جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « acceptance based behavior therapy » در نشریات گروه « پزشکی »
-
زمینه و هدف
چاقی از عوامل خطر بیماری های قلبی-عروقی شناخته می شود، با این حال کاهش وزن و تغییر شاخص توده بدنی در بسیاری از مبتلایان به بیماری های قلبی امری دشوار است. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش بر شاخص توده بدنی در بیماران کرونری قلبی زودرس بود.
روش و موادروش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و دوره پیگیری سه ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری کلیه بیماران مرد مبتلا به بیماری کرونری قلبی زودرس با سن کمتر از 50 سال مراجعهکننده به بیمارستان شهید رجایی در شهر تنکابن در تابستان 1397مراجعه کرده بودند که از بین آنها، تعداد 24 نفر به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرارگرفتند. با استفاده از متر و ترازوی دیجیتال، شاخص توده بدنی در مرحله پیش-آزمون، پس آزمون و پیگیری برای هر مشارکت کننده محاسبه شد. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه و هفته ای یک بار تحت رفتار درمانی مبتنی بر پذیرش قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از تحلیل کوواریانس تک متغیره و نرم افزار SPSS-22 استفاده شد.
یافته هادر گروه آزمایش، میانگین (انحراف معیار) شاخص توده بدنی بیماران قلبی از (4/3) 2/32 در قبل از مداخله به (1/3) 5/31 بعد از مداخله کاهش یافت (01/0>P). در گروه گواه، میانگین (انحراف معیار) شاخص توده بدنی بیماران قلبی از (5/3) 6/32 در قبل از مداخله به (4/3) 5/32 بعد از مداخله کاهش یافت اما این کاهش از نظر آماری معنادار نبود. همچنین در مرحله پیگیری در گروه آزمایش، میانگین (انحراف معیار) شاخص توده بدنی بیماران قلبی از (1/3) 5/31 در پس آزمون به (8/2) 4/30 در مرحله پیگیری کاهش یافت (001/0>P). در گروه گواه، میانگین (انحراف معیار) شاخص توده بدنی بیماران قلبی از (4/3) 5/32 در پس آزمون به (4/3) 4/32 در مرحله پیگیری رسید اما این کاهش از نظر آماری معنادار نبود.
نتیجه گیریمطالعه نشان داد رفتار درمانی مبتنی بر پذیرش منجر به کاهش شاخص توده بدنی در بیماران کرونری قلبی زودرس شد.
کلید واژگان: رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش, شاخص توده بدنی, بیماری کرونری قلبی زودرس}Background and ObjectiveObesity is a known risk factor for cardiovascular diseases; however, weight loss and decreasing body mass index (BMI) are difficult for many patients with coronary heart disease. The purpose of this study was to determine the effectiveness of acceptance-based behavior therapy on BMI among patients with premature coronary heart disease.
Materials and MethodsThis study was conducted in the summer of 2018 and was of quasi-experimental design with control group, pre-test, post-test, and a follow-up period after 3 months. The statistical population included all male patients with premature coronary heart disease who were younger than 50 years old and were referred to Shahid Rajaee hospital in Tonekabon, among whom 24 were selected via convenience sampling method and divided into two intervention and control groups. The intervention group received treatment-based behavioral therapy for eight weekly sessions while the control group did not receive any intervention. BMI was calculated in the pre-test, post-test and follow-up for each participant.Data were analyzed via SPSS software version 22.
ResultsIn the experimental group, the mean (SD) BMI decreased from 32.2 (3.4) before the intervention to 31.5 (3.1) after the intervention (P<0.01). In the control group, the mean (SD) BMI decreased from 32.6 (3.5) before the intervention to 32.5 (3.4) after the intervention; however, the decrease was not statistically significant. In addition, in the follow-up phase of the experimental group, the mean (SD) BMI decreased from 31.5 (3.1) in post-test to 30.4 (2.8) in the follow-up (P<0.001). In the control group, the mean (SD) BMI decreased from 32.5 (3.4) in post-test to 32.4 (3.4) in the follow-up; however, this decrease was not statistically significant.
ConclusionIt could be concluded that acceptance-based behavioral therapy lead to a decrease in BMI among premature coronary heart disease patients.
Keywords: Acceptance-Based Behavior Therapy, Body Mass Index, Premature Cardiac Coronary Disease} -
زمینه و هدفهدف پژوهش حاضر بررسی کارایی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر بر نگرانی و سازگاری زناشویی زن های دارای آشفتگی زناشویی و اختلال اضطراب فراگیر بود.مواد و روش هابدین منظور شش نفر از زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و همسرانشان که آشفتگی زناشویی داشتند، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهم زمان استفاده شد. پروتکل درمانی زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر و رفتار درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در سه مرحله خط پایه، مداخله ی 16 جلسه ای و پی گیری 3 ماهه اجرا گردید و آزمودنی ها به پرسش نامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ یا Pennsylvania State Worry Questionnaire)، مقیاس سازگاری زوجی (DAS یا Dyadic Adjustment Scale) پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI یا reliable change index) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند.یافته هانتایج نشان داد که هر دو درمان بر هدف های درمان تاثیر دارند. رفتار درمانی مبتنی بر پذیرش، نسبت به زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر، در متغیر نگرانی کارایی بیشتری داشت و در متغیر سازگاری زناشویی زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر کارایی بیشتری نسبت به رفتار درمانی مبتنی بر پذیرش نشان داد.نتیجه گیریتبیین یافته ها بر اساس مبانی نظری اثربخشی درمانی، حاکی از این بود که رفتار درمانی مبتنی بر پذیرش از نظر اندازه تغییر، کلیت، ثبات بر زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر ارجحیت دارد، اما از نظر میزان پذیرش هر دو یکسان هستند.
کلید واژگان: اختلال اضطراب فراگیر, آشفتگی زناشویی, رفتار درمانی مبتنی بر پذیرش, زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر}Aim andBackgroundThe aim of present study the study of the efficacy of Acceptance Based Behavior Therapy and Integrative Behavioral Couple Therapy on women with distressed couples and General Anxiety Disorder. Methods and Materials: Six women with Generalized Anxiety Disorder and their spouses were selected using purposeful sampling. Non-congruent multiple baseline experimental single case study was used as the method of the present study. The efficacy of Acceptance Based Behavior Therapy and Integrative Behavioral Couple Therapy Protocol was carried out in three phase of intervention (Baseline، 16 session treatment and 3 month follow-up) by using the Pennsylvania State Worry Questionnaire (PSWQ) and Dyadic Adjustment Scale (DAS) evaluated. Data analyzed with visuals inspection، improvement percentage and reliable change index (RCI) strategies.FindingsResults showed that Acceptance Based Behavior Therapy and Integrative Behavioral Couple Therapy have positive efficient on treatment''s target. Acceptance Based Behavior Therapy efficacy also showed more than Integrative Behavioral Couple Therapy in the Worry variable. Integrative Behavioral Couple Therapy efficacy also showed more than Acceptance Based Behavior Therapy in the Dyadic Adjustment Scale.ConclusionsTheoretical explanation of findings for effectiveness of therapy، suggest that Acceptance Based Behavior Therapy was efficient in Magnitude، Universally and stability of changes، but in Acceptability both of therapies were similar.Keywords: Generalized Anxiety Disorder. Distressed Couples, Acceptance Based Behavior Therapy, Integrative Behavioral Couple Therapy}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.