جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "individual therapy" در نشریات گروه "پزشکی"
-
مقدمه
اختلال شخصیت مرزی نوعی بیماری است که بر نحوه تفکر و احساس بیمار در مورد خود و دیگران تاثیر می گذارد و باعث اشکال در عملکرد روزمره فرد می شود.
هدفاین پژوهش با هدف بررسی مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی فردی با و بدون درمان حمایتی در کاهش نشانگان بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی انجام شد.
روشپژوهش حاضر کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به بیمارستان قدس شهر سنندج در طی سال های 1400-1399 بود. شیوه نمونه گیری در این پژوهش در دسترس و 45 بیمار به عنوان نمونه در سه گروه 15 نفری جایدهی شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ارزیابی شاخص های اختلال شخصیت مرزی ویور و کلام (1993) بود. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون t با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که بین ابعاد نشانگان اختلال شخصیت مرزی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد (0/01≥P). همچنین در مقایسه پیش آزمون و پس آزمون، میانگین مولفه های نشانگان اختلال شخصیت مرزی در بیماران گروه طرحواره درمانی فردی بدون درمان حمایتی 0/97 و در گروه طرحواره درمان فردی با درمان حمایتی 1/12 کاهش یافته بود.
نتیجه گیریبا توجه به اینکه بین طرحواره درمانی فردی با و بدون درمان حمایتی در کاهش نشانگان بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی تفاوت معناداری وجود دارد، پیشنهاد می گردد که در درمان این اختلال، از طرحواره درمانی فردی همراه با درمان حمایتی استفاده گردد.
کلید واژگان: طرحواره درمانی, درمان فردی, درمان حمایتی, اختلال شخصیت مرزیIntroductionBorderline personality disorder is a type of mental health problem, which affects the patient’s way of thinking and feeling about oneself and others and causes problems in daily functioning.
AimThis study aimed to compare the effectiveness of individual schema therapy, with and without supportive therapy, in alleviating the symptoms of patients with borderline personality disorder.
MethodThis empirical semi-experimental study, with a pretest-posttest control group design, was conducted on a statistical population, consisting of all patients with borderline personality disorder, referred to Quds Hospital of Sanandaj, Iran, during 2020-2021. Via convenience sampling, 45 patients were selected and divided into three groups of 15 people. Weaver and Clum’s Borderline Personality Disorder Severity Index (1993) was used for data collection. To analyze the data, multivariate analysis of variance and t-test were performed in SPSS Version 22.
ResultsThe results showed a significant difference in the symptoms of borderline personality disorder between the two groups (P≤0.01). Also, pretest-posttest comparisons indicated that the mean score of borderline personality disorder symptoms decreased by 0.97 in the individual schema therapy group without supportive treatment and by 1.12 in the individual schema therapy group with supportive therapy.
ConclusionSince there was a significant difference between individual schema therapy, with and without supportive therapy, in alleviating the symptoms of patients with borderline personality disorder, it is recommended to implement individual schema therapy, along with supportive therapy for the treatment of this disorder.
Keywords: Schema therapy, Individual therapy, Supportive therapy, Borderline personality disorder -
هدفیکی از روش های مرسوم درمان لکنت، رویکردهای شکل دهی روانی می باشد. تجربه نشان داده است، استفاده از ساختار سنتی درمان فردی، علیرغم روانی گفتاری که در جلسه درمان ایجاد می کند، کارایی کافی را در محیط خارج ندارد. به همین علت در سال های اخیر توجه به درمان های گروهی افزایش یافته است.روش کاراز میان مراجعین لکنتی به مرکز مشاوره آموزش و پرورش سیرجان تعداد نوزده کودک، پس از ارزیابی های اولیه به طور تصادفی وارد برنامه درمان فردی و گروهی شدند. آزمودنی ها در هر دو گروه، چهارده جلسه درمان شکل دهی روانی را طی کردند. در پایان دوره، براساس نظرسنجی از والدین اثربخشی درمان در تمامی موقعیت ها مورد بررسی قرار گرفت.یافته هامقایسه نظر والدین در رابطه با اثر درمان در محیط خارج از کلینیک، حاکی از معنی داربودن تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل (0=p) می باشد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد، گروه درمانی در کودکان مبتلا به لکنت مقطع ابتدایی با رویکرد شکل دهی روانی گفتار موثر بوده و فرآیند انتقال مهارت های روانی گفتار را به محیط زندگی فرد تسهیل می نماید.کلید واژگان: گروه درمانی, درمان فردی, روش های شکل دهی روانی گفتار, انتقالAim: One of the conventional ways of treating people with stuttering is fluency shaping. Experience has shown despite the effectiveness of the traditional structure of individual therapy¡ outside of clinic is not enough. For this reason¡ in recent years the group therapy increased.MethodsThe nineteen children with stutter after an initial assessment randomly enter to individual and group therapy program. Both groups during fourteen sessions treated by fluency shaping techniques. At the end the survey of parent´s openions was used to determine the effectiveness of the treatment.Resultscomparing the effect of treatment outside the clinic¡ showed significant differences between control and experimental groups. (p=0.000)ConclusionIt seems¡ group therapy for fluency shaping approach is effective in primary school children who stuttered and facilitate transfer of fluency speech to person´s living environment.Keywords: Group therapy, Individual therapy, Speech fluency shaping techniques, Transmission
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.