به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "فیناستراید" در نشریات گروه "پزشکی"

  • محمدعلی امیرزرگر، مه زاد روستایی حسین آبادی، محسن محسن پور*، رقیه نوروزی فرد، ریحانه میرطهماسب
    زمینه و هدف

    علی رغم استفاده وسیع از باسیل کالمت-گرین (BCG) جهت درمان تومورهای سطحی مثانه، نسبت قابل توجهی از بیماران دچار عود و شکست درمان می‎شوند، احتمال داده می‎شود که افزودن داروی فیناستراید به درمان BCG در مبتلایان به سرطان مثانه باعث اثربخشی درمان گردد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان اثربخشی مصرف داروی فیناستراید در بیماران مبتلا به سرطان مثانه و تحت درمان با BCG می‎باشد.

    مواد و روش‎ها

    در یک مطالعه هم‎گروهی گذشته‎نگر، تعداد 70 مرد مبتلا به سرطان مثانه که در بیمارستان شهید بهشتی همدان طی سال‎های 1397 تا 1398 تحت درمان با BCG به تنهایی (گروه کنترل 35 نفر) و BCG به همراه فیناستراید (گروه مورد 35 نفر) قرار گرفته بودند، از نظر اثربخشی درمان مقایسه شدند. داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 و در سطح اطمینان 95% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    یافته‎ ها

    میانگین طول دوره پیگیری بیماران 55/1±29/2 سال، میانگین سن بیماران در گروه مورد و کنترل به ترتیب 95/8±00/66 و 69/13±94/62 سال بود (P=0.273). فراوانی عود سرطان مثانه در بیماران دریافت کننده BCG به همراه فیناستراید %1/17 و در بیماران دریافت کننده BCG به تنهایی %4/31 بود (P=0.163). میانگین مدت زمان عود در گروه مورد 17/2±50/8 ماه، و در گروه کنترل میانگین 18/7±27/7 ماه بود (P=0.404).

    نتیجه‎ گیری

    در بیماران مبتلا به سرطان مثانه افزودن قرص فیناستراید به رژیم درمانی BCG سبب کاهش فراوانی و عود بیماری موثر می‎باشد.

    کلید واژگان: سرطان مثانه, فیناستراید, باسیل کالمت-گرین (BCG)
    Mohamad Ali Amirzargar, Mahzad Roostaei Hosein Abadi, Mohsen Mohsenpour*, Roghayeh Norozi Fard, Reyhaneh Mirtahmasb
    Objective

    Despite the widespread use of Bacillus Calmette-Guérin (BCG) for the treatment of superficial bladder tumors, recurrence and treatment failure is common among a significant proportion of patients..In this regard the addition of finasteride to BCG treatment may increase the effectiveness of bladder cancer treatment. The present study aimed to assess the effectiveness of finasteride in patients with bladder cancer undergoing BCG therapy

    Materials and Methods

    In this retrospective cohort study, 70 men with bladder cancer who were treated with BCG alone (control group, n=35) and BCG with finasteride (case group, n=35) in Shahid Beheshti Hospital in Hamadan from 2018 to 2019 were compared in terms of treatment efficacy. Data were analyzed by SPSS software (version 21) at a 95% confidence interval.

    Results

    The mean duration of follow-up was 2.29±1.55 years; moreover, , the mean age scores of patients in the case and control groups were reported as 66.00±8.95 and 62.94 ±13.69 years, respectively (P=0.273). The frequency rates of recurrence of bladder cancer in patients receiving BCG with finasteride and BCG alone were obtained at 17.1% and 31.4%, respectively (P=0.163). The mean recurrence times were as 8.50 and 7.27 months in the case and control groups, respectively (P=0.404).

    Conclusion

    As evidenced by the obtained results in patients with bladder cancer, the addition of
     finasteride tablets to the BCG treatment regimen reduces the frequency and effectiveness of the disease.

    Keywords: Bladder cancer, Finasteride, Bacillus Calmette-Guérin (BCG)
  • عفت خداییانی، الهام نه چمی *، مهدی امیرنیا، جواد شکری، امیررضا جهانشاهی، آذین نه چمی، محمد جواد نقی زاده
    پیش زمینه و هدف: آکنه ولگاریس یکی از شایع ترین بیماری های پوستی در انسان است به طوری که حدود 70 درصد از نوجوانان به آکنه دچار می شوند و یکی از شایع ترین اختلالاتی است که بیماران به دنبال مراقبت پوستی برای آن می باشند. آکنه یک بیماری مزمن و التهابی درگیر کننده ی غدد سباسه ی فولیکول ها محسوب شده و دارای شیوع قابل ملاحظه به ویژه در بین نوجوانان و جوانان است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر میکروامول ژل فیناستراید در مردان مبتلا به آکنه خفیف تا متوسط بود. مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی (clinical trial) ، 48 نفر از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان سینا تبریز که با شکایت ضایعات آکنه مراجعه کرده اند وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم بندی شدند. برای تمامی بیماران درمان با ژل کلیندامایسین 1 درصد روزانه 2 بار قرار گرفت. بیماران گروه مورد علاوه بر ژل کلیندامایسین میکروامول ژل فیناستراید را به صورت روزانه دریافت کردند. بعد از 2 هفته از شروع درمان مجددا ازنظر تعداد پاپول، پوسچول، علائم بهبودی و یا حساسیت به دارو مورد معاینه قرار گرفتند. تمامی بیماران در هفته های 2، ماه های 1، 3 بعد از شروع درمان موردبررسی قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران در گروه مورد 0. 7±22. 24 سال با دامنه سنی 15-28 سال و در گروه شاهد 0. 63 ± 21. 7 سال با دامنه سنی 16-30 سال بود. میانگین کل پاپول در شروع درمان در گروه مورد 1/3 ± 5 و در گروه شاهد 4 ± 1/4 بود و اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. در انتهای ماه سوم درمان در گروه مورد 3/0 ± 9/0 و در گروه شاهد 6/0 ± 1/1 بود و اختلاف میانگین بین دو گروه آماری اختلاف معنی داری را نشان داد. بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج حاصل از این مطالعه، میکروامول ژل فیناستراید تاثیرات خوبی بر روند درمانی داشت و با در نظر گرفتن نتایج حاصله داروی موردنظر به پزشکان و همکاران محترم پیشنهاد می گردد.
    کلید واژگان: فیناستراید, آکنه, موضعی
    Efat Khodayani, Elham Nah chami *, Mahdi Amirnia, Javad Shokri, Amirreza Jahanshahi, Azin Nah chami, Mohammad Javad Naghizadeh
    Background & Aims
    Acne vulgaris is a common disorder of adolescence which may lead to significant cosmetic and psychological problems. About 70% of adolescents suffer from acne. One of the most common abnormalities that patients seek for skin care. Acne is a chronic and inflammatory disease that affects the sebaceous glands of the follicles and has a significant outbreak, especially among adolescents and young people. The objective of this randomized, double-blind clinical trial is evaluation of the effect of Finasteride microemulsion gel in the treatment of men with mild to moderate acne.
    Materials & Methods
    In this clinical trial, 48 men with mild to moderate acne assigned into the study randomly and the subjects divided into two groups A and B randomly. Patients evaluated by a physician in terms of clinical manifestations of acne (number of lesions, acne severity, patient satisfaction). The two groups will be followed up for 3 months. Finasteride microemulsion gel twice in a day and 1% Clindamycin phosphate topical gel twice in a day will be administered for three months for group (A) and 1% Clindamycin phosphate topical gel twice in a day will be administered for three months for group (B). If any complications are detected, the patient will be excluded from the study. Then two weeks, one month, and three months after the intervention will be followed up respectively.
    Results
    The mean age of the patients in the case group was 22.24 ± 0.7 years with a range of 15-28 years old and in the control group 21.7 ± 0.63 years with a range of age from 30 to 16 years. The mean of total papules at the onset of treatment was 3.5 ± 3.5 in the case group and 4.1 ± 4 in the control group and there was no significant difference between the two groups. At the end of the third month, the treatment group had a mean of 0.9 ± 0.3 in the case group and 1.1 ± 0.6 in the control group and the mean difference between the two groups was statistically significant.
    Conclusion
    According to the results of this study, Finasteride microemulsion gel had a good effect on the therapeutic results and it is recommended to doctors and physicians.
    Keywords: Finasteride, acne, topical
  • پرویز طوسی
    آلوپسی آندروژنتیک (AGA)، %70 مردان و %40 زنان را در دوره ای از زندگی گرفتار می کند. الگوی ریزش در مردان شامل عقب رفتن خط موی فرونتال و ریزش موهای ناحیه ورتکس است اما در خانم ها به صورت نازک شدن و کاهش تراکم پیش رونده موها در ناحیه فوقانی سر می باشد. درمان استاندارد در مطب متخصصین پوست شامل استفاده از ماینوکسیدیل موضعی و فیناستراید خوراکی در کنار کاشت مو به عنوان گزینه جراحی می باشد. به دلیل شیوع بالا و تاثیر فراوانی که این حالت بر زندگی اجتماعی افراد مبتلا دارد، دانستن روش های تشخیصی، درمانی و توصیه های لازم به بیماران از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این مقاله به مرور تعریف علمی، روش های تشخیصی براساس نظرات متخصصین مجرب و راهکارهای درمانی ریزش موی آندروژنتیک می پردازیم.
    کلید واژگان: آلوپسی آندروژنتیک, ماینوکسیدیل, فیناستراید
    Introduction
    Drug interactions are considered as adverse effects of drugs that alter a patient’s response to an initial medication due to concurrent administration of different drugs or other substances. This study aimed to assess the role of medical education in reducing potential Atorvastatin drug interactions in a teaching hospital by distributing alert cards and putting up posters in a nursing station.
    Methods
    Six hospital wards of Taleghani hospital were selected for the study (Gastroenterology-liver, Nephrology, Vascular Surgery, Orthopedics, Cardiology and Endocrinology Wards). The study was conducted in three phases. In the first phase, 100 patients receiving atorvastatin were examined for presence of drug interactions. Then in the second phase, warning leaflets and informative posters about atorvastatin drug interactions and its management were provided. Leaflets were distributed among ward practitioners and posters were put up in the nursing stations. Finally, in the third phase of the study, 100 patients that were being treated with atorvastatin were examined for presence of atorvastatin drug interactions. Analysis of data was performed using SPSS version 16 and p values ​​of less than 0.05were considered significant.
    Results
    Overall, results showed that in all six wards after training, reductions in atorvastatin drug interactions decreased from 43% to 24% and this was statistically significant (P = 0.004). The comparison between internal and surgical wards showed a significant reduction in presence of atorvastatin drug interactions only in the internal wards where it decreased from 50% to 22.5% (p <0.001).
    Conclusion
    Distribution of alert cards and educational posters put up in nursing stations was successful, in that it effectively reduced atorvastatin drug interactions.
    Keywords: Atorvastatin, drug interactions, Alert card, nursing station
  • نامدار یوسف وند، فاطمه زارعی، علی قنبری
    زمینه
    اگرچه اثرات عناصر کمیاب بر روی ترشح استروئیدهای جنسی و انسولین مطالعه شده است اما در مقابل اثرات این هورمون ها بر رو ی سطح سرمی عناصر کمیاب بندرت بررسی شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر دریافت تستوسترون اگزوژن و فیناستراید و گنادکتومی بر مقادیر سرمی تستوسترون، انسولین، روی و کروم بود.
    روش ها
    32 موش صحرایی نر بالغ به 4 گروه(n=8) تقسیم شدند. گروه1، کنترل، گروه 2، بیضه برداری شده، بیضه برداری در اولین روز مطالعه انجام شد، گروه3، فیناستراید (20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز) و گروه 4، تستوسترون (5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز). در پایان دوره مطالعه (35 روز) سطح سرمی تستوسترون، انسولین، روی و کروم در نمونه های سرمی جمع آوری شده از دهلیز راست قلب حیوانات تعیین شد.
    نتایج
    داده ها نشان داد که در گروه های دریافت کننده تستوسترون و فیناستراید سطح سرمی تستوسترون، انسولین و روی بطورمعناداری (P<0.01) افزایش یافت در مقابل سطح کروم کاهش یافت (P<0.01). در گروه دریافت کننده فیناستراید سطح سرمی تستوسترون، انسولین و روی بطورمعناداری افزایش یافت در حالیکه سطح کروم در هر دو گروه کاهش یافت. گروه بیضه برداری شده کمترین سطح سرمی تستوسترون، انسولین و روی را داشت(P<0.05) همچنین سطح سرمی کروم در این گروه بطور غیرمعناداری افزایش یافت.
    نتیجه
    مطالعه ما نشان می دهد که تستوسترون و فیناستراید در سرم موش های صحرای نر بالغ مقدار انسولین و روی را افزایش و مقدار کروم را کاهش می دهد. براساس این داده ها بنظر می رسد که تستوسترون احتمالا سیکل گلوکز را از طریق تاثیر بر روی سطح سرمی انسولین و عناصر کمیاب ازجمله روی و کروم تحت تاثیر قرار می دهد.
    کلید واژگان: فیناستراید, بیضه برداری, انسولین, روی, کروم
    Namdar Yousefvand, Fatemeh Zarei, Ali Ghanbari
    Background
    Although effects of trace elements on secretion of sex steroids and insulin have been studied، the effects of these hormones on serum level of trace elements have been rarely investigated. The aim of the present study was to evaluate the effect of testosterone and finasteride administration and castration on serum levels of testosterone، insulin، zinc and chromium.
    Methods
    Male adult rats (n = 32) were divided into 4 groups (n = 8). Group 1، control; Group 2، castration، castration was done at the first day of the study; Group 3، finasteride (20 mg/kg/day، dissolved in drinking water) and Group 4، testosterone (5 mg/kg/day، i. p.). At the end of the period of the study (35 days)، serum testosterone، insulin، zinc and chromium levels were determined in the blood samples collected directly from the right atrium of the heart of the animals.
    Results
    The data indicated that the serum levels of testosterone، insulin and zinc were significantly increased (P<0. 01) in testosterone-administrated and finasteride groups، but the level of chromium was decreased in both groups (P<0. 01). Castrated group had the lowest serum levels of testosterone، insulin and zinc (P<0. 05). Also، the levels of serum chromium in this group were increased.
    Conclusion
    The study demonstrates that testosterone and finasteride increases insulin and zinc levels and decreases chromium levels in the serum of male adult rats. According to these data، it seems that testosterone may affect glucose cycle through effect on serum insulin levels and trace elements such as zinc and chromium.
    Keywords: Finasteride, Castration, Insulin, Zinc, Chromium
  • کامبیز قاضی زاده
    ریزش مو در مردان بیماری نیست؛ بلکه یک روند فیزیولوژیک به دلیل تغییرات هورمونی بدن می باشد. امروزه درمان های دارویی و روش های جراحی متعددی برای پیشگیری و درمان ریزش مو وجود دارد. از میان داروهای موجود دو داروی مینوکسیدیل (موضعی) و فیناستراید (خوراکی) بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند و این داروها به ویژه داروهای موضعی بدون نسخه پزشک قابل تهیه می باشند. با توجه به شرایط خاص پرواز و امکان دسترسی آسان به این داروها آگاهی از امکان استفاده از این داروها حین انجام وظایف پروازی ضروری به نظر می رسد. پس از توضیح مختصر در مورد ریزش موی مردانه و ریزش مو با الگوی زنانه به معرفی دو داروی فوق پرداخته و امکان مصرف این داروها در گروه پروازی حین انجام وظایف پروازی را بررسی می کنیم.
    در بخش نظامی: نیروی هوایی کانادا اجازه استفاده از هیچ یک از دو داروی فوق را در خلبانان حین انجام وظایف پروازی نداده است. در سایر کارکنان پروازی غیرخلبان پس از 7 روز مصرف در زمین (گراندی) در صورت عدم وجود هرگونه عارضه جانبی اجازه مصرف حین انجام وظایف پروازی (با نظر پزشک هوایی) داده شده است.
    در بخش غیرنظامی: FAA اجازه مصرف داروهای موضعی مانند مینوکسیدیل را در کارکنان پروازی حین انجام وظایف پروازی داده است. در مورد داروهای خوراکی مانند فیناستراید و پروکائین در صورت عدم وجود هرگونه عارضه جانبی پس از حداقل 2 روز مصرف اجازه مصرف حین انجام وظایف پروازی داده شده است. لازم به ذکر است که در نهایت تصمیم گیری در مورد تجویز و مصرف این داروها مانند سایر داروها به عهده پزشک هوایی یگان می باشد.
    کلید واژگان: ریزش مو, پرواز, مینوکسیدیل, فیناستراید
    K. Ghazizadeh
    Alopecia in males isn''t disease، but is a physiological process due to body hormonal changes. Now، there are several methods for prevention and theatment of Alopecia. Minoxidil (Local) and finastride (oral) are common drugs for this problem which are overthe- counter drugs. It is necessary to Know about application of this drugs during flight with regard to critical conditions in flight and easily access to this drugs. In this article، we review the usability of these drugs for air crew during flight. In the military section: In Candia air force، Pilots are restricted to fly with or as copilot while taking these drugs. These drugs may be used by aircrew other than pilot after a 7 day grounding period to ascertain in any potential side-effects. In the civil section: FAA authorizes use of topical medications that promote hair growth (Rogaine، minoxidil) for flight duty. Oral medications such as propecia (finisteride) and procaine are allowed if there are no side effects after aground test period
  • سیما نصری، نامدار یوسف وند، سیمین خانی
    مقدمه
    شدت حس درد در دو جنس نر و ماده متفاوت است. این اختلاف نشان می دهد که هورمون های جنسی ممکن است بر درد اثر داشته باشند. یکی از این متغیرها تاثیر احتمالی هورمون های با منشاء غیر گنادی بر درد است. هدف از این تحقیق اثرتستوسترون اگزوژن و فیناستراید(داروی ضد آندروژن) بر بی دردی ناشی از مورفین در موش سوری نر با استفاده از تست فرمالین بود.
    مواد و روش ها
    در پژوهش حاضر موش های سوری نر به 6 گروه تقسیم شدند: نرمال سالین، تستوسترون، حلال تستوسترون، مورفین و یا داروی ضد آندروژن فیناستراید. از همه گروه ها تست فرمالین گرفته شد و داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته های پژوهش: بی دردی ناشی از مورفین در گروهی که تستوسترون(یا حلال تستوسترون) و مورفین دریافت کرده بودند در مقایسه با گروهی که فقط مورفین دریافت کرده بودند کاهش یافت0.01) >P)، بی دردی گروهی که داروی فیناستراید و مورفین را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروهی که فقط مورفین دریافت کرده اند، افزایش یافته بود.(0.05>P)
    بحث و نتیجه گیری
    به نظر می رسدکه هم تستوسترون اگزوژن و هم تستوسترون اندوژن اثر ضد دردی مورفین را کاهش می دهند. از طرف دیگر داروی ضدآندروژن(فیناستراید) اثر ضد دردی مورفین را افزایش می دهد که احتمالا این اثر به این دلیل است که اثر تستوسترون اندوژن را از بین برده و در نتیجه اثر مقابله ای تستوسترون با مورفین را حذف کرده و یا این که خود دارو تا حدودی اثر ضد دردی داشته است.
    کلید واژگان: بی دردی, فیناستراید, مورفین, تستوسترون, موش نر
  • کاظم پریور، پریچهر یغمایی، سحر سخاوتی
    سابقه و هدف
    فیناستراید ترکیب 4-آزاستروئید، بازدارنده اختصاصی α5- ردوکتاز تیپ II می باشد که تستوسترون را به α5-دی هیدروتسترسترون تبدیل می کند. در تحقیق حاضر، تاثیر دوز انسانی فیناستراید بر تعداد سلول ها، قطر و ضخامت توبول های بیضه، پروستات و اپیدیدیم موش نر نژاد NMRI بالغ در شرایط in vivo و in vitro بررسی شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، در شرایط in vivo، 18 موش به 3 گروه شش تایی تقسیم شدند: شاهد (بدون تیمار)، شم (تیمار با سرم فیزیولوژی) و آزمون (تیمار با فیناستراید). تیمار به صورت تزریق درون صفاقی به میزان 5 میلی گرم بر کیلوگرم در روز به مدت 7 روز صورت گرفت. در شرایط in vitro، بیضه، پروستات و اپیدیدیم های 18 سر موش به 3 گروه شش تایی شاهد (فیکساسیون با بوئن بدون تیمار)، شم (تیمار با سرم فیزیولوژی) و آزمون (تیمار با فیناستراید بصورت کشت با 5 میلی گرم بر کیلوگرم در روز به مدت 3 روز) تقسیم شدند. داده ها با نرم افزار SPSS 11، آنالیز آماری one way ANOVA و آزمون Tukey بررسی شدند و 05/0>p معنی دار تلقی شد.
    یافته ها
    در شرایط in vivo، فیناستراید کاهش معنی داری را در تعداد سلول های اسپرماتوژنیک (به استثنای سلولهای سرتولی) و قطر توبول های بیضه نسبت به گروه شاهد ایجاد نکرد. در شرایط in vitro، تغییرات معنی داری وجود داشت. تحت هر دو شرایط، کاهش معنی داری در قطر و ضخامت توبول های پروستات نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. قطر و ضخامت توبول های اپیدیدیم در شرایط in vivo تغییری نکرد، اما در شرایط in vitro نمونه های آزمون و شم کاهش معنی داری داشتند.
    نتیجه گیری
    فیناستراید در طولانی مدت یا دوزهای بالا یا شرایط in vitro تاثیر بهتری دارد.
    کلید واژگان: فیناستراید, دی هیدروتستوسترون, پروستات, اپیدیدیم, اسپرماتوژنز, موش نژاد NMRI
    Kazem Parivar *, Parichehr Yaghmaei, Sahar Sekhavati
    Background
    Finasteride, a 4-azasteroid compound, is a specific inhibitor of type P 5α-reductase that converts testosterone into 5α-dihydrotestosterone. In the present study, the effects of human dose of finasteride on the number of spermatogenic cells, seminiferous, prostatic and epididymal tubules diameter and thickness of mature NMRI mouse were investigated, both in in vivo and in vitro conditions.
    Material And Methods
    In this experimental study, in in vivo condition, 18 mature NMRI mice were divided into 3 groups of 6: control (without treatment), sham (treatment whit physiologic serum) and experimental (treatment with drug). Experimental group was received intraperitoneal injection of 5 mg/kg/day finasteride for 7 days. In in vitro condition, testes, prostates and epididyms of 18 mature NMRI mice were divided into 3 groups of 6: control (fixation with bouin without treatment), sham (treatment with physiologic serum) and experimental (treatment with 5 mg/kg/day of finasteride in culture media for 3 days). Data were analyzed using one way ANOVA and Tukey test by SPSS software. P- value< 0.05 was considered significant.
    Results
    In in vivo condition, treatment with finasteride did not cause significant reduction in the number of spermatogenic cells, seminiferous tubules diameter compared with control group. But, in in vitro condition, significant decrease was observed. In both conditions, the drug could cause significant decrease in prostatic tubules diameter and thickness compared with control group. Diameter and thickness of epididymis tubules were decreased just in in vitro condition.
    Conclusion
    Finasteride can act in long-term treatment, high doses and in in vitro condition better than other conditions.
  • پیش بینی میزان بهبود علائم بدنبال درمان هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) با فیناستراید
    محمدهاتف خرمی، محمدمسعود نیک کار، ذبیح الله عابدی
    هدف. از جمله درمان های شایع و موثر در بیماران مبتلا به هیپرپلازی خوش خیم پروستات BPH، فیناستراید)یک مهار کننده (5-? reductase می باشد. هدف از انجام این مطالعه ایجاد مدلی برای پیش بینی تاثیر این دارو بر بهبود علایم بیماران مبتلا به BPH می باشد.
    روش ها. 212 مرد مبتلا به BPH دارای اندیکاسیون درمان دارویی در یک کارآزمایی بالینی تحت درمان 6 ماهه با فیناستراید 5 mg/d قرار گرفتند. شدت علایم بر حسب International Prostate Symptom Score (IPSS) قبل و بعد از خاتمه درمان و PSA قبل از شروع درمان اندازه گیری شد. حجم پروستات قبل از شروع درمان توسط سونوگرافی ترانس رکتال محاسبه گردید و با استفاده از PSA و حجم محاسبه شده پروستات، PSA density بدست آمد.
    نتایج. در 212 بیمار شرکت کننده در این مطالعه، متوسط سن 63.62±10.6 سال، متوسط حجم پروستات، 40.15±12 CC و میانگین PSA، 2.98 ±1.74 ng/ml محاسبه شد. از طرف دیگر میانگین شدت علایم قبل از درمان، شدت علایم بعد از درمان و میزان بهبود علایم به ترتیب 18.16±5.07، 13.04 ±5.46 و 5.12±2.98 در مقیاس IPSS بدست آمد. در ادامه با استفاده از تجزیه و تحلیل داده های فوق یک معادله رگرسیون برای پیش بینی شدت علایم پس از درمان 6 ماهه با فیناستراید یافته شد.
    نتیجه گیری. با استفاده از معادله رگرسیون بدست آمده می توان post treatment symptom score را در بیماران مبتلا به BPH تحت درمان با فیناستراید با دقت قابل قبول پیش بینی نمود.
    کلید واژگان: فیناستراید, هیپرپلازی, خوش خیم پروستات (BPH), پروستات
  • جواد وردی، ابوالحسن احمدیانی
    دو مشکل عمده مرفین که سبب ایجاد محدودیت های جدی در تجویز و مصرف آن بعنوان ضد درد گردیده، پدیده تحمل و وابستگی می باشد، که هنوز مکانیسم دقیق بروز آنها مشخص نشده است. عوامل فیزیولوژیک متعدد از جمله: سطح استروئیدهای جنسی و یا فعالیت کانالهای کلسیمی در مصرف مرفین و بخصوص در تجویز مزمن آن دستخوش تغییراتی می شوند. آنزیم 5 - آلفا ردوکتاز که با تبدیل تستوسترون به دی هیدروتستوستون باعث کاهش سطح دی هیدروتستوستون می شود، می تواند توسط فیناستراید بطور رقابتی مهار شود. در این مطالعه از موشهای صحرایی نر از نژاد Wistar با محدوده وزنی 260 – 220 گرم استفاده شد که با تزریق مرفین سولفات به صورت داخل صفاقی روز اول mg/kg 20، روز دوم mg/kg 30 و روز سوم و چهارم mg/kg 40، معتاد شدند و در روز پنجم، با تزریق نالوکسان (mg/kg2) بصورت داخل صفاقی علائم سندرم قطع مصرف به مدت 30 دقیقه مورد بررسی قرار گرفت.
    نتایج بدست آمده نشان می دهد که تجویز حاد فیناستراید در روز پنجم، با دوز mg/kg5، دو بار به فاصله دو ساعت و نیز تجویز مزمن فیناستراید با دوز mg/kg5 به همراه مرفین در مدت 4 روز سبب کاهش معنی دار بروز علائم سندرم قطع مصرف می گردد.
    نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد می کند که ترکیباتی که از متابولیزه شدن تستوسترون بخصوص در CNS جلوگیری می کنند، می توانند باعث تعدیل علائم سندرم قطع مصرف یا ایجاد وابستگی به مرفین داشته باشند؛ به نظر می رسد که مرفین از طریق فعال کردن آنزیم 5- آلفا ردوکتاز و افزایش متابولیزه شدن استروئیدهای جنسی موجب کاهش سطح تستوسترون می گردد و با کاهش سطح تستوسترون نقشی در ایجاد وابستگی به مرفین ایفا می کند.
    کلید واژگان: فیناستراید, مرفین, وابستگی, علائم قطع مصرف
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال