به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "arrhythmogenic cardiomyopathy" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی arrhythmogenic cardiomyopathy در مقالات مجلات علمی
  • جواد نوروزی*، رحمان سوری، علی اکبرنژاد، سیروس چوبینه
    مقدمه

    در سال های اخیر فرضیه کاردیومایوپاتی آریتموژنیک بطن راست ناشی از فعالیت ورزشی، نگرانی هایی را در مورد شرکت در فعالیت های ورزشی استقامتی با شدت و حجم بالا ایجاد کرده است. ازینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی رمودلینگ بطن راست، متعاقب یک دوره طولانی مدت تمرین استقامتی با شدت و حجم بالا انجام شد.

    روش کار

    در این مطالعه تجربی تعداد 20 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 4 هفته ای به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. موش های صحرایی گروه تمرین، پس از یک دوره چهار هفته ای آماده سازی دویدن بر روی تردمیل به مدت 12 هفته با تواتر پنج جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه با سرعت 35 متر در دقیقه (حدود 90 درصد حداکثر ضربان قلب) تمرین کردند. نمونه های گروه کنترل در هیچ گونه فعالیت بدنی شرکت نکردند. شاخص های عملکردی و ساختاری بطن راست با استفاده از روش اکوکاردیوگرافی و ارزیابی کلاژن در بافت بطن راست با استفاده از روش پیکروسیروس قرمز به ترتیب 24 و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری شد. به منظور تحلیل داده ها، از روش آماری T مستقل استفاده شد.

    یافته ها

    بررسی بافت شناسی در پایان مطالعه، رسوب گسترده کلاژن بینابینی در بافت بطن راست موش های صحرایی گروه تمرین را نشان داد. همچنین بررسی های اکوکاردیوگرافی نشان داد که شاخص های کسر تزریقی (EF) و کسر کوتاه شدگی (FS) و همچنین شاخص عملکرد سیستولی و دیاستولی از جمله TAPSE و موج E' در بطن بطن راست در گروه تمرین به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (P≤0.001).

    نتیجه گیری

    پژوهش حاضر نشان داد، یک دوره طولانی مدت فعالیت ورزشی استقامتی با شدت و حجم بالا می تواند باعث ایجاد مشخصه های ARVC در نمونه های سالم حیوانی شود.

    کلید واژگان: بطن راست, کاردیومایوپاتی آریتموژنیک, فعالیت استقامتی با شدت و حجم بالا, رمودلینگ
    Javad Norouzi *, Rahman Soori, Ali Akbarnejad, Siroos Choobineh
    Introduction

    Despite the numerous cardiovascular benefits of exercise training, the exercise induced-right ventricular arrhythmogenic cardiomyopathy (ARVC) hypothesis has raised concerns in recent years about participating in intense and prolonged endurance exercise. Therefore, the present study aimed to investigate the structural, histological and functional remodeling of the right ventricle following intense and prolonged endurance training

    Method

    Twenty 4-week-old male Wistar rats were randomly divided into control and training groups. The training protocol began with a progressive 4-week program with a frequency of three sessions per week for preparation, followed by a 12-week program with a frequency of five sessions per week for 60 minutes per week at a speed of 36 meters per minute (approximately 90% of maximum heart rate). The functional and structural parameters of the right ventricle were examined using echocardiography, and collagen in right ventricular tissue was evaluated using the red picrosirius method 24 and 48 hours after the last training session, respectively.

    Findings

    At the end of the 16-week study period, histological investigation revealed widespread interstitial collagen deposition and disruption of myocyte architecture in the exercise group's right ventricular tissue. The exercise group exhibited significantly lower ejection fraction (EF), shortening fraction (FS), systolic (TAPSE), and diastolic (E' wave) function of the right ventricle than the control group, according to echocardiographic findings.

    Conclusion

    The present study showed that intense and prolonged endurance exercise may cause pathological changes, including fibro-fatty replacement of cardiomyocytes and dysfunction in the right ventricle, and may lead to fatal ventricular arrhythmias.

    Keywords: Right ventricular, Arrhythmogenic cardiomyopathy, Intense, prolonged endurance exercise, Remodeling
  • Stefan Peters *
    Arrhythmogenic cardiomyopathy is electrocardiographically characterized by right precordial T-wave inversions and epsilon waves as major criteria. Additionally, terminal activation delay of 55 ms or more serves as a minor criterion. Although ther are more and more evident pathological data of right ventricles without dilatation or aneurysm, typical fibrofatty abnormalities and myocardial atrophy exist. The ECGs of these patients lack the right precordial T-wave inversion and epsilon waves. Lead aVR and lead V1 could become more and more relevant. 413 cases with arrhythmogenic cardiomyopathy (292 males, mean age 46.3 ± 11.6 years) and a collective of normal proband (1496 patients, 859 males with an age range of 18 - 81 years) were analyzed with regard to ECG appearance of lead aVR and the amplitude of inverted T-waves in lead V1. With a specificity of 99.9%, a positive predictive value of 99.7% and a negative predictive value of 98% lead V1 and aVR were most relevant to diagnose arrhythmogenic cardiomyopathy if an amplitude of Q waves of 3mm or more, R waves of 2 mm or less, inverted T waves of 2 mm or less in lead aVR and inverted T waves in lead V1 were present. These two leads appear most relevant to make the diagnosis of arrhythmogenic cardiomyopathy even in cases without right ventricular dilatation and right ventricular aneurysms.
    Keywords: Arrhythmogenic Cardiomyopathy, lead aVR, Lead V1, Amplitude of Inverted T, waves
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال