جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "mindfulness–based stress reduction" در نشریات گروه "پزشکی"
-
زمینه و هدف
چاقی پدیده ای پیچیده و چندعلیتی به شمار می رود و کنترل و درمان آن از حیطه رشته ای واحد خارج است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر تنظیم هیجان و جهت گیری زندگی زنان چاق انجام گرفت.
روش بررسیروش مطالعه حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و دوره پیگیری سه ماهه همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی زنان چاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره چاقی به مدت دوازده ماه از اواسط سال 1397 تا اواسط سال 1398 به تعداد 492 نفر در شهر ملایر تشکیل دادند. از بین آن ها سی نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. آزمودنی ها به پرسش نامه تنظیم شناختی هیجان (گرانفسکی و همکاران، 2002) و آزمون بازنگری شده جهت گیری زندگی (شییر و همکاران، 1994)، قبل و پس از درمان و در مرحله پیگیری پاسخ دادند. گروه آزمایش درمان ذهن آگاهی را در هشت جلسه نوددقیقه ای دریافت کرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD در سطح معناداری 0٫05 تحلیل شد.
یافته هانتایج نشان داد، درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس تاثیر معنا داری بر بهبود تنظیم هیجان های مثبت و منفی و جهت گیری زندگی زنان چاق داشت (0٫001>p)؛ همچنین بعد از سه ماه، میانگین نمرات پیگیری بیانگر ثبات تغییرات در طول زمان بود.
نتیجه گیریدرمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس ازطریق تغییر سبک زندگی و افکار و شناخت افراد منجربه افزایش هیجان مثبت و جهت گیری زندگی و کاهش هیجان منفی در زنان چاق می شود.
کلید واژگان: ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس, تنظیم هیجانی, جهت گیری زندگی, چاقیBackground & ObjectivesObesity is a complex and multifactorial phenomenon, and its control and treatment are outside the scope of a single discipline. Emotion regulation is considered one of the dimensions of obesity pathology. The inability to regulate emotion also affects eating behavior. Emotion is one of the most important psychological factors in eating. Emotion regulation refers to people's efforts to influence and express their emotions. Another psychological factor that may play an important role in obesity among obese women is life orientation. Mindfulness–based stress reduction is effective in the psychological and behavioral characteristics of obese women. Mindfulness–based stress reduction is how mental skills are developed. This approach combines mental meditation, body cognition, and Yoga. This study aims to evaluate the effectiveness of mindfulness–based stress reduction therapy in emotion regulation and life orientation among obese women.
MethodsThe present research was a quasi–experimental study with a pretest–posttest and follow–up design and a control group. The statistical population included all obese women referred to counseling centers for 12 months from March 2018 to March 2019 in Malayer City, Iran (n=492). The sample size was selected based on the minimum sample size in experimental studies. A total of 30 people (2 groups of 15 people, including one experimental and one control group) were selected as the study sample using the available sampling. The inclusion criteria were body mass index of 30 kg/m2 and above, satisfaction with participating in the counseling course, and not receiving psychological treatment. Subjects responded to the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (Granefski et al., 2002) and Life Orientation Test–Revised (Scheier et al., 1994) before and after the interventions and in the follow–up phase (after three months). The experimental group received a mindfulness program in 8 90–minute sessions. The study data were analyzed using descriptive and inferential statistics. The data were analyzed using repeated measures analysis of variance and LSD post hoc test at a significance level of 0.05.
ResultsThe results showed that mindfulness–based stress reduction significantly improved the regulation of positive and negative emotions and life orientation of obese women (p<0.001). Also, after three months, the average follow–up scores showed the stability of changes over time.
ConclusionMindfulness–based stress reduction by changing people's lifestyles, thoughts, and cognition leads to an increase in positive emotion and life orientation and a decrease in negative emotion in obese women.
Keywords: Mindfulness–Based Stress Reduction, Emotional Regulation, Life Orientation, Obesity -
Background
Social anxiety is one of the most prevalent and debilitating anxiety disorders. Students with social anxiety are faced with countless problems, e.g., dropping out of school at a young age, showing avoidance behavior in social situations, and experiencing lower levels of social support and mental health. This study aimed to compare the effectiveness of mindfulness-based stress reduction (MBSR) and emotional schema therapy on rumination and anxiety sensitivity in students with social anxiety disorder (SAD).
MethodsThis quasi-experimental research adopted a pretest-posttest control group design with a follow-up stage. The statistical population included the female senior high school students of Ahvaz, Khuzestan Province (Iran) in 2022–2023. Random sampling was employed to select 75 out of 120 listed students, randomly assigned to three 25-member groups (i.e., two experimental groups and a control group). The research instruments included the Rumination Response Scale (RRS), and Anxiety Sensitivity Index (ASI). The ANCOVA was then used for data analysis.
ResultsAccording to the results, both therapies affected rumination and anxiety sensitivity in students with SAD (P-value<0.001). However, MBSR had greater effects than emotional schema therapy on anxiety sensitivity. In addition, two therapies had no significant differences regarding effects on rumination.
ConclusionsThe MBSR and EST can alleviate rumination and anxiety in female students with social anxiety. Given the positive effects of MBSR and emotional schema therapy, it is recommended that they be used in schools, psychotherapy centers, and counseling clinics to help students with SAD.
Keywords: Mindfulness-Based Stress Reduction, Schema Therapy, Rumination, Anxiety, Students -
Background
The aim of this research was to compare the effectiveness of mindfulness-based stress reduction and compassionfocused on the severity of digestive symptoms in patients with irritable bowel syndrome (IBS).
MethodsThe research method was of semi-experimental type with pre-test, post-test, follow-up, and experimental and control groups. The population included patients with IBS in Isfahan city, 45 of them were selected by convenience sampling method and randomly assigned to three groups (15 in each group). Then, the patients of one experimental group received eight sessions of 90 minutes of a mindfulness-based stress reduction program, while the other experimental group received eight sessions of 90 minutes of compassion-focused therapy. The measurement tools included the severity of IBS scale and a short clinical interview. Research data were analyzed using variance analysis with repeated measures on one factor (mixed design).
ResultsThe results showed that both methods of intervention had been equally effective on the severity of disease symptoms (P < 0.01).
ConclusionBoth intervention methods can be used as a complementary treatment for patients with IBS.
Keywords: Mindfulness-based stress reduction, Compassion-focused therapy, Gastrointestinal symptoms, Irritable bowel syndrome -
Background
Stroke is a type of neurological disorder that can be attributed to a central vascular cause. Stroke can affect the patient’s performance in daily activities and quality of life (QoL). Research indicates a decrease in the quality of life in stroke patients due to cognitive and emotional damage.
ObjectivesThe present study compared the effect of two group approaches, mindfulness training based on stress reduction and Powell’s cognitive rehabilitation, on improving the quality of life of stroke patients.
MethodsThis semi-experimental study used a pretest-posttest design with a control group and a follow-up period. The sample consisted of 36 eligible stroke patients selected in a targeted and simple random manner. The patients were divided into two intervention groups and one control group. The tools used were a demographic information questionnaire and a Stroke-specific QoL (SS-QOL) scale. Data were analyzed with SPSS software (version. 26). Chi-square, repeated measures analysis of variance, and Bonferroni statistical tests were applied at a significance level of P<0.05.
ResultsThe majority of the sample were men, with 60%, 63.6%, and 75% in the cognitive rehabilitation, mindfulness, and control groups, respectively. There was no significant difference in gender distribution between the studied groups (P > 0.05). The mindfulness intervention had a higher effect on quality of life on average. Still, statistically, none of the interventions were effective in improving quality of life (P > 0.05), and there was no significant difference between the effect of mindfulness-based methods and cognitive rehabilitation on improving quality of life (P > 0.05).
ConclusionsMindfulness training increases behavioral responses related to attention as the basis of all cognitive activities. Also, mindfulness exercises improve cognitive skills and, by affecting the cognitive system, increase the capacity and ability of the information processing system and improve the quality of life.
Keywords: Quality of Life, Mindfulness-based Stress Reduction, Powell’s Cognitive Rehabilitation, Ischemic Stroke -
زمینه و هدف
افزایش نرخ رفتارهای خودجرحی در نوجوانان آن را به یک مشکل اساسی در جوامع تبدیل کرده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی مداخلات با دو روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) و درمان متمرکز بر شفقت (CFT) بر تحمل پریشانی، رفتارهای پرخطر، و احساس تنهایی در دانش آموزان دارای رفتارهای خودجرحی می باشد.
روش هاطی این مطالعه تجربی، 45 دانش آموز دختر دارای رفتارهای خودجرحی وارد مطالعه شدند. افراد به صورت تصادفی ساده در سه گروه مداخله 1 (کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی)، مداخله 2 (درمان متمرکز بر شفقت)، و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله 1 و 2، به ترتیب درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان متمرکز بر شفقت در 8 جلسه اجرا شد و در گروه کنترل هیچگونه مداخله ای انجام شد. بعد از اتمام جلسات، هر سه گروه پرسشنامه های تحمل پریشانی، رفتارهای پرخطر، و احساس تنهایی را تکمیل کردند و یک ماه بعد، مجددا پیگیری شدند.
نتایجهر دو شیوه مداخله بر بهبود متغیر های تحمل پریشانی و رفتارهای پرخطر تاثیرگذار بود و اثر آن در طول زمان نیز ثابت باقی مانده است (0/01>P). علاوه بر این، هر دو مداخله بر کاهش احساس تنهایی تنها در مرحله پس آزمون تاثیرگذار بوده و اثر آن در طول زمان حفظ نشده است (0/05>P). بین میانگین نمرات دو گروه مداخله ای در هر سه متغیر در هر دو مرحله اختلاف معناداری مشاهده نشد (0/05<P).
نتیجه گیریبرگزاری جلسات کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان متمرکز بر شفقت در بهبود تحمل پریشانی، رفتارهای پرخطر، و احساس تنهایی در دانش آموزان دارای رفتارهای خودجرحی می تواند موثر باشد.
کلید واژگان: کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی, درمان متمرکز بر شفقت, خودجرحی, دانش آموزانBackground & AimThe increase in the rate of self- injurious behaviors in teenagers has turned it into a major problem in societies. The aim of this study is to compare the effectiveness of interventions with two methods of mindfulness-based stress reduction (MBSR) and compassion-focused therapy (CFT) on distress tolerance, high-risk behaviors, and feelings of loneliness in students with self-injurious behaviors.
MethodsIn this semi-experimental study, 45 female students with self- injurious behaviors were included. Samples were randomly divided into three groups (N=15): 1. mindfulness-based stress reduction group, 2. compassion-focused therapy group, and 3. control group. In the first and second group, 8 sessions of mindfulness-based stress reduction and compassion-focused therapy sessions were held, respectively. In the control group, no intervention was performed. After the sessions, all groups completed the distress tolerance, high-risk behaviors, and feeling of loneliness questionnaires and were followed up a month later.
ResultsThe findings of this study revealed that both methods were effective in improving the variables of distress tolerance and high-risk behaviors, and its effect remained constant over time (P<0.01). In addition, both interventions were effective in reducing the feeling of loneliness only in the post-test phase and its effect was not maintained over time. No significant difference was observed between the average scores of the two experimental groups in all three variables in both stages (P < 0.05).
ConclusionHolding mindfulness-based stress reduction as well as compassion-focused therapy sessions is effective in improving distress tolerance, high-risk behaviors, and feeling of loneliness in students with self- injurious behaviors.
Keywords: Mindfulness-based stress reduction, Compassion-focused therapy, Students, self-injurious behaviors -
Background
We aimed to compare the effectiveness of mindfulness-based stress reduction and compassion-focused on the cognitive regulation of emotion in patients with irritable bowel syndrome. The research method was the semi-experimental type, with pre-test, post-test, follow-up, and experimental and control groups.
MethodsThe population included patients with irritable bowel syndrome in Isfahan City; 45 of them were selected by convenience sampling method and randomly assigned to 3 groups (15 in each group). Then, the patients of one experimental group received eight sessions of 90 minutes of a mindfulness-based stress reduction program, while the other experimental group received eight sessions of 90 minutes of compassion-focused therapy. The measurement tools included the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (Garnefski and Karaaij, 2002) and a short clinical interview. Research data were analyzed using variance analysis with repeated measures on one factor (mixed design).
ResultsBoth intervention methods were equally effective in changing the cognitive regulation of adaptive emotion mean scores (P< 0.01), but the effect of compassion-focused therapy on improving the mean scores of cognitive regulation of adaptive emotion was more than mindfulness-based stress reduction therapy (P<0.05).
ConclusionIt was concluded that both intervention methods can be used as complementary treatment for patients with irritable bowel syndrome.
Keywords: Mindfulness-based stress reduction, Compassion-focused therapy, Cognitive regulation of emotion, Irritable bowelsyndrome -
زمینه و هدف
باروری همواره یکی از مهم ترین کارکردهای خانواده به شمار رود. بر این اساس ناتوانی در داشتن فرزند، استرس آور بوده و موجب آشفتگی روانی زوجین می گردد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش اضطراب و افسردگی زنان نابارور بود.
مواد و روش هااین مطالعه از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل و پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری شامل زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز درمان ناباروری شهر یزد در پاییز سال 1400 بود. تعداد 36 نفر از آنان با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و سپس با جایگزینی تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها از مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستان (HADS) زیگموند و اسنیت (1983) استفاده شد. یکی از گروه های آزمایشی طی ده جلسه، تحت آموزش بر اساس درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه دیگر به مدت ده جلسه تحت آموزش برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند. گروه کنترل نیز در لیست انتظار قرار گرفتند. داده ها با استفاده از SPSS نسخه 26 و روش های آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. شرکت کنندگان اجازه داشتند هر زمان که مایل بودند از پژوهش خارج شوند. فرم رضایت نامه آگاهانه توسط افراد قبل از شروع مطالعه تکمیل شده است. انجام شد.
یافته هایافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که هر دو مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش افسردگی و اضطراب زنان نابارور در مرحله پس آزمون و پیگیری موثر بوده اند (05/0≤p)؛ اما بین دو گروه آزمایشی تفاوت معنی داری در مراحل پس آزمون و پیگیری وجود نداشت.
نتیجه گیریباتوجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که این دو روش درمانی (آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد با کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی) در ارتقای سلامت روان زنان نابارور موثر محسوب می شوند. لذا این درمان ها می توانند به عنوان درمان مکمل جهت کاهش مشکلات روان شناختی در مراکز درمان ناباروری بکار گرفته شوند.
کلید واژگان: اضطراب, افسردگی, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی, ناباروریAim and BackgroundFertility is always considered one of the most important functions of the family. The aim of the present study was to compare the effectiveness of education based on acceptance and commitment with mindfulness-based stress reduction in reducing anxiety and depression of infertile women.
Methods and Materials: This study was a semi-experimental type with a pre-test-post-test design with a control group and a two-month follow-up. The statistical population included infertile women referring to infertility centers in Yazd in the fall of 1400. 36 of them were selected by available sampling method and then randomly replaced into three groups. The Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) by Zigmond and Snit (1983) was used to collect data. One of the experimental groups received training based on acceptance and commitment therapy during ten sessions, and the other group received training based on mindfulness-based stress reduction therapy for ten sessions. The control group was also placed on the waiting list. Data analysis was done using statistical methods of Analysis of Covariance with SPSS version 26. Participants were allowed to leave the study whenever they wished. The informed consent form was completed by the individuals before the study began.
FindingsThe results of covariance analysis showed that both interventions based on acceptance and commitment and mindfulness-based stress reduction were effective in reducing depression and anxiety of infertile women in the post-test and follow-up phase (P≤0.05). However, there was no significant difference between the two experimental groups in the post-test and follow-up stages.
ConclusionsBased on this, it can be concluded that these two treatment methods are effective in improving the mental health of infertile women. Therefore, these treatments can be used as complementary treatments to reduce psychological problems in infertility treatment centers.
Keywords: Anxiety, depression, acceptance, commitment therapy, mindfulness-based stress reduction, infertility -
مقدمه
استرس شغلی را می توان جمع شدن عوامل استرس زا در وضعیت های مرتبط با شغل دانست که بیشتر افراد نسبت به استرس زا بودن آن توافق دارند و می توان آن را به عنوان عامل مستقیم قصد ترک شغل در نظر گرفت پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان واقعیت مجازی و مقایسه اثربخشی آن با درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر مولفه های استرس شغلی کارکنان دارای استرس شغلی انجام گرفت.
روش بررسیطرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و مرحله ی پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دارای استرس شغلی در یک شرکت خصوصی در شهر اصفهان در سال 1400 بود. نمونه ی پژوهش شامل 45 کارمند بود که به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب و بطور تصادفی در سه گروه 15 نفری درمان واقعیت مجازی، درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و کنترل جایگزین شدند. افراد دو گروه مداخله در جلسات مداخله شرکت کردند؛ گروه آزمایش اول تحت هشت جلسه ی 20 دقیقه ای به طور هفتگی درمان مبتنی بر واقعیت مجازی ، گروه آزمایش دوم تحت هشت جلسه ی هفتگی 45 دقیقه به استناد از بسته آموزشی کابات زین (1990 و 2013) قرار گرفتند، اما برای گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. شرکت کنندگان در سه مرحله به پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان استاینمتز (HSE) (1990) پاسخ دادند. داده های پژوهش با تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS23 در دو سطح توصیفی و استنباطی تحلیل شدند..
نتایجنتایج تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی بیانگر آن بود که هر دو شیوه مداخله به طور یکسان و موثری سبب کاهش استرس شغلی در زمینه های نقش، ارتباط، حمایت همکاران و تغییرات در کارمندان شده و اثر هر دو مداخله در طول زمان ثابت باقی مانده است (01/0>P). اگر چه هر دو شیوه مداخله سبب کاهش فشار و استرس شغلی کارکنان و مولفه های استرس در زمینه های حمایت مسیولین، کنترل و تقاضا شده و اثر آن در طول زمان نیز ثابت باقی مانده، اما درمان واقعیت مجازی در هر دو مرحله موثرتر بوده است (05/0>P).
نتیجه گیرینتایج نشان داد دوره های واقعیت مجازی و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند سبب کاهش تنش ها و استرس شغلی پرسنل و کارکنان سازمان ها شود.
کلید واژگان: درمان مواجهه با واقعیت مجازی, کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی, استرس شغلی, کارکنانIntroductionjob stress is defined as the accumulation of stressful factors in job-related situations, which most people agree is stressful, and it can be the direct factor in the intention to leave the job. The present study investigates the effectiveness of virtual reality exposure therapy and compares its effectiveness with mindfulness-based stress reduction based on mindfulness on the components of job stress employees with job stress.
Materials and MethodsThe research design was a semi-experimental pre and post-test with a control group and a follow-up phase. The statistical population included all employees with job stress in a private company in Isfahan City in 2022, and the research sample included 45 employees who were randomly divided into three groups of 15: virtual reality therapy, mindfulness-based stress reduction therapy, and Controls were replaced. The people of the two intervention groups participated in the intervention sessions; The first experimental group underwent eight 20-minute weekly sessions of virtual reality therapy, and the second experimental group underwent eight weekly 45-minute sessions based on the Kabat-Zin training package (1990 and 2013), but for the control group no interventions were performed. The participants responded to the occupational stress questionnaire of the Health and Safety Institute of England Steinmetz (HSE) (1990) in three stages. The research data were analyzed with analysis of covariance and Bonferroni's post hoc test and using SPSS23 statistical software at two descriptive and inferential levels.
ResultsThe results of covariance analysis and Bonferroni's post hoc test indicated that both intervention methods equally and effectively reduced occupational stress in the fields of role, communication, support of colleagues, changes in employees, and the effect of both interventions remained stable over time (P<0.01). Although both methods of intervention reduced the pressure and job stress of employees, and the components of stress include support, control, and demand from officials, and its effect remained constant over time, virtual reality treatment was more effective in both stages (P>0.05).
ConclusionThe results showed that virtual reality courses and stress reduction based on mindfulness can reduce the tensions and job stress of personnel and employees of organizations.
Keywords: Virtual Reality Exposure Therapy, Mindfulness-Based Stress Reduction, Job Stress, Employees -
زمینه و هدف:
از مهمترین بیمار یهای قرن می توان به سرطان اشاره کرد که بعد از بیمار یهای قلب و عروق، ب هعنوان دومین علت مر گومیر شناخته شده است. تشخیص سرطان و به دنبال آن تحمل درمان های طولانی معمولا تجارب استر سزا به حساب م یآید. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر ادراک از بیماری و نشخوار فکری در بیماران مبتلا به سرطان شهر اهواز بود.
روش بررسی :
پژوهش حاضر از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و گرو ه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مرد و زن مبتلا به سرطان شهر اهواز در سال 1400 بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 40 نفر از آنان انتخاب و در گروه آزمایشی و کنترل هر گروه 20 نفر(قرار گرفتند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرس شنامه های ادراک از بیماری مووس-موریس و همکاران و نشخوار فکری نولن و مورو استفاده شد. گروه آزمایشی تحت درمان کاهش استرس مبتنی بر ذه نآگاهی 8 جلسه 60 دقیق های قرار گرفتند، اما گروه کنترل هی چگونه مداخل های دریافت نکردند. داد ه ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تجزی هوتحلیل شدند.
یافته ها:
یافته ها نشان داد درمان کاهش استرس مبتنی بر ذه نآگاهی بر افزایش ادراک از بیماری و کاهش نشخوار فکری بیماران مبتلا به سرطان اثربخش بود.(001 / P>0)
نتیجه گیری:
با توجه به نتایج ب هدس تآمده، م یتوان از این درمان در جهت افزایش ادراک از بیماری و کاهش نشخوار فکری بیماران مبتلا به سرطان بهره برد و از این راه به کاهش تنش در آ نها کمک کرد.
کلید واژگان: سرطان, ادراک از بیماری, نشخوار فکری, کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهیBackground and ObjectivesCancer is one of the most important diseases of the century. It is the secondleading cause of death after cardiovascular diseases. Diagnosis of cancer followed by long treatmentprocess is a stressful experience. This study aims to evaluate the effect of mindfulness-based stressreduction (MBSR) therapy on illness perception and rumination in patients with cancer.
Subjects and MethodsThis quasi-experimental study was conducted with a pre-test, post-test, follow-updesign. The statistical population consists of all patients (males and females) with cancer in Ahvaz, Iranin 2021. Using a purposive sampling method, 40 were selected and divide into the experimental andcontrol groups (20 in each group). To collect data, the illness perception questionnaire of Moss-Morriset al. (2003) and the ruminative response scale of Nolen-Hoeksema and Morrow (1991) were used.The experimental group underwent MBSR (8 sessions 60 minutes), while the control group received notreatments. Data were analyzed using analysis of covariance.
ResultsThe MBSR was effective in improving illness perception and reducing rumination in patients(P<0.001).
ConclusionMBSR can be used to improve illness perception and reduce rumination in patients withcancer.
Keywords: cancer, Illness perception, Rumination, Mindfulness-based stress reduction -
Background
An increasing number of studies have been conducted on the prevalence of COVID-19 to develop strategies to combat the disease. However, less attention has been paid to the mental health of medical professionals.
ObjectivesTo investigate whether a mindfulness-based stress reduction (MBSR) course in Tibet could improve the mental health of medical personnel during the COVID-19 epidemic.
MethodsOne hundred and eighteen medical staff were randomly selected from July 2022 to September 2022. After baseline enrolment, the control group (n=59) received baseline healthcare services, while the intervention group (n=59) received a 2-month positive intervention MBSR course in addition to baseline healthcare services. After the intervention, the intervention group underwent a final assessment, and the control group was subjected to MBSR for 2 months. The Self-Rating Depression Scale (SDS), Self-Consciousness Scale (SCS), and the Chinese version of the Cohen Perceived Stress Scale (CPSS) were used to measure the emotional well-being of medical personnel.
ResultsThe intervention group had significantly lower CPSS and SDS scores at the end of the MBSR course (P<0.01), and SCS scores were significantly increased during M2 (P=0.009), compared to M0. In the control group, the scores of SDS (P=0.223), SCS (P=0.112), and CPSS (P=0.131) in M2 were not significantly different from those in M0. The intervention and control groups showed statistically significant differences in CPSS scores (P=0.013), SDS scores (P=0.001), and SCS scores (P=0.029) at the end of the MBSR session.
ConclusionIt can be concluded that MBSR sessions can effectively alleviate negative emotions triggered by work stress and depression and improve self-compassion during an epidemic. It is recommended to participate in a scientific MBSR course to improve emotional well-being to some extent.
Keywords: COVID-19, Emotional health, Medical staff, Mindfulness-based stress reduction, Physiological signals -
مقدمه
سرطان پستان شایع ترین تشخیص سرطان در زنان و یکی از مهم ترین عوامل مرگ ومیر آن ها در سراسر جهان است. ازاین رو تشخیص و مداخله زودهنگام احتمال بهبودی را افزایش داده و میزان مرگ ومیر را کاهش می دهد. پژوهش حاضر باهدف مقایسه تاثیر درمان مواجهه سازی نوشتاری و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر مدیریت درد و سازگاری در زنان مبتلابه سرطان پستان انجام شد.
روش کاراین پژوهش در قالب یک طرح آزمایشی چند گروهی با پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل انجام شد. از بین زنان مبتلابه سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز پزشکی و پرتودرمانی شهید رجایی بابلسر در نیمه دوم سال 1400 با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 60 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و یک گروه کنترل گمارش شدند. گروه های مواجهه سازی نوشتاری در 5 جلسه و گروه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در 8 جلسه مداخله های خود را دریافت کردند. شرکت کنندگان سه گروه، مقیاس کوتاه شدت درد (BPI) و مقیاس سازگاری با سرطان- فرم کوتاه (mini-Mac)، در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه را تکمیل کردند. یافته های به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بونفرنی در فضای نرم افزار SPSS26 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
یافته هامداخله های مواجهه سازی نوشتاری و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی تاثیرات معناداری بر افزایش مدیریت درد و سازگاری با سرطان در بیماران مبتلابه سرطان پستان داشتند (001/0 >p). بااین حال، بین اثربخشی مداخله های مورد استفاده بر مدیریت درد و سازگاری با سرطان در بیماران مبتلابه سرطان پستان تفاوت معناداری گزارش نشد (05/0<P).
نتیجه گیریمداخله های مواجهه سازی نوشتاری و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی از اثربخشی قابل توجهی در جهت افزایش مدیریت درد و سازگاری روان شناختی در بیماران مبتلابه سرطان پستان در ایران برخوردار هستند. ازاین رو متخصصین، پژوهشگران و درمان گران این حوزه در کنار درمان های پزشکی می توانند از این مداخله ها به عنوان گزینه های درمانی موثر جهت بهبود کارکردهای روان شناختی بیماران مبتلابه سرطان پستان استفاده کنند.
کلید واژگان: سرطان پستان, سازگاری با سرطان, کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی, مدیریت درد, مواجهه سازی نوشتاریIntroductionBreast cancer (BC) is the most common cancer diagnosed in women in and one of the foremost factors behind the death of women worldwide. Hence, early diagnosis and intervention increase the probability of recovery and reduce the mortality rate. This study examined the effect of written exposure therapy and mindfulness-based stress reduction on managing pain and mental adjustment in women with breast cancer.
MethodsSixty females with breast cancer referred to the Shahid Rajaei Hospital in Babolsar, Iran were randomly assigned to one of the three WET (n = 20), MBSR (n = 20) or control (n = 20) groups. WET is a 5-session low-intensity exposure-based intervention for treating PTSD. MBSR is a systematic educational program during an 8-week period. The control group had no additional contact. Measures assessing managing pain and mental adjustment were administered at baseline, post-intervention, and 2-month follow-up.
ResultsBoth the WET and MBSR groups achieved significant improvement in managing pain and mental adjustment with statistically significant differences between groups. However, However, no significant difference was reported between the effectiveness of the interventions used in the present study on pain management and adaptation to cancer in breast cancer patients.
ConclusionBoth WET and MBSR appear to have beneficial effects in in increasing pain management and psychological adjustment in breast cancer patients in Iran. Therefore, experts, researchers and therapists in this field can use these interventions as effective treatment options based on research evidence to improve the psychological functions of breast cancer patients along with their medical treatments and, accordingly, health indicators.
.Keywords: Breast Cancer, Managing pain, Mental Adjustment, Mindfulness Based Stress Reduction, Written Exposure Therapy -
مقدمه
بسیاری از بیماران مبتلابه سرطان پستان بلافاصله پس از اتمام درمان اولیه، ناراحتی قابل توجهی را تجربه می کنند. زنانی که سطوح پایین کیفیت زندگی را در اوایل این مرحله از بقای انتقالی گزارش می کنند، معمولا کاهش سازگاری طولانی مدت دارند. ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف مقایسه مواجهه سازی نوشتاری و ذهن آگاهی بر سازگاری و کیفیت زندگی زنان مبتلابه سرطان پستان انجام شد.
روش کاردر قالب یک طرح آزمایشی چند گروهی با پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل و پیگیری از بین زنان مبتلابه بیماری سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز پزشکی و پرتودرمانی شهید رجایی بابلسر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 60 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و یک گروه کنترل گمارش شدند. گروه مواجهه سازی نوشتاری در 5 جلسه و گروه ذهن آگاهی در 8 جلسه مداخله های مربوط به گروه خود را دریافت کردند. مقیاس سازگاری با سرطان- فرم کوتاه (mini-Mac) و پرسش نامه کیفیت زندگی بیماران سرطانی (QOL-C30) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه برای سه گروه اجرا و یافته های به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
یافته ها:
نتایج نشان داد که درمان مواجهه سازی نوشتاری و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی قادر به تفاوت معناداری بین نمرات شرکت کنندگان گروه های آزمایش و کنترل در سازگاری با سرطان و کیفیت زندگی در مراحل پس آزمون و پیگیری شده است. به طوری که نتایج به دست آمده حاکی از عملکرد بهتر گروه های آزمایش در متغیرهای موردنظر در مراحل پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل بود. همچنین نتایج به دست آمده از تحلیل تعقیبی تفاوت معناداری بین تاثیرگذاری مداخله مواجهه سازی نوشتاری و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر سازگاری با سرطان و کیفیت زندگی در بیماران مبتلابه سرطان پستان نشان نداد.
نتیجه گیری:
WET و MBSR می تواند مداخله های موثری به منظور ارتقاء سازگاری با سرطان و کیفیت زندگی در بیماران مبتلابه سرطان پستان باشند و یک مکمل مهم برای درمان های پزشکی و دارویی به حساب آیند. این مطالعه نشان داد که پژوهش های بیشتر در این زمینه ضروری است.
کلید واژگان: درمان مواجهه سازی نوشتاری, درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی, سازگاری با سرطان, کیفیت زندگی, سرطان پستانIntroductionMany breast cancer patients experience significant distress immediately following the completion of primary treatment. Women who report low levels of quality of life (QOL) early in this phase of transitional survivorship tend to experience diminished long-term adjustment. Therefore, the present study aims were to compare the effect of written exposure therapy and mindfulness on mental adjustment and quality of life, in women with Breast cancer.
MethodsSixty females with breast cancer referred to the Shahid Rajaei Hospital in Babolsar, Iran were randomly assigned to one of the three WET (n = 20), MBSR (n = 20) or control (n = 20) groups. WET is a 5-session low-intensity exposure-based intervention for treating PTSD. MBSR is a systematic educational program during an 8-week period. The control group had no additional contact. measures assessing mental adjustment, quality of life were administered at baseline, post-intervention, and 2-month follow-up.
ResultsBoth the WET and MBSR groups achieved significant improvement in mental adjustment to cancer and quality of life, with statistically significant differences between groups. However, no differences between the WET and MBSR groups were observed in the mental adjustment to cancer and quality of Life.
ConclusionWET and MBSR may be a useful intervention for use women with breast cancer with poor quality of life and mental adjustment to cancer and may be an important adjunct to medical and pharmacological treatments. This study indicates further research in this area is warranted.
Keywords: Breast Cancer, Mindfulness Based Stress Reduction, Mental Adjustment to Cancer, Quality of Life, Written Exposure Therapy -
مقدمه
سرطان پستان یکی از بیماری های رایج در زنان است که سلامت جسمی و روانی آنها را تهدید می کند. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهزیستی روانشناختی، اضطراب سلامت و تصویر بدنی در زنان مبتلا به سرطان پستان ماستکتومی شده بود.
روش کارمطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان که تحت عمل جراحی ماستکومی قرار گرفته، بیمارستان های نمازی و امیر شیراز در سال 1400 بودند. تعداد 30 نفر زن مبتلا به سرطان پستان به شیوه در دسترس و تخصیص تصادفی ساده انتخاب و در گروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). جمع آوری داده ها با استفاده از فرم جمعیت شناختی و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی، سیاهه های اضطراب سلامت و تصویر بدنی انجام شد. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفتند. ابزارها توسط گروه آزمایش و کنترل در 3 مرحله مطالعه تکمیل گردید. تحلیل داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 با سطح معناداری (0/05>p) انجام شد.
یافته هامیانگین نمرات بهزیستی روانشناختی، اضطراب سلامت و تصویر بدنی قبل از آموزش در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 4/98±29/67 و 6/62±29/47 ، 5/41±56/73 و 5/73±56/33 ، 4/73±57/67 و 3/96±57/40 بود. که بعد از مداخله بین گروه آموزش ذهن آگاهی و کنترل تفاوت معنادار (0/001>p) بود. بیشترین اندازه اثر به ترتیب مربوط به تصویر بدنی (0/69)، اضطراب سلامت (0/61) و بهزیستی روانشناختی (0/58) بود.
نتیجه گیریبرنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به افزایش بهزیستی روانشناختی، کاهش اضطراب سلامت و نگرانی از تصویر بدنی گردید. پیشنهاد می شود که از این برنامه جهت توانبخشی زنان مبتلا به سرطان پستان که تحت عمل جراحی ماستکتومی قرار گرفته اند استفاده شود.
کلید واژگان: کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی, بهزیستی روانشناختی, اضطراب سلامت, تصویر بدنی, سرطان پستانIntroductionBreast cancer is one of the common diseases in women that threatens their physical and mental health. This study aimed to investigate the effectiveness of a mindfulness-based stress reduction program on psychological well-being, health anxiety, and body image in women with mastectomy breast cancer.
MethodsThe present study is quasi-experimental with pre-test, post-test, and follow-up group design. The statistical population of this research included all women with breast cancer who underwent mastectomy surgery and were referred to Namazi and Amir Shiraz hospitals in 2021. A total of 30 women with breast cancer were selected in a purposeful way and randomly assigned to experimental and control groups (15 people in each group). Data collection was done using the demographic form and psychological well-being questionnaire, health anxiety inventory, and body image concern inventory. After the pre-test, the experimental group underwent 8 sessions of a 90-minute stress reduction program based on mindfulness. The instruments were completed by the experimental and control groups in the pre-test, post-test, and follow-up. Data analysis was done in SPSS software version 24 with a significance level (p<0.05).
ResultsThe average scores of psychological well-being, health anxiety, and body image before training in the experimental and control groups were 29.67±4.98 and 29.47±6.62, 56.73±5.41 and 56.33±5.73, 57.67±4.73 and 57.40±3.96 respectively. There was a significant difference between the mindfulness experiment group and the control group after training (p<0.001). The largest effect size was related to body image (0.69), health anxiety (0.61), and psychological well-being (0.58).
ConclusionThe stress reduction program based on mindfulness led to increases in psychological well-being, a decrease in health anxiety, and concern about body image. Therefore suggested that this program be used for the rehabilitation of women with breast cancer who have undergone mastectomy surgery.
Keywords: Mindfulness-Based Stress Reduction, Psychological Well-Being, Health Anxiety, Body Image, Breast Neoplasma -
زمینه و هدف
نوجوانی بحرانی ترین سن از مراحل زندگی به شمار می رود که گرایش به رفتارهای پرخطر در آن بیشتر است. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر خودکنترلی و تحمل پریشانی در نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر انجام شد.
روش بررسیروش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه و پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه در شهر رشت در سال 1402 تشکیل دادند. از این جامعه، سی داوطلب واجد شرایط به روش هدفمند وارد مطالعه شدند و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش، مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (زاده محمدی و همکاران، 1390)، مقیاس خودکنترلی (تانجنی و همکاران، 2004) و مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) بود. به منظور انجام مداخله درمانی، درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس کابات زین (1980) برای گروه آزمایش در هشت جلسه اجرا شد و در همان زمان، گروه گواه هیچ گونه مداخله روان درمانی دریافت نکرد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS نسخه 26 در سطح معنا داری 0٫05 تحلیل شد.
یافته هااثر زمان، اثر گروه و اثر تعامل زمان و گروه بر نمرات متغیرهای خودکنترلی و تحمل پریشانی معنادار بود (0٫001>p). مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون با پس آزمون و پیش آزمون با پیگیری برای متغیرهای خودکنترلی و تحمل پریشانی در گروه آزمایش معنادار بود (0٫001p<)؛ همچنین برای متغیرهای خودکنترلی و تحمل پریشانی، تاثیر ماندگاری درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس در گروه آزمایش در پیگیری به تایید رسید (1٫000=p).
نتیجه گیریبراساس یافته های این پژوهش، درمان ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر افزایش خودکنترلی و تحمل پریشانی نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر اثربخش است؛ بنابراین مشاوران و درمانگران می توانند به منظور بهبود این متغیرها در نوجوانان دارای رفتارهای پرخطر، از این درمان استفاده کنند.
کلید واژگان: ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس, خودکنترلی, تحمل پریشانی, نوجوانان, رفتارهای پرخطرBackground & ObjectivesAdolescence is the most critical stage of life, with a higher tendency to engage in risky behaviors. Self–control is a self–regulation skill because it plays a prominent role in increasing people's ability to regulate their emotions and behavior in response to their needs and life problems. Also, distress tolerance is one of the critical psychological characteristics that needs attention in adolescents with risky behaviors. Mindfulness–Based Stress Reduction (MBSR) is one of the treatments well–received in recent years, and the research background shows that it can affect the mentioned variables. However, its role in the sample group of adolescents with risky behaviors has not been well investigated, and the relevant studies are very few and limited. The present study was conducted to investigate the effectiveness of MBSR on self–control and distress tolerance in adolescents with risky behaviors.
MethodsThe present research method was quasi–experimental, employing a pretest–posttest and a two–month follow–up design with a control group. The statistical population of the present study consisted of all male senior high school students in Rasht City, Iran, in 2023. A total of 30 qualified volunteers from this population were included in the study using the purposive sampling method, and they were assigned into MBSR and control groups (15 people in each group) using a random process. Iranian Adolescents Risk–Taking Scale (Zade Mohammadi et al., 2011), Self–control Scale (Tangney et al., 2004), and Distress Tolerance Scale (Simons & Gaher, 2005) were the instruments of research. To perform the therapeutic intervention, Kabat–Zinn's Mindfulness–Based Stress Reduction (1980) was implemented for the experimental group in 8 sessions. At the same time, the control group did not undergo any psychotherapy intervention. The research data were analyzed using repeated measures analysis of variance, and the Bonferroni post hoc test was run in the SPSS26 software at a significance level of 0.05.
ResultsThe results showed significant effects of time, group, and time and group interaction on the scores of self–control variables and distress tolerance (p<0.001). The comparison of the average scores of pretest with posttest and pretest with follow–up for the variables of self–control and distress tolerance in the experimental group was significant (p<0.001). Also, for self–control and distress tolerance variables, the lasting effect of mindfulness therapy based on stress reduction in the experimental group was confirmed in the follow–up (p=1.000).
ConclusionThis study shows that MBSR therapy is effective in increasing the self–control and distress tolerance of adolescents with risky behaviors. Therefore, counselors and therapists may use this treatment to improve these variables in mothers of adolescents with risky behaviors.
Keywords: Mindfulness–Based Stress Reduction, Self–Control, Distress Tolerance, Adolescents, Risky Behaviors -
زمینه و هدف
پرستاری شغلی پر از استرس شناخته شده و فشار روانی ناشی از عوامل تنش زای موجود، هم به فرد و هم بر سازمان اثر نامطلوبی دارد. هدف از این تحقیق، تعیین اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر خستگی روانی، استرس ادراک شده و تنظیم هیجان پرستاران بیمارستان شفای شهر ارومیه بود.
روش کارروش تحقیق حاضر نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه پرستاران بیمارستان شفای شهر ارومیه (200 نفر) بود که از بین آن ها 30 نفر به روش هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل مقیاس خستگی روانی، پرسشنامه هیجانات و مقیاس استرس ادراک شده بود. روش اجرا به این ترتیب بود که قبل از اجرای مداخله در هر گروه، سه پرسشنامه به عنوان پیش آزمون اجرا شد. پس از آن مداخلات روی گروه آزمایش انجام و در نهایت مجددا همین پرسشنامه ها به عنوان پس آزمون توسط شرکت کنندگان هر دو گروه تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس چندمتغیره در نرم افزار SPSS-22 انجام شد.
یافته هامیانگین نمرات خستگی روانی پرستاران در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش به ترتیب1/68±7/13 و 1/68±10/6 و در گروه کنترل به ترتیب 3/61±10/8 و 2/99±11/27 بود. میانگین نمرات استرس ادراک شده در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش به ترتیب 6/42±35/6 و 3/99±29/73 و در گروه کنترل به ترتیب 5/82±37/8 و6/97±36/6 و میانگین نمرات تنظیم هیجان در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش به ترتیب 4/36±60/53 و 7/49±65/6و در گروه کنترل به ترتیب 5/54±61/33 و 5/53±60/87 بود. نتایج نشان داد میانگین نمرات خستگی روانی، استرس ادراک شده و ذهن آگاهی گروه آزمایش پس از مداخله در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کاهش پیدا کرده است (0/01>p).
نتیجه گیرینتایج نشان داد که آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به بهبود سطح استرس ادراک شده و بهبود خستگی روانی و سطح تنظیم هیجان در گروه پرستاران میشود. بنابراین استفاده از این مداخله برای توانمندسازی روانشناختی و تنظیم هیجان پرستاران پیشنهاد میشود.
کلید واژگان: کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی, خستگی روانی, استرس ادراک شده, تنظیم هیجان, پرستارBackground & aimNursing is known to be a stressful job, and the psychological pressure caused by existing stressors has an adverse effect on both the individual and the organization.The purpose of this study was to examine the effectiveness of mindfulness based stress reduction (MBSR) on mental fatigue, perceived stress, and emotion regulation in nurses of Shafa hospital in Urmia.
MethodsThe current research method was semi-experimental, with a pre-test-post-test design and a control group. The statistical population of the research was all the nurses of Shafai Hospital in Urmia city (200 people), among whom 30 people were selected in a targeted way and were replaced by random method in two experimental and control groups. Data collection tools included psychological fatigue scale, emotion questionnaire and perceived stress scale. The implementation method was in the order that first the subjects were selected by the screening method and divided into two separate experimental groups. And before the implementation of the intervention in each group, three questionnaires were administered as a pre-test on the participants of all groups. After that, each experimental intervention was implemented on separate experimental groups, and finally, the same questionnaires were again implemented as a post-test on the participants of both experimental groups. Data analysis was done using multivariate covariance test in SPSS22 software.
ResultsThe average scores of nurses' mental fatigue before and after the intervention in the experimental group were 7.13±1.68 and 10.6±1.68 respectively and in the control group 10.8±3.61 and 2.99 respectively. It was ± 27.11. The average scores of perceived stress in the stages before and after the intervention in the experimental group were 35.6±6.42 and 29.73±3.99, respectively, and in the control group, 37.8±5.82 and 6.97±6, respectively. 36.36 and the average emotion regulation scores before and after the intervention in the experimental group were 60.53±4.36 and 65.6±7.49 respectively and in the control group 61.33±5.54 and 87.53±53 respectively. It was 60/ The results showed that the average scores of mental fatigue, perceived stress, and mindfulness in the experimental group, after the intervention of stress reduction based on mindfulness, have decreased significantly compared to the control group (p<0.01).
ConclusionThe results showed that stress reduction training based on mindfulness leads to improvement of perceived stress level and improvement of mental fatigue and level of emotion regulation in the group of nurses. Therefore, it is suggested to use this intervention for psychological empowerment and emotion regulation of nurses
Keywords: Mindfulness Based Stress Reduction, Mental Fatigue, Perceived Stress, Emotion Regulation, Nurses -
Background
The purpose of this study is investigating the effectiveness of mindfulness-based stress reduction training in reducing post-traumatic stress and its effects at the peak of the COVID-19 epidemic in abused and unattended adolescents in correctional centers.
MethodsThe present study was a quasi-experimental study with a pretest and posttest design in a control group. The statistical population of the present study consisted of all abused and unaccompanied adolescents in correctional centers. The sampling method was convenient, and 30 adolescents were selected based on the inclusion criteria and randomly assigned to two groups of 15 (experimental and control). Withers et al.'s (1993) list of post-traumatic stress disorder was used to collect data.
ResultsFor statistical analysis of data, covariance analysis and independent t-test were used with the help of SPSS software. The results showed a significant difference between the control and experimental groups (P < 0.05) in such a way that the stress reduction training based on stress mindfulness after the accident had a direct and significant effect at the 95% confidence level.
ConclusionsConsidering that badly-supervised and unsupervised teenagers are a vulnerable segment of society, mindfulness training is a suitable way to reduce future harm.
Keywords: Mindfulness-Based Stress Reduction, Covid-19, Post-Traumatic Stress, Adolescents -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و پنجم شماره 4 (پیاپی 184، مهر و آبان 1401)، صص 1962 -1974زمینه
تحقیقات زیادی درباره اثر بخشی درمان شناختی رفتاری و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر رفتار خود مراقبتی صورت گرفته است. اما درباره مقایسه اثربخشی دو درمان شناختی رفتاری کلاسیک (CBT) و کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) بر رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلابه دیابت نوع 2 تحقیقات زیادی صورت نگرفته است.
هدفمقایسه اثربخشی دو درمان شناختی رفتاری کلاسیک و درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر رفتار خود مراقبتی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو شهر شیراز بود. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی تابرت، هامپسون و گلاسکو (2000)، بود. جلسات درمانی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن اگاهی (موس و همکاران، 2015) و درمان شناختی رفتاری (مولودی و فتاحی، 1390؛ به نقل از صمدزاده و همکاران، 1397)، 8 جلسه و به صورت گروهی و هر هفته یک جلسه 2 ساعته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چندمتغیره استفاده شد.
یافته هاتفاوت میانگین نمره رفتارهای خودمراقبتی آزمودنی ها در گروه کنترل با میانگین نمره گروه CBT معنی دار است (001/0>P)؛ می توان گفت CBT تاثیر معنی داری بر رفتارهای خودمراقبتی نمونه مورد پژوهش داشته است؛ همچنین بین دو گروه CBT و MBSR نیز تفاوت معنی داری مشاهده می شود (05/0>P)؛ به عبارت دیگر می توان گفت CBT به صورت معناداری بیشتر از MBSR توانسته است بر رفتارهای خودمراقبتی آزمودنی ها تاثیر داشته باشد.
نتیجه گیریاین پژوهش ضرورت بکارگیری درمان های روان شناختی را در کنار درمان های متداول دارویی برای بیماران را نشان می دهد
کلید واژگان: درمان شناختی رفتاری کلاسیک, کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی, رفتارهای خودمراقبتی, بیماران مبتلابه دیابت نوع دوBackgroundNumerous studies have examined the effectiveness of cognitive-behavioral therapy and mindfulness-based stress reduction on Self-Care Behaviors . But there is research gaps between comparing the effectiveness of two classic cognitive-behavioral therapies (CBT) and reducing mindfulness-based stress (MBSR) on Self-Care Behaviors in patients with type 2 diabetes. Thirty-six diabetic patients were selected by simple random sampling and randomly assigned to three 12-person groups (two experimental groups and one contrast group). Research tools Cohen's Self-Care Behaviors Questionnaire (2000), Mindfulness-Based Stress Reduction Therapy (Mouse et al., 2015) and Cognitive Behavioral Therapy (Moloudi and Fattahi, 2011; Samadzadeh and Hamkaran, 2018). Data analysis was performed using multivariate analysis of covariance.
ResultsThe two cognitive-behavioral therapies of classical behavior and mindfulness-based stress reduction therapy have had a significant effect on Self-Care Behaviors in the sample (P <0.001). Mindfulness-Based Stress Reduction Therapy has been more effective than classical cognitive-behavioral therapy in examining students' perceived stress (P <0.001); Anxiety has been studied in the sample (P <0.001). There was no significant difference between the two treatments in terms of the effect on Self-Care Behaviors (P <0.001).
ConclusionPatients who participated in cognitive-behavioral therapy sessions and mindfulness-based stress reduction therapy experienced perceptual stress and experienced less anxiety sensitivity.
Keywords: Classical Cognitive Behavioral Therapy, Mindfulness-Based Stress Reduction, Self-care behaviors, Patients with Type 2 Diabetes -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و پنجم شماره 3 (پیاپی 183، امرداد و شهریور 1401)، صص 1111 -1124مقدمه
سرطان سینه یکی از شایع ترین سرطان های زنان می باشد و به عنوان یک بیماری مزمن دارای عوارض روان شناختی مختلفی می باشد. این پژوهش با هدف تعییناثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر رشد پس از سانحه و اضطراب مرگ بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
روش کارروش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری دو ماهه بود. 30 نفر نمونه پژوهشی از جامعه زنان مبتلا به سرطان پستان منطقه 1 شهرستان تهران در سال 1400 به روش در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. یافته های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های رشد پس از سانحه و اضطراب مرگ در سه نوبت پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری مورد جمع آوری قرار گرفت و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایجیافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون و آزمون پیگیری رضد پس از سانحه و اضطراب مرگ در گروه آزمایش تفاوت پیدا کرد و نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود رشد پس از سانحه و اضطراب مرگ بیماران مبتلا به سرطان پستان اثربخش است (001/0 <p).
نتیجه گیری:
بنابراین می توان از مداخله کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به منظور افزایش رشد پس از سانحه و کاهش اضطراب مرگ بیمارن مبتلا به سرطان پستان استفاده کرد.
کلید واژگان: کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی, رشد پس از سانحه, اضطراب مرگ, سرطان پستانIntroductionBreast cancer is one of the most common cancers in women and as a chronic disease has various psychological complications. The aim of this study was to determine the effectiveness of mindfulness-based stress reduction on post-traumatic growth and death anxiety in patients with breast cancer.
MethodsThe research method was quasi-experimental with pre-test-post-test design with control group and two-month follow-up test. 30 research samples from the community of women with breast cancer in District 1 of Tehran in 2021 were selected by available methods and randomly assigned to experimental and control groups. The required findings were collected using post-traumatic growth and death anxiety questionnaires in three rounds of pre-test, post-test and follow-up test and were analyzed using repeated measures analysis of variance.
ResultsThe findings showed that the mean scores of post-test and post-traumatic stress test and death anxiety were different in the experimental group and the results of repeated measures analysis of variance showed that mindfulness-based stress reduction intervention Improving post-traumatic growth and death anxiety in patients with breast cancer is effective (p <0.001).
ConclusionTherefore, mindfulness-based stress reduction intervention can be used to increase post-traumatic growth and reduce death anxiety in patients with breast cancer.
Keywords: Mindfulness-Based Stress Reduction, Post Traumatic Stress, Death anxiety, Breast Cancer -
Govaresh, Volume:27 Issue: 2, Summer 2022, PP 99 -106Background
Ulcerative colitis is a gastrointestinal disease with a chronic inflammatory condition. Therefore, psychological therapies to better adapt to this disease are considered vital and cause a significant improvement in psychological and physiological symptoms of patients with ulcerative colitis. This study aimed to compare the effectiveness of acceptance and commitment therapy (ACT) and mindfulness-based stress reduction (MBSR) on physiological symptoms, pain perception, and the general health of patients with colitis in three independent groups: (i) ACT, (ii) MBSR, and (iii) the control. The efficacy of ACT and MBSR were also compared immediately after treatment and 2 months later.
Materials and MethodsThis quasi-experimental study was performed on 45 patients with colitis after examining the inclusion and exclusion criteria and drops of the subjects. They were equally divided into three groups: ACT, MBSR, and control. They completed the McGill Pain Perception, General Health Questionnaire (GHQ-28), and the Partial Mayo Scoring Index Assessment. For statistical analysis, SPSS software version 24 with a significance of P<0.05 was used.
ResultsThe results indicate that both treatments effectively affect physiological symptoms, pain perception, and colitis's general health. In reducing physiological symptoms and pain perception, no significant difference between the two treatments was reported in the post-test. However, ACT was more effective and had a longer-lasting effect on general health.
ConclusionACT and MBSR effectively reduce the symptoms of colitis, but ACT is more effective in general health.
Keywords: Acceptance, commitment therapy, Mindfulness based-stress reduction, Ulcerative colitis, Pain perception, Physiological symptoms -
Background and aims
This study aimed to compare the effect of the mindfulness-based stress reduction (MBSR) with cognitive approach, with that of the spiritual therapy with Islamic approach on quality of life among hypertensive cardiac patients.
MethodsAll cardiovascular patients referred to the cohort center in Shahrekord in 2019 were included in this semi-experimental (pretest-posttest design) study. Using convenience sampling method, 75 patients were selected and randomly divided into two experimental groups and one control group in such a way that each group included 25 individuals. The McNew quality of life questionnaire was used to collect the required data. All groups received standard medical drugs under the supervision of a cardiologist. In addition to standard medical treatment, the experimental groups underwent MBSR with a cognitive approach (8 sessions lasting 90 minutes) and spiritual therapy based on Islam (8 sessions lasting 90 minutes); The control group received no non-medical intervention. Data were analyzed by using AVOVA and paired t test.
ResultsThe overall score of quality of life in the MBSR and spiritual therapy groups increased significantly after the intervention (P<0.001). As for the control group, however, the overall score of quality of life remained unchanged after the intervention (P=0.10). Significant differences were observed in the total scores of quality of life among the three groups so that the mean score of the difference in the total score of quality of life in the spiritual therapy group before and after the intervention was higher than those in other groups (P<0.001).
ConclusionMBSR therapy and specially Islam-based spiritual therapy had the potential to improve the quality of life in hypertensive cardiac patients.
Keywords: Mindfulness-based stress reduction, Cognitive behavior therapy, Quality of life, Cardiovascular disease, Islam-based spiritual therapy
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.