به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "formocresol" در نشریات گروه "پزشکی"

  • لادن پاکزاد، کتایون سالم، سوگل حیدری فیروزابادی، نیلوفر فرمانبر*
    سابقه و هدف

    پالپوتومی دندان های شیری یکی از درمان های شایع و روزمره در دندانپزشکی کودکان است که با انجام دقیق و مناسب این درمان می توان دندان های مولر شیری را از درد و عفونت و مشکلات  دیگر و کشیدن حتمی نجات داد،با توجه به مزایا  و معایب درمان پالپوتومی لزوم بررسی میزان موفقیت این روش درمانی(پالپوتومی) در محیط های آموزشی احساس می گردد.

    مواد و روش ها

      مطالعه مورد نظر یک مطالعه توصیفی بود. .بدین منظور پرونده های موجود در بخش تخصصی کودکان ،توسط دانشجوی دندانپزشکی عمومی بررسی شد.تمامی بیماران درمان شده در بازه سنی 3 تا 7 سال از هر دو جنسیت دختر و پسر انتخاب شده و از طریق تماس تلفنی از بیماران درخواست شد،جهت  بررسی  مجدد بالینی و رادیوگرافی دندان های درمان شده مراجعه نمایند.بعد از اخذ رضایت نامه،با توجه به معیار های ورود و خروج مطالعه ، دندان ها به صورت بالینی با کمک آینه و سوند بر روی یونیت دندانپزشکی معاینه شده و جهت ارزیابی رادیوگرافی از آن ها رادیوگرافی پری اپیکال به روش موازی تهیه گردید.جهت کاهش خطا ، بررسی کلیشه رادیوگرافی و معاینه بالینی  توسط دانشجو و استاد راهنما به صورت جداگانه  صورت گرفت. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS20 و آزمون مجذور کای دو آمار توصیفی استفاده شد.

    یافته ها

    افراد شرکت کننده در مطالعه 35 نفر بودند که 90 دندان مولر شیری آنها در طی 24 ماه گذشته مورد درمان پالپوتومی با فرموکرزول قرار گرفته بودند.از بیماران مورد مطالعه 43/7 درصد پسر، 56/3 درصد دختر بودند.  70/3درصد دندان ها بعد از درمان پالپوتومی با روکش استیل،28/7 درصد با ماده ترمیمی آمالگام و یک درصد آن ها با ماده ترمیمی کامپوزیت درمان شده بودند، در مجموع 23 مورد (4/4 درصد)  از تمامی دندان های بررسی شده دارای علائم پاتولوژیک  بالینی ، 66 مورد (32/4 درصد)  از تمامی دندان دارای علائم پاتولوژیک رادیوگرافی بودند. 

    نتیجه گیری

      به نظر می رسد میزان موفقیت کلینیکی و رادیوگرافی درمان پالپوتومی با فرموکرزول پس از 12 تا 24 ماه  در بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده به ترتیب 76/9 درصد و 44 درصد بود و موفقیت درمان پالپوتومی با ترمیم Stainless Steel Crown  افزایش نشان داد.

    کلید واژگان: پالپوتومی, دندان شیری, فرموکرزول
    Ladan Pakzad, Katayoun Salem, Sogol Heidary Firoozabadi, Nilofar Farmanbar*
    Background and Aim

    Pulpotomy of primary teeth is a common and daily treatment in pediatric dentistry, and by performing this treatment properly and accurately, tooth pain, infection, and extraction can be prevented. Considering the advantages and disadvantages of various pulpotomy treatment methods, it is necessary to evaluate the success rate of these methods (pulpotomy), in an educational environment.

    Materials and methods

    The intended study is a descriptive study. The files in the pediatric department were reviewed by a dental student. Patients, age range three to seven years old were selected from both genders, boys and girls. Through phone calls, patients were asked to present for a follow-up visit. After obtaining consent, and according to the inclusion and exclusion criteria of the study, The examination was performed using a mirror and explorer and the dental unit’s light. Periapical radiography (parallel technique) was used for radiographic evaluation. To reduce the error of interpretation, each radiograph was evaluated by two people (student and supervisor) independently. The results were statistically analyzed by SPSS20 and descriptive chi-square test.

    Results

    35 participated in this study which 90 of their  primary molar were treated by  formocresol  in the last 24 months.43/7% of patients were boy and 56/3% were girl.70/3 % of teeth were treated by stainless steel crown,27/8 % by  amalgam and 1 %by composite after pulpotomy procedure. In total,23 cases f all examined teeth had pathological clinical signs, and 66 cased had pathological radiographic signs.

    Conclusion

    Finally  ,the clinical   and radiographic success rate of pulpotomy was estimated   respectively 76/9 % and 44%.

    Keywords: Pulpotomy, Primary Tooth, Formocresol, Primary Molar Teeth
  • Chanchal Goinka, Pavan Kumar Galla, K. Madhavi, Anusha Malempet, Sowmya Suryadevara, Kola Srikanth Reddy
    Background

    Pulpotomy is the most common pulp treatment of primary molars, where surgical amputation of infected coronal pulp results in preserving the vitality and function of radicular pulp. With introduction of newer materials, the emphasis has shifted towards regeneration, in this scenario; novel materials such as platelet derived growth factor (PDGF) and propolis (PS) have been considered.

    Materials and Methods

    This was a single‑blind in vivo study; ninety human primary teeth from children aged between 5 and 10 years were divided into three equal groups in whom pulpotomy procedure was performed and they were recalled after 3‑ and 6‑month interval for histological evaluation. Observations were subjected to statistical analysis using Pearson’s Chi‑square test.

    Results

    No statistically significant difference was found between the three materials with respect to inflammatory response, soft‑tissue organization, and dentin bridge formation (P > 0.05). Majority of the samples in both growth factor and propolis exhibited dentin bridges at the interface of the exposed pulp, bringing or attempting to bridge the site exposed to the pulpotomy material. The ability of the material to evoke a foreign and inflammatory cell response in the pulpal tissue was not significant. The samples of both formocresol and growth factor group showed signs of pulpal necrosis which revealed the presence of a mild necrotic zone in one specimen at 3 months. One specimen from the propolis group showed mild areas of necrosis at the end of 6 months, where none of the specimens in the growth factor group showed areas of necrosis at the end of 6 months.

    Conclusion

    The results of the present study showed a positive outcome for growth factor and propolis groups. Further clinical trials with a larger sample size and long‑term review have to be conducted for the material to be used widely.

    Keywords: Formocresol, growth factor, primary molars, propolis, pulpotomy
  • نغمه بهارلو*، مریم زارع جهرمی، داوود قاسمی
    مقدمه

    یکی از درمان های رایج برای نگهداری دندان های شیری پوسیده تا زمان افتادن طبیعی آن ها، پالپوتومی می باشد. مواد مختلفی همچون فرموکرزول، زینک اکساید اوژنول، Mineral trioxide aggregate و بیودنتین در پالپوتومی دندان ها به کار می رود. هدف از این مطالعه، مقایسه ی میزان موفقیت کلینیکی و رادیوگرافی مولرهای شیری پالپوتومی شده با فرموکرزول و بیودنتین بود.

    مواد و روش ها

    در این کارآزمایی بالینی، 66 دندان مولر دوم شیری فک پایین کودکان 4-7 ساله ی مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی خوراسگان اصفهان در سال تحصیلی 96-97، که دارای معیارهای لازم برای انجام پالپوتومی بودند، انتخاب شدند. در هر بیمار به طور تصادفی، یک دندان در گروه پالپوتومی با فرموکرزول و یک دندان در گروه پالپوتومی با بیودنتین قرار گرفت و درمان پالپوتومی دندان ها با استفاده از فرموکرزول و بیودنتین انجام شد. سپس با روکش استیل زنگ نزن، تاج دندان ها بازسازی شدند. در فراخوان های 6 و 12 ماهه، نتایج کلینیکی و رادیوگرافی این دندان ها ثبت شد. داده های به دست آمده با آزمون آماری فیشر و نرم افزار SPSS نسخه ی 22 تجزیه و تحلیل شدند (0/05 = α).

    یافته ها

    موفقیت کلینیکی 6 و 12 ماهه ی پالپوتومی هر دو گروه، 100 درصد بود. موفقیت رادیوگرافی 6 ماهه ی گروه فرموکرزول، 84/8 درصد و گروه بیودنتین، 93/9 درصد بود (0/21 = p value). موفقیت رادیوگرافی 12 ماهه ی گروه فرموکرزول و گروه بیودنتین به ترتیب 81/8 و 93/9 درصد بود (0/13 = p value).

    نتیجه گیری

    بیودنتین در مقایسه با فرموکرزول، موفقیت کلینیکی و رادیوگرافی 6 و 12 ماهه ی بهتری داشت ولی اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد، بنابراین به نظر می رسد که بیودنتین، می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب جهت پالپوتومی مولر دوم شیری مندیبل مطرح باشد.

    کلید واژگان: پالپوتومی, فرموکرزول, بیودنتین, مولر شیری
    Naghmeh Bahrloo*, Maryam Zare Jahromi, Davood Ghasemi
    Introduction

    Vital pulpotomy is performed in primary teeth to preserve the tooth until normal exfoliation. Different materials, such as formocresol, zinc oxide-eugenol, MTA, and Biodentine, are used in this procedure. This study aimed to compare the clinical and radiographic success of pulpotomy treatment in primary molars using formocresol or Biodentine.

    Materials & Methods

    In this clinical study, pulpotomy procedures were performed on 66 mandibular primary second molars teeth in 4–7-year-old children, referring tothe Department of Pedodontics, Khorasghan Faculty of Dentistry, Isfahan Azad University, with indications for pulpotomy treatment. In each patient, one tooth was randomly assigned to the formocresol pulpotomy group, and one tooth was assigned to the Biodentine group. The teeth underwent pulpotomy treatments with either formocresol or Biodentine and restored with a stainless steel crown. The clinical and radiographic outcomes were recorded at 6 and 12 months. Data were analyzed with Fisher’s exact test using SPSS 22 (α = 0.05).

    Results

    Both groups demonstrated 100% clinical success rate at 6-and 12-month follow-ups. However, at 6 months, the radiographic success of formocresol was 84.8% compared to 93.9% in the Biodentine group (p value = 0.21). The radiographic success rates of formocresol and Biodentine were 81.8% and 93.9%, respectively at 12 months (p value = 0.13).

    Conclusion

    The teeth treated with Biodentine exhibited higher clinical and radiographic success rates as compared to formocresol at 6-and 12-month follow-up, with no statistically significant difference between the two groups. It seems Biodentine can be a proper alternative to formocresol in primary molar pulpotomy procedures.

    Keywords: Biodentine, Formocresol, Primary molar tooth, Pulpotomy
  • زینب پاکیزه*، احمدی روزبهانی، مریم زارع جهرمی
    مقدمه

    با وجود استفاده از فرموکرزول در پالپوتومی دندان های شیری طی صد سال گذشته به دلیل دارا بودن پتانسیل کارسینوژنیک، جایگزین های زیادی برای آن مطرح شده است. یکی از مواد طبیعی در رشته ی طب سنتی که جهت درمان پالپ زنده معرفی شده است، پروپولیس می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه ی میزان موفقیت کلینیکی و رادیوگرافی مولرهای دوم شیری پالپوتومی شده با فرموکرزول و پروپولیس بود.

    مواد و روش ها

    جهت انجام این کارآزمایی بالینی تصادفی، تعداد 60 دندان مولر دوم شیری فک پایین کودکان 4-7 ساله ای که به بخش کودکان دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد واحد خوراسگان اصفهان در سال 97-98 مراجعه کردند و دارای معیارهای لازم برای انجام پالپوتومی بودند، به مطالعه وارد شدند. در هر بیمار به طور تصادفی، یک دندان در گروه پالپوتومی با فرموکرزول و یک دندان در گروه پالپوتومی با پروپولیس قرار گرفت و پس از انجام بی حسی و حذف پوسیدگی، درمان پالپوتومی دندان ها با استفاده از فرموکرزول و پروپولیس انجام شد. سپس با روکش استیل زنگ نزن، تاج دندان ها بازسازی شدند. نتایج کلینیکی و رادیوگرافی 6 و 12 ماهه ی این دندان ها ثبت شد. داده های به دست آمده با آزمون آماری فیشر در نرم افزار SPSS نسخه ی 22 تجزیه و تحلیل شدند (0/05 = α).

    یافته ها

    موفقیت کلینیکی 6 و 12 ماهه ی پالپوتومی در گروه فرموکرزول، 100 درصد بود و موفقیت کلینیکی 6 و 12 ماهه ی پروپولیس به ترتیب 96/7 و 100 درصد بود. موفقیت رادیوگرافی 6 ماهه ی گروه فرموکرزول، 83/3 درصد و گروه پروپولیس 90 درصد بود (0/35 =p value). موفقیت رادیوگرافی 12 ماهه ی گروه فرموکرزول و گروه پروپولیس به ترتیب 80 و 76/7 درصد بود (0/75 = p value).

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج این مطالعه، تفاوت معنی داری بین نتایج کلینیکی و رادیوگرافیک پالپوتومی مولرهای شیری با استفاده از پروپولیس با فرموکرزول وجود نداشت. بنابراین شاید بتوان گفت که پروپولیس، می تواند به عنوان یک جایگزین در درمان پالپوتومی دندان های شیری در نظر گرفته شود.

    کلید واژگان: پالپوتومی, فرموکرزول, پروپولیس, مولر شیری
    Neda Ahmadi Roozbahani, Maryam Zare Jahromi, Zeinab Pakizeh*
    Introduction

    Formocresol has been used for the pulpotomy procedures of primary molar teeth in the past century; however, new alternatives have been introduced because of the potential carcinogenesis of formocresol. Some natural materials from the field oftraditional medicine, such as propolis, have also been introduced as medicaments for vital pulp therapy procedures. This study compared the clinical and radiographic success of pulpotomy treatment in primary molars, using formocresol or propolis.

    Materials & Methods

    In this clinical study, pulpotomy procedures were performed on 60 mandibular second primary molar teeth in 4-7-year-old children, referring to the Department of Pedodontics, Khorasghan Faculty of Dentistry, Isfahan Azad University, with indications for pulpotomy treatment. In each patient, one tooth was randomly assigned to the formocresol pulpotomy group, and one tooth was assigned to the propolis group. The teeth underwent pulpotomy treatments with either formocresol or propolis after achieving anesthesia and removing caries, followed by restoration with a stainless steel crown. The clinical and radiographic outcomes were recorded at 6 and 12 months. Data were analyzed with Fisher’s exact test using SPSS 22 (α = 0.05).

    Results

    The formocresol group demonstrated 100% clinical success rate at 6-and 12-month postoperative intervals. The clinical success rates of propolis were 96.7% and 100%, respectively at 6-and 12-month intervals, respectively. The 6-month radiographic success in the formocresol group was 83.8% compared to 90% in the propolis group (p value = 0.35). Radiographic success rates of formocresol and propolis were 80% and 76.7%, respectively, at 12 months (p value = 0.75).

    Conclusion

    The results of this study revealed no significant differences in the success rates of primary molar pulpotomy procedures between propolis and formocresol. Propolis can be used for pulpotomy procedures as a substitute for formocresol.

    Keywords: Formocresol, Primary molar tooth, Propolis, Pulpotomy
  • محمد اسماعیل زاده، فهیمه دانشیار*، زکیه دنیوی، بشیر طریقی، شاهین نصیری
    زمینه و هدف
    تفاوت ساختاری دندان های شیری در مقایسه با دندان های دائمی موجب رسیدن سریع تر پوسیدگی به پالپ می شود و در نتیجه اقدام به درمان موثر را ضروری می سازد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان موفقیت انجام پالپوتومی دندان های مولر شیری و عوامل موثر بر آن با استفاده از فرموکروزول توسط دانشجویان و دستیاران در بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهر همدان بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 113 کودک که قبلا دندان های مولر شیری آن ها پالپوتومی شده بود (30 کودک توسط دستیاران و 83 کودک توسط دانشجویان) به طور تصادفی و بر اساس زمان مراجعه (حداقل 12 ماه پس از انجام درمان) از نظر معیارهای موفقیت کلینیکی و رادیوگرافی مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده به وسیله نرم افزار SPSS20 و آزمون های مجذور کای و آمار توصیفی مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    موفقیت انجام پالپوتومی دندان های مولر شیری 7/81 درصد، موفقیت دانشجویان دوره عمومی 3/79 درصد و دستیاران تخصصی 3/87 درصد بود. درصد موفقیت پالپوتومی به وسیله دانشجویان دوره عمومی در صورت استفاده از روکش استیل زنگ نزن (Stainless Steel Crown, S. S. C) در دندان مولر دوم و ماگزیلا به طور معنی دار بیشتر بود (05/0>P) ، اما با سن و جنس ارتباط معنی داری نداشت (05/0<P). درصد موفقیت پالپوتومی به وسیله دستیاران تخصصی با جنس، سن، نوع ترمیم، نوع دندان و فک بیماران ارتباط معنی داری نداشت (05/0<P). در کل نیز درصد موفقیت در S. S. C، دندان مولر دوم و در ماگزیلا بیشتر بود. همچنین، میزان موفقیت پالپوتومی به وسیله دستیاران تخصصی به طور معنی داری بیشتر از دانشجویان دوره عمومی بود (05/0>P). بیشترین معیارهای عدم موفقیت پالپوتومی مربوط به تحلیل داخلی بود.
    نتیجه گیری
    پالپوتومی به وسیله فرموکروزول با استفاده از S. S. C در دندان های مولر دوم و در ماگزیلا درصد موفقیت بیشتری دارد.
    کلید واژگان: پالپوتومی, دندان های مولر شیری, فرموکروزول
    Mohammad Esmaeilzadeh, Fahimeh Daneshyar*, Zakieh Donyavi, Bashir Tarighi, Shahin Nasiri
    Background and Aims
    The structural distinction of primary teeth compared to the permanent teeth leads to a faster penetration of the caries into the pulp, which makes effective treatment necessary. The aim of this study was to determine the success rate of pulpotomy in primary molar teeth and its effective factors using formocresol by students and residents at the department of pediatric dentistry of Hamedan dental school.
    Materials and Methods
    In this cross-sectional study, 113 children who previously had pulpotomy by formecresol in their primary molars (30 children by residents and 83 children by the students) were randomly evaluated based on referral time (at least 12 months after treatment) in terms of clinical and radiographic success rates. Data were analyzed by SPSS20 software using Chi-square and descriptive statistics.
    Results
    The success of the pulpotomy of primary molar teeth was 81.7%. The success rates of the general students and residents were 79.3% and 87.3%, respectively. The percentage of successful pulpotomy was significantly higher in general students at Stainless Steel Crown (S.S.C), second molar in maxilla (P<0.05), but did not have a significant relationship with age and sex (P>0.05). The percentage of pulpotomy success performed by residents did not have a significant correlation with gender, age, type of repair, type of teeth and jaws (P>0.05). In general, the percentage of success in S.S.C, the second molar and maxillary jaw was higher. Also, the success rate of pulpotomy by residents was significantly higher than that of general- students (P<0.05). The highest rates of pulpotomy failure were related to internal analysis.
    Conclusion
    Formocresol pulpotomy using S.S.C in the maxillary second molar teeth had higher success rate
    Keywords: Pulpotomy, Primary molar teeth, Formocresol
  • Zhila Imani, Zahra Imani, Leila Basir, Mohsen Shayeste, Effat Abbasi Montazeri, Vahid Rakhshan
    Introduction
    During pulpectomy of primary teeth, cytotoxic medicaments such as formocresol or camphor mono-chlorophenol (CMCP) are used as medicaments. For the first time it is theorized that chitosan can substitute these traditional materials used in pulpectomy of infectious primary teeth.
    Methods and Materials: This preliminary in vitro study consisted of two separate phases (n=75), each of which assessed the antibacterial effects of chitosan versus formocresol and CMCP and positive/negative controls (n=15) on three bacteria types [Enterococcus ýfaecalis, Staphylococcus aureus, Streptococcus ýmutans, (n=5 per subgroup)]. Phases 1 and 2 concerned respectively with 1- and 7-day effects of these materials. Bacteria were cultured and injected into sterilized canals and colonies were counted. Medicaments were applied and colonies were re-counted after 1 day of treatment (phase 1). Specimens were re-sterilized and re-randomized, and used for phase 2, in which the same procedures were performed for a 7-day period. Effects of agents on bacteria were analyzed statistically (Kruskal-Wallis α=0.05 and Mann-Whitney α=0.017).
    Results
    Treatments reduced bacterial count either after 1 or 7 days (P=0.000). Their effects on different bacteria types were not significant either after 1 or 7 days (P>0.48). Antibacterial efficacies of treatments (indicated by colony reduction) were significantly different, after 7 days (P=0.045). Antibacterial efficacy of chitosan was similar to that of formocresol or CMCP, in both phases [either after 1 or 7 days of treatment (P>0.017). Formocresol and CMCP had similar efficacies in either phase (P>0.017).
    Conclusions
    This preliminary study confirmed the appropriate antibacterial efficacy of chitosan as a medicament in pulpectomy of infectious primary teeth.
    Keywords: Antibacterial Agents, Camphor Mono-Chlorophenol, Chitosan, CMCP, Enterococcus ýfaecalis, Formocresol, Medicament, Pulpectomy, Staphylococcus aureus, Streptococcus ýmutans
  • Ghassem Ansari, Seyyedeh Pouya Morovati, Saeed Asgary
    Introduction
    This trial was designed to evaluate the clinical and radiographic success rates of calcium-enriched mixture (CEM) cement with and without low level laser therapy (LLLT) and compare them to that of formocresol (FC) and ferric sulfate (FS) in primary molar pulpotomies.
    Methods and Materials: This randomized clinical trial was conducted on a total of 160 teeth selected from 40 patients aged 3-9 years. Patients with at least four primary molars needing pulpotomy, were included in order to have each tooth assigned randomly in one of the four following groups; FC, FS, CEM, and LLLT/CEM. Six- and twelve-month follow-up periods were conducted in order to enable a clinical and radiographic evaluation of the treated teeth. Collected data were analyzed using Cochran Q Tests.
    Results
    The 12-month clinical success rate for each technique was: FC=100%, FS=95%, CEM=97.5% and LLLT/CEM=100% with no significant differences (P>0.05). Furthermore, 12-month radiographic success rate for each technique was: FC=100%, FS=92.5%, CEM=95% and LLLT/CEM=100% with no significant differences (P>0.05).
    Conclusion
    Favorable outcomes of four treatment techniques in pulpotomy of primary molar teeth were comparable. CEM with/without LLLT may be considered as a safe and successful pulpotomy treatment modality compared to current conventional methods.
    Keywords: Calcium-Enriched Mixture, CEM Cement, Ferric Sulfate, Formocresol, Low Level Laser Therapy, Primary Molar, Pulpotomy
  • راضیه مشکی*، مهرنوش نکوراد، منصور امین، حامد گودرزی
    زمینه و هدف
    یکی از درمان های رایج به منظور حفظ دندان های شیری عفونی، پالپکتومی می باشد. داروهای داخل کانال برای کاهش میزان میکروارگانیسم ها استفاده می شوند. هدف پژوهش حاضر، اندازه گیری و مقایسه اثر ضد میکروبی برخی داروها (فرموکرزول،CMCP و کلرهگزیدین 2/ 0 درصد) علیه برخی باکتری های شایع جداشده از دندان های شیری عفونی بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه آزمایشگاهی، 50 دندان کانین شیری آماده سازی و به-طور تصادفی به 5 گروه (10=n) تقسیم شدند. پس از انجام مراحل استریل، سوسپانسیونی از باکتری ها (استرپتوکوک موتانس، باسیلوس سوبتیلیس، انتروکوک فکالیس و سودوموناس آئروژینوزا) به درون هر کانال تلقیح شد. سپس پنبه آغشته به نرمال سالین به عنوان گروه شاهد مثبت و پنبه آغشته به فرموکرزول، CMCP و کلرهگزیدین 2/ 0 درصد، به ترتیب درون کانال گروه های 2 تا 4 قرار گرفت. اثر ضد میکروبی داروها با اندازه گیری درصد کاهش باکتری ها (%RCC) و تعداد کلونی ها (CFU) در روز سوم مورد ارزیابی شد. از آزمون کروسکال والیس و نسخه 22 نرم افزار SPSS جهت آنالیز آماری استفاده شد.
    یافته ها
    تمام گروه های آزمایشی کاهش معناداری را در تعداد باکتری ها در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند (0/05> P). همچنین کلرهگزیدین 2/ 0 درصد به طور معنا-داری نتیجه بدتری در مقایسه با گروه فرموکرزول و CMCP نشان داد (0/05> P).
    نتیجه گیری
    بر پایه مطالعه حاضر، فرموکرزول و CMCP اثر ضد میکروبی خوبی را نشان داد.
    کلید واژگان: پالپکتومی, اثر ضد میکروبی, داروهای داخل کانال, فرموکرزول, CMCP, کلرهگزیدین 2, 0 درصد
    Razieh Meshki*, Mehrnoosh Nekourad, Mansour Amin, Hamed Goudarzi
    Background And Objective
    Pulpectomy is one of the most common treatments for preserving infected primary teeth. Intracanal medicaments have been used to decrease the amount of microorganism. The purpose of present study was to evaluate and compare the antimicrobial effect of some medicaments (formocresol, CMCP and 0.2% chlorhexidine) against some common bacteria isolated from infected primary teeth. Subjects and
    Methods
    In this experimental study fifty primary canine teeth were prepared and were randomly divided into 5 groups (n = 10). After sterilization, suspension of bacteria (Streptococcus mutans, Bacillus subtilis, Enterococcus faecalis and Pseudomonas aeruginosa) were inoculated into each canal. Cotton soaked in normal saline as a positive control; and cotton soaked in Formocresol; CMCP and 0.2% chlorhexidine were placed in canal groups(2 to 4). The antibacterial effect of each medicament was evaluated by determining the percentage reduction in colony counts (RCC %) and CFU (colony-forming units) on day 3 after exposure. Kruskal-Wallis test, Dunn's test and SPSS 22 were used to analyze the data.
    Results
    All experimental groups showed a significant decrease in bacterial counts in compassion with control group (P < 0.05). 0.2% chlorhexidine showed significantly lower efficacy compared to formocresol and CMCP group (P < 0.05).
    Conclusion
    According to the present study formocresol and CMCP have good antimicrobial effect.
    Keywords: Pulpectomy, Intracanal medicaments, Formocresol, CMCP, 0.2% chlorhexidine
  • Mohammad Samiei, Saeed Asgary, Malak Farajzadeh, Nasrin Bargahi, Majid Abdolrahimi, Usef Kananizadeh, Siavoush Dastmalchi*
    Purpose
    The mutagenic potency of materials used in dentistry is of great concern. The Ames test is a bacterial reverse mutation assay, which is used to determine the mutagenicity potential of chemicals. In this study, the Ames test was used to compare mutagenic effects of three pulpotomy agents, namely, CEM cement, formocresol and ferric sulfate.
    Methods
    TA100 strain of Salmonella typhimurium was used to evaluate mutagenicity of different concentrations of pulpotomy materials in the presence and absence of enzymatic system found in rat liver S9 fraction. Negative controls were 1% dimethyl sulfoxide and water. The positive controls were sodium azide and 2-aminoanthracene. The number of colonies per plate was counted. The material was regarded mutagenic if the number of histidine revertant colonies was twice or more than the spontaneous revertant colonies (Ames mutagenicity ratio).
    Results
    Ferric sulfate was found mutagenic in the concentrations prepared by addition of 50 μL of its 1 in 100 and 1 in 1000 times diluted solutions to the culture medium in the absence of S9 fraction (Ames test ratios of 2.8 and 2.2, respectively). Formocresol showed strong toxicity toward TA100 strain of S. typhimurium up to the concentration as low achieved using 1000 times diluted solution of the original preparation, particularly in the presence of S9 fraction. Ames assay failed to detect significant reverse mutations in all the concentrations of CEM cement.
    Conclusion
    In contrast to formocresol and ferric sulfate, CEM cement is a less toxic and non-mutagenic agent.
    Keywords: Ames mutagenicity assay, CEM cement, Ferric sulfate, Formocresol, Pulpotomy
  • هما نورالهیان، معصومه ابراهیمی، مریم جاویدی، فاطمه میر
    مقدمه
    هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج کلینیکی و رادیوگرافی پروپولیس در پالپوتومی مولرهای شیری و مقایسه نتایج آن با فرموکرزول بود.
    مواد و روش ها
    در این کارآزمایی بالینی، 26 دندان مولر دوم شیری مندیبل در 13 کودک تحت درمان پالپوتومی قرار گرفتند. در هر کودک به طور تصادفی یک دندان به گروه پالپوتومی با پروپولیس (گروه آزمون) و دندان دیگر به گروه پالپوتومی با فرموکرزول (گروه کنترل) وارد شد.
    (مطالعه به صورت Split mouth انجام شد.) بعد از برداشتن پالپ تاجی و توقف خونریزی در مدخل کانال های ریشه، در گروه آزمون پالپ قطع شده با ژل پروپولیس پوشانده شدو روی آن سمان رزین مدیفاید گلاس آینومر به کار برده شد.در گروه کنترل،فرموکرزول با یک گلوله پنبه روی پالپ قطع شده قرار داده شد و بعد از برداشتن آن اتاقک پالپی با سمان زینک اکساید او‍ژنول تقویت شده پوشانده شد و ترمیم نهایی در هر دو گروه با روکش استنلس استیل انجام شد. در تحلیل داده ها از آزمون مک نیمار استفاده شد (α=0.05).
    یافته ها
    در همه بیماران شکست کلینیکی درمان در گروه آزمون تا پیش از دو ماه بعد از انجام درمان مشاهده شد.ارزیابی رادیوگرافی مولرهای درمان شده با پروپولیس درگیری فورکیشن و رادیولوسنسی وسیع بین ریشه ای را نشان داد.
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر شکست پروپولیس را در پالپوتومی مولرهای شیری نشان داد. بنابراین، این ماده نمی تواند به عنوان یک داروی ایمن برای پالپوتومی مولرهای شیری استفاده شود.
    کلید واژگان: مولرهای شیری, پالپوتومی, پروپولیس, فرموکرزول, کودکان
    Introduction
    The aim of this study was to evaluate the clinical and radiographic outcomes of Propolis in pulpotomized primary molars in comparison with Formocresol.
    Materials and Methods
    In this clinical trial, 26 lower second primary molars of thirteen children were treated by conventional pulpotomy technique. The teeth were randomly assigned to Propolis (experimental) and Formocresol (control) groups in each patient (split mouth).Following removal of the coronal pulp and haemostasis, the pulp stumps were covered with Propolis in the experimental group and then resin-modified glass ionomer cement was applied over the gel. In the control group, Formocresol (FC) was placed with a cotton pellet over the pulp stumps and then reinforced zinc oxide eugenol cement was applied in pulp chamber. Finally, the teeth of both groups were restored with stainless steel crowns the data were analyzed using Mc Nemar test (α=0.05).
    Results
    All patients developed failure clinically within two months of treatment. The radiographic evaluation revealed furcation involvement and extensive radicular radiolucency in molars treated with Propolis.
    Conclusion
    The present study showed the failure of Propolis in pulpotomized primary molars; therefore, it could not be used as a safe medicament for pulpotomy in human primary molars.
    Keywords: Primary molars, pulpotomy, propolis, formocresol, children
  • Masoud Fallahinejad Ghajari, Mahkameh Mirkarimi, Mehdi Vatanpour, Mohammad Javad Kharrazi Fard
    Introduction
    There are various studies looking at the effects of formocresol (FC) and mineral trioxide aggregate (MTA) on pulpotomy of primary molars. This is a systematic review of literature comparing the success rates of MTA and FC in pulpotomy of primary molars.
    Materials And Methods
    The study list was obtained using PubMed, EMBASE, Scopus, Science Citation Index, Iran Medex, Google Scholar, the Cochrane Library, and also some hand searches contains through dental journals approved by the Iranian Ministry of Health. Papers which met the inclusion were accepted. The quality of studies for the meta-analysis was assessed by a series of validity criteria according to Jadad''s scale. Eight qualified studies met the criteria. Terms of clinical outcomes and radiographic findings were evaluated in all studies to assess clinical success and root resorption. Fixed model was applied to aggregate the data of homogenous studies. A random effect model was carried out for measuring the effect size of heterogeneous studies.
    Results
    The overall clinical and radiographic success rates based on the data suggested that MTA was superior to FC (P=0.004) with the Odds Ratio=3.535 and 95% confidence interval (1.494-8.369).
    Conclusion
    Primary molars pulpotomy with MTA have better clinical and radiographic success rates than FC.
    Keywords: Formocresol, Meta, analysis, MTA, Primary molar, Pulpotomy, Systematic review
  • زهرا العلومی، مهدیه امتیازی، غفران حسینی
    زمینه و هدف
    پالپوتومی یکی از روش های معمول برای درمان پالپ دندانهای شیری می باشد ولی تاکنون ماده ایده آل برای درمان پالپوتومی مشخص نشده است. این مطالعه به منظور مقایسه علایم کلینیکی و رادیوگرافیک مولرهای شیری پالپوتومی شده با فرموکروزول و الکتروسرجری انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه کارآزمایی بالینی، درمان پالپوتومی بر روی 68 دندان مولر شیری کودکان 5-10 سال، انجام شد. دندانهای شیری با استفاده از یکی از دو روش پالپوتومی فرموکرزول (35 دندان) یا الکتروسرجری (33 دندان) درمان شدند؛ سپس دندانها 3، 6 و 9 ماه پس از درمان از نظر کلینیکی و رادیوگرافیک و نیز از نظر وجود درد، آبسه، فیستول، لقی، تحلیل داخلی و خارجی ریشه و رادیولوسنی بررسی شدند. در نهایت نتایج کلینیکی و رادیوگرافیک جمع آوری شد و با استفاده از آزمون دقیق Fisher مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    پس از 9 ماه ارزیابی، میزان موفقیت کلینیکی و رادیوگرافیک برای گروه الکتروسرجری به ترتیب 96% و 84% و برای گروه فرموکروزول به ترتیب 100% و 96.8% بود. اختلاف در میزان موفقیت کلینیکی و رادیوگرافیک از نظر آماری بین دو گروه معنی دار نبود. (P>0.05).
    نتیجه گیری
    هرچند پالپوتومی با الکتروسرجری، روشی غیر دارویی با کاربرد آسان می باشد، با این وجود انجام مطالعات با دوره های ارزیابی طولانی تر پیشنهاد می گردد.
    کلید واژگان: پالپوتومی, فرموکروزول, الکتروسرجری
    Z. Bahrololoomi, M. Emtiyazi, Gh. Hosseini*
    Background And Aim
    Pulpotomy is one of the routine methods for pulp therapy of primary teeth. At present it is a fact that ideal agent for this has not been discovered. The aim of this study was to compare the clinical and radiographic success rates of electrosurgical pulpotomy versus formocresol pulpotomy in human primary molar teeth.
    Materials And Methods
    In this clinical trial study, pulpotomy was performed on 68 primary molars in children aged from 5 to 10 years. The teeth were treated using either a conventional formocresol (35 teeth), or electrosurgical technique (33 teeth). Following the pulpotomy procedure, the teeth were evaluated regarding clinical and radiographic success for 3, 6 and 9 months periods. The teeth were evaluated clinically and radiographically for the presence of pain, abscess, fistula, mobility, internal and external resorption and radiolucency. Finally clinical and radiographic data were collected and analyzed with Fisher exact test using P<0.05 as the limit of significance.
    Results
    After 9 months follow up, the clinical and radiographic success rates for the electrosurgery group were 96% and 84% respectively and for formocresol group, 100% and 96.8% respectively. There were no statistically significant differences between the success rates for the two groups (P>0/05).
    Conclusion
    Although electrosurgical pulpotomy is a nonpharmacological and easy to use technique, further investigations with longer evaluation periods are suggested.
    Keywords: Pulpotomy, Electrosurgical, Formocresol
  • یحیی برادران نخجوانی، قاسم میقانی، مرجان اخوان
    بیان مساله: پالپوتومی یکی از شایعترین درمانها در دندانهای شیری می باشد؛ بنابراین یافتن ماده ای مناسب و ایمن برای این درمان ضروری است. مطالعات نشان داده اند که سولفات آهن می تواند به عنوان ماده درمانی در پالپوتومی مطرح شود.
    هدف
    مطالعه حاضر با هدف مقایسه تغییرات بالینی و پرتونگاری پالپوتومی سولفات آهن و فرموکرزول در مولرهای شیری کودکان 8-3 ساله انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه کارآزمایی بالینی (Clinical Trial)، 15 کودک 8-3 ساله از بین مراجعه کنندگان به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، که بیماری سیستمیک و یا منع تجویز درمان پالپوتومی نداشتند و دارای حداقل دو دندان خلفی مناسب از لحاظ بالینی و پرتونگاری برای پالپوتومی بودند، انتخاب شدند. در مجموع 43 دندان مورد مطالعه قرار گرفت و در هر بیمار از هر دو روش پالپوتومی با سولفات آهن و فرموکرزول استفاده شد. پس از آن، بیماران در دوره های فراخوانی 3، 6، 9 و 12 ماه پس از درمان، از نظر بالینی و پرتونگاری مورد بررسی قرار گرفتند. در معاینات پیگیری برای بررسی مقایسه ای بیشتر، دندانهای دارای موارد شکست از مطالعه خارج نگردید و در پیگیری های بعدی نیز از لحاظ بالینی و پرتونگاری بررسی شدند. به منظور تحلیل داده ها از آزمون Chi-square و آزمون دقیق Fisher استفاده شد و موفقیت کلی درمان بر اساس یافته های بالینی و پرتونگاری به طور توام تعیین شد.
    یافته ها
    در تمام زمانهای فراخوانی (3، 6، 9 و 12ماه پس از درمان) پالپوتومی با فرموکرزول میزان موفقیت بیشتری را (7/73%) نسبت به پالپوتومی سولفات آهن (8/70%) نشان داد. این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0P>). آزمونهای آماری اختلاف معنی داری را از نظر بروز درد، تحلیل داخلی، تحلیل خارجی، متامورفوز کلسیفیک، آبسه، تحلیل انتهای ریشه، رادیولوسنسی در ناحیه انتهای ریشه و رادیولوسنسی در ناحیه بین ریشه ها بین دو درمان نشان ندادند.
    نتیجه گیری
    اگرچه سولفات آهن به دلیل سمیت کمتر ممکن است جانشین مناسبی برای فرموکروزول در پالپوتومی مولرهای شیری باشد ولی برای بررسی اثرات دراز مدت آن به مطالعات بیشتر با دوره پیگیری طولانی تر و منظور کردن تعداد نمونه بیشتر در مطالعه نیاز می باشد.
    کلید واژگان: پالپوتومی, سولفات آهن, فرموکرزول
    Y. Baradaran Nakhjavani*, Gh. Mighani, M. Akhavan
    Statement of Problem: Pulpotomoy is considered as one of the most common treatments among primary teeth. Therefore, search for an appropriate and safe material seems necessary. Studies have proved ferosulfate as a therapeutic material in pulpotomy.
    Purpose
    The goal of the present study was to compare clinical and radiographic changes of pulpotomy using ferosulfate and formocresol in primary molars among 3-8 year old children.
    Materials And Methods
    In this clinical trial study, fifteen 3-8 years old children, referred to the pedodontics department, faculty of Dentistry, Tehran University of Medical Sciences were selected. All subjects did not show any systemic disease, with at least two clinically and radiographically accepted posterior teeth for pulpotomy technique. Totally, forty- three teeth were studied. For each patient both materials were used. Following treatment, patients were investigated, clinically and radiographically in 3, 6, 9 and 12 month follow-ups. During follow-up periods, teeth with failures were not excluded and investigated. For data analysis, Chi-square and Fisher’s-exact tests were used and treatment success was evaluated, based on clinical as well as radiographic findings.
    Results
    In all follow-up periods (3, 6, 9 and 12 months after treatment), pulpotomies with formocresol showed more success rate (73.7%) comparing to those with ferosulfate (70.8%), although the difference was not statistically significant (P>0.05). Statistical tests revealed no significant difference between two different treatment techniques regarding pain, external and internal resorption, calcified metamorphosis, abcess, apical root resorption, apical and interradicular radiolucency.
    Conclusion
    Although ferosulfate, due to its less toxicity, may be considered as a proper substitute for formocresol in primary molars pulpotomies, more studies with longer-term follow up and larger sample size are required to determine its long-term effects.
    Keywords: Pulpotomy, Ferosulfate, Formocresol
  • طاهره اسکندریان، سید مسعود تقی زاده، علی جلیلیان

    پالپوتومی از رایج‎ترین روش‎های درمان پالپ دندان‎های شیری بوده و داروی انتخابی در این روش فورموکرزول است، که به صورت یک جلسه‎ای یا دو جلسه‎ای انجام می‎گیرد. هدف از این پژوهش، بررسی میزان موفقیت در درمان پالپوتومی به روش دو جلسه‎ای با فورموکرزول در دندان‎های شیری زنده‎ی کودکان، پس از گذشت دو تا چهار سال است.

    روش کار

    گروه مورد بررسی، کودکان 5 تا 10 ساله‎ی مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی دانشکده‎ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بوده، که همگی، به وسیله‎‎ی نگارنده‎ی مقاله، در فاصله‎ی زمانی فروردین 1378 تا خرداد ماه 1380 درمان شده ‎اند...

    کلید واژگان: پالپوتومی دو جلسه ای, فورموکرزول, تحلیل درونی ریشه, تحلیل بیرونی ریشه
    T. Eskandarian, M. Taghizadeh, A.Jalilian
    Background

    Pulpotomy is among the most common methods for the treatment of the primary tooth pulps and the drug of choice in that method is formocresol. Our main objective of doing pulpotomy with formocresol is to maintain the tooth in an asymptomatic condition until normal resorption till exfoliation occurs. The purpose of this study was to examine the success rate of a two-visit pulpotomy with formocresol in vital primary molar teeth, after at least two years. The population under study consisted of 36 children, 5-10 years-old, referring to the special clinic of Shiraz School of Dentistry, all of whom were treated by the project executor.

    Materials And Method

    72 pulpotomized teeth in the mouths of 36 children in the 5-10 years age group (40 boys and 32 girls) who were treated from April 1992 up to June 2001 were examined and they were evaluated clinically and radiographically from March up to June 2003.

    Results

    Among 72 teeth under the study, some were excluded from the study during the process due to various reasons, so that in the clinical study, 70 teeth and in the radiographic study, 55 teeth were studied. As a whole, considering the mean time period of 30 months after treatment, the clinical success rate of 94.3% and the radiographic success rate of 85.5% were obtained (Table and Graph no.1,2).

    Conclusion

    As in different studies in which the success rate of pulpotomy treatment with formocresol is reported to be between 70 to 90%, the success rate in the current study was in the same range, though we have not been strict in choosing the teeth for treatment, an issue which probably has had a significant role in reducing the success rate of treatment. In numerous other studies, the highest rate of failure is related to internal root resorption, which includes about 85.5% of the total unsuccessful treatment in this study and 12.5% of failure rate belonging to external pathologic root resorption.

    Keywords: Two visit pulpotomy, Formocresol, Root internal, external resorption
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال