به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "epidural anesthesia" در نشریات گروه "پزشکی"

  • Alireza Montasseri, Omid Nabavian, Babak Eslami, Enab Zehra
    Background

    Anesthesia techniques significantly impact the long-term and short-term outcomes after cancer surgery such as cancer recurrence, post-discharge hospitalizations, and duration of hospitalization, probably by decreasing the neuroendocrine stress response during surgery, reducing opioid requirement, reducing post-operation nausea vomiting, and pain, and interacting with the immune system. Research in recent years has provided ample evidence that epidural anesthesia produces better post-operation outcomes compared to general anesthesia. The purpose of this study was to evaluate the effects of epidural anesthesia on cancer recurrence after surgery in gastrointestinal cancer patients.

    Methods

    To perform this study medical records from the archive of gastrointestinal cancer patients who have undergone surgery at Imam Khomeini Hospital Complex (IKHC) from the years 1390 to 1400 were used. The variables required for the study were obtained from the records. The data obtained were analyzed by the SPSS software and the significance value of < 0.05 was considered.

    Results

    Our study included 8987 patients out of which 1673 patients received epidural anesthesia. Cancer recurrence was reported after 90 days and 180 days and for the type of surgery (using or not using epidural anesthesia) B value for 90 days and 180 days was 0.079 and 0.018 respectively. Thus causality was not established for the type of surgery with recurrence of cancer.

    Conclusion

    The findings of our study indicate that the rate of gastrointestinal cancer recurrence after surgery is not influenced by having or not having epidural anesthesia.

    Keywords: Gastrointestinal Cancer, Epidural Anesthesia, General Anesthesia
  • Reza Akhondzadeh, Alireza Olapour, Fatemeh Javaherforooshzadeh *, Mahboobeh Rashidi, Nima Bakhtiari, Fatemeh Hosseininejad **
    Objectives

     This study compared dexmedetomidine to fentanyl as an adjunct to ropivacaine for epidural anesthesia in patients undergoing femoral neck fracture surgery.

    Methods

     A total of 56 patients in two different groups with dexmedetomidine and fentanyl underwent the epidural anesthesia method by ropivacaine. This study compared the onset and duration of sensory block, duration of motor block, visual analog scale (VAS) analgesia, and sedation score. The VAS and hemodynamics (e.g., heart rate and mean arterial pressure) were measured every 5 to 15 minutes, then every 15 minutes to the end of the surgery, and then in the 1st, 2nd, 4th, 6th, 12th, and 24th hours after surgery.

    Results

     In the fentanyl group, the onset time of the sensory block was longer (P < 0.001), and the duration of the block was shorter than in the dexmedetomidine group (P = 0.045). In the fentanyl group, the onset time of motor block was longer than in the dexmedetomidine group (P < 0.001). The mean highest VAS score for each patient in the dexmedetomidine group was 4.9 ± 0.6, compared to the fentanyl group (5.8 ± 0.9), with a significant difference between the two groups (P < 0.001). The sedation score was higher from the 30th minute (P = 0.01) to the 120th minute (P = 0.04) in the patients of the dexmedetomidine group than in the fentanyl group. Side effects, such as dry mouth, hypotension, and bradycardia, were more common in the dexmedetomidine group, and nausea and vomiting were more common in the fentanyl group; however, there were no differences between the groups. There was no respiratory depression in both groups.

    Conclusions

     This study presented that dexmedetomidine as an adjuvant in epidural anesthesia for orthopedic femoral fracture surgery shortens the onset time of sensory and motor block, increases analgesia length, and prolongs anesthesia. Sedation with dexmedetomidine is better than fentanyl, with fewer side effects, and more effective as preemptive analgesia.

    Keywords: Ropivacaine, Dexmedetomidine, Fentanyl, Preemptive Analgesia, Epidural Anesthesia
  • بهزاد احسن*، محمد آزاد ماجدی، سید مسعود موسوی جم، خالد رحمانی، زانا رمضانی
    زمینه و هدف

    به صورت معمول برای جراحی ستون فقرات، بیهوشی عمومی مورد استفاده قرار می گیرد؛ اما این جراحی تحت بی حسی منطقه ای نیز می تواند انجام گیرد. مزایای استفاده از بی حسی منطقه ای برای جراحی ستون فقرات، در مقایسه با بیهوشی عمومی و نیز اختلاف نظر جهت انتخاب بهینه بیهوشی برای عمل جراحی ستون فقرات همچنان مورد بحث است. هدف از این مطالعه مقایسه عوارض بیهوشی عمومی و اپیدورال در بیماران تحت عمل جراحی ستون فقرات ناحیه سینه ای و کمری است.

    روش بررسی

    در این مطالعه ی مقایسه ای آینده نگر، 80 بیمار با کلاس 1 و 2 انجمن بیهوشی آمریکا که جهت انجام عمل جراحی ستون فقرات کمری و تحتانی سینه ای به اتاق عمل بیمارستان کوثر سنندج مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. پس از تقسیم بندی تصادفی بیماران در دو گروه مساوی، بیهوشی عمومی یا بی حسی اپیدورال در بیماران هر گروه انجام شد. مشخصات دموگرافیک، علایم حیاتی، شدت درد، میزان بی قراری، احتباس ادراری، تهوع و استفراغ، تعداد دفعات نیاز به مسکن، زمان درخواست اولین دوز مسکن، زمان شروع به راه رفتن و زمان ترخیص از بیمارستان در بیماران دو گروه ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 23 و با استفاده از آزمون های آماری میانگین و انحراف معیار، تی مستقل و کای دو آنالیز شد.

    یافته ها: 

    در بین دو گروه مطالعه از نظر جنس، سن، نوع عمل جراحی تفاوت معنادار وجود نداشت (0/05<P). شدت درد بر اساس مقیاس VAS در ساعات 2، 4 و 6 پس از اتمام جراحی در گروه عمومی بالاتر از گروه اپیدورال بود (0/05>P) به شکلی که بالاترین میانگین امتیاز شدت درد در گروه عمومی در ساعت دوم پس از جراحی بود (6/8). همچنین میزان بی قراری بر اساس RASS در گروه عمومی در ساعات 2 و 4 پس از اتمام جراحی بیشتر از گروه اپیدورال بود (0/05>P). بروز تهوع و استفراغ در ریکاوری در گروه عمومی بالاتر بود (0/05>P). همچنین زمان درخواست اولین مسکن در گروه عمومی کوتاه تر بود. بروز احتباس ادراری، زمان شروع به راه رفتن و ترخیص از بیمارستان بین دو گروه مطالعه تفاوت معنادار نداشت (0/05<P).

    نتیجه گیری:

     بر اساس نتایج ما به نظر می رسد که بی حسی اپیدورال جایگزین مناسب بیهوشی عمومی همراه با عوارض کمتر در جراحی ستون فقرات باشد.

    کلید واژگان: بیهوشی عمومی, بی حسی اپیدورال, جراحی ستون فقرات, جراحی تواکولومبار, عوارض
    Behzad Ahsan*, Mohammad Azad Majedi, Seyed Masoud Mousavijam, Khaled Rahmani, Zana Ramezani
    Background and Aim

    General anesthesia (GA) is commonly used for spine surgery but this operation can be performed under regional anesthesia. The advantages of regional anesthesia (RA), as compared to GA in regard to the optimum choice of anesthesia for spine surgery have been a matter of controversy. The aim of this study was to compare GA with RA in regard to the intraoperative events, incidence of postoperative complications, and the recovery time in the patients undergoing spine surgery.

    Material and Methods

    This prospective comparative study included 80 patients in ASA 1 and 2 who had referred to Kwosar Hospital in Sanandaj for spinal and lower thoracic surgery. After random allocation of the patients into two equal groups, general anesthesia or epidural anesthesia was adminstered in the same manner to the patients of each group. Demographic characteristics, vital signs, the severity of pain, agitation, urinary retention, nausea, and vomiting, number of times needed to administer analgesics, the time of request for the first dose of analgesia, the time to start walking, and the time of discharge from the hospital were recorded in the patients׳ records. Using SPSS software version 23, data were analyzed by average statistical test, standard deviation, independent t-test, and chi-square test.

    Results

    There was no significant differences between the two groups in terms of gender, age, and type of surgery (P >0.05). The severity scores of pain based on the VAS scale at 2, 4, and 6 hours after surgery in the GA group were higher than those in the epidural group (P <0.05). The highest average score of pain intensity in the GA group was in the second hour after surgery (8.6). RASS-based restlessness scores were also higher in the GA group at the 2nd  and 4th  hours after surgery than in the epidural group (P <0.05). The incidence rates of nausea and vomiting were higher during recovery time in the GA group (P <0.05). Also, the time to first analgesic request in the GA Group was shorter. The incidence of urinary retention, the time to start walking, and hospital discharge were not significantly different between the two groups (P <0.05).

    Conclusion

    Based on our results, use of epidural anesthesia seems to be a suitable alternative to general anesthesia with fewer complications for spinal surgery.

    Keywords: General anesthesia, Epidural anesthesia, Spinal surgery, Thoracolumbar surgery, Complications
  • فاطمه مفتخر، رضا آخوندزاده*
    زمینه و هدف

     ایجاد آرام بخشی مناسب جهت کنترل اضطراب بیمار با کمترین تغییرات همودینامیک و کمترین عوارض در بیماران تحت عملهای جراحی نسبتا طولانی ارتوپدی با بیحسی اپیدورال بسیار مهم و ضروری است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر آرام بخشی دکسمدتومیدین و مورفین در عملهای جراحی شکستگی ساق پا تحت بیحسی اپیدورال می باشد.

    روش بررسی

    در این مطالعه 80 بیمار 18 تا 60 سال با ASA: I,II پس از مانیتورینگ اولیه تحت بیحسی اپیدورال کمری قرار گرفتند. بیماران به دو گروه D -دریافت کننده دکسمدتومیدین- (N=40) و گروه M -دریافت کننده مورفین- (N=40) تقسیم شدند سپس سطح بلوک حسی و حرکتی جهت شروع عمل جراحی، طول مدت بلوک حسی و حرکتی، درجه آرامبخشی با مقیاس Modified Ramsay Sedation Scale و تغییرات همودینامیک در طول مدت عمل جراحی اندازه گیری و ثبت گردید.

    یافته ها

    گروه D نسبت به گروه M زمان رسیدن به سطح بلوک حسی و حرکتی کمتر بود (P<0/001) درجه آرام بخشی در گروه D نسبت به گروه M بالاتر بوده است (P<0.0001) ولی تغییرات همودینامیک و عوارض تنفسی بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت.

    نتیجه گیری

    دکسمدتومیدین می تواند آرام بخشی مناسب و مطلوبی را با کمترین تغییرات همودینامیک در بیماران تحت تحت بیحسی اپیدورال فراهم آورد.

    کلید واژگان: آرام بخشی, بیهوشی اپیدورال, دکسمدتومیدین, مورفین
    Fatemeh Moftakhar, Reza Akhondzadeh*
    Background

    Providing appropriate sedation to control patient anxiety with minimal hemodynamic changes and minimal complications in patients undergoing relatively long orthopedic surgery with epidural anesthesia is very important and necessary. This study aimed to compare the sedative effect of dexmedetomidine and morphine in fracture leg surgery under epidural anesthesia.

    Materials and methods

    In this study, 80 patients aged 18 to 60 years with ASA: I, II underwent lumbar epidural anesthesia after initial monitoring. Patients were divided into two groups: D - dexmedetomidine - (N = 40) and M - morphine - (N = 40). Then the sensory and motor block level to start the surgery, the duration of sensory and motor block, the degree of sedation with the Modified Ramsay Sedation Scale, and hemodynamic changes during the operation were measured and recorded.

    Results

    Group D had a shorter time to reach the sensory and motor block level than group M (P <0.001). The degree of sedation in group D was higher than in group M (P <0.0001), But there was no significant difference between hemodynamic changes and respiratory complications between the two groups.

    Conclusion

    Dexmedetomidine can provide good sedation with minimal hemodynamic changes in patients under epidural anesthesia.

    Keywords: Dexmedetomidine, Epidural Anesthesia, Morphine, Sedation
  • Unal Oztekin*, Mehmet Caniklioglu, Fatih Atac, Cigdem Unal Kantekin, Abdullah Gurel, Levent Isikay
    Purpose

    The aim of this study is to evaluate the effects of anesthesia methods on the success of urethral access and stone access achievement in endoscopic treatment of urolithiasis.

    Materials and Methods

    In this prospective randomized study, 105 patients who underwent primary ureterorenos-copy (URS) procedure for ureteral stones were evaluated. The patients were randomized into three groups by permuted block randomization according to the applied anesthesia

    method

    General anesthesia (GA): 33 patients, Spinal anesthesia (SA): 31 patients, and Epidural anesthesia (EA): 31 patients. Ten patients, whose ureteral access was not successful, were dropped out. The success of the three anesthesia methods on the success of the ureter access and its effects on surgical outcomes were compared.

    Results

    There was no statistically significant difference among the three groups in terms of the demographic val-ues and preoperative features except the American Society of Anesthesiologists (ASA) status. Dilatation and the access time to stone were statistically significantly longer in SA and EA group compared to the GA group. There was no statistically significant difference among the groups in terms of operation, lithotripsy time, stone-free rate (SFR), and complication rates. The Visual Analog Scale (VAS) scores in the 8th and 24th hours were statistically significantly higher in the GA group.

    Conclusion

    In patients who decided to undergo primary ureterorenoscopy procedure, it can be suggested to treat with GA to provide a better relaxation of the ureter if there are no contraindications.

    Keywords: anesthesia methods, endoscopy, epidural anesthesia, spinal anesthesia, ureteral stone, ureterorenoscopy
  • یاسمین چایی بخش لنگرودی، لاره بی آزار*، زهرا میرموذن، محدثه احمدی، مهین طائفه، فاطمه رشیدی مژدهی، بتول منتظری

    بی حسی نخاعی و اپیدورال به صورت شایع در جراحی های مختلف انجام می شوند. ایمنی این روش ها به خوبی ثابت شده، اما گاهی بیماران دچار عوارض قابل توجه می شوند. بیش ترین عارضه این روش ها، سردرد به دنبال سوراخ کردن دورا می باشد که سردردی وابسته به تغییر وضعیت بیمار بوده و عموما خودبخود بهبود می یابد. اما این نوع سردرد همچنین می تواند علامت اولیه ای از تشکیل هماتوم ساب دورال باشد و باید به عنوان یک علامت خطر در نظر گرفته شود. عدم پاسخ به درمان های طبی رایج و نیز تغییر در خصوصیات این سردرد با به همراه بودن سایر علایم مرتبط با سیستم عصبی، شک به هماتوم ساب دورال را برمی انگیزد. این عارضه اگرچه نادر است، ولی در صورت عدم تشخیص به موقع، همراه با نقایص عصبی وکشنده می باشد.

    کلید واژگان: هماتوم ساب دورال, بی حسی نخاعی, بی حسی اپیدورال
    Chaibakhsh Y, Biazar G*, Mirmoazen Z., Ahmadi M, Tayefeh M, Rashidi Mozhdehi F, Montazeri B

    Spinal and epidural anesthesia are commonly used in various types of surgery. Their safety is confirmed, however, sometimes serious complications seems to be related to these procedures. Postural puncture headache is the most common side effect, which usually changes when patients change position and recovers spontaneously.However, headache following Dura Puncture can also be an early sign of a subdural hematoma formation and it should be considered as a risk factor. Failure to respond to proven medical treatments as well as changes in the patterns of headache, along with other neurologic symptoms, the patient should be suspected of subdural hematoma.it is a rare but fatal complication with neurologic deficits, if not diagnosed early.

    Keywords: Subdural Hematoma, Spinal Anesthesia, Epidural Anesthesia
  • Mohammadreza Gousheh, Reza Akhondzadeh *, Mahbobe Rashidi, Alireza Olapour, Fatemeh Moftakhar
    Background

    Epidural block approach and drugs are common options for improving the sensory and motor block duration and postoperative pain management.

    Objectives

    The study aimed to compare the analgesic effects of dexmedetomidine and morphine as adjuvants to bupivacaine for epidural anesthesia in leg fracture surgery.

    Methods

    This prospective clinical trial was conducted on patients (n = 80, age range: 18 - 60 years) categorized as ASA class I or II. After a clinical examination, the patients were allocated to receive either lumbar epidural bupivacaine + morphine (BM) (12 mL bupivacaine 0.5% + morphine 2 mg) or bupivacaine + dexmedetomidine (BD) (12mLbupivacaine 0.5% + dexmedetomidine 1g/kg). After drug administration, the sensory block level was assessed at 2-min intervals using the Cold Swab method until it reached the T12 level. At the T12 level of sensory block, the surgery began when motor block reached grade 3 of the modified Bromage scale.

    Results

    The BD group had a significantly shorter time to reach the sensory and motor block than the BM group (P < 0.001). The duration of sensory and motor block was significantly longer in the group BD than in the BM group (P < 0.001). Moreover, the BD group showed lower VAS scores (P < 0.0001) and longer time to first analgesia demand than the BM group.

    Conclusions

    Combined bupivacaine + dexmedetomidine prolongs the sensory and motor block duration and controls postoperative pain more effectively, indicating that it is an appropriate combination for epidural anesthesia.

    Keywords: Bupivacaine, Dexmedetomidine, Epidural Anesthesia, Morphine
  • Behnam Hosseini, Faramarz Mosaffa, Shideh Dabir, Hamed Tanghatari, Mehrdad Taheri *
    Objective
    To evaluate the evolution pattern of epidural block after rotating the needle tip 45° to the operative side and evaluate its effects on patients’ hemodynamics and recovery profile in those undergoing arthroscopic knee surgery.
    Methods
    Forty participants were randomly subdivided into control and rotation group (n=20). An 18-gauge, 3.5 inch, Tuohy needle was placed at the level of L4-5 and pushed forward into the epidural space through parasagittal approach, in control group, the needle was pushed forward to the epidural space in cephaldad 90 degrees. For the rotation group, the needle was pushed forward to the epidural space and the tip was rotated 45 degrees to the surgical side.15 mL of bupivacaine 0.5% was injected and evolution of sensory and motor blocks until 2-segment regression of the sensory level below to T10 as well as total duration of motor block and surgery were recorded. Hemodynamic parameters (HR, MAP, and SPO2), hypotension, fluid intake, vasopressors, first ambulation and spontaneous urination were recorded. Statistical analysis was performed using SPSS and P≤0.5 considered significant.
    Results
    Sensory block up to T10 level, Complete motor block and time for 2-segment regression of sensory level were earlier in the 45°-rotation than in the control group (p<0.001).Total duration of motor block in control group was lower than rotation group (p<0.001).Hypotension, N&V, vasopressors and fluid intake showed no statistically difference between the two groups (p=0.219). First spontaneous urination and ambulation were significantly lower in rotation group (p<0.001).
    Conclusion
    45 degrees’ needle rotation to the surgical side provides a faster block evolution and hastened recovery profile with no significant difference in hemodynamic fluctuations.
    Keywords: Epidural anesthesia, Hemodynamic, Block evolution, Recovery profile, Needle rotation
  • Mohammad Azad Majedi, Shahab Sarlak, Yasaman Sadeghi, Behzad Ahsan
    Background

    Epidural anesthesia (EA) today has been used extensively in surgical procedures and the management of pain associated with midwifery and chronic pain. This type of anesthesia can be done in different technical, physiological, and pharmacological ways. The aim of this study was to compare the effects of thoracic EA with general anesthesia (GA) on hemodynamic changes and its complications in patients underwent laparoscopic colonoscopy.

    Materials and Methods

    This clinical trial study was conducted on 80 patients undergoing laparoscopic cholecystectomy with EA or GA based on inclusion and exclusion criteria. The patients were randomly divided into two groups of 40 and changes in blood pressure, systolic blood pressure (SBP) and diastolic blood pressure (DBP), heart rate (HR), and arterial blood oxygen saturation were measured. The incidence of nausea, vomiting, chills, and itching in the two groups was recorded. The analysis was performed descriptively and also using t-test and Chi-square tests.

    Results

    The results showed that the mean of SBP and DBP, HR, and arterial blood oxygen saturation and the incidence of nausea and vomiting was statistically significant (P < 0.05) between the two groups at 4, 6, and 12 h after anesthesia and it was higher in a group of GA. There was no significant difference in shivering and itching between the two groups (P > 0.05).

    Conclusion

    The results of this study indicated that thoracic EA in patients with laparoscopic cholecystectomy has significant effects on factors such as SBP and DBP and arterial blood oxygen saturation. Furthermore, EA has fewer complications than GA, and it is the preferable approach.

    Keywords: Epidural anesthesia, general anesthesia, hemodynamic changes, laparoscopic cholecystectomy
  • Nishith Govil *, Vijay Adabala, Revanth Challa, Shailesh Lohani, Intezar Ahmed
    Thalassemia is an inherited defect in the production of globulin chains transmitted by autosomal recessive inheritance. Anaesthetic management of these patients is challenging, being associated with hypersplenism, unanticipated difficult airway and vertebral malformations, perioperative high blood pressure, systemic features of iron overload, cardiac and hepatic failure and anaemia.   In this case, we highlight the anaesthetic concerns in a child of beta thalassemia intermedia with high levels of Hemoglobin F posted for splenectomy along with cholecystectomy. To avoid need of postoperative mechanical ventilation due to low oxygen carrying capacity of blood and anaerobic metabolism during the period of surgical stress, epidural catheter inserted despite possibility of epidural hematoma or bleed because of thrombocytopenia. Patient had an enhanced recovery in term of decrease oxygen demand, decrease postoperative nausea and vomiting, early ambulation and patient satisfaction. Intraoperative epidural also decreases need of neuromuscular blocking agent and intravenous analgesia. This lead to faster awakening from anaesthesia even in the presence of decrease oxygen carrying capacity due to anaemia and acidosis (anaerobic metabolism). Use of regional anesthesia should be considered in similar cases after assessing risk and benefits for individual cases.
    Keywords: Thalassemia intermedia, Epidural anesthesia, Thrombocytopenia, Enhanced recovery
  • مینو موحدی، الهام مدنی نایینی
    مقدمه
    فرایند زایمان طبیعی با درد شدید حین زایمان همراه است که تا کنون روش های مختلفی برای کاهش آن ارایه شده است که ایجاد بی حسی نخاعی از روش های شایع مورد استفاده در این زمینه می باشد. این مطالعه، با هدف تعیین و مقایسه ی پیامد مادری- جنینی در حین زایمان واژینال در سه روش مختلف بی حسی نخاعی، Epidural و ترکیبی انجام گرفت.
    روش ها
    در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی که در سال های 97-1396 در بیمارستان های الزهرا (س) و شهید بهشتی 105 زن باردار در شرف زایمان طبیعی، به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه 35 نفره توزیع گردیدند. جهت کاهش درد زایمان، گروه اول تحت بی حسی نخاعی، گروه دوم تحت بی حسی Epidural و گروه سوم تحت بی حسی Combined قرار گرفتند و عوارض مادری و نوزادی در سه گروه تعیین و مقایسه گردید.
    یافته ها
    میانگین نمره ی Apgar دقایق 1 و 5، در سه گروه اختلاف معنی داری نداشت، اما میانگین مدت زمان مرحله ی دو در سه گروه تحت بی حسی نخاعی (38/6 ± 24/36 دقیقه) ، Epidural (57/7 ± 06/32 دقیقه) و ترکیبی (39/7 ± 78/35 دقیقه) ارزیابی گردید و در گروهی که تحت بی حسی Epidural قرار گرفتند، کمتر بود (027/0 = P). سایر عوارض، از جمله خونریزی و مرگ و میر در سه گروه اختلاف معنی داری نداشت.
    نتیجه گیری
    بروز عوارض مادری و جنینی در سه گروه تحت بی حسی نخاعی، Epidural و ترکیبی، اختلاف معنی داری نداشت، اما مدت زمان مرحله ی دوم زایمان در گروه تحت بی حسی Epidural به طور معنی داری کمتر بود. از این رو، به نظر می رسد استفاده از بی حسی Epidural جهت کاهش درد زایمان، نسبت به روش نخاعی و ترکیبی ارجح باشد.
    کلید واژگان: پیامد زایمان, پیامد جنینی, درد زایمان, بی حسی نخاعی, بی حسی Epidural
    Minoo Movahedi, Elham Madani, Naeini
    Background
    Natural delivery process is accompanied by severe pain during labor, and various ways of reducing it have been presented so far, of them, spinal anesthesia is one of the most commonly used methods. The aim of this study was to compare the effect of spinal, epidural, and combined neuroaxial anesthesia on the maternal and fetal outcomes of normal vaginal delivery.
    Methods
    In a clinical trial study, 105 pregnant women candidates for normal delivery were randomly assigned to three groups of 35. To reduce labor pain, the first group was under spinal anesthesia, the second under epidural anesthesia, and the third under combined anesthesia. The incidences of maternal and neonatal complications were determined and compared between the three groups. Findings: The mean Apgar scores of 1st and 5th seconds were not significantly different between the three groups, but the mean duration of stage two was significantly less in the group under epidural anesthesia (32.66 ± 7.57 minutes) compared to those in spinal (36.28 ± 6.38 minutes) and combined anesthesia (35.78 ± 7.39 minutes) (P = 0.027). Other complications, including bleeding and mortality, were not significantly different between the study groups.
    Conclusion
    The incidence of maternal and fetal complications in the three groups under the spinal, epidural, and combined anesthesia did not show a significant difference, but the duration of the second stage of delivery was significantly lower in the group of epidural anesthesia. Therefore, it seems that the use of epidural anesthesia is preferable to the spinel and combined anesthesia to reduce delivery pain.
    Keywords: Pregnancy outcome, Fetal outcome, Labor pain, Anesthesia, Spinal, Epidural anesthesia
  • Zahid Hussain Khan, Imam Hussain Jameel Khafaji
    Both neuraxial anesthesia and general anesthesia are used for lower limb surgery. And because of the complications that occur with this type of surgery, we searched in this narrative review the effectiveness and safety of neuraxial anesthesia versus general anesthesia for lower limb surgery. We included randomized controlled trials comparing neuroaxial anesthesia (spinal or epidural anesthesia) versus general anesthesia in adults (35 years or older) with lower-limb surgery.
    Keywords: neuraxial anesthesia, general anesthesia, spinal anesthesia, epidural anesthesia
  • Amir Poya Zanjani *, Azam Ghorbani, Babak Eslami, Babak Mirzashahi
    General anesthesia (GA) is associated with serious concerns in advanced cases of Charcot-Marie-Tooth (CMT). Despite several benefits of applying regional anesthesia (RA), recommendation for RA is controversial in CMT due to insufficient supporting documents and trials. We report combined epidural/general anesthesia for a 12-year-old boy with CMT disease undergoing major spine corrective surgery. This manuscript is presented not only to evaluate the costs and benefits of RA, but also to highlight the safety of neuraxial anesthesia and emphasis on the broad potential role of RA to reduce risks of GA in CMT patients.
    Keywords: Combined Anesthesia, Epidural Anesthesia, General Anesthesia, Charcot, Marie, Tooth, Kyphoscoliosis Correction
  • علی کرباسفروشان، ایرج پیمان، فرشته جلالوندی *، میترا یاری
    مقدمه
    عمل جراحی کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک(LC) با استفاده از بیهوشی عمومی از شایع ترین اعمال جراحی محسوب می شود. با توجه به مخاطرات و اثرات بیهوشی عمومی بر شاخص های تنفسی و در نظر گرفتن بیهوشی اپیدورال به عنوان یک جایگزین مناسب و ایمن برای بیهوشی عمومی، این مطالعه با هدف مقایسه شاخص های تنفسی بیماران حین و پس از LC تحت دو روش بیهوشی عمومی و اپیدورال انجام شده است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی(equivalent study) به صورت دو گروهی بر روی بیماران کاندید کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک که یک گروه با کمک بیهوشی عمومی و گروه دوم به روش بیهوشی اپیدورال تحت عمل جراحی قرار گرفتند، انجام و شاخص های تنفسی دو گروه قبل، حین و پس از عمل اندازه گیری و مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزار آماری vol.20 SPSS انجام گردید.
    یافته های پژوهش: در حین عمل جراحی شاخص های SPO2، PaO2، PaCO2در گروه بیهوشی عمومی کمتر از گروه اپیدورال بود .بر اساس آنالیز واریانس اندازه های تکراری با کنترل اثرSPO2 پایه و جنسیت روند تغییرات در حین و پس از عمل بین دو گروه معنادار بود(P<0.005). در گروه تحت بیهوشی عمومی در حین عمل افت SPO2 بیشتر بود(P<0.05) ولی در پایان عمل جراحی اختلاف معناداری وجود نداشت(P= 0.07).
    بحث و نتیجه گیری
    استفاده از روش اپیدورال یا بیهوشی عمومی تغییرات اندکی بر اندکس های تنفسی حین عمل جراحی دارد ولی پس از عمل جراحی تفاوتی در نتیجه استفاده از هر کدام از این روش ها دیده نمی شود و بر حسب ترجیح بیمار و پزشک هر یک را می توان به کار برد.
    کلید واژگان: بیهوشی عمومی, بیهوشی اپیدورال, کوله سیستکتومی لاپاروسکوپیک, شاخص های تنفسی
    Ali Karbasfrushan, Iraj Peiman, Fereshteh Jalalvandi *, Mitra Yari
    Introduction
    Laparoscopic cholecys-tectomy with general anesthesia is very common. According to the risks of general anesthesia and its effects on respiratory indices, epidural anesthesia as a safe substitute is used instead of general anesthesia in laparoscopic cholecystectomy patients. This study has been conducted to compare respiratory effects of these two methods of anesthesia on respiratory indices in laparoscopic cholecystectomy patients.
    Materials and Methods
    This study is randomized clinical trial (equivalent study) that has been performed in two groups of laparoscopic cholecystectomy patients anesthesized either by general anesthesia method or epidural method. In both groups respiratory indices were measured before, during and after the surgery and then compared and analyzed using SPSS version 20.
    Findings: PaO2, SpO2 and PaCO2were lower in general anesthesia group than the epidural group (PDiscussions &
    Conclusions
    Intrao-peratively using epidural method for laparoscopic cholecystectomy patients causes little change in respiratory indices compare to general anesthesia technique, but after surgery there is no such a difference between two groups and according to patient preference and physician each can be used.
    Keywords: General anesthesia, Epidural anesthesia, Laparoscopic cholecyste, ctomy, Respiratory indices
  • پرویز امری مله*، شهلا یزدانی، وحید اسماعیلی
    مقدمه
    تغییرات پاتوفیزیولوژی کاردیو میو پاتی هیپر تروفیک پیچیده است و تغییرات فیزیولوژی حاملگی و اثرات بیهوشی برای جراحی سزارین باعث تغییرات بارزی روی همودینامیک می شود و حتی می تواند منجر به مرگ مادر شود. ما یک زن باردار 21 سا له با بیماری کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک که تحت عمل جراحی سزارین الکتیو قرار گرفت را گزارش می کنیم.
    معرفی بیمار: خانمی 21 ساله با سن حاملگی 38 هفته، که سابقه کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک دارد، کاندید سزارین الکتیو شده است. بی حسی اپیدورال با 20میلی لیتر لیدوکایین 1% انجام شد. بیمار بعد از 72 ساعت بدون هیچ عارضه ای ترخیص شده است.
    نتیجه
    ما بیحسی اپیدورال با لیدوکایین را برای جراحی سزارین در بیمار مبتلا کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک توصیه می کنیم.
    کلید واژگان: جراحی سزارین, کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک, بی حسی اپیدورال
    Parviz Amri Maleh *, Shala Yazdany, Vahid Esmaeeli
    Aim and
    Background
    The pathophysiologic changes of Hypertrophic Cardiomyopathy is complex and the physiologic changes of pregnancy and anesthesia for cesarean section have a great effect in the hemodynamic and it can even lead to maternal death. We report a 21-year pregnant woman with HCM who were candidate for elective cesarean section. Case report: A21-year-old woman, gestational age 38 weeks, with a history of Hypertrophic Cardiomyopathy who candidate for elective cesarean section.. Epidural anesthesia was performed with lidocaine% 1. The patient was discharged after 72 hours without any complication.
    Conclusion
    We recommend epidural anesthesia with lidocaine for cesarean section in a patient with Hypertrophic Cardiomyopathy.
    Keywords: Cesarean section, Hypertrophic Cardiomyopathy, Epidural anesthesia
  • صمد بهشتی روی، داوود آقامحمدی، فرزاد کاکایی، احمد شیخلو*، دانیال فدایی فولادی، مهدی نظری، مجتبی ضیایی
    پیش زمینه و هدف
    نشان داده شده است که سرانجام بالینی مناسب تری برای بیمارانی که تحت اعمال جراحی توراسیک با بی حسی اپیدورال توراسیک قرار می گیرند، متصور می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج توراکوسکوپی تشخیصی بین بیماران تحت بیهوشی عمومی و بی حسی اپیدورال توراسیک می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تصادفی آینده نگر، 30 کاندید توراکوسکوپی تشخیصی تحت بیهوشی عمومی (15 بیمار) یا بی حسی اپیدورال توراسیک (15 بیمار) قرار گرفتند. علائم حیاتی و میزان اشباع اکسیژن قبل، حین و بعد عمل؛ متغیرهای آنالیز گاز خون شریانی قبل و بعد عمل؛ و درد، نیاز به ضددرد، عوارض، اقامت در بیمارستان و مرگ ومیر پس از عمل ثبت و مقایسه گردیدند.
    یافته ها
    علائم حیاتی و متغیرهای آنالیز گاز خون شریانی تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشتند. هرچند متوسط درد، دوز ضددرد و مدت اقامت بیمارستانی بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشتند، این متغیرها در گروه بی حسی اپیدورال توراسیک از وضعیت بهتری برخوردار بودند. موردی با آژیتاسیون حین عمل، نیازمند تبدیل به بیهوشی عمومی، بروز عوارض، نیاز به پذیرش در بخش مراقبت ویژه یا دچار مرگ ومیر ثبت نگردید.
    بحث و نتیجه گیری
    در بیماران نیازمند توراکوسکوپی تشخیصی بی حسی اپیدورال توراسیک ازنظر علائم و متغیرهای آنالیز گاز خون شریانی حداقل معادل بیهوشی عمومی است. ازنظر درد و اقامت بیمارستانی پس از عمل بی حسی اپیدورال توراسیک بر بیهوشی عمومی برتری دارد، هرچند این برتری ازنظر آماری معنی دار نیست.
    کلید واژگان: توراکوسکوپی, بیهوشی عمومی, بی حسی اپیدورال
    Samad Beheshtirouy, Davood Aghamohammadi, Farzad Kakaei, Ahmad Sheikhlo *, Daniel Fadaei Fouladi, Mahdi Nazari, Mojtaba Ziaee
    Background and Aims
    Better clinical outcomes are observed in patients who undergo thoracic procedures under thoracic epidural anesthesia (TEA). This study aimed to compare the outcome of diagnostic thoracoscopy between patients with General anaesthesia (GA) and TEA.
    Materials and Methods
    In this randomized prospective study 30 candidates of diagnostic thoracoscopy underwent either GA (n=15) or TEA (m=15). Pre-, intra-, and post-operational vital signs and O2 saturation, pre- and post-operational parameters of arterial blood gas (ABG), and post-operational pain, need of analgesics, complications, hospital stay and mortality rate were documented and compared between two groups.
    Results
    Vital signs and ABG parameters were comparable between the two groups. Although there was better condition in the TEA group, the mean post-operational pain, dose of analgesics and hospital stay were comparable between the two groups statistically. There was no case with intra-operational agitation, change to general anesthesia, complications, need for intensive care unit admission, or mortality.
    Conclusion
    In candidates of diagnostic thoracoscopy, TEA is at least equal to GA in terms of intra-operational vital signs and parameters of ABG. TEA is superior to GA regarding post-operative pain and hospital stay, but this predominance does not reach a statistically significant level.
    Keywords: Thoracoscopy, General anesthesia, Epidural anesthesia
  • Poupak Rahimzadeh, Saeid Safari, Seyed Hamid Reza Faiz, Seyed Moayed Alavian *
    Context: Liver plays an important role in metabolism and physiological homeostasis in the body. This organ is unique in its structure and physiology. So it is necessary for an anesthesiologist to be familiar with various hepatic pathophysiologic conditions and consequences of liver dysfunction.Evidence Acquisition: We searched MEDLINE (Pub Med, OVID, MD Consult), SCOPUS and the Cochrane database for the following keywords: liver disease, anesthesia and liver disease, regional anesthesia in liver disease, epidural anesthesia in liver disease and spinal anesthesia in liver disease, for the period of 1966 to 2013.
    Results
    Although different anesthetic regimens are available in modern anesthesia world, but anesthetizing the patients with liver disease is still really tough. Spinal or epidural anesthetic effects on hepatic blood flow and function is not clearly investigated, considering both the anesthetic drug-induced changes and outcomes. Regional anesthesia might be used in patients with advanced liver disease. In these cases lower drug dosages are used, considering the fact that locally administered drugs have less systemic effects. In case of general anesthesia it seems that using inhalation agents (Isoflurane, Desflurane or Sevoflurane), alone or in combination with small doses of fentanyl can be considered as a reasonable regimen. When administering drugs, anesthetist must realize and consider the substantially changed pharmacokinetics of some other anesthetic drugs.
    Conclusions
    Despite the fact that anesthesia in chronic liver disease is a scary and pretty challenging condition for every anesthesiologist, this hazard could be diminished by meticulous attention on optimizing the patient’s condition preoperatively and choosing appropriate anesthetic regimen and drugs in this setting. Although there are paucity of statistics and investigations in this specific group of patients but these little data show that with careful monitoring and considering the above mentioned rules a safe anesthesia could be achievable in these patients.
    Keywords: Liver Disease, Anesthesia, Regional Anesthesia, Epidural Anesthesia, Spinal Anesthesia
  • Mohammad Reza Hajiesmaeili, Mahsa Motavaf, Saeid Safari
  • کریم ناصری، شعله شامی، فرهاد معظمی، بهزاد احسن
    سابقه و هدف
    لیدوکائین از داروهای بی حس کننده موضعی متوسط الاثر است که به کرات در بی حسی اپی دورال مصرف می شود و خطر مسمومیت قلبی یا سیستم اعصاب مرکزی کم تری نسبت به بوپیواکائین دارد. این مطالعه طول مدت اثر مهار حسی و حرکتی لیدوکائین را با اضافه نمودن اپی نفرین، فنتانیل یا شبه دارو (سالین نرمال) در بی حسی اپی دورال با هم مقایسه نموده است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه دو سو ناآگاه 60 بیمار IASA و II نامزد جراحی انتخابی ارتوپدی به صورت تصادفی بلوکی به سه گروه N (لیدوکائین + سالین)، E (لیدوکائین + اپی نفرین) و F (لیدوکائین + فنتانیل) تقسیم شدند. بی حسی اپی دورال با استفاده از 380 mg لیدوکائین 2 درصد و 1 میلی لیتر سالین نرمال در گروهN، 380 mg لیدوکائین 2 درصد و 100 میکروگرم (1 میلی لیتر از محلول 1.10000) اپی نفرین در گروه E و 380 mg لیدوکائین 2 درصد و 50 میکروگرم فنتانیل در گروه F انجام شد. زمان شروع مهار حسی و طول مدت مهار حسی و حرکتی در بیماران ثبت شد. یافته ها با نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. P<0.05 معنی دار تلقی شد.
    یافته ها
    زمان متوسط شروع اثر مهار حسی در سه گروه E (8.35+/-0.85 دقیقه)، F (8.15+/-0.75 دقیقه) و N (8.75+/-0.8 دقیقه) مشابه بود و و سه گروه از این لحاظ اختلاف معنی داری با هم نداشتند. طول مدت مهار حرکتی کامل در گروه های E (46.5+/-27.5 دقیقه) و F (45.3 +/-26.8 دقیقه) به طور معنی داری بیش تر از گروه N (22.5+/-18.3 دقیقه) بود. طول مدت مهار حسی در گروه E (117+/-15.8 دقیقه) بیش تر از دو گروه N (102+/-22.9 دقیقه) وF (102+/-18.3 دقیقه) بود. (p<0.05) افت فشارخون در 40 درصد، 50 درصد و 60 درصد موارد و کاهش تعداد نبض در 10 درصد، 25 درصد و 30 درصد بیماران گروه هایN و E و F به ترتیب روی داد.
    استنتاج
    نتایج این مطالعه نشان داد که اضافه نمودن اپی نفرین یا فنتانیل به لیدوکائین برروی شروع اثر مهار حسی در بی حسی اپی دورال تاثیر ندارد. اپی نفرین و فنتانیل هر دو طول مدت مهار حرکتی را افزایش می دهند و اپی نفرین طول مدت مهار حسی با لیدوکائین را نیز افزایش می دهد. پیشنهاد می شود که در صورت نیاز به شلی و مهار حرکتی کامل در بی حسی اپی دورال اپی نفرین یا فنتانیل به لیدوکائین مصرفی افزوده شود.
    کلید واژگان: آنستزی اپیدورال, لیدوکائین, فنتانیل, اپی نفرین
    K. Naseri, Sh Shami, F. Moazami, B. Ahsan
    Background and
    Purpose
    Lidocaine is an intermediate acting local anesthetic agents used very much in epidural anesthesia and has less risk of cardiac or CNS problems compared with bupivacaine. This study evaluated the duration of motor and sensory block of epidural anesthesia with lidocaine alone, lidocoine plus epinephrine and lidocaine plus fentanyl.
    Materials And Methods
    In this double blind study 60 ASA I and II patients that scheduled for elective orthopedic operation were classified by block randomization in to three groups. Epidural anesthesia had been prescribed with 380 mg 2% lidocaine plus 1ml normal saline 0.9% for group N, 380 mg 2% Lidocaine plus 100 m/g (1ml from 1/10000 solution) for group E and 380 mg 2% lidocaine plus 500 m/g fentanyl for group F. The onset of sensory block and duration of motor and sensory block were recorded.
    Results
    The mean onset time of sensory block in three groups were the same and about 8-9 minutes. The duration of complete motor block in group E (46.5 min) and F (45.3 min) were significantly higher than group N (22.5 min). The duration of sensory block in group E (117 min) was higher than group N and F (102 min). Hypotension happened in 40%, 50% and 60% of cases and bradycardia in 10%, 25% and 30% of cases of groups N, E and F respectively.
    Conclusion
    The results of this study showed that there were no effects on onset time of epidural sensory block with epinephrine or fentanyl as an additive to lidocaine 2% but they have glittery direct effects on the duration of motor block. However, epinephrine can increase the duration of sensory block with lidocaine in epidural anesthesia. We suggest that in cases that relaxation and complete motor block is needed in epidural anesthesia epinephrine or fentanyl be added to lidocaine.
    Keywords: Epidural anesthesia, lidocaine. fentanyl, epinephrine
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال