جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "پست کاندیشنینگ" در نشریات گروه "پزشکی"
-
سابقه و هدف
بیماری های ایسکمیک قلبی جزو مهمترین علل مرگ و میر در جوامع امروزی بوده و پست کاندیشنینگ بعنوان یک استراتژی درمانی جدید در محافظت قلبی در شرایط ایسکمیک مطرح است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر ایسکمیک پست کاندیشنینگ بر التهاب ناشی از آسیب ایسکمی-رپرفیوژن میوکارد در رت نر می باشد.
مواد و روش هادر این مطالعه تجربی از 21 سر رت نر نژاد ویستار استفاده شد که به 3 گروه کنترل، گروه ایسکمی-رپرفیوژن و گروه پست کاندیشنینگ تقسیم بندی شدند. پس از جراحی، قلب موشها ایزوله شده و به دستگاه لانگندورف با فشار ثابت متصل گردیدند. در گروه های دوم و سوم بعد از 15 دقیقه دوره تثبیت عملکرد قلب، ایسکمی منطقه ای به مدت30 دقیقه با بستن شریان کرونری نزولی قدامی چپ (left anterior descending) و سپس رپرفیوژن بمدت 60 دقیقه با باز کردن مجدد شریان کرونری LAD القا شد. در گروه سوم (پست کاندیشنینگ) در شروع رپرفیوژن، پست کاندیشنینگ به صورت 3 دوره متناوب 30 ثانیه ای رپرفیوژن و ایسکمی به قلبهای ایزوله اعمال شد. پس از نمونه برداری از ناحیه ایسکمیک، سوپرناتانت حاصل از نمونه های بطن چپ جهت اندازه گیری کراتین کیناز به عنوان شاخص آسیب و فاکتورهای التهابی اینترلوکین-6 (IL-6) و فاکتورنکروز توموری-آلفا (TNF-α) با استفاده از کیتهای اختصاصی به روش الایزا استفاده گردید.
یافته هاایسکمی-رپرفیوژن توانست سطح آنزیم کراتین کیناز میوکاردی را نسبت به گروه کنترل افزایش دهد (U/l 4±12 در مقایسه با U/l 3±27) (05/0P<). همچنین سطوح عوامل التهابی IL-6 و TNF-α در گروه ایسکمی-رپرفیوژن بطور معنی داری در مقایسه با کنترل افزایش یافت (05/0P<). اعمال پست کاندیشنینگ توانست از افزایش مقدار آنزیم کراتین کیناز در قلب ایسکمیک جلوگیری کرده و آن را به حدود U/l 3±17 برساند و مقادیر IL-6 و TNF-α را نسبت به گروه ایسکمی-رپرفیوژن بطور معنی داری کاهش دهد (05/0P<).
نتیجه گیریایسکمیک پست کاندیشنینگ می تواند با جلوگیری از تشدید پاسخ های التهابی در میوکارد از شدت آسیب رپرفیوژن کاسته و باعث محافظت قلب ایسکمیک شود.
کلید واژگان: پست کاندیشنینگ, التهاب, رپرفیوژن, ایسکمی میوکارد, محافظت قلبیBackground And ObjectiveIschemic heart diseases are the leading cause of mortality in modern society and postconditioning is considered as a new therapeutic strategy in cardioprotection against ischemic insults. The purpose of this study was to investigate the effect of ischemic postconditioning on inflammation caused by ischemia-reperfusion myocardium injury in rat.
MethodsIn this experimental study, 21 male Wistar rats were used and divided into three groups: control, ischemia-reperfusion and postconditioning. After surgery, the hearts of rats were isolated and mounted on a Langendorff apparatus with a constant pressure. In second and third groups, after 15-minutes stabilization period of cardiac function‚ the hearts were exposed to 30-minutes regional ischemia by occlusion of left anterior descending coronary artery and followed by 60-minutes reperfusion. In third group (postconditioning), postconditioning was exerted at the start of reperfusion by applying 3 alternative cycles of 30 seconds reperfusion and ischemia. The resulting supernatants of samples from ischemic zone of left ventricle were used to measure creatine kinase (CK) enzyme as in indicator of damage and inflammatory factors interlukin-6 (IL-6) and tumor necrosis factor (TNF-α) using laboratory kits via ELISA assay.
FindingsIschemia-reperfusion significantly increased the level of myocardial CK enzyme as compared with control group (27±3 vs. 12±4 U/l) (p<0.05). In addition, the levels of inflammatory agents IL-6 and TNF-α were significantly increased in I/R group (p<0.05). Induction of postconditioning significantly reduced the CK level to about 17±3 U/l in third group and significantly decreased the levels of IL-6 and TNF-α as compared with those of I/R group (p<0.05).
ConclusionPostconditioning can protect the heart by preventing the production of inflammatory agents in myocardium, and thereby reduce the reperfusion injury.
Keywords: Postconditionoing, Inflammation, Reperfusion, Myocardial Ischemia, Cardioprotection -
IntroductionThis study was aimed to investigate the effects of postconditioning by natural honey on cardiac arrhythmias in the ischemic isolated rat heart.MethodsMale Wistar rats were divided into four groups then anesthetized by sodium pentobarbital. The animal hearts were removed and quickly mounted on a Langendorff apparatus and perfused under constant pressure by a modified Krebs-Henseleit (K/H) solution that was previously equilibrated with 95% O2–5% CO2. The hearts were subjected to 30 min regional ischemia followed by 30 min reperfusion. In the control group, the hearts perfused by normal K/H solution, however in the postconditioning groups, they were perfused with natural honey (0.25, 0.5 and 1%) enriched K/H solution from 10 min before to 10 min after reperfusion. The ECGs were analyzed to determine the total number of ventricular ectopic beats (VEBs), ventricular tachycardia (VT), the incidence and duration of VT and ventricular fibrillation (VF) during last 10 min of ischemia and the first 30 min of reperfusion.ResultsDuring ischemia, honey (0.25, 0.5 and 1%) produced significant reduction in the number of VEBs and number, duration and incidence of VT (P<0.01). The incidence and time spent in VF were lowered by honey compared to the control group (P<0.05). During reperfusion time, all used concentrations of honey significantly reduced the number of VEBs (P<0.05). In addition, honey (0.5 and 1%) decreased the number and duration of VT (P<0.01 and P<0.05, respectively). Moreover, VF duration was lowered by perfusion of honey (0.25 and 0.5 %) versus the control group (P<0.05).ConclusionThe results showed protective effects of postconditioning by honey against ischemia-reperfusion injuries as anti-arrhythmic activities. Probably, antioxidant activity of honey, by scavenging of free radicals, and the presence of important energy sources such as glucose and fructose by improvement of cardiac function may involve in these protective effects.
-
زمینه و هدف
در این مطالعه، اثرات پست کاندیشنینگ ایسکمیک (IPC) و پست کاندیشنینگ فارماکولوژیک (PPC) ناشی از مصرف ال- کارنیتین (L-Car) بر روی اندازه انفارکت متعاقب ایسکمی- پرفیوژن مجدد (I/R) در قلب ایزوله بررسی و مقایسه شده اند.
روش هاموش های صحرایی نر در یکی از گروه های کنترل، IPC و سه گروه PPC تحت درمان با L-Car تقسیم شده و بعد از بیهوشی با پنتوباربیتال سدیم (50 میلیگرم بر کیلوگرم)، قلب آنها بسرعت ایزوله گردیده و با اتصال به دستگاه لانگندورف، با محلول کریس کاربوژن دار تغذیه شدند. گروه کنترل و IPC در طول زمان تثبیت و نیز 30 دقیقه ایسکمی ناحیه ای و 120 دقیقه پرفیوژن مجدد محلول کریس معمولی دریافت داشتند ولی به محلول کریس گروه های PPC از ده دقیقه قبل از شروع پرفیوژن مجدد تا ده دقیقه بعد از آن به ترتیب غلظت های 0.5، 2.5 و 5 میلی مول L-Car افزوده شد. پس از اتمام پرفیوژن مجدد، اندازه انفارکت با روش تری فنیل تترازولیوم کلراید و پلانیمتری اندازه گیری شد.
یافته هانتایج نشان دادند که IPC و PPC هر دو موجب کاهش معنی دار در اندازه انفارکت در مقایسه با گروه کنترل می گردند. اندازه انفارکت در گروه کنترل 2.9±46.3 درصد بود اما در گروه IPC به 1.5±22.6 (p<0.001) و در گروه های PPC تحت درمان با غلظت های 0.5، 2.5 و 5 میلی مول L-Car به ترتیب 4.0±41.8 (p>0.05)، (p<0.001) 28.1±2.0 و 3.9±25.4 درصد (p<0.001) کاهش یافتند. به جز در مورد غلظت 0.5 میلی مول از L-Car، مقایسه کاهش درصد ناحیه انفارکته بین سایر گروه های PPC با یکدیگر و همچنین با گروه IPC تفاوت آماری معنی داری نشان نداد.
نتیجه گیریاین مطالعه، وجود اثرات محافظتی IPC و L-Car به عنوان یک عامل PPC بر علیه آسیب های ایسکمیک قلب با کاهش اندازه انفارکت در طی I/R را نشان داد.
کلید واژگان: پست کاندیشنینگ, ال, کارنیتین, ایسکمی, پرفیوژن مجدد, اندازه انفارکت, قلب ایزولهObjectivesIn this study, effects of ischemic postconditioning (IPC) and pharmacologic postconditioning (PPC) by using L-Carnitine (L-Car) on infarct size in the ischemic-reperfused isolated rat heart were investigated and compared.
MethodsMale rats were divided in five groups (control, IPC, and three PPC groups treated by L-Car) and were anesthetized by sodium pentobarbital (50 mg/kg-ip). Heart was removed and quickly mounted on a Langendorff apparatus and perfused by a modified Krebs-Henseleit (K/H) solution that was previously equilibrated with 95% O2–5% CO2. The hearts were subjected to 30 min regional ischemia followed by 120 min reperfusion. In the control and IPC groups, the hearts were perfused by normal K/H solution at stabilization, 30 min regional ischemia and 120 min reperfusion, while PPC groups were perfused by 0., 2.5 and 5mM of L-Car enriched K/H solution 10 min before and after reperfusion. At the end of reperfusion, infarct size was determined by triphenyltetrazolium chloride method and computerized planimetry.
ResultsInfarct size was decreased significantly in both IPC and PPC groups versus control. In control group, infarct size was 46.3±2.9 %, however, IPC reduced it to 22.6±1.5 % (p<0.001). Application of 0.5, 2.5 and 5mM of Car-enriched K/H solution 10 min before and after reperfusion in the PPC groups, reduced the infarct size from control group value to 41.8±4.0 (not significant), 28.1±2.0 (p<0.001) and 25.4±. % (p<0.001), respectively. Except the effects of 0.5 mM L-Car, there was no significant difference between IPC and PPC groups on infarct size reduction.
ConclusionConsidering the results, it may be concluded that IPC and PPC (by L-Car) have protective effects against cardiac I/R injuries by reduction of infarct size.
Keywords: Postconditioning, L, Carnitine, Ischemia, Reperfusion, Infarct size, isolated heart
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.