به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "ناحیه تگمنتوم شکمی" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی ناحیه تگمنتوم شکمی در مقالات مجلات علمی
  • فرزانه نظری سرنجه، نیلوفر دربندی*، آتنا یادگاری، حمیدرضا مومنی
    زمینه و هدف
    مطالعات متعدد نشان می دهد که مورفین سبب اختلال در اعمال شناختی می گردد. از طرفی، هورمون گرلین علاوه بر تغذیه، بر فرآیند حافظه و یادگیری نیز اثرگذار است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر تزریق گرلین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی (VTA) بر فراموشی ناشی از مورفین در موش صحرایی نر بود.
    مواد و روش‏ها
    در مطالعه تجربی حاضر، 104 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (250-220 گرم) به طور تصادفی به 13 گروه 8 تایی شامل سالین، گروه های دریافت کننده مورفین (5/7-‏5/0 میلی‏گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و گروه های دریافت کننده گرلین (3-0 نانو‏مول بر میکرولیتر) همراه با دریافت مورفین (5/7 میلی‏گرم بر کیلوگرم وزن بدن) یا سالین تقسیم شدند. سنجش حافظه در دستگاه یادگیری اجتنابی غیر‏فعال انجام گرفت. در کلیه گروه‏ ها بلافاصله پس از آموزش‏، تزریق سالین یا گرلین به درون ناحیه VTA انجام گرفت. پس از 5 دقیقه، سالین و یا مورفین به‏صورت زیر‏جلدی تزریق شد. 24 ساعت بعد آزمون حافظه انجام شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس (یک طرفه و دو طرفه) و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند.  
    یافته ‏ها
     نتایج نشان داد تزریق مورفین به صورت پس از آموزش، مدت زمان ورود به ناحیه تاریک را در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی‏داری کاهش می دهد (001/0p<). هم چنین تزریق گرلین به داخل ناحیه VTA فراموشی ناشی از مورفین (5/7 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) را کاهش داد (001/0p<). تزریق گرلین به همراه سالین تاثیر معنی‏داری بر به‏خاطر‏آوری حافظه نداشت (05/0<p).
    نتیجه‏ گیری
    نتایج فوق نشان می‏دهد که تزریق گرلین به درون ناحیه VTA از بروز اثر تخریبی مورفین بر حافظه اجتنابی جلوگیری می‏کند.

    کلید واژگان: گرلین, یادگیری اجتنابی غیر فعال, موش صحرایی نر, مورفین, ناحیه تگمنتوم شکمی
    F. Nazari, Serenjeh, N. Darbandi*, A. Yadegary, H. R. Momeni
    Background and Objectives
    Extensive evidence shows that morphine impairs cognitive functions. On the other hand, ghrelin is a gastrointestinal hormone that affects learning and memory process. The purpose of the current study was to evaluate the effect of intra-ventral tegmental area (VTA) injection of ghrelin on morphine-induced amnesia in male rats.
    Materials and Methods
    In this experimental study, 104 male Wistar rats (220-250 g) were randomly divided into 13 groups (n=8 for all groups) including: saline, morphine treated groups (0.5-7.5 mg/kg), ghrelin treatd groups (0-3 nmol/μl) plus morphine (7.5 mg/kg) or saline. Memory was measured in a step-through type inhibitory avoidance apparatus. All groups received intra-ventral tegmental area (intra-VTA) injection of saline or ghrelin immediately after training. After 5 mins saline or morphine was injected subcutaneously. Testing phase was done 24 hrs after training. Data were analyzed using one-way and two-way ANOVA analysis followed by Tukey’s multiple comparison test.
    Results
    The results showed that post-training administration of morphine significantly reduced step-through latency compared with the saline group (p<0.001). Intra-VTA injection of ghrelin also reduced morphine-induced amnesia (7.5 mg/kg) (p< 0.001). Ghrelin plus saline administration had no significant effect on memory retrieval (p>0.05).
    Conclusion
    The results indicate that intra-VTA injction of ghrelin prevents the disrupting effects of morphine on avoidance memory.
    Key words: Ghrelin, Inhibitory avoidance learning, Male rat, Morphine, Ventral tegmentum area
    Funding: This study was funded by University of Arak.                             
    Conflict of interest: None declared.
    Ethical approval: The Ethics Committee of Arak University of Medical Sciences approved the study. (1397.139).
    How to cite this article: Nazari-serenjeh F, Darbandi N, Yadegary A, Momeni HR. The Effect of Intra-ventral Tegmental Area Injection of Ghrelin on Morphine-Induced Amnesia in Male Rats: An Experimental Study. J Rafsanjan Univ Med Sci 2019; 18 (2): 147-60. [Farsi]
    Keywords: Ghrelin, Inhibitory avoidance learning, Male rat, Morphine, Ventral tegmentum area
  • فرشته طالع، فیروز قادری پاکدل *، پرویز شهابی، سمیه نادری
    مقدمه
    ناحیه تگمنتوم شکمی، به عنوان یک منبع اصلی از نورون های دوپامینرژیک نقش های بسیار مهمی در حالت های حیاتی و پاتولوژیک از قبیل وابستگی دارویی و افسردگی دارند. گیرنده های روی نورون های دوپامینرژیک ناحیه تگمنتوم شکمی با تراکم و تنوع مختلف دارای اثرات تعدیل کننده بر روی بافت های هدف شان مانند قشر مخ می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر انسداد گیرنده GABA-A روی الگوی شلیک نورونی دوپامینرژیک ناحیه تگمنتوم شکمی بود.
    مواد و روش ها
    موش های صحرایی ویستار نر (تقریبا 200 گرم) به طور تصادفی در هشت گروه با تعداد قابل جایگزین برابر (کنترل، شم و درمان ها) تقسیم شدند. الگوهای شلیک نورونی دوپامینرژیک ناحیه تگمنتوم شکمی (ساده -تونیک یا شلیک انفجاری) تحت بیهوشی اورتان و روش استریوتاکسیک به دست آمده بودند. بیکوکولین به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده GABA-A به کمک روش میکروایونتوفورز داخل بطن مغزی (5، 25، 50، 500، 1000 و 2500 نانوگرم) تزریق گردید و به منظور تشخیص فعالیت های انفجاری نورونی به دنبال تزریق دارو، فعالیت های نورونی ثبت گردید.
    یافته ها
    وضعیت ساده -تونیک از نورون های دوپامینرژیک ناحیه تگمنتوم شکمی در دوره پیش جراحی به طور کلی حدود 5/78 اسپایک در ثانیه با شلیک پایدار بود. تزریق وابسته به دوز بیکوکولین، الگوی شلیک انفجاری را تعدیل کرده بود. مقدارهای ذکر شده فوق از بیکوکولین به ترتیب منجر به القاء شلیک انفجاری 5/2، 10/4، 23/4، 28/8، 35/9 و 36/17 درصد از نورون ها با دوره زمانی 25 ، 8/7، 20/45، 29/87، 40/56 و 50/34 دقیقه گردید. میزان شلیک ساده -تونیک همچنین پس از تزریق نسبت به سطوح پیش تزریق به صورت وابسته به دوز از 8 تا 358 درصد افزایش داشت.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد که گیرنده های GABA-A روی نورون های دوپامینرژیک ناحیه تگمنتوم شکمی می توانند نقش های تنظیمی روی الگوهای شلیک خودشان داشته باشند. آوران گابائرژیک خارجی یا اینترنورون های داخلی که تنظیم گابا روی نورون های دوپامینرژیک ناحیه تگمنتوم شکمی را میانجیگری می کنند، می توانند در عملکرد وابران نورون های دوپامینرژیک ناحیه تگمنتوم شکمی دخالت کنند.
    کلید واژگان: ناحیه تگمنتوم شکمی, نورون های دوپامینرژیک, نورون ها
    Fereshteh Tale, Firouz Ghaderi Pakdel*, Parviz Shahabi, Somayyeh Naderi
    Introduction
    Ventral Tegmental Area (VTA), as a major source of dopaminergic (DA) neurons, has crucial roles in the vital and pathologic conditions, such as drug dependence and depression. The receptors on the VTA-DA neurons with different density and diversity have modulatory effects on their target tissues, such as the cerebral cortex. The aim of the present study was to study the effect of GABA-A receptor blockade on the VTA-DA neuronal firing pattern.
    Materials And Methods
    Male Wistar rats (~200 gr) were randomly allocated in 8 groups with equal substitutive numbers (control, sham, and treatments). The VTA-DA neuronal firing patterns (simple-tonic or burst firing) were acquisitioned under urethane anesthesia and stereotaxic approach. Bicuculline as a GABA-A receptor antagonist were infused microiontophoretically intracerebroventricularly (5, 25, 50, 500, 1000, and 2500 ngr) and peri-injection neuronal firing were captured for burst firing detection.
    Results
    The simple-tonic spiking of the VTA-DA neurons in the pre-injection period was about 5.78 spikes/sec overall with stable firing. Bicuculline microinjection dose-dependently modulated burst firing pattern. The abovementioned amounts of Bicuculline induced 5.2, 10.4, 23.4, 28.8, 35.9, 36.17 percent of neurons to fire burst with duration of 5.2, 8.7, 24.45, 29.87, 40.56, and 50.34 minutes, respectively. The post injection simple-tonic firing rates were also dose-dependently elevated from 8 to 358 percent of the pre-injection levels.
    Conclusion
    The results showed that GABA-A receptors on the VTA-DA neurons can have regulatory roles on their firing patterns. The external GABAergic afferents or internal interneurons that mediate GABA modulation on the VTA-DA neurons can interfere in the efferent functions of the VTA-DA neurons.
    Keywords: Ventral Tegmental Area, Dopaminergic Neurons, Neurons
  • یاسمن رضوی، نجمه کاتبی، شبنم ضیغمی علمداری، شهربانو عریان، فریبا خداقلی، عباس حق پرست*
    سابقه و هدف

    تحقیقات پیشین نشان داده اند که مورفین مزمن القا کننده آپوپتوز می باشد. از جمله مراکز اصلی در مدار پاداش ناحیه تگمنتوم شکمی (Ventral tegmental area، VTA) می باشد. تحریک مسیر پاداش در مغز توسط مورفین می تواند از طریق فعال کردن رسپتورهای اپیوئیدی سبب القاء فاکتورهای آپوپتوزی در برخی از مناطق مغزی شود و بیان رسپتورهای مرگ را در سطح سلول افزایش دهد. در این مطالعه تغییر فاکتورهای پروتئینیBax/Bcl-2، PARP، caspase-3 دخیل در آپوپتوز، در پاسخ به دوزهای مختلف مورفین در دوره اکتساب و ترک به مصرف مورفین در حیوان بررسی گردید.

    مواد و روش ها

    آزمایشات رفتاری و مولکولی بر روی شصت و چهار موش صحرایی نر بالغ Wistar انجام گردید. در بخش رفتاری از مدل ترجیح مکان شرطی (Conditioned place preference، CPP) شد. در این مدل، به حیوانات در طول دوره شرطی سازی در گروه های مختلف، سالین و دوزهایmg/kg 5/0، 5 و 10 مورفین تزریق گردید. هم چنین اثر مورفین (mg/kg 5) در ناحیه VTA در روزهای چهارم و هشتم ترک مصرف مورفین، نیز بررسی گردید. در بخش مولکولی، میزان فاکتورهای آپوپتوزی، با روش وسترن بلاتینگ در هر گروه بررسی شد.

    یافته ها

    داده های به دست آمده در بخش رفتاری نشان داد که مورفین با دوزهای mg/kg 5 و 10 به طور معنی داری سبب ترجیح مکان شرطی می شوند. این در حالی است که در دوره ترک، اثر مورفین موثر (mg/kg 5) در روز چهارم هم چنان معنی دار و در روز هشتم ترجیح مکان شرطی دیده نشد. در بخش مولکولی، فاکتورهای آپوپتوزی در سه گروه تیمار شده به مورفین به طور معنی داری در VTA در دوز mg/kg 5 بیش ترین افزایش را نشان می دهند. در حالی که در دوره ترک هیچ تغییری در روند آپوپتوز دیده نشد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که مورفین در تمامی دوزها سبب آپوپتوز می گردد ولیکن با افزایش دوز درگیری گیرنده های اوپیوئیدی متفاوتی دیده و اثرات نوروپروکتیو مورفین نیز ظاهر می شود

    کلید واژگان: آپوپتوز, ناحیه تگمنتوم شکمی, مورفین, ترجیح مکان شرطی, وسترن بلات, موش سفید آزمایشگاهی
    Yasaman Razavi, Najmeh Katebi, Shabnam Zeighamy Alamdary, Shahrbanoo Oryan, Fariba Khodagholi, Abbas Haghparast
    Introduction

    Chronic high doses of morphine inhibit cell proliferation and induce cell death. One of the centers in reward pathway is the ventral tegmental area (VTA). Stimulation of opioid receptors in the reward circuit in the brain by morphine could be enabling a factor induce apoptosis in some brain regions، and expression of death receptors increases on the cell surface. This study was designed to evaluate the effect of morphine on changes in apoptotic factors (Bax/Bcl-2، PARP and caspase-3) in the VTA during the acquisition of morphine-induced conditioned place preference (CPP) and extinction period.

    Materials And Methods

    In this study، in behavioral experiments، the CPP paradigm was done on 64 adult male albino Wistar rats. In saline-control and three doses of morphine (0. 5، 5، 10 mg/kg) experimental groups in acquisition، in addition with effective dose of morphine (5 mg/kg) evaluate extinction period (8 days). Then، in the molecular section the changes in apoptotic proteins assess with western blot technique.

    Results

    We found that apoptotic factors increase in all three experimental groups in response to morphine. However، the most response was significantly occurred at the dose of 5 mg/kg morphine. Additionally، there is no change has been seen in the apoptotic factors during the extinction period.

    Conclusion

    It seems that morphine in all doses cause apoptosis، but quite contrary، by increasing the dose of morphine، the number of receptors involved in apoptosis increases and morphine’s neuroprotective effects are appeared.

    Keywords: Apoptosis, Ventral tegmental area, Morphine, Conditioned place preference, Western blot, Rat
  • محمدحسین اسماعیلی، حسن اژدری، هاشم حق دوست، محمد صوفی آبادی
    زمینه
    مطالعه ها نشان داده اند که مسیرهای دوپامینرژیک مزو کورتیکو لیمبیک (ناحیه تگمنتوم شکمی و هسته اکومبنس) در وابستگی و بروز علایم سندرم محرومیت دخالت دارن د. نورون ها و گیرنده های اورکسین در هسته های مغزی درگیر در بروز علایم سندرم محرومیت مرفین از جمله ناحیه تگمنتوم شکمی یافت شده اند.
    هدف
    مطالعه به منظور تعیین اثر تزریق آگونیست و آنتاگونیست گیرنده-1 اورکسین در ناحیه تگمنتوم شکمی بر علایم سندرم محرومیت در موش صحرایی وابسته به مرفین انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تجربی در سال 1391 بر روی 24 سر موش صحرایی نر (250 تا 300 گرمی) انجام شد که به 4 گروه تقسیم شدند. موش ها با تزریق زیرجلدی مرفین روزی 2 مرتبه و به مدت 10 روز به مرفین وابسته شدند. روز یازدهم (2 ساعت بعد از آخرین تزریق مرفین و قبل از تزریق نالوکسان)، آگونیست (اورکسین A) و آنتاگونیست گیرنده- 1 اورکسین (SB-334867)، به درون ناحیه تگمنتوم شکمی تزریق و اثرات آن بر علایم ترک اعتیاد برای 30 دقیقه بررسی شد. در گروه حلال، نرمال سالین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی تزریق شد. داده ها با آزمون های آماری تی و آنوا تحلیل شدند.
    یافته ها
    تزریق SB-334867 به داخل ناحیه تگمنتوم شکمی فقط علامت پریدن را به طور معنی داری کاهش داد (01/0 P<). تزریق اورکسین A فقط علامت سگ لرزه را به طور معنی دار افزایش داد (05/0 P<).
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته ها، گیرنده -1 اورکسین در ناحیه تگمنتوم شکمی تاثیر کمی بر بروز علایم سندرم محرومیت مرفین دارد.
    کلید واژگان: اورکسین, ناحیه تگمنتوم شکمی, وابستگی به مرفین, سندرم محرومیت از مواد
    Dr Mohammad Hossein Esmaeili, Dr Hassan Azhdarea, Dr Hashem Haghdoost, Dr Mohammad Sofiabadea
    Background
    Several Studies have identified that the mesocorticolimbic dopaminergic pathway consisting of the ventral tegmental area (VTA) and the nucleus accumbens (NAc) plays an important role in morphine dependence and withdrawal signs. Orexin projection and its receptors have been found in the brain regions including VTA that involved in the expression of morphine withdrawal signs.
    Objective
    The aim of this study was to evaluate the effects of orexin receptor-1 (OX1R) agonist and antagonist microinjection into the VTA on withdrawal signs in morphine dependent rats.
    Methods
    This experimental study was carried out on 24 male Wistar rats (weighing 250-300 g) in 2012 that were divided in 4 groups. They were rendered morphine dependent by subcutaneous injection of morphine sulfate at intervals of 12 h for 10 days. On day 11، intra-VTA microinjection of orexin receptor-1 agonist (orexin-A) and antagonist (SB-334867) was performed (2h after last morphine injection and before naloxan injection) and naloxone precipitated withdrawal sings were evaluated for 30 min. In the vehicle group، normal salin was microinjected into the VTA. Data were analyzed using t-test and ANOVA.
    Findings
    Intra-VTA SB-334867 microinjection significantly decreased the jumping sign (P< 0. 01). Orexin-A microinjection significantly increased the wet-dog shakes sign (P< 0. 05).
    Conclusion
    With regard to the results، OX1R in the VTA has a little effect on expression of withdrawal signs in morphine dependent rats.
    Keywords: Orexin, Ventral Tegmental Area (VTA), Morphine Dependence, Substance Withdrawal Syndrome
  • مریم سادات شاهین، مرتضی پیری، محمدرضا زرین دست
    زمینه و هدف
    نیتریک اکساید سنتاز در ناحیه تگمنتوم شکمی، که یک ناحیه کلیدی از مغز برای میانجی گری اثرات رفتاری مورفین و نیکوتین می باشد، یافت می شود. در این مطالعه اثر ال-آرژنین پیش ساز نیتریک اکساید در ناحیه تگمنتوم شکمی بر اثرات نیکوتین روی فراموشی القا شده با مورفین بررسی گردید.
    روش بررسی
    این مطالعه به صورت تجربی روی 250 موش صحرایی نر انجام شد. موش ها با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید، به علاوه زایلزین بیهوش شدند، سپس در دستگاه استریوتاکسی قرار گرفتند. دو کانول نیز در ناحیه تگمنتوم شکمی قرار داده شد. آزمون رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیرفعال آغاز و میزان تاخیر حیوان در ورود به بخش سیاه به عنوان معیار حافظه اندازه گیری شد. به منظور تعیین وجود اختلاف معنی دار بین گروه های آزمایش، روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون توکی به کار برده شد. اختلاف در سطح 05/0p< به عنوان تفاوت معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در این بررسی، تزریق پس از آموزش مورفین (mg/kg5، 5/7) یادآوری حافظه را کاهش داد. همچنین تزریق نیکوتین یا ال- آرژنین قبل از آزمون، به تنهایی اثری بر روی یادآوری حافظه نداشت. از طرف دیگر، استفاده از مورفین (mg/kg5/7)، نیکوتین (mg/kg5/0، 1)، ال- آرژنین (g/ratμ25/0، 5/0) یا مقادیر غیرموثر ال- آرژنین همراه با مقدار غیرموثر نیکوتین باعث برگشت حافظه تخریبی القاشده با تزریق بعد از آموزش مورفین شد.
    نتیجه گیری
    یافته های این مطالعه نشان داد سیستم نیتریک اکساید ناحیه تگمنتوم شکمی، نقش مهمی در اثرات بهبود بخش نیکوتین بر روی فراموشی القاشده با مورفین دارد.
    کلید واژگان: ناحیه تگمنتوم شکمی, مورفین, نیکوتین, نیتریک اکساید
    Shahin, Piri M., Zarrindast M.R
    Background And Objectives
    Nitric oxide synthesis has been detected in ventral tegmental area, which is a key brain region that seems to mediate behavioral effect of morphine and nicotine. In the present study, the effects of L-arginine, a nitric oxide precursor, in the ventral tegmental area in nicotine’s effect on morphine-induced amnesia has been investigated.
    Methods
    This study was done experimentally on 250 male rats. Rats were anesthetized with intra-peritoneal injection of ketamine hydrochloride, plus xylazine and then placed in a stereotaxic apparatus. Two stainless-steel cannuale were placed in the ventral tegmental area. The behavioral testing was started in inhibitory avoidance task, and the step-through latency for entering into the dark compartment was measured for the assessment of memory retention. One-side analysis of variance (ANOVA) and Tukey test were used to evaluate the statistical significance between experimental groups. A difference of p<0.05 was considered statistically significant.
    Results
    Post-training injection of morphine (5 and 7.5mg/kg) decreased the memory retrieval. Injection of nicotine or L-arginine before test by itself has no effect on memory retrieval. On the other hand, pre-test administration of morphine (7.5mg/kg), nicotine (0.5 and 1mg/kg), L-arginine or ineffective doses of L-arginine plus non-effective dose of nicotine restored memory impairment induced by post-training injection of morphine.
    Conclusion
    The finding of the study indicate that nitric oxide system of the ventral tegmental area may play an important role in the improving effect of nicotine on the morphine-induced amnesia.
    Keywords: Ventral Tegmental Area, Morphine, Nicotine, Nitric Oxide
  • عباس حق پرست، مهسا مودب، محمد ابراهیم زاده سروستانی، مجتبی کرمانی
    سابقه و هدف
    سیستم دوپامینرژیک مزولیمبیک که از ناحیه تگمنتوم شکمی به هسته اکومبنس انشعابات وابران می دهد، دارای نقش اساسی در تقویت حاصل از مورفین و اثرات پاداشی داروهای مورد سوء مصرف می باشد. در مطالعه حاضر اثرات غیر فعال سازی برگشت پذیر ناحیه تگمنتوم شکمی بر میزان فعالیت الکتریکی نورون های هسته اکومبنس و اکتساب و بیان ترجیح مکان شرطی القا شده توسط مورفین در موش صحرایی بررسی گردید.
    مواد و روش ها
    موش های نر بالغ از نژاد ویستار در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. در مطالعه رفتاری، غیر فعال سازی برگشت پذیر ناحیه تگمنتوم شکمی به وسیله تزریق دو طرفه لیدوکایین 2% در ناحیه فوق در خلال اکتساب و بیان ترجیح مکان شرطی القا شده توسط مورفین (mg/kg;s.c. 5) و در بخش الکتروفیزیولوژی، تزریق یک طرفه لیدوکایین 2% در همان ناحیه در طی ثبت تک واحدی از نورون های هسته اکومبنس انجام گرفت. نمره شرطی شدن و فعالیت های حرکتی حیوانات به وسیله نرم افزار Ethovision ثبت گردید. فعالیت الکتریکی نورون ها به وسیله ثبت تک واحدی از هسته اکومبنس به انجام رسید.
    یافته ها
    داده ها حاکی از آن هستند که تزریق دو طرفه لیدوکایین 2% در ناحیه تگمنتوم شکمی به طور معنی داری سبب کاهش اکتساب (01/0 P<) و بیان (05/0 P<) ترجیح مکان شرطی القا شده توسط مورفین در مقایسه با گروه های شاهد دریافت کننده سالین شده است. علاوه بر این، در این آزمایش ها تزریق لیدوکایین در ناحیه تگمنتوم شکمی اثری بر فعالیت حرکتی حیوانات نداشت. هم چنین تزریق یک طرفه لیدوکایین در ناحیه تگمنتوم شکمی به صورت معنی داری سبب افزایش فعالیت الکتریکی نورون های هسته اکومبنس گردید.
    نتیجه گیری
    داده های این آزمایش هم راستا با تحقیقات پیشین موید نقش مهم ناحیه تگمنتوم شکمی در اکتساب و بیان ترجیح مکان شرطی القا شده توسط مورفین می باشد.
    کلید واژگان: ناحیه تگمنتوم شکمی, هسته اکومبنس, غیر فعال سازی برگشت پذیر, فعالیت الکتریکی, ترجیح مکان شرطی, مورفین, موش صحرایی
    Abbas Haghparast, Mahsa Moaddab, Mohammad Ebrahimzadeh-Sarvestani, Mojtaba Kermani
    Introduction
    The mesolimbic dopaminergic system that projects from the ventral tegmental area (VTA) to the nucleus accumbens (NAc) is critical for initiation of opioid reinforcement and reward-related effects of drugs of abuse. In the present study, the effects of reversible inactivation of VTA on firing rate of nucleus accumbens neurons and on acquisition and expression of morphine-induced conditioned place preference (CPP) were investigated in rats.
    Materials And Methods
    Adult male Wistar rats were used in these experiments. In behavioral study, the reversible inactivation of VTA was done through bilateral intra-VTA microinjection of 2% lidocaine during the acquisition and expression of morphine (5 mg/kg; s.c.)-induced CPP and in electrophysiology section, it was done through unilateral intra-VTA microinjection of 2% lidocaine during single unit recording from the NAc neurons. Conditioning score and locomotor activity were recorded by Ethovision software. Firing rate of neurons was recorded by single unit recording technique.
    Result
    The results showed that bilateral intra-VTA administration of lidocaine significantly decreases the acquisition (P<0.01) and expression (P<0.05) of morphine-induced CPP compared to their respective saline-microinjected groups. Moreover, intra-VTA administration of lidocaine had no effect on locomotor activity in these experiments. Also, unilateral intra-VTA administration of lidocaine significantly increased the firing rate of nucleus accumbens neurons.
    Conclusion
    Our results further support the idea that VTA may play an important role in the acquisition and expression of morphine-induced CPP.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال