به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « پاسخ قلبی عروقی » در نشریات گروه « پزشکی »

  • حمیدرضا شتابی*، لیلی آدینه مهر، عظیم هنرمند، فرهاد حسن وند
    سابقه و هدف

    از عوارض جانبی شایع پس از بی حسی نخاعی افت فشار خون و برادیکاردی می باشد. تاثیر استفاده از اندانسترون در کاهش افت فشار خون ناشی از بی حسی نخاعی و برادیکاردی به دلیل اثر آنتاگونیستی آن بر رفلکس جریان بزولد مورد مطالعه قرار گرفته، لذا هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی دو دوز متفاوت اندانسترون وریدی در کاهش بروز افت فشار خون و برادیکاردی در مادر کاندید سزارین الکتیو تحت بی حسی نخاعی می باشد.

    مواد و روش ها

    این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1399 در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان بر روی 90 بیمار 18 تا 45 ساله با سن حاملگی ترم کاندید سزارین انتخابی در سه گروه 30 نفری انجام شد. 5 دقیقه قبل از بی حسی نخاعی در گروه اول و دوم به ترتیب mg 6 و 8 اندانسترون و در گروه سوم نرمال سالین وریدی تزریق شد. علایم حیاتی هر 15 دقیقه در حین جراحی و در ریکاوری ارزیابی شد و بروز اختلالات همودینامیک، تهوع و استفراغ بین سه گروه مقایسه شد.

    یافته ها: 

    بین سه گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک و پایه، فشارخون (سیستول، دیاستول و متوسط فشار شریانی)، ضربان قلب، دریافت افدرین و بروز اختلال همودینامیک اختلاف معنی داری وجود نداشت. فراوانی بروز تهوع در ریکاوری بین سه گروه اختلاف معنی دار داشت (0/035=p) بطوریکه 12 نفر از گروه اندانسترون mg 6، 12 نفر از گروه اندانسترون mg 8 و 21 نفر از گروه شاهد دچار تهوع در ریکاوری شدند (به ترتیب 40%، 40% و 70%). فراوانی بروز استفراغ در ریکاوری بین سه گروه تفاوت معنی دار داشت (0/002=p). بطوریکه 5 نفر از گروه اندانسترون mg 6، 1 نفر از گروه اندانسترون mg 8 و 12 نفر از گروه شاهد دچار استفراغ در ریکاوری شدند (به ترتیب 16/7%، 3/3% و 40%).

    نتیجه گیری:

     نتایج مطالعه نشان داد که تجویز اندانسترون با دوز های 6 و 8 mg در سزارین تحت بی حسی نخاعی تاثیر معنی داری در کاهش بروز افت فشار خون، برادیکاردی و تجویز افدرین و آتروپین ندارد. اما با کاهش بروز تهوع و استفراغ در اتاق ریکاوری همراه است (اندانسترون 8 mg  موثرتر از 6 mg  است).

    کلید واژگان: اندانسترون, بی حسی نخاعی, سزارین, پاسخ قلبی عروقی}
    H. Shetabi*, L. Adinehmehr, A. Honarmand, F. Hassanvand
    Background and Objective

    Hypotension and bradycardia are among the common side effects of spinal anesthesia. The effect of ondansetron on the reduction of hypotension and bradycardia caused by spinal anesthesia has been studied considering its antagonistic effect on the Bezold–Jarisch reflex. The present study was conducted to determine the effectiveness of two different doses of intravenous ondansetron on the reduction of the incidence of hypotension and bradycardia among candidates for elective caesarean section under spinal anesthesia.

    Methods

    This double-blind clinical trial was conducted in Shahid Beheshti Hospital in Isfahan in 2020 and included 90 patients aged 18 to 45 years in full-term pregnancy who were candidates for elective caesarean section in three groups of 30. 5 minutes before spinal anesthesia, 6 and 8 mg of ondansetron were injected in the first and second groups, respectively, and normal saline was injected in the third group. Vital signs were examined every 15 minutes during surgery and during recovery, and the incidence of hemodynamic disorders, nausea and vomiting was compared between the three groups.

    Findings

    There was no significant difference between the three groups in terms of demographic and baseline variables, blood pressure (systolic, diastolic and mean arterial pressure), heart rate, ephedrine intake and incidence of hemodynamic disorders. The frequency of nausea during recovery was significantly different between the three groups (p=0.035); 12 people in the ondansetron 6 mg group, 12 people in the ondansetron 8 mg group and 21 people in the control group had nausea during recovery (40%, 40%, and 70%, respectively). The frequency of vomiting in recovery was significantly different between the three groups (p=0.002); 5 people in the ondansetron 6 mg group, 1 person in the ondansetron 8 mg group, and 12 people in the control group experienced vomiting during recovery (16.7%, 3.3%, and 40%, respectively).

    Conclusion

    The results of this study showed that administration of ondansetron at 6 and 8 mg doses in caesarean section under spinal anesthesia has no significant effect in reducing the incidence of hypotension, bradycardia, and administration of ephedrine and atropine. However, it is associated with a reduction in the incidence of nausea and vomiting in the recovery room (ondansetron 8 mg is more effective than 6 mg).

    Keywords: Ondansetron, Spinal Anesthesia, Caesarean Section, Cardiovascular Response}
  • محمدرضا صفوی، عظیم هنرمند
    سابقه و هدف
    در مطالعات قبلی تاثیر دوز دوم تیوپنتال یا لیدوکائین داخل وریدی بر پاسخ قلبی عروقی بعد از لوله گذاری داخل تراشه به اثبات رسیده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو داروی فوق بر روی تغییرات همودینامیک به دنبال انجام لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه طراحی شده است.
    مواد و روش ها
    120 بیمار در محدوده سنی 65-15 سال در چهار گروه 30 نفری وارد مطالعه شدند. القای بیهوشی در هر گروه با 2 میکروگرم/ کیلوگرم فنتانیل وریدی و 4 میلی گرم/ کیلوگرم تیوپنتال وریدی انجام شد. سپس 0.5 میلی گرم/ کیلوگرم آتراکوریوم وریدی به عنوان شل کننده عضلانی تزریق گردید. دوز دوم تیوپنتال در گروه اول 1 میلی گرم/ کیلوگرم وریدی و در گروه دوم 2 میلی گرم/ کیلوگرم وریدی بلافاصله قبل از لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه داده شد. در گروه سوم و چهارم القای بیهوشی مشابه گروه اول و دوم انجام گرفت. سپس لیدوکائین 1.5 میلی گرم/ کیلوگرم وریدی (گروه سوم) و نرمال سالین 5 سی سی (گروه چهارم) حدود دو دقیقه قبل از لارنگوسکوپی و لوله گذاری داده شد. ضربان قلب، فشارخون سیستولی، دیاستولی، متوسط شریانی و اندکس فشار ضربان (فشار ضربدر ضربان) قبل از القای بیهوشی (پایه)، لارنگوسکوپی (پایه) و در زمان های 1 و 3 و 5 و 10 دقیقه پس از لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه ثبت شد.
    یافته ها
    نتایج مطالعه در مورد مقایسه لیدوکائین با دوز دوم تیوپنتال وریدی نشان داد که تا زمان های 1 و 3 و 5 دقیقه پس از لوله گذاری داخل تراشه کاهش در ضربان قلب، فشارخون سیستولی، دیاستولی، متوسط شریانی و اندکس فشار ضربان رخ می دهد. تغییر در متغیرهای همودینامیکی پس از لوله گذاری داخل تراشه از حد پایه نشان داد، دوز دوم تیوپنتال 2 میلی گرم/ کیلوگرم وریدی (گروه دوم) به طور معنی داری باعث کاهش فشارخون سیستولی، متوسط شریانی و اندکس فشار ضربان تا سه دقیقه پس از لوله گذاری داخل تراشه می شود. در مقایسه با گروه دارونما تغییرات ضربان قلب به طور معنی داری پس از دوز دوم تیوپنتال 2 میلی گرم/ کیلوگرم وریدی (گروه دوم) تا پنج دقیقه پس از لوله گذاری داخل تراشه کاهش یافت.
    نتیجه گیری
    از دوز دوم تیوپنتال به طور آلترناتیو می توان به جای لیدوکائین وریدی در کاهش پاسخ قلبی عروقی به لوله گذاری داخل تراشه در بیماران بدون بیماری ایسکمی قلبی استفاده کرد.
    کلید واژگان: تیوپنتال, لیدوکائین, لوله گذاری داخل تراشه, پاسخ قلبی عروقی}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال