جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "antirheumatic agents" در نشریات گروه "پزشکی"
-
زمینه و هدف
پریودنتیت و آرتریت روماتوئید دو بیماری التهابی مزمن هستند که با یکدیگر ارتباط دارند. با توجه به شباهت بین این دو بیماری، داروهای مصرف شده در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید می تواند بر شاخص های پریودنتال این بیماران اثرگذار باشد. این مطالعه به منظور تعیین وضعیت شاخص های پریودنتال در مبتلایان به آرتریت روماتوئید تحت درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی انجام شد.
روش بررسیاین مطالعه مقطعی مقایسه ای روی 68 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید در سه گروه درمان تک دارویی (20 نفر)، دو دارویی (24 نفر) و سه دارویی (24 نفر) و 20 فرد سالم با شاخص پلاک زیر 35 درصد در شهر اردبیل طی در شش ماه دوم سال 1400 انجام شد. گروه تک دارویی شامل متوتروکسات یا هیدروکسی کلروکین، دودارویی شامل ترکیبی از متوتروکسات با هیدروکسی کلروکین یا ادالیمومب یا اینفلکسیمب و سه دارویی شامل ترکیبی از متوتروکسات و هیدروکسی کلروکین با آدالیمومب یا آلتبرل یا سولفاسالازین یا لفلونامید بودند. شاخص های پریودنتال شامل شاخص پلاک (Plaque Index: PI)، از دست رفتن اتصالات کلینیکی بین لثه و دندان (Clinical Attachment Loss: CAL)، شاخص لثه ای (Gingival Index: GI) و خونریزی حین پروبینگ (Bleeding on Probing: BOP) ارزیابی شدند.
یافته هاشاخص های پریودونتال در مقایسه بین سه گروه با درمان های تک دارویی، دو دارویی و سه دارویی تفاوت آماری معنی داری نشان نداد. میانگین شاخص BOP در گروه کنترل به طور معنی داری در مقایسه با سه گروه مصرف کننده دارو بیشتر بود (P<0.05). میانگین شاخص CAL و GI بین گروه کنترل در مقایسه با گروه های مصرف کننده دارو تفاوت آماری معنی داری نشان ندادند. مقدار میانه شاخص PI در گروه کنترل 29.6 و در گروه درمان دودارویی 42.3 تعیین شد که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05).
نتیجه گیریمصرف داروهای ایمونوساپرسیو بر شاخص های پریودنتال بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید اثری نداشت.
کلید واژگان: شاخص پریودنتال, آرتریت روماتوئید, داروهای ضدروماتیسمی, درمان سرکوب سیستم ایمنیBackground and ObjectivePeriodontitis and rheumatoid arthritis are two chronic inflammatory diseases that are interrelated. Given the similarities between these conditions, the medications used by patients with rheumatoid arthritis (RA) may affect their periodontal indices. This study aimed to evaluate the periodontal index status in patients with RA undergoing immunosuppressive therapy.
MethodsThis comparative cross-sectional study was conducted on 68 patients with RA in three treatment groups (20 on monotherapy, 24 on dual therapy, and 24 on triple treatment) and 20 healthy individuals with a plaque index (PI) below 35% in Ardabil, Iran during the second half of 2021. The monotherapy group included methotrexate or hydroxychloroquine; the dual therapy group included combinations of methotrexate with hydroxychloroquine, adalimumab, or infliximab; and the triple therapy group included combinations of methotrexate and hydroxychloroquine with adalimumab, etanercept, sulfasalazine, or leflunomide. Periodontal indices, including Plaque Index (PI), Clinical Attachment Loss (CAL), Gingival Index (GI), and Bleeding on Probing (BOP), were assessed.
ResultsThere were no statistically significant differences in periodontal indices among the three treatment groups (monotherapy, dual therapy, and triple therapy). The mean BOP index in the control group was significantly higher compared to the three medication groups (P<0.05). There were no statistically significant differences in the mean CAL and GI indices between the control group and the medication groups. The median PI in the control group was 29.6, and in the dual therapy group, it was 42.3, which was statistically significant (P<0.05).
ConclusionThe use of immunosuppressive drugs did not have a significant effect on the periodontal indices of patients with rheumatoid arthritis.
Keywords: Periodontal Index, Rheumatoid Arthritis, Antirheumatic Agents, Immunosuppression Therapy -
Introduction
As a chronic autoimmune disease, Rheumatoid arthritis (RA) affects the joints. Studies have shown a complex and challenging link between cancer and RA. However, articles claim a significant relationship between cancer and treatment with DMARDs and biological DMARDs (e.g., Abatacept); however, the results are contradictory. Accordingly, this systematic review investigates the prevalence of cancer in RA patients taking Abatacept.
MethodsWe searched for articles published in four databases, namely Web of Science, Medline, PubMed, and Scopus up to September 29, 2023. The methodology followed recommendations from the Cochrane Handbook. During the search process, we selected articles using keywords such as “rheumatoid arthritis”, “malignancy”, and “cancer” with the Boolean operators “AND” and “OR”.”
ResultsA total of 12 studies were considered, the majority highlighted the effectiveness of Abatacept as an anti-RA medicine in the risk of cancer prevalence. Most of the patients investigated in the trials were female. Lung cancer was the greatest malignancy in those suffering from RA diseases. However, these investigations found no significant link between Abatacept use and cancer risk.
ConclusionThere is speculation regarding the potential use of rheumatoid arthritis drugs in treating RA and its potential association with cancer incidence. According to the findings presented in this review article, there was no statistically significant association between the utilization of Abatacept and the prevalence of cancer in patients who were administered Abatacept either as a standalone treatment or in combination with other anti-rheumatoid medications. However, it is advised that further clinical trials be conducted to thoroughly investigate this association.
Keywords: Abatacept, Antirheumatic Agents, Neoplasms, Rheumatic Diseases -
سابقه و هدف
درمان بیماری های روماتیسمی بستگی به مصرف مناسب داروها دارد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی و دلایل قطع داروها در این بیماران روماتیسمی انجام پذیرفت.
مواد و روش هااین مطالعه مقطعی، در سال های 1398-1400 در شهر ساری در بیماران مبتلا به بیماری های التهابی روماتیسمی به منظور بررسی میزان فراوانی قطع دارو و دلایل آن انجام شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS 20 و برای تعیین فراوانی قطع دارو و عوامل آن از روش های آمار توصیفی استفاده گردید. 0/05 P< معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها251 بیمار شامل 197 بیمارآرتریت روماتویید، 31 بیمار لوپوس سیستمیک، 16 بیمار اسپوندیلیت انکیلوزان و 7 بیمار آرتریت پسوریازیس وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران 13/4 ± 52/36 و مدت بیماری 7/31 ± 8/35 سال بود. به طور کلی 73 بیمار، 85 مورد قطع دارو داشتند که شایعترین علت قطع دارو، عوارض جانبی دارو بود که در 55/4 درصد بیماران اتفاق افتاد. عدم موجودی در بازار دارویی، بهبودی موقت علایم بیماری، موثر نبودن دارو و نگرانی از ابتلا به کووید 19 از علل قطع دارو بود.
استنتاجشایع ترین علت قطع درمان، عوارض دارویی است ولی در حدود یک سوم موارد، عوامل قابل اصلاحی هستند که شناخت آن ها می تواند در پیشگیری از قطع دارو ها و عدم پایبندی به درمان، کمک کننده باشد.
کلید واژگان: کورتیکواستروئید, داروهای ضد روماتیسم, قطع داروBackground and purposeTreatment of rheumatic diseases depends on proper use of medications. The aim of this study was to evaluate the frequency and reasons for discontinuation of drugs in these patients.
Materials and methodsA cross-sectional study was performed in patients with inflammatory rheumatic diseases in Sari, Iran 2020-2021 to investigate the frequency and reasons for discontinuation of drugs. Statistical analysis was performed using SPSS V20 and descriptive statistical methods were used to determine the frequency of drug discontinuation and its causes.
ResultsThe participants (n=251) included 197 patients with rheumatoid arthritis, 31 with systemic lupus, 16 with ankylosing spondylitis, and 7 patients with psoriatic arthritis. The mean age of patients was 52.36±13.4 and mean duration of illness was 8.35±7.31 years. Drug discontinuation was seen in 73 patients (85 cases). The most common reason for drug discontinuation was drug side effects (55.4%). Drug shortage, transient improvement of symptoms, ineffectiveness of the drug, and fear of developing COVID 19 were some of the reasons for discontinuation of drug.
ConclusionThe most common cause of discontinuation of treatment was drug side effects, but in about one third of cases, there are factors that could be corrected to help preventing drug discontinuation and non-adherence to treatment.
Keywords: corticosteroid, antirheumatic agents, drug discontinuation -
The aim of the current study was to investigate the prevalence of Covid-19 in patients with rheumatoid arthritis who used classic disease-modifying anti-rheumatic drugs (DMARDs).In this descriptive study that was performed in Loghman-Hakim Hospital (Tehran, Iran) between 2011 and 2020, patients with RA who were referred to the hospital were assessed based on age, sex,medications, comorbidities, smoking, duration of RA, history of Covid-19 in a first-degree relative, history of Covid-19 in thepatient, and Covid-19 symptoms.Of one thousand patients with RA, the mean age was 53.84 years old, and 72.3% were female. Covid-19 prevalence among patients with RA was 10.4%. The prevalence of Covid-19 in patients who used sulfasalazine was significantly higher (14.3%)than in patients who did not take it (8.9 %) (OR = 1.72; 95% CI,pvalue= 0.011). Hydroxychloroquine was the most generally utilized drug among Covid-19 patients. However, there was no correlation between theprevalence of Covid-19 and the use of hydroxychloroquine (pvalue= 0.779). In RA, self-quarantine lowered the risk of Covid-19 by around 60% (OR = 0.382; 95%CI (0.225-0.650)). In these patients, cardiac disease exhibited a significant correlation withCovid-19 prevalence (pvalue<0.001).Covid-19 has no higher prevalence in RA patients taking classic DMARDs than in the general population. The most common medicine among RA patients was hydroxychloroquine, which could be one of the reasons why these people did not develop Covid-19.Keywords: Antirheumatic Agents, Arthritis drug therapy, COVID-19, Rheumatoid arthritis
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.