جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « bus driver » در نشریات گروه « پزشکی »

انتخاب همه

بررسی ارتباط ویژگی های شخصیتی و استعداد حادثه پذیری در رانندگان اتوبوس ایرانی

امیرعباس مفیدی، شهرام وثوقی*، سید باقر مرتضوی، عمران احمدی

دو ماهنامه سلامت کار ایران، سال چهاردهم شماره 6 (بهمن و اسفند 1396)، صص 95 -104

زمینه و هدف
سالانه هزاران نفر جان خود را در اثر حوادث رانندگی ازدست داده یا دچار صدمات جبران ناپذیری می شوند. بخش قابل توجهی از تصادفات رانندگی، ناشی از اشتباه رانندگانی است که تطابق لازم با شغل را نداشته اند. مطالعات نشان می دهد در صورت یکسان بودن شرایط، درصد کمی از افراد با احتمال بیشتری دچار حادثه می شوند و به عبارت دیگر مستعد حادثه می باشند. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط میان استعداد حادثه پذیری و ویژگی های شخصیتی در رانندگان اتوبوس می باشد.
روش بررسی
این مطالعه مقطعی در زمستان سال 1394 به منظور تعیین ارتباط ویژگی های دموگرافیک و شخصیتی رانندگان اتوبوس با استعداد حادثه پذیری آن ها انجام شده است. در این مطالعه به منظور سنجش ویژگی های شخصیتی، شناختی از پرسشنامه NEO استفاده گردید. مهم ترین خطاهای شغل رانندگی از مطالعات گذشته استخراج گردید و به منظور ثبت خطاهای رانندگان از سرعت و شتاب سنج GPS و ضبط تصاویر با دوربین از زوایای مختلفی بهره گیری شد. نمونه های موردبررسی از رانندگان یک شرکت حمل و نقل بین شهری که از بسیاری از جنبه ها با یکدیگر شباهت داشتند انتخاب شدند. به منظور تحت کنترل قرار دادن پارامترهای محیطی، کلیه نمونه ها در ساعات مشخصی از روزهای هفته که شرایط ترافیکی و آب و هوایی مشابهی داشتند در طول یک دوره 20 روزه جمع آوری گردید. به منظور بررسی ارتباط میان پارامترها از آزمون آماری غیر پارامتریک Spearman و نرم افزار SPSS نسخه 19 بهره گیری شد.
یافته ها
نتایج امتیازات کسب شده توسط رانندگان در عامل های پنج گانه شخصیتی پرسشنامه NEO، نشان داد که از لحاظ عامل روان رنجوری، برون گرایی، تمایل به کسب تجربیات تازه، توافق پذیری و مسئولیت پذیری به ترتیب 72%، 33%، 69%، 41% و 100% رانندگان در سطح اول یعنی امتیاز بین24-12 قرار دارند و 27%، 66%، 30%، 58% در سطح متوسط یعنی بازه 48-24 قرار دارند. نتایج آزمون های همبستگی میان تعداد خطای رانندگان با صفات پنج گانه شخصیتی دارای ارتباط معنادار بود (05/0>P).
نتیجه گیری
رابطه همبستگی میان تعداد خطاهای هر یک از رانندگان با امتیاز کسب شده در پرسشنامه شخصیتی NEO نشان می دهد استفاده از این پرسشنامه می تواند در شناسایی رانندگان مستعد حادثه ، به خصوص در مواقعی که داده های تاریخی مربوط به حوادث این رانندگان وجود ندارد، موثر باشد.

کلید واژگان: خطا رانندگی, رانندگان اتوبوس, استعداد پذیری حادثه, ویژگی های شخصیتی, NEO, دوربین دیجیتال خودرو}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

Relationship between Personality Characteristics and Accident Proneness of Iranian Bus Drivers

Amirabbas Mofidi, Shahram Vosoughi *, Seyed Bager Mortazavi, Omran Ahmadi

Iran Occupational Health, Volume:14 Issue: 6, 2018, PP 95 -104

Background And Aims
Thousands of people die in road crashes each year and several hundred thousand are disabled, as a result of road traffic accidents. Counts of fatal accidents were caused by drivers who are not comply with their jobs. Studies indicated that small percentage of people are more likely to have accidents in a similar situation, whom named as accident-prone drivers. This study aims to determine the effects of personality and demographic characteristics on accident proneness of Iranian bus drivers.
Methods
This cross-sectional study conducted in the winter of 2016, in order to identify the relationship between drivers personality and demographic characteristics with accident proneness. To obtain demographic and personality characteristics, NEO questionnaires was used. All samples were selected through drivers of a transportation company with similar work schedule. In order to control environmental parameters all sample were collected during certain hours of the day with similar traffic and weather conditions, during 20 days. To investigate the relationship between parameters, spearman as a non-parametric statistical tests was used by SPSS version 19.
Results
Statistical analysis result indicated that in terms of personality neuroticism, extraversion, desire for new experiences, agreeableness, 72%, 33%, 69%, 41% and 100% of drivers were placed between 12-24, respectively, and 27%, 66%, 30%, 58% of them were categorized in the intermediate range 24 to 48. Results indicated significant correlation between the number of drivers errors and each of the five measured personality inventory (P
Conclusion
The number of drivers errors and NEO questionnaire score correlation indicated that use of this questionnaire provide a great opportunity to identify accident-prone drivers, especially when historical data is not available.

Keywords: Driving Error, Bus Driver, Accident Proneness, Personality, NEO questionnaire, DVR}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
بررسی و مقایسه اختلالات اسکلتی عضلانی شانه، بازو و دست در رانندگان تاکسی و اتوبوس درون شهری شیراز در سال 1395

شهره تقی زاده، فرزانه حقیقت، ثریا پیروزی*، آزاد کریمی، دانیال خانعلی نژاد

نشریه آرشیو توانبخشی، سال نوزدهم شماره 1 (پیاپی 74، بهار 1397)، صص 64 -75

هدف اختلالات اسکلتی عضلانی شامل دامنه وسیعی از بیماری ها و سندروم های اسکلتی عضلانی است که معمولا با درد و ناراحتی همراه است و با فعالیت های شخص یا محیطی که فرد در آن کار می کند ایجاد یا بدتر می شود. عواملی که منجر به اختلالات اسکلتی عضلانی ناشی از کار می شوند، با فعالیت های مکرر، اتخاذ وضعیت های ثابت و نامناسب و فعالیت هایی که شامل حرکات قدرتمند اندام هاست، مرتبط هستند. به دلیل کار مکرر و طولانی مدت رانندگان با فرمان و دنده، به نظر می رسد مشکلات اسکلتی عضلانی مرتبط با اندام فوقانی در آن ها زیاد باشد. بنابراین در این مطالعه ابتدا به بررسی اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با اندام فوقانی در میان رانندگان تاکسی و اتوبوس و سپس مقایسه آن ها با هم می پردازیم.
روش بررسی مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که به صورت مقطعی، شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی اندام فوقانی را در رانندگان اتوبوس و تاکسی درون شهری شیراز در سال 1395 بررسی و سپس دو گروه را با هم مقایسه کرده است. در این مطالعه 300 راننده (150 راننده اتوبوس و 150 راننده تاکسی) با دامنه سنی 26 تا 55 سال (میانگین سن ± انحراف معیار در رانندگان اتوبوس 28/8±42/41 و رانندگان تاکسی 09/8±22/41) شرکت کردند. روش نمونه گیری از نوع آسان بود. برای ورود به این مطالعه رانندگان حاضر باید حداقل دو سال سابقه کاری در حرفه رانندگی را داشته باشند و هر کدام حداقل 8 ساعت در روز و یا دو شیفت 4 ساعته و 4 روز در هفته رانندگی می کردند. در این پژوهش اطلاعات با استفاده از پرسش نامه ناتوانی بازو و شانه و دست و پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک جمع آوری شد. در پرسش نامه ناتوانی بازو و شانه و دست سوالاتی برای سنجش میزان مشکل فرد در انجام کارهای روزمره، شدت درد در حالت خواب و فعالیت، ضعف و سفتی مفصل، تاثیر اندام فوقانی بر فعالیت های اجتماعی و شغلی گنجانده شده است. آزمون های آماری شامل تی تست مستقل، کای اسکوئر و همبستگی اسپیرمن بود. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 21 تجزیه وتحلیل شد.
یافته ها با توجه به یافته های آماری، 33/69 درصد از رانندگان تاکسی و 33/67 درصد از رانندگان اتوبوس اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با شانه، بازو و دست داشتند. 46/66 درصد از رانندگان اتوبوس مشکلی نداشتند و 66/48 درصد از آن ها در انجام کارهای روزمره مشکل خفیف و 66/4 درصد مشکل متوسط داشتند. در بین رانندگان تاکسی 33/47 درصد مشکلی نداشتند و 33/45 درصد در انجام کارهای روزمره مشکل خفیف، 66/6 درصد مشکل متوسط و 66/0 درصد مشکل شدید داشتند. در بخش مرتبط با علائم (شدت درد در حالت خواب و فعالیت، ضعف و سفتی مفصل) 66/32 درصد از رانندگان اتوبوس بدون علائم، 64 درصد با علائم خفیف و 33/3 درصد علائم متوسط داشتند. در میان رانندگان تاکسی 34/66 درصد علائمی نداشتند و 66/60 درصد علائم خفیف و 66/4 درصد علائم متوسط داشتند. 36 درصد از رانندگان اتوبوس در فعالیت های اجتماعی و شغلی مشکلی نداشتند و 66/40 درصد مشکل خفیف، 18 درصد مشکل متوسط و 33/5 درصد مشکل شدید داشتند. 36 درصد از رانندگان تاکسی در فعالیت های اجتماعی و شغلی مشکلی نداشتند و 33/41 درصد مشکل خفیف، 18 درصد مشکل متوسط، 4 درصد مشکل شدید، 66/0 درصد نیز ناتوانی داشتند. بین ساعات کاری هفته (r=0/24 و P=0/003)، ساعات خواب شبانه روز (r=0/24 و P=0/003) و سن رانندگان اتوبوس (r=0/16 و P=0/041) با اختلالات اسکلتی عضلانی همبستگی وجود داشت. همچنین بین ساعات خواب شبانه روز و اختلالات اسکلتی عضلانی در رانندگان تاکسی نیز همبستگی وجود داشت (r=0/19 و P=0/016). درمجموع بین میزان ناتوانی، علائم و عملکردهای اجتماعی و شغلی دو گروه رانندگان تاکسی و اتوبوس تفاوت معناداری وجود نداشت (P=0/97).
نتیجه گیری با توجه به این تحقیق به نظر می رسد اگر ساعات خواب شبانه روز رانندگان افزایش یابد، ساعات کاری در شبانه روز و طی هفته تعدیل شود، سن بازنشستگی این افراد کاهش یابد و فرمان تاکسی ها نیز به صورت هیدرولیک تغییر یابد، احتمال اختلالات اسکلتی عضلانی نواحی شانه، بازو و دست کاهش خواهد یافت.

کلید واژگان: پرسش نامه, پرسش نامه ناتوانی شانه بازو و دست, اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار, راننده تاکسی, راننده اتوبوس}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

The Survey and Comparison of Musculoskeletal Disorders of Shoulder, Arm and Hand in Taxi and Bus Drivers in the City of Shiraz in 2016

Shohreh Taghizadeh, Farzaneh Haghighat, Soraya Piroozi *, Azad Karimi, Danial Khanali Nejad

Archives of Rehabilitation, Volume:19 Issue: 1, 2018, PP 64 -75

Objective Musculoskeletal disorders are a wide range of symptoms including pain and disability that are related to workspace and devices. Repeated activity, adopting fixed and inappropriate postures for a long time and activities including powerful movements of extremities are factors associated with WRMSDs. It seems professional drivers suffer from shoulder and upper extremities symptoms because of repetitive and long working hours with steering wheel and gear. The aim of this study was to investigate and compare the shoulder, arm, and hand disability among bus and taxi drivers.
Materials & Methods This research was a cross-sectional, descriptive analytic study. In this study, the prevalence of upper limb musculoskeletal disorders in the urban bus and taxi drivers was investigated and compared. Subjects were included 300 professional drivers aged 25-55 years (mean±SD=41.24±8.28 for bus drivers and 41.22±8.09 for taxi drivers) who were divided into two groups (150 bus drivers and 150 taxi drivers). The method of sampling was simple . The inclusion criteria were: two years experience in professional driving and driving for eight hours or two four-hours a day for four days a week. Shoulder, arm, and hand disability were assessed based on DASH and a demographic questionnaire. DASH questionnaire asks about individuals symptoms (such as pain severity during sleep or activity, weakness, and stiffness) as well as their ability to perform certain activities (individuals problem in daily activities and also social and occupational activities). Statistical analysis was performed by SPSS 21, t-test, Chi-square, and Spearman correlation tests.
Results According to statistical findings, 33.66% of taxi drivers and 33.67% of bus drivers had musculoskeletal disorders of the shoulder, arm, and hand. In bus drivers, 46.66%, 48.66% and 4.66% and in taxi drivers 47.33%, 45.33%, 6.66% had no, light, and moderate problem in daily activities, respectively and just 0.66% of taxi drivers had severe problems in these activities. In bus drivers,32.66%, 64% and 3.33% and in taxi drivers 34.66%, 60.66% and 4.66% had no, light, and moderate symptoms, respectively. In bus drivers, 36%, 40.66%, 18%, 5.33% and in taxi drivers 36%, 41.33%, 18%, 4% had no, light, moderate and severe problems in occupational and social activities, respectively and just 0.66% of taxi drivers were unable to perform these activities. There was a correlation between work hours per week (r=0.24, P=0.003) hours of sleep per day and night (r=0.24, P=0.003) and age (r=0.16, P=0.041) with musculoskeletal disorders in bus drivers. Also, there was a correlation between hours of sleep per day and night and musculoskeletal disorders in taxi drivers (r=0.19, P=0.016). There was no significant difference between disability, symptoms, and function of taxi and bus drivers (P=0.97)
Conclusion This study demonstrated increasing the sleep hours and decreasing the work hours per day and week can reduce the possibility of shoulder, arm, and hand symptoms.

Keywords: WMSDs, DASH, Questionnaire, Bus driver, Taxi driver}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
بررسی رابطه بین بار کار فکری و خستگی در رانندگان اتوبوس شهری

نرمین حسن زاده رنگی، یحیی خسروی*، مهناز سارمی، محمد جواد جعفری

مجله مهندسی بهداشت حرفه ای، سال چهارم شماره 1 (بهار 1396)، صص 66 -74

مقدمه

حوادث رانندگی یکی از دلایل اصلی نگرانی در کلیه کشورها به شمار می آیند. بار کار فکری در واقع سطحی از منابع توجه مورد نیاز است که معیارهای عملکرد ذهنی و عینی را محقق می سازد و تحت تاثیر مطالبات وظیفه، حمایت بیرونی و تجربه پیشین است. به بار کار فکری به عنوان یکی از مهمترین دلایل حوادث حمل و نقل و محیط کار معرفی شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی بار کار فکری و رابطه آن با خستگی در رانندگان اتوبوس شهری تعیین شد.

روش بررسی

در این مطالعه توصیفی تحلیلی، مقیاس بار کار فکری NASA-TLX و مقیاس خستگی Samn-Perelli توسط 194 نفر از رانندگان حرفه ای اتوبوس درون شهری تکمیل گردید. آمارهای توصیفی و تحلیل همبستگی و رگرسیون به منظور پردازش داده ها به کار رفت.

یافته ها

بار کار کلی بیشترین همبستگی را بار کار فیزیکی (0.001>P ، 0.73(r=، بار کار فکری (0.001>P، 0.68(r= و فشار زمانی (0.001>P ، 0.58(r= داشت. خستگی کلی درک شده توسط رانندگان بیشترین همبستگی را با سطح ناکامی (0.001>P ، 0.42(r=، فشار زمانی (0.001>P ، 0.24(r= و بارکار فکری (0.001>P ، 0.21(r= داشت.

نتیجه گیری

بار کار فکری، بار کار فیزیکی و فشار زمانی مهمترین مولفه های تعیین کننده بار کار کلی و خستگی درک شده توسط رانندگان اتوبوس به شمار می روند. یک برنامه فراگیر مداخله ای شامل چرخش شغلی، برنامه ریزی سفر و کار- استراحت و ترک سیگار به منظور بهبود وضعیت بارکارفکری و خستگی رانندگان پیشنهاد شد.

کلید واژگان: بار کار فکری, خستگی, راننده اتوبوس شهری}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

ءental workload and its relation with fatigue among urban bus drivers

Narmin Hassanzadeh Rangi, Yahya Khosravi *, Mahnaz Sarami, Mohammad Javad Jafari

Journal of Occupational Hygiene Engineering, Volume:4 Issue: 1, 2017, PP 66 -74

Introduction

Driving crash is one of major concerns in all countries. Mental workload reflects the level of attention resources required to meet both objec tive and subjective performance criteria, which may be affected by task demand, external support, and past experience. Mental workload has been commonly cited as a major cause of workplace and transportation accidents. The objective of this study was assessment of mental workload and its relation with fatigue among urban bus drivers in Tehran, Iran.

Methods

In this descriptive and analytical study, the NASA-TLX workload scale and the Samn-Perelli fatigue scale were completed by 194 professional bus drivers. Descriptive statistics as well as correlation and regression analysis were performed for data processing.

Results

The total mental workload had highest correlation with the physical demand(r=0.73, p

Conclusion

Mental workload, physical workload and time pressure are important determinants of the total mental workload and fatigue perceived by urban bus drivers. A comprehensive intervention program, include work turnover, trip and work-rest scheduling as well as smoking cessation, was recommended to improve mental workload and fatigue.

Keywords: Mental workload, Fatigue, Bus driver}

Abstract View Paper Original: Persian
بررسی تاثیر تلفن همراه بر آگاهی موقیتی و زمان واکنش ترمز زدن رانندگان در شبیه ساز رانندگی اتوبوس

مجتبی عباس زاده، سیدابوالفضل ذاکریان، جبرائیل نسل سراجی، علی نحوی، مهرشاد نیک نژاد، محمدرضا آشوری

دو ماهنامه سلامت کار ایران، سال یازدهم شماره 6 (بهمن و اسفند 1393)، صص 21 -30

زمینه و هدف
. رشد فزاینده استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی در واقع بخشی از روند نگران کننده تاثیر فن آوری های روز بر کاهش توجه رانندگان است. استفاده از تلفن در طول رانندگی احتمال تصادف را بین 3 تا 5/6 مرتبه افزایش می دهد. تلفن همراه توجه راننده را از رانندگی ممکن است منحرف کنند و منجر به کاهش آگاهی موقعیتی راننده شود. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تکلیف شنیداری-کلامی بر آگاهی موقعیتی و زمان واکنش راننده می باشد.
روش بررسی
برای انجام این مطالعه 30 راننده اتوبوس در شبیه ساز رانندگی اتوبوس رانندگی کردند. آگاهی موقعیتی رانندگان با روش ارزیابی کلی آگاهی موقعیتی (SAGAT) اندازه گیری شد. از روش آنالیز وظیفه مبتنی بر هدف GDTA)) برای تجزیه و تحلیل وظایف شناختی راننده استفاده شد. زمان واکنش ترمز زدن آزمودنی ها بطور خودکار در شبیه ساز ثبت شد.
یافته ها
نتایج نشان داد که همه سطوح آگاهی موقعیتی رانندگان بعد از تکلیف شنیداری-کلامی بطور معناداری کاهش می یابد(p<0.001). همچنین مشخص شد تکلیف شنیداری-کلامی، زمان واکنش ترمز زدن رانندگان را بطور چشمگیری افزایش می دهد (p<0.001). ضریب همبستگی پیرسون بین سطوح 2 و 3 و کل آگاهی موقعیتی و زمان واکنش ترمز زدن بعد از تکلیف شنیداری-کلامی ارتباط معناداری منفی را نشان داد(p<0.05).
نتیجه گیری
در مجموع این مطالعه نشان داد که تکلیف شنیداری-کلامی آگاهی موقعیتی و عملکرد رانندگان را بطور مخربی تحت تاثیر قرار می دهد.

کلید واژگان: صحبت با موبایل, آگاهی موقعیتی, زمان واکنش ترمز زدن, رانندگان اتوبوس}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

The survey of effect of cellphone conversation on driver's situation awareness and brake reaction time in Bus driving simulator

M. Abbaszadeh_Sa Zakerian_J. Nasl Seraji_A. Nahvi_M. Niknejad_M. R Ashori

Iran Occupational Health, Volume:11 Issue: 6, 2015, PP 21 -30

Background And Aims
Increasing use of cell phone while driving is actually part of a disturbing trend of technological impact on reducing the driver's attention. Using the phone during driving increase crash probability between 3 to 6.5 times. Cell Phone may deviate drivers’ attention of the driving and it lead to a reduction in driver's situation awareness. The present study investigated the impact of Cell Phone on driver’s situation awareness and brake reaction time.
Materials And Methods
For performing this study, 31 bus drivers drove in the bus driving simulator. Drivers’ situational awareness was measured by situation awareness global assessment technique. Gold Directed Task Analysis method used to analysis of driver’s cognitive tasks. The simulator was automatically recorded braking reaction time of the subjects.
Results
Results showed that all levels of drivers’ situation awareness significantly reduced after talking on the cellphone (p<0.001). It also became clear that talking mobile significantly increase drivers’ brake reaction time (p<0.001). Pearson correlation coefficients showed a significant negatively correlation between levels 2 and 3, and total situation awareness and brake reaction time while cellphone conversation (p<0.05).
Conclusion
Overall, this study showed that talking on mobile while driving can be detrimental effect on situation awareness and performance.

Keywords: Cell phone conversation, situation awareness, brake reaction time, bus driver}

Abstract View Paper Original: Persian
بررسی ارتباط شکست های شناختی شغلی با عملکرد ایمنی در رانندگان اتوبوس شهری

نرمین حسن زاده، ناصر فرشاد، یحیی خسروی *، پری شفایی غلامی، قاسم زارع

دو ماهنامه سلامت کار ایران، سال دهم شماره 6 (بهمن و اسفند 1392)، ص 42

زمینه و هدف

حوادث و آسیب های رانندگی یکی از دلایل نگرانی کلیه کشورها به شمار می آیند. شکست های شناختی را می توان خطاهایی با پایه شناختی در انجام وظایف عادی و ساده تعریف کرد که فرد قادر است آنها را بدون اشتباه به انجام رساند. این اشتباهات ممکن است در یک یا هر سه مرحله روند پردازش اطلاعات (حافظه، توجه و عمل) رخ دهند. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین شکست های شناختی شغلی و عملکرد ایمنی در رانندگان اتوبوس داخل شهری تعیین شد.

روش بررسی

این مطالعه، یک بررسی توصیفی تحلیلی است که در آن پرسشنامه های شکست های شناختی شغلی (OCFQ) و پرسشنامه رفتار رانندگی (DBQ) توسط 129 نفر از رانندگان اتوبوس درون شهری تکمیل گردید و داده های بدست آمده با استفاده از تحلیل همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها

بین شکستهای شناختی شغلی و رفتارهای نا ایمن شامل تخلف عمدی و غیر عمدی و لغزش ها و اشتباهات رانندگی رابطه ای قوی، مثبت و معنادار برقرار است.

نتیجه گیری

به منظور ارزیابی عملکرد ایمنی در مشاغل رانندگی حرفه ای به ابزاری قابل اعتماد نیاز است. شکست های شناختی شغلی می توانند در پیش بینی درگیری رانندگان اتوبوس شهری در فتارهای ایمن یا نا ایمن به کار رود.

کلید واژگان: شکست شناختی شغلی, عملکرد ایمنی, راننده اتوبوس, پرسشنامه}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

The survey of relationship between occupational cognitive failures and safety performance among bus drivers

N. Hassan Zadeh, N. Farshad, Y. Khosravi, P. Shafaee Gholami, Gh Zare

Iran Occupational Health, Volume:10 Issue: 6, 2014, P 42

Background And Aims

Accidents and injuries are a cause for concern for all countries in the world. Cognitive failures can be defined as cognitive-based errors on simple tasks that a person should normally be able to complete without fault; these mistakes include problems with memory, attention or action. The present study was designed to investigation of relationships between occupational cognitive failures and safety performance among bus drivers.

Methods

In this descriptive analytical study, 129 bus drivers completed an occupational cognitive failure questionnaire (OCFQ) and the DBQ as well as answered questions on accident involvements. Correlation and regression analysis were used for data processing.

Results

Occupational cognitive failures have a significant direct positive effect on all driving unsafe behaviors including intended and unintended violations, slips and mistakes.

Conclusion

For assessment of safety performance in occupational driving jobs, we must use a valid instrument. The cognitive failures can predict bus drivers’ engagement in safe or unsafe behaviors.

Keywords: Occupational cognitive failures, safety performance, bus driver, questionnaire}

Abstract View Paper Original: Persian
بررسی مواجهه رانندگان اتوبوس های شهری ساری با ذرات قابل استنشاق (PM10)

محمود محمدیان، احمد علیزاده، رضا علی محمدپور

مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، پیاپی 60 (مهر و آبان 1386)، صص 39 -47

سابقه و هدف
افزایش غلظت ذرات قابل استنشاق در هوا منجر به بیماری های ریوی و افزایش مرگ و میر در افراد جامعه و بخصوص شاغلین بخش های حمل و نقل شهری می شود. مطالعات اپیدمیولوژیکی انجام شده نشان می دهد که ذرات منتشر شده از وسایل نقلیه موتوری که در ترافیک (Traffic) جاده ای ایجاد می شود پتانسیل بیشتری را برای افزایش مرگ و میر و بستری شدن افراد در نتیجه بیماری های قلبی و عروقی دارد. افزایش ترافیک در شهرهای بزرگ باعث افزایش غلظت آلاینده ها و به خصوص ذرات قابل استنشاق در هوا می شود. در این بررسی میزان تماس رانندگان اتوبوس های شهری با ذرات قابل استنشاق (PM10)و عوامل موثر بر آن مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روش ها
در این بررسی به وسیله یک دستگاه نمونه برداری و تجزیه مستقیم ذرات قابل استنشاق (MicroDust Pro) همراه با یک پمپ نمونه بردار فردی استانداردسازی شده (calibrated) با جریان هوای 2 لیتر بر دقیقه، غلظت ذرات (PM10) در هوای منطقه تنفسی رانندگان اتوبوس های شهر ساری در سه مسیر اصلی شهر در طول یکسال اندازه گیری شد و عوامل احتمالی موثر بر میزان تماس رانندگان دریک پرسشنامه ثبت گردید.
یافته ها
میانگین غلظت ذرات قابل استنشاق (PM10) درمنطقه تنفسی رانندگان اتوبوس در ماه های مختلف متفاوت و در فصول پاییز و زمستان بیشتر بود و در برخی از روزها به حدود μgm-3300 می رسید. تماس با این ذرات در هنگام عصر افزایش می یافت و بیشتر در مسیرهای با ترافیک سنگین مشاهده شد. عوامل دیگر چون بارندگیو دمای هوا، تعداد مسافر سوار شده به اتوبوس، سال تولید اتوبوس و سوار و پیاده کردن مسافر از جمله مهم ترین عوامل موثر در میزان تماس رانندگان اتوبوس با ذرات قابل استنشاق بود.
استنتاج
تماس رانندگان اتوبوس های شهر ساری با ذرات قابل استنشاق (PM10) در زمان های مختلف متفاوت بوده و ناشی از وارد شدن این ذرات از هوای بیرون به داخل اتوبوس در هنگام سوار و پیاده شدن مسافر و انتشار مجدد ذرات ریز ته نشین شده می باشد.

کلید واژگان: آلودگی هوا, ذرات قابل استنشاق, تماس فردی, وسایل نقلیه, PM10, راننده اتوبوس}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Assessment of Bus Driver's Exposure to Respirable Particles (PM10) in Sari

M. Mohammadyan, A. Alizadeh, R.A. Mohammadpour

Journal of Mazandaran University of Medical Sciences, Volume:17 Issue: 60, 2008, PP 39 -47

Background and
Purpose
High concentrations of respirable particles may cause high incidence of respiratory diseases and mortality in public populations and in particular in public transportation workers. Epidemiological exposure studies showed that respirable particles that emitted from traffic sources have more potential effects on more incidence of hospitalization or mortality caused by cardiovascular diseases. In this study personal exposures of bus drivers to respirable particles (PM10) and factors that caused high personal exposure were studied in Sari city.
Materials And Methods
In this study, a calibrated real time monitor (MicroDust Pro) with a personal sampling pump with 2 lit/min flow rate were used to measure Sari’s bus drivers personal exposure to PM10 concentrations on 3 main routs. This study was carried out during a one calendar year and all possible effective factors on personal exposure were recorded in a questionnaire.
Results
The mean personal exposures to PM10 concentrations among bus drivers were varied in different months. Exposure to PM10 concentrations were higher in autumn and winter and increased to 300µgm-3 in some days. Personal exposures to these particles were increased in the evening and on high traffic flow routs. Other factors such as rainy weather and temperature, number of passengers, bu's model year, picking up and dropping off the passengers were the most effectiveg factors on driver's personal exposures.
Conclusion
Bus driver's exposure to respirable particles PM10 in Sari was varied in different time. It was due to entrance of outdoor particulate air pollutants into the bus during the picking up and getting off the passengers and resuspension of settled fine particles.

Keywords: Air pollution, Respirable particles, Personal exposure, PM10, Bus driver}

Abstract View Paper Original: Persian

نکته

نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « bus driver » در نشریات گروه « پزشکی »