به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "نفوذ رنگ" در نشریات گروه "پزشکی"

  • محمدعلی مزینی، نویسنده مسئول: سید امید دیانت*، سینا آزادنیا، مصطفی آلام، صدیقه مومن خانی
    سابقه و هدف
    پرکردن کانال ریشه، از مهم ترین قسمت های درمان ریشه است که با هدف سیل کامل و سه بعدی کانال و جلوگیری از ریزنشت و ورود مجدد و رشد میکروارگانیسم به کانال انجام می پذیرد. تاکنون مواد و تکنیک های مختلفی جهت پرکردن کانال ریشه مورد استفاده قرارگرفته اند. از میان ویژگی های مواد و تکنیک های پرکردگی، همواره سیل آپیکالی ریشه اهمیت اساسی داشته است. تحقیق حاضر با هدف مقایسه ریزنشت اپیکالی سه تکنیک پرکننده کانال شامل تکنیک حامل ترمافیل و سیلر Adseal، تکنیک تراکم جانبی با گوتاپرکا و سیلر Adseal و تکنیک تراکم جانبی با رزیلون و اپی فانی به روش نفوذ رنگ صورت پذیرفت.
    مواد و روش ها
    مطالعه تجربی آزمایشگاهی حاضر بر روی 51 نمونه دندان انسانی تک کاناله قدامی صورت گرفت. دندان ها استریل شده، بعد از قطع تاج، کانال ها با روش Crown-down آماده شدند. دندان ها به طور اتفاقی برای هر تکنیک به سه گروه مساوی 15 تایی تقسیم شدند و 6 دندان در گروه های کنترل مثبت و منفی گذاشته شدند. گروه اول: حامل ترمافیل و سیلر Adseal، گروه دوم: تکنیک تراکم جانبی با گوتاپرکا و سیلر Adseal، گروه سوم: تراکم جانبی با رزیلون و اپی فانی میزان ریزنشت به وسیله روش نفوذ رنگ اندازه گیری شده، داده ها توسط آزمون ANOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
    یافته ها
    گوتاپرکا با سیلر Adseal کمترین میزان ریزنشت اپیکالی (27/4±46/6 میلی متر)، رزیلون با سیلر اپی فانی بیشترین میزان میانگین ریزنشت (03/3±47/13 میلی متر) و ترمافیل با سیلر Adseal میزان میانگین ریزنشت اپیکالی بیشتری را نسبت به گوتاپرکا و سیلر Aseal (49/4±43/8 میلی متر) نشان داد. آنالیز آماری نشان داد که تفاوت معنی داری بین ریزنشت اپیکالی در بین سه گروه وجود دارد (0001/0P=). ن
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که گوتاپرکا با سیلر Adseal کمترین میزان ریزنشت اپیکالی، رزیلون با سیلر اپی فانی بیشترین میزان میانگین ریزنشت اپیکالی و ترمافیل با سیلر Adseal میزانی بین دو تکنیک قبلی داشت.
    کلید واژگان: رزیلون, اپی فانی, ریزنشت اپیکال, گوتاپرکای ترمافیل, سیلر Adseal, نفوذ رنگ
    Dr. Mohammad, Ali Mozayeni, R. Omid Dianat*, Dr. Sina Azadnia, Dr. Mostafa Alam, Dr. Sedighe Momenkhani
    Objective
    Root canal obturation is an important step in endodontic therapy aiming at achieving a complete three-dimensional seal of the canal and preventing microleakage, reentry or growth of microorganisms in the root canal system. Several techniques and materials are available for root canal filling. Achieving an apical seal is among the most important characteristics of filling materials. This study aimed to compare apical microleakage of three different canal obturation techniques of Thermafil/Adseal, lateral condensation with gutta percha/Adseal and lateral condensation with Resilon/Epiphany using dye penetration method.
    Methods
    This experimental study was conducted on 51 anterior single-rooted human teeth. The teeth were sterilized, the crowns were cut and canals were prepared using the crown-down technique. The teeth were randomly divided into 3 groups of 15 each for the three techniques and 6 teeth were assigned to positive and negative control groups. The first group roots were filled with Thermafil/Adseal, the second group received gutta percha/Adseal with lateral condensation technique and group 3 teeth roots were filled with Resilon/Epiphany using lateral condensation technique. Microleakage was measured using dye penetration technique. Data were statistically analyzed using ANOVA.
    Results
    Gutta percha/Adseal had the lowest (6.46±4.27 mm) and Resilon/Epiphany had the highest (13.47±3.03 mm) apical microleakage. Thermafil/Adseal showed higher mean apical microleakage than gutta percha/Adseal (8.43±4.49 mm). Statistical analysis revealed significant differences in apical microleakage among the three groups (P=0.0001).
    Conclusion
    The results showed that gutta percha/Adseal had the lowest and Resilon/Epiphany had the highest mean apical microleakage. The microleakage of Thermafil/Adseal ranked second.
    Keywords: Resilon, Epiphany, Apical microleakage, Thermafil gutta percha, Adseal sealer, Dye penetration
  • مریم بیدار، مریم قره چاهی، فاطمه شهرامی، کتایون صفری ملک آبادی، مریم فرقانی
    زمینه و هدف
    ترمیم های موقت باید قابلیت سیل حفره دسترسی و جلوگیری از نشت باکتری را داشته باشند. هدف این مطالعه بررسی میزان نفوذ رنگ از مواد پرکردگی موقت شامل: زونالین، زمهریر، IRM و کلتوزول، به داخل کانال ریشه بود.
    روش بررسی
    جهت انجام این تحقیق آزمایشگاهی، 120 دندان پره مولر سالم انتخاب گردید. پس از تهیه حفره دسترسی، پاک سازی و شکل دهی کانال دندان ها به روش STEP BACKو پرکردن آنها به روش پرکردن جانبی با استفاده از گوتاپرکا و سیلر AH26 انجام شد. سپس، دندان ها به صورت تصادفی به 6 گروه 20 تایی تقسیم شدند، تاج دندان های گروه اول تا چهارم به ترتیب با زونالین، زمهریر، IRM و کلتوزول ترمیم شد. گروه پنجم و ششم کنترل مثبت و منفی بودند. پس از نگه داری ترمیم به مدت 48 ساعت در حرارت 37 درجه و رطوبت 100 درصد، نهایتا نمونه های مربوط به 6 گروه به مدت 72 ساعت در محلول جوهر هندی 10 درصد غوطه ور شدند. پس از برش طولی دندان ها میزان نفوذ رنگ در هر دو نیمه دندان توسط استریومیکروسکپ اندازه گیری شد و از تست ANOVA جهت آنالیز آماری استفاده گردید.
    یافته ها
    کمترین میزان نفوذ رنگ، مربوط به گروه زونالین و بیشترین میزان مربوط به گروه کلتوزول بود. اختلاف موجود بین گروه های (زونالین- زمهریر) و گروه های (IRM - کلتوزول) معنادار نبود (5 0/0P >)
    نتیجه گیری
    در بین مواد مختلف با بیس ZOE، زونالین بهترین ماده به عنوان ماده پرکردگی موقت و در مورد زمهریر به مطالعه های گسترده تری نیاز می باشد.
    کلید واژگان: ترمیم موقت, نفوذ رنگ, ریز نشت
    Maryam Bidar, Maryam Gharechahi, Fatemeh Shahrami, Katayon Safari Malekabadi, Maryam Forghani
    Background And Objective
    Temporary restorations should be able to seal the access cavity and prevent bacterial leakage. The aim of this study was to evaluate the amount of dye penetration through temporary restorations, namely Zonalin, Zamharir, IRM and Coltosol, into the root canal.Subjects and
    Methods
    In this experimental study, 120 sound human premolar teeth were selected. After access cavity preparation, cleaning and shaping were accomplished using step-back technique and obturated by lateral condensation technique using gutta-percha and AH-26 sealer. The teeth were divided into six groups (n=20). In the first to fourth group, the crown was restored with zonalin, zamharir, IRM and coltozol. Group five and six were considered as positive and negative control. After keeping these teeth in 37°C and 100% humidity for 48 hours, samples were immersed in 10% Indian ink for 72 hours. After sectioning the crowns longitudinally the amounts of dye penetration in the two halves of teeth were assessed using stereomicroscope (xlO). Statistical analyses were performed using ANOVA test.
    Results
    Zonalin had minimum and Coltosol had maximum amount of dye penetration. There were not any significant differences between the Zonalin-Zamharir groups and between the IRM- Coltosol groups (p>0.05).
    Conclusion
    Regarding different materials with ZOE base used in this study to treat tooth root, zonal in is the best as a temporary restorative material. However more comprehensive studies need to be performed about Zamharir.
  • مهدی تبریزی زاده، سید محمد ابریشم، مهدی دانشی
    سابقه و هدف

    اثر لایه اسمیر بر روی توبول های عاجی از مسائل قابل توجه در درمان های اندودانتیک می باشد. هدف از این مطالعه اندازه گیری میزان نفوذ رنگ در توبول های عاجی در حضور لایه اسمیر و پس از حذف آن بود.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی از 30 دندان سالم انسان استفاده گردید. ابتدا از ریشه هر یک از دندان ها بلوکی به طول و قطر 5 میلی متر تهیه شد. سپس کانال آنها با فرزی به قطر 4/1 میلیمتر گشاد گردید تا لایه اسمیر تشکیل شود. سطوح طرفی، فوقانی و تحتانی بلوک ها، به غیر از مدخل کانال ها، توسط2 لایه لاک ناخن پوشانده شدند. بلوک ها به 2 گروه 15تایی تقسیم شدند. نمونه های گروه اول برای 2 دقیقه در EDTA 17% و سپس برای 20 دقیقه در هیپوکلریت سدیم 25/5% قرار داده شدند تا لایه اسمیر حذف شود. در گروه دوم لایه اسمیر برداشته نشد. پس از آن نمونه های هر دو گروه به مدت 24 ساعت در رنگ فوشین بازی 2% قرار داده شدند. پس از خروج از رنگ و شستشو زیر آب،کلیه نمونه ها توسط یک برش افقی به دو نیم تقسیم و از سطح فوقانی هر یک از نمونه ها عکس گرفته شد. پس از انتقال تصاویر به کامپیوتر با نرم افزار Photoshop نفوذ رنگ در هر یک از نمونه ها محاسبه گردید. نتایج به دست آمده توسط آزمون آماری Mann – Whitney مورد تحلیل قرار گرفتند.

    یافته ها

    میزان نفوذ رنگ در توبول های عاجی دندان های دارای لایه اسمیر و بدون لایه اسمیر تفاوت معنی داری آماری نداشت (120/0P=).

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج بدست آمده از این مطالعه برداشتن لایه اسمیر تاثیری بر نفوذپذیری عاج نسبت به رنگ ندارد و اسکلروز عاجی نقش مهمی در این مسئله ایفا می نماید. انجام مطالعاتی با روش های دیگر مانند نفوذ میکروبی بر روی دندان های با سن مشخص توصیه می شود.

    کلید واژگان: لایه اسمیر, EDTA, نفوذ رنگ
    Mahdi Tabrizizadeh, Dr. Seyyed Mohammad Abrisham, Dr. Mahdi Daneshi
    Background And Aim

    The effect of smear layer on dentinal tubules is remarkable in endodontic treatments. The aim of this study was measuring the range of dye penetration in dentinal tubules with and without smear layer.

    Materials and Methods

    Thirty extracted human teeth used in this study. At first, segments e prepared with 5 mm length from each tooth's root and then their canals widened by a 1/4 mm diameter bur, so that the smear layer appeared. The external, superior and inferior surfaces of the segments covered by 2 layers of nail varnish. The segments divided to 2 groups of 15 samples. The first group samples immersed in 17% EDTA for 2 minutes and then in 5.25% NaOCl for 20 minutes to remove the smear layer. After that the samples immersed in 2% basic fushin for 24 hours. The second group samples immersed in 2% basic fushin without removing the smear layer. After water rinse,all samples sectioned horizontally from middle of the root and photographs was taken of each samples surfaces. After transmitting the photographs to a computer, the percentage of the dye penetration into dentinal tubules of each sample calculated by Photoshop software.

    Results

    Due to results, the range of dye penetration in dentine tubules of the teeth with and without smear layer had no statistically significant difference (P-Value=0.120).

    Conclusion

    According to the result, smear layer removal have no effect on dentin permeability to dye penetration and dentin sclerosis is an important factor in this subject. Performing studies on the teeth with certain age and using other methods such as microbial permeability evaluation are needed.

  • علیرضا فرهاد، بهناز برکتین، سعید صادقی
    بیان مساله: مهر و موم کامل کانال ریشه از مهم ترین عوامل در تعیین پیش آگهی درمان های ریشه است. در این زمینه از میان بردن لایه ی اسمیر نقش بسزایی دارد.
    هدف
    هدف از این پژوهش، مقایسه ی ریزنشت اپیکالی سیلر توبلیسیل (Tubliseal) در هنگام برداشتن لایه ی اسمیر توسط سه محلول شست و شوی اسید سیتریک 20 و 7 درصد و EDTA 17 درصد بود.
    مواد و
    روش
    در این بررسی تجربی- آزمایشگاهی، شمار 80 دندان تک کاناله استفاده گردید. تاج دندان ها از جای اتصال سمان- مینا (CEj) قطع شد. آماده سازی کانال با روش دستی استپ بک (Step-back) انجام گردید. دندان ها به سه گروه 20 تایی و دو گروه 10 تایی (گروه شاهد مثبت و منفی) بخش شد. شست و شوی نهایی در گروه 1، توسط (EDTA Ethylene Diamine Tetraacetic Acid (17 درصد و هیپوکلریت سدیم (NaOCl)، در گروه 2، توسط اسید سیتریک 7 درصد و هیپوکلریت سدیم و در گروه 3 توسط اسید سیتریک20 درصد و هیپوکلریت سدیم انجام گرفت. سپس، گروه ها توسط گوتاپرکا و سیلر توبلیسیل پر شدند. دندان ها برای 48 ساعت در رطوبت100 درصد و دمای 37 درجه ی سانتی گراد نگهداری گردیدند. سطح ریشه ها به جز 2 میلی متر انتهای اپیکالی آن ها با دو لایه لاک ناخن پوشانده شد. سپس، دندان ها به مدت 72 ساعت در متیلن بلو 2 درصد قرار داده شدند و پس از آن برش طولی در همه ی دندان ها ایجاد گردید و میزان نفوذ رنگ اندازه گیری و یافته ها با آزمون واریانس یک سویه و توکی (Post Hoc Tukey) ارزیابی گردید.
    یافته ها
    در میان سه محلول شست و شو دهنده، EDTA 17 درصد کمترین میانگین نفوذ رنگ را نشان داد (59/2 میلی متر) و بیشترین میانگین نفوذ رنگ مربوط به گروه اسید سیتریک 20 درصد (59/3 میلی متر) بود. تفاوت آماری معنادار میان سه گروه دیده شد (05/0> p).
    نتیجه گیری
    نتایج این بررسی آزمایشگاهی نشان داد، که وقتی یک سیلر با بیس ZOE برای پر کردن کانال ریشه به کار رود، برای برداشتن لایه ی اسمیر، EDTA پیشنهاد می گردد. افزون بر این می توان نتیجه گرفت، که مهم ترین هدف از میان بردن لایه ی اسمیر نه تنها پاک کردن توبول های عاجی از دبری های ارگانیک و غیر ارگانیک است، بلکه ایجاد یک ساختار سطحی عاجی است، که بتواند هماهنگی خوب و مطلوبی با سیلر به کار رفته در کانال ریشه به دست آورد.
    کلید واژگان: لایه ی اسمیر, روش های شست و شو, نفوذ رنگ, توبلیسیل
    Farhad Ar., Barekatain B., Sadeghi S
    Statement of Problem: Complete root canal seal is one of the most important aims of root canal treatment. Elimination of smear layer plays an important role in this regard.
    Purpose
    The purpose of this study was to compare the apical microleakage of Tubliseal sealer when 17% EDTA, 7% citric acid, or 20% citric acid was used to remove the smear layer.
    Materials And Method
    In this experimental study, 80 single rooted teeth were selected. The crowns were removed from cemento enamel junction (CEJ). Instrumentation of the canal was performed by the step back method. The teeth were randomly divided into 3 experimental groups of 20 and 2 control groups of 10 (positive and negative groups). Final irrigation was implemented as follows: group1; EDTA17%+NaOCl, group2; 7% citric acid + NaOCl and group3; 20% citric acid + NaOCl. Then, the groups were obturated with gutta percha and Tubliseal sealer. Lateral condensation technique was carried out in all groups. The teeth were stored in 100% humidity and 37ºC for 48 hours. The root surfaces other than the apical 2mm were covered with 2 layers of nail polish. After that, the teeth were placed in metylene blue dye for 72 hours. Then, the teeth were sectioned longitudinally with a diamond disk and the degree of dye penetration was measured. The results were statistically analyzed by one-way Variance and Post Hoc Tukey tests.
    Results
    A statistically significant difference was found between the groups (p < 0.05). The least amount of dye penetration (2.59mm) was belonged to 17% EDTA group and the highest mean dye penetration occurred in the group in which 20% citric acid was used (3.59mm).
    Conclusion
    The results of this in vitro study indicates that when a ZOE-based sealer is used for obturation of the root canal system, EDTA is recommended to remove the smear layer. Furthermore, it can be concluded that the main purpose of removing the smear layer is not only to clean the dentinal tubules from organic and inorganic debris, but also to create a dentinal surface structure that best fits the characteristics of the sealer used for root canal obturation.
  • شهریار شاهی، امین مولایی اصل
    زمینه و هدف
    استفاده از مواد ترمیم موقت بین جلسات درمانی یکی از فاکتورهایی است که موفقیت یا شکست درمان های اندودنتیک را تعیین می کند. هدف از این مطالعه مقایسه ریزنشت کرونالی چهار نوع ماده ترمیم موقت زونالین، زمهریر، کلتوزول و IRM بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 120 دندان آسیای اول فک بالا و پایین بدون پوسیدگی که به دلیل مشکلات پریودنتال کشیده شده بودند، بکار گرفته شدند. حفره دسترسی استاندارد تهیه شد و آماده سازی کانال دندان های مورد مطالعه با روش step-back انجام گرفت. کانال ها با گوتاپرکا و سیلرAH26 با تکنیک تراکم جانبی پر شدند. سپس دندان ها به طور تصادفی به چهار گروه آزمایشی 25 تایی و دو گروه کنترل مثبت ومنفی 10 تایی تقسیم شدند. در هر گروه حفره دسترسی با یکی از مواد مورد مطالعه زمهریر، زونالین، کلتوزول و IRM پر شد. در گروه کنترل مثبت حفره دسترسی با هیچ ماده ای پر نشد و در گروه کنترل منفی حفره دسترسی با موم چسب پر شد. از روش نفوذ رنگ برای ارزیابی میزان ریزنشت استفاده شد. اندازه گیری خطی نفوذ رنگ به کمک استریومیکروسکوپ صورت گرفت. داده های بدست آمده بوسیله آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری درنظر گرفته شد.
    یافته ها
    همه گروه های مورد آزمایش نفوذ رنگ را نشان دادند. زونالین بیشترین و کلتوزول کمترین میزان نفوذ رنگ را داشت که از نظر آماری معنی دار بود (001/0>p). تفاوت میزان نفوذ رنگ بین زمهریر با IRM وکلتوزول با IRM معنی دار نبود (05/0
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج این مطالعه استفاده از کلتوزول به عنوان ماده ترمیم موقت بدلیل سیل بهتر پیشنهاد می شود.
    کلید واژگان: ریزنشت, نفوذ رنگ, مواد ترمیم موقت
    Shahi Sh., Molaee Asl A.
    Background And Aim
    The use of proper temporary restorative materials between appointments is critical in successful root canal treatment. The purpose of this study was to compare the coronal microleakage of four temporary restorative materials including Zonalin, Zamherir, Coltosol and IRM.
    Materials And Methods
    In this in vitro study, standard access cavities were prepared in 120 intact extracted maxillary and mandibular human first molars. Canal preparation was carried out by the step-back technique, and obturation was performed with gutta-percha and AH26 sealer using the lateral condensation technique. Teeth were randomly divided into 4 experimental groups of 25 teeth each and two positive and negative control groups, each containing 10 teeth. In each experimental group the access cavity was restored with one of the tested materials (Zamherir, Zonalin, IRM and Coltosol). In the negative control group the access cavity was filled entirely with sticky wax and in the positive control group no restorative material was applied. Dye penetration technique was used to evaluate microleakage which was measured under a stereomicroscope. Data were analyzed with one way ANOVA and post hoc Tukey tests. P<0.05 was considered as the limit of significance.
    Results
    Dye penetration was observed in all groups. Zonalin and Coltosol had the highest and the lowest dye penetration respectively, with a statistically significant difference (p<0.001). There was no significant difference in dye penetration between IRM, and either Coltosol or Zamherir (p>0.05).
    Conclusion
    The results of this study showed that using Coltosol as a temporary restorative material can provide a better coronal seal in endodontic treatments
  • مهدی تبریزی زاده، زاهد محمدی، محمد جواد برزگر بفرویی
    چکیده:
    زمینه و هدف
    مهر و موم نمودن کانال ریشه پس از خارج کردن پالپ به ویژه در کانال های عفونی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. در این راستا مواد متعددی معرفی شده اند. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی قابلیت مهر و موم کنندگی اپیکالی MTA به عنوان ماده پرکننده کانال در مقایسه با تکنیک استاندارد تراکم جانبی گوتاپرکا بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی از 36 دندان تک کانال سنترال و کانین فک بالای انسان استفاده شد. پس از آماده و ضد عفونی کردن دندان ها توسط محلول 1% هیپوکلریت سدیم، تاج آنها از ناحیه سرویکال قطع شد. سپس دندان ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: گروه MTA (15n=)، گروه گوتاپرکا و سیلر AH26 (15n=) و گروه های کنترل منفی و مثبت که هر کدام شامل سه دندان بودند. کانال دندان ها در هر چهار گروه با روش back step آماده سازی شد. پس از پر کردن کانال ها با مواد مورد نظر تمام دندان ها به مدت 72 ساعت در داخل رنگ متیلن بلو 1% قرار گرفتند. سپس شفاف سازی دندان ها انجام پذیرفت و در نهایت میزان نفوذ رنگ با استفاده از میکروسکوپ اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده با تست آماری T با 05/0P< به عنوان سطح معنی داری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین و انحراف معیار نفوذ رنگ در گروه گوتاپرکا و سیلر1/2± 1/1 میلی متر و در گروه MTA 1/2 ± 4/3 میلی متر بود. آنالیز آماری تفاوت بین دو گروه آزمایش معنی دار بود (013/0=P).
    نتیجه گیری
    بر اساس مطالعه حاضر به نظر می رسد که پرکردن کانال با استفاده از گوتاپرکا و سیلر AH26 مهر و موم اپیکالی بهتری نسبت به MTA ایجاد می کند ولی انجام مطالعات با روش های متفاوت مثل نفوذ میکروبی برای بررسی دقیقتر توانایی قابلیت مهر و موم کنندگی MTA ضروری می باشد.
    کلید واژگان: پرکردن کانال, MTA, نفوذ رنگ, ریزنشت آپیکال
    Tabrizizadeh M., Mohammadi Z., Barzegar Bafruyi Mj
    Background And Aim
    Sealing the root canal system is of great importance in endodontic treatment especially in infected teeth. Several materials have been introduced for this purpose. The aim of the present study was to evaluate the sealing ability of MTA as an orthograde root filling material and compare it with laterally condensed gutta-percha with sealer.
    Materials And Methods
    Thirty-six extracted human maxillary central and canine teeth were used in this experimental study. After preparation and surface disinfection with 1% NaOCl solution, the crowns of the teeth were cut at cemento-enamel junction.Roots were randomly divided into four groups: two experimental groups of 15 roots each (gutta-percha with AH26 sealer and MTA) and two control groups of 3 roots each (positive and negative). After root canal preparation and filling, the sealing ability of each technique was assessed by immersion in 1% methylene blue dye for 72 hours. Then the teeth were cleared and the extent of dye penetration was measured with a stereomicroscope. Data were analyzed by T-test with P<0.05 as the level of significance.
    Results
    The results showed that the mean microleakage was 1.1mm (SD=2.1) in the gutta percha group and 3.4mm (SD= 2.1) in the MTA group.This difference was statistically significant (P=0.013).
    Conclusion
    Based on the results of this study, canal obturation with gutta-percha and AH26 sealer may provide a better apical seal compared with MTA. However, further studies on microbial leakage are needed for more precise evaluation of the sealing ability of MTA.
  • حسین لباف، کیومرث نظری مقدم، کیامرث هنردار
    زمینه و هدف
    یکی از معضلات مهم در درمان های دندانپزشکی مهر و موم کردن فورکای ریشه دندان می باشد. درمان سوراخ شدگی شامل مهر و موم نمودن ناحیه سوراخ شده یا حذف این ناحیه به روش جراحی است. هدف از این مطالعه مقایسه توانایی مهر و موم کنندگی دو ماده Mineral Trioxide Aggregate (MTA) ایرانی (Root MTA) و خارجی (Pro Root) به صورت آزمایشگاهی بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه آزمایشگاهی از 58 دندان آسیای بالا و پایین کشیده شده انسان استفاده گردید. دندان ها به 4 گروه آزمایشی 13 تایی و 2 گروه کنترل سه تایی تقسیم شدند. حفره دسترسی توسط فرز گرد (Round) شماره 2 الماسی آماده گردید و محل انشعاب ریشه ها توسط یک فرز استوانه ای شماره 2 الماسی سوراخ شد. بعد از این مرحله ناحیه توسط MTA ایرانی و MTA خارجی ترمیم گردید. تمام دندان ها به مدت 72 ساعت در انکوباتور قرار گرفتند. سپس سطوح خارجی دندان به جز ناحیه سوراخ شدگی در بین ریشه ها توسط 2 لایه لاک ناخن پوشیده شده و ناحیه تاجی نیز توسط آمالگام پر گردید. کلیه دندان ها پس از خشک شدن لاک ناخن به مدت 12 ساعت در رنگ فوشین 2% قرار داده شده و دندان ها پس از خروج از رنگ در قطع مزیودیستالی توسط دیسک با ضخامت 72/0 میلی متر برش داده شد و توسط استریومیکروسکوپ با درشت نمایی 20× توسط دو متخصص اندودنتیکس مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از روش آماری T-test و ANOVA نتایج مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج حاصل نشان داد که MTA خارجی میزان نفوذ رنگ کمتری نسبت به MTA ساخت ایران دارد و این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود (025/0=p).
    نتیجه گیری
    استفاده از MTAساخت داخل نمی تواند قبل از بهبود کیفیت آن جایگزین مناسبی برای MTA ساخت خارج باشد.
    کلید واژگان: سوراخ شدگی فورکال, توانایی مهر و موم کنندگی, MTA Root, نفوذ رنگ, Pro Root
    H. Labaf, K. Nazari Moghadam, K. Honardar
    Background And Objective
    One of the great challenges in dental practice is root perforation sealing. At present time, there are two therapeutic methods for perforation, filling and surgical removal of affected area. In this in vitro study, we compared the sealing ability of two implanted materials, Iranian domestic Mineral Trioxide Aggregate (Root MTA) and foreign (Pro root MTA).
    Materials And Methods
    In this experimental study, 58 selected maxilary and mandibular molar teeth were assigned into four experimental groups of 13 teeth and 2 groups of three teeth as control. Availability of the cavities was assessed prior to perforating of the furcal areas utilizing a No. 2 round bur. The defects were then filled using foreign MTA (Pro root) and Iranian MTA. All of the subjects were incubated for 72 hours. In the next step, nail polish was applied in two layers to the surfaces of the teeth, except for the perforation areas and coronal portions which were filled with Amalgam. Once the nail polish dried, they were placed into 2% fuchsine solution for 12 hrs. The teeth were then mesio-distally resected using 72mm disk and evaluated separately by two endodontists using a stereomicroscope with a magnificantion of × 20. Data were analysied by T-test and ANOVA.
    Results
    Results indicated that there was a significant difference between the two groups regarding dye leakage (p=0.025). Pro MTA showed a lower leakage compare to Iranian MTA (root MTA).
    Conclusion
    The quality of Root MTA as a filling material may need to be improved in order to gain enough qualification as an alternative to Pro root MTA.
  • مریم خروشی، علیرضا عابدینی
    زمینه و هدف
    امروزه استفاده از ترمیم های ترکیبی آمالگام- کامپوزیت در دندان های خلفی به منظور کاهش مشکلات ترمیم های آمالگام یا کامپوزیت به تنهایی توصیه می شود. نظر به این که در ترمیم های ترکیبی ریزنشت بین دو ماده از اهمیت بالایی برخوردار است، تحقیق حاضر با هدف ارزیابی اثر یک سمان چسبنده جدید به نام Rely-X ARC بر میزان ریزنشت فصل مشترک دو ماده مزبور انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی 24 دندان پره مولر سالم ماگزیلا که به تازگی کشیده شده بودند، انتخاب شدند. پس از انجام تراش های مزیالی و دیستالی و متراکم کردن آمالگام تا 2 میلیمتری سرویکالی حفرات، دندان ها به طور تصادفی در 4 گروه 12 تایی به صورت زیر قرار داده شدند. در گروه اول بلافاصله کامپوزیت رزین قرار گرفت. در گروه دوم پس از کاربرد سمان ARC Rely-X، کامپوزیت رزین قرار داده و کیور شد. در گروه های 3 و 4، 24 ساعت پس از متراکم کردن آمالگام به ترتیب بدون کاربرد سمان و با کاربرد آن کامپوزیت رزین قرارداده و کیور شد. پس از انجام عملیات سیکل حرارتی، نمونه ها برای بررسی میزان ریزنشت با تکنیک نفوذ رنگ (dye penetration) آماده شدند. سپس درجات نفوذ رنگ تعیین و با استفاده از آزمون آماری کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    فراوانی درجات نفوذ رنگ از بیشترین به کمترین به ترتیب در گروه های 3، 2، 1 و4 به دست آمد. بررسی نتایج حاصل از رتبه بندی نفوذ رنگ اختلاف معنی داری در میزان ریزنشت بین گروه ها نشان نداد (P>0.05).
    نتیجه گیری
    هیچ کدام از شرایط مورد آزمایش به طور کامل از ریزنشت بین دو ماده آمالگام و کامپوزیت جلوگیری نکردند که این مسئله ممکن است به عوامل مختلفی مانند نوع سمان رزینی به کار رفته و عدم توانایی اتصال کافی بین دو ماده آمالگام و کامپوزیت ارتباط داشته باشد.
    کلید واژگان: آمالگام دندانی, کامپوزیت رزین, ریزنشت, نفوذ رنگ, سمان چسبنده رزینی
    Khoroushi M., Abedini A.
    Background And Aim
    Patients always complain about metallic color of amalgam restorations. Covering amalgam by composite can solve this problem. Since polymerization shrinkage is a serious shortcoming in composites, application of the combined amalgam and composite restoration is one of the methods to reduce leakage in the cervical margins of posterior restorations. The aim of this invitro study was to evaluate the microleakage of amalgam/composite interface when Rely-X ARC adhesive resin cement was used in the joint.
    Materials And Methods
    Twenty-four sound extracted premolars were chosen. Mesial and distal class II conventional cavities were prepared and the samples were divided into 4 groups of 12. In all groups, the bases of the cavities were restored with amalgam and then the remaining part was filled by composite resin. Specimens in groups 1 and 2 were restored with composite-resin, immediately after condensing amalgam without or with application of Rely-X ARC (3M, ESPE) respectively. In groups 3 and 4, composite resin were applied 24 hours after condensation of amalgam, without or with application of Rely-X ARC respectively. After polishing and thermocycling, all specimens were prepared for dye penetration and the degree of leakage was scored and analyzed using Kruskall Wallis test with p<0.05 as the level of significance.
    Results
    The frequency of dye penetration in different groups was obtained. The most and the least scores were observed in groups 3 and 4 respectively. No statistically significant difference was observed in different methods.
    Conclusion
    None of the methods in this study could seal the amalgam/composite-resin interface.
  • شروین مهدیزاده، وحید سلطان کریمی
    سابقه و هدف
    مساله ریزنشت از دیر باز به عنوان عاملی جهت تعیین مدت سرویس دهی پروتزهای ثابت مد نظر بوده است. با توجه به معرفی سرامیکها و کامپوزیتهای تقویت شده در پروتز ثابت و استفاده از تکنیک اتصال (Bonding) جهت چسباندن این مواد به نسج دندان، این مطالعه با هدف بررسی ریزنشت مربوط به این مواد با استفاده از دو نوع سمان در بابل انجام شد.
    مواد و روش ها
    40 دندان طبیعی آسیای کوچک بالا و پایین به دو گروه 20 تایی تقسیم شدند. یک گروه برای ماده ترمیمی سرامیک IPS Empress II و گروه بعدی برای ماده ترمیمی کامپوزیت تقویت شده (Targis & Vectris) در نظر گرفته شدند. از هر گروه 20 تایی 10 عدد توسط یک نوع سمان (Variolink) و 10 عدد توسط سمان رزینی دیگر (Dual) به دندان چسبانده شدند. بدین ترتیب گروه 1 شامل ماده ترمیمی IPS Empress II و سمان Dual، گروه 2 شامل ماده ترمیمی IPS Empress II و سمان Variolink، گروه 3 شامل ماده ترمیمی Targis & Vectris و سمان Dual و گروه 4 شامل ماده ترمیمی Targis & Vectris و سمان Variolink بودند. پس از انجام تراش استاندارد برای هر نوع ماده ترمیمی، روکشهای مربوطه ساخته شد و سپس چسبانده شدند. بعد از انجام مرحله نفوذ رنگ، نمونه ها برش داده شده و میزان ریز نشت توسط میکروسکوپ تعیین گردیده و مقایسه شدند.
    یافته ها
    میانگین ریزنشت در گروه 2 (0.4670) کمتر از گروه 1 (0.4750) و گروه 4 (0.5438) نیز کمتر از گروه 3 (0.7625) بوده است. این میانگین در گروه 2 و 1 نیز کمتر از گروه 4 و 3 بوده است (p<0.05). همینطور در مورد مقایسه بین دو نوع سمان یا دو نوع ماده ترمیمی یا دندان استفاده شده (فک بالا و یا پایین) اختلاف معنی دار دیده نشد. میزان ریزنشت بر طبق درجات (score) انتخابی بسیار پایین بود. تنها در چهار نمونه درجات بالا وجود داشت (درجات 2 و 3). بیشترین میزان ریزنشت در حد فاصل سمان - عاج مشاهده گردید.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه، اختلاف معنی داری بین گروه های مورد بررسی دیده نشد لذا ضروری است که مطالعه با حجم نمونه بیشتر جهت تعیین بهترین گروه انجام گیرد.
    کلید واژگان: ریزنشت, سرامیک IPS EMPRESS II, مواد کامپوزیتی TARGIS & VECTRIS, سمان Variolink, سمان Dual, نفوذ رنگ
  • مریم بیدار، محمدحسن ضرابی، اسحق فیروزه مقدم
    مقدمه
    مواد مختلفی تاکنون برای انجام عملretrofilling استفاده شده است. یکی از بهترین موادی که تا بحال پیشنهاد شده است MTA (مینرال تری اکساید اگریگیت) است، مطالعات زیادی تطابق نسجی، لبه ای و سیل کنندگی خوب این ماده را نشان داده اند.
    هدف از این مطالعه بررسی نقش ابعاد حفره در میزان سیل کنندگی MTA در انتهای ریشه دندان بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 60 عدد دندان تک کانال کشیده شده انسانی انتخاب گردید، پس از پاکسازی و شکل دهی کانال را با گوتاپرکا (آریادنت، ایران) و سیلر (caulk/dentsply, milford, DE) AH26 به روش تراکم طرفی پرکرده سپس قطع ریشه انجام گرفت. دندانها به 5 گروه شامل دو گروه کنترل مثبت، منفی و 3 گروه آزمایشی تقسیم شدند. گروه های آزمایشی به شکل زیر تهیه حفره شدند.
    گروه A: عمق mm5/1 و عرض mm 6/0گروه B: عمق mm3 و عرض mm 6/0 گروه C: عمق mm3 و عرض mm 5/1 گروه های کنترل هم همانند گروه های آزمایش تهیه حفره شدند. پس از تهیه حفره (proroot Dentsply, us) MTA در حفرات قرار داده شد و به مدت 24 ساعت در مجاورت پنبه مرطوب و 72 ساعت در انکوباتور oc37 و رطوبت 100% قرار داده شد. آزمایش نفوذ رنگ انجام شد و نمونه ها جهت ارزیابی میزان ریزنشت توسط stereomicroscope بررسی شدند، جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t-test استفاده گردید.
    یافته
    بعد از برآوردهای آماری اطلاعات، نتایج ذیل حاصل شد:1- میزان ریزنشت در حفرات با عمق 3 میلیمتر کمتر از حفرات با عمق 5/1 متر بود.
    2- هیچ اختلاف معنی داری بین ریزنشت حفرات با عرض های متفاوت حفره پیدا نشد.
    نتیجه گیری
    بهتر است حفرات انتهای ریشه جهت پرکردگی های رتروگرید با عرض کمتر و عمق بیشتر تهیه شود.
    کلید واژگان: ریزنشت آپیکالی, رتروگراد, نفوذ رنگ, MTA
نمایش نتایج بیشتر...
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال