جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « glucose level » در نشریات گروه « پزشکی »

انتخاب همه

Effect of Daily Walking Program on Glucose Level among Overweight Pregnant Women

Rania Mahmoud Abdel Ghani

Nursing and Midwifery Studies, Volume:10 Issue: 3, Jul -Sep 2021, PP 165 -172

Background

Overweight and obese pregnant women are more than twice at the risk of developing gestational diabetes mellitus in comparison to nonobese women.

Objective

The objective of the study was to examine the effect of daily walking program on glucose level among overweight pregnant women.

Methods

A quasi‑experimental study was conducted in 2019 at Kasr El Aini, Cairo University Maternity Hospitals, at the antenatal outpatient clinic. A purposive sample of 100 primigravida, singleton, overweight, had an uncomplicated pregnancy, at 14 weeks of gestation were recruited in the study. A structured interview scheduled questionnaire, an anthropometric measurement scale, the pregnancy physical activity questionnaire, and a pedometer/step counter were used for data collection. The walking program was an 8‑week program with six interviews and emphasized practice walking. The walking program started after the third interview and continued for 8 weeks. All women in the study group were instructed to practice daily walking for 8 weeks. They instructed to walk 30 min (brisk steps) on daily base, started by 15 min and gradually increase the timing of walking up to 30 min for at least 5 days weekly. The hypothesis was tested through student’s t‑test and Chi‑square test.

Results

The intervention group had lower fasting plasma glucose mg/dl levels with mean of 110.80 ± 5.86 versus 114.80 ± 8.07 in the control group and HbA1c with mean of 6.38 ± 0.62 versus 6.60 ± 0.52 in the control group (P ≤ 0.05).

Conclusion

Prediabetic, overweight pregnant women who have completed an average of 6,000 steps walking or more per day early in the second trimester may have lower levels of insulin resistance and lower frequency of exposure to gestational diabetes.

Keywords: Daily walking program, glucose level, overweight pregnant women}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: English
تاثیر 12 هفته تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر بیان ژن MTNR1B و سطوح انسولین و گلوکز در رت های دیابتی نوع 2

محمد رشیدی *، مجتبی ایزدی

مجله دانش و تندرستی در علوم پایه پزشکی، سال چهاردهم شماره 1 (بهار 1398)، صص 28 -35

مقدمه
ژن MTNR1B با میزان ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است و افزایش بیان آن خطر دیابت نوع 2 را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات تناوبی شدید بر بیان ژن MTNR1B و گلوکز و انسولین ناشنا در رت های نر ویستار مبتلا به دیابت نوع 2 است.
مواد و روش ها
دراین مطالعه از 30 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±220گرم، استفاده شد. در طول دوره در شرایط استاندارد یعنی دمای 3±22 سانتی گراد و رطوبت 45 درصد و دوره های 12 ساعته متوالی نور و تاریکی نگهداری شدند. رت ها به سه گروه تقسیم شدند. القای دیابت از طریق محلول نیکوتین آمید و STZ انجام شد و برنامه تمرینی برای یک دوره تمرینات تناوبی شدید به مدت 12 هفته به تعداد 5 جلسه 30 دقیقه ای در هفته بود. غلظت گلوکز به روش آنزیمی رنگ سنجی گلوکز اکسیداز، انسولین به روش الیزا و بیان ژن به روش RT-Real time PCR اندازه گیری شد.
نتایج
برنامه تمرینی به کاهش سطوح گلوکز ناشتا و افزایش سطوح انسولین سرم نسبت به گروه دیابتی کنترل منجر شد (001/0=P). از طرفی، اجرای تمرینات تناوبی شدید بیان ژن MTNR1B در بافت پانکراس را به میزان 39 درصد نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش داد (023/0=P). ارتباط معکوس و معنی داری بین سطوح نسبی بیان MTNR1B و سطوح نسبی انسولین سرم در گروه اینتروال نسبت به کنترل مشاهده شد (039/0=P، 84/0=r).
نتیجه گیری
نتایج این مطالعه نشان داد که دوازده هفته ورزش تناوبی شدید باعث کاهش گلوکز خون و افزایش سرم انسولین و کاهش بیان ژن MTNR1B در بافت پانکراس می شود.

کلید واژگان: بیان ژن MTNR1B, رت های دیابتی نوع 2, تمرینات تناوبی شدید, سطوح گلوکز, سطوح انسولین}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

The Effect of an Interval Exercise Period (HIIT) on MTNR1B Gene Expression, Insulin and Glucose Levels in Type 2 Diabetic Rats

Mohammad Rashidi *, Mojtaba Eizadi

Journal of Knowledge & Health, Volume:14 Issue: 1, 2019, PP 28 -35

Introduction
MTNR1B genes expression is associated with increase of the of type 2 diabetes . The objective of this study was to evaluate the effect of 12 weeks of high intensity intermittent exercise on MTNR1B gene, glucose and insulin levels in diabetic rats
Methods
In this study, 30 male Wistar rats weighing 220± 20g were divided into three groups control, diabetic and HIIT/diabetic groups. Administration of streptozotocin (STZ) and nicotinamide (NA) induced experimental diabetes in the rat. Interval Exercise (HIIT) performed for 12 weeks (5 times/30 mintes). The glucose concentration examined using oxidase colorimetric method, insulin by ELISA and gene expression was measured by RT-Real time PCR. All statistical analysis performed using s SPSS.
Results
Exercise program decreased fasting blood glucose and serum insulin in diabetic group compared to the control (P=0.001). Intensive interval training decreased MTNR1B gene expression in pancreatic tissue compared to diabetic control group (P=0.023). There was a significant correlation between the expression of MTNR1B and serum insulin (P=0.039, r=-0.84)
Conclusion
The results showed that twelve weeks of high intensity intermittent exercise decrease blood glucose and increase serum insulin and decrease of MTNR1B gene expression in pancreatic tissue.

Keywords: MTNR1B expression, Interval training, Rat with type II diabetes, Glucose level, insulin level}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
تاثیر یک دوره تمرینات هوازی بر بیان ژن MTNR1B و سطوح انسولین و گلوکز در پانکراس رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین-نیکوتین آمید

محمد رشیدی*، رحمان سوری، سیروس چوبینه، علی اصغر رواسی، کاظم باعثی

مجله دانش و تندرستی در علوم پایه پزشکی، سال یازدهم شماره 3 (پاییز 1395)، صص 40 -48

مقدمه
دیابت نوع 2 بیماری مزمنی است که با سرعت هشداردهنده ای در جهان در حال گسترش است. اگرچه دیابت نوع 2 یک بیماری چند علتی است، ولی اخیرا مشخص شده است که ژن MTNR1B با میزان ابتلا به دیابت نوع2 مرتبط است و افزایش بیان آن خطر دیابت نوع 2 را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 12 هفته تمرینات هوازی بر بیان ژن MTNR1B و گلوکز و انسولین ناشتا در رت های نر ویستار مبتلا به دیابت نوع 2 است.
مواد و روش ها
پژوهش حاضر از نوع بنیادی و روش آن تجربی می باشد. در این مطالعه از 30 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±220گرم، استفاده شد. در طول دوره رت ها در شرایط استاندارد یعنی دمای 3±22سانتی گراد و رطوبت 45 درصد و دوره های 12 ساعته متوالی نور و تاریکی نگهداری شدند. رت ها به سه گروه تقسیم شدند. القای دیابت از طریق محلول نیکوتین آمید و STZ انجام شد. برنامه تمرینی برای مدت 12 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته با افزایش تدریجی سرعت (18 الی 26 متر بر دقیقه) و زمان (10 الی 55 دقیقه) در قالب دویدن روی تریدمیل انجام گرفت. غلظت گلوکز به روش آنزیمی رنگ سنجی گلوکز اکسیداز، انسولین به روش الیزا و بیان ژن به روش RT-Real time PCR اندازه گیری شد. کلیه بررسی های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS/Win نسخه 16 انجام شد.
نتایج
برنامه تمرینی به کاهش معنی دار سطوح گلوکز ناشتا در گروه دیابتی هوازی نسبت به گروه دیابتی کنترل منجر شد (001/0=P). سطوح انسولین سرم در گروه دیابتی هوازی بالاتر از گروه دیابتی کنترل بود اما این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار نبود (148/0=P) از طرفی، اجرای تمرینات هوازی بیان ژن MTNR1B در بافت پانکراس را به میزان 39 درصد نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش داد (016/0=P).
نتیجه گیری
نتایج این مطالعه نشان دادکه دوازده هفته ورزش هوازی به کاهش معنی دار گلوکز خون و کاهش معنی دار بیان ژن MTNR1B در بافت پانکراس نسبت به گروه کنترل دیابتی منجر شد.

کلید واژگان: بیان ژن MTNR1B, رت های دیابتی نوع 2, تمرینات هوازی, سطوح گلوکز, سطوح انسولین}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

The Effect of an Aerobic Exercise on MTNR1B Gene Expression, Insulin and Glucose Levels in Pancreas of Induced Diabetic Rat with Streptozotocin-Nicotinamide

Mohammad Rashidi*, Rahman Soori, Sirous Choobineh, Ali Asghar Ravasi, Kazem Baesi

Journal of Knowledge & Health, Volume:11 Issue: 3, 2016, PP 40 -48

Introduction
Type 2 diabetes is a chronic disease with warning increasing rate in the world. Although type 2 diabetes is a multifactorial disease, it has been recently found that the incidence of type 2 diabetes is associated with MTNR1B gene and the growth of its expression increases the risk of type 2 diabetes. The objective of this study was to evaluate the effect of 12-week aerobic exercise on MTNR1B gene expression, glucose and fasting insulin in male Wistar rats with type 2 diabetes.
Methods
This fundamental study with experimental approach. included 30 male Wistar rats with weight of 220±20 gram. Sampls were kept under standard conditions: temperature of 22 ± 3° centigrade, 45% humidity and consecutive 12-hour periods of light and darkness. The rats were divided into three groups. Infusion of diabetes was conducted by Nicotinamide and streptozotocin solution.Training program was held on 5 days a week for 12 weeks with a gradual increasing of speed (18 to 26 meters per minute) and time (10 to 55 minutes) by running on a treadmill. Glucose level, insulin level and gene expression were measured by enzyme glucose oxidase colorimetric method, enzyme-linked immunosorbent assay, and Real-time polymerase chain reaction. All statistical analyses were performed by software SPSS, version16.
Results
Training programme led to a significant reduction in fasting glucose levels in aerobic diabetic group compared to the control diabetic group (P
Conclusion
The results showed that 12-week aerobic exercise led to a significant reduction in blood glucose and in gene expression MTNR1B in pancreatic tissue compared to the diabetic control group.

Keywords: MTNR1B expression, Aerobic training, Rat with type II diabetes, Glucose level, insulin level}

Abstract View Paper Original: Persian
Helicobacter pylori infection and metabolic parameters: Is there an association in elderly population?

Narges Sotuneh, Seyed Reza Hosseini, Javad Shokri, Shirvani, Ali Bijani, Reza Ghadimi*

International Journal of Preventive Medicine, Volume:5 Issue: 12, Dec 2014, PP 1537 -1542

Background
The association between Helicobacter pylori (HP),as one of the most prevalent infections, and serum glucoselevel was inconsistent with previous studies. Moreover, there arecontradictory reports about the relationship between HP infectionand lipid profile. The purpose of this study was to determine therelationship between HP infection with glycemic and lipid profilesin elderly people.
Methods
This cross‑sectional study was conducted on 1,300 subjectsover 60 years in Amirkola Health and Ageing Project. After using astandard questionnaire, the venous sampling was done to determineFBS, triglyceride (TG), cholesterol, low density lipoprotein (LDL),high‑density lipoprotein (HDL) and IgG anti‑HP after a 12‑hovernight fast. The information about the individuals was analyzedusing SPSS‑17. The P < 0.05 was considered statistically significant.
Results
The prevalence of HP infection in diabetic andnondiabetic subjects was 77.5% and 75.7%, respectively, which hadno statistically significant difference. Also, there was no significantdifference between the serum lipid level including TG, LDL andHDL cholesterol with levels of anti‑HP antibodies. The rate ofHP infection in patients with hypertension was 75% and 78.3%in healthy patients, in which the difference was not statisticallysignificant. In terms of body mass index (BMI), the prevalenceof infection in the group with normal BMI was 77.3% and for theoverweight and obese elderly population, it was 74.7%, and 77.5%,respectively (P = 0.445).
Conclusions
The findings revealed that in a large population of elderly in the northern part of Iran, HP infection is not associated with BMI, serum glucose and lipid profile as well as blood pressure.

Keywords: Body mass index, hypertension, diabetes mellitus, glucose level, Helicobacter pylori, lipid profile, triglyceride, cholesterol}

Abstract View Paper Original: English
نقش استرس روانی در بروز یا تشدید دیابت شیرین، تغییرات سطح گلوکز، کورتیزول و اختلاف وزن در رات

مریم راد احمدی، فرخ شادان، سید شهاب الدین صدر، سید مرتضی کریمیان

مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، سال ششم شماره 1 (پیاپی 21، بهار 1383)، ص 14

زمینه و هدف
در تحقیق حاضر تاثیر استرس روانی مزمن بر تغییرات سطح سرمی گلوکز و کورتیزول و همچنین اختلاف وزن ابتدا و انتهای آزمایش و تاثیر آن در بروز و یا تشدید دیابت شیرین بررسی گردید.
مواد و روش ها
بدین منظور در طی یک سری آزمایشات این متغیرها در 7 گروه هشت تایی ((n=8 از رات نرنژاد Wistar با وزن ابتدایی (250-200 گرم) تحت سنجش قرار گرفتند. در این تجربه از استرس روانی ترس از خفگی در آب به مدت یک دقیقه در هر ساعت و چهار ساعت در هر روز در طی 14 روز استفاده گردید.
نتایج
این تحقیق نشان داد که: 1) اگرچه این نوع استرس تکراری و مزمن باعث تغییر معنی داری حدود 22% در سطح گلوکز سرم شد(P<0.01) ولی با این مدت زمان ایجاد دیابت واقعی ننمود و صرفا یک موقعیت پیش دیابت در نمونه های غیردیابتی ایجاد کرد و ممکن است باعث تشدید این بیماری در نمونه های دیابتی شود. 1.میزان افزایش گلوکز سرم در نمونه های غیردیابتی تحت استرس حدود 22% و در نمونه های دیابتی تحت استرس حدود 16.4% بود که تقریبا مشابه بود. (P<0.01) 3) سطح کورتیزول سرم در این نوع استرس تکراری مزمن تغییر معنی دار نداشت. 4) افزایشی حدود 39.3% در سطح کورتیزول سرم در دیابت شیرین معنی دار بود(P<0.05). 5) میزان افزایش سطح کورتیزول سرم را در نمونه های غیردیابتی تحت استرس حدود 12.7% و در نمونه های دیابتی تحت استرس حدود 8.9% بود که تقریبا مشابه بود. 6) اثر دیابت شیرین در مقایسه با استرس بر تغییرات سطح کورتیزول سرم حدود 23.6% بود که به مراتب بیشتر از استرس روانی بود (P<0.05). به عبارتی دیابت شیرین یک استرسور قوی برای سیستم فیزیولوژیک بدن است. 7) استرس باعث کاهش وزنی حدود 37.42% در نمونه های غیردیابتی و کاهش وزنی حدود 2.94 برابر در نمونه های دیابتی شد. 8) دیابت نسبت به استرس اثر بیشتری بر کاهش وزن داشت (P<0.01). استرس در نمونه های دیابتی نسبت به نمونه های غیر دیابتی باعث کاهش وزن به مراتب شدیدتر شد (P<0.01) که این تغییر نشان دهنده اثر جمع شونده استرس و دیابت بر کاهش وزن بود که احتمالا به علت تغییرات هورمونی مانند هورمون رشد می باشد. باید یادآوری کرد که سطح گلوکز و کورتیزول سرم و اختلاف وزن در هیچکدام از نمونه های غیردیابتی و دیابتی شاهد (شاهد استرس و شاهد تزریق) اختلاف معنی داری در (P<0.01) نشان ندادند.
نتیجه گیری
در مجموع استرس روانی مزمن باعث بروز هیپر گلیسیمی و ایجاد یک موقعیت پیش دیابت گردید ولی ایجاد دیابت ننمود از سوی دیگر دیابت باعث افزایش سطح کورتیزول سرم شد که این اثر به مراتب بیشتر از اثر استرس روانی بود. علاوه بر این دیابت نسبت به استرس اثر بیشتری بر کاهش وزن داشت و در نهایت استرس در نمونه های دیابتی نسبت به غیر دیابتی باعث کاهش وزن به مراتب شدیدتر شد.

کلید واژگان: اختلاف وزن, استرس, دیابت شیرین, کوربیزول, گلوکز}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

The effect of psychical stress on cause and exacerbation of diabetes mellitus, serum glucose and cortisol levels, and body weight in rats

Mariam Radahmadi, Tarokh Shadan, S. Shahabdin Sadr, S. Morteza Karimian

Journal of Shahrekord University of Medical Sciences, Volume:6 Issue: 1, 2004, P 14

Background And Aim
In this study the effects of chronic stress on the serum glucose level (SGL), serum cortisol level (SCL) and body weight were investigated to determine the possible causal link between stress and diabetes.
Method
The experiments were performed on nondiabetic and diabetic rats divided to control, sham, and stressed groups. Water immersion was used as chronic psychical stress (one minute every hour, 4 hours every day for a period of 14 days). After the experiment, a blood sample was collected. The serum glucose level was measured by the glucose oxidase method, and serum cortisol level was measured by radioimmunoassay method. Difference in body weight was also calculated.
Results
Our results showed that, this psychical stress caused a significant increase in glucose level in both nondiabetic and diabetic rats, but could not produce diabetes in nondiabetic rats. Diabetes caused significant increase in serum cortisol level. This stress caused a small but nonsignificant increase of cortisol level. Also, there was a significant weight loss in stressed rats, that was much higher in diabetic rats. Effect of diabetes on weight loss was much higher than that of the psychical stress.
Conclusion
Therefore stress exacerbated the disease in the diabetic rats and probably made the nondiabetic rats prone to diabetes.

Keywords: Body weight, Cortisol level, Diabetes mellitus, Glucose level, Psychical stress}

Abstract View Paper Original: Persian

نکته

نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « glucose level » در نشریات گروه « پزشکی »