به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "عضله ی اسکلتی" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی عضله ی اسکلتی در مقالات مجلات علمی
  • محمدرضا خلیلی فر، محمدرضا فدائی چافی*، علیرضا علمیه
    مقدمه

    عضله ی اسکلتی، به عنوان یک عضو اصلی غدد درون ریز شناخته می شود که میوکین هایی را آزاد می کند و نقشی محوری در ارتباط بین عضله و سایر بافت ها ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر فرایند میوژنز از طریق مسیر ژن های دکورین و اسپارک عضله موش های نر نابالغ بود.

    روش ها

    در مطالعه ی حاضر، تعداد 10 سر موش صحرایی نر ویستار دو هفته ای به طور تصادفی در دو گروه شاهد و تمرین قرار گرفتند. برنامه ی تمرین مقاومتی- هوازی به مدت 6 هفته در روزهای مجزا انجام شد. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه ی تمرینی، موش ها تشریح شدند و عضلات دوقلو و نعلی جدا و جهت انجام آزمایش ها و بیان ژن استفاده شدند. برای بررسی بیان ژن دکورین و اسپارک از روش Real-Time PCR استفاده گردید.

    یافته ها

    بر اساس آنالیز آماری، مشخص شد در گروه تمرین بیان ژن اسپارک (0/001 ≥ P) و دکورین (0/001 ≥ P) در عضله ی نعلی و بیان ژن اسپارک (0/028 ≥ P) و دکورین (0/001 ≥ P) در عضله ی دوقلو دارای مقادیر بالاتری نسبت به گروه شاهد بود. با این حال مقادیر بیان ژن اسپارک (0/015 ≥ P) و دکورین (0/001 ≥ P) در عضله ی نعلی در مقایسه با عضله دوقلو به طور معنی داری بالاتر بود.

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد میوژنز در اثر تمرین مقاومتی- هوازی در موشهای صحرایی نر نابالغ افزایش یافت که با افزایش بیان ژن دکورین، اسپارک در هر دو نوع فیبر عضلانی کند و تند انقباض همراه بود. با این حال بیان هر دو ژن اسپارک و دکورین در فیبر کند انقباض گروه تمرین مقادیر بالاتری نسبت به فیبر های تند انقباض داشت که دلالت بر تمرین پذیری بیشتر این نوع فیبر عضلانی دارد.

    کلید واژگان: تمرین مقاومتی, ورزش, عضله ی اسکلتی, میوژنز, استئونکتین, دکورین
    Mohammad Reza Khalili Far, Mohammad Reza Fadaei Chafy *, Alireza Elmieh
    Background

    Skeletal muscle is a major endocrine organ that releases myokines and plays a pivotal role in the communication between muscle and other tissues. The present study aimed to determine the effect of a combined training course on the myogenesis process through the pathway of decorin and spark genes in the muscles of immature rats.

    Methods

    In the present study, ten two-week-old male rats were randomly divided into two control and training groups. The resistance-aerobic training program was carried out for 6 weeks on separate days. The rats were dissected 48 hours after the last training session, and the gastrocnemius and soleus muscles were separated and used for pathological tests.

    Findings

    Based on statistical analysis, it was found that in the training group, the expression of Spark gene (P ≤ 0.001) and decorin (P ≤ 0.001) in the soleus muscle and the expression of Spark gene (P ≤ 0.028) and decorin (P ≤ 0.001) in the gastrocnemius muscle had higher values than the control group. However, the expression values of Spark (P ≤ 0.015) and decorin (P ≤ 0.001) genes in the soleus muscle were significantly higher compared to the calf muscle.

    Conclusion

    The results showed that myogenesis increased due to resistance-aerobic training in immature male rats, which was associated with increased expression of the decorin spark gene in both slow and fast-twitch muscle fibers. However, the expression of both spark and decorin genes in the slow-twitch fiber had higher values than the fast-twitch fibers, which indicates that this type of muscle fiber is more trainable.

    Keywords: Resistance Training, Exercise, Skeletal Muscle, Muscle Development, Osteonectin, Decorin
  • مجتبی صادق قمی*، مجید کاشف، مجتبی صالح پور، فریبا خداقلی

    مقدمه:

     هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر مقدار پروتیین KIF5B بافت عضله ی نعلی و بازکننده ی طویل انگشتان در رت های نر سالمند نژاد ویستار بود.

    روش ها

    تعداد 12 سر رت نر سالمند با میانگین سنی 18 تا 24 ماه و میانگین وزنی 21/29 ± 407/83 گرم و تعداد 6 سر رت جوان با میانگین سنی هشت تا ده هفته و میانگین وزنی 10/36 ± 180/67 گرم به طور تصادفی در 3 گروه 6 سری (تمرین استقامتی سالمند، شم تمرین سالمند و شم تمرین جوان) تقسیم شدند. گروه تمرین استقامتی سالمند برای هشت هفته، هر هفته 5 روز به مدت 15 تا 60 دقیقه با شدت 15-7/5 متر در دقیقه روی نوارگردان به دویدن تداومی پرداختند. برای اندازه گیری مقدار پروتیین KIF5B از روش الایزا و برای آزمون فرضیه ها از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی Tukey استفاده شد.

    یافته ها

    به دنبال سالمندی مقدار پروتیین KIF5B عضله ی نعلی و بازکننده ی طویل انگشتان به طور معنی داری کاهش یافت. هشت هفته تمرین استقامتی، باعث افزایش معنی دار مقدار پروتیین KIF5B در عضله ی نعلی و بازکننده ی طویل انگشتان نسبت به گروه شم تمرین سالمند شد. نسبت وزن عضله ی نعلی و عضله ی بازکننده ی طویل انگشتان نسبت به وزن بدن در گروه تمرین استقامتی نسبت به شم تمرین سالمند افزایش معنی دار داشت.

    نتیجه گیری

    به دنبال یک دوره تمرین منظم استقامتی، مقدار پروتیین KIF5B در عضله ی نعلی و بازکننده طویل انگشتان و همچنین سرعت اوج دویدن رت های نر سالمند افزایش یافته و باعث کاهش سارکوپنیا از طریق افزایش وزن نسبی عضلات نعلی و بازکننده ی طویل انگشتان در آن ها می شود.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, سارکوپنیا, عضله ی اسکلتی, سالمندی
    Mojtaba Sadegh Ghomi *, Majid Kashef, Mojtaba Salehpour, Fariba Khodagholi
    Background

    The aim of the present study was determination of the effect of eight weeks of Endurance Training (ET) on amount of KIF5B protein in Soleus and Extensor Digital Longus muscle tissue in aged male Wistar race rats.

    Methods

    12 Aged male rats with an average age of eighteen to twenty-four months and an average weight of 407.83 ± 21.29 grams and 6 young rats with an average age of eight to ten weeks and an average weight of 180.67 ± 10.36 grams were randomly divided into 3 groups of six series (aged endurance training, aged sham exercise and young sham exercise). The aged endurance training group ran continuously on a treadmill for 15 to 60 minutes with intensity of 7.5-15 meter/ Min, 5 days a week for eight weeks. To measure the amount of KIF5B protein, ELISA method and to test the hypotheses, one-way analysis of variance and Tukey's post hoc test were used.

    Findings

    Following aging, the amount of KIF5B protein decreased significantly in soleus and EDL muscle. Eight weeks of ET caused a significant increase in the amount of KIF5B protein in the soleus and EDL compared to the aged sham exercise. The ratio of the weight of Soleus and EDL to body weight in the ET group had a significant increase compared to the aged sham exercise.

    Conclusion

    Following a regular training period of ET, the amount of KIF5B protein in the soleus and EDL muscles as well as the peak running speed of aged male rats increased and reduced sarcopenia by increasing the relative weight of soleus and EDL muscles in them.

    Keywords: Exercise, Sarcopenia, Skeletal muscle, Aging
  • معرفت سیاه کوهیان، مسعود اصغرپورارشد، لطفعلی بلبلی، افشار جعفری، فرزام شیخ زاده حصاری
    زمینه
    آپوپتوز عضله ی اسکلتی نقش مهمی در بیماری های مرتبط با تخریب عملکرد بافتی مانند آتروفی عضلانی بازی می کند. برخی شواهد حاکی از آن است که تمرینات ورزشی ممکن است تعدادی از مسیرهای پیام رسانی مربوط به آپوپتوز را در عضله ی اسکلتی تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر 12 هفته تمرین هوازی بر برخی از شاخص های آپوپتوز عضله ی نعلی موش های صحرایی نر انجام گردید.
    روش کار
    مطالعه حاضر در قالب یک طرح تجربی دو گروهی روی 20 سر موش صحرایی نر سه ماهه انجام گردید. آزمودنی ها به شکل تصادفی در دو گروه همگن تمرین و کنترل (هر گروه 10 سر) جایگزین شدند. گروه تمرین به مدت 12 هفته در برنامه ی تمرین هوازی شرکت کردند. جراحی آزمودنی ها 48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین انجام و بیان پروتئین های Bax، Bcl-2 و کاسپاز-3 عضله ی نعلی با استفاده از روش Real Time-PCR بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معنی داری تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    یافته ها نشان داد که بین گروه کنترل و تمرین در بیان ژن و نسبت Baxبه تفاوت معنی داری وجود دارد. اما در بیان ژن Bax و کاسپاز-3 بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد 12 هفته تمرین هوازی تاثیر قابل توجهی بر افزایش پروتئین ضد آپوپتوز میتوکندریایی عضله ی نعلی دارد. با این حال و باتوجه به عدم تفاوت معنی دار پروتئین کاسپاز-3، اظهار نظر قطعی در مورد تاثیر تمرینات ورزشی بر شاخص های مربوط به آپوپتوز عضله ی اسکلتی، منوط به انجام مطالعات بیشتری می باشد.
    کلید واژگان: تمرین هوازی, عضله ی اسکلتی, آپوپتوز, کاسپاز 3
    Marefat Siahkohian, Masoud Asgharpour-Arshad, Lotfali Bolboli, Afshar Jafari, Farzam Sheikhzadeh Hesari
    Background
    Apoptosis in skeletal muscle plays an important role in tissue dysfunction disease such as muscle atrophy. Current evidence suggests that exercise trainings may alter apoptosis-related signaling in skeletal muscle. Therefore, the present study was investigated the effect of 12 weeks of aerobic training on some indices of skeletal muscle apoptosis in rats.
    Methods
    This study was conducted as a two-group experimental design on 20 randomly selected three month old male rats. Then divided them into two groups of training group (n=10) and control group (n=10). Rats in training group participated in 12 weeks of aerobic training program. 48 hours after the last training session, the soleus muscle of rats in both group were isolated and Bax, Bcl2 and caspase-3 genes expression evaluated by Real Time-PCR.
    Results
    The results indicated that there is a significant difference in gene expression of Bcl-2 (P 0.05).
    Conclusion
    The 12 weeks of aerobic training was effective in increasing skeletal muscle mitochondrial anti-apoptotic protein. However, considering the alterations of caspase-3 expression, more researches are needed to identify the effects of exercise training on skeletal muscle apoptosis.
    Keywords: Aerobic exercise, Skeletal muscle, Apoptosis, Caspase-3
  • حمید آقاعلی نژاد، مهدیه ملانوری شمسی
    سیتوکین ها گروهی از پروتئین ها هستند که نقش اصلی را در پاسخ های التهابی به محرک های پاتولوژی مانند التهاب و آسیب بافتی ایفا می کنند. تولید سیتوکین به وسیله ی دامنه ای از محرک های فیزیولوژیک مانند ورزش تنظیم می شود. به تازگی عضله ی اسکلتی به عنوان یک بافت درون ریز معرفی شده است. سیتوکین ها و دیگر پپتیدهای تولید، بیان و آزاد شده از تارهای عضلانی به عنوان میوکین ها شناخته می شوند که دارای اثرهای پاراکرین، اندوکرین و اتوکرین می باشند. اینترلوکین 6 به دلیل افزایش 100 برابری به دنبال ورزش به عنوان میوکین شناخته شده است. افزایش کوتاه مدت ناشی از انقباض در اینترلوکین 6 می تواند اثر مفیدی بر متابولیسم داشته باشد، در حالی که افزایش بلندمدت سطح اینترلوکین 6 می تواند با نارسایی متابولیک و بیماری قلبی- عروقی همراه باشد. سیتوکین اینترلوکین 6 در دوره ی پس از ورزش زمانی که عملکرد انسولین افزایش یافته است به طور قابل توجهی بالا می رود. از طرف دیگر اینترلوکین 6 در چاقی و بیماری با کاهش عملکرد انسولین همراه است. هم چنین، توده و عملکرد عضلانی تحت تاثیر سیتوکین های مختلفی قرار دارد. سیتوکین هایی مانند اینترلوکین 6، فاکتور نکروزدهنده ی تومور و اینترلوکین 15 به هنگام ورزش بیشترین اثر را بر توده ی عضلانی دارند. این مقاله ی مروری بر مطالعه ی میوکین ها متمرکز شده و تنظیم آن ها را با ورزش و نقش آن ها را در تنظیم ایمنی و متابولیسم بررسی می کند. هم چنین، در این مقاله اثر سیتوکین ها بر توده و عمکلرد عضلانی نیز بررسی شده است.
    کلید واژگان: سیتوکین ها, اینترلوکین 6, عضله ی اسکلتی, ورزش
    Hamid Agha Alinejad, Mahdieh Molanori Shamsi
    Introduction
    Cytokines are a group of proteins that play a central role in mediating inflammatory responses to pathological stimuli such as infection and tissue damage. However, cytokine production is also modulated by a range of physiological stimuli such as exercise. Skeletal muscle has recently been identified as an endocrine organ. It has been suggested that cytokines or other peptides that are produced, expressed, and released by muscle fibers should be classified as “myokines”. These myokines exert paracrine, endocrine and autocrine effects. IL-6 was discovered as a myokine because of the observation that it increases up to 100-fold in the circulation during physical exercise. Because of its metabolic roles, IL-6 production by skeletal muscle during physical activity created a paradox. As IL-6 is markedly produced and released in the postexercise period when insulin action is enhanced whereas, on the other hand, IL-6 has also been associated with obesity and reduced insulin action. Also, muscle mass and its function are influenced by different cytokines, in particular by IL-6, IL-15 and TNF-α more prominently during exercise. This review focuses on the myokines, their regulation by exercise and their roles in immune and metabolism, considering the effects of cytokines on muscle mass and function.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال