جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "نانوذره tio2" در نشریات گروه "پزشکی"
جستجوی نانوذره tio2 در مقالات مجلات علمی
-
زمینهامروزه نانوذرات دی اکسید تیتانیوم (TiO2) دارای کاربرد وسیع در زمینه های درمانی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سمیت سلولی آن بر روی رده سلولی سرطان کولون (HT29) و آنالیز بیان ژن های آپوپتوزی کاسپاز 3 و 9 بود.مواد و روش هادر این مطالعه تجربی، اثرات سمیت سلولی نانوذره TiO2 بر روی رده سلولی HT29 در غلظت های 125/3، 25/6، 5/12، 25، 50، 100 میکروگرم در میلی لیتر توسط روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. به دنبال آن، پس از تیمار سلول های HT29 با غلظت 50 درصد کشندگی TiO2، میزان بیان ژن های کاسپاز 3 و 9 نسبت به ژن مرجع GAPDH با استفاده از روش Real Time PCR بررسی شد. در نهایت به منظور تایید آپوپتوز از روش رنگ آمیزی DAPI و فلوسیتومتری استفاده شد.یافته هاتیمار سلول های HT29 با غلظت های مختلف TiO2 نشان داد که نانوذره TiO2 در غلظت های 50 و 100 میکروگرم در میلی لیتر بیشترین مهار تکثیر سلولی را داشته اند که از لحاظ آماری معنی دار بوده است (05/0P<). همچنین، بیان ژن های کاسپاز 3 و 9 در رده سلولی HT29 تیمار شده با نانوذره طی 24 ساعت به ترتیب به میزان (0005/0=P) 13/0±69/2 و (0006/0=P) 29/0±46/3 (0002/0=P) افزایش یافت. همچنین نتایج رنگ آمیزی DAPI و فلوسیتومتری نشان داد که سلول های HT29 وارد آپوپتوز شده اند.نتیجه گیریبا توجه به نتایج می توان نتیجه گیری کرد که در آینده بتوان از نانوذرات TiO2 به عنوان ترکیب دارویی کاندید جهت اهداف دارویی استفاده کرد، اما نیاز به مطالعات بیشتر دارد.کلید واژگان: نانوذره TiO2, سرطان کولون, آپوپتوز, Real Time PCR, فلوسیتومتریBackgroundToday, titanium dioxide (TiO2) nanoparticles present extensive therapeutic applications. The present study was conducted to investigate the cytotoxicity of TiO2 on colon cancer cell line (HT29), and analyze the expression of caspase-3 and 9 genes.Materials and MethodsThe present experimental study used the MTT assay to examine the cytotoxicity of 3.125, 6.25, 12.5, 25, 50 and 100 µg/ml concentrations of TiO2 nanoparticles on cell line HT29. After the treatment of HT29 cells with IC50 concentration of TiO2, the gene expression levels of caspase-3 and caspase-9 were investigated and compared with the reference gene of GAPDH using real time PCR. DAPI staining and flow cytometry were ultimately used to confirm apoptosis in HT29 cells.ResultsThe treatment of HT29 cells with different concentrations of TiO2 showed that TiO2 nanoparticles at 50 and 100 µg/ml concentrations present the highest cytotoxicity, which was statistically significant (P<0.05). Moreover, the expression of caspase-3 gene was found to be significantly upregulated by 2.0±69.13 (P<0.001) and that of caspase-9 gene by 3.0±46.29 (P<0.001) in HT29 cell lines treated with TiO2 nanoparticles for 24 hours. The results of DAPI staining and flow cytometry also confirmed apoptosis in HT29 cells.ConclusionAccording to the obtained results, TiO2 nanoparticles can be recommended as prospective medicinal candidates for pharmaceutical purposes, although further studies are required in this field.Keywords: TiO2 nanoparticle, colon cancer, apoptosis, real time PCR, flow cytometry
-
سابقه و هدفاز میان سرطان های مختلف، شیوع سرطان پستان در بین زنان بیش تر بوده است که یکی از روش های درمان آن پرتودرمانی می باشد و برای بالابردن بازده آن از حساس کننده های پرتوی استفاده می شود. از جمله این حساس کننده ها، نانوذرات می باشند که با ایجاد استرس اکسیداتیو و ایجاد رادیکال های آزاد، اثر هم افزایی با تابش دارند. هدف از این مطالعه بررسی اثر هم زمان نانوذره TiO2 و پرتودرمانی سرطان پستان در مدل حیوانی بوده است.مواد و روش هادر مطالعه تجربی حاضر پس از القای تومور آدنوکارسینومای پستان در موش Balb/C ، موش ها به صورت تصادفی به گروه های کنترل، تزریق آناتاز با دوز mg/kg 5 و دوز mg/kg 10 با و بدون تابش، تزریق روتایل با دوز mg/kg 5 و mg/kg با و بدون تابش 10 و تابش تقسیم بندی شده و روند درمان در گروه های مختلف با ارزیابی سایز تومور مورد بررسی قرار گرفت.یافته هادر گروه های نانوذره آناتاز با و بدون پرتودرمانی مقادیرحجم، حجم نسبی و درصد حجم نسبی، به ترتیب افزایش کم و کاهش قابل توجهی را نشان داد. در گروه های روتایل با و بدون پرتودرمانی این پارامترها به ترتیب افزایش خیلی کم و افزایش قابل توجهی داشت. IR برای گروه های آناتاز با و بدون پرتودرمانی کاهش و به مقدار منفی و سپس افزایش و به مقدار صفر و مثبت رسید و درگروه های روتایل با و بدون پرتودرمانی تغییرات کمی داشت.
استنتاج: نانوذره TiO2 به دلیل تولید ROS سبب افزایش حساسیت پرتوی سلول های توموری می شوند. کریستال های آناتاز به دلیل سطح بزرگ تر، فعالیت فوتوکاتالیکی بیش تر و تولید رادیکال آزاد بیش تر نسبت به کریستال های روتایل موثرترند.کلید واژگان: سرطان, پرتودرمانی, حساس کننده پرتویی, نانوذره TiO2Background andPurposeAmong different cancers, breast cancer has a high prevalence among women and radiotherapy is used as a treatment modality in which radio sensitizers are used to increase its efficiency. Nanoparticles are such sensitizers that enhance the efficiency of radiotherapy via creation of free radicals and induction of oxidative stress. This study aimed at evaluating the synergistic effect of radiation therapy and TiO2 nanoparticles on animal models of breast cancer.Materials And MethodsAfter induction of breast adenocarcinoma tumors in Balb/C, the animals were divided into several groups as control, rutile and anatase injections at 5mg/kg and 10mg/kg doses/with and without radiotherapy. Then, the efficiency of treatment was evaluated.ResultsIn groups receiving anatase nanoparticles with and without radiation, the values for tumor volume, relative volume and relative volume percentage showed a small increase and a considerable reduction, respectively. In rutile groups with and without radiation, these values showed a small increase and a considerable increase, respectively. IR value reduced to negative value and then increased to zero and positive in anatase groups with and without radiation. This parameter had little changes in rutile groups with and without radiation.ConclusionTitanium dioxide nanoparticles increased sensitivity of tumor cells to radiation therapy due to ROS production. Compared with rutile crystals, anatase crystals have intense effect because of having a larger surface area and higher photocatalytic activity.Keywords: radiotherapy, radiation sensitizer, TiO2 nanoparticle -
مقدمهسورفاکتانت ها یا عوامل فعال سطحی مواد شیمیایی آلی هستند که با تجمع در سطح مشترک گاز- مایع یا جامد- مایع، خصوصیات آب را تغییر داده و با کاهش کشش سطحی آب، عمل پاک کنندگی را تسریع می کنند. با تخلیه مستقیم فاضلاب خام یا پساب های تصفیه شده، دترجنت ها به محیط وارد شده و با ایجاد آلودگی، سبب کاهش کیفیت در منابع آب و افزایش هزینه ها می شوند. هدف پژوهش ارزیابی عملکرد لیکای حاوی نانو ذره دی اکسید تیتانیم (TiO2) در حذف سورفاکتانت از فاضلاب بود.مواد و روش هااین مطالعه یک تحقیق تجربی است که در آن به منظور آماده سازی جاذب لیکا جهت افزایش میزان کارآیی و خاصیت کاتالیستی، از دی اکسید تیتانیم (Tio2) استفاده شد. تاثیر شاخص های pH (3، 5، 7، 9 و 11)، مقدار جاذب (g/L 25/0-2)، غلظت اولیه سورفاکتانت (mg/L25-200) و زمان تماس (min 15-120) توسط جاذب لیکای اصلاحی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش ها بر روی نمونه سنتتیک، سپس در شرایط بهینه بر روی نمونه واقعی فاضلاب نیز انجام شد. اندازه گیری غلظت سورفاکتانت، با دستگاه اسپکتروفتومتر انجام شد.نتایجحداکثر حذف سورفاکتانت توسط لیکای اصلاح شده از محلول های سنتتیک سورفاکتانت، در شرایط بهینه (زمان تماس 30 دقیقه و pH برابر 5، مقدار جاذب 1 گرم بر لیتر، غلظت اولیه سورفاکتانت 100 میلی گرم بر لیتر) به میزان 98 درصد و در همین شرایط در نمونه های واقعی 87 درصد حاصل شد. نتایج به دست آمده از مطالعات ایزوترمی نشان داد که حذف سورفاکتانت از معادله ایزوترم فروندلیخ (973/0R2 =) تبعیت دارد. همچنین معادله شبه درجه دوم بهترین سازگاری را با داده های سینتیکی دارد.نتیجه گیرینتایج مطالعه نشان داد که لیکای حاوی نانوذرات دی اکسید تیتانیم می تواند به عنوان جاذبی موثر جهت حذف سورفاکتانت آنیونی از محلول های آبی به کار رود.
کلید واژگان: سورفاکتانت آنیونی, جاذب لیکا, نانوذره Tio2, فاضلابIntroductionSurfactants or surface active agents are organic chemicals that accumulate at the interface gas-liquid or liquid Wax, change the properties of water by reducing the surface tension of water, they speed up the cleaning process. Direct discharge of raw sewage or treated effluent, detergents into the environment and pollution, water resources and rising costs are reduced in quality. The purpose of this study is to evaluate the performance of Leca-containing titanium dioxide nanoparticles for the removal of the surfactant from wastewater.MethodsThis study is an experiment one at which batch experiments were performed using a Photocatalytic reactor. To study the preparation and properties of catalytic adsorbent Leca to increase the efficiency of titanium dioxide (Tio2) was used. Parameters (3, 5, 7, 9, 11) pH, amount of adsorbent (0.25-2 g/L), surfactant concentration (25-200 mg/L) and contact time (15-120 min) was evaluated by Leca- corrective Adsorbent. Experiments on synthetic examples and in optimal conditions, on real samples were also performed. Surfactant concentration is measured with a spectrophotometer model (shimadzu UV-1800) was performed at a wavelength nm467.ResultsThe maximum removal of surfactant through Leca- modified in aqueous solutions of synthetic SDS in optimal conditions (contact time 30 min, pH =5, the value of 1 g/L of adsorbent and initial concentration of surfactant is 100 mg/L) at a rate of 98% in the same samples the actual result was 87%. The process of adsorption followed second-order kinetic model and the adsorption isotherm data (R2 =0.984) was more consistent.ConclusionThe results showed that the Leca-containing nanoparticles of titanium dioxide can be used as an effective adsorbent for the removal of anionic surfactants from aqueous solutions used.Keywords: Anionic surfactants, Absorbents leca, Titanium dioxide, Wastewater
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.