جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "moderate exercise" در نشریات گروه "پزشکی"
-
سابقه و هدف
اختلال استرس پس از سانحه (Post-traumatic stress disorder: PTSD) یک بیماری روانپریشی است که در صورت مواجهه با عوامل استرس زا رخ می دهد و بار اقتصادی و روانی زیادی را برای نظام سلامت جامعه دارد. مطالعات فیزیولوژیکی مغز نشان داده که فاکتور رشد شبه انسولینی-1 (IGF-1) و کورتیکوسترون نقش مهمی در فرایندهای آسیب های مغزی و تروماهای وارده به سیستم عصبی دارند. در مطالعه حاضر اثرات فعالیت بدنی به عنوان روشی موثر در بهبود اضطراب و سطوح سرمی IGF-1 و کورتیکوسترون در موش های صحرایی نر مبتلا به PTSD بررسی شد.
مواد و روش هادر این مطالعه تجربی ابتدا 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به دو گروه Sham (NSPS) و SPS تقسیم شدند. از روش استرس طولانی مدت واحد (SPS) برای ایجاد مدل حیوانی PTSD استفاده شد. سپس هر یک از دو گروه به گروه ورزشی و غیر ورزشی تقسیم شدند. پس از دو هفته، حیوانات به مدت 4 هفته (5 روز در هفته) (2هفته اول با سرعت 10 متر در دقیقه و 2هفته دوم با سرعت 15 متر در دقیقه) تحت ورزش با شدت متوسط روی تردمیل قرار گرفتند. سپس رفتارهای اضطرابی با استفاده از آزمون میدان باز بررسی و سطح سرمی IGF-1 و کورتیکوسترون با کیت الایزا اندازه گیری شد.
یافته هاموش های PTSD افزایش سطح اضطراب در آزمون میدان باز و کاهش سطح IGF-1 و افزایش سطح کورتیکوسترون را در مقایسه با حیوانات کنترل نشان دادند. ورزش با شدت متوسط روی تردمیل تغییرات ناشی از SPS در رفتارهای اضطرابی و ناهنجاری های بیوشیمیایی را کاهش داد.
استنتاجفعالیت بدنی می تواند به عنوان یک درمان مکمل مفید برای کاهش رفتارهای اضطرابی و ناهنجاری های بیوشیمیایی در بیماران مبتلا به PTSD در نظر گرفته شود.
کلید واژگان: اختلال استرس پس از سانحه, استرس طولانی مدت واحد, ورزش متوسط, اضطراب, IGF-1, کورتیکوسترونBackground and purposePost-traumatic stress disorder (PTSD (is a psychotic illness caused by different types of stressors and is associated with high economic and psychological burdens on health systems. Physiological studies of the brain have shown that serum corticosterone and insulin-like growth factor 1 (IGF-1) levels have important roles during brain damage and trauma to the nervous system. In this project, we studied the effect of exercise as an effective factor on improving anxiety and serum levels of corticosterone and IGF-1in male PTSD rats.
Materials and methodsIn this experimental study, single prolonged stress (SPS) was used to induce PTSD in male Wistar rats. The animals were divided into two groups: Sham (Non-SPS [NSPS]) and SPS. The two groups were then divided into two subgroups and one of the subgroups in each group did the exercise after two weeks which continued for four weeks according to the following program: moderate treadmill exercise, 5 days a week; the first two weeks 10m/min and the second two weeks 15m/min). Then, anxiety test was performed by open field test and serum levels of IGF-1 and corticosterone were measured using Eliza.
ResultsThe rats in SPS group exhibited increased anxiety levels in open field test, decreased serum IGF-1 levels, and increased serum corticosterone levels compared with the controls. Moderate treadmill exercise alleviated SPS-induced alterations, anxiety, and IGF-1 and corticosterone levels.
ConclusionModerate exercise could be used as a useful complementary treatment in behavioral and molecular injuries in PTSD patients.
Keywords: PTSD, single prolonged stress, moderate exercise, anxiety, IGF-1, corticosterone -
سابقه و هدف
سندرم استرس پس از سانحه (PTSD) یک اختلال روانی است که به دنبال حوادث تروماتیک ایجاد می شود. داروهای مهار کننده انتخابی برداشت سروتونین (SSRI s) اولین خط درمانی می باشند. هدف این مطالعه بررسی اثر ورزش تردمیل با شدت متوسط و داروی فلوکستین و اثر توام آنان بر رفتار اضطرابی و حافظه فضایی و همچنین بررسی سلول های آپوپتوزی در ناحیه هیپوکمپ در رت های نر و ماده مبتلا به PTSD بود.
مواد و روش هارت های نر و ماده به دو گروه Sham و SPS تقسیم شدند. از SPS (Single prolonged stress) به عنوان یک مدل برای القای PTSD استفاده شد. بعد از دو هفته، مداخله ورزشی (4 هفته، 5 روز در هفته)، مداخله دارویی (فلوکستین با دوز mg/kg/day10) و مداخله توام انجام گرفت و سپس تست های حافظه فضایی و اضطراب و تست تانل انجام شد.
یافته هارت های نر و ماده با مدل SPS، افزایش سطح اضطراب را در اتاق تاریک- روشن و افزایش سلول های آپوپتوتیک را نشان دادند. آسیب حافظه فضایی فقط در رت های نر مشاهده شد. مداخله ورزش، دارو و تاثیر توام آن ها سبب کاهش رفتارهای شبه اضطراب و بهبود حافطه فضایی و کاهش سلول های تانل مثبت شد. علاوه بر آن درمان توام ورزش و دارو در مقایسه با درمان دارویی به تنهایی، موثرتر بود. در جنس ماده، تست های رفتاری نتیجه بهتری را نشان داد.
استنتاجمداخله توام ورزش و فلوکستین، می تواند یک روش درمانی مفیدتر در درمان آسیب های رفتاری و سلولی در بیماران PTSD باشد.
کلید واژگان: سندرم استرس پس از سانحه, استرس طولانی مدت تک واحدی, ورزش متوسط, فلوکستین, اضطراب, حافظه فضایی, سلول های تانل مثبتBackground and purposePost-traumatic stress disorder (PTSD) is a condition that develops after experiencing major trauma. Selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs) are first-line treatment for PTSD. This study aimed at investigating the effects of moderate treadmill exercise and fluoxetine on anxiety, spatial memory, and positive tunnel cells in the hippocampus in a rat model of PTSD.
Materials and methodsWe used single prolonged stress (SPS) model as an animal model for PTSD. Male and female rats were divided into two groups: Sham and SPS. After Two weeks, interventions, including treadmill exercise (4 weeks, 5 days per week), fluoxetine (10 mg/kg/day), and combined treatment were performed. Then, anxiety and memory test and tunnel assessments were done.
ResultsSPS rats exhibited increased anxiety levels in light/dark box and enhanced hippocampal apoptotic cells. Male SPS rats showed impaired spatial memory in object-location memory task. Treadmill exercise, fluoxetine, and combined treatment reduced anxiety levels, improved spatial memory, and decreased positive tunnel cells in the hippocampus. Furthermore, combined treatment with fluoxetine and treadmill exercise was found to be more effective than fluoxetine alone. Female rats had more resilience than male rats.
ConclusionCombined intervention with moderate exercise and fluoxetine is more useful in treatment of behavioral and cellular injuries in PTSD patients.
Keywords: post-traumatic stress disorder, single prolonged stress, moderate exercise, fluoxetine, spatial memory, positive tunnel cells -
سابقه و هدف
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) اختلالی روانی است که به دنبال تجربه حوادث تروماتیک ایجادشده و همراه با علائمی مانند ناتوانی در فراموشی خاطرات آزاردهنده، اضطراب، آشفتگی در حافظه فضایی و کاهش فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) می باشد. جهت درمان از مهارکننده های اختصاصی بازجذب سروتونین (SSRIs) استفاده می شود. با توجه به شیوع بیماری و عدم پاسخگویی کامل درصدی از بیماران به این درمان، بکار بردن روش های درمانی جدید ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف بررسی اثرات ورزش تردمیل با شدت متوسط برحافظه فضایی و سطح BDNF در موش های سفید در یک مدل آزمایشگاهی PTSD انجام گرفت.
مواد و روش هادر این مطالعه تجربی از استرس طولانی مدت تک واحدی (SPS) مدل حیوانی برای ایجاد PTSD استفاده شد و سپس ورزش به مدت 4 هفته و هر هفته 5 روز تردمیل و فلوکستین به میزان mg/kg 10 به کار گرفته شد رت های نر و ماده هر یک به دو گروه SPS و سالم تقسیم شدند (هر گروه 10 حیوان)و هر دو گروه در معرض مداخله ورزشی و دارویی و مداخله ورزش به همراه دارو قرار گرفتند. سپس تست رفتاری و اندازه گیری BDNF در نمونه ها انجام شد.
یافته هادر رت های نر، SPS سبب اختلال حافظه فضایی و کاهش BDNF هیپوکامپ شده و نوع ماده مقاومت بیش تری نسبت به SPS نشان داد که احتمالا مرتبط با فعالیت هورمون های جنسی می باشد. مداخله، باعث افزایش حافظه فضایی و BDNF هیپو کامپ در هر دو جنس شد (05/0< P).
استنتاجمداخله توام، ورزش متوسط و فلوکستین، روش درمانی بهتری نسبت به فلوکستین به تنهایی برای اصلاح اختلالات شناختی و مولکولی بیماران PTSD است.
کلید واژگان: سندروم استرس پس از سانحه, استرس طولانی مدت تک واحدی, ورزش متوسط, فلوکستین, حافظه فضایی وابسته به هیپوکامپ, فاکتور نوروتروفیک مغزیBackground and purposePost-traumatic stress disorder (PTSD) develops after major trauma that is accompanied by certain signs, including pervasive fear memories, anxiety, abnormality in spatial and cognition memory, and decrease in hippocampal brain-derived neurotrophic factor (BDNF). Selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs) are the first-line treatment for PTSD. This study aimed at investigating the effects of moderate treadmill exercise and fluoxetine on spatial memory and serum BDNF levels in rat model of PTSD.
Materials and methodsIn this experimental study, single prolonged stress (SPS) animal model of PTSD was used. Male and female rats were divided into SPS and control groups (n=10 per group). After that, they were subjected to moderate treadmill running (5 days per week/four weeks) and fluoxetine (10 mg/kg/day). Then, behavioral assessment and BDNF measurement were done.
ResultsSPS male rats showed reduced spatial memory and hippocampal BDNF. Female rats showed more resistance to SPS than male rats. This may be due to the effects of gonadal hormones. The intervention alleviated the SPS-induced alterations in hippocampal-dependent spatial memory and BDNF serum levels in both male and female rats (P<0.05).
ConclusionCombined exercise and fluoxetine administration are more effective in alleviating behavioral and molecular deficits in PTSD patients.
Keywords: post-traumatic stress disorder, single prolonged stress, moderate exercise, fluoxetine, hippocampal dependent memory, brain-derived neurotrophic factor
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.