به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « شکستگی ران - جراحی » در نشریات گروه « پزشکی »

  • بهرام نادری نبی، کتایون هریالچی، فرنوش فرضی، زهرا عطرکار روشن، غلامرضا قامت زاده، عباس صدیقی نژاد
    مقدمه
    بی حسی اپیدورال یکی از روش های موثر ایجاد بی حسی رژیونال برای اعمال جراحی مختلف – کوچک و بزرگ می باشد. طولانی بودن بلوک حسی و حرکتی به دنبال بی حسی اپیدورال، با اقامت طولانی تر بیمار در ریکاوری و نیاز بیشتر به مراقبت های پس از بی هوشی همراه است.
    یکی از نیازهای اساسی، محدودکردن زمان بستری و کاهش عوارض ناشی از بی حسی اپیدورال می باشد لذا استفاده از روش هایی که بتوانند باعث ترخیص زودتر بیمار از ریکاوری و کاهش مدت زمان بلوک حسی – حرکتی و سیستم سمپاتیکی گردد، ضروری به نظر می رسد.استفاده از تزریق اپیدورال محلول های کریستالویید یکی از روش های موثر در این زمینه است.
    هدف
    دراین بررسی پژوهشگر به مقایسه تاثیر تزریق اپیدورال دو محلول کریستالویید – نرمال سالین و بیکربنات سدیم به منظور دستیابی به بهترین اثر پرداخته است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی و دو سویه کور است. به این ترتیب که60 بیمار ASA I-II تحت جراحی ترمیم شکستگی استخوان ران بطور اتفاقی به دو گروه مساوی (هر گروه 30 بیمار) تقسیم شدند و همگی پس از جایگذاری کاتتر اپیدورال، تحت بیحسی اپیدورال با تزریق 20 میلی لیتر محلول لیدوکایین2% قرار گرفتند.
    پس از ایجاد سطح بیحسی مناسب بیمار تحت جراحی قرارگرفت. پس از پایان جراحی، بیمار به ریکاوری منتقل و از طریق کاتتر اپیدورال مقدار 15 میلی لیتر محلول کریستالویید – نرمال سالین یا بیکربنات سدیم – تزریق و سپس کاتتر خارج گردید.
    بیماران هر 15 دقیقه از نظر تعیین سطح بلوک حسی و حرکتی تحت معاینه قرارگرفتند.
    سطح بلوک حسی بر اساس درماتوم نخاعی بلوک شده و سطح یلوک حرکتی با استفاده از درجه بندی تعدیل شده Bromage مورد ارزیابی قرار گرفت و یافته ها در فرم خاصی ثبت شدند.
    داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آزمون t-test و Anova با نرم افزار SPSS10 آنالیز گردیدند.
    نتایج
    سن متوسط بیماران در گروه نرمال سالین? ?+/-?? سال و در گروه بیکربنات سدیم 11-/+43 سال بود.
    در گروه نرمال سالین بیماران زن 13 نفر و بیماران مرد 17 نفر بودند. در گروه بیکربنات سدیم بیماران زن 15 نفر و بیماران مرد هم 15 نفر بودند.
    میانگین برگشت بلوک حسی توسط محلول بیکربنات سدیم 92 دقیقه و 50 ثانیه در مقایسه با نرمال سالین 99 دقیقه و 25 ثانیه بود. همچنین میانگین برگشت بلوک حرکتی با بیکربنات سدیم 89 دقیقه و 25 ثانیه در مقایسه با نرمال سالین 94 دقیقه و 50 ثانیه بود.
    زمان برگشت بلوک کامل حسی و حرکتی با محلول بیکربنات سدیم سریع تر ازمحلول نرمال سالین بود نتایج بدست آمده از نظر آماری معنی دار بودند. (p<0.05)
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته ها، به نظر میرسد که استفاده از تزریق اپیدورال محلول بیکربنات سدیم نسبت به نرمال سالین در پایان عمل جراحی استخوان ران باعث برطرف شدن سریع تر بی حسی و بی حرکتی ناشی از بلوک اپی دورال با لیدوکایین 2% ونیز باعث کاهش مدت زمان اقامت در ریکاوری و تحمل بهتر بی حسی می گردد.
    از این روش می توان برای بیمارانی که تحت بی حسی اپیدورال جهت جراحی قرار گرفته اند، سود برد.
    کلید واژگان: بی حسی اپیدورال, بیکربنات سدیم, شکستگی ران - جراحی, لیدوکائین, نرمال سالین}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال