جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "کنترول پوسچر" در نشریات گروه "پزشکی"

سکته مغزی یک ضایعه عصبی-عروقی در مغز است و عوارض حسی حرکتی ومخصوصا تعادل از علامت های شاخص این بیماری است.، کاهش کنترل تعادل بیشترین تاثیر را بر افتادن مکرر،اختلال در راه رفتن، ناتوانی در انجام فعالیت های مستقل روزانه دارد. ممکن است کینزیوتیپ بااثرات حسی و مکانیکی خود منجر به بهبود توانایی های کنترل وضعیتی در این بیماران شود. این مطالعه با هدف بررسی اثرکوتاه مدت کینزیوتیپینگ مهاری عضله گاستروکنمیوس برکنترل وضعیتی بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن انجام شد.
روش هاو مواد بکار رفته: این مطالعه به صورت مداخله ای نیمه تجربی (بدون شاهد و به صورت قبل ازآزمون- بعد از آزمون) در مرکز تحقیقات اسکلتی عضلانی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در بازه زمانی اردیبهشت تا شهریور93 انجام شد. مطالعه شامل 22 بیمار30تا65 ساله مبتلا به سکته مغزی شامل12زن(5/54درصد)، 10مرد(5/45درصد)، 11 نفر همی پلژی راست، 11 نفر همی پلژی چپ بامیاگین سنی04/12±04/52بود. در ابتدا ازصفحه نیرو(جهت بررسی کنترل وضعیتی ایستا)، ازآزمونTimed up and go test(TUG)(جهت بررسی کنترل وضعیتیپویا) و ازمقیاسModified modified ashworth scale(MMAS)(جهت اندازه گیری نمره اسپاستیسیته) استفاده گردید. برای بررسی کنترل وضعیتی ایستا، از شخص خواسته شد با پاهای باز و به عرض لگن، بطوری که نگاه وسر مستقیم باشد و اندام های فوقانی در وضعیت راحتی کنار بدن قرار گیرند، 5مرتبه یک دقیقه ای روی صفحه نیرو بایستد. برای بررسی کنترل وضعیتی پویا، از بیمار تقاضا شداز وضعیت نشسته روی صندلی بلند شده، بایستد، 3متر با سرعت دلخواه راه برود، سپس تغییر جهت داده و به عقب برگردد و دوباره روی صندلی بنشیند.بعد از اتمام اولین ارزیابی ها توسط محقق، Kinesiotape (KT)مهاری عضله گاستروکنمیوس(به روش کشش در قاعده) که توسط خود محقق انجام شد، به مدت 1 ساعت روی پوست ناحیه دریافت شد. تمامارزیابی هادر زمان های پیش از مداخله، بلافاصلهو یک ساعت پس از مداخله تکرار شدند.برای مقایسه تفاوت های درون گروهی و بین گروهی پارامترهای تعادلی ایستا و پویا بین زمان های قبل و بعد از درمان، از آزمون Repeatedmeasure ANOVA(RM)استفاده شد. همچنین برای مقایسه تفاوت های درون گروهی و بین گروهی نمره اسپاستیسیته بین زمان های قبل و بعد از درمان از آزمون(GEE)Generalized estimating equationاستفاده گردید تجزیهوتحلیلآمارییافته هاتوسطنرمافزار PASW statistics 18, release 18.0.0انجامشد.
تفاوت معناداری در آزمون های TUG وMMASبین زمان های های پیش از مداخله، بلافاصله و یک ساعت پس از مداخله برای بیماران بدست آمد. بطوریکه نمرات TUG و MMASدر زمان های بلافاصله و یک ساعت پس از مداخلهدر مقایسه با زمان صفر، کاهش یافت(P<0/001).همچنین تفاوت معناداری در متغیرهای(Total velocity, Velocity in Mediolateral direction, Path length in Mediolateral direction)بین زمان های پیش از مداخله،بلافاصله ویک ساعت پس از مداخلهبرای بیماران بدست آمد، بطوریکه مقادیر(Total velocity, Path length in Mediolateral direction)در زمان یک ساعت پس از مداخله در مقایسه با پیش از مداخله کاهش یافت(P=0/029) (P=0/014)و مقادیر( Velocity in Mediolateral direction) در زمان بلافاصله و یک ساعت پس از مداخله در مقایسه با پیش از مداخله کاهش یافت( P=0/010).
لازم به ذکر است که تاثیر مداخله در زمان های مختلف بر آزمونTUGدر بیماران همی پلژی راست و چپ از لحاظ آماری متفاوت است(P=0/013)و تاثیر مداخله در زمان های مختلف بر متغیرهای تعادل ایستا و نمره اسپاستیسیته در بیماران همی پلژی راست و چپ از لحاظ آماری یکسان است(05/0

نتیجه گیری

KTعضله گاستروکنمیوس منجر به کاهش اسپاستیسیته عضله گاستروکنمیوس، بهبود کنترل وضعیتی ایستا و پویای بیماران شد.KTعضله گاستروکنمیوس دارای تاثیر بیشتری در بهبودی کنترل وضعیتی پویای بیماران همی پلژی چپ در مقایسه با بیماران همی پلژی راست بود.