جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « عوامل جلوگیری از تشکیل پادتن ها » در نشریات گروه « پزشکی »

کریپتوسپوریدیوزیس بیماری ناشی از انگل کریپتوسپوریدیوم، و یکی از مشکلات بیماران دریافت کننده داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی است.
با توجه به نقش بیماری زایی انگل کریپتوسپوریدیوم به عنوان یک انگل فرصت طلب در افراد با سیستم ایمنی ناتوان، تحقیق حاضر با هدف بررسی کریپتوسپوریدیوزیس در بیماران دریافت کننده داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی (مورد) و بیماران مبتلا به گاستروآنتریت که از داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی استفاده نمی کردند(شاهد) انجام شد. در یک مطالعه مورد، شاهدی (Case- control) در بیمارستان کودکان امیرکلا بابل، تعداد 100 بیمار مبتلا به گاستروآنتریت دریافت کننده داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی (مورد) و 100بیمار مبتلا به گاستروآنتریتک که از داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی استفاده نمی کردند (شاهد) از نظر سن، جنس و موقعیت جغرافیایی (شهر، روستا) همسان شده بودند. کلیه اطلاعات هر بیمار مانند سن، جنس، تماس با حیوان، نوع آب آشامیدنی، محل سکونت، نوع بیماری، علایم بالینی، نوع و میزان داروی مصرفی و مدت شیمی درمانی توسط پرسشنامه استخراج گردید و از هر بیمار سه نمونه مدفوع در گروه مورد و شاهد جمع آوری و با روش های رنگ آمیزی ذیل نلسون و ذیل نلسون اصلاح شده بررسی گردید و نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج حاصل از مطالعه نشان می دهد میزان آلودگی به کریپتوسپوریدیوم در گروه مورد 5% و در گروه شاهد 6% و در مجموع کل نمونه ها 5/5% بوده است که با توجه به آزمون اختلاف نسبت بین دو جامعه اختلاف معنی داری به دست نیامد (z=0.3) بیشترین میزان آلودگی در گروه سنی 6-4 سال (مورد) و 8-6 سال نمونه های (شاهد) بودند. از نظر جنس اختلاف معنی داری با میزان آلودگی دیده نشد و بیشترین آلودگی در بیماران مبتلا به لوسمی ALL بود و تعداد اقلام داروی مصرفی تاثیری در میزان ابتلا نداشت.
با استفاده از نتایج می توان ضرورت بررسی انگل کریپتوسپوریدیوم را با روش های ویژه در هر دو گروه با سیستم ایمنی توانمند و ناتوان مبتلا به گاستروآنتریت پیشنهاد نمود.

بیمارانی که سابقه ابتلا به هپاتیت C دارند، می توانند تحت پیوند کلیه قرار گیرند، به شرط آن که هپاتیت C در آنها فعال نباشد و دچار عوارض کبدی پیشرفته (سیروز) نشده باشند. بعد از انجام پیوند به علت سرکوب ایمنی حاصله ویروس هپاتیت C می تواند دوباره فعال و باعث پیشرفت درگیری کبدی، درگیری در کلیه پیوندی (گلومرولونفریتیس) و پس زدگی شود.
بررسی نتایج پیوند کلیه در بیمارانی که سابقه آلودگی با ویروس هپاتیت C را داشته اند مد نظر بوده است.
این تحقیق به روش توصیفی روی 14 نفر بیمار با سابقه ابتلاء به هپاتیت C از میان 60 نفر بیماری که یک سال از زمان پیوند کلیه را سپری کرده بودند و در فاصله اردیبهشت 1377تا اردیبهشت1380در مرکز پیوند کلیه استان گیلان در بیمارستان رازی رشت مورد پیوند کلیه قرار گرفته بودند، انجام شده است.10 نفر از 14 بیمار مذکور قبل از پیوند کلیه بیوپسی کبد شدند. در زمان پیوند کلیهHCV RNA در تمام بیماران با سابقه ابتلاء به هپاتیت C منفی بوده است. داروهای مورد استفاده جهت سرکوب ایمنی عبارت بودنداز: پردنیزولون، سیکلوسپورین،آزاتیوپرین، مایکوفنولات موفتیل. بررسی های آماری با استفاده از SPSS-10 صورت گرفته است.
یک سال بعد از پیوند کلیه، در بیماران با سابقه ابتلا به هپاتیت C اثر بدی روی کبد،کلیه پیوندی، طول عمر بیمار، بروزگلومرولونفریت جدید در کلیه پیوندی، دیده نشد. فقط در 4 نفر از 14بیمار با سابقه ابتلا به هپاتیت C که مورد پیوند کلیه قرار گرفته بودند، رد پیوند یا پس زدگی دیده شدکه ارتباطی با هپاتیت C نداشت. با وجود سرکوب ایمنی HCV-RNA در یک سال بعد از پیوند کلیه هم چنان منفی باقی مانده بود. متوسط سطح پلاسمایی کراتینین در بیماران با سابقه ابتلا به هپاتیت C 1.18 میلی گرم در صد بود. دو نفر از 14 بیمار به علت مسایلی غیر از هپاتیت C فوت نمودند.
در این بررسی بیماران با سابقه ابتلا به هپاتیت C در مقایسه با بیمارانی که آلودگی با هپاتیت C نداشتند، مشکل مهم و جدی در طی یک سال پس از پیوند کلیه نداشتند.