جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "mourning" در نشریات گروه "پزشکی"
-
مرگ فرزند برای مادر سخت ترین تجربه ممکن در زندگی است و آسیب های روانشناختی متعددی با خود دارد. به ویژه فوت فرزند به خاطر سرطان دشواری های خاص خود را دارد. به دلیل دشواری این تجربه مادران نیازمند تسلی و آرامش هستند. اما چگونگی تسلیت گویی اهمیت زیادی دارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر تدوین آداب تسلیت گویی بر اساس تجارب زیسته مادران داغدیده فرزندان سرطانی بود. پژوهش حاضر آمیخته و در قالب طرح آمیخته اکتشافی و شامل روش کیفی پدیدارشناسی و کمی بود. روش نمونه گیری هدفمند و با حداکثر اختلاف بود. تعداد افراد نمونه 13 نفر از مادران داغدیده به خاطر فوت فرزند مبتلا به سرطان در شهر یزد بودند. روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. بعد از انجام مصاحبه از شرکت کنندگان و ضبط مصاحبه، هر کدام از مصاحبه های ضبط شده بر روی کاغذ پیاده شده و به روش کلایزی مورد تحلیل قرار گرفت. از تحلیل داده ها 3 مضمون اصلی و 16 مضمون فرعی حاصل شد. مضامین اصلی تسلیت گویی متمرکز بر معنویت، تسلیت گویی متمرکز بر هیجان کارآمد و تسلیت ناگویی بود. با استفاده از داده های حاصل، بسته مشاوره سوگ و آداب تسلیت گویی با رویکرد اسلامی شامل ده جلسه طراحی شد. برای اعتبارسنجی بسته طراحی شده از تکنیک دلفی استفاده شد. سپس پاسخ های جمع آوری شده مورد تحلیل قرار گرفت و در قالب دو شاخص ضریب نسبی روایی محتوا (CVR) و شاخص روایی محتوا (CVI) کمی سازی شد. حداقل مقدار قابل قبول برای روایی محتوا 79/0 بوده که برای جلسات روایی 85/0 به دست آمد. هم چنین حداقل ضریب نسبی روایی محتوا نیز 62/0 بوده که برای جلسات 67/0 حداقل مقدار به دست آمده بود. نتایج نشان دهنده اعتبار بسته مشاوره بود. این یافته ها نشان می دهد در تسلیت گویی با مادران داغدیده باید آدابی را رعایت کرد که کارکرد تسلی بخشی را داشته باشد و منجر به آسیب و ناراحتی بیشتر مادر داغدیده نشود.
کلید واژگان: بسته آداب تسلیت گویی اسلامی, اعتبارسنجی, سوگThe death of a child is the most difficult experience for a mother in life, and it has many psychological damages. Especially the death of a child due to cancer has its own difficulties. Because of the difficulty of this experience, mothers need consolation and comfort. But how to express condolences is very important. Therefore, the aim of the present study was to develop condolence rituals based on the lived experiences of bereaved mothers of cancer children. The current research was mixed and in the form of a mixed exploratory design and included qualitative and quantitative phenomenological methods. The sampling method was purposeful and with maximum difference. The number of sample people were 13 bereaved mothers due to the death of their child with cancer in Yazd city. The data collection method was semi-structured interview. After interviewing the participants and recording the interview, each of the recorded interviews was written down on paper and analyzed using the Collaizi method. 3 main themes and 16 secondary themes were obtained from the data analysis. The main themes were condolence focused on spirituality, condolence focused on effective emotion, and condolence not expressed. Using the obtained data, a package of grief counseling and condolence rituals with an Islamic approach was designed including ten sessions. Delphi technique was used to validate the designed package. Then, the collected responses were analyzed and quantified in the form of two indexes, the relative coefficient of content validity (CVR) and the content validity index (CVI). The minimum acceptable value for content validity was 0.79, which was obtained for validity sessions at 0.85. Also, the minimum relative content validity coefficient was 0.62, which was the minimum value obtained for the sessions of 0.67. The results showed the validity of the counseling package. These findings show that in condolence with bereaved mothers, etiquette should be observed that has a consoling function and does not lead to more harm and discomfort to the bereaved mother.
Keywords: package of Islamic condolence rituals, Validation, mourning -
زمینه و هدف
رعایت اصول بهداشت محیط در هر مراسم تجمعی از اهمیت خاص برخوردار است. این موضوع در مراسم عزاداری محرم و صفر به دلیل جایگاه سلامت در اسلام و حضور اقشار مختلف جمعیت در این مراسم نیاز به توجه بیشتری دارد که بر این اساس مطالعه حاضر با هدف مدیریت بهداشت محیط در ایام محرم و صفر با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی انجام شد.
روش بررسیبررسی متون انجام و تیم خبرگان بهداشت محیط تشکیل شد که با روش بارش افکار، معیارها، زیرمعیارها و برنامه های مرتبط با هدف مطالعه مشخص شد و پرسشنامه مربوط تنظیم و پس از تکمیل توسط 25 کارشناس خبره، اولویت بندی معیارهای مربوطه به روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی انجام شد.
یافته هابر اساس وزن دهی با تئوری تحلیل سلسله مراتبی، بالاترین امتیاز (0/441)، به معیار بازرسی های بهداشتی تعلق گرفت و سپس معیارهای هماهنگی های اداری (0/186)، اطلاع رسانی و آموزش همگانی (0/182)، گزارش دهی (0/169) و در نهایت معیار امور پشتیبانی و خدمات (0/022) اولویت بندی شدند.
نتیجه گیرینتایج مطالعه حاکی از تاکید بر مدیریت بهداشت محیط در مراسم عزاداری ماه محرم و صفر از دیدگاه خبرگان است که رعایت سه اصل بازرسی بهداشتی، هماهنگی های اداری و آموزش های مستمر از اهمیت خاصی برخوردار است.
کلید واژگان: بهداشت محیط, عزاداری, محرم و صفر, فرآیند تحلیل سلسله مراتبیBackground and ObjectiveCompliance with the principles of environmental health is of particular importance in any gathering ceremony. This issue needs more attention in the Muharram and Safar mourning ceremonies due to the position of health in Islam and the presence of different populations in this ceremony. Based on this, the present study was conducted with the aim of environmental health management during Muharram and Safar days using the Analytic Hierarchy Process.
Materials and MethodsAccording to the main purpose of the study, a literature review was done. Then, a team of experts was formed and criteria, sub-criteria and programs related to the purpose of the study were determined by brainstorming, and the relevant questionnaire was prepared and after completion by 25 experts, the relevant criteria were prioritized using the Analytic Hierarchy Process.
ResultsBased on the weighting with the Analytic Hierarchy Process method, the highest score (0.441) was awarded to the health inspection criteria, and then the administrative coordination criteria(0.186), education (0.182), reporting (0.169) and finally the support and services criterion (0.022) were prioritized.
ConclusionThe results of the study indicate the emphasis on environmental health management during the Muharram and Safar mourning ceremonies from the point of view of experts, that compliance with the three principles of health inspection, administrative coordination and continuous training has the particular importance.
Keywords: Environmental health, Mourning, Muharram, Safar, Analytic hierarchy process -
Objective
The challenges of grief caused by the COVID-19 epidemic and how to deal with it are serious issues affecting people worldwide, including Iran. Accordingly, the present study aimed to explore the nature of mourning for those who lost their family members during the COVID-19 epidemic and identify the quality of strategies used to cope with it.
MethodsThis qualitative study was conducted using a grounded theory approach. The study participants were 20 survivors of COVID-19 in Tehran City, Iran, who were grieving the loss of their loved ones during the epidemic in 2021. The participants were selected using purposeful sampling. The data were collected through quasi-structured interviews with the participants. The collected data were analyzed using open, axial, and selective coding.
ResultsThe results revealed three main categories: Underlying factors affecting grief (beliefs and attitudes toward death and the afterlife, the public reaction to grief, the specific position and role of the deceased), the nature and development of grief (including feelings of anger at the community and the medical staff, the nature of death due to COVID-19 and blaming oneself for the illness and death of the deceased), and coping and managing grief (coping the thought of death and the meaning of life, inducing life in oneself and other survivors, and changing the pattern of thinking and behaving towards others and life).
ConclusionThe COVID-19 survivors who are grieving the loss of their loved ones can use this model to better understand and manage to cope with grief and adapt to it simultaneously. Ultimately, this process led to adaptation to mourning and adopting effective coping strategies in the COVID-19 survivors. The core category revealed in the study was “optimal coping with grief and loss during the COVID-19 epidemic”.
Keywords: COVID-19, Mourning, Optimal coping, Grief, Loved person, Qualitative study -
زمینه و هدف
تنهایی، احساسی رایج است که افراد داغدیده، به ویژه در طول همه گیری بیماری کرونا تجربه کرد ه اند. اقدامات فاصله گذاری اجتماعی و محدودیت های تجمع، ارتباط مردم با دیگران و دریافت حمایت های لازم را دشوار می کند و این امر می تواند منجربه احساس انزوا، غم و اندوه و اضطراب شود؛ بنابراین پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی مقابله درمانگری و هیپنوتیزم درمانی بر احساس تنهایی و کاهش نشانگان سوگ در افراد سوگوار بر اثر کرونا انجام شد.
روش بررسیروش این پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری همراه با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را افراد سوگوار بر اثر کرونا تشکیل دادند که در سال 1401 از بیمارستان های بهمن و آتیه و پارسیان تهران معرفی شدند. از بین آن ها 45 نفر داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. سپس آزمودنی های هر سه گروه پرسش نامه احساس تنهایی (راسل، 1996) و پرسش نامه آثار سوگ هوگان (هوگان و همکاران، 2001) را تکمیل کردند. پس از آن برنامه مقابله درمانگری روی گروه آزمایش اول و هیپنوتیزم درمانی روی گروه آزمایش دوم اجرا شد. در ادامه هر سه گروه پرسش نامه های مذکور را تکمیل کردند و یک ماه بعد در هر سه گروه پیگیری انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 و روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر صورت گرفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 در نظر گرفته شد.
یافته هایافته های پژوهش نشان داد، تاثیرات مقابله درمانگری و هیپنوتیزم درمانی بر کاهش احساس تنهایی نشانگان سوگ در افراد سوگوار بر اثر کرونا معنادار است (0٫001>p)؛ به علاوه هیپنوتیزم درمانی در خرده مقیاس های ناامیدی، رفتار وحشت زدگی، رشد شخصی، سرزنش و خشم، اثربخشی بیشتری دارد؛ اما در خرده مقیاس های انفصال و کناره گیری و درهم ریختگی، مقابله درمانگری دارای اثربخشی بیشتری است؛ همچنین در متغیر احساس تنهایی هیپنوتیزم درمانی اثربخشی بیشتری دارد و این اثربخشی در مرحله پیگیری پایدار است.
نتیجه گیریبراساس یافته ها می توان گفت، مداخلات مقابله درمانگری و هیپنوتیزم درمانی در طولانی مدت، بر کاهش احساس تنهایی و کاهش نشانگان سوگ موثر است؛ همچنین هیپنوتیزم درمانی درمقایسه با مقابله درمانگری اثربخشی بیشتری دارد.
کلید واژگان: مقابله درمانگری, هیپنوتیزم درمانی, احساس تنهایی, سوگ, کروناBackground & ObjectivesLoneliness is a common feeling experienced by bereaved people, especially during the coronavirus pandemic. Social distancing measures and gathering restrictions made it difficult for people to communicate with others and receive the needed support. This condition resulted in feelings of isolation, sadness, and anxiety. Therefore, the research aimed to compare the effectiveness of coping therapy and hypnotherapy on the feelings of loneliness and reducing bereavement symptoms in people bereaved by COVID–19.
MethodsThe current research was quasi–experimental and conducted with a pretest–posttest design with two experimental and one control group. The statistical population of this research included people bereaved by COVID–19, who was introduced from Bahman, Atiyeh, and Parsian hospitals in Tehran City, Iran. The sample size was determined through G*power software so that the study has the necessary power to detect a difference of at least 1 unit in the level of loneliness and grief symptoms between the experimental groups and the control group. Assuming the probability of the type I error is 5%, the likelihood of the type II error is 20%, and the standard deviation is 0.9, the number of samples is estimated at 15 people for each group. Qualified volunteers from among the statistical population were included in the study and randomly assigned to two experimental groups and one control group (each group included 15 people). After selecting the people of the sample group and before starting the treatment program, the loneliness questionnaires (Russell, 1996) and the Hogan Mourning Effects Questionnaire (Hogan, 2001) were distributed between both groups. After that, the therapy intervention program on the first experimental group (in the form of 14 sessions of 90 minutes and each session once a week) and hypnotherapy (in the form of 8 sessions of 90 minutes and each session once a week) on the second experiment was performed and the control group was not subjected to any treatment program. In the end, the posttest was done again on all three groups. Also, after the end of the research, the treatment programs implemented in this research were implemented in the control group to maintain the ethical standards in the study. The inclusion criteria include people who lost a loved one due to COVID–19, had at least a diploma level of education, did not participate in other psychological interventions at the same time, and lacked physical and mental debilitating diseases as determined by the researcher using clinical interviews. The exclusion criteria included an absence of more than three therapy sessions, non–observance of group therapy rules, and suffering from a physical or mental illness that did not exist before the treatment and were identified during the implementation.
ResultsThe findings of the research showed that the effect of coping therapy and hypnotherapy on reducing the feeling of loneliness of bereavement symptoms in people bereaved due to COVID–19 was significant (p<0.001). Hypnotherapy has been more effective in the subscales of despair, panic, personal growth, blame, and anger. However, coping therapy has been more influential on small scales: separation, withdrawal and confusion. Also, hypnotherapy has been more effective in the variable of loneliness. This effectiveness was also stable in the follow–up phase.
ConclusionIt can be said that interventions of coping therapy and hypnotherapy in the long term can be effective in reducing the feeling of loneliness and reducing the symptoms of grief.
Keywords: Coping therapy, Hypnotherapy, Loneliness, Mourning, COVID–19 -
هدف
درنگ بر سفارشهای اولیای دین در برپا داشتن سوگواری شهیدان کربلا و بشارت به پاداشهای گرانسنگ در گریستن و گریاندن بر این مصیبت بزرگ، بیانگر این حقیقت است که تداوم عزاداری برای سید الشهدا علی (ع) و یارانش، هدف بزرگی را دنبال کرده و آثاری چند را در پی خواهد داشت. شرکت در سوگواری امام حسین (ع) و گریه بر ایشان، نه تنها زمینه تشدید افسردگی و رنجوری عزادارن را فراهم نمیآورده بلکه خود مقدمهای بر بهبود سلامت عزاداران و رشد و شکوفایی آنان است.
مواد و روش هاپژوههی کتابخانهای حاضر بر آن است تا با جمعآوری و دستهبندی آیات و روایاتی که درخصوص گریه آیینی و تاثیر آن بر سلامتی بیان شدهاند، به شیوهی توصیفی-تحلیلی، مسیله همبستگی مثبت میان سوگواری امام حسین (ع) و بهبود سلامت در آموزه های ثقلین را دنبال نماید.
یافته ها:
یافته های تحقیق نشان از همبستگی و تاثیر مثبت گریه آیینی بر بهداشت روانی و سلامت بدن دارد.
نتیجه گیری:
دریافت صحیح مفهوم زیارت، سوگواری و گریه، و برقراری پیوند میان سوگواری امام حسین (ع) و معنای زندگی، منجر به تصحیح شناختی عزاداران و به دنبال آن تعدیل هیجانات و تنظیم رفتار ایشان شده و زمینهی تحقق بهزیستی و شکوفایی را فراهم خواهد آورد.
کلید واژگان: امام حسین (ع), گریه, همبستگی, سلامت, سوگواریPurposeDelaying the orders of religious leaders in holding the mourning for the martyrs of Karbala and announcing the precious rewards in weeping and crying over this great calamity, shows the fact that the continuation of mourning for Imam Hussain, peace be upon him, and his companions, has pursued a great goal. And it will have many effects. Participating in the mourning of Imam Hussain (peace be upon him) and crying over him, not only does not increase the depression and suffering of the mourners, but it is also a prelude to the improvement of their health and their growth and prosperity
Materials and methodsThe research of the present library aims to analyze the issue of positive correlation between the mourning of Imam Hussain and recovery by classifying the verses and traditions that have been expressed about ritual crying and its effect on health, in a descriptive-analytical way. Follow health in the teachings of Quran and Hadith. The method of collecting information is based on library expression and in interpretative and narrative sources.
FindingsResearch findings show the correlation and positive effect of ritual crying on mental health and physical health.
ConclusionCorrectly understanding the concept of pilgrimage, mourning and crying, and establishing a link between the mourning of Imam Hussain (peace be upon him) and the meaning of life, will lead to the cognitive correction of the mourners, followed by the adjustment of their emotions and regulation of their behavior, and will provide the basis for achieving well-being and prosperity.
Keywords: Imam Hussain, Crying, Correlation, Health, Mourning -
BackgroundAcceptance of others' death is inherently difficult; therefore, throughout history, humans have avoided facing the reality of death. Mourning is a difficult experience in itself, and with Coronavirus 2019 (COVID-19), it may become more complicated.AimThis study aimed to explain the experience of bereaved families of patients with COVID-19.MethodThis qualitative descriptive study used the conventional content analysis method. In total, 20 participants were purposefully selected and included in the study. The data were obtained through in-depth semi-structured interviews. Participants' contact numbers were extracted from the archives of deceased COVID-19 patients hospitalized in the COVID-19 wards of educational hospitals of Shahid Beheshti University of Medical Sciences from August 22, 2020, to May 21, 2021, Tehran, Iran. The interviews continued until the data saturation. The interview lasted between 35 and 40 minutes. MAXQDA software (version 10) was used to analyze information.ResultsThe final theme of adaptation to the new world includes psychological symptoms (disbelief mourning and disease, and social stigma), role conflict (threatening context of multiple roles, bottleneck of mental and work hazards, and uncertain future), and miracle of belief and faith (inner peace with praying and distraction of thoughts).Implications for Practice: Given that one of the main concerns of the world following the COVID-19 pandemic is incomplete mourning and the resulting psychological disorders in the family, it is important to find a solution to support bereaved families to adapt to the new world without the deceased.Keywords: Adaption, COVID-19, Family of patient, Mourning, Qualitative study
-
Background
With the outbreak of the Coronavirus, many restrictions are imposed on the processes of a funeral procession, funeral ablution, burial, mass mourning, and the memorial gathering of the family, relatives, friends, and neighbors.
ObjectivesGiven the lack of research on the mourning experiences of families of the dead infected with coronavirus, the present study was to fill this gap in the literature.
MethodsIn this qualitative study, some semi-structured individual interviews were carried out in the Bu Ali Sina Medical Educational Center, Sari, Iran, with 16 individuals of the families of the dead with coronavirus, who were selected using the purposive sampling method. The interviews were recorded, transcribed, encoded, and categorized, and the data analysis was performed using Graneheim and Lundman’s qualitative approach. Guba and Lincoln’s criteria were also adopted to ensure the data reliability and validity.
ResultsFour main themes (namely psychological, behavioral, and physical reactions, virtual mourning, regretful mourning, and feelings of rejection and fear) and twelve subthemes were extracted from the collected data.
ConclusionsAccording to the research results, COVID-19 changed the personal and social lives of the families with dead infected with Coronavirus from different perspectives. In this regard, providing support to families during the mourning period would help them better adjust with such changes causing the loss of a family member.
Keywords: Qualitative Study, Mourning, COVID-19, Family -
سابقه و هدف
در حال حاضر 121 میلیون نفر در سراسر دنیا دچار افسردگی هستند و تقریبا 11 درصد کل بیماریها را تشکیل میدهد. عزاداری (Mourning) فرآیند رفتاری است تحت تاثیر فرهنگ و اعتقادات معنوی و مذهبی که داغداری را تغییر میدهد. اگرچه عزاداری راهکار مناسبی برای مواجهه با بینشها و ارزشها است، ممکن است تهدیدی برای سلامت فرد در مواجهه با چالشهای جدید نیز باشد. در پاسخ به این سوال، نظرات روانپزشکان را با توجه به برخورد بالینی با بیماران و آگاهی از فیزیوپاتولوژی افسردگی، درباره اثرات مراسم عزاداری در ابعاد شناختی، معنوی، سازگاری و علایم بیماری بررسی نمودیم.
مواد و روشهاروش پژوهش حاضر، مطالعه توصیفی- پیمایشی بوده و جامعه پژوهش شامل 104 نفر روانپزشک شهرستان اصفهان است که با استفاده از روش هدفمند/ در دسترس انتخاب شدند. با توجه به شرایط پاندمی کرونا 2019 پرسشنامه معتبر شده را از طریق فضای مجازی برای شرکت کنندگان ارسال و پاسخ آن دریافت گردید. پس از ورود اطلاعات به رایانه، داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS 21 و از روشهای آماری خی دو X2 و t.test تحلیل شده است.
یافتههانگرش افراد مورد مطالعه درباره آثار کلی مراسم عزاداری مذهبی بر بیماران مبتلا به افسردگی مثبت بود. 53/9 درصد معتقد بودند که مراسم عزاداری مذهبی اثرات خوبی بر علایم بیماران افسرده دارد. 64/4 درصد با آثار معنوی، 71/7 درصد با آثار مثبت شناختی آن و 58/9 درصد با سازگاری بیماران موافق بودند. تفاوت نمره نگرش روانپزشکان مرد و زن درباره اثرات عزاداری مذهبی معنادار نبود.
نتیجهگیریطبق یافته های این پژوهش و مطالعات مرتبط، به نظر میرسد عموما نگرانی درباره شرکت بیماران در برنامه معنوی- سیاسی منطبق با فرهنگ آنان نیست و لزومی ندارد آنها را منع کرد.
کلید واژگان: نگرش, روان پزشکان, بیماران افسرده, سوگواریIntroductionNowadays, 121 million people all around the world suffer from depression and they are about 11% of all patients. Mourning is a behavioral process which changes bereavement affected by culture as well as spiritual and religious beliefs. Although the mourning is an appropriate alternative to face insights and values, it might be a threat for people’s health in dealing with new challenges. In answering to this question, the current study evaluated the psychiatrists’ views regarding to clinical treatment with patients and awareness of the physiopathology of depression on the effects of mourning ceremony in symptoms of the disease dimension as well as cognitive, spiritual and adaptive dimensions.
MethodsIn this descriptive-survey study, the population was 104 psychiatrists of Esfahan City, selected through purposive and convenience methods. Considering the pandemic conditions of COVID-19, through virtual mode, the valid questionnaire was sent to the participants and the responses were received. After entering the data into the computers, it was analyzed using SPSS 21 via statistical methods like X2 (chi-square test) and T-test.
FindingsThe attitudes of the participants about the general effects of religious mourning ceremonies on patients with depression were positive. Totally, 53.9% of psychiatrists believed that religious mourning ceremony had good effects on symptoms of depressed patients. Moreover, 64.4, 71.7 and 58.9% agreed on its positive spiritual, cognitive and adaptive effects in patients. The difference in scores between male and female psychiatrists on the effects of religious mourning was not significant.
ConclusionAccording to the findings of this and related studies, it seems that generally, concern about patients’ participation in spiritual-political program is not in accordance with their culture and it is not necessary to forbid them to participate.
Keywords: Attitude, Psychiatrists, Depressed patients, Mourning
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.