناشی از ونلافاکسین در غلظت های طراحی شده محافظت می کند.

    کلید واژگان: سیمواستاتین, سلول فیبروبلاست لثه, ونلافاکسین, سمیت سلولی
    Sina Kuhestani, Mohammad Shokrzadeh*, Shaghayegh Aghajanshakeri, Shaghayegh Shokrzadeh
    Background and purpose

    Venlafaxine is an antidepressant that belongs to the family of selective serotonin and norepinephrine reuptake inhibitor (SNRIs) drugs. Recent studies have indicated that prolonged use of antidepressants leads to a state where increased formation of reactive oxygen species (ROS) overwhelms body antioxidant protection and subsequently induces DNA damage, lipid peroxidation, protein modification and cytotoxicity. This study attempts to examine the protective effect of simvastatin against venlafaxine induced cytotoxicity and oxidative stress in human gingival fibroblasts (HGF) cells.

    Materials and methods

    In this experimental study, the intracellular ROS generation and IC50 were measured in cells treated with venlafaxine and simvastatin at different concentrations (50, 100, 150, and 200 μM) in pre-treatment in vitro condition.

    Results

    According to findings, HGF cell viability was significantly different in 150, and 200 μM of simvastatin compared with venlafaxine (P<0.01). Also, simvastatin significantly decreased the effects of venlafaxine by reducing the level of ROS at 150 and 200 μM (P<0.01).

    Conclusion

    This study suggests that simvastatin attenuates venlafaxine-induced cytotoxicity in HGF cells through scavenging excessive ROS.

    Keywords: simvastatin, human gingival fibroblasts cell line, venlafaxine, cell toxicity
  • زینب عبدی، محمد عزیزیان، ناصر عباسی، اتوسا دارابی، خدیجه ابدال*
    سابقه و هدف

    امروزه درمان ایمپلنت، از پرطرفدارترین درمان های دندانپزشکی است.برای داشتن یک درمان ایمپلنت موفق با طول عمربالا، حضور مقدار کافی از استخوان در ناحیه مورد نظر اهمیت دارد. با توجه به اثرات مثبت داروی سیمواستاتین در استخوان سازی، این مطالعه با هدف مقایسه اثر داربست استخوانی سنتزشده از روش خشک کردن انجمادی آلوگرفت به تنهایی و آغشته به سیمواستاتین در ساکت دندان کشیده شده موش صحرایی انجام گرفت.

    مواد و روش ها

     این مطالعه تجربی از نوع مداخله ای بر روی 72 موش نر نژاد ویستار با وزن 300 گرم انجام شد. سپس موش ها به صورت تصادفی به دو گروه مساوی (کنترل و مداخله) تقسیم شدند و پس از کشیدن دندان سانترال چپ فک بالا، استخوان خشک شده فریز شده آلوگرفت به تنهایی و آغشته به سیمواستاتین در ساکت دندان گروه های مورد مطالعه (کنترل و مداخله) قرار داده شد و بعد از 4 هفته و سپس 8 هفته استیوژنزیس، التهاب و بافت گرانوله، در هر 4 گروه ارزیابی شد. داده ها، توسط آزمون ANOVA و Tukey و 22SPSS تحلیل شدند.

    یافته ها

     پس از بررسی نمونه های میکروسکوپی، میزان استخوان سازی در بین گروه های مداخله (FDBA با سیمواستاتین و FDBA به تنهایی) در هفته چهارم و هشتم تفاوت معنی داری داشت (0/001=P). در هفته های چهارم و هشتم میزان التهاب در گروه مداخله (FDBA با سیمواستاتین) کم تر از گروه کنترل بود که تفاوت آن معنی دار بود (0/001<p) و در هفته چهارم و هشتم میزان بافت گرانوله در موش های گروه مداخله (FDBA با سیمواستاتین) کم تراز گروه مداخله (FDBA) بود (0/05<P).

    استنتاج

    با توجه به یافته های مطالعه حاضر، سیمواستاتین می تواند میزان استخوان سازی را به طور معنی داری افزایش دهد، همچنین اثربخشی آن در کاهش التهاب و کاهش بافت گرانوله نیز دیده شد.

    کلید واژگان: ساکت دندان, سیمواستاتین, استئوژنزیس, ایمپلنت
    Zeinab Abdi, Mohammad Azizian, Naser Abbasi, Atosa Darabi, Khadijeh Abdal*
    Background and purpose

    Today, implant treatment is one of the most popular dental treatments. To have a successful long-lasting implant treatment, enough bone is needed in that area. Given the positive effects of simvastatin on osteogenesis, this research aimed to compare the effect of freeze-dried bone allograft with and without simvastatin in extracted tooth socket in rats.

    Materials and methods

    This experimental study was conducted in 72 Wistar rats (300 gr). Then rats were randomly divided into two groups (control and intervention). We evaluated osteogenesis, inflammation and granulation tissue formation after four and eight weeks. Data analysis was done applying ANOVA and Tukey post-test in SPSS V22.

    Results

    After four and eight weeks, there were significant differences in the rate of osteogenesis between the intervention groups (FDBA+Simvastatin and FDBA) (P= 0.001). A thsese times, the rates of inflammation were found to be significantly lower in animals that received FDBA+Simvastatin compared to the control group (P<0.001). At weeks four and eight, the amount of granulation tissue was lower in FDBA+Simvastatin group than the FDBA group (P<0.05).

    Conclusion

    The study showed that simvastatin can significantly increase the amount of osteogenesis and also could reduce inflammation and granulation tissue formation.

    Keywords: dental socket, simvastatin, osteogenesis, implant
  • محمدامین سلطانی، طاهره ناجی*، رحیم احمدی
    زمینه و هدف

    سرطان عبارت است از ناهماهنگی میان رشد و مرگ سلول ها که نتیجه آن انباشته شدن تعداد بیش از حد سلول ها است. سرطان استخوان یک نوع بسیار جدی از سرطان است و زمانی اتفاق می افتد که سلول های استخوان ساز دچار مشکل شوند. علی رغم برخی گزارش ها در مورد اثرات ضد سرطانی سیمواستاتین ، فعالیت سیمواستاتین روی سلول های سرطان استخوان گزارش نشده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سایتوتوکسیک و آپوپتوتیک سیمواستاتین در رده سلولی سرطان استخوان MG63  بود.

    روش بررسی

    در این پژوهش سلول های MG63 کشت داده شدند و سپس سلول ها با غلطت های مختلف سیمواستاتین به مدت 24 ساعت انکوبه شدند و دوز IC50 با استفاده از آزمون (MTT) اندازه گیری شد.اثرات سیمواستاتین بر روی مکانیزم های مرگ سلولی مانند آپوپتوز و نکروز به وسیله ی فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. از تست Real-time PCR برای بررسی بیان ژن آنزیم های کاسپاز 3، 8و9 استفاده شد و در آخر سلول های تیمار شده با دوز IC50 سیمواستاتین با تکنیک رنگ آمیزی هوخست مورد بررسی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شد با استفاده از آزمون آماری Student’s T و سپس نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج آزمون MTT نشان داد که سیمواستاتین در دوز 155 میکروگرم بر میلی لیتر 50 درصد سلول های سرطانی (IC50) را از بین برد. از طرفی ارزیابی فلوسایتومتری نشان داد که سلول های MG63 تیمار شده با سیمواستاتین (دوز 300 میکروگرم بر میلی لیتر) بیش از 90 درصد نسبت به گروه کنترل دچار مرگ سلولی از نوع آپاپتوز شدند. بررسی آنزیم های کاسپاز 3 ، 8 و 9 با استفاده از تکنیک Real-time PCR نشان داد که بیان ژن های کاسپاز 3 و 9 اختلاف معناداری داشت (p<0.001) اما در مورد بیان ژن کاسپاز 8 اختلاف معناداری مشاهده نشد (P<0.05). در تکنیک رنگ آمیزی هوخست تغییر رنگ سلول های گروه تیمار نسبت به گروه کنترل، حاکی از متراکم و متلاشی شدن هسته ی سلول بود که این موضوع بیانگر مرگ سلولی از نوع آپاپتوز بود.

    نتیجه گیری

    در نهایت نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که داروی سیمواستاتین در محیط کشت سلولی می تواند موجب اثرات سایتوتوکسیک و آپوپتوتیک در سلول های سرطان استخوان MG63 شود که بر این اساس، بررسی احتمال کاربرد داروی سیمواستاتین در درمان سرطان استخوان حایز اهمیت است.

    کلید واژگان: سیمواستاتین, MG63, سرطان استخوان, کاسپاز
    Mohammadamin Soltani, Tahereh Naji*, Rahim Ahmmadi
    Background & aim

    Cancer is a disharmony amongst cell growth and death which results in accumulation of cells. Bone cancer is an absolutely dangerous type of cancer and occurs when the bone-making cells are disrupted. Despite some reports on the anticancer effects of simvastatin, the activity of simvastatin on bone cancer cells has not been reported. The aim of this study was to evaluate the cytotoxic and apoptotic effects of simvastatin on bone cancer MG63 cell line.

    Methods

    In this study, the MG63 cells were cultured and then the cells were incubated with different concentrations of simvastatin for 24 h and the IC50 dose was measured using MTT test. The effects of simvastatin on the mechanisms of cell death such as apoptosis and necrosis were evaluated by flow cytometry. Real-time PCR was used to evaluate the gene expression of caspase 3, 8 and 9 enzymes and Finally, cells treated with IC50 dose of simvastatin were examined by Hoechst staining technique. The collected data were analyzed using the student’s T statistical test and then SPSS software.

    Results

    The MTT results showed that simvastatin at a dose of 155 µg/Ml destroys 50 % of cancer cells. On the other hand, flow cytometry analysis showed that MG63 cells treated with simvastatin (300 µg/Ml) had apoptotic cell death over 90 % compared to the control group. Evaluation of caspase 3, 8 and 9 enzymes using real-time PCR indicated that there was a significant difference in caspase 3 and 9 gene expression (p<0.001) but, no significant difference was observed in caspase 8 gene expression (p<0.05). In the Hoechst staining technique, the discoloration of the treated group cells compared to the control group indicated that the cell nucleus was densified and disintegrated, indicating apoptotic cell death.

    Conclusion

    Finally, the results of this study showed that simvastatin in cell culture medium can induce cytotoxic and apoptotic effects in bone cancer cells (MG63 cell line), therefore, it is important to consider the possibility of using simvastatin in the treatment of bone cancer.

    Keywords: simvastatin, MG63 cell line, bone cancer, caspase
  • سحر یداللهی فارسانی *، فرشاد روغنی
    زمینه و هدف
    پرفشاری خون مهم ترین عامل خطر زمینه ساز برای بیماری های قلبی عروقی و تهدیدی جدی محسوب می شود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مصرف استاتین های موجود در بازار دارویی ایران شامل آتوراستاتین، سیمواستاتین و رزواستاتین بر روی فشارخون خفیف، به انجام رسید.
    روش بررسی
    طی این مطالعه کار آزمایی بالینی شاهد دار تصادفی شده 120 بیمار مبتلا به فشارخون خفیف انتخاب شده و به روش تصادفی در 4 گروه 30 نفره توزیع شدند. بیماران گروه اول تا سوم به ترتیب روزانه 20 میلی گرم آتوراستاتین و سیمواستاتین و 10 میلی گرم رزواستاتین به مدت یک ماه دریافت کرده و در گروه چهارم به عنوان گروه شاهد، استاتین تجویز نشد. بیماران 4 گروه در قبل و 1 ماه بعد از شروع درمان، تحت معاینه و بررسی فشارخون با فشارسنج دستی قرار گرفتند. داده های به دست آمده در پایان وارد نرم افزار SPSS شده و با آزمون های کای اسکویر، آنالیز واریانس یک طرفه، T زوجی تجزیه وتحلیل شد.
    یافته ها
    فشارخون دیاستول در گروه دریافت کننده آنوراستاتین به میزان 3/4±15/68%، در گروه سیمواستاتین به میزان 2/7±7%، در گروه رزواستاتین به میزان 0/3±6/4% و در گروه پلاسبو به میزان 3/4±6/5% کاهش یافته و درصد کاهش فشارخون سیستولی در بین 4 گروه متفاوت بود (0/01P=) و گروه دریافت کننده آتوراستاتین بیشترین کاهش فشارخون سیستولی و دیاستولی را دارا بودند.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های مذکور و یافته های حاصل از مطالعه می توان نتیجه گیری نمود که مصرف مرتب استاتین می تواند اثر کاهندگی بر روی فشارخون بیماران مبتلا به هایپرتانسیون خفیف داشته باشد.
    کلید واژگان: فشارخون خفیف, چربی خون بالا, استاتین, آتوراستاتین, رزواستاتین, سیمواستاتین
    Sahar Yadollahi Farsani *, Farshad Roghani
    Background And Aims
    Hypertension is the most important risk factor and a serious threat for cardiovascular diseases. This study was aimed to determine the effect of the statins drugs (included Atrovastatin, simvastatin and Rosuvastatin) in Iranian's population on mild hypertention.
    Methods
    In a clinical trial, 120 patients with mild hypertension were selected and randomly distributed in four groups of 30 patients. The first group to third received Atrovastatin 20 mg daily and simvastatin 20 mg daily and Rosuvastatin 10 mg daily for one month and as a control group, the fourth group did not receive any statin. Four groups of patients before and 1 month after treatment were examined and their blood pressure was measured manually by sphygmomanometer in Iranian's population with mild hypertention. Finally, data were entered into SPSS software and analyzed using Chi-Square, one-way ANOVA, and paired t-test.
    Results
    Diastolic blood pressure decreased about 15.68±3.4% in the group receiving Atrovastatin, 7±2.7% in the simvastatin group, 6.4±0.3% in the group receiving Rosuvastatin, and 6.5±3.4% in the placebo group, respectively, while the percentage reduction in systolic blood pressure were different between the four groups (P= 0.01), and the group receiving Atrovastatin showed decreaseing the highest systolic and diastolic blood pressure.
    Conclusion
    Based on these findings, it can be concluded that the regular uses of statins may be had lowering effect on blood pressure in patients with mild hypertension.
    Keywords: Mild hypertension, Hyper lipidemia, Statins, Atrovastatin, Rosuvastatin, Simvastatin
  • غلامرضا نجفی *، علی شالیزار جلالی، مهلا محمدی
    مقدمه
    دوکسوروبیسین، به عنوان یک ترکیب ضد سرطان به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و با آسیب بافت بیضه و ناباروری در ارتباط می باشد. این مطالعه در راستای آشکار نمودن اثرات محافظتی احتمالی سیمواستاتین به عنوان یک داروی پایین آورنده چربی واجد فعالیت های آنتی اکسیدانتی و ضد التهابی در برابر تغییرات مورفومتریک- استریولوژیکی بیضه ناشی از درمان با دوکسوروبیسین در موش ها صورت پذیرفت.
    مواد و روش ها
    موش های نر، با سن پنج هفته، به طور تصادفی به چهار گروه شش تایی تقسیم شدند. دوکسوروبیسین به دو گروه از موش ها در 5 نوبت به روش داخل صفاقی در طی یک دوره 4 هفته ای (با دوز 4 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) تزریق شد. یکی از این گروه ها داروی سیمواستاتین را در 5 نوبت به صورت خوراکی (با دوز 12 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) همراه با دوکسوروبیسین دریافت نمود. گروه شاهد تحت درمان با حلال و گروه شاهد دریافت کننده سیمواستاتین نیز در نظر گرفته شدند. ارزیابی مورفومتریک با استفاده از عدسی چشمی مدرج کالیبره شده انجام گرفت.
    یافته های پژوهش: ارزیابی های هیستو مورفومتریک کاهش قابل توجهی را در قطر لوله های اسپرم ساز و ارتفاع اپی تلیوم این لوله ها به همراه افزایش ضخامت کپسول بیضه و اتساع فضای بینابینی در موش های تحت درمان با دوکسوروبیسین نشان دادند(05/0> P). تمام فراسنجه های مذکور متعاقب تجویز همزمان سیمواستاتین به شکل قابل توجهی بهبود یافتند(05/0> P).
    بحث و نتیجه گیری
    نتایج نشان دادند که سیمواستاتین ممکن است نقشی محافظتی در برابر تغییرات مورفومتریک- استریولوژیکی ناشی از دوکسوروبیسین در بیضه موش داشته باشد.
    کلید واژگان: دوکسوروبیسین, سیمواستاتین, بیضه, موش
    Golamreza Najafi*, Ali Shalizar Jalali, Mahla Mohammadi
    Introduction
    Doxorubicin (DOX), a widely used antineoplastic compound, is associated with testicular damage and infertility. This study was carried out to disclose the possible preventive effects of simvastatin (SIM), a lipid lowering agent with antioxidant and anti-inflammatory activities, against testicular morphometric-stereological changes due to DOX treatment in mice.
    Materials and Methods
    Male mice, five weeks old, were randomly divided into four groups of six mice each. The DOX was administered to two groups of mice in 5 equal intraperitoneal injections over a period of 4 weeks (4 mg/kg). One of these groups received 5 equal oral doses of SIM (12 mg/kg) along with DOX. A vehicle-treated control group and a SIM control group were also included. Morphometric measurement was determined using calibrated ocular micrometer.
    Findings: Histomorphometrical examinations revealed significant reductions in the seminiferous tubules diameters and their epithelial heights along with an increase in testicular capsule thickness and interstitial space widening in DOX-treated mice. All above-mentioned parameters recovered significantly by SIM co-administration.
    Discussion &
    Conclusions
    These results indicated that SIM may have a preventive role against morphometric-stereological changes caused by DOX in mouse testis.
    Keywords: Doxorubicin, Simvastatin, Testis, Mouse
  • فریبا ایرجی، نابت تاجمیر ریاحی، محمد علی نیلفروش زاده، امیر حسین سیادت، ایمان مومنی
    مقدمه
    پسوریازیس یک اختلال متدوال پوستی با پاسخ متغیر به درمان است. با توجه به اثرات ثابت شده ی تعدیل کنندگی سیمواستاتین خوراکی بر روی سیستم ایمنی در درمان پسوریازیس، این مطالعه به منظور بررسی اثر ضد پسوریازیسی سیمواستاتین به شکل موضعی انجام شد. همچنین، آنالوگ های ویتامین D به عنوان خط اول در درمان موارد خفیف تا متوسط پسوریازیس موثر شناخته شده اند. در این مطالعه، تاثیر پماد موضعی کلسی پوتریول 005/0 درصد (به عنوان یک راه حل استاندارد در درمان سوریازیس) در مقابل ترکیب کلسی پوتریول به علاوه سیمواستاتین موضعی در درمان پسوریازیس مقایسه شد.
    روش ها
    80 بیمار مبتلا به پسوریازیس سیمتریک با گرفتاری سطح بدن تا 20 درصد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه الف با پماد کلسی پوتریول 005/0 درصد دو بار در روز و گروه ب با کلسی پوتریول 005/0 درصد دو بار در روز و پماد سیمواستاتین 3 درصد روزانه دو بار، برای 12 هفته تحت درمان قرار گرفتند. نتایج توسط یک متخصص پوست Blind با استفاده از شاخص شدت منطقه ی مبتلا (PASI یا Psoriasis Area and Severity Index)، که در هفته های 4، 8 و 12 درمان امتیازدهی می شد، ارزیابی شد. در روشی موازی و مشابه، یک ارزیابی ذهنی توسط خود بیماران بر اساس بررسی عکس ها در پایان مطالعه انجام گرفت.
    یافته ها
    با وجود کاهش منظم PASI در هر دو گروه، با توجه به ارزیابی پزشکان (603/0 = P) و همچنین بیماران (243/0 = P) در پایان مطالعه، به لحاظ آماری استفاده از سیمواستاتین موضعی بیشتر از درمان معمولی پسوریازیس موثر نیست.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که سیمواستاتین موضعی در مقایسه با شکل خوراکی، اثرات قابل توجهی در درمان سوریازیس به همراه ندارد. همچنین، این مطالعه نشان داد که پسوریازیس یک اختلال سیستمیک با تظاهرات پوستی مختلف است.
    کلید واژگان: کلسی پوتریول, پسوریازیس, سیمواستاتین
    Fariba Iraji, Nabet Tajmirriahi, Mohammad Ali Nilforoushzadeh, Amir Hossein Siadat, Iman Momeni
    Background
    Psoriasis is a common dermatologic disorder، with fluctuating response to treatment. Considering the proven immunomodulatory effects of oral simvastatin in psoriasis، this study aimed to determine whether the topical form has also antipsoriatic effects. Vitamin D analogs known to be effective and are considered the first line of therapy in mild to moderate cases. In this study، the efficacy of topical calcipotriol 0. 005% ointment (as a standard method of treatment for psoriasis)، versus combination of calcipotriol plus topical simvastatin was compared in the treatment of psoriasis.
    Methods
    80 patients with symmetric psoriasis who had body surface involvement up to 20% were divided randomly into 2 groups. Group A were treated with calcipotriol 0. 005% ointment twice daily and group B with calcipotriol 0. 005% ointment twice daily and simvastatin 3% ointment twice daily، for 12 weeks. The results were evaluated by a blind dermatologist using psoriasis area severity index (PASI) score at baseline، 4th، 8th and 12th weeks of treatment. In a similar way، a subjective assessment performed by patients based on photo-evaluation at the end of the study.
    Findings
    Despite a continuous reduction in PASI score in both groups، according to both physician (P = 0. 603) and patient (P = 0. 243) assessments، topical simvastatin was not statistically more effective than conventional treatment of psoriasis.
    Conclusion
    This study indicates that topical simvastatin is not associated with significant impacts in the treatment of psoriasis as compared to oral form. This study indicates that psoriasis is a systemic disorder with variable skin manifestations.
    Keywords: Calcipotriol, Psoriasis, Simvastatin
  • رضا کرباسی افشار، آیت شهماری، ایمان لطفیان، امین صبوری*
    زمینه و هدف
    حوادث قلبی ناشی از بیماری عروق کرونر (CAD; Coronary Artery Disease) شایعترین علت مرگ و میر در دنیا می باشد. ایسکمی میوکارد و نارسایی قلبی ثانویه آن از مشکلات و عوارض شایع ضایعات عروق کرونر است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر آنتی ایسکمیک فیبراتها در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر می باشد.
    روش کار
    یک مطالعه کارآزمایی-بالینی برروی بیماران مبتلا به اختلال پروفایل چربی و CAD مراجعه کننده به بیمارستان بقیه الله تهران طی سالهای 89-1387 انجام شد. 124 بیمار به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که گروه اول (64 نفر) سیمواستاتین (mg/day 60-20) + فنوفیبرات (mg/day200) همراه رژیم غذایی و فعالیت ورزشی دریافت و گروه دوم (60 نفر) سیمواستاتین (mg/day 60-20) همراه رژیم فوق به مدت یک سال دریافت کردند و بیماران مجددا ارزیابی شدند.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران 5/6±3/54 سال و 2/53% از بیماران مذکر بودند. اندکس metabolic equivalent در گروه اول از 5/0±32/4 به 5/0±68/5 و در گروه دوم از 9/0±43/4 به 1/1±41/4 تغییر یافت (بترتیب P<0/001 و P=0/121) و زمان ورزش از 81/1±21/5 به 8/1±01/6 دقیقه در گروه اول (P<0/001) و در گروه دوم 26/1±43/5 به 2/1±23/5 تغییر یافت (P=0/089). در هیچیک از بیماران عوارض جدی دارو مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    درمان کاهنده چربی با سیمواستاتین و فنوفیبرات کارکرد ایسکمی میوکارد را کاهش می دهد لذا توصیه میگردد در درمان اختلالات پروفایل چربی خون در بیماران با ریسک بالای حوادث قلبی عروقی مانند بیماری های عروق کرونر علاوه بر استاتین از فیبراتها نیز به عنوان درمان مکمل استفاده شود.
    کلید واژگان: بیماری عروق کرونر, دیس لیپیدمی, تست ورزش, سیمواستاتین, فنوفیبرات
    Karbasi Afshar R., Shahmari A., Lotfian I., Saburi A.*
    Introduction
    Cardiac events due to coronary artery disease (CAD) are the most common cause of death in all over the world. Myocardial ischemia and its consequent heart failure are considered as common problems and complications of CAD. The purpose of this study was to assess the anti-ischemic effects of fibrates in patients with CAD.
    Methods
    This clinical-trial study was conducted on patients with dyslipidemia and CAD referred to the Baqiyatallah university hospital، Tehran، during 2008-2010. A total of 124 patients randomly divided into two groups: the first group (64 patients) received simvastatin (20-60 mg/day) +fenofibrate (200 mg/day) with lipid-limited diet and exercise and the second group (60 patients) received simvastatin (20-60 mg/day) with diet and exercise for one year and the patients were evaluated at the end of this period.
    Results
    The mean age was 54. 3±6. 5 years and 53. 2% of patients were male. Metabolic equation index was changed from 4. 32±0. 5 to 5. 68±0. 5 at the first group (P<0. 001) and 4. 43±0. 9 to 4. 41±1. 1 at the other one (P=0. 121) and also time of exercise was changed from 5. 21±1. 81 to 6. 01±1. 8 (P<0. 001) and 5. 43±1. 26±5. 23±1. 2 (P=0. 089) respectively. No serious adverse effects were seen.
    Conclusion
    Lipid-lowering therapy with simvastatin and fenofibrate reduces myocardial ischemia. Therefore it’s recommended to add fenofibrate to statinsin the treatment ofdyslipidemia in patients with high risk of cardiovascular accidents as complementary treatment.
    Keywords: CAD, Dyslipidemia, Exercise Test, Simvastatin, Fenofibrate
  • وحید خوریفاطمه علیزاده، علی محمد علیزاده، اردشیر بنی کریم
    زمینه و هدف
    مطالعات گذشته نقش حفاظتی سیمواستاتین در تاکی آریتمی های بطنی و فوق بطنی را نشان دادند. هدف مطالعه حاضر، نقش آدنوزین در اثرات محافظتی سیمواستاتین بر گره دهلیزی- بطنی در مدل فیبریلاسیون دهلیزی قلب ایزوله خرگوش می باشد.
    روش بررسی
    مطالعه حاضر به صورت تجربی در مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی گلستان از شهریور تا اسفند سال 1390 انجام گرفت. پروتکل های تحریکی ریکاوری و فیبریلاسیون دهلیزی برای بررسی خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی- بطنی ایزوله در پنج گروه خرگوش نر نژاد نیوزلندی (40 نمونه) در محدوده وزنی kg5/2-8/1 استفاده شد. کلیه پروتکل های تحریکی در حضور CPX (8-cyclopentyl-1،3-dipropylxanthine) به عنوان آنتاگونیست و دیپیریدامول به عنوان آگونیست گیرنده A1 آدنوزین به همراه سیمواستاتین تکرار گردید.
    یافته ها
    مهار قابل توجهی در خواص پایه گره نظیر افزایش معنی دار در ونکه باخ و زمان تحریک ناپذیری گره ای با سیمواستاتین مشاهده گردید (05/0P<). اثرات سیمواستاتین در پروتکل فیبریلاسیون دهلیزی به صورت طولانی شدن فاصله بین دو انقباض متوالی بطن ها و افزایش ضربان های پنهان دیده شده است (05/0P<). تاثیر دیپیریدامول در حضور سیمواستاتین نیز بر پارامترهای محافظتی پایه گره و هم چنین فیبریلاسیون دهلیزی و ناحیه پنهان به صورت افزایش معنی دار بوده است (05/0P<) اما CPX سبب کاهش غیر معنی دار در اثرات محافظتی سیمواستاتین گردید.
    نتیجه گیری
    کاربرد آگونیست آدنوزین در مطالعه حاضر توانست خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی- بطنی را در حضور سیمواستاتین تقویت کند ولی آنتاگونیست آن نتوانست مانع از اثرات سیمواستاتین گردد که به احتمال بیان گر عدم تاثیر مستقیم سیستم آدنوزین و رسپتورهای آن در مکانیسم حفاظتی سیمواستاتین می باشد.
    کلید واژگان: گره دهلیزی, بطنی, فیبریلاسیون دهلیزی, سیمواستاتین, آدنوزین
    Vahid Khori, Fatemeh Alizadeh, Ali Mohammad Alizadeh, Ardeshir Banikarimi
    Background
    The 3-hydroxy-3-methylglutaryl-coenzyme A (HMG-CoA) reductase inhi-bitors (statins) have revolutionized the treatment of hypercholesterolemia. Some evide-nce indicated the role of nodal refractoriness and concealed conduction in anticipating the ventricular rate during atrial fibrillation. Recent evidence has indicated that statins can reduce the incidence of both supraventricular and ventricular arrhythmias. The aim of the present study is to investigate adenosine A1 receptor role on simvastatin protecti-ve effects on atrioventricular nodal properties in isolated atrial fibrillation model of rabbit heart.
    Methods
    The present study was performed in cardiovascular research center of Golestan University of Medical Sciences in 2012. Recovery and atrial fibrillation protoc-ols were used to study electrophysiological properties of atrioventricular node in 5 groups of male Newsland rabbits (n=40). Extracellular recording was carried out from transitional cells of posterior and anterior extension of AV-node and upper part of atrium and its bundle. All stimuli protocols repeated in the presence of adenosine A1 receptor agonist and antagonist (dipridamole and CPX) alone or with simvastatin on isolated perfused atrio-nodal preparation. Extracellular field potential recording was sampled during specific stimulation protocols.
    Results
    Significant inhibition was observed in basic node properties such as wencke-bach prolongation، functional refractory period، effective refractory period and atriove-ntricular node conduction time with simvastatin (P<0. 05). Simvastatin prolonged His-His interval and increased number of concealed beat in atrial fibrillation protocol (P<0. 05). The simvastatin protective effects on atrioventricular nodal properties were intensified by dipridamole as an adenosine A1 receptor agonist (P<0. 05)، but CPX as an adenosine A1 receptor antagonist could only dampen them (P>0. 05).
    Conclusion
    Our results showed that the use of adenosine agonist increased simvastatin effects on electrophysiological properties of atrioventricular node، but its antagonist could not prevent these effects. This may indicate simvastatin protective mechanism on atrioventricular node electrophysiological properties without adenosine direct involve-ment.
    Keywords: Adenosine, atrial fibrillation, atrioventricular node, simvastatin
  • هوشنگ سندگل، سیاوش ابدانی*، پیمان طباطبایی، مهدی محمدی، آذر برادران
    مقدمه

    نفروپاتی یک عارضه ی جدی در بیمارانی است که در حین تصویربرداری ماده ی حاجب مانند یدیکسانول (Iodixanol) دریافت می کنند. به نظر می رسد گروه استاتین ها با مکانیسم های مختلفی می توانند در پیشگیری از نفروپاتی ماده ی حاجب موثر باشند ولی نتایج بررسی ها متفاوت بوده اند. در این پژوهش، تاثیر داروی سیمواستاتین در پیشگیری از آسیب کلیوی ناشی از تزریق ماده ی حاجب یدیکسانول بررسی شد.

    روش ها

    194 بیمار به طور تصادفی در دو گروه شاهد و مداخله قرار گرفتند. هر دو گروه به یک میزان ماده ی حاجب یدیکسانول دریافت نمودند. گروه شاهد قبل و بعد از آنژیوگرافی نرمال سالین و گروه مداخله قبل از آنژیوگرافی سیمواستاتین (80 میلی گرم در روز) و قبل و بعد از آنژیوگرافی نرمال سالین دریافت کردند. کراتینین، قبل از آنژیوگرافی و دو روز متوالی پس از آنژیوگرافی اندازه گیری شد. تغییرات فیلتراسیون گلومرولی (Glomerular filtration rate یا GFR) در گروه شاهد و مداخله در روزهای دوم وسوم اندازه گیری شد و بین دو گروه مقایسه شد.

    یافته ها

    میانگین GFR بیماران گروه شاهد در 24 ساعت اول تغییر معنی داری نداشت (19/0 = P) اما پس از 48 ساعت، با کاهش معنی داری مواجه شد (022/0 = P). در گروه مداخله میانگین GFR در هر دو زمان 24 و 48 ساعت پس از آنژیوگرافی، نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (002/0 = P).

    نتیجه گیری

    درمان هم زمان با سیمواستاتین و نرمال سالین در کاهش نفروپاتی پس از آنژیوگرافی، موثرتر از مایع درمانی تنها با نرمال سالین می باشد.

    کلید واژگان: کارکرد کلیه, سیمواستاتین, نفروپاتی ماده ی حاجب
    Houshang Sanadgol, Siavosh Abdani, Peyman Tabatabaiee, Mehdi Mohammadi, Azar Baradaran
    Background

    Contrast-induced nephropathy (CIN) is a serious complication following contrast-based imaging methods, e.g. receiving iodixanol. Statins have been postulated to prevent CIN via various mechanisms. However, there have been conflicting reports on the use of statins for prevention of CIN. The aim of this study was to assess the effectiveness of simvastatin in the prevention of CIN.

    Methods

    A total number of 194 patients were randomly allocated to groups of control and statin-treated patients (n = 97 in both groups). The two groups received the same dose of iodixanol. The control group received normal saline before and after angiography and statin-treated patients received simvastatin (80 mg/day) and normal saline before and after angiography. Serum creatinine levels were measured before angiography and two consecutive days after the procedure. Glomerular filtration rate (GFR) was calculated on the second and third days. The values were then statistically analyzed.

    Findings

    There were no differences between the two groups in the first 24 hours after the procedure. However, after 48 hours, GFR values were significantly higher in the statin-treated group (P = 0.002).

    Conclusion

    Prophylactic administration of statins along with hydration may be associated with less contrast-induced nephropathy.

    Keywords: Statin, Contrast, induced nephropathy, Renal failure
  • پریچهر یغمایی، نسیم حیاتی رودباری، فوزیه سرکنی
    سابقه و هدف
    در تحقیق حاضر، اثرات خستگی بر یادگیری احترازی غیر فعال و برهم کنش آن با داروی سیمواستاتین که دارای اثرات نورون زایی می باشد در موش های صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت.
    روش بررسی
    در این تحقیق تجربی، 40 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 350- 300 گرم به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل: رت های دست نخورده،گروه شم: دریافت کننده حلال (سالین) و گروه های تجربی 1 و 2 که به ترتیب حلال (سالین) و داروی سیمواستاتین به میزان mg/kg1 به مدت 35 روز از طریق گاواژ دریافت کردند و در معرض شنای اجباری قرار گرفتند (10n=). سپس تست های رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال (PAL) انجام گرفت و هورمون های کورتیزول و تستوسترون سنجش شد.
    یافته ها
    خستگی میزان یادگیری را در گروه تجربی 1 کاهش داد (001/0>p)، در حالی که سیمواستاتین در گروه تجربی 2 یادگیری را در مقایسه با گروه های کنترل، شم و تجربی 1 افزایش معنی داری داد (001/0>p). همچنین خستگی در اثر شنای طولانی مدت، کاهش معنی دار هورمون تستوسترون (001/0>p) و افزایش معنی دار هورمون کورتیزول (001/0>p) گروه های تجربی را نسبت به گروه کنترل و شم نشان داد.
    نتیجه گیری
    خستگی در اثر شنای طولانی مدت، موجب کاهش یادگیری می شود، در حالی که داروی سیمواستاتین در جلوگیری از کاهش یادگیری و حافظه در رت های خسته موثر است.
    کلید واژگان: خستگی, یادگیری احترازی غیرفعال, سیمواستاتین, رت نر
    Parichehr Yaghmaei, Nasim Hayati Rudbari, Fuzieh Sarkani
    Background
    The aim of this study was to evaluate the sequence effects of simvastatin and fatigue, specifically the interaction between fatigue effects and passive avoidance learning in simvastatin treated rats.
    Materials And Methods
    In this experimental study, 40 male Wistar rats weightening 300-350 g were divided into 4 groups: control group: treated with enough tap (n=10), Sham group: rats which were gavaged with distilled water and food (n=10), first experimental (Exp1) and Second experimental (Exp2) group: rats which were gavaged with distilled water and food (n=10) and simvastatin with dose of 1 mg/kg for 35 days (n=10). Then, both experimental groups were forced to swim in aquariums for 35 days at 9-10 AM to 13-14 PM. At the end of treatment days, passive avoidance learning (PAL) system was considered and monitored. The learning and memory of all groups were studied. After performing behavioral tests, testosterone and cortisol were measured.
    Results
    fatigue decreased learning activity in Exp group one (P<0.001), while simvastatin causes increase in learning actitives in Exp group two. Also, fatigue induced by forced swimming caused significant decrease of testosterone hormone level (P<0.001), increase of cortisole hormone level (P<0.001) in experimental groups in comparison with sham and control groups.
    Conclusion
    Our study showed that fatigue due to long term swimming causes decrease in learning, while simvastatin drug is effective for prevention of decrease of learning and memory in fatigued rats.
    Keywords: Fatigue, Passive avoidance learning, Simvastatin, Male rat
  • رضا کرباسی افشار، آیت شهماری، نصر الله شفیقی، امین صبوری *
    زمینه و هدف

    پروتکل های درمانی مختلفی جهت کاهش چربی خون به خصوص در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی تجویز سیمواستاتین با و بدون فنوفیبرات در بیماران اختلال چربی خون و بیماران عروق کرونر بر اساس یافته های اکوکاردیوگرافی می باشد.

    روش بررسی

    یک کارآزمایی بالینی بر روی 124 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان بقیه الله تهران طی سال های 89-1387 انجام شد. بیماران در گروه اول 64 نفر، سیمواستاتین (mg20)، فنوفیبرات (mg200) روزانه، رژیم غذایی و فعالیت ورزشی و گروه دوم 60 نفر، سیمواستاتین همراه رژیم فوق به مدت یک سال دریافت کردند.

    یافته ها

    میانگین سنی بیماران 5/6±3/54 سال بود. در گروه اول نسبت به گروه دوم پروفایل چربی و میزان Left Ventricular Ejection Fraction (LVEF) تغییرات معنی داری داشت (05/0P<) اما پارامترهای کارکرد دیاستولی تغییر معنی دار آماری نداشت (05/0P>).

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه نشان می دهد درمان یک ساله استاتین به همراه فنوفیبرات، علاوه بر بهبود موثر پروفایل های چربی خون، اثر مثبت روی LVEF و در نتیجه عملکرد بهتر قلبی را دارا می باشد.

    کلید واژگان: بیماری عروق کرونر, افزایش چربی خون, سیمواستاتین, فنوفیبرات, اکوکاردیوگرافی
    Karbasi-Afshar R., Shahmari A., Shafighi N., Saburi A
    Background

    Various therapeutic protocols have been recommended for treating dyslipidemia، particularly in patients with coronary artery disease. The purpose of this study was to assess the efficacy of statin use with or without fenofibrate on echocardiographic findings of patients with coronary artery disease and dyslipidemia.

    Methods

    This clinical trial was conducted on 124 patients with coronary artery disease and dyslipidemia in Baqiyatallah Hospital in Tehran، Iran during 2008 to 2010. The first group of patients (64) received simvastatin (20 mg) and fenofibrate (200 mg) with low lipid diet and exercise while the second group (60) only received simvastatin with low lipid diet and exercise for one year.

    Results

    The mean age of the participants was 54. 3±6. 5 years. The first group showed significant changes in lipid profile and left ventricular ejection fraction (LVEF)، (P<0. 05). Left ventricular diastolic function parameters showed no significant changes in both groups upon 12 months of treatment.

    Conclusion

    The results of this study show، one-year treatment by simvastatin and fenofibrate can be effective on lipid profiles، and improve LVEF with resultant positive effect on heart function.

  • داریوش مهاجری، غفور موسوی، علی رضایی، آرمین علیمحمدی
    زمینه و هدف
    بازسازی و ترمیم استخوان از دست رفته، خواه ناشی از علل فیزیولوژیک و خواه به سبب عوامل پاتولوژیک یکی از انگیزه های جراحان از زمان های دور بوده است. داروهای استاتینی به عنوان پایین آورنده کلسترول مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال این داروها دارای اثرات موثر در بافت استخوان بوده و می توانند در استخوان دارای تاثیر مثبتی باشند. هدف از این مطالعه ارزیابی احتمال تاثیر سیمواستاتین بر روند استخوان سازی در نقیصه تجربی ایجاد شده در استخوان متراکم فمور موش صحرایی به عنوان الگوی آزمایشگاهی می باشد.
    روش کار
    این مطالعه تجربی آزمایشگاهی برروی 30 سر موش صحرایی نر نژاد Sprague dawley انجام شد. موش ها به صورت تصادفی به 3 گروه (آزمایش و شاهد) تقسیم شدند. پس از القای بیهوشی عمومی با استفاده از مته دندانپزشکی سوراخی به قطر 2 میلی متر در عرض استخوان فمور تا رسیدن به کانال مدولاری ایجاد شد. پس از جراحی، گروه شاهد سرم فیزیولوژی به صورت خوراکی دریافت نمود و گروه های آزمایش 1 و2 به ترتیب 10 و 20 میلی گرم به ازای کیلوگرم سیمواستاتین به صورت خوراکی دریافت نمودند. 45 روز پس از جراحی، موش ها آسان کشی شده و مقاطع هیستوپاتولوژیک از محل نقیصه ایجاد شده تهیه و رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین انجام گردید و مورد ارزیابی هیستوپاتولوژی و هیستومورفومتری قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها از آزمون آماری (ANOVA) کروسکال والیس و آزمون تعقیبی یو-من ویتنی و بسته نرم افزاری SPSS ویرایش 18 استفاده شد.
    یافته ها
    در گروه شاهد محل نقیصه توسط استخوان نابالغ به همراه فضاهایی از مغز استخوان پر شده بود و یک استخوان سازی ضعیفی در محل نقیصه قابل مشاهده بود. در گروه های آزمایش مقادیر فراوانی از ترابکول های استخوانی جوان شکل گرفته بود که به صورت سازمان یافته به نظر می رسید. نتایج ارزیابی هیستومورفومتری نشان داد که سیمواستاتین دارای تاثیر معنی داری در التیام استخوان در گروه های مورد آزمایش دوم و سوم نسبت به گروه شاهد می باشد، اما تاثیر معنی داری مابین دو گروه دریافت کننده دوز پایین و بالای سیمواستاتین وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان می دهد که سیمواستاتین قادر به تحریک استخوان سازی در موش صحرایی می باشد.
    کلید واژگان: سیمواستاتین, التیام استخوان, موش صحرایی, هیستوپاتولوژی, هیستومورفومتری
    Daryoush Mohajeri, Ghafour Mousavi, Ali Rezaie, Armin Alimohamadi
    Background
    Rebuilding and renovation of lost bone whether because of physiologic or pathologic factors was one of the surgeons’ motivations from the past. Statins are commonly prescribed cholesterol-lowering drugs; however, it has recently been shown that they also have the beneficial side effect of enhancing bone matrix formation. As a result, this study evaluates the possible osteogenic effect of Simvastatin on the experimental femoral defect in rats.
    Methods
    This experimental study was conducted on 30 male SD rats. Animals were divided randomly into 3 groups (control and experimental). After induction of general anesthesia, a 2mm hole was made using a dental bit in the width of the femur reaching the medullary channel. After surgery, the control group received orally physiological serum daily and experimental groups 1 and 2 respectively received daily 10 and 20 mg/kg/PO of Simvastatin. Histopathological and histomorphometrical studies for evaluation of bone healing were carried out in experimental rats, which were euthanized after 45 days of the experiment using hematoxylin-eosin (H&E) staining method. For data analysis ANOVA and Tukey tests along with SPSS version 18 was used.
    Results
    In control group, defect seemed to be filled with woven bone and bone marrow spaces in spite of a poor osteogenic activity. In experiment groups, young bone trabeculae had increased in number and were more organized. Histomorphometric results observed that Simvastatin has significant effect on bone healing in experimental groups 2 and 3 than control group, but no significant effect was observed between groups that received low and high dosage of simvastatin.
    Conclusion
    The results of this study show that Simvastatin could stimulate osteogenesis in rats.
  • قاسم مسیبی، علی قضاوی، سعید بابایی، ابوالحسن سخایی، کیوان قسامی، محمد علی پایانی
    زمینه و اهداف
    در این مطالعه اثر سیمواستاتین در درمان آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی به عنوان مدل حیوانی مولتیپل اسکلروزیس مورد بررسی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    موشهای نر نژاد C57BL/6 به دو گروه تقسیم شدند. آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی با تجویز زیر جلدی پپتید MOG35-55 همراه با ادجوانت کامل فروند در هر دو گروه ایجاد شد. درمان با سیمواستاتین (1 میلی گرم بر کیلوگرم- هر روز به صورت خوراکی) از سه روز قبل از تجویز آنتی ژن تا 25 روز پس از ایجاد بیماری شروع شد. به گروه کنترل بافر فسفات، همانند جدول زمانی گروه درمان شده، داده شد. میزان انفیلتراسیون سلولی به مغز، تکثیر سلولی، میزان IFN-γ و IL-10 تولید شده در کشت سلولهای تک هسته ای طحال و روند تغییرات بیماری مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که شیوع و شدت علائم بیماری، میزان انفیلتراسیون سلولی به مغز و پاسخ تکثیری در موشهای تحت درمان با سیمواستاتین در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی داری کمتر است (01/0P=). سطح تولید γIFN- در موشهای درمان شده با سیمواستاتین با گروه کنترل تفاوت نداشت، اما غلظت IL-10 به طور معنی داری در گروه درمان شده بیشتر از گروه کنترل بود (008/0P=).
    نتیجه گیری
    نتایج مشخص ساخت که درمان با سیمواستاتین با کاهش تکثیر سلولی، کاهش انفیلتراسیون سلولی به مغز و القای پاسخ TH2 (تولید (IL-10 باعث کاهش شدت بیماری می شود. لذا استفاده از این دارو ممکن است در درمان بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس سودمند باشد.
    کلید واژگان: آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی, مولتیپل اسکلروزیس, سیمواستاتین, ارتشاح لکوسیتی, سیتوکاین
    Ghasem Mosayebi, Ali Ghazavi, Saeid Babaei, Abolhasan Sakhaei, Keyvan Ghasami, Mohammad Ali Payani
    Background And Objectives
    Studies indicate that simvastatin decrease brain lesions and symptoms in patients with multiple sclerosis. The aim of the present study was to investigate the effect of simvastatin on treatment of experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) as an animal model for multiple sclerosis.
    Materials And Methods
    Male C57BL/6 mice were placed in two therapeutic groups. EAE was induced by immunization of mice with MOG35-55 peptide and complete Freund's adjuvant. Treatment with oral simvastatin (1 mg/kg/day) was started on day 3 before the immunization until 25 days after immunization. Non-treated EAE mice received phosphate buffer alone with the same schedule. Leukocyte infiltration into the brain, proliferation of spleen mononuclear cells and interferon-gamma (IFN-γ) and interleukin-10 (IL-10) production from cultured spleen supernatants and clinical score of disease were determined.
    Results
    Clinical score and onset of EAE, number of infiltrating cells in the brain and cell proliferation in EAE-treated mice were significantly less than those in the non-treated EAE (control) mice (P=0.01). There was no difference between simvastatin and control group with regard to the level of IFN-γ production. However, IL-10 production was significantly enhanced in the spleen mononuclear cells in the treated EAE group compared with that in the non-treated EAE group (P=0.008).
    Conclusion
    Treatment with simvastatin ameliorated the EAE by inducing Th2 cytokine (IL-10) and reducing the proliferation and infiltration of leukocytes into the brain of EAE mice. Therefore, simvastatin treatment may be effective in MS patients by immunomodulating of the immune response.
  • وحید خوری، فاطمه علیزاده، سروش امین الشریعه نجفی، منا پورابوک، محسن نایب پور، عارف صالحی، احمدعلی شیرافکن، سعید سالکی، فخری بداغ آبادی، علی داوریان، علی محمد علیزاده
    Vahid Khori *, Fatemeh Alizadeh, Sorosh Aminosariyeh, Mona Pourabouk, Mohsen Nayebpour, Aref Salehi, Ahmadali Shirafkan, Saeid Saleki, Fakhri Badaghabadi, Ali Davariyan
    Introduction
    Recent evidence has indicated that statins can reduce the incidence of both supraventricular and ventricular arrhythmias with various mechanisms. The primary goal of the present study was to determine direct protective role of simvastatin in modifying concealed conduction and the zone of concealment in a simulated model of atrial fibrillation (AF) in an isolated atrioventricular (AV) node in rabbits.
    Methods
    Male Newsland rabbits (1.5-2 kg) were used in all experiments. Stimulating protocols (recovery, AF, zone of concealment) were used to study electrophysiological properties of the node in one group (N=8). All of the stimulated protocols were repeated in the presence and absence of different doses of simvastatin (0.5-10 μm). Results were shown as mean ± S.E.
    Results
    Significant inhibition of the basic properties of the AV node was observed after the addition of simvastatin. Significant prolongation of Wenkebakh index (wbcl) from 138.7±5.6 to 182.1±6.9 and functional refractory period (FRP) from 157.7±5.9 to 182.1±6 msec at the concentration of 10 μM was observed. Maximum efficacy of simvastatin in atrial fibrillation (AF) protocol was observed at the concentration of 3.10 μM, that was accompanied with prolonged HH interval and increased number of concealed beats. Zone of concealment significantly increased at the concentrations of 1.3 and 10 μM.
    Conclusion
    This study shows the protective effect of simvastatin in the prolongation of ventricular beats during atrial fibrillation. The effect of simvastatin in increasing AV-nodal refractory period and zone of concealment are probably the anti-arrhythmic mechanisms of this drug.
  • وحید خوری، سروش امین الشریعه نجفی، فاطمه علیزاده، منا پورابوک، محسن نایب پور، شیما چنگیزی، عارف صالحی، فخری بداغ آب
    سابقه و هدف
    مطالعات گذشته بیانگر اثرات مستقیم وغیرمستقیم استاتین ها در تاثیر بر روی آریتمی های فوق بطنی و بطنی بوده است. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر سیمواستاتین در خواص وابسته به سرعت گره و مشخص نمودن اثرات سیمواستاتین در ارتباط با دیگر خواص پایه هدایتی و تحریک ناپذیری گرهی بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه از مدل گره دهلیزی- بطنی جدا شده پرفیوز 8 خرگوش استفاده شد. تحریک ناپذیری گرهی (موثر و کارکردی) و پروتکل های وابسته به سرعت (ریکاوری و خستگی، تسهیل) جهت ارزیابی خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی- بطنی استفاده شدند. پروتکل های تحریکی در طی فاز کنترل و همچنین در حضور غلظت های مختلف سیمواستاتین به کاربرده شدند.
    یافته ها
    سیمواستاتین در غلظت های 5/0 تا 10 میکرومولار در لیتر دوره تحریک ناپذیری کارکردی و موثر گره را به صورت معنی داری طولانی کرد و سبب افزایش زمان ونکباخ گردید. آستانه آریتمی توسط سیمواستاتین در غلظت های بالا (3 و 10 میکرو مولار) افزایش پیدا کرد. غلظت های مختلف سیمواستاتین سبب افزایش خستگی شد که تنها در غلظت 30 میکرو مولار معنی دار بود.
    استنتاج
    سیمواستاتین ازطریق افزایش آستانه آریتمی و طولانی شدن دوره تحریک ناپذیری کارکردی و موثر پتانسیل اثرات ضد آریتمی های چرخشی گره ای را دارد.
    کلید واژگان: گره دهلیزی, بطنی, سیمواستاتین, آریتمی فوق بطنی
  • میرهادی خیاط نوری، مهرداد نشاط قراملکی، غفور موسوی
    مقدمه و هدف
    مهارکننده های رقابتی ردوکتاز، همانند سیمواستاتین باعث کاهش تری گلیسرید و کلسترول پلاسما و افزایش میزان کلسترول HDL می شوند. از طرف دیگر نشان داده اند که استاتین ها دارای اثر حفاظتی در بعضی از بافتها متعاقب آسیب های مختلف هستند. هر گونه اختلال در جریان طبیعی ادرار تحت عنوان اوروپاتی انسدادی خوانده می شود. انسداد در نهایت می تواند به هیدرونفروز، آتروفی و حتی تخریب کامل عملکرد کلیه منجر شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر سیمواستاتین بر فیبروز کلیه متعاقب انسداد کامل یکطرفه حالب در موش صحرایی می باشد.
    روش کار
    در این مطالعه تجربی، 50 سر موش صحرایی نر نژاد SD به صورت تصادفی به پنج گروه ده تائی تقسیم شدند. در گروه اول یا کنترل حیوانات به صورت خوراکی روزانه به مدت پانزده روز حلال دارو (شروع یک روز قبل از جراحی)، در گروه دوم (UUO) حیوانات بعد از انسداد یکطرفه حالب حلال دارو را به مدت پانزده روز (شروع یک روز قبل از جراحی) و در گروه سوم (UUO/SIM) حیوانات بعد از انسداد یکطرفه حالب سیمواستاتین را با دوز mg/kg 2 دوبار در روز به مدت پانزده روز (شروع یک روز قبل از جراحی) به صورت خوراکی دریافت کردند. در گروه چهارم (Sham) و پنجم (Sham/SIM) حیوانات همانند گروه های دوم و سوم جراحی شدند ولی مجرای حالب مسدود نشد. برای تشخیص تغییرات بافتی و فیبروز، در روز چهارده بعد از جراحی، کلیه چپ بعد از تثبیت در فرمالین و انجام مراحل مختلف پاساژ بافتی به روش هماتوکسیلین- ائوزین، تری کروم- ماسون و پاس رنگ آمیزی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری من ویتنی استفاده شد.
    نتایج
    نتایج مطالعات پاتولوژیک نشان داد که در گروه UUO، اتساع فضای کپسول بومن، آتروفی شدید گلومرولی و توبولی، اسکلروز پیرامون کپسول بومن و اتساع فضای آن، تجمع سلول های تک هسته ای در بافت بینابینی کلیه، دژنراسیون منتشر و شدید سلولهای توبولی، افزایش ضخامت لایه اپی تلیالی کپسول بومن، ادم پیرامون عروقی، فیبروز بافت بینابینی کلیه، خونریزی، تغییرات استحاله در توبول های پروگزیمال، تورم آبکی سلول های توبول ها، فیبروز تحت کپسولی به همراه تورم آبکی و نکروز سلول های توبولی مشاهده می شود. تجویز سیمواستاتین حین انسداد حالب در گروه UUO/SIM توانست ضایعات بافتی و فیبروز ناشی از انسداد حالب را در بافت کلیه به طور معنی دار (05/0p<) کاهش دهد. تفاوت بافتی بین گروه کنترل و شم مشاهده نشد.
    نتیجه نهایی: نتایج مطالعه نشان داد که انسداد حالب باعث آسیب شدید بافت کلیه می شود. تجویز همزمان سیمواستاتین باعث کاهش آسیب های بافتی و فیبروز ناشی از انسداد حالب شد. البته نقش حفاظتی سیمواستاتین در بیماری های کلیوی انسان همانندUUO نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
    کلید واژگان: انسداد یکطرفه میزنای, تغییرات بافتی, سیمواستاتین, کلیه, موش
    M.H. Khayat Nouri, M. Gharamaleky, Gh. Mousavi
    Introduction &
    Objective
    Comparative reductase inhibitors, such as simvastatin increase HDL-cholestrol and decrease serum triglyceride and cholesterol. It is widely recognized that statins have organ protective nature and most effective for organ damage progressing. Obstructive uropathy can be used to indicate any obstruction to urinary flow; which causes a developing of hydronephrosis, tubular atrophy and associated renal impairment. The aim of this study was evaluation of the simvastatin effect on renal fibrosis after unilateral ureteral obstruction in rat.
    Materials and Methods
    In this experimental study, 50 adult male Sprague-Dawley rats were subjected to unilateral ureteral obstruction (UUO) and randomly divided into five groups (ten rats in each group) as follows: (1) control group; (2) UUO; (3) UUO/SIM; (4) Sham-operated; (5) Sham/SIM. Control animals received orally drug solvent by gavage for 15 days (started one day before operation). Unilateral ureteral obstruction was performed in groups 2 and 3 and sham operations were performed in groups 4 and 5. In group 2 animals received drug solvent and in group 3 animals received simvastatin (2 mg/kg/twice daily) for 15 days (started one day before operation). Rats were sacrificed either at day 14 for histopathological evaluation with H&E, masson-trichrome and PAS technique.
    Results
    In this investigation histopathologic evaluation approved that in UUO group, renal interstitial fibrosis, tubular epithelial necrosis, hemorrhage, interstitial infiltration of mononuclear cells, tubular atrophy, glumerular tufts expanding, periglomerular sclerosis, subcapsular fibrosis, glomerulosclerosis and peritubular capillaries edema were observed. But in simvastatin treated animals this histopatologic lesions and fibrosis significantly (p<0.05) decreased. There was no difference between control and sham groups
    Conclusion
    In this investigation our results showed that ureteral obstruction increased renal fibrosis and caused sever deterioration in renal tissue but simvastatin administration improved renal fibrosis. It needs to be more investigation for approving of organ protective action of simvastatin in human renal disorders.
    Keywords: Interstitial Fibrosis, Kidney, Rat, Simvastatin, Ureteral Obstruction
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال